(81) 17.Lem'a/14, Sh 139 | 13.Nota/2 | (4) İllet ve iktiran bahsi, (5) Mazhar ve masdar mes'eleleri
Вставка
- Опубліковано 13 жов 2024
- Dördüncü Mes’ele: Esbâb-ı zâhiriye eliyle gelen ni‘metleri, o esbâb hesabına almamak gerektir. Eğer o sebeb, ihtiyâr sâhibi değilse, meselâ hayvan ve ağaç gibi, doğrudan doğruya o ni‘meti Cenâb-ı Hak hesabına verir. Madem o, lisân-ı hâliyle “Bismillâh” der, sana verir. Sen de Allah hesabına olarak “Bismillâh” de, al. Eğer o sebeb ihtiyâr sâhibi ise, o “Bismillâh” demeli. Sonra ondan al. Yoksa alma.
Sayfa 140
Çünkü وَلَا تَاْكُلُوا مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللّٰهِ عَلَيْهِ âyetinin ma‘nâ-yı sarîhinden başka bir ma‘nâ-yı işârîsi şudur ki: “Mün‘im-i Hakîkî’yi hâtıra getirmeyen ve onun nâmıyla verilmeyen ni‘meti yemeyiniz” demektir. O halde hem veren “Bismillâh” demeli, hem alan “Bismillâh” demeli. Eğer veren “Bismillâh” demiyorsa, fakat sen de almaya muhtaç isen, sen “Bismillâh” de, verenin başının üstünde rahmet-i İlâhiyenin elini gör, şükür ile öp, ondan al. Yani ni‘metten in‘âma bak, in‘âmdan Mün‘im-i Hakîkî’yi düşün. Bu düşünmek bir şükürdür. Sonra o zâhirî vâsıtaya istersen duâ et. Çünkü o ni‘met, onun eliyle sana gönderildi.
Esbâb-ı zâhiriyeyi perestiş edenleri aldatan, iki şeyin beraber gelmesi veya beraber bulunması ki, buna “iktirân” ta‘bîr edilir, birbirine illet zannetmeleridir. Hem herbir şeyin ademi, bir ni‘metin ma‘dûm olmasına illet olduğundan, tevehhüm eder ki, “O şeyin vücûdu dahi, o ni‘metin vücûduna illettir” der. Şükrünü ve minnetdârlığını o şeye verir, hatâya düşer. Çünkü bir ni‘metin vücûdu, o ni‘metin umum mukaddemâtına ve şerâitine terettüb eder. Halbuki o ni‘metin ademi, bir tek şartın ademiyle olur. Meselâ, bir bahçeyi sulayan cedvelin deliğini açmayan adam, o bahçenin kurumasına ve o ni‘metlerin ademine sebeb ve illet olur. Fakat o bahçenin ni‘metlerinin vücûdu, o adamın hizmetinden başka, yüzer şerâitin vücûduna tevakkufla beraber, illet-i hakîkiye olan kudret ve irâde-i Rabbâniye ile vücûda gelir. İşte bu mağlatanın ne kadar hatâsı zâhir olduğunu anla. Ve esbâbperestlerin de ne kadar hatâ ettiklerini bil!
Evet, iktirân ayrıdır, illet ayrıdır. Bir ni‘met sana geliyor; fakat bir insanın sana karşı ihsân niyeti, o ni‘mete mukārin olmuş; fakat illet olmamış. İllet, rahmet-i İlâhiyedir. Evet, o adam ihsân etmeyi niyet etmese idi, o ni‘met sana gelmezdi. Ni‘metin ademine illet olurdu. Fakat mezkûr kaideye binâen; o meyl-i ihsân, o ni‘mete illet olamaz. Ancak, yüzer şerâitin bir şartı olabilir.
Meselâ, Risâle-i Nûr şâkirdleri içinde Cenâb-ı Hakk’ın ni‘metlerine mazhar bazı zâtlar, Husrev ve Re’fet gibi iktirânı illetle iltibâs etmişler, Üstâdlarına fazla minnetdârlık gösteriyorlardı. Halbuki Cenâb-ı Hak, onlara ders-i Kur’ânîde verdiği ni‘met-i istifâdeyi ve Üstâdlarına ihsân ettiği ni‘met-i ifâdeyi beraber kılmış, mukārenet vermiş. Onlar derler ki: “Eğer Üstâdımız buraya gelmese idi, biz bu dersi alamazdık. Öyle ise onun ifadesi, istifâdemize illettir.”
Sayfa 141
Ben de derim: “Ey kardeşlerim! Cenâb-ı Hakk’ın bana da sizlere de ettiği ni‘met beraber gelmiş, iki ni‘metin illeti de rahmet-i İlâhiyedir. Ben de sizin gibi iktirânı illetle iltibâs ederek, bir vakit Risâle-i Nûr’un sizler gibi elmas kalemli yüzer şâkirdlerinden çok minnetdârlık hissediyordum ve diyordum ki: ‘Bunlar olmasa idi, benim gibi yarım ümmî bir bîçâre nasıl hizmet edecekti.’ Sonra anladım ki, sizlere kalem vâsıtasıyla olan kudsî hizmetten sonra, bana da bu hizmete muvaffakıyet ihsân etmiş. Birbirine iktirân etmiş, birbirinin illeti olamaz. Ben size teşekkür değil, belki sizi tebrîk ediyorum. Siz de bana minnetdârlığa bedel, duâ ve beni tebrîk ediniz.” Bu dördüncü mes’elede, gafletin ne kadar dereceleri olduğu anlaşılır.
Beşinci Mes’ele: Nasıl ki bir cemâatin malı bir adama verilse zulüm olur. Veya cemâate âit vakıfları bir adam zabtetse, zulüm olur. Öyle de, o cemâatin sa‘yleriyle hâsıl olan bir neticeyi veya cemâatin haseneleriyle kazanılan bir şerefi, bir fazîleti, o cemâatin reisine veya üstâdına vermek; hem cemâate, hem de o üstâda veya o reise zulümdür. Çünkü enâniyeti okşar, gurura sevkeder, kendisini kapıcı iken, padişah zanneder. Hem de kendi nefsine zulmeder. Belki bir nevi‘ şirk-i hafîye yol açar. Evet, bir kal‘ayı fetheden bir taburun ganîmetini ve muzafferiyet ve şerefini, binbaşısı alamaz.
Evet, üstâd ve mürşid, masdar ve menba‘ telakkî edilmemeli. Belki mazhar ve ma‘kes olduklarını bilmek lâzımdır. Meselâ, harâret ve ziyâ, sana bir ayna vâsıtasıyla gelir. Senden güneşe minnetdâr olmaya bedel, aynayı masdar telakkî edip, güneşi unutmak ve aynaya minnetdâr olmak, dîvâneliktir. Evet, ayna muhâfaza edilmeli; Çünkü mazhardır. İşte mürşidin ruhu ve kalbi bir aynadır. Cenâb-ı Hak’tan gelen feyze ma‘kes olur, mürîdine aksedilmesine de vesîle olur. Vesîlelikten fazla feyiz noktasında makam verilmemelidir.
Sayfa 142
Hay Maşaallah barekeallah elhamdülillah Rabbimiz bu mübarek güzel hakikatlerden en azami derecede istifade etmeyi hepimize nasib eylesin inşaallah 🌹🌹🌹🤲🤲🤲
MaşeAllah Ali hocamıza
Maşallah.Hocam Rabbim ömrünüze bereket versin
Allah ebeden razı olsun Alibey kardeşim
Maşallah barekallah la havle ve la kuvvete illa billah
❤❤❤🎉Allah razı olsun hocam maşallah barekallah cenabı hak siz.abelerimize sağlıklı uzun ömürler versin inşallah bizlere de azami.istifade etmeyi.cümle.ümmeti.muhammede.nasip etsin inşallah ❤❤❤🎉
Cenab-ı hak gayret ve sa'y inizi ahirette meyve-i cennet olarak karşınıza çıkarsın.
Allah razi olsun.
Hızmetin mübarek olsun
Abicim ehli kitap gâyet az kaldı herhalde. Çoğu müşrik
♥️🤍♥️🌹📖🌷