Irkçılık konusu biraz beklenti, alışkın olduğun sosyal etkileşimler, davranışlar ile de ilgili. Ayrıca "yabancı" psikolojisini insanlar ister istemez üzerinde taşıdıkları için bu etkileşimleri olduğundan daha farklı algılamaya meyilli de olabiliyor. Örneğin "tramvay'da yanıma oturmuyorlar" konusu aslında çoğu zaman insanların 4-5 duraktan fazla gitmeyeceklerse oturmayıp ayakta durmayı tercih etmeleriyle ilgili olabiliyor.
Evet kesinlikle insanların beklentileriyle de ilgili. Burada en uzun tramvay yolculuğu 25 dakika sürüyor. Almanlar zaten yaşlı değillerse ve tramvay tamamen dolu değilse, ayakta durulacak yer varsa Almanların yanına da oturmuyorlar. Fakat 1 sene boyunca neredeyse kimse yanlarına oturmayınca bir aşamada acaba farklı bir muamele mi görüyorum düşüncesinin oluşmasını doğal karşılıyorum.
Maddi anlamda tüm gereklilikleri karşıladığını görüyorum. Peki ya manevi anlamda aynı durumlarda ne kadar kendini tatmin edebiliyorsun? Örneğin sosyal hayat içerisinde bir derdin olduğunda bunu karşıya yansıtmakta veya fikirlerini karşının tam olarak anlamasında dil bariyeri ne kadar etkili oluyor. Bir başka açıdan Almanların soğuk insanlar olduğunu ve şakadan çok anlamadıkları söylenir, tanıdığım kadarıyla mizaç bir kişiliğin de var orda bunu yansıtabiliyor musun ? Aslında üstteki sorumun sebebi biraz da şunu öğrenmek, kendini gelecekte orada o insanlar ve kültürleriyle mutlu bir şekilde görebiliyor musun ? Tabi belki bu öğrenilmesi bu kadar kolay bir şey değildir ama beklentilerini merak ettim. Emeğine sağlık gerçekten faydalı bir içerik şavkım.
Gürbüzüm çok güzel sorular, teşekkür ederim. Almanca'da tabii ki dil bariyeri var şu an fakat zaten arkadaşlarımla İngilizce iletişim kuruyorum. İngilizce'yi de akıcı biçimde konuşabildiğim için ciddi bir sorunla karşılaşmıyorum. Dil bariyerinden ziyade kültür bariyeri genelde daha büyük bir sorun. Geçmişimiz, yaşantılarımız, dertlerimiz Batı Avrupalılardan çok farklı. Orada da Ortadoğu yahut Balkanlardan arkadaş edindiğimde birbirimizi gayet iyi anlayabildiğimizi fark ettim. O arkadaşlarımla daha samimiyim. Burası görece uluslararası bir ülke olduğundan bu ülkelerden arkadaş bulmak zor olmuyor. Almanların espri anlayışı stereotiplerin aksine gayet iyi. Yaşlı erkekler haricinde soğuk insanlar da değiller. Yine de bizim coğrafyanın getirdiği samimiyet yok tabii. Fakat Dünya hızla globalleştiği, mizah anlayışlarımız Dünya genelinde benzer bir zemine oturduğu için aynı şeylere gülüp eğlenebiliyoruz. Kendimi yakın gelecekte burada mutlu bir biçimde görebiliyorum. Çünkü yakın gelecekte sosyal anlamda üst düzey bir beklentiye sahip değilim. Şu anda ana odağım kariyer. 10 sene sonra neler değişir bilmiyorum. Buraya yeni geldiğim için burada şu an kurduğum samimi ilişkilerin ne kadar kalıcı olacağını da bilmiyorum. Malum, birçok samimi olarak düşünülen ilişki aslında kişilerin aynı ortam ve zamanda bulunmasından mütevellit yalnızlıklarından kaçış çabasının bir ürünü. Gerçek bağ kurulmuyor ve işyerleri, okullar, şehirler ayrıldığında samimiyet de bitiyor. Burada kurduğum bağların geleceğini zaman gösterecek artık.
@ son paragrafı okurken özellikle arkadaşlıklarla ilgili kısımda arkaya duygusal bir fon müziği girdi ağlıyorum şu an almanyanın sefiri dikkat et kendine. 🫡
Irkçılık konusu biraz beklenti, alışkın olduğun sosyal etkileşimler, davranışlar ile de ilgili. Ayrıca "yabancı" psikolojisini insanlar ister istemez üzerinde taşıdıkları için bu etkileşimleri olduğundan daha farklı algılamaya meyilli de olabiliyor. Örneğin "tramvay'da yanıma oturmuyorlar" konusu aslında çoğu zaman insanların 4-5 duraktan fazla gitmeyeceklerse oturmayıp ayakta durmayı tercih etmeleriyle ilgili olabiliyor.
Evet kesinlikle insanların beklentileriyle de ilgili. Burada en uzun tramvay yolculuğu 25 dakika sürüyor. Almanlar zaten yaşlı değillerse ve tramvay tamamen dolu değilse, ayakta durulacak yer varsa Almanların yanına da oturmuyorlar. Fakat 1 sene boyunca neredeyse kimse yanlarına oturmayınca bir aşamada acaba farklı bir muamele mi görüyorum düşüncesinin oluşmasını doğal karşılıyorum.
Maddi anlamda tüm gereklilikleri karşıladığını görüyorum. Peki ya manevi anlamda aynı durumlarda ne kadar kendini tatmin edebiliyorsun?
Örneğin sosyal hayat içerisinde bir derdin olduğunda bunu karşıya yansıtmakta veya fikirlerini karşının tam olarak anlamasında dil bariyeri ne kadar etkili oluyor.
Bir başka açıdan Almanların soğuk insanlar olduğunu ve şakadan çok anlamadıkları söylenir, tanıdığım kadarıyla mizaç bir kişiliğin de var orda bunu yansıtabiliyor musun ?
Aslında üstteki sorumun sebebi biraz da şunu öğrenmek, kendini gelecekte orada o insanlar ve kültürleriyle mutlu bir şekilde görebiliyor musun ?
Tabi belki bu öğrenilmesi bu kadar kolay bir şey değildir ama beklentilerini merak ettim. Emeğine sağlık gerçekten faydalı bir içerik şavkım.
Gürbüzüm çok güzel sorular, teşekkür ederim.
Almanca'da tabii ki dil bariyeri var şu an fakat zaten arkadaşlarımla İngilizce iletişim kuruyorum. İngilizce'yi de akıcı biçimde konuşabildiğim için ciddi bir sorunla karşılaşmıyorum. Dil bariyerinden ziyade kültür bariyeri genelde daha büyük bir sorun. Geçmişimiz, yaşantılarımız, dertlerimiz Batı Avrupalılardan çok farklı. Orada da Ortadoğu yahut Balkanlardan arkadaş edindiğimde birbirimizi gayet iyi anlayabildiğimizi fark ettim. O arkadaşlarımla daha samimiyim. Burası görece uluslararası bir ülke olduğundan bu ülkelerden arkadaş bulmak zor olmuyor.
Almanların espri anlayışı stereotiplerin aksine gayet iyi. Yaşlı erkekler haricinde soğuk insanlar da değiller. Yine de bizim coğrafyanın getirdiği samimiyet yok tabii. Fakat Dünya hızla globalleştiği, mizah anlayışlarımız Dünya genelinde benzer bir zemine oturduğu için aynı şeylere gülüp eğlenebiliyoruz.
Kendimi yakın gelecekte burada mutlu bir biçimde görebiliyorum. Çünkü yakın gelecekte sosyal anlamda üst düzey bir beklentiye sahip değilim. Şu anda ana odağım kariyer. 10 sene sonra neler değişir bilmiyorum. Buraya yeni geldiğim için burada şu an kurduğum samimi ilişkilerin ne kadar kalıcı olacağını da bilmiyorum. Malum, birçok samimi olarak düşünülen ilişki aslında kişilerin aynı ortam ve zamanda bulunmasından mütevellit yalnızlıklarından kaçış çabasının bir ürünü. Gerçek bağ kurulmuyor ve işyerleri, okullar, şehirler ayrıldığında samimiyet de bitiyor. Burada kurduğum bağların geleceğini zaman gösterecek artık.
@ son paragrafı okurken özellikle arkadaşlıklarla ilgili kısımda arkaya duygusal bir fon müziği girdi ağlıyorum şu an almanyanın sefiri dikkat et kendine. 🫡
Geleceğin Hawking'i