ΕΡΩΤΙΚΗ ΤΡΑΓΟΔΙΑ ( ΤΟ ΤΥΦΛΟ ΚΟΡΙΤΣΙ )

Ήταν καποτε θυμαται να ξεχασει δε μπορει
Το πανεμορφο κοριτσι που δεν ειχε ξαναδει
Στηριγμένη στους αγκώνες ξαπλωμένη στην πλάγια
Εμοιζ’ άγγελος εκείνη με χρυσόξανθα μαλλιά
Είχε στραμμένο κόντρα στον Ήλιο
Το πρόσωπο της το θεϊκό
Που σαν κοχυλι τα βλεφαρα της
Κρυβαν …τα μάτια το ηλιόφως
Εμειν’ απολιθομενος να θαυμαζει μια θεα
Με κορμι αγαλματενιο που’ η χυτη η φορεσια
Αναδυκνυε τα καλλη του’ ανεμου η πνοη
Σαν τη Νικη Σαμοθρακης στα Καβειρια της ζωης
Η ομορφια της το κατι άλλο
Ενοιωσε δεος και στην ψυχη
Μια ‘’γλυκοζηλεια’’ για τους ζωγραφους
Που εχουν τη χαρη ομολογει
Μονο ετουτοι θα μπορουσαν μεσ’ σε χρωμματα και φως
Το πανωριο το κοριτσι να κοιτα τον ουρανο
Να αποδωσουν την μορφη της που ασάλευτη θωρεί
Πλαι κι αντικρυ του για ωρα βυθισμενη στη σιωπη
Φαινεται μαλλον αν μη τι άλλο
Το πεπρομενο που λεν’ γραφτο
Πως θα γινοταν εκεινη ισως
Δε του περνουσε απ’ το μυαλο
Όταν ηδη η ματια του μες της μνημης τον καμβα
Ειχε ζωγραφισει εκεινη λες για χαρη της καρδιας
Και σε καδρο ιδιο σχημα θα την εχει μια ζωη
Ουτε ο χρονος δεν τη σβηνει κι ας μη γυρισε στιγμη
Να δει εκεινον πως τη θωρρουσε
Ενοιωσε μαλλον κραδασμικα
Ανασηκωθηκε σε θεση βουδα
Μολις κιναει να παει κοντα
Να θαυμασει τη ματια της που θαρρευει θαλασσια
Το πανωριο το κοριτσι σαν το ειδε να σκιρτα
Να γυρναει το προσωπο της και να νοιωθει ταραχη
Όταν λογιασε εκεινος πως μπορει να ενοχλει
Μενει ασαλευτος δεν προχωραει
Δεν κανει βημα παρατηρει
Παγωνει ο χρονος μεσα στο παρκο
Σαν ειδε εκεινη σε μια στιγμη
Να ορθώνει το κορμί της να τιναζει τα μαλλια
Και σαν αττι αγριεμενο να καλπαζει στην πλαγια
Λες εκεινον να αποφυγει να μη θελει να τη δει
Μα όταν ειδε να γλυστραει και να πεφτει καταγης
Σαν να πεταει φτανει κοντα της
Το χερι απλωνει με ανθρωπια
Και τη ρωταει αν είναι ενταξει
Όμως εκεινη δεν του μιλα
Λες δεν ακουσε δε ειδε συλογιεται μια στιγμη
Μην τη ματιασ’ αθελα του σαν τη βλεπει απ τη γης
Μισορθωνει το κορμι της στο ένα γονα το πατα
Και το προσωπο της κρυβει στους αγκωνες που λυγα
Μοιαζει αγγελος που εχει πεσει
Απ τα ουρανια σε τουτη γη
Και τη μορφη του μη δει κανενας
Μες τα φτερα του θε να κρυφτει
‘’ ΤΥΦΛΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΥΦΛΗ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ‘
Το πανεμορφο κοριτσι που ασαλευτος θωρει
Λες πως παγωσε ο χρονος και του παρκου η σιωπη
Όταν ακουει ξαφνικα μπροστα του να σπαραζει
Τη χολιασμενη της ψυχη στην τυχη ...''

[@ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΠΗΤΤΑ]

Τα λόγια είναι περιττά...........
Συγκλονιστικό το όλον!

[@nikalexandrinos]

‘’ ΕΡΩΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ‘’
Ὁ γιατρός ἔβαλε γάντια καί ἡ φάτνη αἱμορραγεῖ
Μόλις τοῦ πῆρε τή ματιά καί τοῦ ἔδωσε σκοτάδι
Ἦταν διπλά μᾶς οἱ μοῖρες στή γνωστή τήν κλινική
Δυό δωμάτια πιό πέρα ἤσουν μάτια μου ἐσύ...''