Leuk dat er weer eens een "klassieke" Snijtafel verschijnt (al ben ik ook fan van de andere afleveringen). Toen MEAU met dit nummer doorbrak was ik eerst blij dat zo'n gevoelig Nederlandstalig nummer blijkbaar nog steeds een hit kon worden, maar al snel snapte ik dat er in de tekst zo veel weggelaten wordt (zowel grammaticaal als inhoudelijk) dat iedereen die mij vertelde hoe mooi ze het nummer vonden eigenlijk nooit echt goed naar de tekst geluisterd hebben of zelfs begreep dat het om een heftige/gewelddadige relatie ging. Ik was nog niet bekend met Rijbewijs, maar dat nummer vind ik misschien nog wel bedroevender. Het is een vertaling van Drivers License van Olivia Rodrigo, wat juist een heel duidelijke en grammaticaal kloppende tekst heeft over een tienermeisje wiens eerste relatie is uitgegaan (en alhoewel het nummer een tikkeltje melodramatisch voelt sluit dat precies aan bij de sterke emoties die ze heeft), maar in deze vertaling probeert MEAU zo sterk het metrum te volgen en vast te houden aan details uit het origineel dat alle zinnen incompleet en incoherent zijn. Eigenlijk alles wat een vertaling zou moeten proberen te vermijden (het origineel bestaat namelijk al, als je zinnen niet goed weet te vertalen is dat als schrijver een kans om je eigen stem aan het idee van het nummer toe te voegen), maar helaas zijn er een heleboel singer-songwriters die liever een strak metrum dan een mooie tekst willen hebben...
Ik heb de aflevering nog niet bekeken. Maar bij het luisteren naar "Dat heb jij gedaan" ergert mij dus vooral het metrum, de hakkelende, lelijke beklemtoning - meer dan de inhoud van de liedtekst.
Weet je wat gek is. Ik ben het eigenlijk eens met de analyse en toch heb ik dit nummer nu de hele tijd in mijn hoofd. Toch bijzonder hoe het als geheel wel bijzonder catchy is en makkelijk te onthouden. Ik denk dat dat uiteindelijk ook vooral de populariteit veroorzaakt ipv de werkelijke inhoud.
Ik denk dat de formulering van deze tekst zo vaag is dat hij enorm breed geïnterpreteerd kan worden en omdat mensen op zoek zijn naar herkenning zo populair is . Doet me denken aan de populariteit van astrologie en horoscopen die op soortgelijke wijze zeer algemene en vage begrippen gebruiken waar (kwetsbare) mensen dan zelf betekenis aan geven. Dit kan onschuldig zijn maar jullie laten denk ik vrij helder zien dat tussen neus en lippen door er toch wel kwalijke boodschappen mee worden gegeven, zeker aan jonge mensen over pijn en verdriet, die voor altijd blijven en/of de schuld zijn van iemand anders. Bedankt weer voor de aflevering!
Scherpe tekstanalyse maar dat punt op het einde, wat toch het belangrijkste lijkt te zijn, is echt pertinente onzin. Jullie zijn liefhebbers van poëzie en liedteksten, stel ik me zo voor. Dan kun je toch niet denken dat een tekst altijd maar de meest emotioneel gezonde volwassen houding tegenover alles moet uitdragen? Dat het zelfs gevaarlijk, of symptomatisch voor een zieke samenleving, is wanneer dat niet gebeurt? Waar slaat dat op? Ook een bizar soort conservatisme dat daar ineens naar boven komt: "waar is de disclaimer?" Als een emotioneel niet volkomen volwassen reactie op een nare relatie al een disclaimer vereist, welk nummer dan niet? "Can't live without you" van Mariah Carey? Levensgevaarlijk. Om nog maar niet te beginnen over "Mama, I killed a man". En trouwens, wat voor ongezonde ideëen over liefde promoot Romeo en Julia wel niet?! Misschien was de uitvinding van het geschreven woord zelf de grote fout... al die mensen die maar lelijke dingen uiten en delen, hun kwetsbaarheid en feilbaarheid blootgeven, in plaats van dat gezond besloten bij een professional te doen. Op mijn beurt vind ik dat juist die analyse verraadt dat ze ontstaan is in een samenleving waar iets niet helemaal lekker loopt. Ik ben bepaald geen fan van Meau eigenlijk. Maar nadat jullie dat punt zo opbliezen tot het niveau van "think of the children" kan ik niet anders dan concluderen dat Meau toch echt meer van poëzie begrepen heeft dan jullie, technische onhandigheden niettegenstaande.
Misschien dat het bij mij aan Nederlandstalig inzicht ontbreekt en dan hoor ik graag hoe dat zit, maar waarop berust de kritiek in de video over het metrum? Er is toch niet zoiets als een juiste klemtoon in een liedje? Ik denk dat des te meer omdat in dit lied het gevoel boven de dingen de er precies zijn gebeurd staat.. In combinatie met de punten die jij maakt in deze comment, lijkt me dat deze video waarschijnlijk voortgekomen is uit een rationalisering van een soort neerkijken op MEAU. Des te stoerder in dat geval dat de Snijtafel deze video publiceert natuurlijk. Het is altijd genieten om te mogen kijken en cognitief geprikkeld te worden. PS: De psycholoog zal trouwens ook betogen dat erkenning van de pijn eerst nodig is voordat je kan beginnen met genezen. Het is niet kwalijk om de angst uit te spreken dat je voor eeuwig beschadigd bent. Het is juist een duidelijk startpunt om die uitgesproken angst vervolgens te ondervragen en het persoonlijk te ondervinden dat dat niet klopt. Als je kinderen afschermt van dit soort muziek of het met een disclaimer relativeert blijft de bestaande angst en woede misschien wel onuitgesproken en belemmert dat juist het genezingsproces. Ik zie het opkomen van dit soort muziek juist als deel van de feministische golf die net zoals #metoo een breed herkende pijn blootlegt die nog, zelfs vandaag, veelal wordt weggerelativeerd terwijl ik van schrikbarend veel vrienden heb gehoord dat zij dit soort ervaringen persoonlijk hebben meegemaakt. Dan is ook juist de vaagheid van de tekst een kracht, zodat het meer mensen in staat stelt om hun pijn te erkennen wanneer dit lied ze raakt.
Weer een heerlijke analyse, bedankt! De onnatuurlijke pauzes en rare klemtonen in het nummer stoorden mij ook, zeker omdat het vrij makkelijk wél goed had gekund (bv. "met gesloten ogen" > "met ogen gesloten"). Voor de tekst ben ik zelf iets milder. "Klotegevoel" is inderdaad niet genuanceerd en "Dat gaat nooit meer weg" een kinderlijke overdrijving, maar op sommige vlakken ís een 21-jarige nog altijd een kind. "Gisteren kwam er een besef" leek mij te verwijzen naar de eerste zin, nl. dat ze door het gesprek met die vriend (ook "gisteren") nog meer besefte uit wat voor ongezonde relatie ze is ontsnapt. Je kan een relatie verbreken omdat je je diep ongelukkig voelt, maar pas veel later in staat zijn om met een heldere blik terug te kijken op die periode en alle manipulatieve trucjes door te hebben.
Dat een liedje lekker verzandt in de emotie, vind ik eigenlijk helemaal niks mis mee. Muziek is kunst en mag ook ongenuanceerd gevoel uitdragen. Al zou ze twee minuten lang zingen: "ik ben kapot en dat komt door jou", zou het goed zijn. Sterker nog: dan zou het wellicht beter zijn. Waar het volgens mij mis gaat is de trend die ontstaan is in Nederlandstalige singer-songwriter-muziek, en dan vooral onder de jonge meiden zoals Meau: Ze willen een soort poetisch schrijven en tegelijkertijd lekker toegankelijk en 'gewoon' zijn. Dit in combinatie met een duidelijk gebrek aan kennis van de Nederlandse taal of gewoon schrijfvaardigheden, zorgt voor jeukende, niet passende, niet kloppende zinnen. Schrijf gewoon "rotgevoel" of zelfs "gevoel" in plaats van "klotégevoel". En haal al die extra tussenwoordjes weg als je er geen plek voor hebt in je melodie. Ander symptoom van dit fenomeen is bijvoorbeeld S10. Positieve uitzondering is Froukje, al trapt die ook nog wel regelmatig in dezelfde valkuil. En dan heb je nog Maaike Ouboter en Wende, maar die zijn sowieso een categorie apart.
Het taalgebruik in het lied stoort me niet echt, maar het lijkt verwarrend dat ze zelfbevrijding suggereert terwijl ze eigenlijk een slachtofferrol speelt. Dit roept vragen op over de logica van de boodschap.
Ik herken jullie bezwaren bij de tekst. Het is een soort fatalisme terwijl je denkt “is het echt zo erg?” Maar tegelijkertijd herken ik ook dat je soms even verzand in die emotie, voordat je helder genoeg ziet dat er wel gewoon een uitweg is. Daar even in zwelgen met een overdramatische tekst… is ook best lekker. En dat zie ik in dit nummer. Ze had het er over met iemand en even zat ze vol in die pijn en zelfmedelijden. Het is geen nuchtere totaalanalyse van het leven van MEAU maar een moment.
Toen ik 21 jaar was, schreef ik inderdaad ook dat soort teksten ('een glanzende façade voor een rottend moordend ingewand'). Maar dan klopte het metrum tenminste wèl...
@@niek024 Grappig, ik ben ook van voor die spellingswijziging, maar ik wist niet eens dat die ooit plaats had gevonden. Ik gebruikte op de lagere school nog geen nadruktekens, denk ik ;) Ook weer wat geleerd :)
Heerlijk dat er weer een aflevering is en ik vind de analyses die jullie maken geweldig. Vooral als het om de taal en het metrum gaat. Ik heb een 1 overweging die ik aan jullie voor wil leggen: bij meerdere analyses van liedjes gaan jullie aan de snijtafel niet alleen in op de manier van schrijven en zingen, of op de inconsistentie van het verhaal, maar ook op de psychologie. En daar ervaar ik zo’n (slecht) lied net even anders. Ambivalentie en grote gevoelens zijn menselijk en passen bij liedjes die over de liefde gaan. Als je jong bent kunnen gevoelens heel erg intens zijn. Dus voor Meau was het tijdens het schrijven als een realiteit: “dat gevoel gaat nooit meer weg”. Op die leeftijd kan je denken dat je het leven al helemaal begrijpt en voelt zoiets misschien als een statisch feit. En of ze daar in een interview op terugkomt lijkt me voor het lied niet relevant. Er zijn steengoede liedjes waarin behoorlijk boude uitspraken worden gedaan. Op zich vind ik dat soort uitingen niet fout. Het maakt dit lied voor mij wel minder aantrekkelijk, maar wellicht was dat anders geweest toen ik 17 was. De zorgen over wat dit doet met / zegt over copingsmechanismen van de hedendaagse burgers die deel ik. Maar ik denk wel dat we legio prachtige liederen kunnen vinden die dezelfde zorg oproepen. Volgens mij hoeft een liedtekst niet die verantwoordelijkheid te dragen. Maar als tekst, metrum en verhaal aan alle kanten rammelen dan vind ik het wel teleurstellend als hele volksstammen er mee gaan dwepen. Ik gun ze meer kwaliteit om van te houden. Eigenlijk is er een mooie parallel: Meau gunde zichzelf tijdens de relatie waar ze over zingt onvoldoende kwaliteit en ze zag niet of nauwelijks dat ze daar zelf keuzes in kon maken. Dat ze vrijwillig bij iemand was die haar onvoldoende kwaliteit bood. We weten niet waarom. Hetzelfde doen haar fans met haar muziek. Ze klampen zich vast aan slechte teksten omdat die sterke gevoelens bij ze oproepen maar ze begrijpen waarschijnlijk niet helemaal waarom (want dat valt niet niet uit die teksten op te maken).
7:37 Het nummer "Rijbewijs" is het nummer "Drivers License" van Olivia Rodrigo, maar vertaald naar het Nederlands. Wellicht dat de tekst daarom niet zo lekker loopt.
Zou e.e.a. verklaren, al moet gezegd worden dat goede tekstschrijvers ook goed kunnen vertalen/hertalen met het juiste metrum (denk aan al het werk van Brel dat naar het Nederlands is vertaald)
Zelf niet per se fan van het nummer, maar de kritiek op de eerste zin snap ik niet helemaal. Een witje laten vallen (in voordracht) of zelfs op een ongebruikelijke plek naar een nieuwe regel verspringen (geschreven) is toch wel degelijk heel gebruikelijk in poëzie? Als je een willekeurige dichtbundel, ook zeker van 'de groten' erbij pakt, vliegen deze constructies je ook om de oren. Juist om rondom de plek van de breuk extra aandacht te vestigen op woorden die anders misschien wegvallen in de zin. Of het hier effectief is, of de juiste dingen benadrukt, daar kan je het oneens over zijn, maar het is geen gek concept, zoals hier wordt gesuggereerd.
Toen ik het nummer voor de eerste keer hoorde vond ik de tonen juist mooi, het klinkt mooi tot dat je er goed naar luistert. De tekst voelt vooral als alle schuld ligt bij de ander.
Grappig dat deze mensen alle vragen hebben waar iemand in zulk soort relaties mee achterblijft. Het is niet altijd zo dat je dat rationeel kunt vertellen. Dat verklaart meteen waarom het zo’n groot publiek bereikt. Deze mensen horen daar niet bij. Overigens houd ik van de snijtafel.
Het is een slordige, lelijke tekst, dus die kritiek van de snijtafel is terecht. Maar uit alles blijkt dat zij het geluk hebben dat ze nooit zoiets traumatisch hebben ervaren. In hun inhoudelijke analyse van de gapende wonden die zoiets achterlaat, het totale onbegrip en wegwuiven ervan, slaan ze de plank volledig mis. Het is niet kinderlijk om te voelen dat je voor altijd bent beschadigd. Dat is een feit, kan ik als 38 jarige wel stellen. En als je dit aan mijn moeder van 70 voorlegt krijg je hetzelfde antwoord.
Vorige week hoorde ik het nummer voor het eerst. Ik dacht hier zou de Snijtafel een aflevering over moeten maken. Ik kan me helemaal vinden in de analyse.
Nou kijk ik wel eens muziekale analyses vanuit een muziektheoretisch perspectief. Ik kan me voorstellen dat als dit nummer op zo'n kanaal voorbij zou komen, men het verschuiven van klemtoon om in het metrum te passen en de opvallende pauzes als uiting van emotionele instabiliteit interpreteert, een bewuste keuze dus. Dat voelt voor mij als een waarschijnlijke mogelijkheid, naast het hier gesuggereerde vaardigheidsgebrek. Het gekke klemtoongebruik, in combinatie met de emotionele manier van brengen is in ieder geval wel waarom het nummer mij opviel. Ik denk dus eigenlijk dat sommige gebreken van dit nummer de populariteit hielp.
Ik snap jullie punt maar snap niet helemaal waarom het zo belangrijk is dat jullie hier een snijtafel over willen maken. Uiteindelijk is taal maar een communicatiemiddel en het lukt Meau vrij goed om grote groepen aan te spreken met teksten die balanceren op het randje van wat grammaticaal "juist" is. Ik vind het heel boeiend dat er jonge 20ers een podium hebben waarop ze lekker met taal spelen, liedjes schrijven over onderwerpen waar ze zelf ook niet helemaal uitkomen maar zich wel gewoon uiten. Iemand die 10 tot 20 jaar ouder is zou misschien haar gevoel beter onder woorden kunnen brengen maar ik twijfel of daar betere teksten uit komen. Ik vind de tegenstellingen en het gebrek aan onderbouwing juist heel boeiend en heel herkenbaar. Lang verhaal kort, vind het een beetje onzin dat kunst altijd "juist" en volledig te onderbouwen moet zijn. Er zit een schoonheid in niet perfect zijn en ook maar wat roepen. We doen het allemaal weleens dus waarom verwachten jullie van jonge muzikanten dat ze alles overdenken op eventuele gevolgen, taalfouten en dat soort dingen?
Mooie analyse weer en leuk om nu ook bewust te zijn van dat nieuwe cliché van het laatste werkwoord uit de zin weglaten! Wat betreft de 'dat gaat nooit meer weg' als overdrijving, denk ik dat dat helemaal geen probleem was geweest als Meau in het interview gewoon had gezegd: het gaat gelukkig wel beter, maar zo voelde dat toen, alsof het nooit meer weg ging. Hoewel ik het ermee eens ben dat deze tekst onze tijd reflecteert waarin misschien teveel aan slachtofferschap en blijvende littekens wordt vastgehouden, denk ik wel dat liedjes ook een momentopname kunnen reflecteren die niet waar hoeft te zijn, die kinderachtig en/of overdreven is.
Ik was altijd best wel fan van de Snijtafel. Heb het nog een kans gegeven na het debacle met Rutger Bregman, maar nu trek ik het niet meer. Als we het gaan hebben dat een zangeres een ander metrum of melodie moet gebruiken... Dat is toch juist de essentie van muziek? Dan zou je hetzelfde kunnen zeggen over Eefje de Visser of Spinvis...
@@mittensledermann9562 inderdaad, iedereen kan een liedje schrijven. En als mensen het mooi vinden als er een klemtoon anders ligt, dan is dat toch prima. Iedereen kan ook een schilderij maken, moet dat ook volgens 'de regels'?
Geweldig dat jullie de luie fouten in de tekst er uit pikken. Erger ik me altijd aan. Ik vind het wel extreem raar dat jullie haar gevoel zo bekritiseren. Iemand van 21 denkt ook dat ze onherstelbaar beschadigd is. Daar gaat dit lied over. Een portret van een meisje vlak na een erg slechte relatie. Je zegt toch ook niet in een film waar iemand extreem onredelijk doet "Dit is een slechte film. Er moet haast een disclaimer voor. Hij hoeft namelijk niet zo onredelijk te doen."
Hai Kasper, The Guardian heeft al een hele tijd terug een artikel gepubliceerd over therapy-speak, dwz het fenomeen dat onder met name Gen-Z'ers er veel woorden gebezigd worden die voorheen alleen door psychologen zelf gebruikt werden. Anderen beschuldigen van gaslighting, zeggen dat je getriggerd of getraumatiseerd bent, dat soort dingen. Het is aan de ene kant lovenswaardig dat er een nieuwe generatie is die psychologisch misschien beter onderlegd is, anderszins brengt dat ook het risico met zich mee dat je dus dit soort liedjes krijgt waarbij mensen zichelf min of meer diagnosticeren, en dan vaak veel te zwaarmoedig.
Weer een messcherpe analyse, dank! Ik vind het ook een vreselijk lied om genoemde redenen, en de populariteit laat m.i. inderdaad zien dat er op maatschappelijk vlak iets mis gaat met emotieregulatie.
Leuk om weer een aflevering te kunnen kijken. Als hobby-muzikant word ik wel steeds zenuwachtiger om teksten te schrijven, wetende dat de tekst wel helemaal moet kloppen, wil ik niet een grote blunder maken. Voor ik het weet snijdt Kasper me aan stukken! Ik vind jullie ontleding van de tekst zeer boeiend maar hoop wel dat jullie begrijpen dat een moeilijke/pijnlijke/sloridge relatiebreuk natuurlijk ook een storm van gemengde gevoelens kan achterlaten. Hier lijkt in dit filmpje wel erg weinig begrip voor. (Misschien hebben jullie er gelukkig weinig ervaring mee?) liefdesverdriet o.i.d. rationaliseren is natuurlijk wel een beetje makkelijk. Ik vind het overigens een beetje een saai nummer, dus ik ben geen fan van deze artiest.
er was vast een leraar of zo die tegen haar heeft gezegd dat het juist uniek aan haar teksten was dat ze woorden (per ongeluk) wegliet. En toen is ze dat expres gaan doen.
Hoewel ik mezelf ook geen fan van dit lied zou noemen, maar de insteek van deze kritiek zit me niet lekker. Ik ben het met de algemene conclusie eens: Ja, er bestaat waarschijnlijk een meer interessante versie van dit nummer waarin Meau bijvoorbeeld meer haar eigen emoties ontdekt of misschien meer weggeeft van de dynamiek van de relatie waar ze over spreekt. Maar de argumenten die worden aangedragen getuigen voor mij als een nogal bekrompen blik op wat kunst zou kunnen zijn. Dat het lied bepaalde zaken vaag of open laat is op zichzelf nog geen reden om het als slecht te bestempelen. Vaagheden en onduidelijkheden kunnen om allerlei redenen in het voordeel van een nummer werken (Ik denk dan aan de tekst van ‘The Man Who Sold the World’ bijvoorbeeld, waar de vaagheid bijdraagt aan dissociatieve karakter van het nummer). Er wordt in de video al aangegeven dat veel mensen met wie het nummer resoneert waarschijnlijk hun eigen ervaringen er op kunnen plakken. Is dat dan iets verkeerds? Eveneens zie ik niet hoe het direct relevant is dat bepaalde attitudes die ze in het nummer uitdrukt ethisch incorrect zouden zijn. Is 'Sober' van Tool ook een slecht lied omdat het alcoholisme aftekent als een gebed zonder einde? Soms kan muziek (en kunst in het algemeen) juist uitdrukking geven aan gevoelens die we ondanks dat ook afkeuren (ik denk dan aan dat laatste album van SZA. Alles wat daarin wordt uitgedrukt is eigenlijk ziek toxic, maar het is juist het tonen van die rauwe en lelijke emoties wat zo’n sterke indruk maakt). Meau spreekt wat dat betreft vanuit het pijnlijke gevoel van een relatie die op jonge leeftijd ten einde komt. Dat is in die fase in je leven inderdaad waarschijnlijk een catastrofale gebeurtenis die gepaard gaat met een pijn die -voor je gevoel- nooit meer over gaat. En inderdaad, met wat levenservaring kun je dat wel relativeren, en doet dit nummer af als emotioneel simplistisch. Maar tegelijkertijd denk ik dat het ook heel fijn kan zijn om je in dat gevoel begrepen te voelen als je zo’n nummer hoort. Dat zo’n meisje daar in het publiek staat te huilen om die performance zie ik dus niet zo zorgelijk is. Zou best kunnen dat ze door dat nummer wat langer blijft walgen in dr liefdesverdriet. Maar is dat nou zo erg? Soms moet je dat ook maar even doorleven voordat je verder kan. En als ze zich begrepen in haar gevoel voelde bij het luisteren van dat nummer, maakt dat de eenzaamheid die gepaard gaat met liefdesverdriet ook even wat minder.
Dat is evident, jullie hebben niet ten koste van het metrum en de melodie halve zinnen gebruikt, bovendien ontbeert de aflevering nagenoeg volledig een herkenbaar gevoel.
Wat is het punt van deze snijtafel? Als het punt is dat liedje niet helemaal duidelijk is of jullie het grammaticaal beter hadden gedaan kan ik nog wel wat meer liedjes aanbevelen zodat jullie elke dag tot in het einde der tijden video's kunnen maken.
Je doneert nu zodat er niet nog minder of misschien helemaal niets meer komt. Ja of nog veel meer mensen doneren en dan kunnen ze steeds regelmatiger afleveringen maken omdat hun inkomen niet hoeft te worden aangevuld met andere activiteiten.
Tekstplaatsing op melodie in 'singer-songwriter' nederpopliedjes: In groen / KNOLlenl-len-LEN/ -land daahaar za-/ TEN twee / HAA-sjuh-hus heel / pa- /HA-har-mant En dan nog de tekst en de muziek zelf 🤣🤣🤣
Ik heb zo'n hekel aan die onsamenhangende teksten onder het mom van artistieke vrijheid. Het is meer een gebrek aan talent om echt een goede tekst te schrijven. Het moeilijke kijken erbij ook altijd. Zeer irritante muzikante.
@@AAscension je maakt een grap, toch? Ik vind het ook een vervelend nummer en heb sowieso geen warme gevoelens voor al die dweepmeisjes die Giel Beelen aan het janken brengen, maar "degeneratie van onze cultuur"? Dat zei je grootvader ook over de Stones.
Zo blij dat er weer een aflevering
(is!)
😂😂😂😂😂
Zo blij dat, …. ER weer een afLEvering
Blij dat ik win, want af-le-ve-ring
volledig mee eens!
"Deze tekst gaat nooit meer weg, en dat heeft Meau gedaan": classic
10/10.
Hij was uit mn hoofd maar zit er nu weer vol in en dat hebben jullie gedaan!
Of moet ik zeggen:”jullie weten dat jullie dat gedaan”.
Bizar dat dit 8 weken op 1 stond en dat ik het nu voor het eerst hoor.. ook wel weer chill dat ik ‘m zo lang heb kunnen vermijden
Leuk dat er weer eens een "klassieke" Snijtafel verschijnt (al ben ik ook fan van de andere afleveringen).
Toen MEAU met dit nummer doorbrak was ik eerst blij dat zo'n gevoelig Nederlandstalig nummer blijkbaar nog steeds een hit kon worden, maar al snel snapte ik dat er in de tekst zo veel weggelaten wordt (zowel grammaticaal als inhoudelijk) dat iedereen die mij vertelde hoe mooi ze het nummer vonden eigenlijk nooit echt goed naar de tekst geluisterd hebben of zelfs begreep dat het om een heftige/gewelddadige relatie ging.
Ik was nog niet bekend met Rijbewijs, maar dat nummer vind ik misschien nog wel bedroevender. Het is een vertaling van Drivers License van Olivia Rodrigo, wat juist een heel duidelijke en grammaticaal kloppende tekst heeft over een tienermeisje wiens eerste relatie is uitgegaan (en alhoewel het nummer een tikkeltje melodramatisch voelt sluit dat precies aan bij de sterke emoties die ze heeft), maar in deze vertaling probeert MEAU zo sterk het metrum te volgen en vast te houden aan details uit het origineel dat alle zinnen incompleet en incoherent zijn. Eigenlijk alles wat een vertaling zou moeten proberen te vermijden (het origineel bestaat namelijk al, als je zinnen niet goed weet te vertalen is dat als schrijver een kans om je eigen stem aan het idee van het nummer toe te voegen), maar helaas zijn er een heleboel singer-songwriters die liever een strak metrum dan een mooie tekst willen hebben...
Ik heb de aflevering nog niet bekeken. Maar bij het luisteren naar "Dat heb jij gedaan" ergert mij dus vooral het metrum, de hakkelende, lelijke beklemtoning - meer dan de inhoud van de liedtekst.
Weet je wat gek is.
Ik ben het eigenlijk eens met de analyse en toch heb ik dit nummer nu de hele tijd in mijn hoofd. Toch bijzonder hoe het als geheel wel bijzonder catchy is en makkelijk te onthouden. Ik denk dat dat uiteindelijk ook vooral de populariteit veroorzaakt ipv de werkelijke inhoud.
Ik denk dat de formulering van deze tekst zo vaag is dat hij enorm breed geïnterpreteerd kan worden en omdat mensen op zoek zijn naar herkenning zo populair is . Doet me denken aan de populariteit van astrologie en horoscopen die op soortgelijke wijze zeer algemene en vage begrippen gebruiken waar (kwetsbare) mensen dan zelf betekenis aan geven. Dit kan onschuldig zijn maar jullie laten denk ik vrij helder zien dat tussen neus en lippen door er toch wel kwalijke boodschappen mee worden gegeven, zeker aan jonge mensen over pijn en verdriet, die voor altijd blijven en/of de schuld zijn van iemand anders. Bedankt weer voor de aflevering!
Die matige tekst
Die toen is ontstaan
Die gaat nooit meer weg
En dat heeft MEAU gedaan
Briljant
Dit liedje stoort me al sinds het uitgekomen is, zin in de aflevering!
Dank! Ik dacht dat ik de enige was die dit lied niet begreep
Scherpe tekstanalyse maar dat punt op het einde, wat toch het belangrijkste lijkt te zijn, is echt pertinente onzin.
Jullie zijn liefhebbers van poëzie en liedteksten, stel ik me zo voor. Dan kun je toch niet denken dat een tekst altijd maar de meest emotioneel gezonde volwassen houding tegenover alles moet uitdragen? Dat het zelfs gevaarlijk, of symptomatisch voor een zieke samenleving, is wanneer dat niet gebeurt? Waar slaat dat op? Ook een bizar soort conservatisme dat daar ineens naar boven komt: "waar is de disclaimer?" Als een emotioneel niet volkomen volwassen reactie op een nare relatie al een disclaimer vereist, welk nummer dan niet? "Can't live without you" van Mariah Carey? Levensgevaarlijk. Om nog maar niet te beginnen over "Mama, I killed a man". En trouwens, wat voor ongezonde ideëen over liefde promoot Romeo en Julia wel niet?! Misschien was de uitvinding van het geschreven woord zelf de grote fout... al die mensen die maar lelijke dingen uiten en delen, hun kwetsbaarheid en feilbaarheid blootgeven, in plaats van dat gezond besloten bij een professional te doen.
Op mijn beurt vind ik dat juist die analyse verraadt dat ze ontstaan is in een samenleving waar iets niet helemaal lekker loopt.
Ik ben bepaald geen fan van Meau eigenlijk. Maar nadat jullie dat punt zo opbliezen tot het niveau van "think of the children" kan ik niet anders dan concluderen dat Meau toch echt meer van poëzie begrepen heeft dan jullie, technische onhandigheden niettegenstaande.
Was blij met een songteksten snijtafel. Maar inderdaad wat jij zegt dat gevoel bekroop mij ook
Tijd om Meau uit te nodigen voor een kritische meta-snijtafel over deze snijtafel
Misschien dat het bij mij aan Nederlandstalig inzicht ontbreekt en dan hoor ik graag hoe dat zit, maar waarop berust de kritiek in de video over het metrum? Er is toch niet zoiets als een juiste klemtoon in een liedje? Ik denk dat des te meer omdat in dit lied het gevoel boven de dingen de er precies zijn gebeurd staat..
In combinatie met de punten die jij maakt in deze comment, lijkt me dat deze video waarschijnlijk voortgekomen is uit een rationalisering van een soort neerkijken op MEAU. Des te stoerder in dat geval dat de Snijtafel deze video publiceert natuurlijk. Het is altijd genieten om te mogen kijken en cognitief geprikkeld te worden.
PS: De psycholoog zal trouwens ook betogen dat erkenning van de pijn eerst nodig is voordat je kan beginnen met genezen. Het is niet kwalijk om de angst uit te spreken dat je voor eeuwig beschadigd bent. Het is juist een duidelijk startpunt om die uitgesproken angst vervolgens te ondervragen en het persoonlijk te ondervinden dat dat niet klopt. Als je kinderen afschermt van dit soort muziek of het met een disclaimer relativeert blijft de bestaande angst en woede misschien wel onuitgesproken en belemmert dat juist het genezingsproces. Ik zie het opkomen van dit soort muziek juist als deel van de feministische golf die net zoals #metoo een breed herkende pijn blootlegt die nog, zelfs vandaag, veelal wordt weggerelativeerd terwijl ik van schrikbarend veel vrienden heb gehoord dat zij dit soort ervaringen persoonlijk hebben meegemaakt. Dan is ook juist de vaagheid van de tekst een kracht, zodat het meer mensen in staat stelt om hun pijn te erkennen wanneer dit lied ze raakt.
Weer een heerlijke analyse, bedankt! De onnatuurlijke pauzes en rare klemtonen in het nummer stoorden mij ook, zeker omdat het vrij makkelijk wél goed had gekund (bv. "met gesloten ogen" > "met ogen gesloten").
Voor de tekst ben ik zelf iets milder. "Klotegevoel" is inderdaad niet genuanceerd en "Dat gaat nooit meer weg" een kinderlijke overdrijving, maar op sommige vlakken ís een 21-jarige nog altijd een kind. "Gisteren kwam er een besef" leek mij te verwijzen naar de eerste zin, nl. dat ze door het gesprek met die vriend (ook "gisteren") nog meer besefte uit wat voor ongezonde relatie ze is ontsnapt. Je kan een relatie verbreken omdat je je diep ongelukkig voelt, maar pas veel later in staat zijn om met een heldere blik terug te kijken op die periode en alle manipulatieve trucjes door te hebben.
Dat een liedje lekker verzandt in de emotie, vind ik eigenlijk helemaal niks mis mee. Muziek is kunst en mag ook ongenuanceerd gevoel uitdragen. Al zou ze twee minuten lang zingen: "ik ben kapot en dat komt door jou", zou het goed zijn. Sterker nog: dan zou het wellicht beter zijn.
Waar het volgens mij mis gaat is de trend die ontstaan is in Nederlandstalige singer-songwriter-muziek, en dan vooral onder de jonge meiden zoals Meau: Ze willen een soort poetisch schrijven en tegelijkertijd lekker toegankelijk en 'gewoon' zijn. Dit in combinatie met een duidelijk gebrek aan kennis van de Nederlandse taal of gewoon schrijfvaardigheden, zorgt voor jeukende, niet passende, niet kloppende zinnen. Schrijf gewoon "rotgevoel" of zelfs "gevoel" in plaats van "klotégevoel". En haal al die extra tussenwoordjes weg als je er geen plek voor hebt in je melodie. Ander symptoom van dit fenomeen is bijvoorbeeld S10. Positieve uitzondering is Froukje, al trapt die ook nog wel regelmatig in dezelfde valkuil. En dan heb je nog Maaike Ouboter en Wende, maar die zijn sowieso een categorie apart.
Mooie analyse!
Het taalgebruik in het lied stoort me niet echt, maar het lijkt verwarrend dat ze zelfbevrijding suggereert terwijl ze eigenlijk een slachtofferrol speelt. Dit roept vragen op over de logica van de boodschap.
Ik herken jullie bezwaren bij de tekst. Het is een soort fatalisme terwijl je denkt “is het echt zo erg?”
Maar tegelijkertijd herken ik ook dat je soms even verzand in die emotie, voordat je helder genoeg ziet dat er wel gewoon een uitweg is. Daar even in zwelgen met een overdramatische tekst… is ook best lekker.
En dat zie ik in dit nummer. Ze had het er over met iemand en even zat ze vol in die pijn en zelfmedelijden. Het is geen nuchtere totaalanalyse van het leven van MEAU maar een moment.
mooi beschreven
Toen ik 21 jaar was, schreef ik inderdaad ook dat soort teksten ('een glanzende façade voor een rottend moordend ingewand'). Maar dan klopte het metrum tenminste wèl...
@@niek024 wél.
@@JurgenvanVeen grappig: als iemand 'wél' schrijft, lees ik dat als 'wéél'. Ik ben van vóór de spellingswijziging van 1995.
@@niek024 Grappig, ik ben ook van voor die spellingswijziging, maar ik wist niet eens dat die ooit plaats had gevonden. Ik gebruikte op de lagere school nog geen nadruktekens, denk ik ;) Ook weer wat geleerd :)
Ik had hiervoor nog nooit van dit lied of persoon gehoord en eigenlijk was ik daar bijzonder tevreden mee.
muziekteksten kraken, dat is old skool snijtafel 😀
Deze tekst heeft mijn hersens beschadigd.
Heerlijk dat er weer een aflevering is en ik vind de analyses die jullie maken geweldig. Vooral als het om de taal en het metrum gaat. Ik heb een 1 overweging die ik aan jullie voor wil leggen: bij meerdere analyses van liedjes gaan jullie aan de snijtafel niet alleen in op de manier van schrijven en zingen, of op de inconsistentie van het verhaal, maar ook op de psychologie. En daar ervaar ik zo’n (slecht) lied net even anders. Ambivalentie en grote gevoelens zijn menselijk en passen bij liedjes die over de liefde gaan. Als je jong bent kunnen gevoelens heel erg intens zijn. Dus voor Meau was het tijdens het schrijven als een realiteit: “dat gevoel gaat nooit meer weg”. Op die leeftijd kan je denken dat je het leven al helemaal begrijpt en voelt zoiets misschien als een statisch feit. En of ze daar in een interview op terugkomt lijkt me voor het lied niet relevant. Er zijn steengoede liedjes waarin behoorlijk boude uitspraken worden gedaan. Op zich vind ik dat soort uitingen niet fout. Het maakt dit lied voor mij wel minder aantrekkelijk, maar wellicht was dat anders geweest toen ik 17 was.
De zorgen over wat dit doet met / zegt over copingsmechanismen van de hedendaagse burgers die deel ik. Maar ik denk wel dat we legio prachtige liederen kunnen vinden die dezelfde zorg oproepen. Volgens mij hoeft een liedtekst niet die verantwoordelijkheid te dragen. Maar als tekst, metrum en verhaal aan alle kanten rammelen dan vind ik het wel teleurstellend als hele volksstammen er mee gaan dwepen. Ik gun ze meer kwaliteit om van te houden. Eigenlijk is er een mooie parallel: Meau gunde zichzelf tijdens de relatie waar ze over zingt onvoldoende kwaliteit en ze zag niet of nauwelijks dat ze daar zelf keuzes in kon maken. Dat ze vrijwillig bij iemand was die haar onvoldoende kwaliteit bood. We weten niet waarom. Hetzelfde doen haar fans met haar muziek. Ze klampen zich vast aan slechte teksten omdat die sterke gevoelens bij ze oproepen maar ze begrijpen waarschijnlijk niet helemaal waarom (want dat valt niet niet uit die teksten op te maken).
Het mierenneuken is weer begonnen 🤣🤣. Maar mooi video
7:37 Het nummer "Rijbewijs" is het nummer "Drivers License" van Olivia Rodrigo, maar vertaald naar het Nederlands. Wellicht dat de tekst daarom niet zo lekker loopt.
Zou e.e.a. verklaren, al moet gezegd worden dat goede tekstschrijvers ook goed kunnen vertalen/hertalen met het juiste metrum (denk aan al het werk van Brel dat naar het Nederlands is vertaald)
Over dat origineel is ook een "Snijtafel" te vinden. Zoek maar op "A dose of Buckley musical autopsy Drivers license"
Zelf niet per se fan van het nummer, maar de kritiek op de eerste zin snap ik niet helemaal. Een witje laten vallen (in voordracht) of zelfs op een ongebruikelijke plek naar een nieuwe regel verspringen (geschreven) is toch wel degelijk heel gebruikelijk in poëzie? Als je een willekeurige dichtbundel, ook zeker van 'de groten' erbij pakt, vliegen deze constructies je ook om de oren. Juist om rondom de plek van de breuk extra aandacht te vestigen op woorden die anders misschien wegvallen in de zin. Of het hier effectief is, of de juiste dingen benadrukt, daar kan je het oneens over zijn, maar het is geen gek concept, zoals hier wordt gesuggereerd.
de onafhankelijke snijtafel is ook 1 grote vrienden familie club!!!!!!
Volgens deze argumentatie is Het lijden van de jonge Werther ook een slecht boek (wat toentertijd ook veel werd gevonden). Een beetje domineeskritiek.
Toen ik het nummer voor de eerste keer hoorde vond ik de tonen juist mooi, het klinkt mooi tot dat je er goed naar luistert. De tekst voelt vooral als alle schuld ligt bij de ander.
Absoluut. Niet kijken naar je eigen aandeel maar volledig de schuld bij de ander leggen.
Grappig dat deze mensen alle vragen hebben waar iemand in zulk soort relaties mee achterblijft. Het is niet altijd zo dat je dat rationeel kunt vertellen. Dat verklaart meteen waarom het zo’n groot publiek bereikt. Deze mensen horen daar niet bij. Overigens houd ik van de snijtafel.
Het is een slordige, lelijke tekst, dus die kritiek van de snijtafel is terecht. Maar uit alles blijkt dat zij het geluk hebben dat ze nooit zoiets traumatisch hebben ervaren. In hun inhoudelijke analyse van de gapende wonden die zoiets achterlaat, het totale onbegrip en wegwuiven ervan, slaan ze de plank volledig mis. Het is niet kinderlijk om te voelen dat je voor altijd bent beschadigd. Dat is een feit, kan ik als 38 jarige wel stellen. En als je dit aan mijn moeder van 70 voorlegt krijg je hetzelfde antwoord.
@@amla2263 Eens
"Met gesloten ogen bekeek ik het weer"
Moet denken aan de weerman van Draadstaal. Dat was het weer, oh nee, dat was het wéér
Vorige week hoorde ik het nummer voor het eerst. Ik dacht hier zou de Snijtafel een aflevering over moeten maken. Ik kan me helemaal vinden in de analyse.
Nou kijk ik wel eens muziekale analyses vanuit een muziektheoretisch perspectief. Ik kan me voorstellen dat als dit nummer op zo'n kanaal voorbij zou komen, men het verschuiven van klemtoon om in het metrum te passen en de opvallende pauzes als uiting van emotionele instabiliteit interpreteert, een bewuste keuze dus. Dat voelt voor mij als een waarschijnlijke mogelijkheid, naast het hier gesuggereerde vaardigheidsgebrek. Het gekke klemtoongebruik, in combinatie met de emotionele manier van brengen is in ieder geval wel waarom het nummer mij opviel. Ik denk dus eigenlijk dat sommige gebreken van dit nummer de populariteit hielp.
Ik snap jullie punt maar snap niet helemaal waarom het zo belangrijk is dat jullie hier een snijtafel over willen maken. Uiteindelijk is taal maar een communicatiemiddel en het lukt Meau vrij goed om grote groepen aan te spreken met teksten die balanceren op het randje van wat grammaticaal "juist" is. Ik vind het heel boeiend dat er jonge 20ers een podium hebben waarop ze lekker met taal spelen, liedjes schrijven over onderwerpen waar ze zelf ook niet helemaal uitkomen maar zich wel gewoon uiten. Iemand die 10 tot 20 jaar ouder is zou misschien haar gevoel beter onder woorden kunnen brengen maar ik twijfel of daar betere teksten uit komen. Ik vind de tegenstellingen en het gebrek aan onderbouwing juist heel boeiend en heel herkenbaar.
Lang verhaal kort, vind het een beetje onzin dat kunst altijd "juist" en volledig te onderbouwen moet zijn. Er zit een schoonheid in niet perfect zijn en ook maar wat roepen. We doen het allemaal weleens dus waarom verwachten jullie van jonge muzikanten dat ze alles overdenken op eventuele gevolgen, taalfouten en dat soort dingen?
YESSS weer een nieuwe video 💚
De Snijtafel vergeet het verschil tussen gesproken, gezongen en geschreven tekst. Flinterdun onderwerp. De Snijtafel goes politics!
Mooie analyse weer en leuk om nu ook bewust te zijn van dat nieuwe cliché van het laatste werkwoord uit de zin weglaten!
Wat betreft de 'dat gaat nooit meer weg' als overdrijving, denk ik dat dat helemaal geen probleem was geweest als Meau in het interview gewoon had gezegd: het gaat gelukkig wel beter, maar zo voelde dat toen, alsof het nooit meer weg ging. Hoewel ik het ermee eens ben dat deze tekst onze tijd reflecteert waarin misschien teveel aan slachtofferschap en blijvende littekens wordt vastgehouden, denk ik wel dat liedjes ook een momentopname kunnen reflecteren die niet waar hoeft te zijn, die kinderachtig en/of overdreven is.
Back to the basics. Leuk.
Ik was altijd best wel fan van de Snijtafel. Heb het nog een kans gegeven na het debacle met Rutger Bregman, maar nu trek ik het niet meer. Als we het gaan hebben dat een zangeres een ander metrum of melodie moet gebruiken... Dat is toch juist de essentie van muziek? Dan zou je hetzelfde kunnen zeggen over Eefje de Visser of Spinvis...
Maar als we juiste klemtonen aan onze laars gaan lappen kunnen we toch allemaal wel een liedje schrijven?
@@mittensledermann9562 inderdaad, iedereen kan een liedje schrijven. En als mensen het mooi vinden als er een klemtoon anders ligt, dan is dat toch prima. Iedereen kan ook een schilderij maken, moet dat ook volgens 'de regels'?
Deze songtekst is voor mij vooral een voorbeeld van het onvermogen van de huidige jeugd om gevoelens onder woorden te brengen
Geweldig dat jullie de luie fouten in de tekst er uit pikken. Erger ik me altijd aan.
Ik vind het wel extreem raar dat jullie haar gevoel zo bekritiseren. Iemand van 21 denkt ook dat ze onherstelbaar beschadigd is. Daar gaat dit lied over. Een portret van een meisje vlak na een erg slechte relatie.
Je zegt toch ook niet in een film waar iemand extreem onredelijk doet "Dit is een slechte film. Er moet haast een disclaimer voor. Hij hoeft namelijk niet zo onredelijk te doen."
Schitterend weer deze video.
Zet de bijl maar een de wortels van dit broddelwerkje.
Hai Kasper, The Guardian heeft al een hele tijd terug een artikel gepubliceerd over therapy-speak, dwz het fenomeen dat onder met name Gen-Z'ers er veel woorden gebezigd worden die voorheen alleen door psychologen zelf gebruikt werden. Anderen beschuldigen van gaslighting, zeggen dat je getriggerd of getraumatiseerd bent, dat soort dingen. Het is aan de ene kant lovenswaardig dat er een nieuwe generatie is die psychologisch misschien beter onderlegd is, anderszins brengt dat ook het risico met zich mee dat je dus dit soort liedjes krijgt waarbij mensen zichelf min of meer diagnosticeren, en dan vaak veel te zwaarmoedig.
Weer een messcherpe analyse, dank! Ik vind het ook een vreselijk lied om genoemde redenen, en de populariteit laat m.i. inderdaad zien dat er op maatschappelijk vlak iets mis gaat met emotieregulatie.
Leuk om weer een aflevering te kunnen kijken.
Als hobby-muzikant word ik wel steeds zenuwachtiger om teksten te schrijven, wetende dat de tekst wel helemaal moet kloppen, wil ik niet een grote blunder maken. Voor ik het weet snijdt Kasper me aan stukken!
Ik vind jullie ontleding van de tekst zeer boeiend maar hoop wel dat jullie begrijpen dat een moeilijke/pijnlijke/sloridge relatiebreuk natuurlijk ook een storm van gemengde gevoelens kan achterlaten. Hier lijkt in dit filmpje wel erg weinig begrip voor. (Misschien hebben jullie er gelukkig weinig ervaring mee?) liefdesverdriet o.i.d. rationaliseren is natuurlijk wel een beetje makkelijk.
Ik vind het overigens een beetje een saai nummer, dus ik ben geen fan van deze artiest.
Word*
Alhoewel de text inderdaad niet al te best is, stoor ik mij meer aan de uitspraak
Kan Iris vaker komen?
Zo blij dat er weer een aflevering is!!
er was vast een leraar of zo die tegen haar heeft gezegd dat het juist uniek aan haar teksten was dat ze woorden (per ongeluk) wegliet. En toen is ze dat expres gaan doen.
Hoewel ik mezelf ook geen fan van dit lied zou noemen, maar de insteek van deze kritiek zit me niet lekker.
Ik ben het met de algemene conclusie eens: Ja, er bestaat waarschijnlijk een meer interessante versie van dit nummer waarin Meau bijvoorbeeld meer haar eigen emoties ontdekt of misschien meer weggeeft van de dynamiek van de relatie waar ze over spreekt. Maar de argumenten die worden aangedragen getuigen voor mij als een nogal bekrompen blik op wat kunst zou kunnen zijn.
Dat het lied bepaalde zaken vaag of open laat is op zichzelf nog geen reden om het als slecht te bestempelen. Vaagheden en onduidelijkheden kunnen om allerlei redenen in het voordeel van een nummer werken (Ik denk dan aan de tekst van ‘The Man Who Sold the World’ bijvoorbeeld, waar de vaagheid bijdraagt aan dissociatieve karakter van het nummer). Er wordt in de video al aangegeven dat veel mensen met wie het nummer resoneert waarschijnlijk hun eigen ervaringen er op kunnen plakken. Is dat dan iets verkeerds?
Eveneens zie ik niet hoe het direct relevant is dat bepaalde attitudes die ze in het nummer uitdrukt ethisch incorrect zouden zijn. Is 'Sober' van Tool ook een slecht lied omdat het alcoholisme aftekent als een gebed zonder einde? Soms kan muziek (en kunst in het algemeen) juist uitdrukking geven aan gevoelens die we ondanks dat ook afkeuren (ik denk dan aan dat laatste album van SZA. Alles wat daarin wordt uitgedrukt is eigenlijk ziek toxic, maar het is juist het tonen van die rauwe en lelijke emoties wat zo’n sterke indruk maakt).
Meau spreekt wat dat betreft vanuit het pijnlijke gevoel van een relatie die op jonge leeftijd ten einde komt. Dat is in die fase in je leven inderdaad waarschijnlijk een catastrofale gebeurtenis die gepaard gaat met een pijn die -voor je gevoel- nooit meer over gaat. En inderdaad, met wat levenservaring kun je dat wel relativeren, en doet dit nummer af als emotioneel simplistisch.
Maar tegelijkertijd denk ik dat het ook heel fijn kan zijn om je in dat gevoel begrepen te voelen als je zo’n nummer hoort. Dat zo’n meisje daar in het publiek staat te huilen om die performance zie ik dus niet zo zorgelijk is. Zou best kunnen dat ze door dat nummer wat langer blijft walgen in dr liefdesverdriet. Maar is dat nou zo erg? Soms moet je dat ook maar even doorleven voordat je verder kan. En als ze zich begrepen in haar gevoel voelde bij het luisteren van dat nummer, maakt dat de eenzaamheid die gepaard gaat met liefdesverdriet ook even wat minder.
Het nummer is afgrijselijk, maar dit gelul erover is nog veel erger.
Maar hoe is het dan mogelijk dat deze video niet een nog veel grotere hit is dan het nummer?
Dat is evident, jullie hebben niet ten koste van het metrum en de melodie halve zinnen gebruikt, bovendien ontbeert de aflevering nagenoeg volledig een herkenbaar gevoel.
‘Show, dont tell’
24:55 ik ga stuk
Nu 'We Kunnen Niet Zoveel' van Spinvis?
Wat is daar mis mee?
@@JL-zw7hi Daar ben ik dus ook benieuwd naar.
Wat is het punt van deze snijtafel? Als het punt is dat liedje niet helemaal duidelijk is of jullie het grammaticaal beter hadden gedaan kan ik nog wel wat meer liedjes aanbevelen zodat jullie elke dag tot in het einde der tijden video's kunnen maken.
Beetje misplaatst om telkens om donaties te vragen als er zo weinig / onregelmatig gepost wordt. Waar betaal je dan voor?
Voor iedere nieuwe video. Met liefde.
Je doneert nu zodat er niet nog minder of misschien helemaal niets meer komt.
Ja of nog veel meer mensen doneren en dan kunnen ze steeds regelmatiger afleveringen maken omdat hun inkomen niet hoeft te worden aangevuld met andere activiteiten.
Een singer songwriter? M'n reet !
Tekstplaatsing op melodie in 'singer-songwriter' nederpopliedjes:
In groen /
KNOLlenl-len-LEN/ -land daahaar za-/ TEN
twee / HAA-sjuh-hus heel / pa- /HA-har-mant
En dan nog de tekst en de muziek zelf 🤣🤣🤣
Ik heb zo'n hekel aan die onsamenhangende teksten onder het mom van artistieke vrijheid. Het is meer een gebrek aan talent om echt een goede tekst te schrijven. Het moeilijke kijken erbij ook altijd. Zeer irritante muzikante.
En dat dit überhaupt geluisterd wordt zegt alles over de degeneratie van onze cultuur.
@@AAscension je maakt een grap, toch? Ik vind het ook een vervelend nummer en heb sowieso geen warme gevoelens voor al die dweepmeisjes die Giel Beelen aan het janken brengen, maar "degeneratie van onze cultuur"? Dat zei je grootvader ook over de Stones.
Verzopen daden
Wel beter dan Maaike Ouboter 😂
Luister een keer naar bijvoorbeeld "doe mij maar het verdriet" van Maaike, en zeg nog een keer dat dat slechter is...
Ik vind dit niet echt sterk. Liever weer maatschappijkritiek!
Vind dit zo'n irritant nummer, ook de tekst, misschien dat dit wat uitlegt.