" N." (Ποίημα της Μαρίας Καμπά)

• Τίτλος ποιήματος: "Ν."
• Ποιήτρια: Μαρία Καμπά (Maria Kampa)
• Αφήγηση: Λίλα Πίττα (Lila Pitta)
• Φωτογραφία: Έλενα Αποστολίδου (Elena Apostolidou)
• Επεξεργασία ήχου: Dotwav Studio
Ποίημα: "Ν."
"Δυο φωτεινά χρώματα πλασμένα από το καταστάλαγμα των αναμνήσεων.
Χρόνος και ζωή, ρινίσματα εικόνων μνήμης.
Αγάπης και ερώτων αποτέλεσμα, το χρώμα των ματιών σου.
Ιδανικά ως εδώ κι αύριο άλλα θα’ ναι.
Είναι η ζωή που πλάθει κάθε μέρα το χρώμα των ματιών σου.
Οσμές αρώματα, μνήμες κι αυτά, σου φέρανε κόσμους, ουρανούς κι αλμύρες.
Προλογίζουν στη γεύση σου και σε όλες τις αισθήσεις, τι θα’ ναι αυτό που αργά κάποτε ή σαν αστραπή άλλοτε, μπήκε μέσα σου σε μυαλό και σώμα.
Τα ρουθούνια σου ανοιχτές ακρογιαλιές, ξέφωτα στο πρόσωπό σου.
Εντεταλμένοι φύλακες των αισθήσεών σου.
Χρώμα απαλό σάρκινο, λείο, τρυφερό, απότομα μπορεί να αλλάξει.
Καθώς το πάνω αγγίζει το κάτω και μαζί προφέρουν τα χαμόγελα, την πίκρα, τον θυμό, τα φιλιά, υγρά φύλα χαρτιού που απάνω τους απλώνεται η μελάνη του άγραφου λόγου.
Προφέρουν το έλα ή το φύγε, άραγε πως;
Τα χείλη σου σειρήνες προσκαλούν στα δεσμά των λευκών σου δοντιών, όπου σάρκα συνέθλιψες και γεύσεις πήρες στον γκρεμό του λαιμού σου γλιστρώντας τον βέβαιο θάνατο.
Αμήχανα φτερά πεταλούδας, πότε κλειστά και πότε χορευτικά γράφουν στον αέρα νοήματα.
Πότε αυτοεξόριστα μακριά από το σώμα, πότε σφιχτά τυλιγμένα πάνω σου, στα πλευρά και στη λεκάνη, ακουμπισμένα πάνω σου.
Τα χέρια σου αλλάζουν θέση στον χάρτη του κορμιού σου.
Πώς να τα κατοικήσει κανείς, πότε ποια στιγμή να τα βρει στην ακινησία τους για να τα κατοικήσει.
Ν’ αφήσει μέσα στις παλάμες σου λόγια, φιλιά κι ό,τι πολύτιμο φέρνει ένας ξένος δώρο σε σένα.
Στα χέρια σου."