Konuşma tarzınız,ses tonunuz,birbirinize yaklaşımınız ve kendiniz üzerinden hayatınızı anlatmanız o kadar güzel ki... Ne olur devam edin,arkanızdayız....
Bütün çocukluğumu tekrar yaşadım bu bölüm. Annemin diğer bütün sorunlarını bizden çıkarısını sonrasında biz uyuduktan sonra gelip öpmeleri,koklamaları. Elinde değildi şimdi çok iyi anlıyorum çünkü annesinden gördüğü “anneliği” uyguluyordu. Bu zinciri kırmak için var gücümle çalışıyorum. İleride çocuklarım benim yazdıklarımı yazmasınlar diye. ❤ süper bir bölümdü çok teşekkürler
@@BilmemkikimimTam anlamıyla bu,yetemediği yerde en büyük destekçisi “öfke” başka türlü güçlü olmayı bilememek,bunu da büyüdüğümde fark ettim.Artık annemi “anlıyordum”onu affettim ve çok iyi kanka olduk.❤
Full öfkeli bir babanın kızı olarak, birebir miras geçen öfkeye gerginliğe sahibim, her ne kadar eleştirsemde istemesem de kendi kizima karşı ofkeme yenik düşünüyorum, reddi miras diyorum ama basaramiyorum, onerinizle susmayı deneyeceğim, hiç istemiyorum böyle olmayı ama hep bir öfke halinde buluyorum kendimi.
Ben öfkeli bir babayla büyüdüm. Hep çok öfkeli hep de çok anlaşılmayı bekleyen bir ebeveyndi.. Ama yaşım ilerledikçe anladım ki babamın öfkesi onun kalkanı. Aslında korktuğu çok şey var ve bunlardan öfkeyle kaçıyor. Annem de pasif agresifti. Ve ben hep annemi mağdur taraf olarak gördüm ve onun mağduriyetini üstlendim. Yaşım ilerledikçe ailem de rol değişimleri yaşadığımı da fark ettim. Çoğunluk ben ebeveyn onlar çocuk gibilermiş. Şimdi kaygı ve öfkesini yönetmeye çalışan bir bireyim ve bununla mücadele ediyorum. Bu video için çok teşekkür ederim. Günümüzde psikolog artıık insanların lüks bir hizmet gibi gördüğü buna ekonomilerini ayıramadıklarını düşünürsek. Böylesi farkındalık yaratan yayınlara çok ihtiyacımız var 🙏🏻
@mervesrcoglu merhaba. Benim de annem babam sizinki gibiydi.ben de ebeveyn gibiydim.Öfkeni kontrol ederken ne gibi yöntemler uyguluyorsun?Ben her seferinde "sakin olacağım.sinirlenmemeliyim.bu kez daha farklı olmalı"diyorum.Ama her seferinde uygulayamıyorum bunu.kendime verdiğim sözü tutamıyorum.
Kesinlikle katılıyorum. Öfkesini ebeveyninden aldığının farkında olmayan öfkesini yonetemeyen bir çok kişi almış olduğu bu öfke mirası ile geleceğin bir çok yetişkinini hasta ediyor. Kesinlikle reklam gibi kamu spotu gibi yayınlanması lazım.
Ağlayarak dinledim. Babasız büyümüş annesi tarafından sürekli hakaret ve ofkeyle korkuya büyütülmüş bir çocuğum. Sürekli her halim de her hareketimde hata arayan, sürekli beni suçlayan sürekli daha fazlasını bekleyen. Korkuyla büyüdüm bir süre sonra korkum sevgimi eksiltti. İşin kötüsü hiç bir zaman bana karşı davranışının farkında olmadı . Kaygılı bir insanım. Kendini iyileştirmeye çalışıyorum ona rağmen.
yaş ilerledikçe roller değişiyor, bu sefer azarlayan tahammülsüz taraf siz oluyorsunuz ve sürekli vicdan azabı çekmekle tahammülsüzlük arasında bir gitgel yaşanıyor. benim vardığım doğru, ailenle asla aynı şehirde yaşama, arada tatilde git kaliteli zaman geçir, dön. malesef insanı en çok kendi ailesi hasta ediyor 😢
Öfkeli bir ailede büyümek bir çocuğun en büyük şansızlığı bence. 😢 sanki genler aracılığıyla çocuğun bünyesine işliyor. Çocuğun olduğunda ortaya çıkıyor ve aslında çocuktan ziyade öfke sonrası ebeveyni bitiriyor bu öfkeli hal. Çocukken öfkeden muzdarip olan çocuk ebeveyn olunca bu öfkeyi çocuğuna aktarması hissi bitiriyor beni. Öfke üzerine çalışıyorum minimuma indirmek için. Ben çektim çocuğum çekmesin, özgüveni zedelenmesin. Tabi bu öfke konusu sadece aile ile ilgili değil sosyoekonomik durumlarla, eğitim durumuyla, farkındalıkla da ilgili… Bir hastalık gibi bedeni de çürütüyor. 😢 bir ebeveyn için çocuk en hassas konu olduğu için iyileşmek istiyor farkındalığı olan her ebeveyn ❤ çok teşekkürler bu güzel konu ve sohbet için. Ses tonunuz bile iyileştirici, aynı zamanda öfkenin ne kadar gereksiz olduğunu hissettiriyor 😊
Ben de öfkeli bur ailede büyüdüm hem anne hem baba aynı şekilde olunca çok çaresizlik oluyor ben de kendimi yetiştirdim kitaplar okudum ki kendi cocuguma da böyle yaklaşmayayim diye com şükür öyle değilim diyorum
Öfkeli ebeveynle büyümüş biri olarak “ diken üstünde yaşamak” bende aydınlatma yarattı. Ebeveyne karşı hep kaçınma yoluna gittim hep öyle kendi ruh sağlığımı korumaya çalıştım ama diğer taraftan ezilmeyi kabul etmediğim için kötü çocuk umursamaz çocuk olarak adlandırıldım. Şuan bi çocuğum var şükürler olsun ki merhametim çok fazla ona karşı çünkü öfkenin ruhta bıraktığı hasarı çok iyi biliyorum onu bu durumdan korumak için azami özen gösteriyorum. Video için teşekkürler,damdan düşenlerle hemhal olmuş gibi hissettirdi.
Merhaba. Öfke, çocuklarımız 20'li yaşlara gelince tekrar ortaya çıkıyor. Ergenlik döneminin karmaşasında siz rahat olmaya çalışın.
9 місяців тому+10
Bu kanalı yeni fark ettim. Emeklerinize sağlık. Tam da duymaya, öğrenmeye ihtiyacım olan şeyleri dinliyorum sizlerden. Ebeveynliğimi sorgularken ışık oldunuz.
Şu son ebeveyn serilerinizin her biriyle kendimi ilişkilendirebildim ve ebeveynlerimle olan ilişkimin neden diğer arkadaşlarımınki gibi olmadığını anladım. On sekiz yaşından beri ailemden ayrı yaşıyorum, bunun altı yılını yurtdışında geçiriyorum. Üniversite sınavını kazandığımdan beri aklımda gitmek vardı. Kaç yıldır aielmi ùç dört ayda bir bile aramam, sadece whatsapp mesajlarıyla iletişim kurarız. Hep arkadaşlarıma bakardım, ailelerini her hafta hattaher gün ararlardı oysa ben onları aramadan aylar geçirebiliyorum ve çoğunlukla ısrar ederlerse arıyorum. Nedenini şimdi anladım, kaçınmacı bir iletişim geliştirmişim. Annem her zaman depresyonda ve üzgün biriydi, babam da sinirli ve kavgacıydı. Hayattan zevk alarak yaşadıklarına bir gün bile şahit olmadım. Yıllar boyunca görüşemediğiniz oldu yurtdışında olmam sebebiyle buna rağmen tekrar görüştüğümüzde onların atmosferinde bir hafta kalmaya bile dayanamıyorum. Keşke kendi sorunları yüzünden boze öyle bir çocukluk yaşatmasalardı, kendime ait hayatım olunca ve bu konularda bilinç kazanınca neden yıllardır melankolik hissettiğimi anladım, sürekli üzgün bir anne görmek, evde her zaman huzursuzluk olması...
2 yıldır terapi görüyorum sizin kadar şanslı değilim maalesef haftada bir kaç konuşmamıza rağmen biraz azaltınca bile duygusal manipülasyonla beni yıpratan bir annem var. Mesafeler olsa bile o huzursuzluk ve mutsuzluktan uzaklaşmıyorum. Üstelik bu beni hala daha duygusal olarak etkiliyor. O evdeki huzursuzluk ve mutsuzluğu hala telefonda bile bana hissettiriyor. Bunu bilerek yapıyor çünkü bununla ilgi gördüğünü düşünüyor halbuki bu beni gitgide uzaklaştırıyor. Şu an hala daha etkilenmemek nasıl mümkün bilmiyorum… çözüm bulursanız paylaşın..
Ben de üniversiteyi başka şehirde okumak için yalvardım Allah'a ve çok çalıştım, sonra bir daha evimize dönmedim..😢 Birçok arkadaş gurbet diye ağlar iken, ben anlam veremedim, hiç annem için ağlamadım.. Bir adamı çok sevdim, ama o da öfkeliydi, sürekli kırar döker sonra özür dilerdi, yurt dışına çıktık, sonra da ayrıldık.. Hala içimde sevgisi var, ölse çok üzülecegim biliyorum.. Çocuklarıma da yansıtıyor aynı öfkeyi biliyorum, hep mahsunlar, üzgünler.. Onları da alıp Amerika'ya gideceğim inş..
doğulu, sert ve polis bir babanın kızı olarak serdar beyi çok iyi anladım :) öfkeli bir ebeveynle yaşamak benim için görünmez olmak ve koyabildiğim kadar mesafe koymaktı çok uzun bi süre. ama bunun sonucunda yalnızlık duygusunu derinden yaşayacağımı hiç düşünmemiştim. yaşarken veya uzaklaştırmaya çalışırken bambaşka mücadelesi zor duygular.... bu bölüm için özellikle teşekkür etmek istiyorum. çokk teşekkürler ve iyi yayınlar ayrıca ben de kitap tavsiyesi isteyenler arasındayım🤚🏼
Yıllarca çok öfkeli bir baba ile yaşadım. Şu anda ağır diyebilecegim panik atak ve anksiyete hastasıyım. Hep içimden konuşur kendimi savunamazdım. Annem de beni korumadı kendisi hedef olmamak için.Beni kurban rolünde kullandı ikiside. Bazen anne babası olmayan çocuklara imrenirdim. Bu kadar gizli bir nefret biriktirdim içimde. Mutlu aile tablosu gördüğümde tahammül edemiyorum çok rahatsız oluyorum. Kendimi sevmem çok geç oldu. Hep suclu ve kötü çocuk gibi hissettim.Evlilik ve yuva kavramı bana korku filmi izlenimi veriyor. Asla evlenmem. Esim de babam gibi çıkabilir diye çok korkuyorum. Bu şekilde daha iyi. Yalnız yaşamı seviyorum.
Kaçtığın şeye geri dönüş oluyor baban gibi bir eşin olmasını istemezsin ama psikolojin sana öyle birini buldurur alışkanlık gibi bir şey oluyor iyi olunca Allah Allah benim bi sorunum mu var diyorsun aslında olması gereken oluyor bunun için önce psikolojini iyileştirmelisin kendini tedaviye odaklamalısın sonrasında evlilik olabilir ikincisi de anne sana nasıl davrandıysa sende çocuğa öyle davranabilirsin bunu istemsiz yapabilirsin ya da benim gibi annem bana şöyle yapardı ben şöyle oldum babam şöyle davranırdı ben şöyle oldum diye kendini toparlayıp çocuklarına çok güzel bir anne olabilirsin ben başardım İnşaAllah sende başarırsın çünkü annem için başkaları değerli babam için de susmak önemliydi patlayana kadar susardı her şeye annem de babama susardı 😂 saçma sapan şeyler olur sanki onlar çocuk ben anne babaydım evlendim iki çocuğum var fakat kim anne kim çocuk bunu yaşattım çocuklarıma onlara bir yetişkin gibi davranıp rol değişimi yapmadım sürekli sen sus küçüksün sen sus büyüksüne maruz kaldım ne küçük oldum ne büyük oldum kafam karışık büyüdüm reşit olduğumda ilk işim bir doktordan yardım almak oldu sınırlarımı çizdim kapımı kapattım karakter olarak baskın oldum evet ama bunu olumlu yönde kullandım sınırlarımı kimseyi geçirmedim net davrandım. Ve kendi kurduğum yuvamı herkesten önemli tuttum ben önemliyim eşim önemli çocuklarım önemli benim için kendi ailemin kuralları ve sınırları oldu kimseye de asla o çizgiyi geçirmem herkes işine baksın der eşim benim evimin huzuru hepinizden daha önemli der ve asla o da izin vermez 😊biz kendi cumhuriyetimizi kurduk dört kişilik senin de kurabilmeni çok isterim kardeşim ❤
25 yaşındayım hala öfkeli baba ile beraber yaşamak durumundayım. Suçluluk hissi, özgür hissetmeme, yetersizlik, kabahatli hissetme, spontenelikten uzaklaşma, kötü beslenme alışkanlığı, depresif ruh halleri.....yani öfkenin hüküm sürdüğü evde oluşabilecek tüm hallerin içindeyim. Duygusal olarak kendimi korumak adına sürekli okumalar, dinlemeler, yürüyüşler yapıyorum. Bu öfkeden korunmanın yolunu henüz tam olarak bulamadım ama artık ses çıkarmayı, tepki göstermeyi öğrendim. Bana haksızlık yapamazsınız demeyi öğrendim. Zinciri kıracak kuşak olacağım ve bunun için çalışmaya devam ediyorum. Bu öfkenin bende karaktere dönüşmesini engellemek için öfkenin bana geldiği her an kendimi kontrol etmeyi öğreniyorum, yolum uzun biliyorum ve bu mücadeleyi verdiğim için de kendimle gurur duyuyorum. Bir Aile Meselesi'nin vizyonundan kendi vizyonuma katacağım değerleri alıyorum. Emeğinize teşekkür ederim, umarım ihtiyaç sahibi daha fazla kişiye ulaşırsınız ve ruhsal sağlığını korumayı bilen toplumu inşa etmede katkılarınız çokça olur. Birbirimize görünmez ağlarla bağlı bir yaşam süren varlıklar olarak, her birimizin kendini iyileştirmek için çabalamasını umut ediyorum. Sevgiler.
yaşınız 25 olmuş. hiçbir anne baba durduk yere öfkelenmez. biraz büyüdüğünüzü farkedip ailenin işlerini kolaylaştırmak,yükünü hafifletmek gerekir. ev geçindirmek kolay değil, ekonomi çok kötü insanlar artık anne baba evlatlarına dahi tahammül edemez hale geldi. geçinmenin yükünü aile bireyleri hafifletmeli. umarım anlatabilmişimdir. gençler lütfen çalışın hem kendiniz hem aileniz için.
Çok güzel ve özel bir program olmuş ellerinize sağlık. Gözyaşı ile izledim. Öfkeli bir babanın asi kızı olarak gidip öfkeli bir erkek ile evlendim. Tum hayatım birinin kızma ihtimali korkusu ile geçti. Babamdan, ogretmenimden, eşimden, amirlerimden ya kızarsa ne yaparım diye düşündüğümü hatırlıyorum. Şimdi 55 yaşındayım. Öyle yorgun hissediyorum ki başa çıkma yöntemi olarak her geçen zaman bir şey deniyorum.
Öfke üzerine birkaç kaynak okudum, terapi de aldım belli süre kendimdeki öfkeyi keşfetmek için. Şu an izlediğim, dinlediğim bu video. Cidden hepsinin özeti gibi. Bu kadar çok ipucu veren, yönlendiren, yani anlatırken ÇÖZÜM sunan bir videoya rastlamamıştım. Ne kadar kıymetli bir iş yaptığınızı anlamak için bu süreçlerden geçmek gerekiyor demek ki.. Şu an bozulan dünyada, bir şeyleri doğal ve olması gereken yerinde tutmaya çalışmak gerçekten "hayati" bir çaba. Allah razı olsun. Ağzınıza sağlık. Yeni abone oldum, tanıdığım, tanımadığım herkese tavsiye edicem sizi. Emekleriniz daim olsun. Sevgiler.. 😊🌱✨
33 yasindayim hala babamin ofkesinden kaciyorum. hamileyim mesela, iki ay sonra torunu olacak ama ofkelenecegini dusundugum icin bu haberi onunla paylasmadim. onun disinda hemen hemen herkes biliyor ama kimse ona soylemiyor muhtemelen. 20lerimin sonuna kadar hayatimi bu kacis uzerine kurgulamisim. 14 yasinda evden ayrildim ve her donme denememde pisman oldum, bir hafta tatil icin bile orda kalmak benim icin eziyet gibi. isin tuhafi gercekten öfkelendigini bile dusunmuyorum. ofkeli gibi yaparak herkesi sindirmis ve hayatina oyle devam ediyor. kimse onunla samimi bir iletisim kurmuyor, kuramiyor.
Değerli Hocam bir talebim olacak eğer yaparsanız çok sevinirim. Her bölümün sonunda bir kitap tavsiyesinde bulunmanız beni çok mutlu eder. İlla bölümün konusu ile ilgili olması şart değil, koruyucu ruh sağlığı, kişisel gelişim yada gündelik yaşamı kolaylaştırıcı güzel kitap önerileri çok faydalı olacaktır. Emeğinize sağlık çok güzel bir yayın olmuş…
Zeynep hocam okullara staja gittiğimiz dönemde siz süpervizörüm değildiniz ama derste grup çalışmasında sorun çıkaran çocuğa kızdığımda uygulamayı sorunsuz yaptığımı anlattığımda sakince ben olsaydım süpervizorün kalmıştın, demiştiniz. Onu hatırladım. Ama şimdi bunu düşününce Serdar hocanın bahsettiğine paralel olarak size Gururla bu sertliği gururla anlatırken, (demek ki saygınlık uyandıran bir davranıştı benim açımdan) sizin sakince ama açıkça kalabileceğimi söylemeniz gözümün önüne geldi 😅😊
Bahsettiğiniz şeylerin bir kısmında kendimi dinledim. Özellikle çocukluğumdan başlayan "ayrılmak, başka yerlerde yaşamak, aynı mekanı paylaşmayı istememek" gibi düşüncelerimin neden öylesine yoğun olduğunu anlayamadığım bir dönem vardı. Bu yayını dinlemenin kendimi anlamada yardımcı olduğunu düşünüyorum, teşekkürler💐 Hâlâ o korku atmosferi tetiklediğinde kolaylıkla çocuk modunda yüreği pırpır olabiliyorum. Hayat bir imtihan, incitmemek ve incinmemek duasıyla...
Başetme mekanizmalarında çocuk bir de yönetmeye çalışabiliyor. Gerçekçi olmasa da. Bende öyle oldu. Ne yapıp edip patlamamasını sağlamalıyım ve patlarsa da sakinleştirmeliyim gibi… boyun eğmeden ve kaçınmadan farklı olarak bunun sorumluluğunu almaktan söz ediyorum. Bu yetişkinlikte de insanların duygularına çok dikkat etmeye dönüyor.
Öfkeli ebeveyne maruz kalınan bi çocukluktan sonra gelen yetişkinlikte öfkelenince ya da öfke karşısında gözyaşı dökmek/ağlamak diye bir durum da var, oldukça da yaygın. Öfkeye maruz kalınca hissedilen bir öfke ve düşünsel dünyada haksızlığa uğruyorum şu anda duygusu ve çaresizlik hissiyle gelen ağlama. Aynı anda kendini ifade etmeye, savunmaya çalışsan dahi bir yandan gelen gözyaşlarıyla küçük duruma düşmek ve o haldeyken haliyle yeterince ifade edememek.
küçük duruma düşmediğini kabullen ilk olarak. çünkü insansın. bu kırılgan hallerinde kendini iade etmek yerine sakinleşince konuşmayı deneyebilirsin. ben de benzer şeyler yaşıyorum ama o kırılganlık anında susmak iyi geliyor.
İlk defa dinledim.Aşırı öfkeli bir ailede büyüdüm ve bunları çocuklarıma miras bırakmam doğru değil dediğim için kendimi geliştirmek için dinledim,okudum,eğitim aldım.Net,anlaşılır, örneklerle öfke duygusuna deginmeniz,huzur veren ,dinlendirici bir şekilde anlatmanızı beğendim.Teşekkür ederim❤
Öfkeli ebeveynlerle yaşamak sürekli tetikte olma hali demek benim için. Aman kavga çıkmasın sesler yükselmesin diye dua ederken buluyor insan kendini. Dilerim hiçbir çocuk buna maruz kalmaz korkuyla yaşamak kabus gibidir bilirim. Ben de bu ortamdan kurtulacağım günü iple çekiyorum. Kendi miladım olacak sanırım. Not: Videolarınızı dinlemek çok rahatlatıyor beni lütfen devam etmeye çalışın elinize emeğinize sağlık :)
Öfkeli bir babayla büyümüş bir kişi olarak uzun yıllar ve aslında hala kendi sesim yükseldiğinde kendi sesimden bile rahatsız oluyorum. Etrafımda ses yükseldiğinde hala donma tepkisi veriyorum. Kendi öfkemi hissetmek ve yönetmek konusunda da sıkıntı yaşıyorum, daha çok pasif agresyon şeklinde öfkemi yansıttığımı fark ediyorum.
Bu video bir aile meselesi kanalının karşıma çıkan ilk videosu ve tek kelimeyle müthiş.. Yetişkin olarak yaşadığım anlamsız kaygı öfke, eleştirileceğim yada kavga çıkacak korkumu ve yetersizliğimin kaynağını öfkeli ebeveynle büyümek olduğunu şu an anladım ve sanki kalbimden bir parça koptu.. diğer videolarınızı da izleyeceğim.. teşekkürler..
Videolarınızı severek ilgiyle takip ediyorum, hiç istemedigim birine dönüşmüş bir anneyim, her seferinde öfkeme yenik düşüyorum, hergün söz verip tekrar aynını yapıyorum, 16 aylık bir kızım var öfkemden bazen benden korktugunu görüyorum ve böyle olmasını asla istemiyorum. bu konuya daha sık deginirseniz çok sevinirim. Emeginize saglık iyiki varsınız
Ne kadar kıymetli niyetiniz, gayretiniz, samimiyetiniz, dokunduğunuz yüreklerdeki farkındalıklar, değişimler, dönüşümler. İyi ki varsınız tüm bunlarla birlikte. Daim olun ve kesişsin yolunuz yol arayanlar ile ❤️
Sizin kendi hayatınızdan örnekler vererek anlatmanıza hayranım,çünkü böylece ya siz yaşamadınız nerden bilecekseniz tezini eritmiş oluyor ve anlattılarınız havada kalmıyor,kısacası harikasınız,teşekkür ederim yol göstericiliğiniz için 👏👏🙏❤️
Son zamanlarda öfkeli bir anne olduğumun farkındalığını yaşıyor ve bununla baş edebilmek için yollar arıyordum. Sizi takip ediyorum ama bu podcasti dinlememiştim. Zamanı şimdiymiş. Size çok teşekkür ediyorum. Bu konuşma bana yol gösterici oldu.
Değerli Zeynep Hanım ve Serdar Bey toplumda ihtiyaç durumdaki konuları ele alış bakımından böyle güzel videolara ulaşım imkanı bulmak çok güzel. Kendi farkındalığımı geliştirdiğim gibi dinlerken de sakin yapınızdan büyük keyif alıyorum. Öğretmen olarak öğrencileri gözlemlemede ve yönlendirmede benim için bir fark yarattı. İhtiyaç duyan velilerim için de iyi bir rehber olacağınızı düşünüyorum. Özellikle kaygı ve öfke konusu okullarımızda da ciddi ele alınması gereken konular olduğu için bu iki konuda velilerime ve bana yol gösterici oldunuz.Teşekkürler.
Ofkeli bir anneanneyle buyudum. 50 yasini gectim ve simdi anliyorum beni nasil hissettirdigini ve iliskilerimde kendimi nasil tanimladigini. Hep dayak tehdidiyle yasayan cocuk halime dogal olarak sevilmeyi hakketmedigime inandirildi. Cocuk ben hep kusurluydu. Eriskin romantik iliskilerimde de beni gercekten tanidiginda beni sevmezsin ic sesiyle bir yildan uzun hic bir iliskim olmadi. Simdi o resmi gorebiliyorum.
Bende öfkeli ve kızgın bir babanın evladıyım. Kızmasın, öfkelenmesin diye ne yapacağımızı şaşırırdık. Evde varla yok arası çocukluğumuz geçti. Hiç bir derdimizi paylaşamadık…kızmalar, bağırmalar, cezalandırmalar, kovmalar hepsini gördük ve yaşadık. Bizde bıraktığı izler ise, korku, endişe, kaygı, geride durma, fikir beyan edememe, girişken olamama, yetersizlik vb. duygularla yaşama değişip, dönüşmesi için sizi dinliyorum.
Teşekkür ederim ulaşılabilir olması bilgiye çok kıymetli biz de öfkeli bir aile de büyüdük 45 yaşında olmama rağmen içimde olanları hala yönetemiyorum. Ama hergün tekrar tekrar çabalıyorum mutlu kalın
Hayatî derecede önemli bilgilerin işlendiği bir video olmuş. Bu maruziyetle büyümüş insanın, kendinden çok şey bulacağı ve farkındalık artırıcı türden...Agzınıza sağlık.
❤Babam çok öfkeliydi,yedığim dayakların hepsini hatırlamıyorum.Ne zaman aniden bir ses duysam bir boy sıçrıyorum.Halen 70 indeyim. Ben de çabuk öfkeleniyorum. Öfkemi yönetmekte zorluk yaşıyorum. Birinci eşim babam gibiydi. İkinci eşim sakin ve saygılı. Şanslıyım,bana sakin olmayı ve huzuru öğretiyor. Artık kurban değilim,kendime acımayı bırakınca özgürleştim. Değişim zor,ve korkulu.
Çok güzel bir sohbetti, ağzınıza sağlık. Burada başta kendim olmak üzere tüm böyle büyüyen yetişkinlere ve çocuklara sarılıyorum. Şefkatin güzel kolları hepimizi sarsın...
İçim titreyerek dinledim sizi.. Ergenlikten itibaren öfke kontrolü olmayan bir ağabey ile büyüyüp, yetişkinlikte aynı öyle bir eş seçimi yapmak da benim deneyimlediğim ne yazık ki. İnsan yaş aldıkça farkına varıyor ve okuyup araştırdıkça.. ve ne yazık ki benim de bir yavrum var ve bu öfkeli babadan negatif etkilenmemesi için elimden geleni yapacağım!😢Teşekkür ederim, kalbi kırık bir kız çocuğu olarak.. Ayrıca burada aynı yollardan yürümüş bir sürü ruhdaş ile bir nevi dertleşerek yan yana durmak o kadar iyi hissettirdi ki. Kırılan yerlerimizden filizlenelim dilerim. 😔
İkiniz de çok ponçik ve tatlı insanlarsınız. Malesef bizim toplumumuz, hadi belki Ege bölgesinin bir kısmını çıkarayım, ülkemizin tamamı, mütemadiyen öfkeli, bile isteye öfkeli ve öfkesini ilgili ilgisiz herkese yansıtmayı çok seven insanlardan (bence hasta insanlardan) oluşuyor. Doğan cüceloğlu bu durumu yani öfkelinin yakıp yıkanın saygı gördüğü kültürleri “otoriter kültürler” olarak açıklamış. Ülkemi terk edecek değilim ama biz buyuz bunu da anlamak lazım. Ben eskiden sınır çizmeye çalışırdım ama sınır mınır hak getire, çok uzun zamandır kendi sağlığım için gerilimli insanlardan ortamlardan uzak kalmaya gayret ediyorum gerekirse kaçıyorum. Herkese de tavsiye ederim daha az yıpratıcı. İkinci husus, örnek olaylardan gittiğiniz durumlar dinleyiciler için çok çok daha aydınlatıcı oluyor. İyi çalışmalar, Teşekkürler ❤
Öfkeli bir babanın kızıyım. Yıllarca öfke konusunda yardım aldım ve bu yardımlar dışında da yıllardır ölçülü davranma konusunda kendimi geliştirmek için elimden geleni yapıyorum. Ben de kendime şunu hatırlatıyorum. “Davranışlarımız karakterimiz olur sen hangi karakter olmak istersin” Öfke nedeniyle aile kurmak, çocuk sahibi olmak istemedim. Zaten öfkemden dolayı da hep terk edildim.Herkesin yaşadığı kendine zor gelir ya öfke de öyle bir duygu. Babama gelince kendisiyle konuşmak iletişime geçmek istemiyorum. Onun gibi kötü davranmıyorum ancak ona iyi olmak zorunda da hissetmiyorum kendimi. Platon’un dediği gibi “Adalet kişiye göre sağlanır”Çocukken de onun bulunduğu yerde durmak istemezdim. Kendimi güvende hissetmezdim. Uzun yıllar insanlarla da az iletişim kurmayı tercih ettim. İletişim kurunca da sonuçları hüsran oluyordu. Öfkeden sonra çok büyük suçluluk duygusu yaşıyordum. Gerçi tam kurtulmuş da sayılmam. Hep benimle yaşayan gölge yanım. Kızabilirim bu doğal ancak dozunu ayarlamak asıl mesele bu. Gözlerim dolarak izledim. Teşekkür ederim.
Ben de öfkeli bir babanın kızıyım. Babamı sadece öfkeli halı o sert gözlerle bakışını hatırlıyorum. Şuan 27 yaşındayım babam 75 daha yumuşak huylu oldu. Ama ben şimdi onun yerini aldım öfkeyle bakıyorum hiç sohbetimiz yok bir soru sorarsa cevap veririm. Bir babayla nasıl sohbet edilir bilmiyorum düşüncesi bile bana kötü geliyor. Kendimi degistirmek istedim ama yok buyum ben olmuyor içimden gelmiyor.
Evet hocam öfkeli bir babayla yetiştik , evliliğimde haksızlığa uğradığımda ve yok sayılma yaşadığımda ani öfke patlamaları yaşadım . Aslında evet öfkenin çok kötü duran ve insana yakışmayan bir duygu olduğunu bilmeme rağmen yönetemedim . Haklıyken haksız duruma düştüm, özellikle eşimde bu durumlarda sessiz oldukça , susması beni daha da parlatıyordu . Dediğiniz gibi ayrıca kendimi ifade edemiyor felç bir halde sürükleniyordum. Anlatmak ve paylaşmak istediğim şeyi aktaramamış oluyordum. Gel gelelim boşandık , bu seferde kendimi suçlayıp , öfkelenmeye başladım. Bunu dönüştürmek için terapiye devam ediyorum. En azından farkındayım diye ümitvarım . Güzel sohbetiniz için teşekkürler.
Eski eşim bağırmaları ve öfkesi ile önce beni , sonra da çocuklarımı panik ve kaygılı yapan bir karakterdi . Bir gün bile pişman olmadığım tek şey onu hayatımızdan çıkarmak . Öylesine bir eşe ne de babaya evin içinde kesinlikle ihtiyaç yok . Korku değildir bir arada tutan , sevgidir ….
Ben son zamanlarda çok tahammülsüz ve çabuk sinirlenen bir anne oldum, çekirdek ailemde daha çok hissediyorum bu durumu. Yorgun , sıkışmış ve güçsüz hissettiğim anlarda aşırı aşırı yükseliyorum. Farkında olmama rağmen durduramıyorum kendimi. Özellikle küçük kızımın inatçılığında çok tahammülüm kalmıyor.
Henüz yeni ergenliğe girmiş ve yavaş yavaş sorumluluk üstlenmeye başlamış olan abim annem çalıştığı için ona yardım etmek için pazar alışverişi yapmıştı. Bahçede varken roka aldığı için babam bir demet rokayı evin ortasında parçalamıştı. Ben de bir köşede olan biteni izliyordum. Ne vardı ki bu kadar büyütecek? 60 yaşına geldi neredeyse hala aynı öfkeli adam. Ailecek asla bir yere gidemeyiz. Ne yapıp edip bir şekilde burnumuzdan getirmeyi başarır. Konu arkadaşları olduğu zaman ise bambaşka bir adama dönüşüyor. Bu öfkenin kaynağını anlamak için çok uğraştım ama başaramadım. Tek yapabileceğim şey kabul etmekti ve hala öyle yapmaya çalışıyorum. Çocuk kalbim hala çok kırık. Yayınınız için teşekkürler.
Ben de aşırı öfkeli ve öfkesi süreklilik arz eden bir babayla büyüdüm. Sizin de dediğiniz gibi ben de ebeveynimin eve gelmesini hiç istemezdim. Şu anki bana yansıması da, öfkeli bir insan olmam şeklinde oldu. Dışarıdan öyle görünmese de, en ufak bir şeye bile aniden sinirlenen ve bunu toplumda kabullenememe düşüncesiyle bastıran bir insan oldum.
Kanalınızı ilk kez gördüm bugün ve gerçekten kendimle kavga içinde olduğum birgün geçiriyordum. Öfkeli ve ne yapacağı kestirilemez bir baba ve onu kızdırmamak için bizi ve kendini baskılayan bir anneyle büyüdüm ben. Şimdi dünya tatlısı bir oğlum var 3 yaşında ve bazen anneme ya da babama dönüşmekten çok korkuyorum. Susma tavsiyeniz çok iyi geldi. Sanki benimle konuştunuz bu videoda. Çok teşekkür ederim.❤
Ebeveynlerle ilgili bölümlerde öyle tetikleniyorum ki, yaranın kabuğunu koparmak gibi bir his. Nasıl daha iyi bir ebeveyn olabilirim düşüncesini desteklemek için de paylaşımlarınız muhteşem. Teşekkürler 🌸
Gereksiz insana hiçbir şey katmayan diziler magazin programları yerine bu tarz topluma faydalı bilgiler olan programları koysalar keşke emeğinize yüreğinize sağlık
Öfkeli bir babanın tüm negatifliğini ve öfkesini benimseyerek büyüdüm.Yıllardır psikoterapi görüyorum buna rağmen yarı yarıya indirdim diyebilir miyim?Bilmiyorum.Aile miraslarını reddetmek çok zor.Çocuklarıma aynılarını yaşatmaktan korktuğum için çocuk dünyaya getirmeyi erteliyorum.Yanlış ebeveynle büyümek gerçekten çok yıpratıcı!Hayatımız boyunca sırtımızda bir kambur,her konuda😔
Ben de öfkeli bir babanin ve pasif bir annenin kizi olarak göz yaslari ile izledim. 37 yasindayim ve iki oglum var. Cok fazla ofke patlamasi yaşadım. Hakliyken haksiz duruma düştüm. Bundan sonra öfkemi kontrol etmek icin cok caba sarf ettim. Malesef o ofke hic peşimi birakmadi. Hala babamdan veya abimden zaman zaman ofke sebebiyle anlaşmazlıklar, annemden de psikolojik baski görünüyorum. Hep kendisinin yaptığı gibi alttan al, idare et istiyor. Artik buna enerjim kalmadi. Ailemden uzaklaştım. Ama bu da insana yine başka şekillerde ruhsal zarar veriyor. Kendi ailemde dengeyi saglamakta zorluk çekiyorum. Öfkeden dolayı cok acı çektim hala çekiyorum.
Ofkenin beni ne kadar esir ettigini tokat gibi yuzume vurdu. İlk defa dinliyorum sizi ne kadar tesekkur etsem az tesekkur ederim emekleriniz için. Bu yorumu yazali 6 gün olmuş 6 gün içinde neler neler değişti öfkemi fark edip sürekli yanan ateşi söndürdüm tamamen değil ama o kafamın içinde ki konusmalari hesaplasmalari o öyle derse ben böyle derimleri zihnimden uzaklastirdim. Zihnimde öyle bir düzlüğe çıktım ki günlük hayatimi aşırı etkiledi. İsyerimde haksızlıklara karşı çok ofkeliymisim ve kendime hayatı dar etmişim. Çok teşekkür ederim size bazen bir sorunun içindeyken anlamak anlamlandırmak çok zor oluyor verdiğiniz örneklerin yardımı çok büyüktü. Binlerce kez emekleriniz ve paylaşımlarınız için teşekkür ederim.
Ya siz bir tanesiniz, bize ilaç olarak sosyal medyaya girdiğiniz için binlerce kez teşekkür ederiz 💐 sizi etrafimda ki herkese öneriyorum 😊daha sağlıklı ebeveynler ve çocuklarımın akranlarının daha sağlıklı olmasını diliyorum 🙏
Sizi yeni bir anne olarak bebeklerle ilgili bir yayınınız keşfette karşıma çıktığında gördüm o gün dedim ki aaa ben aaa oğlum 😮, sanki beni karşınıza almışsınız ve bir seanstayız gibi hissetmiştim , o günden sonra İnstagram takibi bütün yayınları fırsat buldukça izlemekle devam etti . Dün de podcastte sizi aradım ve baktım oradasınız da 😊, evli olduğunuzu öğrendiğimde yaşadığım aşırı mutluluk ve yaaa çok güzel tepkimden sonra az önce mesaim başlamadan bu podcasti bitirdim . Ve o kadar kendimi buldum ki ❤😢 , söyledikleriniz bir kez dinlenip geçilecek şeyler değil durup takıldıkça bir dakika ne diyordu Çankaya’lar diye bakmam gereken bir yer haline geliyorsunuz bende . Emeklerinize bilginize birikiminize ve böyle bir proje ile bize ettiğiniz hizmete bir değil onlarca teşekkür etmek istiyorum iyiki karşıma çıktınız ❤
Cok begendim cok...Postcast yayininizi dinledikten sonra You Tube'da yorum yapmak icin geldim.Meselenin ince taraflarini öyle guzel, zarif, planli ve dogru bir sekilde ifade ettiniz ki duygularimi ifade etmeden gecmek istemedim.Gercekten cok guzel bir programdi... Yolunuz acik olsun...
Öncelikle size de merhaba bir aile meselesi ailesi😍. Evimize seansa gelmiş olanız o kadar hoş ki. Bazen sormak istersin ya sanki sen yapabiliyor musun diye. İşte tam ona cevap veriyor Serdar bey her seferinde. O kadar samimisiniz o kadar bizden birisiniz ki aslında biz sormadan bize cevaplar geliyor videolarda. Zeynep Hanım'ın o şefkatli sesinden sakinliğinden etkilenmemek mümkün değil. içtenlikle söylüyorum toplum sağlığına en büyük ilaç sizsiniz umarım çevremdeki herkes sizi keşfeder ve faydalanır.. 3. videonuzdan sonra benim için en zor olanı buydu. Dinlemek bile çok acı geldi. O kadar gerçeklerle dolu ki..Ne içimdeki çocuk ne benim çocuğum bunu haketmiyordu. İyi ki varsınız ki reddi miras edile bileceğini gösterdiniz. Sakin ol buna da sinirlenilmez ya diyen bı Zeynep hanım tonlaması oluşuyor içimde iyi sesimde. (Ayrıca bu kadar güzel bir şifayı hepimizle paylaşarak en büyük yatırımı çocuklarınıza yapıyorsunuz) Teşekkürler.
Aynı bir ders gibi, tekrar tekrar dinliyorum. Bir anne olarak beni yeniliyor, dogrultuyor, kendime getiriyor bu video. Yaptığınız o kadar kiymetli ki. Teşekkür etmek istedim 💐
Bu video tesadufen cikti karsima. Sayenizde yeni bisey ogrendim. Benim babam cok ofkeli bi insandi. Hatta ondan bahsederken sinir hastasiydi derim hep. Neyazikki bende cok sinirli ve gergin bir insanim. Ama onun disinda, herhangi bi yerde sesli konusmalar, atismalar, kavga falan oldugunda inanilmaz bir panik, kalp carpintisi, ter basmasi gibi seyler oluyor. Simdi bunun sebebini daha iyi anliyorum. Tesekkurler guzel insanlar ❤
Annem çok öfkeli bir kadındı uzun bir yaşa kadar çok pasif agresif biriydim. Yaş aldıkça öfkesimi kusan bir insana dönmüştüm. Bu halimden hala çok memnun değilim. Ama değişim zaman alan bir şey
27:22 ne güzel ifade.. Norveçte yaşıyoruz epey bir zamandır, burada insanlar sinirini hiç göstermiyor, en yakınındaki kişiye de, çocuklar çok özgüvenli ve kendi ayakları üzerinde durmaya çok erken yaşta başlıyor, sonucu da böyle oluyor galiba, döngü halinde her kesime yansıyor bu da..
Ne güzel bizim toplum çok cahil ve kendini geliştirmek konusunda da isteksiz ayrıca para şöhret makam vb gücü eline geçiren direk zalimleşiyor maalesef
Masumlar apartmanında ki gibi bir anneyle büyüdüm ve annem tuvalete kapatırken ceza verirken.ilk okul ogretmenimde dolaba kapatmakla tehdit ederdi.Erkek kız ayrımı çok vardı.Korkak ve hata yapması çok yüksek birisiyim.Herkesin paspasiydim arkadaşlara bağımlı olma.hep suçlu hissetme duygusu tabi eft tekniği yada bilincaltiyla bakiyorsun tuvalete kapatılan çocuk ben suçlu hissediyor aslında ... Hayatımızi sectiysek ve irade verdiyse Allahu alem,geçmişteki duyguları dönüştürüp cüzzi iradeyle kurban rolünden çıkmak çok acı ve muazzam oluyor
O kadar uzun yazdım ki… klavye bile kastı geride kaldı ben ezbere bastım harf yerlerine, epey sonra tamamlayabildi :) başta kısaca ve durumu özetler nitelikte yazmaya çalıştığım şey çok fazla özelime, benim bile kendimle konuşamadığım, ağlamama sebep olan şeylere dönüştü ve vazgeçtim paylaşmaktan, bazen böyle yazılar yorumlar yazıyorum ve kendimi kaptırıp sayfalarca bir hal alıyor, ordan kesip notlarıma kaydediyorum. Aslında gayet iyi anlatabiliyorum ama öyle uzun oluyor ve ben kıymetsiz hissediyorum ki, kim ne yapsın da okusun diyorum…kime ne. Sonra tek bir cümle yapışıyor dudaklarıma “keşke içimdekileri anlatabilsem!”. Benim gibi içindekileri yazarak anlatabilme kabiliyeti bahşedilmiş bir insana bile bunu dedirtebiliyor ebeveyn sorunları :) zaten bu videoya rastlamış veya izledikten sonra yorumlara gelmiş birçok insanın aynı yerden yaraları kanıyor, belki anlatmaya da lüzum yoktur, bana eşekten düşmüş birini getirin de bakışıp ağlaşalım :)
İltihaplı bir çıbanın desilmesi gibi bu videonun ve sizin yazdıklarınızı hissettirdiği. Sanki bir kaç ömür yasamis gibi çocukluğum , gençliğim , yetiskinligim . Ve hepimizin hissettiği acı duygusu aynı ama yasadiklarimiz çok çok farklı. ❤
Hiç bir yazar bu okunur mu kaygısı taşımamalı. Sizin yaranızın kanadığı yerden başka birinin kanaması durabilir. Lütfen yazın anlatın vazgeçmeyin. Kendinizi kıymetsiz hissetmeyin. Kıymetlisiniz. Kıymetliyiz.❤
Merhabalarr ilk defa bugün videonuza denk geldim. 20 yaşında yetişkinliğe baya baya yaklaşmışken böyle güzel bir kanal bulmak beni mutlu etti. Serdar Abinin sakin, huzurlu sesi ve Zeynep Ablanın tatlılığı çok hoşuma gitti 🤭 videolarını takip etmeye gayret göstereceğim bir kanal. Videolar için teşekkür ederiz ✨️
öfkeli bir ebeveynle büyümek kendi kendinle aranda kalmaktır. Hoşuna gitmeyen bir durum olduğunda öfkeli mi olmalıyım, boyun mu eğmeliyim? Anne babam mı olmalıyım çocuk rolümü üstlenip korkmalı mıyım? Hep birileri kızmasın diye mükemmeliyetçi tarafıma mı yüklenmeliyim yoksa ağlamalı mı kaçmalı mı? Ne yapacağını bilememe ve ne yaparsan yap yeterli olmadığını hissetme durumu.. Kendi hakkını koruyamamak hem dünyadan hem kendinden.. Öfkeli bir ebeveyn ya öfkeli bir birey yaratıyor ya da öfkesi patladığında yerle yeksan olunacak sessiz bir birey.. her iki durumda da yine kendini doğurmuş oluyor. Bağırmanın eleştirilmenin şiddet görme ihtimalinin olmadığı bir çocukluğa.. ütopyama.. 🥂
Yine yarım saat hızla geçti , bitmesin istedim. Konu her ne olursa olsun sizin bize sunuş şekliniz çok iyi bence ki yorumlara bakınca da böyle olduğu belli . Çok aydınlandım yine☀️☀️☀️ Çooook teşekkür ederim 🙏🥰❤️💐
Sizi dinlemek çok keyifliydi, rahat bir ses tonuyla aktarıyorsunuz. Öneri: misaller vererek bizleri aydınlatabilirsiniz. Yani adım adım bu bilgiyi nasıl gündelik hayatta uygulayabiliriz onu küçük misallerle anlatabilirsiniz.
Harikasınız … sizi dinlemenin ,yenilenmek ,farklı bakış açıları ve çözümler geliştirmek adına çok faydalı olduğunu düşünüyorum bu güzel program için çok teşekkür ediyorum
Konuşma tarzınız,ses tonunuz,birbirinize yaklaşımınız ve kendiniz üzerinden hayatınızı anlatmanız o kadar güzel ki...
Ne olur devam edin,arkanızdayız....
“Diken üstünde yaşamak “ öfkeli ebeveynle yaşamak maalesef. Anlatım tarzınız çok hoş. Konuları heyecanla takip ediyorum.
Bütün çocukluğumu tekrar yaşadım bu bölüm. Annemin diğer bütün sorunlarını bizden çıkarısını sonrasında biz uyuduktan sonra gelip öpmeleri,koklamaları. Elinde değildi şimdi çok iyi anlıyorum çünkü annesinden gördüğü “anneliği” uyguluyordu. Bu zinciri kırmak için var gücümle çalışıyorum. İleride çocuklarım benim yazdıklarımı yazmasınlar diye. ❤ süper bir bölümdü çok teşekkürler
Belki de eşe öfkeliydi kayınvalideye öfkeliydi… ve onlara gösteremediği tepkileri çocuklarına gösteriyordu
@@BilmemkikimimTam anlamıyla bu,yetemediği yerde en büyük destekçisi “öfke” başka türlü güçlü olmayı bilememek,bunu da büyüdüğümde fark ettim.Artık annemi “anlıyordum”onu affettim ve çok iyi kanka olduk.❤
Full öfkeli bir babanın kızı olarak, birebir miras geçen öfkeye gerginliğe sahibim, her ne kadar eleştirsemde istemesem de kendi kizima karşı ofkeme yenik düşünüyorum, reddi miras diyorum ama basaramiyorum, onerinizle susmayı deneyeceğim, hiç istemiyorum böyle olmayı ama hep bir öfke halinde buluyorum kendimi.
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki.. tam olarak aynı durumdayım.
Sanki yorumu ben yazmışım gibi. Bütünüyle aynı durum içindeyim tek fark bir kızım değil oğlum olması.
Olur öyle.
"Zor bir ailede büyümek" isimli kitabı okuyabilirsiniz. Öneririm
Ben de ayni.@@lili2619
Ben öfkeli bir babayla büyüdüm. Hep çok öfkeli hep de çok anlaşılmayı bekleyen bir ebeveyndi.. Ama yaşım ilerledikçe anladım ki babamın öfkesi onun kalkanı. Aslında korktuğu çok şey var ve bunlardan öfkeyle kaçıyor. Annem de pasif agresifti. Ve ben hep annemi mağdur taraf olarak gördüm ve onun mağduriyetini üstlendim. Yaşım ilerledikçe ailem de rol değişimleri yaşadığımı da fark ettim. Çoğunluk ben ebeveyn onlar çocuk gibilermiş. Şimdi kaygı ve öfkesini yönetmeye çalışan bir bireyim ve bununla mücadele ediyorum. Bu video için çok teşekkür ederim. Günümüzde psikolog artıık insanların lüks bir hizmet gibi gördüğü buna ekonomilerini ayıramadıklarını düşünürsek. Böylesi farkındalık yaratan yayınlara çok ihtiyacımız var 🙏🏻
@mervesrcoglu merhaba. Benim de annem babam sizinki gibiydi.ben de ebeveyn gibiydim.Öfkeni kontrol ederken ne gibi yöntemler uyguluyorsun?Ben her seferinde "sakin olacağım.sinirlenmemeliyim.bu kez daha farklı olmalı"diyorum.Ama her seferinde uygulayamıyorum bunu.kendime verdiğim sözü tutamıyorum.
Kamu spotu olarak her kanalda ebeveynlere günde 1 saat sizi izletseler çocukların psikolojileri 1 yılda % 40 düzelir.
Kesinlikle katılıyorum. Öfkesini ebeveyninden aldığının farkında olmayan öfkesini yonetemeyen bir çok kişi almış olduğu bu öfke mirası ile geleceğin bir çok yetişkinini hasta ediyor. Kesinlikle reklam gibi kamu spotu gibi yayınlanması lazım.
Ağlayarak dinledim. Babasız büyümüş annesi tarafından sürekli hakaret ve ofkeyle korkuya büyütülmüş bir çocuğum. Sürekli her halim de her hareketimde hata arayan, sürekli beni suçlayan sürekli daha fazlasını bekleyen. Korkuyla büyüdüm bir süre sonra korkum sevgimi eksiltti. İşin kötüsü hiç bir zaman bana karşı davranışının farkında olmadı . Kaygılı bir insanım. Kendini iyileştirmeye çalışıyorum ona rağmen.
@@cennetbahcesi5593 Gayretiniz daim olsun, zor ama değer...
yaş ilerledikçe roller değişiyor, bu sefer azarlayan tahammülsüz taraf siz oluyorsunuz ve sürekli vicdan azabı çekmekle tahammülsüzlük arasında bir gitgel yaşanıyor. benim vardığım doğru, ailenle asla aynı şehirde yaşama, arada tatilde git kaliteli zaman geçir, dön. malesef insanı en çok kendi ailesi hasta ediyor 😢
Barış muslu vebulent demicioglu.abdullah Canıtez gibi travma temizliği demolari var
Öfkeli bir ailede büyümek bir çocuğun en büyük şansızlığı bence. 😢 sanki genler aracılığıyla çocuğun bünyesine işliyor. Çocuğun olduğunda ortaya çıkıyor ve aslında çocuktan ziyade öfke sonrası ebeveyni bitiriyor bu öfkeli hal. Çocukken öfkeden muzdarip olan çocuk ebeveyn olunca bu öfkeyi çocuğuna aktarması hissi bitiriyor beni. Öfke üzerine çalışıyorum minimuma indirmek için. Ben çektim çocuğum çekmesin, özgüveni zedelenmesin. Tabi bu öfke konusu sadece aile ile ilgili değil sosyoekonomik durumlarla, eğitim durumuyla, farkındalıkla da ilgili…
Bir hastalık gibi bedeni de çürütüyor. 😢 bir ebeveyn için çocuk en hassas konu olduğu için iyileşmek istiyor farkındalığı olan her ebeveyn ❤ çok teşekkürler bu güzel konu ve sohbet için. Ses tonunuz bile iyileştirici, aynı zamanda öfkenin ne kadar gereksiz olduğunu hissettiriyor 😊
Ben de öfkeli bur ailede büyüdüm hem anne hem baba aynı şekilde olunca çok çaresizlik oluyor ben de kendimi yetiştirdim kitaplar okudum ki kendi cocuguma da böyle yaklaşmayayim diye com şükür öyle değilim diyorum
Öfkeli ebeveynle büyümüş biri olarak “ diken üstünde yaşamak” bende aydınlatma yarattı. Ebeveyne karşı hep kaçınma yoluna gittim hep öyle kendi ruh sağlığımı korumaya çalıştım ama diğer taraftan ezilmeyi kabul etmediğim için kötü çocuk umursamaz çocuk olarak adlandırıldım. Şuan bi çocuğum var şükürler olsun ki merhametim çok fazla ona karşı çünkü öfkenin ruhta bıraktığı hasarı çok iyi biliyorum onu bu durumdan korumak için azami özen gösteriyorum. Video için teşekkürler,damdan düşenlerle hemhal olmuş gibi hissettirdi.
Merhaba. Öfke, çocuklarımız 20'li yaşlara gelince tekrar ortaya çıkıyor. Ergenlik döneminin karmaşasında siz rahat olmaya çalışın.
Bu kanalı yeni fark ettim. Emeklerinize sağlık. Tam da duymaya, öğrenmeye ihtiyacım olan şeyleri dinliyorum sizlerden. Ebeveynliğimi sorgularken ışık oldunuz.
Şu son ebeveyn serilerinizin her biriyle kendimi ilişkilendirebildim ve ebeveynlerimle olan ilişkimin neden diğer arkadaşlarımınki gibi olmadığını anladım. On sekiz yaşından beri ailemden ayrı yaşıyorum, bunun altı yılını yurtdışında geçiriyorum. Üniversite sınavını kazandığımdan beri aklımda gitmek vardı. Kaç yıldır aielmi ùç dört ayda bir bile aramam, sadece whatsapp mesajlarıyla iletişim kurarız. Hep arkadaşlarıma bakardım, ailelerini her hafta hattaher gün ararlardı oysa ben onları aramadan aylar geçirebiliyorum ve çoğunlukla ısrar ederlerse arıyorum. Nedenini şimdi anladım, kaçınmacı bir iletişim geliştirmişim. Annem her zaman depresyonda ve üzgün biriydi, babam da sinirli ve kavgacıydı. Hayattan zevk alarak yaşadıklarına bir gün bile şahit olmadım. Yıllar boyunca görüşemediğiniz oldu yurtdışında olmam sebebiyle buna rağmen tekrar görüştüğümüzde onların atmosferinde bir hafta kalmaya bile dayanamıyorum. Keşke kendi sorunları yüzünden boze öyle bir çocukluk yaşatmasalardı, kendime ait hayatım olunca ve bu konularda bilinç kazanınca neden yıllardır melankolik hissettiğimi anladım, sürekli üzgün bir anne görmek, evde her zaman huzursuzluk olması...
2 yıldır terapi görüyorum sizin kadar şanslı değilim maalesef haftada bir kaç konuşmamıza rağmen biraz azaltınca bile duygusal manipülasyonla beni yıpratan bir annem var. Mesafeler olsa bile o huzursuzluk ve mutsuzluktan uzaklaşmıyorum. Üstelik bu beni hala daha duygusal olarak etkiliyor. O evdeki huzursuzluk ve mutsuzluğu hala telefonda bile bana hissettiriyor. Bunu bilerek yapıyor çünkü bununla ilgi gördüğünü düşünüyor halbuki bu beni gitgide uzaklaştırıyor. Şu an hala daha etkilenmemek nasıl mümkün bilmiyorum… çözüm bulursanız paylaşın..
Ben de üniversiteyi başka şehirde okumak için yalvardım Allah'a ve çok çalıştım, sonra bir daha evimize dönmedim..😢
Birçok arkadaş gurbet diye ağlar iken, ben anlam veremedim, hiç annem için ağlamadım..
Bir adamı çok sevdim, ama o da öfkeliydi, sürekli kırar döker sonra özür dilerdi, yurt dışına çıktık, sonra da ayrıldık..
Hala içimde sevgisi var, ölse çok üzülecegim biliyorum..
Çocuklarıma da yansıtıyor aynı öfkeyi biliyorum, hep mahsunlar, üzgünler..
Onları da alıp Amerika'ya gideceğim inş..
doğulu, sert ve polis bir babanın kızı olarak serdar beyi çok iyi anladım :) öfkeli bir ebeveynle yaşamak benim için görünmez olmak ve koyabildiğim kadar mesafe koymaktı çok uzun bi süre. ama bunun sonucunda yalnızlık duygusunu derinden yaşayacağımı hiç düşünmemiştim. yaşarken veya uzaklaştırmaya çalışırken bambaşka mücadelesi zor duygular.... bu bölüm için özellikle teşekkür etmek istiyorum. çokk teşekkürler ve iyi yayınlar ayrıca ben de kitap tavsiyesi isteyenler arasındayım🤚🏼
Yıllarca çok öfkeli bir baba ile yaşadım. Şu anda ağır diyebilecegim panik atak ve anksiyete hastasıyım. Hep içimden konuşur kendimi savunamazdım. Annem de beni korumadı kendisi hedef olmamak için.Beni kurban rolünde kullandı ikiside. Bazen anne babası olmayan çocuklara imrenirdim. Bu kadar gizli bir nefret biriktirdim içimde. Mutlu aile tablosu gördüğümde tahammül edemiyorum çok rahatsız oluyorum. Kendimi sevmem çok geç oldu. Hep suclu ve kötü çocuk gibi hissettim.Evlilik ve yuva kavramı bana korku filmi izlenimi veriyor. Asla evlenmem. Esim de babam gibi çıkabilir diye çok korkuyorum. Bu şekilde daha iyi. Yalnız yaşamı seviyorum.
Kaçtığın şeye geri dönüş oluyor baban gibi bir eşin olmasını istemezsin ama psikolojin sana öyle birini buldurur alışkanlık gibi bir şey oluyor iyi olunca Allah Allah benim bi sorunum mu var diyorsun aslında olması gereken oluyor bunun için önce psikolojini iyileştirmelisin kendini tedaviye odaklamalısın sonrasında evlilik olabilir ikincisi de anne sana nasıl davrandıysa sende çocuğa öyle davranabilirsin bunu istemsiz yapabilirsin ya da benim gibi annem bana şöyle yapardı ben şöyle oldum babam şöyle davranırdı ben şöyle oldum diye kendini toparlayıp çocuklarına çok güzel bir anne olabilirsin ben başardım İnşaAllah sende başarırsın çünkü annem için başkaları değerli babam için de susmak önemliydi patlayana kadar susardı her şeye annem de babama susardı 😂 saçma sapan şeyler olur sanki onlar çocuk ben anne babaydım evlendim iki çocuğum var fakat kim anne kim çocuk bunu yaşattım çocuklarıma onlara bir yetişkin gibi davranıp rol değişimi yapmadım sürekli sen sus küçüksün sen sus büyüksüne maruz kaldım ne küçük oldum ne büyük oldum kafam karışık büyüdüm reşit olduğumda ilk işim bir doktordan yardım almak oldu sınırlarımı çizdim kapımı kapattım karakter olarak baskın oldum evet ama bunu olumlu yönde kullandım sınırlarımı kimseyi geçirmedim net davrandım. Ve kendi kurduğum yuvamı herkesten önemli tuttum ben önemliyim eşim önemli çocuklarım önemli benim için kendi ailemin kuralları ve sınırları oldu kimseye de asla o çizgiyi geçirmem herkes işine baksın der eşim benim evimin huzuru hepinizden daha önemli der ve asla o da izin vermez 😊biz kendi cumhuriyetimizi kurduk dört kişilik senin de kurabilmeni çok isterim kardeşim ❤
25 yaşındayım hala öfkeli baba ile beraber yaşamak durumundayım. Suçluluk hissi, özgür hissetmeme, yetersizlik, kabahatli hissetme, spontenelikten uzaklaşma, kötü beslenme alışkanlığı, depresif ruh halleri.....yani öfkenin hüküm sürdüğü evde oluşabilecek tüm hallerin içindeyim. Duygusal olarak kendimi korumak adına sürekli okumalar, dinlemeler, yürüyüşler yapıyorum. Bu öfkeden korunmanın yolunu henüz tam olarak bulamadım ama artık ses çıkarmayı, tepki göstermeyi öğrendim. Bana haksızlık yapamazsınız demeyi öğrendim. Zinciri kıracak kuşak olacağım ve bunun için çalışmaya devam ediyorum. Bu öfkenin bende karaktere dönüşmesini engellemek için öfkenin bana geldiği her an kendimi kontrol etmeyi öğreniyorum, yolum uzun biliyorum ve bu mücadeleyi verdiğim için de kendimle gurur duyuyorum.
Bir Aile Meselesi'nin vizyonundan kendi vizyonuma katacağım değerleri alıyorum. Emeğinize teşekkür ederim, umarım ihtiyaç sahibi daha fazla kişiye ulaşırsınız ve ruhsal sağlığını korumayı bilen toplumu inşa etmede katkılarınız çokça olur. Birbirimize görünmez ağlarla bağlı bir yaşam süren varlıklar olarak, her birimizin kendini iyileştirmek için çabalamasını umut ediyorum.
Sevgiler.
o kadar benzer bu hikâye ki..
Kesinlikle çokça var böyle benzer hikayeler🥹@@nisacerrahoglu
Ne harika bir ifade🤗
yaşınız 25 olmuş. hiçbir anne baba durduk yere öfkelenmez. biraz büyüdüğünüzü farkedip ailenin işlerini kolaylaştırmak,yükünü hafifletmek gerekir. ev geçindirmek kolay değil, ekonomi çok kötü insanlar artık anne baba evlatlarına dahi tahammül edemez hale geldi. geçinmenin yükünü aile bireyleri hafifletmeli. umarım anlatabilmişimdir. gençler lütfen çalışın hem kendiniz hem aileniz için.
@@laila0606 ekonomik sebepler öfkeye kılıf olamaz ki çok şükür bizim de böyle bir durumumuz yok.
Çok güzel ve özel bir program olmuş ellerinize sağlık. Gözyaşı ile izledim. Öfkeli bir babanın asi kızı olarak gidip öfkeli bir erkek ile evlendim. Tum hayatım birinin kızma ihtimali korkusu ile geçti. Babamdan, ogretmenimden, eşimden, amirlerimden ya kızarsa ne yaparım diye düşündüğümü hatırlıyorum. Şimdi 55 yaşındayım. Öyle yorgun hissediyorum ki başa çıkma yöntemi olarak her geçen zaman bir şey deniyorum.
Kızma ihtimali dediniz ya ben de korkuyorum ya biri bana kızarsa diye
Öfke üzerine birkaç kaynak okudum, terapi de aldım belli süre kendimdeki öfkeyi keşfetmek için. Şu an izlediğim, dinlediğim bu video. Cidden hepsinin özeti gibi. Bu kadar çok ipucu veren, yönlendiren, yani anlatırken ÇÖZÜM sunan bir videoya rastlamamıştım. Ne kadar kıymetli bir iş yaptığınızı anlamak için bu süreçlerden geçmek gerekiyor demek ki.. Şu an bozulan dünyada, bir şeyleri doğal ve olması gereken yerinde tutmaya çalışmak gerçekten "hayati" bir çaba. Allah razı olsun. Ağzınıza sağlık. Yeni abone oldum, tanıdığım, tanımadığım herkese tavsiye edicem sizi. Emekleriniz daim olsun. Sevgiler.. 😊🌱✨
Ne güzel, hiç vazgeçmemişsiniz👏👏
33 yasindayim hala babamin ofkesinden kaciyorum. hamileyim mesela, iki ay sonra torunu olacak ama ofkelenecegini dusundugum icin bu haberi onunla paylasmadim. onun disinda hemen hemen herkes biliyor ama kimse ona soylemiyor muhtemelen. 20lerimin sonuna kadar hayatimi bu kacis uzerine kurgulamisim. 14 yasinda evden ayrildim ve her donme denememde pisman oldum, bir hafta tatil icin bile orda kalmak benim icin eziyet gibi.
isin tuhafi gercekten öfkelendigini bile dusunmuyorum. ofkeli gibi yaparak herkesi sindirmis ve hayatina oyle devam ediyor. kimse onunla samimi bir iletisim kurmuyor, kuramiyor.
Travma temizliği demolari var
Nasil durumlar?
@@sevdaaydogdu1141Nerde UA-cam da mı aceba
Değerli Hocam bir talebim olacak eğer yaparsanız çok sevinirim. Her bölümün sonunda bir kitap tavsiyesinde bulunmanız beni çok mutlu eder. İlla bölümün konusu ile ilgili olması şart değil, koruyucu ruh sağlığı, kişisel gelişim yada gündelik yaşamı kolaylaştırıcı güzel kitap önerileri çok faydalı olacaktır.
Emeğinize sağlık çok güzel bir yayın olmuş…
Ne kadar güzel bir öneri. Ben de tüm kalbimle katılıyorum. Emekleriniz için teşekkürler.
sizi dinlemek benim içimdeki çocuğa dokunuyor, sevgili hocalarım. iyi ki...
Eğer iyileşmemiş ise yaralar, şimdi de verdiğimiz tepkiler, duygular zaten, hâlâ o içimizdeki çocuğa ait. Hepsi...
Zeynep hocam okullara staja gittiğimiz dönemde siz süpervizörüm değildiniz ama derste grup çalışmasında sorun çıkaran çocuğa kızdığımda uygulamayı sorunsuz yaptığımı anlattığımda sakince ben olsaydım süpervizorün kalmıştın, demiştiniz. Onu hatırladım. Ama şimdi bunu düşününce Serdar hocanın bahsettiğine paralel olarak size Gururla bu sertliği gururla anlatırken, (demek ki saygınlık uyandıran bir davranıştı benim açımdan) sizin sakince ama açıkça kalabileceğimi söylemeniz gözümün önüne geldi 😅😊
Hikmetcim eskiye götürdün beni hatırlıyorum o anı☺️
Çok yararlı bir podcast olduğunu düşünüyorum. Lütfen devam edin.
Bahsettiğiniz şeylerin bir kısmında kendimi dinledim. Özellikle çocukluğumdan başlayan "ayrılmak, başka yerlerde yaşamak, aynı mekanı paylaşmayı istememek" gibi düşüncelerimin neden öylesine yoğun olduğunu anlayamadığım bir dönem vardı. Bu yayını dinlemenin kendimi anlamada yardımcı olduğunu düşünüyorum, teşekkürler💐 Hâlâ o korku atmosferi tetiklediğinde kolaylıkla çocuk modunda yüreği pırpır olabiliyorum. Hayat bir imtihan, incitmemek ve incinmemek duasıyla...
Başetme mekanizmalarında çocuk bir de yönetmeye çalışabiliyor. Gerçekçi olmasa da. Bende öyle oldu. Ne yapıp edip patlamamasını sağlamalıyım ve patlarsa da sakinleştirmeliyim gibi… boyun eğmeden ve kaçınmadan farklı olarak bunun sorumluluğunu almaktan söz ediyorum. Bu yetişkinlikte de insanların duygularına çok dikkat etmeye dönüyor.
Öfkeli ebeveyne maruz kalınan bi çocukluktan sonra gelen yetişkinlikte öfkelenince ya da öfke karşısında gözyaşı dökmek/ağlamak diye bir durum da var, oldukça da yaygın. Öfkeye maruz kalınca hissedilen bir öfke ve düşünsel dünyada haksızlığa uğruyorum şu anda duygusu ve çaresizlik hissiyle gelen ağlama. Aynı anda kendini ifade etmeye, savunmaya çalışsan dahi bir yandan gelen gözyaşlarıyla küçük duruma düşmek ve o haldeyken haliyle yeterince ifade edememek.
Ah ah ben bunu çok yaşiyorum 🥺
Uy
küçük duruma düşmediğini kabullen ilk olarak. çünkü insansın. bu kırılgan hallerinde kendini iade etmek yerine sakinleşince konuşmayı deneyebilirsin. ben de benzer şeyler yaşıyorum ama o kırılganlık anında susmak iyi geliyor.
İlk defa dinledim.Aşırı öfkeli bir ailede büyüdüm ve bunları çocuklarıma miras bırakmam doğru değil dediğim için kendimi geliştirmek için dinledim,okudum,eğitim aldım.Net,anlaşılır, örneklerle öfke duygusuna deginmeniz,huzur veren ,dinlendirici bir şekilde anlatmanızı beğendim.Teşekkür ederim❤
Öfkeli ebeveynlerle yaşamak sürekli tetikte olma hali demek benim için. Aman kavga çıkmasın sesler yükselmesin diye dua ederken buluyor insan kendini. Dilerim hiçbir çocuk buna maruz kalmaz korkuyla yaşamak kabus gibidir bilirim. Ben de bu ortamdan kurtulacağım günü iple çekiyorum. Kendi miladım olacak sanırım.
Not: Videolarınızı dinlemek çok rahatlatıyor beni lütfen devam etmeye çalışın elinize emeğinize sağlık :)
Öfkeli bir babayla büyümüş bir kişi olarak uzun yıllar ve aslında hala kendi sesim yükseldiğinde kendi sesimden bile rahatsız oluyorum. Etrafımda ses yükseldiğinde hala donma tepkisi veriyorum. Kendi öfkemi hissetmek ve yönetmek konusunda da sıkıntı yaşıyorum, daha çok pasif agresyon şeklinde öfkemi yansıttığımı fark ediyorum.
Bu video bir aile meselesi kanalının karşıma çıkan ilk videosu ve tek kelimeyle müthiş.. Yetişkin olarak yaşadığım anlamsız kaygı öfke, eleştirileceğim yada kavga çıkacak korkumu ve yetersizliğimin kaynağını öfkeli ebeveynle büyümek olduğunu şu an anladım ve sanki kalbimden bir parça koptu..
diğer videolarınızı da izleyeceğim.. teşekkürler..
Sevgili hocalarım ağzınıza sağlık. Ne kadar anlaşılır konuşuyorsunuz.Genelin anlayabileceği şekilde anlatmak da önemli bir özellik
Videolarınızı severek ilgiyle takip ediyorum, hiç istemedigim birine dönüşmüş bir anneyim, her seferinde öfkeme yenik düşüyorum, hergün söz verip tekrar aynını yapıyorum, 16 aylık bir kızım var öfkemden bazen benden korktugunu görüyorum ve böyle olmasını asla istemiyorum. bu konuya daha sık deginirseniz çok sevinirim. Emeginize saglık iyiki varsınız
Ne kadar kıymetli niyetiniz, gayretiniz, samimiyetiniz, dokunduğunuz yüreklerdeki farkındalıklar, değişimler, dönüşümler. İyi ki varsınız tüm bunlarla birlikte. Daim olun ve kesişsin yolunuz yol arayanlar ile ❤️
Sizin kendi hayatınızdan örnekler vererek anlatmanıza hayranım,çünkü böylece ya siz yaşamadınız nerden bilecekseniz tezini eritmiş oluyor ve anlattılarınız havada kalmıyor,kısacası harikasınız,teşekkür ederim yol göstericiliğiniz için 👏👏🙏❤️
Son zamanlarda öfkeli bir anne olduğumun farkındalığını yaşıyor ve bununla baş edebilmek için yollar arıyordum. Sizi takip ediyorum ama bu podcasti dinlememiştim. Zamanı şimdiymiş. Size çok teşekkür ediyorum. Bu konuşma bana yol gösterici oldu.
Değerli Zeynep Hanım ve Serdar Bey toplumda ihtiyaç durumdaki konuları ele alış bakımından böyle güzel videolara ulaşım imkanı bulmak çok güzel. Kendi farkındalığımı geliştirdiğim gibi dinlerken de sakin yapınızdan büyük keyif alıyorum. Öğretmen olarak öğrencileri gözlemlemede ve yönlendirmede benim için bir fark yarattı. İhtiyaç duyan velilerim için de iyi bir rehber olacağınızı düşünüyorum. Özellikle kaygı ve öfke konusu okullarımızda da ciddi ele alınması gereken konular olduğu için bu iki konuda velilerime ve bana yol gösterici oldunuz.Teşekkürler.
Ofkeli bir anneanneyle buyudum. 50 yasini gectim ve simdi anliyorum beni nasil hissettirdigini ve iliskilerimde kendimi nasil tanimladigini. Hep dayak tehdidiyle yasayan cocuk halime dogal olarak sevilmeyi hakketmedigime inandirildi. Cocuk ben hep kusurluydu. Eriskin romantik iliskilerimde de beni gercekten tanidiginda beni sevmezsin ic sesiyle bir yildan uzun hic bir iliskim olmadi. Simdi o resmi gorebiliyorum.
Bende öfkeli ve kızgın bir babanın evladıyım. Kızmasın, öfkelenmesin diye ne yapacağımızı şaşırırdık. Evde varla yok arası çocukluğumuz geçti. Hiç bir derdimizi paylaşamadık…kızmalar, bağırmalar, cezalandırmalar, kovmalar hepsini gördük ve yaşadık. Bizde bıraktığı izler ise, korku, endişe, kaygı, geride durma, fikir beyan edememe, girişken olamama, yetersizlik vb. duygularla yaşama değişip, dönüşmesi için sizi dinliyorum.
Teşekkür ederim ulaşılabilir olması bilgiye çok kıymetli biz de öfkeli bir aile de büyüdük 45 yaşında olmama rağmen içimde olanları hala yönetemiyorum. Ama hergün tekrar tekrar çabalıyorum mutlu kalın
Hayatî derecede önemli bilgilerin işlendiği bir video olmuş. Bu maruziyetle büyümüş insanın, kendinden çok şey bulacağı ve farkındalık artırıcı türden...Agzınıza sağlık.
❤Babam çok öfkeliydi,yedığim dayakların hepsini hatırlamıyorum.Ne zaman aniden bir ses duysam bir boy sıçrıyorum.Halen 70 indeyim. Ben de çabuk öfkeleniyorum. Öfkemi yönetmekte zorluk yaşıyorum. Birinci eşim babam gibiydi. İkinci eşim sakin ve saygılı. Şanslıyım,bana sakin olmayı ve huzuru öğretiyor. Artık kurban değilim,kendime acımayı bırakınca özgürleştim. Değişim zor,ve korkulu.
Ne kadar şanslısınız
Çok güzel bir sohbetti, ağzınıza sağlık. Burada başta kendim olmak üzere tüm böyle büyüyen yetişkinlere ve çocuklara sarılıyorum. Şefkatin güzel kolları hepimizi sarsın...
İçim titreyerek dinledim sizi.. Ergenlikten itibaren öfke kontrolü olmayan bir ağabey ile büyüyüp, yetişkinlikte aynı öyle bir eş seçimi yapmak da benim deneyimlediğim ne yazık ki. İnsan yaş aldıkça farkına varıyor ve okuyup araştırdıkça.. ve ne yazık ki benim de bir yavrum var ve bu öfkeli babadan negatif etkilenmemesi için elimden geleni yapacağım!😢Teşekkür ederim, kalbi kırık bir kız çocuğu olarak.. Ayrıca burada aynı yollardan yürümüş bir sürü ruhdaş ile bir nevi dertleşerek yan yana durmak o kadar iyi hissettirdi ki. Kırılan yerlerimizden filizlenelim dilerim. 😔
İkiniz de çok ponçik ve tatlı insanlarsınız. Malesef bizim toplumumuz, hadi belki Ege bölgesinin bir kısmını çıkarayım, ülkemizin tamamı, mütemadiyen öfkeli, bile isteye öfkeli ve öfkesini ilgili ilgisiz herkese yansıtmayı çok seven insanlardan (bence hasta insanlardan) oluşuyor. Doğan cüceloğlu bu durumu yani öfkelinin yakıp yıkanın saygı gördüğü kültürleri “otoriter kültürler” olarak açıklamış. Ülkemi terk edecek değilim ama biz buyuz bunu da anlamak lazım. Ben eskiden sınır çizmeye çalışırdım ama sınır mınır hak getire, çok uzun zamandır kendi sağlığım için gerilimli insanlardan ortamlardan uzak kalmaya gayret ediyorum gerekirse kaçıyorum. Herkese de tavsiye ederim daha az yıpratıcı.
İkinci husus, örnek olaylardan gittiğiniz durumlar dinleyiciler için çok çok daha aydınlatıcı oluyor. İyi çalışmalar, Teşekkürler ❤
Keşke bu programı TV de yayınlasalar ve anneler babalar daha bilinçli olsa yine de UA-cam da bile olması çok güzel teşekkür ederiz emeğinize sağlık...
Öfkeli bir babanın kızıyım. Yıllarca öfke konusunda yardım aldım ve bu yardımlar dışında da yıllardır ölçülü davranma konusunda kendimi geliştirmek için elimden geleni yapıyorum. Ben de kendime şunu hatırlatıyorum. “Davranışlarımız karakterimiz olur sen hangi karakter olmak istersin”
Öfke nedeniyle aile kurmak, çocuk sahibi olmak istemedim. Zaten öfkemden dolayı da hep terk edildim.Herkesin yaşadığı kendine zor gelir ya öfke de öyle bir duygu.
Babama gelince kendisiyle konuşmak iletişime geçmek istemiyorum. Onun gibi kötü davranmıyorum ancak ona iyi olmak zorunda da hissetmiyorum kendimi. Platon’un dediği gibi “Adalet kişiye göre sağlanır”Çocukken de onun bulunduğu yerde durmak istemezdim. Kendimi güvende hissetmezdim. Uzun yıllar insanlarla da az iletişim kurmayı tercih ettim. İletişim kurunca da sonuçları hüsran oluyordu. Öfkeden sonra çok büyük suçluluk duygusu yaşıyordum. Gerçi tam kurtulmuş da sayılmam. Hep benimle yaşayan gölge yanım. Kızabilirim bu doğal ancak dozunu ayarlamak asıl mesele bu. Gözlerim dolarak izledim. Teşekkür ederim.
Narsist ebeveynle büyümek hakkındaki fikirlerinizi çok merak ediyorum. Mükemmel bir tarzınız var.
Bugün karşılaştım videonuzla, cok istifade ettim,teşekkür ederim. Özellikle redd i miras ifadesi harikaydı 🎉
Ben de öfkeli bir babanın kızıyım. Babamı sadece öfkeli halı o sert gözlerle bakışını hatırlıyorum. Şuan 27 yaşındayım babam 75 daha yumuşak huylu oldu. Ama ben şimdi onun yerini aldım öfkeyle bakıyorum hiç sohbetimiz yok bir soru sorarsa cevap veririm. Bir babayla nasıl sohbet edilir bilmiyorum düşüncesi bile bana kötü geliyor. Kendimi degistirmek istedim ama yok buyum ben olmuyor içimden gelmiyor.
Teşekkürler çok kıymetli bir video❤
ne guzel bir video... emeğinize sağlık
Evet hocam öfkeli bir babayla yetiştik , evliliğimde haksızlığa uğradığımda ve yok sayılma yaşadığımda ani öfke patlamaları yaşadım . Aslında evet öfkenin çok kötü duran ve insana yakışmayan bir duygu olduğunu bilmeme rağmen yönetemedim . Haklıyken haksız duruma düştüm, özellikle eşimde bu durumlarda sessiz oldukça , susması beni daha da parlatıyordu . Dediğiniz gibi ayrıca kendimi ifade edemiyor felç bir halde sürükleniyordum. Anlatmak ve paylaşmak istediğim şeyi aktaramamış oluyordum. Gel gelelim boşandık , bu seferde kendimi suçlayıp , öfkelenmeye başladım. Bunu dönüştürmek için terapiye devam ediyorum. En azından farkındayım diye ümitvarım . Güzel sohbetiniz için teşekkürler.
Harikasınız.. ömrünuz oldukça bizi bilgilendirin.. ömrümüz oldukça izleyelim.. emeğinize sağlık ❤
Eski eşim bağırmaları ve öfkesi ile önce beni , sonra da çocuklarımı panik ve kaygılı yapan bir karakterdi . Bir gün bile pişman olmadığım tek şey onu hayatımızdan çıkarmak . Öylesine bir eşe ne de babaya evin içinde kesinlikle ihtiyaç yok . Korku değildir bir arada tutan , sevgidir ….
öfkenin yarattığı korku ikliminde cocuk büyütmek eş ile ilişki kurmak sevginin önündeki en büyük engel
Ben son zamanlarda çok tahammülsüz ve çabuk sinirlenen bir anne oldum, çekirdek ailemde daha çok hissediyorum bu durumu. Yorgun , sıkışmış ve güçsüz hissettiğim anlarda aşırı aşırı yükseliyorum. Farkında olmama rağmen durduramıyorum kendimi. Özellikle küçük kızımın inatçılığında çok tahammülüm kalmıyor.
Henüz yeni ergenliğe girmiş ve yavaş yavaş sorumluluk üstlenmeye başlamış olan abim annem çalıştığı için ona yardım etmek için pazar alışverişi yapmıştı. Bahçede varken roka aldığı için babam bir demet rokayı evin ortasında parçalamıştı. Ben de bir köşede olan biteni izliyordum. Ne vardı ki bu kadar büyütecek? 60 yaşına geldi neredeyse hala aynı öfkeli adam. Ailecek asla bir yere gidemeyiz. Ne yapıp edip bir şekilde burnumuzdan getirmeyi başarır. Konu arkadaşları olduğu zaman ise bambaşka bir adama dönüşüyor. Bu öfkenin kaynağını anlamak için çok uğraştım ama başaramadım. Tek yapabileceğim şey kabul etmekti ve hala öyle yapmaya çalışıyorum. Çocuk kalbim hala çok kırık. Yayınınız için teşekkürler.
Ben de aşırı öfkeli ve öfkesi süreklilik arz eden bir babayla büyüdüm. Sizin de dediğiniz gibi ben de ebeveynimin eve gelmesini hiç istemezdim. Şu anki bana yansıması da, öfkeli bir insan olmam şeklinde oldu. Dışarıdan öyle görünmese de, en ufak bir şeye bile aniden sinirlenen ve bunu toplumda kabullenememe düşüncesiyle bastıran bir insan oldum.
Kanalınızı ilk kez gördüm bugün ve gerçekten kendimle kavga içinde olduğum birgün geçiriyordum. Öfkeli ve ne yapacağı kestirilemez bir baba ve onu kızdırmamak için bizi ve kendini baskılayan bir anneyle büyüdüm ben. Şimdi dünya tatlısı bir oğlum var 3 yaşında ve bazen anneme ya da babama dönüşmekten çok korkuyorum. Susma tavsiyeniz çok iyi geldi. Sanki benimle konuştunuz bu videoda. Çok teşekkür ederim.❤
Ebeveynlerle ilgili bölümlerde öyle tetikleniyorum ki, yaranın kabuğunu koparmak gibi bir his. Nasıl daha iyi bir ebeveyn olabilirim düşüncesini desteklemek için de paylaşımlarınız muhteşem. Teşekkürler 🌸
Harikasınız.. Tüy gibi tavrınızla, çok değerli görüşlerinize, rehberliğinizle bize yoldaş oluyorsunuz❤️İyi ki varsınız🙏
Okadar buyuk bir sadaka ki yaptiginiz ,emeginiz siz 2 cocuk degil,binlerce cocuk yetistiriyorsunuz..
Haklısınız...tv de yayınlansa ülkenin çocukları insanları faydalanır, o derece ...selamlar🙋🏻♀️
Gereksiz insana hiçbir şey katmayan diziler magazin programları yerine bu tarz topluma faydalı bilgiler olan programları koysalar keşke emeğinize yüreğinize sağlık
Öfkeli bir babanın tüm negatifliğini ve öfkesini benimseyerek büyüdüm.Yıllardır psikoterapi görüyorum buna rağmen yarı yarıya indirdim diyebilir miyim?Bilmiyorum.Aile miraslarını reddetmek çok zor.Çocuklarıma aynılarını yaşatmaktan korktuğum için çocuk dünyaya getirmeyi erteliyorum.Yanlış ebeveynle büyümek gerçekten çok yıpratıcı!Hayatımız boyunca sırtımızda bir kambur,her konuda😔
Ben de öfkeli bir babanin ve pasif bir annenin kizi olarak göz yaslari ile izledim. 37 yasindayim ve iki oglum var. Cok fazla ofke patlamasi yaşadım. Hakliyken haksiz duruma düştüm. Bundan sonra öfkemi kontrol etmek icin cok caba sarf ettim. Malesef o ofke hic peşimi birakmadi. Hala babamdan veya abimden zaman zaman ofke sebebiyle anlaşmazlıklar, annemden de psikolojik baski görünüyorum. Hep kendisinin yaptığı gibi alttan al, idare et istiyor. Artik buna enerjim kalmadi. Ailemden uzaklaştım. Ama bu da insana yine başka şekillerde ruhsal zarar veriyor. Kendi ailemde dengeyi saglamakta zorluk çekiyorum. Öfkeden dolayı cok acı çektim hala çekiyorum.
Sizi dinlemek bana terapi seansı sonrası huzuru hissettiriyor. Sevgiler ❤
Ofkenin beni ne kadar esir ettigini tokat gibi yuzume vurdu. İlk defa dinliyorum sizi ne kadar tesekkur etsem az tesekkur ederim emekleriniz için. Bu yorumu yazali 6 gün olmuş 6 gün içinde neler neler değişti öfkemi fark edip sürekli yanan ateşi söndürdüm tamamen değil ama o kafamın içinde ki konusmalari hesaplasmalari o öyle derse ben böyle derimleri zihnimden uzaklastirdim. Zihnimde öyle bir düzlüğe çıktım ki günlük hayatimi aşırı etkiledi. İsyerimde haksızlıklara karşı çok ofkeliymisim ve kendime hayatı dar etmişim. Çok teşekkür ederim size bazen bir sorunun içindeyken anlamak anlamlandırmak çok zor oluyor verdiğiniz örneklerin yardımı çok büyüktü. Binlerce kez emekleriniz ve paylaşımlarınız için teşekkür ederim.
👏👏🍀
Çok teşekkürler yaptığınız söyleşi için..
Sizlere de nazar değmesin, maşallah..
Mutluluğunuz birçok kişiye de yansısın
Ya siz bir tanesiniz, bize ilaç olarak sosyal medyaya girdiğiniz için binlerce kez teşekkür ederiz 💐 sizi etrafimda ki herkese öneriyorum 😊daha sağlıklı ebeveynler ve çocuklarımın akranlarının daha sağlıklı olmasını diliyorum 🙏
Çok teşekkürler tebrik ederim Türkiye nin %70 inde bu sorun var diye düşünüyorum yolunuz açık olsun
Ağlayarak dinledimm.. o kadar doğru tespitler yapmışsınız ki
Muazzam katkı oldu, yürekten teşekkür ederim❤
Var ya .. Sizz HARİKASINIZ ..🎉...iyi ki varsınız ..❤
Sizi yeni bir anne olarak bebeklerle ilgili bir yayınınız keşfette karşıma çıktığında gördüm o gün dedim ki aaa ben aaa oğlum 😮, sanki beni karşınıza almışsınız ve bir seanstayız gibi hissetmiştim , o günden sonra İnstagram takibi bütün yayınları fırsat buldukça izlemekle devam etti . Dün de podcastte sizi aradım ve baktım oradasınız da 😊, evli olduğunuzu öğrendiğimde yaşadığım aşırı mutluluk ve yaaa çok güzel tepkimden sonra az önce mesaim başlamadan bu podcasti bitirdim . Ve o kadar kendimi buldum ki ❤😢 , söyledikleriniz bir kez dinlenip geçilecek şeyler değil durup takıldıkça bir dakika ne diyordu Çankaya’lar diye bakmam gereken bir yer haline geliyorsunuz bende . Emeklerinize bilginize birikiminize ve böyle bir proje ile bize ettiğiniz hizmete bir değil onlarca teşekkür etmek istiyorum iyiki karşıma çıktınız ❤
Cok begendim cok...Postcast yayininizi dinledikten sonra You Tube'da yorum yapmak icin geldim.Meselenin ince taraflarini öyle guzel, zarif, planli ve dogru bir sekilde ifade ettiniz ki duygularimi ifade etmeden gecmek istemedim.Gercekten cok guzel bir programdi...
Yolunuz acik olsun...
Emeğinize sağlık çok teşekkürler 🙏
Bu konuda daha fazla video çekebilir misiniz çünkü bu ülkede en çok muzdarip olduğumuz konuda diye düşünüyorum..
Sinirlar ve pozitif disiplin ile ilgili de videolarinizi rica ederim 🙏🏻
Çok kıymetli konular emeğinize sağlık ..
Öncelikle size de merhaba bir aile meselesi ailesi😍. Evimize seansa gelmiş olanız o kadar hoş ki. Bazen sormak istersin ya sanki sen yapabiliyor musun diye. İşte tam ona cevap veriyor Serdar bey her seferinde. O kadar samimisiniz o kadar bizden birisiniz ki aslında biz sormadan bize cevaplar geliyor videolarda. Zeynep Hanım'ın o şefkatli sesinden sakinliğinden etkilenmemek mümkün değil. içtenlikle söylüyorum toplum sağlığına en büyük ilaç sizsiniz umarım çevremdeki herkes sizi keşfeder ve faydalanır..
3. videonuzdan sonra benim için en zor olanı buydu. Dinlemek bile çok acı geldi. O kadar gerçeklerle dolu ki..Ne içimdeki çocuk ne benim çocuğum bunu haketmiyordu. İyi ki varsınız ki reddi miras edile bileceğini gösterdiniz. Sakin ol buna da sinirlenilmez ya diyen bı Zeynep hanım tonlaması oluşuyor içimde iyi sesimde. (Ayrıca bu kadar güzel bir şifayı hepimizle paylaşarak en büyük yatırımı çocuklarınıza yapıyorsunuz) Teşekkürler.
Kendiniz üzerinden anlatışınız ve iletişiminiz de en az içerik kadar etkileyici,lütfen devam edin❤
Aynı bir ders gibi, tekrar tekrar dinliyorum. Bir anne olarak beni yeniliyor, dogrultuyor, kendime getiriyor bu video. Yaptığınız o kadar kiymetli ki. Teşekkür etmek istedim 💐
Sohbetiniz kalbime dokundu. Çokça sevgilerimi gönderiyorum ❤
Harika bir bölüm, çok teşekkürler. Ailemle de paylaşıyorum bütün bölümleri. Sevgiler❤
Bu video tesadufen cikti karsima. Sayenizde yeni bisey ogrendim. Benim babam cok ofkeli bi insandi. Hatta ondan bahsederken sinir hastasiydi derim hep. Neyazikki bende cok sinirli ve gergin bir insanim. Ama onun disinda, herhangi bi yerde sesli konusmalar, atismalar, kavga falan oldugunda inanilmaz bir panik, kalp carpintisi, ter basmasi gibi seyler oluyor. Simdi bunun sebebini daha iyi anliyorum. Tesekkurler guzel insanlar ❤
Annem çok öfkeli bir kadındı uzun bir yaşa kadar çok pasif agresif biriydim. Yaş aldıkça öfkesimi kusan bir insana dönmüştüm. Bu halimden hala çok memnun değilim. Ama değişim zaman alan bir şey
27:22 ne güzel ifade..
Norveçte yaşıyoruz epey bir zamandır, burada insanlar sinirini hiç göstermiyor, en yakınındaki kişiye de, çocuklar çok özgüvenli ve kendi ayakları üzerinde durmaya çok erken yaşta başlıyor, sonucu da böyle oluyor galiba, döngü halinde her kesime yansıyor bu da..
Ne güzel bizim toplum çok cahil ve kendini geliştirmek konusunda da isteksiz ayrıca para şöhret makam vb gücü eline geçiren direk zalimleşiyor maalesef
Çok kaliteli bir program olmuş teşekkürler
Masumlar apartmanında ki gibi bir anneyle büyüdüm ve annem tuvalete kapatırken ceza verirken.ilk okul ogretmenimde dolaba kapatmakla tehdit ederdi.Erkek kız ayrımı çok vardı.Korkak ve hata yapması çok yüksek birisiyim.Herkesin paspasiydim arkadaşlara bağımlı olma.hep suçlu hissetme duygusu tabi eft tekniği yada bilincaltiyla bakiyorsun tuvalete kapatılan çocuk ben suçlu hissediyor aslında ... Hayatımızi sectiysek ve irade verdiyse Allahu alem,geçmişteki duyguları dönüştürüp cüzzi iradeyle kurban rolünden çıkmak çok acı ve muazzam oluyor
Bunu başardınız mı eğer başarmışsınızdır nasıl başardınız
O kadar uzun yazdım ki… klavye bile kastı geride kaldı ben ezbere bastım harf yerlerine, epey sonra tamamlayabildi :) başta kısaca ve durumu özetler nitelikte yazmaya çalıştığım şey çok fazla özelime, benim bile kendimle konuşamadığım, ağlamama sebep olan şeylere dönüştü ve vazgeçtim paylaşmaktan, bazen böyle yazılar yorumlar yazıyorum ve kendimi kaptırıp sayfalarca bir hal alıyor, ordan kesip notlarıma kaydediyorum. Aslında gayet iyi anlatabiliyorum ama öyle uzun oluyor ve ben kıymetsiz hissediyorum ki, kim ne yapsın da okusun diyorum…kime ne. Sonra tek bir cümle yapışıyor dudaklarıma “keşke içimdekileri anlatabilsem!”. Benim gibi içindekileri yazarak anlatabilme kabiliyeti bahşedilmiş bir insana bile bunu dedirtebiliyor ebeveyn sorunları :) zaten bu videoya rastlamış veya izledikten sonra yorumlara gelmiş birçok insanın aynı yerden yaraları kanıyor, belki anlatmaya da lüzum yoktur, bana eşekten düşmüş birini getirin de bakışıp ağlaşalım :)
😢
İltihaplı bir çıbanın desilmesi gibi bu videonun ve sizin yazdıklarınızı hissettirdiği.
Sanki bir kaç ömür yasamis gibi çocukluğum , gençliğim , yetiskinligim .
Ve hepimizin hissettiği acı duygusu aynı ama yasadiklarimiz çok çok farklı.
❤
Siz yazın, bir okuyan olsa da olmasa da 🌷
Hiç bir yazar bu okunur mu kaygısı taşımamalı. Sizin yaranızın kanadığı yerden başka birinin kanaması durabilir. Lütfen yazın anlatın vazgeçmeyin. Kendinizi kıymetsiz hissetmeyin. Kıymetlisiniz. Kıymetliyiz.❤
Soru: Kendimize mutluluğu yakıştıramıyorsak, huzuru çok görüyor ve kendimize kızgınsak ne yapmalıyız?
Bazende kendi benliğini ve kendini duyurmak. Ben burdayım demek için öfkelenir insan. Hem öfkeli hemde kaygılı bir ebeveyn büyümek daha zor.
Merhabalarr ilk defa bugün videonuza denk geldim. 20 yaşında yetişkinliğe baya baya yaklaşmışken böyle güzel bir kanal bulmak beni mutlu etti. Serdar Abinin sakin, huzurlu sesi ve Zeynep Ablanın tatlılığı çok hoşuma gitti 🤭 videolarını takip etmeye gayret göstereceğim bir kanal. Videolar için teşekkür ederiz ✨️
Ne kadar doğru anlatım ne kadar güzel ifadeler emeğinize sağlık 🍀
öfkeli bir ebeveynle büyümek kendi kendinle aranda kalmaktır. Hoşuna gitmeyen bir durum olduğunda öfkeli mi olmalıyım, boyun mu eğmeliyim? Anne babam mı olmalıyım çocuk rolümü üstlenip korkmalı mıyım? Hep birileri kızmasın diye mükemmeliyetçi tarafıma mı yüklenmeliyim yoksa ağlamalı mı kaçmalı mı? Ne yapacağını bilememe ve ne yaparsan yap yeterli olmadığını hissetme durumu.. Kendi hakkını koruyamamak hem dünyadan hem kendinden.. Öfkeli bir ebeveyn ya öfkeli bir birey yaratıyor ya da öfkesi patladığında yerle yeksan olunacak sessiz bir birey.. her iki durumda da yine kendini doğurmuş oluyor. Bağırmanın eleştirilmenin şiddet görme ihtimalinin olmadığı bir çocukluğa.. ütopyama.. 🥂
Yine yarım saat hızla geçti , bitmesin istedim. Konu her ne olursa olsun sizin bize sunuş şekliniz çok iyi bence ki yorumlara bakınca da böyle olduğu belli . Çok aydınlandım yine☀️☀️☀️ Çooook teşekkür ederim 🙏🥰❤️💐
Sizi dinlemek çok keyifliydi, rahat bir ses tonuyla aktarıyorsunuz. Öneri: misaller vererek bizleri aydınlatabilirsiniz. Yani adım adım bu bilgiyi nasıl gündelik hayatta uygulayabiliriz onu küçük misallerle anlatabilirsiniz.
Emekleriniz çok kıymetli, teşekkürler
Harikasınız … sizi dinlemenin ,yenilenmek ,farklı bakış açıları ve çözümler geliştirmek adına çok faydalı olduğunu düşünüyorum bu güzel program için çok teşekkür ediyorum
Tesadüfen izledim, düzgün bir program, eminim bir çok kişiye faydalı olacak söyleşileriniz, sizi daha çok kişinin keşfetmesi dileğiyle...
İyi ki varsınız🙏♥️
Siz kimsiniz? Ne güzel konuştunuz. Her detaya girip hepsini de derleyip topladınız. ❤
çok kıymetli önerileriniz için teşekkürler ❤emeğinize yüreğinize sağlık olsun❤