De invloed op een schrijver - VLOGBOEK
Вставка
- Опубліковано 24 бер 2018
- In deze video bespreekt Jörgen de invloed die schrijvers op elkaar kunnen hebben met speciale aandacht voor de theorie van Harold Bloom over de angst voor invloed. Startpunt is de debuutroman De avond is ongemak van Marieke Lucas Rijneveld die stelt dat ze bij het schrijven is beïnvloed door het werk Jan Wolkers.
Vlogboek - vlogboek.nl
Ik ben zo nieuwsgierig naar 'De avond is ongemak'! Super interessante video :)
Hoe zie je deze video toegepast op De Consequenties van Niña Weijers en haar talloze referenties naar kunstenaars, schrijvers, architecten,...?
Een nogal brede en suggestieve vraag.
Geloof niet dat Weijers zo openlijk haar beïnvloeding koppelt aan haar boek, toch? Intertekstualiteit is natuurlijk een literaire techniek die betekenissen als het ware kan opstapelen. Bij intertekstuele referenties is het onmogelijk een scheiding aan te brengen tussen invloed van een werk/schrijver of een culturele invloed. In hoeverre is er bij een verwijzing naar de Oedipusmythe of een balkonscène sprake van invloed het werk of de stijl van Sophocles of Shakespeare? Die is opgegaan in een veel bredere culturele, eeuwenoude invloed.
Het gaat bij Blooms terminologie veel meer om auteurs die zich optrekken aan de status van een specifieke auteur om die later vervolgens weer van zich af te moeten stoten. Bij gitaarbandjes zie je dit fenomeen overigens heel sterk!
Of bedoelde je iets anders?
@@Vlogboek Het is inderdaad een beetje een suggestieve vraag hihi, ik wou vooral zien wat jij erover te zeggen had zonder m'n eigen mening weg te geven.
Nu ik de video terugkijk snap ik wel dat het niet zozeer hetzelfde is, maarja mijn brein is nogal associatief opgesteld dus er begon een lampje te branden omdat het er vaag op lijkt. Ik geloof ook niet echt dat Weijers haar eigen invloeden zozeer blootlegt in het boek, zou ook een beetje te één-op-één zijn om ineens over Virginia Woolf te beginnen in een boek dat net gaat over een persoon gaat en haar levenswereld. Ik bedoelde eerder hoe jij het ervaarde dat er zoveel referenties zijn naar bestaande kunstenaars, architecten, et cetera, in een fictief verhaal.
Persoonlijk ervaarde ik meerdere momenten waarop het mij er echt uithaalde en een beetje leek op ijdeltuiterige name-dropping. Ik kon moeilijk opgaan in het verhaal net omdat er zoveel namen de revue passeren, zeker in het midden van het boek, en het lijkt alsof elk belangrijk personage ongelooflijk geobsedeerd is met kunst en niets anders. Vanuit dat standpunt begon het te lijken alsof ze meer wil tonen hoeveel kunst ze wel niet kent, of hoe artificieel ze het vindt, dan dat ze er effectief iets mee aanvangt. Wat maakt het bijvoorbeeld uit dat de hond Frank Lloyd Wright heet? Of haar moeder ook allerlei kunstenaars kent, terwijl ze net heel gewoontjes is en alles graag bij het normale houdt?
Ik moet wel toegeven dat ik het in functie van het verhaal heel geslaagd vindt. Met de boer die op televisie is geweest brengt ze alles op een metaniveau waarin niets nog werkelijk is en ik vind het een vreselijke gedachte om zo te moeten leven, dat alles gemedieerd wordt door kunst, dat niets als echt ervaren kan worden omdat je met zoveel referenties rondloopt. Een beetje als een "Wes Anderson meets Hitchcock"-film. De meta waarvan je weet "ohja, ik lees een boek" maar tegelijk de horror dat een boek aan jou vragen gaat stellen. Een beetje zoals Minnie toen ze een baby was. Het ligt er maar en da's godverdomme eng, terwijl dat niet de bedoeling is.
Er zijn wel meer vragen die het boek in mij oproepen en dat vind ik best leuk, maar wou gewoon eens horen wat jij van al dat name-droppen vond, dus.