Ευδαιμονία. Πώς την προσεγγίζουμε σήμερα; - Δρ. Ευγένιος Αρ. Γιαρένης
Вставка
- Опубліковано 10 гру 2024
- .
Οι ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ παρουσιάζουν την συνέντευξη «ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ. ΠΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ;».
Με τον κον ΕΥΓΕΝΙΟ ΑΡ. ΓΙΑΡΕΝΗ, Δρ. Δημόσιας Διοίκησης Παντείου Πανεπιστημίου,
Στρατιωτικό Εισαγγελέα και Συγγραφέα.
Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στην ραδιοφωνική εκπομπή των Φρυκτωριών και της Αρσινόης Δεληγιάννη «Φιλοσοφικές αναζητήσεις» και μεταδόθηκε από τον ραδιοφωνικό σταθμό Θεσσαλονίκης Radio1d στις 22 Μαΐου 2018.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΥ
Ο συγγραφέας Ευγένιος Αρ. Γιαρένης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968 και σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1994 συμμετείχε σε εξετάσεις για την εισαγωγή του στο Δικαστικό Σώμα των Ενόπλων Δυνάμεων, στο οποίο υπηρετεί μέχρι σήμερα που ασκεί καθήκοντα Εισαγγελέως στο Ναυτοδικείο Πειραιώς. Από το 2008 είναι Διδάκτωρ στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου, με ειδίκευση στους κανόνες δικαίου του πολέμου στην αρχαία Ελλάδα και τις αντιλήψεις γενικότερα των αρχαίων Ελλήνων για τον πόλεμο και τις συνέπειές του στις ανθρώπινες κοινωνίες και ιδίως στο ήθος των ανθρώπων. Διετέλεσε καθηγητής Στρατιωτικού Ποινικού Δικαίου στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και σε άλλες σχολές στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και έχει συγγράψει πολλά νομικά και ιστορικά έργα, δοκίμια και επιστημονικά άρθρα, τα οποία έχουν δημοσιευθεί σε νομικά και στρατιωτικά περιοδικά.
Το πρώτο βιβλίο γενικότερου ενδιαφέροντος που εξέδωσε, είναι το έργο του «Οι Έλληνες και ο Πόλεμος» (εκδόσεις Ενάλιος, 2012), το οποίο αποτελεί μία ιστορική μελέτη με φιλοσοφικές προεκτάσεις γύρω από τα ζητήματα του τρόπου πολέμου και αντιμετώπισης του πολέμου στην Ελλάδα των κλασσικών ιδίως χρόνων.
Ακολούθησε το βιβλίο του «Ο Δρόμος είσαι Εσύ - Ένα ταξίδι στα μονοπάτια της συνείδησης και της αυτογνωσίας», που αποτέλεσε το πρώτο έργο του εσωτερικής φιλοσοφίας (εκδόσεις Ενάλιος, 2014).
Το 2015 ακολούθησε, πάλι απ’ τις εκδόσεις “Ενάλιος”, το βιβλίο «Κατανοώντας το Τάο Τε Τσίνγκ του Λάο Τσέ», το οποίο πήγασε από την αγάπη του για την αρχαία κινέζικη φιλοσοφική σκέψη και πρακτική, η οποία μαζί με την αρχαιοελληνική φιλοσοφική σκέψη και δημιουργία, αποτελούν κατά τη γνώμη του δύο από τους πυλώνες στήριξης όλων των προσπαθειών του ανθρώπου για πνευματική ανέλιξη, ισορροπία και τελικά ευδαιμονία.
Το 2016 εκδόθηκαν από τις εκδόσεις “Πύρινος Κόσμος” δύο ακόμη έργα του. Πρόκειται για το βιβλίο «Η Δύναμη του Μεγάλου Νου - Κείμενα από το Τετράδιο του Διδασκάλου», που περιέχει δώδεκα κείμενά του τα οποία ακολουθούνται από δώδεκα «διδακτικές» ιστορίες της Ανατολής, και το βιβλίο «Αβαντούτα Γκιτά - Το Τραγούδι της Ελεύθερης Ψυχής», που αποτελεί απόδοση στα ελληνικά ενός σπουδαίου έργου της μη-δυαδικής ινδικής φιλοσοφικής παράδοσης (Advaita Vedanta), με εκτενή δική του εισαγωγή, σχόλια και επίμετρο.
Είναι παντρεμένος σε δεύτερο γάμο με την Μαρία Παπαθεοδώρου. Από τον πρώτο γάμο του έχει δύο κόρες, την Μυρτώ και την Μαρίνα Γιαρένη.
Θεωρεί ότι μία «θεραπευτική των παθών» διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε έναν ευδαιμονικό τρόπο ζωής, είναι δυνατόν να λάβει χώρα εντός του κάθε ανθρώπου μέσω της αληθινής τέχνης και της φιλοσοφικής επιλογής ενός τρόπου ζωής αληθινά πνευματικού, που σημαίνει απλού και φυσικού, γεμάτου από χαρά και αγάπη και απαλλαγμένου από άκαρπες επιδιώξεις, πάθη και προσκολλήσεις.
Αγαπημένη φράση του: «δια της απλότητας στην πληρότητα».
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ευχαριστούμε τον ραδιοφωνικό σταθμό Θεσσαλονίκης Radio1d για την συνεργασία του.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Για οποιαδήποτε πληροφορία ή καταγγελία, παρακαλούμε, ενημερώστε μας στην κεντρική ιστοσελίδα: www.fryktories.net
Η ευδαιμονία, όπως είπα και στην εκπομπή, είναι μια κατάσταση συνείδησης, μια εσωτερική κατάσταση και είναι εξαιρετικά δύσκολο κάποιος να μιλήσει γι' αυτήν, πολύ περισσότερο να μεταδώσει "πληροφορίες" γι' αυτήν. Αναγκαίως χρησιμοποιούμε λόγια για να μεταδώσουμε οτιδήποτε, τα λόγια δεν είναι όμως τα κατάλληλα μέσα, όταν επιθυμούμε να υποδείξουμε το τι σημαίνει ή το τι ακριβώς είναι μια κατάσταση συνείδησης, περισσότερο όταν θέλουμε να μιλήσουμε για τα «μικρά, αλλά σταθερά βήματα προς το συνειδέναι, προς τον εσωτερικό μας εαυτό», όπως πολύ εύστοχα αναγράψατε στον υπότιτλο της εκπομπής. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσεις και να "πληροφορήσεις" κάποιον προφορικά, διότι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το βιώσει ο ίδιος, δεν αποτελεί προϊόν πληροφόρησης ή μετάδοσης, είναι κάτι που θα αναβλύσει ή δεν θα αναβλύσει εσωτερικά, στον καθένα που θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται τι είναι αυτό για το οποίο μιλάμε. Αναγνωρίζοντας την έντονη δυσκολία να μεταδώσουμε με λόγια αυτό το σημαντικότατο ζήτημα, οι σοφοί σε Ανατολή και Δύση ανά τους αιώνες, προσπάθησαν να μιλήσουν για "πράγματα" που οδηγούν προς αυτήν την συνειδησιακή κατάσταση, και όχι για την ίδια την κατάσταση, και φυσικά έντυσαν ανάλογα με τον χαρακτήρα του κάθε λαού και της ανάγκες της εποχής, με διαφορετικά "ενδύματα" τα λόγια τους... Απ' την μία λοιπόν έχουμε το γνωστό απόσπασμα του Ηρακλείτου: "ἓν τὸ σοφὸν μοῦνον λέγεσθαι, οὐκ ἐθέλει καὶ ἐθέλει Ζηνὸς ὄνομα", δηλ. "Το Ένα, το οποίο και μόνον μπορεί να αποκαλείται Σοφία, και δεν θέλει και θέλει να ονομάζεται Ζεύς" (απόσπ. Β 32, που το αναφέρει ο ΚΛΗΜΗΣ Αλεξανδρεύς στο έργο του Στρωματείς V, 116) και απ' την άλλη, το απόσπασμα από τον Λάο Τσε: "Η Οδός που καθοδηγεί την Ζωή μπορεί να ονομαστεί Τάο, αν και δεν ονομάζεται και κανένα όνομα δεν Της ταιριάζει" (ΤΑΟ ΤΕ ΤΣΙΝΓΚ, στροφή 1). Αυτά μου δείχνουν ότι πάντοτε θεωρήθηκε εξαιρετικά δύσκολο να μιλήσει κανείς για μια εσωτερική κατάσταση όπως η ευδαιμονία... Άλλωστε, ως γνωστόν ακόμη και ο βασιλιάς που το μαντείο του ήταν στους Δελφούς, ούτε έλεγε ούτε έκρυβε κάτι, αλλά απλώς υποδήλωνε, επεσήμανε ("ὁ ἄναξ, οὗ τὸ μαντεῖόν ἐστι τὸ ἐν Δελφοῖς, οὔτε λέγει οὔτε κρύπτει ἀλλὰ σημαίνει"). Σας ευχαριστώ και πάλι για την πραγματοποίηση της συζήτησης και την ανάρτησή της!
Καλημέρα σας.
Ομολογουμένως η ευδαιμονία είναι χρώμα, άρωμα, όπου κατά το δοκούν υφίσταται ανά άτομο.
Η προσπάθεια για κατανόηση των αρωμάτων και των χρωμάτων της ψυχής, με την χρήση λέξεων είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο κεφάλαιο.
Προσομοιάζεται με την προσπάθεια να μυρίσουμε τα αρώματα των λουλουδιών μέσα από μία τηλεοπτική καταγραφή τους.
Στην παρούσα εκπομπή, έχουμε ν αναφέρουμε ότι καταφέρατε σε πολύ μεγάλο ποσοστό, να μας περάσετε το άρωμα μέσα από την οθόνη.
Ο συνδυασμός των φιλοσοφικών δρόμων των δύο μεγάλων πολιτισμών του πλανήτη που ακολουθήσατε, μέσα από την στοχευμένη σας προσέγγιση, μας έδωσε την ολοκληρωμένη εικόνα, προσαρμοσμένη στην ψυχοσύνθεση του κάθε ακροατή.
Σας ευχαριστούμε με την σειρά μας για την δυνατότητα που μας δώσατε να αναπτύξουμε αυτό το εξαιρετικά δύσκολο θέμα, αλλά και για την συνεργασία σας με το κανάλι μας που θα έχει μεγάλο βάθος χρόνου.
Σας ευχαριστούμε.
Πολύ ενδιαφέρουσα σύζευξη της ανατολικής και της αρχαίοελληνικής φιλοσοφίας.
Εγω κρατώ αυτό που
δονεί τα δικα μου αρχαιοελληνικα γονίδια
😊😊😊 Αυτός είναι ο δικός μου δρόμος της ευδαιμονίας
@ Ε.Α.ΓΙΑΡΕΝΗΣ
Αντιλαμβανεσται πως χωρις ερωτιματικα αντιλογου, ιδιοτελιται ???
Μια ερώτηση:Στα ηθικά νικομάχεια ο Αριστοτέλης λέει πως η ευδαιμωνία δεν είναι κατάσταση .αλλά η ενέργεια της ψηχής που είναι σύμφωνη με την αρετή.Τελικά τι ισχύει;