ภาพเก่าแช่ปอ ลอกปอ ตากปอ ม้วนโค่นปอ มัดเก็บโค่นปอเพื่อนำไปขาย ที่มหาสารคาม พ.ศ. 2506-2507
Вставка
- Опубліковано 12 вер 2024
- *สวัสดีครับ บัญญัติ คำประภา เสนอ ภาพเก่าการแช่ปอ ลอกปอ ตากปอ ม้วนโค่นปอ และมัดเก็บโค่นปอ เพื่อเตรียมนำไปขาย ในตัวเมืองมหาสารคาม เมื่อปี พ.ศ. 2506-2507 เชิญย้อนอดีตรับชมไปด้วยกันครับ...
จังหวัดมหาสารคาม ตั้งอยู่ในภาคอีสานหรือภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย เป็นดินแดนแห่งสะดืออีสานหรือจุดกึ่งกลางของภาคอีสาน เป็นเมืองตักสิลานครหรือนครแห่งการศึกษาของภาคอีสาน
วันที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2408 พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ยก “บ้านลาดกุดยางใหญ่” ขึ้นเป็น “เมืองมหาสารคาม” โดยแยกพื้นที่และพลเมืองราวสองพันคน มาจากเมืองร้อยเอ็ด ให้ท้าวมหาชัย(กวด) เป็นพระเจริญราชเดช เจ้าเมืองคนแรก มีท้าวบัวทองเป็นผู้ช่วย โดยขึ้นกับเมืองร้อยเอ็ด
มหาสารคาม หมายความว่า "ถิ่นฐานที่อุดมสมบูรณ์ ด้วยความดีงามทั้งปวง" มหาสารคาม อยู่ห่างจากกรุงเทพมหานคร ประมาณ 475 กิโลเมตร
คำขวัญประจำจังหวัดมหาสารคาม คือ "พุทธมณฑลอีสาน ถิ่นฐานอารยธรรม ผ้าไหมล้ำเลอค่า ตักสิลานคร"
ไปดูภาพเก่าของชาวมหาสารคาม ในอดีตกันครับ...
*คำอธิบายภาพเรียงตามลำดับ ดังนี้...
-ภาพที่ 1 กลุ่มหญิงสาว กำลังเดิน บนคันคลอง ด้านหลังมองเห็นการตากปอ ที่หนองน้ำทั้งสองข้าง มีการแช่ปอ ด้านหน้ามีไม้ลำปอ ที่บ้านหนองข่า ต.ท่าตูม อ.เมืองมหาสารคาม เมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ. 2506
-ภาพที่ 2 ยายและหลาน กำลังช่วยกันลอกปอ บนคันคลองหนองน้ำ โดยด้านหลังมีการลอกปอ ตากปอ แช่ปอ เป็นจำนวนมาก ที่บ้านหนองข่า ต.ท่าตูม อ.เมืองมหาสารคาม เมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ. 2506
-ภาพที่ 3 ชาวบ้าน กำลังช่วยกันตากปอ และมัดโค่นปอ เพื่อเตรียมนำไปขายในตัวเมือง ข้างบ้านมีเกวียนและรถจักรยายนต์จอดอยู่ ที่บ้านหนองตื่น ต.เขวา อ.เมืองมหาสารคาม เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2507
-ภาพที่ 4 ชายหนุ่ม กำลังตากปอบริเวณข้างบ้าน มีโค่นปอที่มัดเสร็จแล้ว และผูกวัวไว้ ใต้ต้นนุ่นหรือต้นงิ้ว ที่บ้านหนองตื่น ต.เขวา อ.เมืองมหาสารคาม เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2507
-ภาพที่ 5 บรรยากาศการตากปอ ของชาวบ้าน โดยมีโค่นปอที่มัดเสร็จแล้ว ฝาบ้านทำด้วยไม้ไผ่สาน บริเวณข้างบ้าน มีต้นนุ่นหรือต้นงิ้ว ที่บ้านหนองตื่น ต.เขวา อ.เมืองมหาสารคาม เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2507
-ภาพที่ 6 ชาวบ้านช่วยกันมัดปอ เตรียมมัดเป็นโค่นปอ เพื่อนำไปขายในตัวเมืองมหาสารคาม ที่บ้านหนองตื่น ต.เขวา อ.เมืองมหาสาคาม เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2507
-ภาพที่ 7-9 สองพ่อลูก ช่วยกันม้วนโค่นปอเพื่อมัด โดยมีหมูนอนอยู่ด้านข้าง ใต้ต้นไม้ มีกระทะอยู่บนเตาดิน และตัวบ้านยกพื้นสูง ที่บ้านหนองตื่น ต.เขวา อ.เมืองมหาสารคาม เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2507
-ภาพที่ 10 สองพ่อลูก ช่วยกันเก็บโค่นปอ ที่ข้างบ้านและห้องน้ำ เพื่อรอรถ เตรียมนำไปขายในตัวเมืองมหาสารคาม ที่บ้านหนองตื่น ต.เขวา อ.เมืองมหาสารคาม เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2507
ขอบคุณที่ติดตามและรับชม โปรดติดตามตอนต่อไป สวัสดีครับ
*เครดิต ขอบคุณ...
-ดร.ชาร์ลส เอฟ ไคส์ (Keyes, Charles F.)
-นักมานุษยวิทยาชาวอเมริกัน ได้รับทุนฟูลไบรท์
อาจารย์แลกเปลี่ยนที่ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ 2506-2507
-เมืองไทยในอดีต
-เพลง นาดูนเพิ่มทุนความดี : ฟลุค สารคาม คำร้อง/ทำนอง บัญญัติ คำประภา
........................................................
เพ็ญประภา คำประภา : รวบรวมข้อมูล
บัญญัติ คำประภา : สร้างสรรค์/นำเสนอ
ติดตามผลงานได้ที่ช่อง UA-cam : บัญญัติ คำประภา
ขอบคุณที่ติดตามและรับชมครับ
พ.ศ.2512 อายุได้ 8 ขวบได้ตามพี่สาวไปรับจ้างลอกปอ ค่าลอกปอ 1 สลึงต่อ 1 มัด เราเป็นเด็กเล็กได้ยินคำว่า 1 สลึงหูผึ่งและอยากได้ไปซึ้อหนังสติ๊กเส้นละ 50 สตางค์ เลยสู้นั่งตากแดดลอกปอจนได้ครบ 2
มัดและได้ค่าแรง 50 สตางค์สมใจนับเป็นครั้งแรกในชีวิตที่หาเงินได้ด้วยตนเองครับ
น้ำแช่ปอเหม็นมาก เราเคยตามพี่ชายไปเล่น พี่ชายรับจ้างลอกปอ แต่ตอนนี้พี่ชายได้ดิบได้ดีแล้ว เพราะแกขยันทำงานตั้งแต่เด็ก
แมนๆเว่าถึกใจเกิดก่อนเราสามปีจ๊าเรา(หูน)เกิด.พ.ศ.2515
มัดปอมัด 50 สตางค์
สอนความอดทน🥰
เคยทำไร่ปอคือกันที่บ้านเล็บมืออย่างเหม็นตอนลอกปอแล้วล้างจังใด๋กะเหม็นติดมือตอนนั้นเรียนยุป.5ตอนนี้49แล้วครับ
เกิดปีผู้ใหญ่ลีตีกลองประชุมตอนอยู่ ป. 4เคยไปลอกปอมัดละ1สลึงไม่ลำปอแห้งเอาไปอ่อยไฟ
ลอกคะลอก แถวบ้านทำกันมาก ตอนนั้นอยู่แค่ป2-3 ชอบออกไปหารับจ้างลอกปอวันหยุดเสาร์อาทิตย์ราคา 10 มัดจะได้ 1 บาทคือ 10 มัดบาทนั้นละทั้งวันได้ 20 มัด ดีใจมากประมาณ พ.ศ 2510 อายุก็ 8 ปีนึกถึงกลิ่นก็มาเลย อิ อิ (ในความทรงจำ จ้า)
เป็นเด็กผมรับจ้างลอกปอมัดละ1บาท วันนึงได้10กว่ามัด (ก๋วยเตี๋ยวสมัยนี้นชามละ5บาท)
ยุคของผมพอดีเป๊ะผมเคยไปรับจ้างลอกปอ ลอกทั้งวันได้ 1 บาท ปัจจุบันผมมีชีวิตที่ดีพอสมควรแต่บ่ได้อยู่มหาสารคาม ทำมาหากินมีครอบครัวอยู่แม่ฮ่องสอนครับรูปภาพเป็นของผมด้วยหรือเปล่า 5555
แมนๆเนอะเฮากะเคยลอกปอผ่านชีวิตมาแล้วแบบนี้เพราะเฮาเป็นคนอุดร
เป็นคนเหนือไปแล้ว คงไม่กินปาแดกแล้วมั้ง
เมื่อก่อนที่กันทรวิชัยก็ปลูกปอเยอะเหมือนกัน ตอนนั้นยังเป็นเด็ก ยังจำภาพที่ผู้ใหญ่มารับจ้างลอกปอกันได้ดี บ้านแต่ละหลังก็จะมีลำปอแห้งกันเยอะมาก เก็บเอาไว้เป็นไม้อ่อยไฟ และสามารถใช้จุดแทนกระบองในเวลากลางคืนได้ เห็นภาพเหล่านี้แล้ว ทำให้นึกถึงอดีตขึ้นมาเลย
สมัยเด็กผมก็เคยไปรับจ้างลอกปอยุห้วย บ.หนองบัวนัอย ต.ดงดวน อ.นาดูน จ.มหาสารคาม ตรงไหนแช่ปอ น้ำจะเน่าทำให้ปลาตาย พากันไปหาเก็บปลาช่อนที่น็อคน้ำเน่าตายกับเพื่อน สนุกมากๆ ลอกปอได้ตังบาทสองบาทดีใจมากๆเอาเงินไปซืัอหนังสติ้กหายิงกะปอม โอ้ววเว่ามาบะคึดฮอดสมัยนั้นแฮง
กดถึกใจกดติดตามให่แล่วเด้อค่ะสามสิบปีสี่สิบปีหนูก็เคย ลอกปอมัด 50 สตางค์ หรือ 2 สลึงต่อๆก็ขี้นเป็นมัดล่ะบาทและมัดล่ะสองบาท โอยมันล่ะสองบาทถึอว่าเขาจ้างแพงเลยเคยคิดย้อนไปสมัยที่ผ่านมามันน้ำตาไหลและคิดถึงความโบราณที่ผ่านมา
เอาลำปอไปเฮ็ดฮั้วแปลงผัก สุมไฟไห้อุ่นยามอาบน้ำแก้หนาว
ผมภูมิใจ ที่เกิดเป็นคนอิสาน เป็นคนสารคาม
ก่อนออกพรรษาตัดปอ เอาล้อ(ควายเทียมเกวียน)แก่มาแช่ลำห้วย จ้างคนลอก 4 มัดบาท เป็นเด็กน้อย รับจ้างได้เอาไปซื้อกะโพก(ประทัด)จุดเวียนเทียนออกพรรษา ไม้ลำปอเอามาล้อมสวนปลูกผัก(ล้อมกันไก่เข้า)ตกแล้งกะใช้ไม้ลำปอ จุดไฟ(แทนหัวไฟทุกมื่อนี่)ไปใต้เขียด เอาแต่เขียดขาคำ เขียดโม่ เพราะจับง่ายโตใหญ่ เขียดบักแอะบ้เอาโตน้อย ค้านจับ
ขอบคุณที่เล่าข้อมูลในอดีตให้ฟังครับ
เนี่ยสมัยก่อนถึอว่าเจ่ามีถานะดี(รวย)
@@user-sv9ys7dp2s บ่หละ ซำบ้านเมืองเพิน บ่ รวยดอก แต่เห็นภาพแล้วคิดพ้ออดีด
ซางหาภาพมาได้แถะ สุดยอดเลยครับ ถ่าบรรยายเป็นภาษาอีสานสิสมบูรณ์แบบได้อารมณ์เลยครับ
หลังจากน้ำท่วมใหญ่ปี2521แล้วก็ไม่เคยเห็นป่าปออีกเลย ปี2520ผมบรรจุครูใหม่ๆ จำได้ว่า ได้พาเด็กนักเรียนไปแบกไม้ลำปอมาล้อมสวนเกษตรอยู่นะ
แมนๆเว่าถึกใจ
รัฐบาล สนับสนุน ปลูกปอ คนก็ ถางป่าทิ้ง ปลูกปอ จนเต็ม ผลกระทบ ภัยพิบัติ น้ำท่วม แล้ว มาแล้งหนัก หลายปี จนมีเรื่อง ทุ่งกุลาร้องไห้ หาน้ำกิน ไม่ได้ ควรปลูกต้นไม้ ใน คันนา นะชาวบ้าน เพื่อโลกที่ อุดสมบูรณ์ มีกิน มีสุข
แม้นอิหลี เจ้าบ่เว้าเป็นภาษาอิสาน ภาคกลางเขาบ่ฮู้จักดอก การลอกปอนั่นน่ะ ต้องเว้าไห่เด็กน้อยที่เกิดบุญฟัง มันจั่งสิแม่น
เราเกิดทันที่บ้านเคยทำปอ แช่ปอพอเปื่อยก็ลอกเสร็จแล้วก็เอาไปตาก พอแห้งก็ทำให้เป็นมัดเป็นก้อนแล้วเอาไปขายในเมือง
เป็นเด็กน้อย ไปเอาไม้ลำปอหม่องขะเจ้าลอกปอไปอ่อยไฟ ม่วนคัก
หน้าหนาวพอดีฟางเยอะคนเฒ่าคนแก่ต้องดุกลัวไฟไหม้ไฟจากลำปอนำทางได้ดีตอนไปเที่ยวดูงานวัด
ไทบ้านเฮาเอามาแจ้งขี่เนาะ555
น้ำแช่ปอเหม็นมาก
เยี่ยมครับ
นี่แหละ กทม.
(กลางทุ่งมหาสารคาม)
เห็นภาพแล้วขนลุกนำ้ตาจะไหลผมเคยลอกปอเคยเก็บโค่นปอไปขายตลาดช่วยพ่อผมจำมันได้เอาไม้ลำปอไปก่อไฟหุงข้าวคิดถึงอดีตความทรงจำดีๆถึงจะลำบากแต่มีความสุขใจมากๆชีวิตสมถะเรียบๆง่ายๆวิถีบ้านนอกเรา🙏👍❤️
ลอกปอมัดละบาทสามมัดห้าบาท วันหยุดเสาร์อาทิตย์ จำได้ดี
ทุกวันนี้ยังมีที่ไหนปลูกปออยู่บ้างคับ สมัยผมเป็นเด็ก ก็ได้ก้านปอนี่แหละ เช็ดก้น เวลาไปขี้ ใช้ ก่อไฟ สรุปใช้ดีมากคับ
_ คึดฮอดแต่เก่า แต่หลังแท่ะน่อ ..... 👍👍👍❤❤❤💐💐💐
.... เกิด 2520 นะแต่เห็นพอลุงเฮ็ดปอยุ่นะ เกิดทันยุคสุดท้ายมั้งยุค 90 นี่รู้สึกว่าจะเป็นรอยต่อนะยุคผมเกิดกับยุคปัจจุนี่ ....
คิดถึงสมัยลอกป้อจ้างเด้
พ่อกับแม่พาเฮ็ดอยู่บึงกุยอ.โกสุมพิสัยตอนนั่นนางอายุุ2ขวบกว่าประมาณพ.ศ2515_2516จ้า
ขอบคุณที่เล่าอดีตให้ฟังครับ
ตอนนั้น ลอกเอาลำปอ ราคาจ้าง มัดละบาท หนอนมีหาง ตัวเกือบ เล็บนิ้วก้อย กินข้าว กะติดมือ ติดผ้า เหม็นมาก แต่ยากได้เงิน 30 ปี ก่อน
เคยลอกเคยเล่นม้วนปอ เอาลำปอมาอ่อยไฟลุกดีคัก เก็บแมงกีนูนป่าปอมาชั่วกิน
คลิปแต่2506 ดู17มค2566 อำเภอchumsaeng👍👍💜
เคยไปรับจ้างกับแม่ลอกปอค่ะได้เทือละจักบาทบุนิ.กับไปฮ้อยใบยาสูบ...เอากาฬสินธุ์มาแนค่ะ...
ยุคปอฉันอายุสิบกว่าต้นๆฉันอยู่จังหวัดลำพูนประมาณพ.ศ.2507-2508 ยุคนั้นชาวนาทำนาช่วยกันปลูกข้าวหรือที่ชาวกรุงเรียกว่าลงแขกต่างก็แลกเปลี่ยนช่วยกันทำนาภาพที่เห็นประจำคือชาวนาแต่งตัวสรวมเสื้อผ้ามิดชิดและที่ไม่ลืมคือคว้าหมวกสรวมกันแดดกันฝนไปด้วย แถวบ้านฉันมีอาชีพเย็บหมวกใบลาน หมวกสานด้วยตอกและหมวกเย็บด้วยปอแก้ว ฉันเห็นป้าของฉันสั่งปอแก้วมาจากภาคใต้(อาจเป็นแถวอีสาน)คนภาคเหนือจะเรียกตั้งแต่เลยนครสวรรค์ไปว่าภาคใต้ป้าจะนำปอแก้วมาแช่น้ำเป็นแผ่นบางๆในถังไม้ใบใหญ่หนึ่งคืนจากนั้นนำไปตากแห้งแล้วเข้าเครื่องแหกปอแก้วออกเป็นเส้นตรงแล้วนำไปถักเปียเป็นเส้นยาวๆนำไปเย็บเป็นหมวกส่งไปขายให้ชาวบ้านชาวนาทุกพื้นที่ วันเวลาผ่านไปนานฉันไม่เคยเห็นปอแก้วมานานเต็มที เดี๋ยวนี้ปอแก้วเขายังใช้ทำอะไรบ้างหนอ ฉันจำได้เสี้ยนปอแก้วปักมือเจ็บน่าดูขอบคุณที่นำเรื่องปอแก้วมาให้ได้รับชม เด็กสมัยนี้คงไม่รู้จักปอแก้วกันแล้วกระมัง
ขอบคุณที่เล่าข้อมูลในอดีตให้ฟัง มีคุณค่ามากครับ
ไร่ปอผมว่าตอนนี้คงเลิก
ปลูกหมดแลัวกระสอบที่ไช้ไส่ข้าสารเดี๋ยวนี้ก็ไม่ได้ไช้กระสอบที่ทำจากปอแล้ว
@@นานาจิตตํนานาจิตตํ-ฅ8ฌเดี๋ยวนี้ไม่เห็นแล้วกระสอบที่ทำจากปอเห็นแต่กระสอบพลาสติกคงหมดยุคของปอแล้ว
ตอนเด็ดๆผมยังทันครับ
จำได้ว่าสมัยนั้นผมเคยลอกปอ แต่ผมลืมว่ามัดละเท่าไหร่ สมัยนั้นผมยังเรียนป.1-2นี่แหละ ผ่านมานานตอนนี้อายุ 31 แล้วจะย่างเข้า 32แล้ว ไม้ลำปอ เอาไปอ่อยไฟ ได้ หุงข้าว ตอนเช้าๆจะได้ยินเสียง ยายหักไว้ลำปอ หุงข้าว สมัยนั้นครอบครัวผมยากจน แทบจะไม่มีอะไรเลย
น่าจะ10มัด-บาท, 8 มัด-บาท, 5มัด-บาท ช่วงหลังก่อนจะหมดยุคอยู่ที่ประมาณ 5 มัด-บาท ,,ผมเคยได้วันนึงน่าจะ20บาท มีแต่คนชม โคตรเก่งเลยอ่ะ แล้วก็เอาไปให้แม่
ช่วง พ.ศ.2504
เด็กๆ จะเอาผลของต้นปอ มาใส่ที่ปลายกระบอกไม้ไผ่ ยาวประมาณ 6นิ้ว
แล้วเอาเศษผ้าหุ้มปลายไม้ไผ่เล็กๆ ใส่เข้าไปในกระบอกไม้ไผ่ที่มีลูกปอ อยู่ที่ปลายอีกด้านหนึ่ง
แล้วใช้ไม้ที่หุ้มผ้าที่ปลาย
อัดลมเข้ากระบอกไม้ไผ่
ลูกปอ จะพุ่งออกจากกระบอกไม้ไผ่
เหมือนยิงปืน
ขอบคุณที่เล่าข้อมูลในอดีตให้ฟังครับ
ลพบุรีเรียกอีโบะ สมัยผมตอนเด็กใช้กระดาษแช่น้ำให้เปื่อยใส่แทนลูกปอ
เมื่อปี2532ราคาดีมากปีหลังๆมาเริ่มซาแล้วส่วนพันธ์จะมี ปอกะเจาปอใดซีและปอคิวบาให้ผลผลิตดีลำใหญ่ลอกง่ายครับ
สมัยก่อนเคยลอกปอแล้วไปนั่งดูหนังกลางแปลง เหม็นคัก
ลอกปอ ล่าสุดปี2554 หลังจากนั้น ก็ไม่มีใครปลูกอีกเลย หันมาปลูกมันสำปะหลังกันหมด
ช่วงเดือน ตุลาคม เริ่มตัด รอเกี่ยวข้าวเสร็จไม่ไหวเดียวปอเป็นดอก ลอกลำบาก อิอิ
พอเข้าสู่ฤดูหนาว ค้นปอไปขายในเมือง พาลูกๆเดินตลาดนัด เดียวนี้หมดยุดล่ะ เมื่อก่อนยายทำปอ ขายที่หนึ่ง ได้ทอง1บาท เพราะว่าบาทล่ะ300
เกิดทันอยู่เด้อ
อยู่มหาสารคาม ค่ะสมัยเด็กๆเคยรับจ้างลอกปอ..น่าจะมัดละบาท2522..ถ้าจำไม่ผิด
คนสารคามครับ คนอำเภอโกสุมพิสัย
ตอนเป็นเด็กเคยรับจ้างลอกปอช่วงเสาร์อาทิตย์มัดละ50ตังค์วันหนึ่งได้3-5บาทก็เหนื่อยแล้ว
สุดยอดมากครับอาจารย์
คึดฮอดยามเช่าไปเก็บปลาตาย
นำน้ำแช่ปอมาปี้งกินก่อนไปโรงเรียน
เป็นคนมหาสารคามครับ แต่ไม่เคยเห็นภาพในอดีต รู้แต่คำขวัญ ตักศิลานคร ก็ภูมิใจแล้วครับ
เหม็นคัก...การแช่ปอหนิ...ผมคนอำนาดูนครับ
จังหวัด นคราชสีมาก็ยังมีนะ
สามมัดห้าบาท ผมเกิด 2521
ได้ไปลอกปอน่าจะปี 2531
ลอกทั้งวัน ได้ไม่ถึงห้ามัด เค้า
สงสารเลยให้ห้าบาท กลับมา
ซื้อขนมกินหมดเลย นึกแล้ว
ยังคิดถึงไม่หาย อยากได้เงิน
กินขนม เห็นรุ่นพี่ไปกันหลาย
คน เลยแอบไปกับเขาด้วยเลย
ทั้งที่ยังลอกไม่เป็น ข้าวก็ไม่ได้
ห่อไปกิน ทั้งวันได้ห้าบาท กลับมา
ซื้อขนมกินหมดภายในห้านาที 55
แถมโดนพ่อแม่ดุอีก ไปใหนไม่บอก
ขอบคุณที่เล่าอดีตให้ฟัง มอบเห็นภาพตามเลยครับ
ขอบคุญ มาก ๆๆนะค้า
ดิฉัน ก็คน มหาสารคาม
ทีพากย์เก่า เก่า มา ให้ดู ขอบคุณ มากนะค้า
ประมาณพศ.2520ผมเคยลอกปอ3มัด1บาทกั่วสิได้3มัดดีใจคักๆภูมิใจสิได้กินขนมไข่ขี่เจี้ยมบาทหนึ่งได้หลายคัก.
รุ่นเดียวกันกับผมครับ ผมก็เคยไป เหมือนกัน ได้ 12 บาท ทั้งวัน
สมัยนั้นผมรับจ้างลอกปอมัดละ50สตางค์วันหนึ่งได้3บาทก็ถือว่ามากแล้วตามประสาเด็กๆพอได้ซื้อหนังสติ๊กเส้นละสลึง.ผ่านมา50กว่าปีแล้ว
รถมอเตอร์ไซค์ในภาพ สมัยนั้นคนแถวบ้านผม( กาฬสินธุ์ )ที่มีได้ส่วนใหญ่ คือ คนที่มีอาชีพรับราชการ ตำรวจ ครู และกำนัน แม้ผู้ใหญ่บ้านบาคนก็ยังไม่มี
ผมอายุ34เคยช่วยย่าปอกลำปอคับสนุก
คิดฮอดพอดีตเนาะ สุดยอดหาภาพมาจากใสหนอ
เคยลอกปอ3มัด1บาท..ตอนเป็นเด็ก..กับพี่สาว
ทั้งวันได้5บาทก็นับว่าเก่งแล้ว...ช่วงปีพศ.2509-10-11 ..ตอนนี้ผม62ปีแล้ว..
ไปเก๊บเศษปอไปแลกผัดหมี่.ยาย
เกิดทันอยู่นะแม่ปลูกต้นปอ
ชอบดูมากคับ @ หามาชมเยอะๆนะคับ ติดตามมานานแล้ว ช่องนี้🤗 แต่ไม่ชอบเม้น555
2520 ก็ยังทำอาชีพนี้อยู่ครับ ผมยังใด้รับจ้างรอกปอ อยู่ครับ มัดละ 50 สตางค์
ผมเกิดทันได้ทำทุกอย่างที่ว่ามามีเพิ่มเติมนิดนึงคือก่อนม้วนโค่นปอผมจะเอาทรายหรือน้ำรดก่อนเพื่อให้ได้น้ำหนักแต่บางทีเจ๊กที่รับซื้อก็จับได้หน้าแตกเลย555....
เพลงอิหยังครับ มวนแท้
"นาดูนเพิ่มทุนความดี" คนร้องขณะร้องกำลังเรียนอยู่ ม.3 ครับ
07.ปีนี้ข่อยอายุ14ปอราคา.กก.ละ50สตางค์.ลงตีปอล้างเอาขึ้นมาตาก.หนาวคักกะยังว่า.ใด่เงินซื้อจักรยานยูเดละ.แม่ป้าฮั่นแล้วเอาให้.สวัสดีเดอเอาฮูปเก่าๆมาลงให้เบิ่ง📣🏕🎆
❤️👍
ภาพถ่ายเรายังไม่เกิดเลย
.... ทันยุ่นะโค่นปอลอกปอ แซปอทันยุ่ ....
สุดยอดครับ
คิดฮ้อดตอนเป็นเด็กน้อยไปรับจ้างลอกปอหมัดละ 1 บาทลอกจนมื้อซีด
เด๋วนี้ไม่เห็นนานเเระ
เคยใด้ลอกปอสามมัดสลึง
.... อิอิอิ เคยเอาหมากงิ้วหน่วยนึงปแลกยางสี่เส่น ....
มัดละ2บาทลอกจนเล็บดำทั้งวันได้20บาท
ปอ สูญพันธุ์ไปประมาณยี่สิบปี ผมเห็นการปลูกปอและกระบวนการแบบนี้ล่าสุดที่ขุนหาญ ศรีสะเกษ เมื่อปี 2544
นี่บ้านหนองตื่น ต.เขวา ตั้วนี้
ภาพลอกปอเป็นภาพที่ บ.ท่าตูม ครับ (ประตูระบายน้ำบ้านท่าตูม)
ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ (ภาพฝรั่งอธิบายว่าบ้านหนองข่า ต.ท่าตูม อ.เมืองมหาสารคาม)
คิดฮอด อดีต
ผมอยู๋โกสุมพิสัยไม่ค่อยชอบลอกปอนะแต่ตอนตัดปอตอนนั้นไร่นึง30บาททร่อ.โกสุม
เคยเฮ็ดค่ะ สมัยน้อยๆ
ยังมีแนวปออยู่บ่อจ้า อยากปลูก
ลอกปอมัดหละ50 ส.ต.สมัยเด็ก
ผมเป็นคนบ้านเขวาใกล้ๆกับบ้านหนองตื่น ที่สำคัญปู่ผมเคยเป็นครูใหญ่ที่บ้านหนองตื่นครับ มหาสารคามบ้านข่อย.
อ้ายเป็นคนบ้านยางนกกระโดก
พ่อพาปลูกปึ2518-2522จากนั้นขายที่ค่เลยไม่ได้ทำต่อ
👍👍👍👍👍👍
ลอกปอ แช่ปอ... ลำบากครับกลิ่นก้อหอมจนไปนั่งใกล้ใครไม่ได้
โอ้ย.คึดเห็นแต่คราวเป็นเด็กน้อย.เด้.เนาะ
หมดยุคแช่ปอ แถว 2520
ซุมื้อนี้เขาเซาใซ้ปอแล้วบ่อ เขาใซ้ยังแทนปอ
2506-2507 พ่อผมเกิดพอดี ตอนนี้พ่อ56-57แล้วครับ...
ไม่มีปอ ไม่มีกระสอบป่านใช้เหมือนสมัยก่อน เชือกปอ ก็ไม่มี
เคยลอกปอมัดล่ะ1บาท2519
เมื่อไม่กี่ปี ก็ได้กลิ่นเหมือนแช่ปอ ตอนผ่านถนนเส้น บรบือ บ้านไผ่ ตอนนี้ยังมีอยู่มั้ย ไม่ได้กลิ่นอีกเลย
คงจะไม่ใช่กลิ่นปอครับแต่เป็นกลินลานมันสำปะหลังครับ
7มัดต่อ1บาด
ไม่อยากนึกถึงน้ำแช่ปอเลย กลิ่นสุด.. คอนนี้อายุ35 แต่ว่าเกิดทันการแช่ปออยู่เด้อ55
โอ้ยยยยย ฉันเคยโดนพี่เอาไม้รำปอ ตีฉันด้วยแหละเธอว่าเราเจ็บป่ะ บ่ๆๆๆ555555+
ครั้งหนึ่งเราเคยรับจ้างลอกปอมัดละสลึง_ขากลับแบกลำปอไปให่พ่อทำรั้วบ้านด้วย
เคยลอกปอ..สามมัด..หนึ่งบาท
ผมลอกปอ มัดละสลึง ทั้งวันได้ สามบาทห้าสิบตังส์ 55555 มันลอกยาก
ต้นปอแห้งๆที่ลอกแล้ว เอาไปทำอะไร
ฉันเคยทำงาน โรงงานทอกระสอบจอหอ
ยังบ่เกิดจ้าพอ2510เกิดมาลอก5มัดบาท
ไม้ลำปอเอามาแก้งดากครับ
ช่วงนั้นอายุได้9ขวบ
บ่ทันคะเกิด2518คะ
ทุกวันนี้คนที่บ้านไม่ปลูกกันแล้ว
.... มันกะเคยขุดนะ ....
ยังไม่เกิดเลยค่ะ
ยังไม่เกิดเลย
พูดถึงปอแล้วเสียวตีน
ผมเกิดปีนี้แหละ2506 ที่สว่างแดนดิน