@Brak Nicku Piszesz trochę o czymś innym. Abstrahując od żartu Flooza, Radosław mówił bardziej o rzeczach, od których introwertycy zalewają sie potem jak ten przykład z podaniem ręki zamiast przybicia zółwia - głupotka, od której niektórzy z zażenowania wyglądają tak, jakby mięli zaraz wyskoczyć przez okno, Obgadywanie ludzi to trochę inna para kaloszy, primo, nie są to osoby zupełnie obce, secundo, obgaduje się trochę inne rzeczy niż jakieś drobne wpadki. Tak czy inaczej, to jeden z powodów dlaczego cieszę się, że urodziłem się facetem. W męskich szatniach rozmawią się o różnych rzeczach, ale porównując do tego, co słyszę od znajomych, plotkowanie o innych samcach nie osiąga nawet 10% tego poziomu, jaki występuje u kobiet ;)
Jestem stewardessa, codziennie w pracy widzę setki ludzi, z którymi przez krótki okres czasu jesteśmy dość blisko... Sytuacja o której pomyślałam oglądając Twój program to taka : Młoda dziewczyna z małym dzieckiem i młodym chłopakiem (raczej jej brat), dziewczyna wyglada jakby miała jeden z najgorszych dni, dość niechlujnie ubrana, przetłuszczone włosy, dziecko również nie wyglądało na najbardziej zadbane, brat ciagle w słuchawkach, jakby nieobecny. Jak to zazwyczaj bywa na tylnej galley gadamy z dziewczynami o niej, ze może pijana, bądź wczorajsza, ale nic nie wyczulysmy wiec postanowiłyśmy po prostu pozwolić im lecieć. Cały lot, dość masywnie leciał na nią hejt bo nie wydawała się za bardzo przejmować dzieckiem, a jej ogólne zachowanie w samolocie było dość lekceważajace. Lot minął zaczynamy disembark pasażerów, wszyscy już opuścili samolot, dziewczyna z dzieckiem nie, podeszłam do nich z zapytaniem czy wszystko w porządku i czy potrzebują pomocy, dziewczyna spojrzała na mnie i powiedziała coś w rodzaju „nie wydaje mi się żebyś była w stanie mi pomoc”, wzięła bagaże dziecko i wyszła. Wtedy mnie sieklo ... a co jeżeli jakaś traumatyczna sytuacja się wydarzyła, co jeżeli leciała na pogrzeb swojej mamy, bądź ojca dziecka, co jeżeli nie jest wczorajsza tylko na silnych lekach... jak tak o niej myślałam to zrozumiałam ze tak jak mówisz, każdy jest głównym bohaterem swojego filmu, każdy ma swoje problemy, a ja nie powinnam tak szybko oceniać ludzi. Mam nadzieje ze wszystko u nich w porządku ! Pozdrawiam cię serdecznie :)
Każdy ma inny cel i czas jego realizacji. Ostatnio jechałem samochodem i moja córka (3,5roku) pyta się, czy wszyscy jadą do babci (tak jak my). Odpowiedziałem coś na podobny kształt co temat filmu, czyli - każdy ma inny cel i prawdopodobnie (!) każdy jedzie robić coś innego, więc każdy ma inny (chwilowy lub nie) cel. Masz ciekawą pracę, bo przez chwilę jesteście dla uczestników lotu kimś bardzo ważnym, można powiedzieć najważniejszym (pilot + ekipa), ludzie dosłownie powierzają wam życie, część z nich jest uprzejma tylko dlatego, że się boi i nie wie czy lot się uda, są biernymi aktorami waszego show, a po udanym locie każdy widzi to zupełnie inaczej, jako dokonany lot, który przeżyli, co zresztą pewnie zauważasz, na wejściu ą ę a na wyjściu LOL. Wyobraź sobie, że ktoś się dowiaduje, że ma raka i małe dzieci, czyste włosy, świeży oddech przestają się liczyć. Pozdrawiam
@@prorolnik a to ciekawe co mówisz, o ludziach w samolocie, że są uprzejmi bo się boją. Całe życie myślałam, że dlatego, że jest drogo, a w drogich miejscach zazwyczaj są ludzie, którzy przestrzegają etykiety. To przykład jak można różnie myśleć. Ja uwielbiam latać samolotami i w ogóle się nie boję. W dużym stopniu jest to przyjemne ze względu na dobre zachowanie pasażerów. Chcialabym, żeby wszędzie tak było. Do samolotu nie wsiada podchmielony delikwent, ani inny chamski typ. Na zły wygląd człowieka faktycznie ludzie różnie reagują. Kiedyś źle się czułam, ale musiałam załatwić pewną sprawę. Urzędniczka widząc to pomogła mi, natomiast facet w sklepie oszukał mnie na 20 gr... Złodziej to nie tylko ten, co czeka na nieuwagę, żeby wyciągnąć coś komuś z kieszeni
@@pumaTe Sama forma przelotu to pewna forma mistycyzmu. Najpierw musisz się stawić odpowiednio wcześnie na lotnisku, przygotować ciało i duszę do lotu, poukładać rzeczy. Wiesz, że za chwilę będziesz w chmurach, ponad większością ludzi, zobaczysz coś czego często nie widzisz, masz do tego szacunek. Ryzyko awarii niby małe, ale jeżeli cokolwiek pójdzie nie tak to z tego nie wyjdziesz cało. Ludzie robią rachunek sumienia, dzwonią do bliskich, zamykają sprawy dnia bieżącego, porządki w mailach. Nie uważam, żeby loty były drogie, ale ich konwencja jest (była?) jedyna w swoim rodzaju. Pozdrawiam :)
Szkoda mi sie zrobilo tej Pani z dzieckiem wyglada na to ze byla ciezko chora na Raka lub dziecko bylo chore albo ktos bliski jej sercu i potrzebowala pomocy dobrgo slowa a nie pogardliwych spojrzen od ludzi do okola z uwagami pretensjami tip. . To dziwne ze ten Pan obok byl taki obojetny a moze on to nie byl jej bratem tylko ktos kto kto ja zle traktowal? Ludzie maja rozne problemy w zyci tak ze trzeba zawsze podchodzic do nich ze zrozumieniem i wyrozumialosca z odrobina serca i traktowac ich tak jak sami chcielibysmy byc traktowani przez innych.
Szczerze,dawno nie czułam się tak zrozumiana.Myślałam,ze jestem dziwna, ponieważ zawsze gdy jadę do większego miasta (mieszkam na wsi) nie interesuje mnie o czym rozmawiają moi znajomi w samochodzie,lecz nieznajomi idący po ulicy.Zawsze mnie ciekawiło gdzie oni zmierzają,jak wygląda ich życie,czy są szczęśliwi itd Próbuje wytłumaczyć ten sposób myślenia moim przyjaciołom,ale nie zawsze mnie rozumieją.Gdy plotkują o kimś zwykle oczekują,że zareaguje tak jak oni i taką osobę zhejtuję lub jakoś ocenię, lecz ja często mówię im „ciekawe dlaczego tak postąpiła” albo „co sprawiło,ze tak się zachował,może czegoś nie wiemy”.
Nigdy nie udzielam się w internecie, natomiast uwielbiam Twoje przemyślenia i teraz muszę to zrobić. Powiem szczerze, że nie myślałem, iż jest druga taka osoba jak ja, która najpierw pomyśli o genezie zachowania danego człowieka, o sytuacji, która doprowadziła ją do konkretnej wypowiedzi, konkretnych ruchów, a nie skupi się tylko nad jego zachowaniem. Uważam, że gdyby więcej ludzi najpierw się nad tym zastanowiło, a nie od razu reagowało jak nasz organizm i jego zachowanie obronne, to dużo mniej byłoby nieprzyjemnych i irracjonalnych sytuacji. Dzięki za 'sonder'!
i to, ze napisales ze nigdy sie nie udzielasz w internecie, ma wnioskowac, ze jestes unikatowy a Twoja opinia jest cenniejsza? Czy ze jestes niesmialy i nie lubisz czesto komentowac, czy do tej pory nie wiedziales jak zalozyc konto? Nie rozumiem, po co pisac na poczatku, ze jest to pierwszy raz.
@@Xarabek Chciałem tylko zaznaczyć jak bardzo dobre są przemyślenia Radka i jak bardzo mnie to zaintrygowało. Dla mnie jako człowieka, który nie lubi być 'na językach' lub wchodzić w niepotrzebne dyskusje, odpowiadać na pytania, na które nie mam ochoty odpowiadać. Nie udzielając się nie byłoby pytań z Twojej strony. Uważam, że nieważne jak odpowiedziałbym na Twoje pytania i tak Ci się nie spodobają, stąd myślę, że są one po prostu niepotrzebne.
Zatem błędnie uważasz, właśnie po to zadałem pytanie by poznać odpowiedz, to tak jakby student pytał profesora dlaczego to i to robi to i tamto, a profesor odpowiedziałby, że i tak nie polubisz mojej odpowiedzi, więc Ci nie powiem :D Też lubię Radka, pozwala zaglądać głębiej. Pozdrawiam serdecznie
Takie odcinki lubię najbardziej. Co prawda dla wszystkich czytających jestem tu "tylko kolejnym komentarzem" (takim zapalonym światłem w domu), ale nie dla mnie. Dla mnie to było moje 15 minut z mojego życia. Ja wybrałem ten film świadomie, komentarz też coś znaczy. A odpowiadając na pytanie: tak, miałem takie przemyślenia i doszedłem do prawie identycznych wniosków już wiele lat temu. To naprawdę pomaga w życiu. Pozdrawiam!
Mam sonder codziennie. Nie miałem pojęcia, że jest to nazwane przez kogoś zjawisko. Do tej pory myślałem, że tylko ja myślę o tak abstrakcyjnej sytuacji, jak wcielanie się w życie innych. Człowiek uczy się przez całe życie. Dziękuję, Panie Radosławie.
Ja doświadczyłam sonder, kiedy jako mała dziewczynka uświadomiłam sobie, że samoloty nie latają tylko po to, żebym im machałam i krzyczała „Panie pilocie dziura w samolocie”. Tego dnia zdałam sobie sprawę, że w środku są prawdziwi ludzie, którzy lecą na ślub, pogrzeb albo na wakacje. Traumatyczne przeżycie 🙃
9:00 tłumaczenie na przykładzie: W tunelu stoi pesymista, który widzi ciemny tunel, optymista widzący swiatełko w tunelu, realista widzący reflektor, oraz maszynista, który widzi 3 debili na torach.
Odkąd usłyszałem o statystycznym człowieku złodzieju, zboczeńcu , wariacie itd itp, to myślę też czesto czy patrze właśnie na kube rozpruwacza. A czasem czy już w ciagu ostatnich dni, tygodni, miesiecy poznałem utajonego zbrodniarza.
Treść odcinka skojarzyła mi się z piosenką zespołu PIN „Bo każdy film o sobie gra i swoją rolę dobrze zna, czasem nie wiedząc, że zapełnia tylko drugi plan”.
Pamiętam mój pierwszy sonder, gdy na pewnej grupie na Facebooku zaczęłam werbować ludzi (oczywiście z różnych krańców Polski, a czasem nawet z innych państw) do pewnego projektu. Dopóki nie wyznaczyłam sobie kogoś do pomocy, musiałam wszystko ogarniać sama, więc odpisanie na każdą jedną wiadomość, dodanie każdej osoby zainteresowanej do grupy, a w późniejszych etapach projektu rozmowy z tymi wszystkimi ludźmi, poznawanie ich umiejętności i talentów bardzo mnie przytłoczyło. Efekt ten spotęgowało to, że w prawdziwym życiu nie rozmawiałam i nie zdawałam się tak intensywnie z taką ilością ludzi. Przez to doświadczenie naprawdę wiele się nauczyłam jeśli chodzi o relacje międzyludzkie, a sonder był na tyle silny, że bardzo zmienił moje ogólne podejście, stałam się chyba wyrozumialsza i mniej samolubna dla tych "statystów".
W końcu ktoś głośno powiedział to o czym rozmyślam praktycznie każdego dnia. Już myślałam, że ja jestem jakaś dziwna bo potrafię obserwować ludzi, zastanawiając się nad ich historią, tokiem myślenia, marzeniami itp.
uwielbiam siedzieć w odosobnieniu i obserwować ludzi. np. w parku, czy w MC . analizować ich zachowania i zgadywać kim są , czego chcą od życia, czy nawet jak się czują w danym momencie. Z takich obserwacji wyciągam wiele wniosków i wiecznie się uczę o ludzkich zachowaniach, wszak każdy jest tak bardzo inny...
Mam 17 lat i już dawno doświadczyłam sonder. Zresztą bardzo często go doświadczam i zastanawiam się jakie historie kryją znani mi ludzie. Co mogą myśleć, jakie mają przekonania i dlaczego, jakie mają przyzwyczajenia. Bardzo mnie to fascynuje. Może przez to jestem trochę bardziej wścibska ale uwielbiam słuchać czyichś historii o jego życiu, zagłębiać się w daną osobę żeby ją zrozumieć, lepiej poznać i zastanowić się jak to się stało że jest teraz tam gdzie jest, zachowuje się tak jak się zachowuje.
Jeśli ziemia byłaby kulą, to buty ścierałyby się najbardziej na środku, a jeśli byłaby płaska to ścierałyby się równomiernie. Skoro ścierają się najbardziej z przodu i na pięcie to znaczy że ma kształt misy- jest wklęsła.
Zbyt przytłaczające, dokładnie. A patrząc na to z trochę innej strony ciągłe analizowanie tego kto jak myśli i co myśli jest zbyt energochłonne dla naszego mózgu, dlatego mózg idzie na skróty i wrzuca wszystkich do jednego worka uznając, że wszyscy myślą tak samo jak ty
@@Rahubycz To analizowanie dotyczy osób, z którymi rozmawiam, a nie przypadkowych przechodniów. Ja częściej zakładam, że ludzie, których spotykam myślą inaczej i kiedy dowiaduję się, że w jakiejś kwestii myślą podobnie jestem mile zaskoczona.
Ooo widzę, że nie tylko ja tak mam. Zauważam dużo nienawiści i złości ludzi wobec siebie. Nie zastanawiają się dlaczego ten człowiek tak reaguje, tylko pierwotnymi zachowaniami odgrywają się wobec niego
to analizowanie innych ludzi to dla mnie codziennosc, gdy jestem na ulicy bez przerwy mysle kim kto jest czesto przytlacza wlasnie mnie to wszystko, zawsze gdy rozmawiam z kims to raczej mowie tak sprytnie by uslyszal cos co najbardziej chcialby uslyszec-to juz w sumie manipulacja ale sam nie wiem
Sonder był dla mnie inspiracją przy pisaniu opowiadania, gdzie zawieram motyw sztuki i życia bohaterów, ich pojawianie się w kolejnych momentach historii przyrównuję do pojawiania się aktorów na scenie w kolejnych aktach.
Uwielbiam myśleć o tym jakie scenariusze życia mają inne osoby. Mijając ludzi na ulicy zastanawiam się, jakie mają marzenia i cele w życiu, jak postrzegają sprawy polityczne, czemu się smucą i śmieją. W dzieciństwie miałam marzenie, że napiszę książkę z przygodami każdego człowieka. Teraz oczywiście wiem, że jest to niemożliwe. Zawsze mnie fascynowało to, że każdy człowiek jest inny, nie ma dwóch ludzi identycznych, ludzie mogą się różnić nawet rodzajem ulubionego ciasta. Świat jest niesamowitym miejscem pod tym względem, a ludzie ciekawymi obiektami rozmyślań.
W zasadzie mam tylko 14 lat... albo aż 14 lat, ale doświadczyłam już sonder. Pamiętam że było to ciężkie przeżycie... Uświadomić sobie, że ja siedzę w swoim pokoju a w tym czasie jedni umierają, inni się rodzą a jeszcze inni po prostu siedzą w domach i oglądają kolejny film jednocześnie próbują odciąć się od rzeczywistości. Na początku było to przytłaczające, poczułam takie ukrycie w środku, ale z czasem przyzwyczaiłam się do tej myśli i jestem szczęśliwa a każdym razem gdy mogę sprawić aby czyjś film miał być chociaż trochę lepszy.
Chyba pierwszy raz doświadczyłam sondera jeszcze za czasów szkolnych. Siedziałam na przystanku, czekając na autobus i z nudów zaczęłam zgadywać kim z zawodu mogą być mijający mnie ludzie. Było w tym coś magicznego. Dziś często doświadczam tego uczucia, a czasem nawet specjalnie je w sobie wzbudzam. Dla mnie jest ono bardzo kojące. Pozwala mi spojrzeć na swoje życie i problemy z szerszej perspektywy. Świadomość, że problem, który obecnie przeżywam przeżywa równolegle ze mną mnóstwo innych osób i będzie przeżywać jeszcze więcej osób żyjących po mnie i przede mną jest bardzo pomocna. Sonder pomaga mi też traktować innych lepiej. Jak sobie uzmysłowię, że ten anonim obok mnie ma swoje życie, które jest dla niego najważniejsze, swoje własne problemy i zmartwienia, to niekoniecznie chcę mu dokładać problemów, a wprost przeciwnie - mam ochotę zrobić dla niego coś milego:) PS: Czy sonder to uczucie, odczucie? Ja bym chyba nazwała go stanem umysłu. Uf, to mój drugi i chyba najdłuższy komentarz na YT:)
To uczucie towarzyszy mi na codzień w życiu zawodowym, bo uczę innych i niezmiennie muszę stawiać się w ich sytuacji, żeby znaleźć takie wytłumaczenie, które do nich przemówi. Fascynujące są te historie żyć, które przecinają się z moim.
To się jej przedstaw, powiedz, że Ci się podoba, że chciałbyś ją lepiej poznać i zapytaj czy zechce się z Tobą spotkać. Lepiej się spotkać z odmową niż nigdy nie spróbować.
Genialny odcinek, dziękuję! Myślałem, że jest ze mną coś nie tak, kiedy w ten sposób postrzegam świat, a to ma nawet swoją nazwę i jest opisane. Pierwszy raz sonder uderzył mnie, kiedy wracałem do domu z próby teatralnej myśląc o spektaklu. Pod kamienicą po drodze stała karetka, widać było kręcących się w środku ratowników. Pomyślałem o tym (co uważałem wtedy za dziwne) jak o spektaklu życia osoby, której udzielana była pomoc i osób, które znajdowały się w pomieszczeniu. Jednak to nie był stricte spektakl, a właśnie czyjeś życie. I tych żyć w samych kamienicach dookoła po drodze było mnóstwo. Z jednej strony fenomenalne uczucie, z drugiej dość przytłaczające, patrząc jakie historie mogą się dziać w życiowym filmie każdego z nas. PS. Również zdarza mi się w głowie przeprowadzać "rozmowy rekrutacyjne" podczas obserwacji ludzi ;)
Bardzo często zastanawiam się nad życiem innych, głównie dlatego, żeby wyrobić w sobie dobry nawyk i nie oceniać ich pochopne tylko na podstawie danej sytuacji w której ich spotkałam, bo może np. Pani, która krzyczy na poczcie właśnie dowiedziała się, że mąż przepił ich oszczędności, a ona musi ciężko harować i po prostu jest zmęczona. Lubie też często zastanawiać się nad starszymi osobami i zastanawiać się "ile ta pokryta zmarszczkami twarz musiała w życiu przejść?, gdzie dorastała?, czy kiedyś była zakochana?, czy pamięta wojnę...?" itd. tak z czystej ludzkiej ciekawości. Nie wiedziałam natomiast, że jest na to jakieś określenie, dla mnie "sonder" to trochę jak empatia + refleksja
Te myśli, które tu wypowiedziałeś towarzyszą mi od dawna i są przyczyną mojego niekończącego się podziwu dla złożoności świata, a jednocześnie jego piękna rozczulającego, w trakcie dnia codziennego, moje serce, gdy pomyślę o Innym. O ludziach, którzy gdzieś tam są, którzy posiadają swój własny bagaż szczęść, nieszczęść, wspomnień, tragedii, tęsknot, tych wszystkich niesamowitych chwil, gdy czujemy, że żyjemy. Myśląc z tej perspektywy wydaje się, że każdy ma taką samą wartość i nie da się skwantyfikować ludzkich żyć. Lubię te myśli porównywać ze słowami Józefa Stalina o tym, że śmierć jednostki to tragedia, natomiast śmierć milionów to statystyka. To wszystko strasznie skomplikowane, ale i dzięki temu piękne. Ta ilość spojrzeń na świat, ten intersubiektywny charakter naszej rzeczywistości... Jakiś kamień spadł mi dzisiaj z serca. Dziękuję Ci.
@@kunolis1307 oczywiście, że nie. Ładek to postać bardzo refleksyjna, typ romantyka, zapewne w prywatnym życiu nieśmiały i wycofany, zawsze ma głębokie i trafne przemyślenia, nie zdziwiłabym się gdyby wieczorowo studiował filolozofię, a w wolnych chwilach medytował z mnichami w dalekiej ukrytej świątyni pozbawionej zgiełku miast, natomiast Wujek ma kompletnie inny charakter (i nie ma brody, za to posiada bujny wąs co pewnie nie jedną p..). Jest strasznie żywiołowy. Jego zachowanie przypomina każdemu tego jednego wujaszka ze wsi, który na weselu prosi o taniec wszystkie kuzynki i ciotki. Ma bardzo specyficzne poglądy i jasno o nich mówi. Jego wypowiedzi nie są tak przemyślane jak rozmyślania Ładka, jednak da się go bez trudu zrozumieć, nie boi się wyrażać swojego zdania. Nie potrafi też zadać pytania bez wtrącenia swojej opinii nie koniecznie związanej z tematem.
Ja nadal przewijam jak tylko widzę te przebieranki :) Natężenie humorystyczne przypomina mi polskie kabarety ;) Resztę jednak słucham z uwagą, bo to jednak stare dobre polimaty.
Polimaty super seria dla ludzi myślących a zarazem widzących świat własnymi oczami. Fajnie prowadzi pan programy o różnej tematyce a jednak tak bliskie i dalekie naszej codzienności. Pozdrawiam
To zjawisko jest dla mnie mega inspirujące do głębokich przemyśleń. Dzięki niemu w gronie rodzinnym, lepiej jesteśmy w stanie się zrozumieć i możemy być otwarci na inne światy, bądź filmy. Bez takich rozmyślań moim zdaniem życie by było dużo bardziej nudne..
Jedna rzecz, która z tego wszystkiego wynika jest taka, że ja doświadczając tego o czym mówisz zawsze uświadamiam sobie, że swoje życie przeżywam tylko jeden raz ...jeden jedyny raz będzie piątek, ja będę stała w kolejce do biedry *hehe ....jeden jedyny raz będe miała tyle lat, a w domu będą czekać córeczki które będą miały tyle i tyle lat, taki a taki humor. Jesteśmy jednopojawieniowi ....mamy tylko jedną szansę, żeby to życie przeżyć tak czy inaczej...nie marnujmy tego. Żeby potem na starość patrzeć w okna tych wszystkich, co dopiero zaczynają żyć i myśleć o sobie ..... spróbowałem i zrobiłem wszystko co było w mojej mocy, nigdy nie odpuściłem życia.
Gdzieś usłyszałem, że jeśli stresujesz się co myślą o Tobie inni, to najlepiej uświadomić sobie, że inni są zbyt zajęci stresowaniem się myślami innych by myśleć o Tobie. Taka pozytywna incepcja.
Oj Radku mam tak cały czas A nawet nie wiedziałem że to ma nazwę... Zawsze jadąc autobusem na uczelnie myślę o życiach moich towarzyszy podróży. I dobrze mieć takiego statyste w życiu jak ty i dobrze być satystą w twoim życiu z w końcu jesteś człowiekiem którego filmy ogląda się z ciekawością po ciężkim dniu i którego żarty czy porównania sprawiają że kącik ust który cały dzień nawet nie drgnął unosi się lekko do góry A my dla Ciebie grupą wiernych widzów którzy z ogromną ciekawością oglądają te filmy nad który mi pracowało tyle osób i te same żarty z których my się śmiejemy mogłaś wymyślać i zastanawiać się czy będą pasować .. I to jest super Żeby w pełni docenić to uczucie nie myśl tylko o życiach innych Ale też pomysł co ty wnosić do życia innych , nawet tych twoich statystów. Wszystkiego dobrego !
Z jednej strony jest to coś oczywistego, z drugiej strony jest tak ciężko sobie wyobrazić istnienie innych ludzi jako osobowości , że powstają teorie, głoszące że tylko "ja" jestem prawdziwy a reszta to sen/symulacja. I to nie tylko problem naszych czasów, nasuwa mi się starożytne "myślę, więc jestem". Nie odczuwamy czy inni myślą więc nie wiemy czy są. Wyobraźmy sobie pierwszą osobę, która wpada nam do głowy (mama/kolega/papież, obojętnie)... A teraz spróbujmy wcielić się w nią na 100%. Ja na przykład swego czasu starałem wejść w skórę swojej mamy. Mimo, że to bliska mi osoba i jest to raczej oczywiste, że mnie wychowywała to naprawdę fascynowało mnie to, że z jej perspektywy byłem kiedyś tylko małym niemowlakiem, którym trzeba było się zajmować. Idąc dalej, wogóle kiedyś nie istniałem, a moja mama nawet o mnie nie myślała. Miała swoje nastoletnie problemy, bawiła się jako dziecko itd. Dalej tak rozważając możemy się zastanawiać kiedy zaczęło się moje "ja". Czy z momentem narodzin , czy z momentem zapłodnienia, a może od czasu pierwszego wspomnienia które pamiętam. Nie wiem, lecz nagle dociera do nas, że inni ludzie też kiedyś zaczęli swoje "ja", swoje filmy i to, że inni widzą nas, naszą twarz z boku, tak samo jak my ich. Ciekawa jest myśl , że nigdy nie będzie nam dane doświadczyć jak to jest spotkać siebie i z sobą porozmawiać patrząc z perspektywy drugiego człowieka. Dobrze, że przynajmniej lustra mamy, bo można by oszaleć przez całe życie nie wiedząc jak się wygląda. Trochę się rozpisałem bo bardzo ciekawy temat, fajnie jak ktoś doczytał do końca to dzięki ;) Ps. Ciekawe jak to by było przeczytać taki komentarz, gdybym był innym człowiekiem z internetu-jego odbiorcą, a nie jego autorem xd
A ja żałuję, że tak późno przeczytałem Włam się do mózgu. Oszczędziłoby mi to setki godzin nauki w szkole, ale przynajmniej jak mama wysyła do sklepu na zakupy, to dzięki Twoim poradom nie muszę spisywać listy, tylko wszystko mam w głowie xD A tak poważnie, to na studiach wciąż mi się te sposoby przydają :)
Odkąd pamiętam, lubię wysłuchiwać historii innych ludzi. Dzięki temu zwykle udaje mi się interpretować opinie i zachowania ludzi w oparciu o ich doświadczenia i przeżycia. Sporo osób postrzega to za moją wadę, ponieważ zdarza mi się stanąć po stronie ludzi ocenianych negatywnie, których zachowania można zrozumieć właśnie po wysłuchaniu ich historii. No i dzisiaj dzięki Tobie dowiedziałam się, że takie zachowanie ma swoją nazwę. Treści udostępniane na Twoim kanale mają dla mnie wielką wartość, dziękuję za nie i życzę wielu dobrych pomysłów i powodzenia zarówno w rozwijaniu kanału, jak i życiu prywatnym.
Nauczyłam się tak patrzeć na świat od jakiegoś czasu. Myślę, że u mnie to kwestia tego, że jestem introwertykiem, który chce wszystko robić tak, by ludzie o nim dobrze myśleli, a jednocześnie żyje w swoim świecie i czasem się odcina od innych. Uzmysłowienie sobie, że każdy ma swój świat wewnętrzny, swój punkt widzenia pomógł mi łaskawszym okiem patrzeć na innych i tak dostosować swoje zachowanie, by ta osoba miała miłe odczucia po spotkaniu ze mną. A jak mam gorszy dzień, to już tylko liczę na wyrozumiałość. Ten punkt widzenia pomaga też przy różnego rodzaju konfliktach czy nawet zwykłych nieporozumieniach. Łatwiej i szybciej się dogadać, gdy nie traktujesz drugiego człowieka jak maszyny, która cię nie rozumie.
Jak zwykle pełna perfekcja :). Pozdrowienia Panie Radosławie. I także nie raz przeżyłem taki sonder. Siedząc i patrząc na ludzi biegających po galerii. Zastanawiam sie gdzie tak pędzą,albo jak ktoś przejeżdża obok mnie ekstra autem to zastanawiam się jak wjeżdża do swojej willi z kutą bramą, wielkim podjazdem i garażem na kilka aut :).
Bardzo często, świetnie, że ktoś to nazwał (i że nam tę wiedzę przekazałeś!). Zwłaszcza w pociągach czy tramwajach, ale na co dzień to często mijając ludzi zastanawiam się nad ich dniem, planami, problemami czy marzeniami. Oczywiście o ile nie jestem akurat pochłonięta swoimi myślami ;) Generalnie piękna filozofia, dzisiaj cały ranek zastanawiałam się jak bardzo wszyscy ludzie są tacy sami i zarazem jak bardzo się różnią, daje to dużo do myślenia i pozwala mieć bogatsze życie. Jedną z moich (kilku) teorii na sens życia jest właśnie to, że będąc gościem/postacią w czyimś życiu staram się wnieść tyle pozytywnej/dobrej energii ile się da (oczywiście popełniam błędy, ale staram się nad tym pracować). Dzięki za dobry przekaz i świetną książkę ❤️
To się robi jeszcze ciekawsze kiedy pomysli się że każdy w przesłośći też był głównym bohaterem w swoim filmie, ale do dzisaj nie zachowało się żadne świadectwo jego filmu
Reakcje na sonder bywają niesamowicie różne... Odnosze dziwne wrażenie że wszystkie naraz wbijają mi się do głowy. Mimo wszystko najpierw zdałem sobie sprawę z tych słów: jestem jednocześnie wartościowym i nic nie znaczącym człowiekiem. Chyba rozwiązuje to wiele dotychczasowych niezakończonych sukcesem przemyśleń. Reasumując podbiłeś mi poczucie własnej wartości. Niesamowite :D Dziękuję i pozdrawiam!
Bardzo przyjemnie się Pana słucha z kilku powodów. Dla mnie bardzo istotnym powodem jest przepiękna dykcja! Bo, niestety, nie o wszystkich na YT można to powiedzieć... Gratulacje!
Nie wiedziałem jak nazwać ten stan teraz dzięki tobie udało mi się określić co mnie tak naprawdę uderzyło gdy zdałem sobie sprawę z tego o czym mowa w tym filmie.... niestety w moim przypadku uczucie które towarzyszy mi po dziś dzień gdy wracam do tej świadomości gdy o tym myślę nie jest zbyt przyjemne wręcz żeklbym napawa mnie dziwna obawą. ale na pewno na plus spowodowało u mnie szersze myślenie o ludziach moich potrzebach o zachowaniu w danej sytuacji i o tym że to powiedzenie o wejściu w czyjeś buty jest dużo ciekawsze i głębsze niż mogło by się wydawać.... Ja nazwałem to świadomością bytu. Teraz już wiem że to Sonder.
Doświadczyłam czegoś takiego wiele lat temu, albo parę lat temu... Będą kimś na przełomie dziecka i nastolatka. Wyszłam na balkon mieszkania w bloku, spojrzałam na inne balkony i innych, którzy też wyszli na te swoje balkony żeby powiesić pranie albo je zdjąć ze sznurków i wtedy napadła mnie właśnie taka myśl i taka refleksja... Również postrzegałam to porównując do filmu. Dzięki!
Radek... Ostatnio podcasty dużo mi dają w życiu radości, zabawy, przemyśleń. Uwielbiam Ciebie jako mowce i tematy, ktore poruszasz. Twoja chec zdobywania wiedzy i dzielenia sie nia, oraz sluchanie Twoich osobistych przemyslen, jest dla mnie dosc ważna 😉 pozdrawiam, Mateusz
"Sonder" to pierwszy raz odczułem mając jakieś 8-10 lat jadąc pociągiem na drugi koniec Polski. I regularnie mi się to przytrafia w takiej sytuacji. Specyficzne uczucie.
Radku, to się nazywa empatia, ludzie empatyczni uczą się jak nie wczuwac się ciągle w drugą osobę, bo czasem można zwariować. Także twoje spostrzeżenia to po prostu przejawy empatii.
Przez moment jestem postacią epizodyczna w twoim filmie ponieważ wyskoczy ci powiadomienie i przez moment się mną zainteresujesz przeczytasz i za 5 min o mnie zapomnisz 😅
Ojej! Taaaak! W końcu poznałam określenie tego zjawiska :D Cieszę się wielce iż nie jestem sama w tych rozmyśleniach/rozmyślaniach 👐🏻 W liceum jak trafiłam w gazecie na małą tabelkę informującą, że nie jestem w stanie pamiętać tego co robią, utrzymywać w ogóle kontaktu na poziomie, z większą ilością osób niż 100. Tak mi smutno było.... postanowiłam sprawdzić! Faktycznie, prowadzenie swojego życia i dbanie o innych jest niezmiernie zajmujące. O prawidłowym spaniu można zapomnieć! Informacje które przyjmowałam zaczęły się przypisywać nie zawsze do tych osób, z którymi rzeczywiście rozmawiałam. Po miesiącu standardowo kolejne spotkanie i nie pamiętałam wątków, które zwykle bez probelmu przychodziły od razu na widok danej osoby. Trzeba było mi przypominać zamiast iść dalej z tematem. Przez miesiąc zawsze dużo się dzieje. Nie tylko u nas samych, ale też u innych = słyszane codziennie historie spowodowały wręcz, że zaczęłam zapominać o wydarzeniach z nie aż tak dalekiej przeszłości .-. Bardziej pamiętałam, części rozmowy, fajne wnioski, wspólne plany... jednak fakt, że byliśmy i rozmawialiśmy w kawiarni, imprezie czy parku - totalnie wyparowywał. Po 3latach przyszło zmęczenie. Za dużo tych osób się zrobiło. Nie szło pogodzić ich wszystkich wraz z ze wszystkimi obowiazkami. Jakbym niczym innym się nie zajmowała to tak. Utrzymywanie z 50 osobami tego stałego kontaktu na luzie. Ale poza tym siadając i licząc, poświęcony czas a realny zysk z tego... niewiele masz według mnie :/ poza wsparciem od części, wspomnieniami, inspiracjami, masą rad i sposobów na sytuacje, ciekawymi znajomościami czy czasem nawet dobrymi "plecami"... Stoisz w miejscu, choć się jako człowiek rozwijasz. Ogólnie, przyszło wiele wniosków. Między innymi te różnorodne życia i życia jak z filmu! Było niesamowite jak każdy ma odmienny sposób na ten sam problem :) Dodatkowo myśli, gdy ja mogę siedzieć w ciepłej wannie korzystając z chwili dla siebie, ktoś w tym samym czasie walczy z ogniem w lesie, zbiera się do pracy, obmyśla plan na życie, planuje zemstę, eksperymentuje, uczy się, płacze, śmieje, dokonuje decyzji, nagrywa/ na inny sposób doświadcza życia ~ rozwalające totalnie! 😱 tyle składowych na to co robimy, a ile osób robi w tym samym momencie to co ja? I jeszcze myśli? Temat rzeka! 🌊 Niezmiernie podnosi na duchu fakt, że jednak dla 150 osób mogę być bliska! ^^ dla mnie awykonalne. Pozdrawiam ❤
Podobają mi się takie filmy 🙂. Nie wiedziałam, że TO nazywa się "sonder", ale kiedyś tak jak mówisz uderzyła mnie właśnie taka myśl. Miałam problem z niską samooceną a stres wśród ludzi paraliżował mnie nawet podczas kupowania biletu w autobusie. Świadomość, że każdy z ludzi który na mnie patrzy, ma swoje własne sprawy i jestem dla nich tylko statystą, który niezbyt zręcznie kupuje bilet, dodała mi więcej luzu i nawet zaczęło mnie to cieszyć, że jestem częścią społeczeństwa i mogę być dla kogoś tak samo miłym/zabawnym/ciekawym "elementem" krajobrazu, jak on jest dla mnie Bardzo się cieszę Radku, że podczas kwarantanny nagrywasz więcej 😊
Parę lat temu doświadczyłam sonder w ten sposób, że zdałam sobie sprawę, że ja nie jestem wcale taka ważna dla innych ludzi, bo każdy ma swoje życie. Nikogo nie obchodzi w co się ubiorę, albo jakim samochodem jeżdżę. To najbardziej uspokajające odkrycie w moim dorosłym życiu.
-Ciąglę martwię się o to co myślą o mnie inni.
-Nie martw się, nikt o tobie nie myśli.
Najprawdziwsza prawda, która cieszy :D
@Brak Nicku ludzie bywają okropni...
@Brak Nicku nie chce mi sie czytac moze mi ktos skrocic? XD
@Brak Nicku haha powinno byc Brak Nick-a irytujesz mnie haha jestem ciekawy co kierowało tobą dając taką ksywke ?
@Brak Nicku Piszesz trochę o czymś innym. Abstrahując od żartu Flooza, Radosław mówił bardziej o rzeczach, od których introwertycy zalewają sie potem jak ten przykład z podaniem ręki zamiast przybicia zółwia - głupotka, od której niektórzy z zażenowania wyglądają tak, jakby mięli zaraz wyskoczyć przez okno,
Obgadywanie ludzi to trochę inna para kaloszy, primo, nie są to osoby zupełnie obce, secundo, obgaduje się trochę inne rzeczy niż jakieś drobne wpadki.
Tak czy inaczej, to jeden z powodów dlaczego cieszę się, że urodziłem się facetem. W męskich szatniach rozmawią się o różnych rzeczach, ale porównując do tego, co słyszę od znajomych, plotkowanie o innych samcach nie osiąga nawet 10% tego poziomu, jaki występuje u kobiet ;)
Mam sonder codziennie
Myślę za milijony.
Pozdrawiam,
Adam Mickiewicz.
Oj kurwa byczku +11
@@sdfenirassdfeniras5094 chyba 44
Po słowie "pozdrawiam" nie stawiamy przecinka Adamie ;)
@@alekskielar5823 ale stawiamy go przed częścią mowy w wołaczu
Oj tak byczku
Twoje usmiechajace sie oczy w reklamie banku zawsze poprawiaja mi humor
Dziekuje ze jestes takim fajnym statysta w moim filmie :D
Czemu ten komentarz jest z przed godziny a film jest z przed monity?
@@tentam5834 klub polimatow
+1 mBank pozdrawja
Pastafarianie, łączmy się!!!
Jestem stewardessa, codziennie w pracy widzę setki ludzi, z którymi przez krótki okres czasu jesteśmy dość blisko... Sytuacja o której pomyślałam oglądając Twój program to taka :
Młoda dziewczyna z małym dzieckiem i młodym chłopakiem (raczej jej brat), dziewczyna wyglada jakby miała jeden z najgorszych dni, dość niechlujnie ubrana, przetłuszczone włosy, dziecko również nie wyglądało na najbardziej zadbane, brat ciagle w słuchawkach, jakby nieobecny. Jak to zazwyczaj bywa na tylnej galley gadamy z dziewczynami o niej, ze może pijana, bądź wczorajsza, ale nic nie wyczulysmy wiec postanowiłyśmy po prostu pozwolić im lecieć. Cały lot, dość masywnie leciał na nią hejt bo nie wydawała się za bardzo przejmować dzieckiem, a jej ogólne zachowanie w samolocie było dość lekceważajace. Lot minął zaczynamy disembark pasażerów, wszyscy już opuścili samolot, dziewczyna z dzieckiem nie, podeszłam do nich z zapytaniem czy wszystko w porządku i czy potrzebują pomocy, dziewczyna spojrzała na mnie i powiedziała coś w rodzaju „nie wydaje mi się żebyś była w stanie mi pomoc”, wzięła bagaże dziecko i wyszła. Wtedy mnie sieklo ... a co jeżeli jakaś traumatyczna sytuacja się wydarzyła, co jeżeli leciała na pogrzeb swojej mamy, bądź ojca dziecka, co jeżeli nie jest wczorajsza tylko na silnych lekach... jak tak o niej myślałam to zrozumiałam ze tak jak mówisz, każdy jest głównym bohaterem swojego filmu, każdy ma swoje problemy, a ja nie powinnam tak szybko oceniać ludzi. Mam nadzieje ze wszystko u nich w porządku !
Pozdrawiam cię serdecznie :)
Każdy ma inny cel i czas jego realizacji. Ostatnio jechałem samochodem i moja córka (3,5roku) pyta się, czy wszyscy jadą do babci (tak jak my). Odpowiedziałem coś na podobny kształt co temat filmu, czyli - każdy ma inny cel i prawdopodobnie (!) każdy jedzie robić coś innego, więc każdy ma inny (chwilowy lub nie) cel. Masz ciekawą pracę, bo przez chwilę jesteście dla uczestników lotu kimś bardzo ważnym, można powiedzieć najważniejszym (pilot + ekipa), ludzie dosłownie powierzają wam życie, część z nich jest uprzejma tylko dlatego, że się boi i nie wie czy lot się uda, są biernymi aktorami waszego show, a po udanym locie każdy widzi to zupełnie inaczej, jako dokonany lot, który przeżyli, co zresztą pewnie zauważasz, na wejściu ą ę a na wyjściu LOL.
Wyobraź sobie, że ktoś się dowiaduje, że ma raka i małe dzieci, czyste włosy, świeży oddech przestają się liczyć.
Pozdrawiam
Wow długie
@@prorolnik a to ciekawe co mówisz, o ludziach w samolocie, że są uprzejmi bo się boją. Całe życie myślałam, że dlatego, że jest drogo, a w drogich miejscach zazwyczaj są ludzie, którzy przestrzegają etykiety. To przykład jak można różnie myśleć.
Ja uwielbiam latać samolotami i w ogóle się nie boję. W dużym stopniu jest to przyjemne ze względu na dobre zachowanie pasażerów. Chcialabym, żeby wszędzie tak było. Do samolotu nie wsiada podchmielony delikwent, ani inny chamski typ.
Na zły wygląd człowieka faktycznie ludzie różnie reagują. Kiedyś źle się czułam, ale musiałam załatwić pewną sprawę. Urzędniczka widząc to pomogła mi, natomiast facet w sklepie oszukał mnie na 20 gr... Złodziej to nie tylko ten, co czeka na nieuwagę, żeby wyciągnąć coś komuś z kieszeni
@@pumaTe Sama forma przelotu to pewna forma mistycyzmu.
Najpierw musisz się stawić odpowiednio wcześnie na lotnisku, przygotować ciało i duszę do lotu, poukładać rzeczy.
Wiesz, że za chwilę będziesz w chmurach, ponad większością ludzi, zobaczysz coś czego często nie widzisz, masz do tego szacunek.
Ryzyko awarii niby małe, ale jeżeli cokolwiek pójdzie nie tak to z tego nie wyjdziesz cało.
Ludzie robią rachunek sumienia, dzwonią do bliskich, zamykają sprawy dnia bieżącego, porządki w mailach.
Nie uważam, żeby loty były drogie, ale ich konwencja jest (była?) jedyna w swoim rodzaju.
Pozdrawiam :)
Szkoda mi sie zrobilo tej Pani z dzieckiem wyglada na to ze byla ciezko chora na Raka lub dziecko bylo chore albo ktos bliski jej sercu i potrzebowala pomocy dobrgo slowa a nie pogardliwych spojrzen od ludzi do okola z uwagami pretensjami tip. . To dziwne ze ten Pan obok byl taki obojetny a moze on to nie byl jej bratem tylko ktos kto kto ja zle traktowal? Ludzie maja rozne problemy w zyci tak ze trzeba zawsze podchodzic do nich ze zrozumieniem i wyrozumialosca z odrobina serca i traktowac ich tak jak sami chcielibysmy byc traktowani przez innych.
Kwarantanna ma jednak duzo plusów - jednym jest to, że Radek częściej nagrywa Polimaty
Nie częściej, a w ogóle nagrywa :D
Polecam obejrzeć "WYWIAD DAVIDA ICKE'A Z LONDONREAL" jest na bitchute com. Na you tube został skasowany
Częściej nagrywa bo nie kręci reklam Millenium
@@lm19881 a właśnie ze kręci, z domu
@@majewok8609 fakt jedną nakręcił z domu :)
Szczerze,dawno nie czułam się tak zrozumiana.Myślałam,ze jestem dziwna, ponieważ zawsze gdy jadę do większego miasta (mieszkam na wsi) nie interesuje mnie o czym rozmawiają moi znajomi w samochodzie,lecz nieznajomi idący po ulicy.Zawsze mnie ciekawiło gdzie oni zmierzają,jak wygląda ich życie,czy są szczęśliwi itd Próbuje wytłumaczyć ten sposób myślenia moim przyjaciołom,ale nie zawsze mnie rozumieją.Gdy plotkują o kimś zwykle oczekują,że zareaguje tak jak oni i taką osobę zhejtuję lub jakoś ocenię, lecz ja często mówię im „ciekawe dlaczego tak postąpiła” albo „co sprawiło,ze tak się zachował,może czegoś nie wiemy”.
Taaaaak
Zgadzam się! Mam podobnie i fajnie się to czyta!
Aniu, bardzo chętnie bym Cię poznał.
mam tak samo
W końcu ktoś, kto myśli jak ja.
9:54 "nie da się za dużo spieprzyć" powiedział ten, co nie zjadł nigdy nietoperza
Nigdy nie udzielam się w internecie, natomiast uwielbiam Twoje przemyślenia i teraz muszę to zrobić. Powiem szczerze, że nie myślałem, iż jest druga taka osoba jak ja, która najpierw pomyśli o genezie zachowania danego człowieka, o sytuacji, która doprowadziła ją do konkretnej wypowiedzi, konkretnych ruchów, a nie skupi się tylko nad jego zachowaniem.
Uważam, że gdyby więcej ludzi najpierw się nad tym zastanowiło, a nie od razu reagowało jak nasz organizm i jego zachowanie obronne, to dużo mniej byłoby nieprzyjemnych i irracjonalnych sytuacji. Dzięki za 'sonder'!
ojjj jest takich wiele, ale nadal zbyt mało by spotkanie się takich osób było na porządku dziennym
witaj bracie :"D
i to, ze napisales ze nigdy sie nie udzielasz w internecie, ma wnioskowac, ze jestes unikatowy a Twoja opinia jest cenniejsza?
Czy ze jestes niesmialy i nie lubisz czesto komentowac, czy do tej pory nie wiedziales jak zalozyc konto?
Nie rozumiem, po co pisac na poczatku, ze jest to pierwszy raz.
@@Xarabek Chciałem tylko zaznaczyć jak bardzo dobre są przemyślenia Radka i jak bardzo mnie to zaintrygowało. Dla mnie jako człowieka, który nie lubi być 'na językach' lub wchodzić w niepotrzebne dyskusje, odpowiadać na pytania, na które nie mam ochoty odpowiadać. Nie udzielając się nie byłoby pytań z Twojej strony.
Uważam, że nieważne jak odpowiedziałbym na Twoje pytania i tak Ci się nie spodobają, stąd myślę, że są one po prostu niepotrzebne.
Zatem błędnie uważasz, właśnie po to zadałem pytanie by poznać odpowiedz, to tak jakby student pytał profesora dlaczego to i to robi to i tamto, a profesor odpowiedziałby, że i tak nie polubisz mojej odpowiedzi, więc Ci nie powiem :D
Też lubię Radka, pozwala zaglądać głębiej.
Pozdrawiam serdecznie
Ja do dziewczyny: Jesteś jak ziemniak. Taki naprawdę ładny ziemniak. Lubię ziemniaki.
To tak jakbyś miał dziewczynę z arachnofobią i mówił do niej ,,pajączku"
Pastafarianie, łączmy się!!!
Na prawdę znam ludzi w ustach których "jesteś dla mnie jak ziemniak" jest czymś daleko więcej niż komplement i wyznanie miłości razem wzięte!
@@TheHobbitka no mogą być i ludzie którzy mają pociąg do ziemniaków
Ten jeden typ w klasie :
Jesteś dla mnie jak placek, a ja lubię placki.
Takie odcinki lubię najbardziej. Co prawda dla wszystkich czytających jestem tu "tylko kolejnym komentarzem" (takim zapalonym światłem w domu), ale nie dla mnie. Dla mnie to było moje 15 minut z mojego życia. Ja wybrałem ten film świadomie, komentarz też coś znaczy. A odpowiadając na pytanie: tak, miałem takie przemyślenia i doszedłem do prawie identycznych wniosków już wiele lat temu. To naprawdę pomaga w życiu.
Pozdrawiam!
Piona!
ale brakuje mi tego ,, przeczytaj nad niemnem, a potem niech wali się świat" haha
ktoś kiedyś napisał: "świat się wali, więc nie czyta"
Mi też
A czemu w ogóle tego już nie ma? Nie śledzę wszystkich filmów na bieżąco
@@marianna5142 podłączam się pod pytanie
@@marianna5142 pewnie wyszło że to najczęściej przewijany segment
Mam sonder codziennie. Nie miałem pojęcia, że jest to nazwane przez kogoś zjawisko. Do tej pory myślałem, że tylko ja myślę o tak abstrakcyjnej sytuacji, jak wcielanie się w życie innych. Człowiek uczy się przez całe życie. Dziękuję, Panie Radosławie.
Ja doświadczyłam sonder, kiedy jako mała dziewczynka uświadomiłam sobie, że samoloty nie latają tylko po to, żebym im machałam i krzyczała „Panie pilocie dziura w samolocie”. Tego dnia zdałam sobie sprawę, że w środku są prawdziwi ludzie, którzy lecą na ślub, pogrzeb albo na wakacje. Traumatyczne przeżycie 🙃
3:40 chleb posmarowany nożem, mniam :)
Xd
Samo zdrowie, bo dużo żelaza 😀
No właśnie... błąd Radka, czy świadomie błędnie powiedział? 😉
@@phelot8814 Celowo, bo jest to mem 🙂
9:00 tłumaczenie na przykładzie:
W tunelu stoi pesymista, który widzi ciemny tunel, optymista widzący swiatełko w tunelu, realista widzący reflektor, oraz maszynista, który widzi 3 debili na torach.
xD
Cudownie się Ciebie słucha 👍👍👍🍀
5:35 - ja często się zastanawiam co myśli i co czuje przypadkowo spotkana przeze mnie osoba :D
to chyba empatia. to dobrze
Ja też!
Odkąd usłyszałem o statystycznym człowieku złodzieju, zboczeńcu , wariacie itd itp, to myślę też czesto czy patrze właśnie na kube rozpruwacza. A czasem czy już w ciagu ostatnich dni, tygodni, miesiecy poznałem utajonego zbrodniarza.
Treść odcinka skojarzyła mi się z piosenką zespołu PIN
„Bo każdy film o sobie gra
i swoją rolę dobrze zna,
czasem nie wiedząc, że
zapełnia tylko drugi plan”.
+1
Pamiętam mój pierwszy sonder, gdy na pewnej grupie na Facebooku zaczęłam werbować ludzi (oczywiście z różnych krańców Polski, a czasem nawet z innych państw) do pewnego projektu. Dopóki nie wyznaczyłam sobie kogoś do pomocy, musiałam wszystko ogarniać sama, więc odpisanie na każdą jedną wiadomość, dodanie każdej osoby zainteresowanej do grupy, a w późniejszych etapach projektu rozmowy z tymi wszystkimi ludźmi, poznawanie ich umiejętności i talentów bardzo mnie przytłoczyło. Efekt ten spotęgowało to, że w prawdziwym życiu nie rozmawiałam i nie zdawałam się tak intensywnie z taką ilością ludzi. Przez to doświadczenie naprawdę wiele się nauczyłam jeśli chodzi o relacje międzyludzkie, a sonder był na tyle silny, że bardzo zmienił moje ogólne podejście, stałam się chyba wyrozumialsza i mniej samolubna dla tych "statystów".
"Ludzie są różni, bo się różnią"
Ludzie się różnią, bo so różni... Brzmi lepiej😉
Obejrzałem ten odcinek po latach i poczułem jak bardzo brakuje mi polimatów, i twoich żartów Radek. Pozdrawiam
W końcu ktoś głośno powiedział to o czym rozmyślam praktycznie każdego dnia. Już myślałam, że ja jestem jakaś dziwna bo potrafię obserwować ludzi, zastanawiając się nad ich historią, tokiem myślenia, marzeniami itp.
uwielbiam siedzieć w odosobnieniu i obserwować ludzi. np. w parku, czy w MC . analizować ich zachowania i zgadywać kim są , czego chcą od życia, czy nawet jak się czują w danym momencie. Z takich obserwacji wyciągam wiele wniosków i wiecznie się uczę o ludzkich zachowaniach, wszak każdy jest tak bardzo inny...
Często zastanawiam sie kim sa ludzie, gdzie pracuja, jakie biznesy robia od czego zaczynali nie tylko ile zarabiaja.
Ja też
Ja np jaką drogę właśnie pokonuje skad do kąd albo gdzie mieszkają
Mam 17 lat i już dawno doświadczyłam sonder. Zresztą bardzo często go doświadczam i zastanawiam się jakie historie kryją znani mi ludzie. Co mogą myśleć, jakie mają przekonania i dlaczego, jakie mają przyzwyczajenia. Bardzo mnie to fascynuje. Może przez to jestem trochę bardziej wścibska ale uwielbiam słuchać czyichś historii o jego życiu, zagłębiać się w daną osobę żeby ją zrozumieć, lepiej poznać i zastanowić się jak to się stało że jest teraz tam gdzie jest, zachowuje się tak jak się zachowuje.
Wielka rzadkość ,taka osobowość jak ty😇
@@zielkazielka264 naprawdę? Miło mi to słyszeć😃
8:31 Ziemia jest wklęsła bo jak by była płaska to woda spływała by po bokach...
Myślcie logicznie
Ziemia do miska a kontynenty to gigantyczne płatki
Polac mu
Ziemia ma kształt McDonalda
@@tomeckyyyy6346 nic nie polewaj bo zalejesz płatki
Jeśli ziemia byłaby kulą, to buty ścierałyby się najbardziej na środku, a jeśli byłaby płaska to ścierałyby się równomiernie. Skoro ścierają się najbardziej z przodu i na pięcie to znaczy że ma kształt misy- jest wklęsła.
Ten film jest dla mnie idealny. Ostatnio mam sonder codziennie
Jesteś dla mnie jak ziemniak
Zbyt przytłaczające, dokładnie. A patrząc na to z trochę innej strony ciągłe analizowanie tego kto jak myśli i co myśli jest zbyt energochłonne dla naszego mózgu, dlatego mózg idzie na skróty i wrzuca wszystkich do jednego worka uznając, że wszyscy myślą tak samo jak ty
@@Rahubycz To analizowanie dotyczy osób, z którymi rozmawiam, a nie przypadkowych przechodniów. Ja częściej zakładam, że ludzie, których spotykam myślą inaczej i kiedy dowiaduję się, że w jakiejś kwestii myślą podobnie jestem mile zaskoczona.
Ooo widzę, że nie tylko ja tak mam. Zauważam dużo nienawiści i złości ludzi wobec siebie. Nie zastanawiają się dlaczego ten człowiek tak reaguje, tylko pierwotnymi zachowaniami odgrywają się wobec niego
to analizowanie innych ludzi to dla mnie codziennosc, gdy jestem na ulicy bez przerwy mysle kim kto jest czesto przytlacza wlasnie mnie to wszystko, zawsze gdy rozmawiam z kims to raczej mowie tak sprytnie by uslyszal cos co najbardziej chcialby uslyszec-to juz w sumie manipulacja ale sam nie wiem
@@5v66v bardzo dużo osób tak ma, ja tak mam jak ze swoją dziewczyną gadam xD mówię co by chciała usłyszeć, chyba, że mnie wkurzy...
Sonder był dla mnie inspiracją przy pisaniu opowiadania, gdzie zawieram motyw sztuki i życia bohaterów, ich pojawianie się w kolejnych momentach historii przyrównuję do pojawiania się aktorów na scenie w kolejnych aktach.
Mam sonder codziennie. Tylko nie wiedziałam, że to się nazywa sonder. Teraz już wiem, dzięki Radku.
Uwielbiam myśleć o tym jakie scenariusze życia mają inne osoby. Mijając ludzi na ulicy zastanawiam się, jakie mają marzenia i cele w życiu, jak postrzegają sprawy polityczne, czemu się smucą i śmieją. W dzieciństwie miałam marzenie, że napiszę książkę z przygodami każdego człowieka. Teraz oczywiście wiem, że jest to niemożliwe. Zawsze mnie fascynowało to, że każdy człowiek jest inny, nie ma dwóch ludzi identycznych, ludzie mogą się różnić nawet rodzajem ulubionego ciasta. Świat jest niesamowitym miejscem pod tym względem, a ludzie ciekawymi obiektami rozmyślań.
W zasadzie mam tylko 14 lat... albo aż 14 lat, ale doświadczyłam już sonder. Pamiętam że było to ciężkie przeżycie... Uświadomić sobie, że ja siedzę w swoim pokoju a w tym czasie jedni umierają, inni się rodzą a jeszcze inni po prostu siedzą w domach i oglądają kolejny film jednocześnie próbują odciąć się od rzeczywistości. Na początku było to przytłaczające, poczułam takie ukrycie w środku, ale z czasem przyzwyczaiłam się do tej myśli i jestem szczęśliwa a każdym razem gdy mogę sprawić aby czyjś film miał być chociaż trochę lepszy.
Chyba pierwszy raz doświadczyłam sondera jeszcze za czasów szkolnych. Siedziałam na przystanku, czekając na autobus i z nudów zaczęłam zgadywać kim z zawodu mogą być mijający mnie ludzie. Było w tym coś magicznego. Dziś często doświadczam tego uczucia, a czasem nawet specjalnie je w sobie wzbudzam. Dla mnie jest ono bardzo kojące. Pozwala mi spojrzeć na swoje życie i problemy z szerszej perspektywy. Świadomość, że problem, który obecnie przeżywam przeżywa równolegle ze mną mnóstwo innych osób i będzie przeżywać jeszcze więcej osób żyjących po mnie i przede mną jest bardzo pomocna. Sonder pomaga mi też traktować innych lepiej. Jak sobie uzmysłowię, że ten anonim obok mnie ma swoje życie, które jest dla niego najważniejsze, swoje własne problemy i zmartwienia, to niekoniecznie chcę mu dokładać problemów, a wprost przeciwnie - mam ochotę zrobić dla niego coś milego:) PS: Czy sonder to uczucie, odczucie? Ja bym chyba nazwała go stanem umysłu. Uf, to mój drugi i chyba najdłuższy komentarz na YT:)
Odkąd doświadczyłam sonder, moja samoocena poszybowała w górę :D Jestem teraz o wiele bardziej zadowolona ze wszystkiego co robię ;) Świetny odcinek!
To uczucie towarzyszy mi na codzień w życiu zawodowym, bo uczę innych i niezmiennie muszę stawiać się w ich sytuacji, żeby znaleźć takie wytłumaczenie, które do nich przemówi. Fascynujące są te historie żyć, które przecinają się z moim.
Chleb posmarowany nożem XD
Bardzo bardzo jesteś przystojny ,do tego inteligentny
Jak widzą Cię inni ?
Dziewczyna która mi się podoba - wcale
:(
Pastafarianie, łączmy się!!!
Smutne
Ale prawdziwie:(
To się jej przedstaw, powiedz, że Ci się podoba, że chciałbyś ją lepiej poznać i zapytaj czy zechce się z Tobą spotkać. Lepiej się spotkać z odmową niż nigdy nie spróbować.
@Kuba H u mnie też i przed chwilą rozmawiałem z super laską przez ms i okazało się że ma Chłopaka 😩 a wszystko już szło jak z platka...
Dzięki, Panie Radku!
Wiesz co? *Mam sonder codziennie*
To oficjalnie najlepszy film, jaki obejrzałam w koronaferie! Dzięki Radek
Panie Radku! Szwedzki pięknym językiem jest! Proszę powtórzyć, zapamiętać, i nie popełniać więcej tego błędu!
Żart o Pawlikowskiej genialny :D Dokładnie tak samo ją odbieram :)
Genialny odcinek, dziękuję! Myślałem, że jest ze mną coś nie tak, kiedy w ten sposób postrzegam świat, a to ma nawet swoją nazwę i jest opisane. Pierwszy raz sonder uderzył mnie, kiedy wracałem do domu z próby teatralnej myśląc o spektaklu. Pod kamienicą po drodze stała karetka, widać było kręcących się w środku ratowników. Pomyślałem o tym (co uważałem wtedy za dziwne) jak o spektaklu życia osoby, której udzielana była pomoc i osób, które znajdowały się w pomieszczeniu. Jednak to nie był stricte spektakl, a właśnie czyjeś życie. I tych żyć w samych kamienicach dookoła po drodze było mnóstwo. Z jednej strony fenomenalne uczucie, z drugiej dość przytłaczające, patrząc jakie historie mogą się dziać w życiowym filmie każdego z nas.
PS. Również zdarza mi się w głowie przeprowadzać "rozmowy rekrutacyjne" podczas obserwacji ludzi ;)
Dziwna sytuacja, dziś idąc do pracy myślałem, co ludzie myślą o sobie mijając się? A teraz trafiam na ten film :o nawet go nie szukając
Oglądając twoje Polimaty drogi Konradzie mam sonder :) dobrze że trafił się nam, statystom, taki dobrze wysławiający się filozof :) pozdrawiam
Ja się się zastanawiam też nad rzeczami, które mogły kiedyś należeć do kogoś kto już dawno nie żyje
Jestem nadwydajny mentalnie i sonder jest ze mną codziennie.
Bardzo często zastanawiam się nad życiem innych, głównie dlatego, żeby wyrobić w sobie dobry nawyk i nie oceniać ich pochopne tylko na podstawie danej sytuacji w której ich spotkałam, bo może np. Pani, która krzyczy na poczcie właśnie dowiedziała się, że mąż przepił ich oszczędności, a ona musi ciężko harować i po prostu jest zmęczona.
Lubie też często zastanawiać się nad starszymi osobami i zastanawiać się "ile ta pokryta zmarszczkami twarz musiała w życiu przejść?, gdzie dorastała?, czy kiedyś była zakochana?, czy pamięta wojnę...?" itd. tak z czystej ludzkiej ciekawości.
Nie wiedziałam natomiast, że jest na to jakieś określenie, dla mnie "sonder" to trochę jak empatia + refleksja
Te myśli, które tu wypowiedziałeś towarzyszą mi od dawna i są przyczyną mojego niekończącego się podziwu dla złożoności świata, a jednocześnie jego piękna rozczulającego, w trakcie dnia codziennego, moje serce, gdy pomyślę o Innym. O ludziach, którzy gdzieś tam są, którzy posiadają swój własny bagaż szczęść, nieszczęść, wspomnień, tragedii, tęsknot, tych wszystkich niesamowitych chwil, gdy czujemy, że żyjemy. Myśląc z tej perspektywy wydaje się, że każdy ma taką samą wartość i nie da się skwantyfikować ludzkich żyć. Lubię te myśli porównywać ze słowami Józefa Stalina o tym, że śmierć jednostki to tragedia, natomiast śmierć milionów to statystyka. To wszystko strasznie skomplikowane, ale i dzięki temu piękne. Ta ilość spojrzeń na świat, ten intersubiektywny charakter naszej rzeczywistości... Jakiś kamień spadł mi dzisiaj z serca. Dziękuję Ci.
Wujek i Ładek na początku mnie wkurwiali, potem człowiek się przyzwyczajał, a teraz nawet delikatnie się uśmiechnę...
A to nie jest jedna postac? XD
@@kunolis1307 oczywiście, że nie. Ładek to postać bardzo refleksyjna, typ romantyka, zapewne w prywatnym życiu nieśmiały i wycofany, zawsze ma głębokie i trafne przemyślenia, nie zdziwiłabym się gdyby wieczorowo studiował filolozofię, a w wolnych chwilach medytował z mnichami w dalekiej ukrytej świątyni pozbawionej zgiełku miast, natomiast Wujek ma kompletnie inny charakter (i nie ma brody, za to posiada bujny wąs co pewnie nie jedną p..). Jest strasznie żywiołowy. Jego zachowanie przypomina każdemu tego jednego wujaszka ze wsi, który na weselu prosi o taniec wszystkie kuzynki i ciotki. Ma bardzo specyficzne poglądy i jasno o nich mówi. Jego wypowiedzi nie są tak przemyślane jak rozmyślania Ładka, jednak da się go bez trudu zrozumieć, nie boi się wyrażać swojego zdania. Nie potrafi też zadać pytania bez wtrącenia swojej opinii nie koniecznie związanej z tematem.
¿ ? Doskonała interpretacja!
@@user-ij4np1qk6x Faktycznie, gdzie ja miałem oczy, przeciez jest nawet wyraznie napisane. Cale zycie w błędzie
Ja nadal przewijam jak tylko widzę te przebieranki :) Natężenie humorystyczne przypomina mi polskie kabarety ;)
Resztę jednak słucham z uwagą, bo to jednak stare dobre polimaty.
Polimaty super seria dla ludzi myślących a zarazem widzących świat własnymi oczami. Fajnie prowadzi pan programy o różnej tematyce a jednak tak bliskie i dalekie naszej codzienności. Pozdrawiam
Nie wiedziałem, że od ponad 7 lat mój sposób myślenia nazywa się "sonder". Dzięki panie mądralo 😁
Ja też
Ogladanie i sluchanie Cie poprawia mi humor.
"Jestem graczem, nie dlatego, że nie mam życia, tylko dlatego, że mam ich wiele"
To zjawisko jest dla mnie mega inspirujące do głębokich przemyśleń. Dzięki niemu w gronie rodzinnym, lepiej jesteśmy w stanie się zrozumieć i możemy być otwarci na inne światy, bądź filmy. Bez takich rozmyślań moim zdaniem życie by było dużo bardziej nudne..
Ten film troszkę zmienia myślenie👏👏👏
O tak, sonder towarzyszy mi od lat i dużo pomaga! Dzięki ze jesteś statysta w moim życiu Radek!
W sumie to wiele razy mi się zdarzało ,że wyobrażałem sobie ,że moje życie to film.
Wszystkie filmy są do DDDD
Ładek odmienił dzisiaj moje życie.
Dziękuję Ładku.
Mógłby ten odcinek trwać 3 godziny i tak by oglądał z tym samym zaciekawieniem i przyjemnościach 😎
Jedna rzecz, która z tego wszystkiego wynika jest taka, że ja doświadczając tego o czym mówisz zawsze uświadamiam sobie, że swoje życie przeżywam tylko jeden raz ...jeden jedyny raz będzie piątek, ja będę stała w kolejce do biedry *hehe ....jeden jedyny raz będe miała tyle lat, a w domu będą czekać córeczki które będą miały tyle i tyle lat, taki a taki humor. Jesteśmy jednopojawieniowi ....mamy tylko jedną szansę, żeby to życie przeżyć tak czy inaczej...nie marnujmy tego. Żeby potem na starość patrzeć w okna tych wszystkich, co dopiero zaczynają żyć i myśleć o sobie ..... spróbowałem i zrobiłem wszystko co było w mojej mocy, nigdy nie odpuściłem życia.
Wujek Radek po 10 min. Wesela.
Zobacz jak, koloryzowane. Nie reguluj monitora! 🙂
0:55 Lub
8:32
Gdzieś usłyszałem, że jeśli stresujesz się co myślą o Tobie inni, to najlepiej uświadomić sobie, że inni są zbyt zajęci stresowaniem się myślami innych by myśleć o Tobie. Taka pozytywna incepcja.
wg mnie dobrze oddaje temat słowo już stare: empatia.
Inaczej inteligencja emocjonalna, społeczna i relacji międzyludzkich
Oj Radku mam tak cały czas A nawet nie wiedziałem że to ma nazwę... Zawsze jadąc autobusem na uczelnie myślę o życiach moich towarzyszy podróży.
I dobrze mieć takiego statyste w życiu jak ty i dobrze być satystą w twoim życiu z w końcu jesteś człowiekiem którego filmy ogląda się z ciekawością po ciężkim dniu i którego żarty czy porównania sprawiają że kącik ust który cały dzień nawet nie drgnął unosi się lekko do góry A my dla Ciebie grupą wiernych widzów którzy z ogromną ciekawością oglądają te filmy nad który mi pracowało tyle osób i te same żarty z których my się śmiejemy mogłaś wymyślać i zastanawiać się czy będą pasować .. I to jest super
Żeby w pełni docenić to uczucie nie myśl tylko o życiach innych Ale też pomysł co ty wnosić do życia innych , nawet tych twoich statystów.
Wszystkiego dobrego !
Kotarski na prezydenta! ✌️✌️✌️🇵🇱 Świetne:) Bardzo antropologiczne 👏👏👏💚
Z jednej strony jest to coś oczywistego, z drugiej strony jest tak ciężko sobie wyobrazić istnienie innych ludzi jako osobowości , że powstają teorie, głoszące że tylko "ja" jestem prawdziwy a reszta to sen/symulacja. I to nie tylko problem naszych czasów, nasuwa mi się starożytne "myślę, więc jestem". Nie odczuwamy czy inni myślą więc nie wiemy czy są. Wyobraźmy sobie pierwszą osobę, która wpada nam do głowy (mama/kolega/papież, obojętnie)... A teraz spróbujmy wcielić się w nią na 100%. Ja na przykład swego czasu starałem wejść w skórę swojej mamy. Mimo, że to bliska mi osoba i jest to raczej oczywiste, że mnie wychowywała to naprawdę fascynowało mnie to, że z jej perspektywy byłem kiedyś tylko małym niemowlakiem, którym trzeba było się zajmować. Idąc dalej, wogóle kiedyś nie istniałem, a moja mama nawet o mnie nie myślała. Miała swoje nastoletnie problemy, bawiła się jako dziecko itd. Dalej tak rozważając możemy się zastanawiać kiedy zaczęło się moje "ja". Czy z momentem narodzin , czy z momentem zapłodnienia, a może od czasu pierwszego wspomnienia które pamiętam. Nie wiem, lecz nagle dociera do nas, że inni ludzie też kiedyś zaczęli swoje "ja", swoje filmy i to, że inni widzą nas, naszą twarz z boku, tak samo jak my ich. Ciekawa jest myśl , że nigdy nie będzie nam dane doświadczyć jak to jest spotkać siebie i z sobą porozmawiać patrząc z perspektywy drugiego człowieka. Dobrze, że przynajmniej lustra mamy, bo można by oszaleć przez całe życie nie wiedząc jak się wygląda.
Trochę się rozpisałem bo bardzo ciekawy temat, fajnie jak ktoś doczytał do końca to dzięki ;)
Ps. Ciekawe jak to by było przeczytać taki komentarz, gdybym był innym człowiekiem z internetu-jego odbiorcą, a nie jego autorem xd
A ja żałuję, że tak późno przeczytałem Włam się do mózgu. Oszczędziłoby mi to setki godzin nauki w szkole, ale przynajmniej jak mama wysyła do sklepu na zakupy, to dzięki Twoim poradom nie muszę spisywać listy, tylko wszystko mam w głowie xD A tak poważnie, to na studiach wciąż mi się te sposoby przydają :)
Odkąd pamiętam, lubię wysłuchiwać historii innych ludzi. Dzięki temu zwykle udaje mi się interpretować opinie i zachowania ludzi w oparciu o ich doświadczenia i przeżycia. Sporo osób postrzega to za moją wadę, ponieważ zdarza mi się stanąć po stronie ludzi ocenianych negatywnie, których zachowania można zrozumieć właśnie po wysłuchaniu ich historii. No i dzisiaj dzięki Tobie dowiedziałam się, że takie zachowanie ma swoją nazwę.
Treści udostępniane na Twoim kanale mają dla mnie wielką wartość, dziękuję za nie i życzę wielu dobrych pomysłów i powodzenia zarówno w rozwijaniu kanału, jak i życiu prywatnym.
Potrzebny był mi ten film.
Nawet o tym nie wiedziałam.
O! Nowe słowo do mojego słownika ;) Pracuję jako lekarz psychiatra, przeżycie sonder jest pierwszym krokiem w nawiązaniu relacji z pacjentem.
Nauczyłam się tak patrzeć na świat od jakiegoś czasu. Myślę, że u mnie to kwestia tego, że jestem introwertykiem, który chce wszystko robić tak, by ludzie o nim dobrze myśleli, a jednocześnie żyje w swoim świecie i czasem się odcina od innych. Uzmysłowienie sobie, że każdy ma swój świat wewnętrzny, swój punkt widzenia pomógł mi łaskawszym okiem patrzeć na innych i tak dostosować swoje zachowanie, by ta osoba miała miłe odczucia po spotkaniu ze mną. A jak mam gorszy dzień, to już tylko liczę na wyrozumiałość.
Ten punkt widzenia pomaga też przy różnego rodzaju konfliktach czy nawet zwykłych nieporozumieniach. Łatwiej i szybciej się dogadać, gdy nie traktujesz drugiego człowieka jak maszyny, która cię nie rozumie.
Jak zwykle pełna perfekcja :). Pozdrowienia Panie Radosławie. I także nie raz przeżyłem taki sonder. Siedząc i patrząc na ludzi biegających po galerii. Zastanawiam sie gdzie tak pędzą,albo jak ktoś przejeżdża obok mnie ekstra autem to zastanawiam się jak wjeżdża do swojej willi z kutą bramą, wielkim podjazdem i garażem na kilka aut :).
"Jesteś jednocześnie najważniejszym i najmniej ważnym człowiekiem na świecie"
Bardzo często, świetnie, że ktoś to nazwał (i że nam tę wiedzę przekazałeś!). Zwłaszcza w pociągach czy tramwajach, ale na co dzień to często mijając ludzi zastanawiam się nad ich dniem, planami, problemami czy marzeniami. Oczywiście o ile nie jestem akurat pochłonięta swoimi myślami ;) Generalnie piękna filozofia, dzisiaj cały ranek zastanawiałam się jak bardzo wszyscy ludzie są tacy sami i zarazem jak bardzo się różnią, daje to dużo do myślenia i pozwala mieć bogatsze życie. Jedną z moich (kilku) teorii na sens życia jest właśnie to, że będąc gościem/postacią w czyimś życiu staram się wnieść tyle pozytywnej/dobrej energii ile się da (oczywiście popełniam błędy, ale staram się nad tym pracować). Dzięki za dobry przekaz i świetną książkę ❤️
"Gdzie ona robi siku"😂😂
To się robi jeszcze ciekawsze kiedy pomysli się że każdy w przesłośći też był głównym bohaterem w swoim filmie, ale do dzisaj nie zachowało się żadne świadectwo jego filmu
dałabym serduszko zamiast łapki w górę! ultra ciekawy materiał c;
Reakcje na sonder bywają niesamowicie różne... Odnosze dziwne wrażenie że wszystkie naraz wbijają mi się do głowy. Mimo wszystko najpierw zdałem sobie sprawę z tych słów: jestem jednocześnie wartościowym i nic nie znaczącym człowiekiem. Chyba rozwiązuje to wiele dotychczasowych niezakończonych sukcesem przemyśleń. Reasumując podbiłeś mi poczucie własnej wartości. Niesamowite :D
Dziękuję i pozdrawiam!
Film: 2 min temu.
Komentarze: 1 godz. temu
tak xD(?)
@@ewelinacizio3261 Jak dołączyć do takiego klubu?
@@ewelinacizio3261 Jaki klub?
Bez kitu
@@SIGMA2241-mf musisz być patronem
Bardzo przyjemnie się Pana słucha z kilku powodów. Dla mnie bardzo istotnym powodem jest przepiękna dykcja! Bo, niestety, nie o wszystkich na YT można to powiedzieć... Gratulacje!
Od bardzo dawna chodząc po ulicy, poruszając się komunikacją miejską zadaje sobie te pytania :)
Ja tez, kiedyś specjalnie siadalam na ławce i patrzylam na ludzi, myśląc o nich
Nie wiedziałem jak nazwać ten stan teraz dzięki tobie udało mi się określić co mnie tak naprawdę uderzyło gdy zdałem sobie sprawę z tego o czym mowa w tym filmie.... niestety w moim przypadku uczucie które towarzyszy mi po dziś dzień gdy wracam do tej świadomości gdy o tym myślę nie jest zbyt przyjemne wręcz żeklbym napawa mnie dziwna obawą. ale na pewno na plus spowodowało u mnie szersze myślenie o ludziach moich potrzebach o zachowaniu w danej sytuacji i o tym że to powiedzenie o wejściu w czyjeś buty jest dużo ciekawsze i głębsze niż mogło by się wydawać.... Ja nazwałem to świadomością bytu. Teraz już wiem że to Sonder.
TOTALNIE TEŻ TAK MAM W KONCU WIEM ŻE NIE JESTEM SAMOTNY💪💪💪 ( i nie, to nie żart)
Doświadczyłam czegoś takiego wiele lat temu, albo parę lat temu...
Będą kimś na przełomie dziecka i nastolatka.
Wyszłam na balkon mieszkania w bloku, spojrzałam na inne balkony i innych, którzy też wyszli na te swoje balkony żeby powiesić pranie albo je zdjąć ze sznurków i wtedy napadła mnie właśnie taka myśl i taka refleksja...
Również postrzegałam to porównując do filmu.
Dzięki!
Radek, obejrzałem ten odcinek i prawda jest ale i dużo śmiechu :) rób tak dalej ! 🔥
To bije na łeb w poczuciu humoru większość polskich kabaretów :D
"jedno słowo jest opakowaniem dla czegoś szerokiego"
Np. Gessler
@`18. MaT7 ××× Qualafel.com ×××
Adam.. No dawaj co tam masz 😄
Radek... Ostatnio podcasty dużo mi dają w życiu radości, zabawy, przemyśleń. Uwielbiam Ciebie jako mowce i tematy, ktore poruszasz. Twoja chec zdobywania wiedzy i dzielenia sie nia, oraz sluchanie Twoich osobistych przemyslen, jest dla mnie dosc ważna 😉
pozdrawiam,
Mateusz
Czwartek z Panem Radosławem to super czwartek :)
"Sonder" to pierwszy raz odczułem mając jakieś 8-10 lat jadąc pociągiem na drugi koniec Polski. I regularnie mi się to przytrafia w takiej sytuacji. Specyficzne uczucie.
Dziękuje za świetny materiał.
Słowo „Sonder” było mi zupełnie obce ale już sam koncept to właściwie moje hobby.
Radku, to się nazywa empatia, ludzie empatyczni uczą się jak nie wczuwac się ciągle w drugą osobę, bo czasem można zwariować. Także twoje spostrzeżenia to po prostu przejawy empatii.
No co tam słychać moi statyści? :D
jak to dobrze uważać się za kogoś wyjątkowego. Pamiętam że to bardzo fajne uczucie i też tak kiedyś miałem jak ty.
PS: przejdzie ci kiedyś
A fajnie, fajnie mój statysto : D
Bardzo szybko i spokojnie leci na tej kwarantannie, powodzenia z filmem!
Przez moment jestem postacią epizodyczna w twoim filmie ponieważ wyskoczy ci powiadomienie i przez moment się mną zainteresujesz przeczytasz i za 5 min o mnie zapomnisz 😅
Wszystkie filmy są do DDDD
Ojej! Taaaak! W końcu poznałam określenie tego zjawiska :D Cieszę się wielce iż nie jestem sama w tych rozmyśleniach/rozmyślaniach 👐🏻
W liceum jak trafiłam w gazecie na małą tabelkę informującą, że nie jestem w stanie pamiętać tego co robią, utrzymywać w ogóle kontaktu na poziomie, z większą ilością osób niż 100. Tak mi smutno było.... postanowiłam sprawdzić! Faktycznie, prowadzenie swojego życia i dbanie o innych jest niezmiernie zajmujące. O prawidłowym spaniu można zapomnieć!
Informacje które przyjmowałam zaczęły się przypisywać nie zawsze do tych osób, z którymi rzeczywiście rozmawiałam. Po miesiącu standardowo kolejne spotkanie i nie pamiętałam wątków, które zwykle bez probelmu przychodziły od razu na widok danej osoby. Trzeba było mi przypominać zamiast iść dalej z tematem. Przez miesiąc zawsze dużo się dzieje. Nie tylko u nas samych, ale też u innych = słyszane codziennie historie spowodowały wręcz, że zaczęłam zapominać o wydarzeniach z nie aż tak dalekiej przeszłości .-. Bardziej pamiętałam, części rozmowy, fajne wnioski, wspólne plany... jednak fakt, że byliśmy i rozmawialiśmy w kawiarni, imprezie czy parku - totalnie wyparowywał.
Po 3latach przyszło zmęczenie. Za dużo tych osób się zrobiło. Nie szło pogodzić ich wszystkich wraz z ze wszystkimi obowiazkami. Jakbym niczym innym się nie zajmowała to tak. Utrzymywanie z 50 osobami tego stałego kontaktu na luzie.
Ale poza tym siadając i licząc, poświęcony czas a realny zysk z tego... niewiele masz według mnie :/ poza wsparciem od części, wspomnieniami, inspiracjami, masą rad i sposobów na sytuacje, ciekawymi znajomościami czy czasem nawet dobrymi "plecami"... Stoisz w miejscu, choć się jako człowiek rozwijasz.
Ogólnie, przyszło wiele wniosków. Między innymi te różnorodne życia i życia jak z filmu! Było niesamowite jak każdy ma odmienny sposób na ten sam problem :)
Dodatkowo myśli, gdy ja mogę siedzieć w ciepłej wannie korzystając z chwili dla siebie, ktoś w tym samym czasie walczy z ogniem w lesie, zbiera się do pracy, obmyśla plan na życie, planuje zemstę, eksperymentuje, uczy się, płacze, śmieje, dokonuje decyzji, nagrywa/ na inny sposób doświadcza życia ~ rozwalające totalnie! 😱 tyle składowych na to co robimy, a ile osób robi w tym samym momencie to co ja? I jeszcze myśli? Temat rzeka! 🌊
Niezmiernie podnosi na duchu fakt, że jednak dla 150 osób mogę być bliska! ^^ dla mnie awykonalne.
Pozdrawiam ❤
A ja mam ciągle jedno pytanie:
Jaki związek ma Pani Pawlikowska z Radkiem...
Biorą to samo.
Co ona bierze bo nie zajarzylem puchy?
.
Ja też mam ciągle jedno pytanie:
Co ma Chorwacja do konsulatu?
Kto pamięta wpadki ze starych Polimatów? 😜
@@jameshetfield5781 Zobacz jej kanał i jej posłuchaj
Podobają mi się takie filmy 🙂. Nie wiedziałam, że TO nazywa się "sonder", ale kiedyś tak jak mówisz uderzyła mnie właśnie taka myśl. Miałam problem z niską samooceną a stres wśród ludzi paraliżował mnie nawet podczas kupowania biletu w autobusie. Świadomość, że każdy z ludzi który na mnie patrzy, ma swoje własne sprawy i jestem dla nich tylko statystą, który niezbyt zręcznie kupuje bilet, dodała mi więcej luzu i nawet zaczęło mnie to cieszyć, że jestem częścią społeczeństwa i mogę być dla kogoś tak samo miłym/zabawnym/ciekawym "elementem" krajobrazu, jak on jest dla mnie
Bardzo się cieszę Radku, że podczas kwarantanny nagrywasz więcej 😊
1:08 niezbyt dużo ? Jak dla mnie to liczba wręcz ogromna
Parę lat temu doświadczyłam sonder w ten sposób, że zdałam sobie sprawę, że ja nie jestem wcale taka ważna dla innych ludzi, bo każdy ma swoje życie. Nikogo nie obchodzi w co się ubiorę, albo jakim samochodem jeżdżę. To najbardziej uspokajające odkrycie w moim dorosłym życiu.
Rozjechałeś mi mósk tym tekstem.
Doświadczyłem tego podczas tej Twojej analizy. Dzięki.