Jedyna z klatek Dla wolnych ludzi Która nie więzi ale budzi Przygważdża tylko czas i fakt Stop Widzisz strzępy prawd Spada migawka Jak gilotyna I oto wieczność się zaczyna Grymas obiektyw miał za świadka Stop klatka Spójrzcie Spójrzcie współcześni Jesteśmy po prostu śmieszni Gdy nas kamera przyszpili W najmniej odpowiedniej chwili Gdy dostojnika wymaca Prywatnie boso i w gaciach Gdy siada na nosie mucha Kiedy dzieweczka nie słucha Świat jest o wiele bogatszy Gdy nam się zdaje Że nikt nie patrzy Tego nie wiemy Nigdy o sobie Jak nas zobaczył obcy człowiek Niech nas przekona do ostatka Stop klatka Czas odważony W miligramach W tej mikroskali makrodramat Każdy przechodzień to zagadka Stop klatka Lustro co sprawdza Twe oblicze Nie mówi prawdy ci o niczym A prawda to satyry matka Stop klatka Życie chwytane Na gorąco Nieraz sparzyło chwytających Lecz chwycić moment wielka gratka Stop klatka Spójrzcie Wielcy maluczcy Jesteśmy po prostu ludzcy Coś każdy wie na swój temat Na całość sposobu nie ma Przy naszych najlepszych chęciach Możemy źle wyjść na zdjęciach Gdy twarz nam kamera przyszpili Powiemy fotograf zawinił Staniemy dostojni i schludni I tylko nudni Koszmarnie nudni Tacy dostojni i schludni I tylko nudni Koszmarnie nudni Świat jest o wiele bogatszy Gdy nam się zdaje Że nikt nie patrzy Świat jest o wiele bogatszy Gdy nam się zdaje Że nikt nie patrzy
Żal nas - ludzi. Żal artystów, uczonych, żal niespełnionych miłości, przedwczesnych zgonów, żal rozczarowanych, żal biednych i żal bogatych. W tym chaotycznym filmie życia wszyscy zostaniemy nagle zatrzymani przez stop - klatkę...
Jedyna z klatek
Dla wolnych ludzi
Która nie więzi ale budzi
Przygważdża tylko czas i fakt
Stop
Widzisz strzępy prawd
Spada migawka
Jak gilotyna
I oto wieczność się zaczyna
Grymas obiektyw miał za świadka
Stop klatka
Spójrzcie
Spójrzcie współcześni
Jesteśmy po prostu śmieszni
Gdy nas kamera przyszpili
W najmniej odpowiedniej chwili
Gdy dostojnika wymaca
Prywatnie boso i w gaciach
Gdy siada na nosie mucha
Kiedy dzieweczka nie słucha
Świat jest o wiele bogatszy
Gdy nam się zdaje
Że nikt nie patrzy
Tego nie wiemy
Nigdy o sobie
Jak nas zobaczył obcy człowiek
Niech nas przekona do ostatka
Stop klatka
Czas odważony
W miligramach
W tej mikroskali makrodramat
Każdy przechodzień to zagadka
Stop klatka
Lustro co sprawdza
Twe oblicze
Nie mówi prawdy ci o niczym
A prawda to satyry matka
Stop klatka
Życie chwytane
Na gorąco
Nieraz sparzyło chwytających
Lecz chwycić moment wielka gratka
Stop klatka
Spójrzcie
Wielcy maluczcy
Jesteśmy po prostu ludzcy
Coś każdy wie na swój temat
Na całość sposobu nie ma
Przy naszych najlepszych chęciach
Możemy źle wyjść na zdjęciach
Gdy twarz nam kamera przyszpili
Powiemy fotograf zawinił
Staniemy dostojni i schludni
I tylko nudni
Koszmarnie nudni
Tacy dostojni i schludni
I tylko nudni
Koszmarnie nudni
Świat jest o wiele bogatszy
Gdy nam się zdaje
Że nikt nie patrzy
Świat jest o wiele bogatszy
Gdy nam się zdaje
Że nikt nie patrzy
Żal nas - ludzi. Żal artystów, uczonych, żal niespełnionych miłości, przedwczesnych zgonów, żal rozczarowanych, żal biednych i żal bogatych.
W tym chaotycznym filmie życia wszyscy zostaniemy nagle zatrzymani przez stop - klatkę...