Rozdziały 0:00 - 3:15 - Wstęp, statystyki 3:16 - 8:46 - Grona Gniewu, J. Steinbeck 8:47 - 14:14 - Sto lat samotności, G.G. Marquez 14:15 - 19:38 - Polowanie na małego szczupaka, J. Karola 19:39 - 24:24 - Sydonia. Słowo się rzekło, E. Cherezińska 24:25 - 27:48 - Kwiat wiśni i czerwona fasola, D. Sukegawa 27:49 - 30:40 - Przeklęty królik, Bora Chung 30:41 - 33:50 - Mój rok relaksu i odpoczynku, O. Moshfegh 33:51 - 37:34 - Czarne słońce, R. Roanhorse 37:35 - 40:30 - Problem trzech ciał, Cixin Liu 40:31- 43:36 - Monday nie przyjdzie, T. D. Jackson 43:37 - 46:44 - Pomoc domowa, F. McFadden 46:45 - 51:50 - Inspektor i złodziejka (2 tomy), J. Andrulewicz, J. Truchel 51:51 - 54:09 - Znachor, T. Dołęga-Mostowicz 54:10 - 57:13 - Zbrodnia i kara, F. Dostojewski 57:14 - 58:05 - Pożegnanie
Najlepsze książki z 2024 roku niekoniecznie otrzymały ode mnie max gwiazdek. Zaliczam do nich takie kategorie, jak te, które zapamiętałam najwyraźniej, te, które jeszcze do dziś skłaniają mnie do refleksji i dyskusji na ich temat oraz książki, te, które mną wstrząsnęły. Patti Smith - Poniedziałkowe dzieci (7/10) Niesamowita książka, w której autorka wykreowała zupełnie obcy dla mnie świat nowojorskiej bohemy artystycznej. To, co się zaczęło jako chęć rozpoczęcia Serii Amerykańskiej, przekształciło się w niezwykłą przygodę. I wśród nich ta niezwykła relacja z Robertem, w której zwrot „nadawanie na tej samej fali” nabiera zupełnie innego znaczenia. Tak mogą koegzystować tylko artyści z krwi i kości. Autorka nakreśliła również życie w Nowym Yorku, które nie było dla początkującego artysty bardzo trudne, szczególnie jak nie miało kręgu przyjaciół czy gotówki. Patti się utrzymała na siodle, ale wiele osób nie. Warto ją przeczytać. Ward Ruyslinck - Rezerwat (9/10) Niderlandzka dystopia z lat 70, która zainspirowała się nie komunizmem, a zimnym i bezdusznym kapitalizmem. Na jego podstawie autor stworzył w swojej książce system opresyjny oparty na przydatności i zysku. Wstrząsający do bólu jest sam tytułowy rezerwat. Frederick Forsyth - Psy wojny (8/10) Kusił mnie ten autor od jakiegoś czasu. Byłam wtedy na tzw. „afrykańskiej fali czytelniczej”, więc zdecydowałam się na zakup tej książki i rany, przepadłam. Autor niemal z instruktorską dokładnością opisał zamach stanu z perspektywy grupki najemników. Książka skupia się nie tyle na akcji, ile na logistycznej części tego przedsięwzięcia. Oczywiście nie brakuje plot twistów i zarysu finansowego świata. Rany, wiem, że to dla mężczyzn, ale uwielbiałam każdą chwilę w trakcie czytania i nie mogę się zdecydować, co wybiorę od tego autora za następne. Mariana Alcoforado - Listy miłosne Marianny d'Alcoforado (8/10) Epistolografia miłosna przypadła mi do gustu, a same listy był po prostu poezją dla serca. Co ciekawe kiepscy pseudoautrzyni romansów nie tykają się tego formatu :) Lucy Maud Montgomery - Ania z Zielonego Wzgórza Przechodziłam jakąś ciężką fazę (rocznica śmierci ojca) i ta książka bardzo mi pomogła, ale polecam tylko tę część, bo kontynuacje… uznaje je gdzieś prywatnie za niekanoniczne. Tadeusz Klimaszewski - Verbrennungskommando Warschau (10/10) Tytuł się wywodzi od specjalnie założonego przez Niemców w trakcie Powstania Warszawskiego specjalnego komanda. Składało się ono z wybranych polskich mężczyzn, którzy mieli odwalić ich brudną robotę jak spalanie ciał tych, którzy zginęli w masakrze Woli, ograbienie ich, likwidacja barykad. Jednym z nich był autor. Grozę wojny i makabryczne opisy wymieszano w bardzo specyficzny sposób z chwilami spokoju, jak poszukiwanie żywności w ogródkach działkowych, gotowanie zupy czy kąpiel. Gdzieś ciągle między obecnymi tkwiło jednak to poczucie zagrożenia, ta świadomość, że mieli krótką datę przydatności. Skupiono się też na ich oprawcach, którzy byli tacy przytępieni masakrą, że potrafili przy trupach rozprawić o sztuce, muzyce, literaturze. Niezapomniana książka. Rin Usami - Idol w ogniu (8/10) Książka nie zebrała może tyle pochwał, ale dla mnie w bardzo interesujący sposób opisała relacje parasocjalne, które są właściwie naszą przyszłością. Sama bronię się przed „przywiązaniem” do ludzi, którzy mnie nie znają, ale w dobie mediów społecznościowych nie da się tego w pełni uniknąć. Mark Felton - Rzeź na morzu. Zbrodnie Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii Inne spojrzenie nie tylko na zbrodnie, które nie tylko ulegają kompletnym zapomnieniu, ale także na Japończyków, którzy zachowywali się bestialsko względem jeńców czy ludności cywilnej wysp i atoli, które nawiedziły. Oj, co by było, jakby dotarli do Polski? Krzysztof Kamil Baczyński - Poezje (z Piwu 8/10) Te poezje to zdecydowane wyzwanie intelektualne, bo są niezwykle złożone i trudne do zinterpretowania dla odbiorców. Ciekawa jest też sama biografia Baczyńskiego. Choć autor inspiruje się często podobnymi motywami, to nie popada w powtarzalność. Każdy utwór jest inny, oryginalny i piękny w swojej tajemniczości. John Glatt - Sprawa Jozefa Frizla (7/10) Dla samej sprawy warto ją wymienić. Wróciła ona do mnie przypadkowo i teraz mogłam ją nie tylko poznać od deski do deski, ale też dostrzec ją z większej perspektywy. Ta sprawa była zmorą dla cichej Austrii i rząd oraz wymiar sprawiedliwości działali szybko. Osamu Dazai - Zatracenie (9/10) Wstrząsające obraz ludzkiej psychiki z wątkami autobiograficznymi i zwierzeń. Właściwie to ma formę listu pożegnalnego, więc nie jest dla ludzi o słabych nerwach, ale to chyba najbardziej jest dla mnie kuszące. Nigdy nie czytałam książki z takim głównym bohaterem. Nie rozumie on kompletnie ludzi i to go najbardziej przeraża. Próbuje to tuszować na różne sposoby, często z tragicznym skutkiem.
Świetne nagranie, a jeszcze lepszy dobór książek :) W ogóle join the club, bo też kocham "Zbrodnię i karę". Na maturze ustanej z polskiego nie dobierałem książek pod temat, tylko temat pod książkę, żeby móc mówić właśnie o "Zbrodni i karze" :)
Ooo Grona gniewu i 100 lat samotności też u mnie w zeszłym roku przeczytane (te same wydania). Faktycznie warte wyróżnienia. 100 lat trudniejsze i wymagające więcej skupienia. Cherezińską też lubię, kilka jej książek już czytałem i byłem zachwycony jak pięknie łączy postaci historyczne w fabułę na podstawie źródeł.A Problem trzech ciał to cała seria zasługuje na bycie topka, ja czytałem ciągiem i nie żałuję. Możesz mieć problem czytając z przerwą, ja na pewno odczytam ponownie serię, co by lepiej zrozumieć i odkryć smaczki. Zbrodnia i kara też czytana w 2024😂. Moja topka Na Wschód od Edenu Steinbecka, Diuna cz1 Herberta, Kamień na kamieniu Wiesław Myśliwski, Życie Violette Valerie Perrin
Z tych książek czytałam "Grona gniewu", "Znachora", "Sto lat samotności" i "Zbrodnię i karę", wszystkie genialne ❤ "Kwiat wiśni i czerwona fasola" znam w wersji filmowej, film jest piękny, więc wierzę, że książka również 😊
O której książce z wydawnictwa czarne wspominasz omawiając "Grona Gniewu"? "Grona" czytałam 10 lat temu i nadal uważam, że to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w życiu. 🖤 Zawsze kiedy ktoś prosi o wymienienie silnej postaci kobiecej w literaturze moje pierwsze skojarzenia to matka "Gron Gniewu" i Urszula ze "Stu lat samotności". Niesamowite książki.
Też czytałam tę książkę Mosfegh w 2024 roku i podpisuję się w pełni pod Twoja opinią - oryginalna i nawet te obleśne sceny opisy akurat tutaj mnie wyjątkowo nie odrzuciły.
Gratuluję czytelniczego wyniku, różnorodnych lektur. Bardzo cieszą mnie w Twojej topce Grona gniewu gdyż podzielam zachwyt. W mojej topce też są ❤ zakończenie przy pierwszej lekturze w maju mnie odrzuciło. Przy drugiej lekturze we wrześniu totalnie ujęło, nie jest komfortowe ale jednoczesnie myślę że genialne. Na pewno zapadające w pamięć
Kolejna część po "Problemie trzech ciał" - tzn. "Ciemny las", jest jeszcze lepsza niż pierwsza (dla mnie osobiście o wiele, wiele lepsza). Plus tak właściwie nie trzeba mieć dużej wiedzy z pierwszego tomu, bo można się odnaleźć bez tego po chwili- nie chcę spoilerować dlaczego, ale czytałam całą trylogię i myślę, że na luzie można wejść w drugą część nawet po czasie. Mój mąż zobaczył tylko serial i zaczął od razu od "Ciemnego Lasu" - jest zachwycony :)
Z całego zestawienia czytałam chyba tylko Dostojewskiego, więc sporo dobrego przede mną. Wydaje mi się, że już to pisałam, ale dzięki Tobie zmniejsza się mój lęk przed książką „Sto lat samotności”. Może w końcu to będzie ten rok, że przeczytam 😊
Kurde, ja zaczęłam pod koniec roku "Sydonię" i mi coś nie poszło. Ani w papierze, ani w audio nie mogłam wkręcić się w tę historię. Na pewno jednak zrobię jeszcze do niej jedno podejście, może to nie był zwyczajnie jej czas🤔
Rozdziały
0:00 - 3:15 - Wstęp, statystyki
3:16 - 8:46 - Grona Gniewu, J. Steinbeck
8:47 - 14:14 - Sto lat samotności, G.G. Marquez
14:15 - 19:38 - Polowanie na małego szczupaka, J. Karola
19:39 - 24:24 - Sydonia. Słowo się rzekło, E. Cherezińska
24:25 - 27:48 - Kwiat wiśni i czerwona fasola, D. Sukegawa
27:49 - 30:40 - Przeklęty królik, Bora Chung
30:41 - 33:50 - Mój rok relaksu i odpoczynku, O. Moshfegh
33:51 - 37:34 - Czarne słońce, R. Roanhorse
37:35 - 40:30 - Problem trzech ciał, Cixin Liu
40:31- 43:36 - Monday nie przyjdzie, T. D. Jackson
43:37 - 46:44 - Pomoc domowa, F. McFadden
46:45 - 51:50 - Inspektor i złodziejka (2 tomy), J. Andrulewicz, J. Truchel
51:51 - 54:09 - Znachor, T. Dołęga-Mostowicz
54:10 - 57:13 - Zbrodnia i kara, F. Dostojewski
57:14 - 58:05 - Pożegnanie
Świetny kanał, cudowne, szczegółowe recenzje. Miło się ciebie słucha :)
Dziękuję 🫶🏻
Tak by the way, o Sydonii pisał nie kto inny, jak Koper w pracy "Klątwy, sekrety i skandale" :P
Najlepsze książki z 2024 roku niekoniecznie otrzymały ode mnie max gwiazdek. Zaliczam do nich takie kategorie, jak te, które zapamiętałam najwyraźniej, te, które jeszcze do dziś skłaniają mnie do refleksji i dyskusji na ich temat oraz książki, te, które mną wstrząsnęły.
Patti Smith - Poniedziałkowe dzieci (7/10)
Niesamowita książka, w której autorka wykreowała zupełnie obcy dla mnie świat nowojorskiej bohemy artystycznej. To, co się zaczęło jako chęć rozpoczęcia Serii Amerykańskiej, przekształciło się w niezwykłą przygodę. I wśród nich ta niezwykła relacja z Robertem, w której zwrot „nadawanie na tej samej fali” nabiera zupełnie innego znaczenia. Tak mogą koegzystować tylko artyści z krwi i kości. Autorka nakreśliła również życie w Nowym Yorku, które nie było dla początkującego artysty bardzo trudne, szczególnie jak nie miało kręgu przyjaciół czy gotówki. Patti się utrzymała na siodle, ale wiele osób nie. Warto ją przeczytać.
Ward Ruyslinck - Rezerwat (9/10)
Niderlandzka dystopia z lat 70, która zainspirowała się nie komunizmem, a zimnym i bezdusznym kapitalizmem. Na jego podstawie autor stworzył w swojej książce system opresyjny oparty na przydatności i zysku. Wstrząsający do bólu jest sam tytułowy rezerwat.
Frederick Forsyth - Psy wojny (8/10)
Kusił mnie ten autor od jakiegoś czasu. Byłam wtedy na tzw. „afrykańskiej fali czytelniczej”, więc zdecydowałam się na zakup tej książki i rany, przepadłam. Autor niemal z instruktorską dokładnością opisał zamach stanu z perspektywy grupki najemników. Książka skupia się nie tyle na akcji, ile na logistycznej części tego przedsięwzięcia. Oczywiście nie brakuje plot twistów i zarysu finansowego świata. Rany, wiem, że to dla mężczyzn, ale uwielbiałam każdą chwilę w trakcie czytania i nie mogę się zdecydować, co wybiorę od tego autora za następne.
Mariana Alcoforado - Listy miłosne Marianny d'Alcoforado (8/10)
Epistolografia miłosna przypadła mi do gustu, a same listy był po prostu poezją dla serca. Co ciekawe kiepscy pseudoautrzyni romansów nie tykają się tego formatu :)
Lucy Maud Montgomery - Ania z Zielonego Wzgórza
Przechodziłam jakąś ciężką fazę (rocznica śmierci ojca) i ta książka bardzo mi pomogła, ale polecam tylko tę część, bo kontynuacje… uznaje je gdzieś prywatnie za niekanoniczne.
Tadeusz Klimaszewski - Verbrennungskommando Warschau (10/10)
Tytuł się wywodzi od specjalnie założonego przez Niemców w trakcie Powstania Warszawskiego specjalnego komanda. Składało się ono z wybranych polskich mężczyzn, którzy mieli odwalić ich brudną robotę jak spalanie ciał tych, którzy zginęli w masakrze Woli, ograbienie ich, likwidacja barykad. Jednym z nich był autor. Grozę wojny i makabryczne opisy wymieszano w bardzo specyficzny sposób z chwilami spokoju, jak poszukiwanie żywności w ogródkach działkowych, gotowanie zupy czy kąpiel. Gdzieś ciągle między obecnymi tkwiło jednak to poczucie zagrożenia, ta świadomość, że mieli krótką datę przydatności. Skupiono się też na ich oprawcach, którzy byli tacy przytępieni masakrą, że potrafili przy trupach rozprawić o sztuce, muzyce, literaturze. Niezapomniana książka.
Rin Usami - Idol w ogniu (8/10)
Książka nie zebrała może tyle pochwał, ale dla mnie w bardzo interesujący sposób opisała relacje parasocjalne, które są właściwie naszą przyszłością. Sama bronię się przed „przywiązaniem” do ludzi, którzy mnie nie znają, ale w dobie mediów społecznościowych nie da się tego w pełni uniknąć.
Mark Felton - Rzeź na morzu. Zbrodnie Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii
Inne spojrzenie nie tylko na zbrodnie, które nie tylko ulegają kompletnym zapomnieniu, ale także na Japończyków, którzy zachowywali się bestialsko względem jeńców czy ludności cywilnej wysp i atoli, które nawiedziły. Oj, co by było, jakby dotarli do Polski?
Krzysztof Kamil Baczyński - Poezje (z Piwu 8/10)
Te poezje to zdecydowane wyzwanie intelektualne, bo są niezwykle złożone i trudne do zinterpretowania dla odbiorców. Ciekawa jest też sama biografia Baczyńskiego. Choć autor inspiruje się często podobnymi motywami, to nie popada w powtarzalność. Każdy utwór jest inny, oryginalny i piękny w swojej tajemniczości.
John Glatt - Sprawa Jozefa Frizla (7/10)
Dla samej sprawy warto ją wymienić. Wróciła ona do mnie przypadkowo i teraz mogłam ją nie tylko poznać od deski do deski, ale też dostrzec ją z większej perspektywy. Ta sprawa była zmorą dla cichej Austrii i rząd oraz wymiar sprawiedliwości działali szybko.
Osamu Dazai - Zatracenie (9/10)
Wstrząsające obraz ludzkiej psychiki z wątkami autobiograficznymi i zwierzeń. Właściwie to ma formę listu pożegnalnego, więc nie jest dla ludzi o słabych nerwach, ale to chyba najbardziej jest dla mnie kuszące. Nigdy nie czytałam książki z takim głównym bohaterem. Nie rozumie on kompletnie ludzi i to go najbardziej przeraża. Próbuje to tuszować na różne sposoby, często z tragicznym skutkiem.
Świetne nagranie, a jeszcze lepszy dobór książek :) W ogóle join the club, bo też kocham "Zbrodnię i karę". Na maturze ustanej z polskiego nie dobierałem książek pod temat, tylko temat pod książkę, żeby móc mówić właśnie o "Zbrodni i karze" :)
Oooo to ja w liceum właśnie nie lubiłam 😅
Ja akurat lubię opisy przyrody Elizy Orzeszkowej😅🤭
Haha, wiedziałam, że ktoś to napisze 😀 Nie są aż takie złe, po prostu szczodre 😏
@@ksiazkamikaze😊
Ooo Grona gniewu i 100 lat samotności też u mnie w zeszłym roku przeczytane (te same wydania). Faktycznie warte wyróżnienia. 100 lat trudniejsze i wymagające więcej skupienia. Cherezińską też lubię, kilka jej książek już czytałem i byłem zachwycony jak pięknie łączy postaci historyczne w fabułę na podstawie źródeł.A Problem trzech ciał to cała seria zasługuje na bycie topka, ja czytałem ciągiem i nie żałuję. Możesz mieć problem czytając z przerwą, ja na pewno odczytam ponownie serię, co by lepiej zrozumieć i odkryć smaczki. Zbrodnia i kara też czytana w 2024😂. Moja topka Na Wschód od Edenu Steinbecka, Diuna cz1 Herberta, Kamień na kamieniu Wiesław Myśliwski, Życie Violette Valerie Perrin
Z tych książek czytałam "Grona gniewu", "Znachora", "Sto lat samotności" i "Zbrodnię i karę", wszystkie genialne ❤ "Kwiat wiśni i czerwona fasola" znam w wersji filmowej, film jest piękny, więc wierzę, że książka również 😊
O której książce z wydawnictwa czarne wspominasz omawiając "Grona Gniewu"? "Grona" czytałam 10 lat temu i nadal uważam, że to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w życiu. 🖤 Zawsze kiedy ktoś prosi o wymienienie silnej postaci kobiecej w literaturze moje pierwsze skojarzenia to matka "Gron Gniewu" i Urszula ze "Stu lat samotności". Niesamowite książki.
Brudne lata 30. Opowieść o wielkich burzach pyłowych - Timothy Egan
@@ksiazkamikaze Jak to możliwe, że nie słyszałam wcześniej o tej książce? Kocham ją już po przeczytaniu samego opisu! Dziękuję!
Polowanie na małego szczupaka było świetne. To moje odkrycie zeszłego roku
moje też :)
I moje 😅❤
Też czytałam tę książkę Mosfegh w 2024 roku i podpisuję się w pełni pod Twoja opinią - oryginalna i nawet te obleśne sceny opisy akurat tutaj mnie wyjątkowo nie odrzuciły.
Gratuluję czytelniczego wyniku, różnorodnych lektur. Bardzo cieszą mnie w Twojej topce Grona gniewu gdyż podzielam zachwyt. W mojej topce też są ❤ zakończenie przy pierwszej lekturze w maju mnie odrzuciło. Przy drugiej lekturze we wrześniu totalnie ujęło, nie jest komfortowe ale jednoczesnie myślę że genialne. Na pewno zapadające w pamięć
Zapadające w pamięć na zawsze!
Kolejna część po "Problemie trzech ciał" - tzn. "Ciemny las", jest jeszcze lepsza niż pierwsza (dla mnie osobiście o wiele, wiele lepsza). Plus tak właściwie nie trzeba mieć dużej wiedzy z pierwszego tomu, bo można się odnaleźć bez tego po chwili- nie chcę spoilerować dlaczego, ale czytałam całą trylogię i myślę, że na luzie można wejść w drugą część nawet po czasie. Mój mąż zobaczył tylko serial i zaczął od razu od "Ciemnego Lasu" - jest zachwycony :)
Oooo, to super informacja dla mnie, bo w sumie szykowałam się na reread, ale jak można bez tego, to idealnie 👌 Dzięki!
Z całego zestawienia czytałam chyba tylko Dostojewskiego, więc sporo dobrego przede mną. Wydaje mi się, że już to pisałam, ale dzięki Tobie zmniejsza się mój lęk przed książką „Sto lat samotności”. Może w końcu to będzie ten rok, że przeczytam 😊
Ja to czytałam w sumie chyba pół roku, ale jak się rozpędziłam, to już poszło ♥️ zobaczysz, ze i Tobie pojdzie 😀
Też tą książkę bardzo lubię Grona Gniewu
Cześć Aniu
Cześć :)
Kurde, ja zaczęłam pod koniec roku "Sydonię" i mi coś nie poszło. Ani w papierze, ani w audio nie mogłam wkręcić się w tę historię. Na pewno jednak zrobię jeszcze do niej jedno podejście, może to nie był zwyczajnie jej czas🤔
Szkoda, że Ci nie weszła 🥲 Moze jeszcze się uda 😁
Jest na Netflix rewelacyjny serial na podstawie Stu lat samotnosci.
Mam w planach :)
Nie wiem o co chodzi z Przekletym królikiem rzadko opowiadania trafiaja do topki. Powinnam spróbować skoro jest dziwnie🙂