Zamek w Podhorcach

Поділитися
Вставка
  • Опубліковано 28 гру 2018
  • Zamek w Podhorcach
    Okres budowy: 1637-1640, przebudowa 1719-1729
    Fundator: Stanisław Koniecpolski, hetman wielki koronny, Wacław Rzewuski, hetman wielki koronny
    Informacja o obiekcie
    (opracowanie: Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA)
    Pałac został wzniesiony (w zasadniczym zrębie) przez Stanisława Koniecpolskiego, hetmana wielkiego koronnego w latach 1637-1641, zapewne według planów architekta Andrea dell'Aqua. Prace wykończeniowe i dekoracyjne były prowadzone przez kolejne dwadzieścia lat przez syna i wnuka hetmana - Aleksandra i Stanisława Koniecpolskich. Podhorce miały stać się pomnikiem chwały rodu Koniecpolskich. W r. 1682 dobra podhoreckie znalazły się w posiadaniu Sobieskich, a w r. 1718 nabył je Stanisław Rzewuski, hetman wielki koronny. Wówczas pałac podniesiony o jedno piętro, uzyskał zachowany do dziś kształt. Rzewuscy urządzili w zamku wspaniałą, liczącą przeszło 500 płócien galerię obrazów. Spadkobiercy hetmana, w r. 1685 sprzedali Podhorce Władysławowi Sanguszce. W okresie międzywojennym w zamku funkcjonowało muzeum. W obliczu narastającego zagrożenia wojennego Sanguszkowie ewakuowali zbiory Podhoreckie, które w części trafiły do Brazylii gdzie książę Roman Sanguszko założył fundację kulturalną, która do dnia dzisiejszego funkcjonuje w Sao Paulo. W latach 1939-1945 rezydencja została mocno zniszczona, a następnie spłonęła w r. 1956. W r. 1997 przekazano ją w zarząd Lwowskiej Galerii Obrazów, która od wielu lat prowadzi powolną restaurację obiektu.
    Film zrealizowany w ramach projektu "Polska i Ukraina. Śladami historycznego dziedzictwa" współfinansowanego ze środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w ramach konkursu "Współpraca w dziedzinie dyplomacji publicznej - 2018".
    W ramach projektu powstało ponad 100 krótkich produkcji filmowych poświęconych wybranym obiektom dziedzictwa architektonicznego, które znajdują się na terenie Ukrainy i powstały w okresie dawnej Rzeczypospolitej. Na liście ponad setki miejsc, które zostały sfilmowane znalazły się twierdze, pałace, kościoły i in. W pracę przy tworzeniu filmów zaangażowano polsko-ukraiński zespół, w skład którego weszli historycy, publicyści, dziennikarze, organizacje pozarządowe oraz młodzież.
    Realizatorzy projektu:
    - Stowarzyszenie Integracja Europa-Wschód (www.siew.org.pl/),
    - Instytut Polski w Kijowie (www.polinst.kyiv.ua/pol/),
    - Ukrainian Communication Group ( / goodresttv .
    Wsparcie projektu:
    - Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA (polonika.pl/)
    - Narodowe Archiwum Cyfrowe (www.nac.gov.pl)
    Partnerem medialnym projektu jest portal historyczny historykon.pl (historykon.pl/).
    Strona www projektu: www.pluazdrona.eu
    Profil Facebook projektu: / pluazdrona

КОМЕНТАРІ • 11

  • @AndrzejWlusek
    @AndrzejWlusek 5 років тому +6

    Dobra robota, oby tak dalej.

  • @marianoitaliano3763
    @marianoitaliano3763 5 років тому +7

    Byłem, polecam. Widok naprawdę przedni.

    • @AndrzejWlusek
      @AndrzejWlusek 5 років тому +1

      Ja cały czas o tym myślę, żeby w końcu się wybrać. Siedzibę w Polsce znam, niestety chyba w gorszym stanie niż ta na Ukrainie.

  • @anonimanonim3494
    @anonimanonim3494 3 роки тому +2

    fajnie mój dzadek ten zamek odbudował co

  • @HannaARTzink
    @HannaARTzink 3 роки тому +1

    kiedy opuścili zamek ostatni mieszkańcy?

    • @PLUAzdrona
      @PLUAzdrona  3 роки тому

      Ostatni prawowity właściciel pałacu, książę Roman Władysław Sanguszko, opuścił Podhorce 17 września 1939 r. Po II wojnie światowej lokatorami zamku byli pacjenci umieszczonego tu przez władze sowieckie szpitala gruźliczego, do 1956 r. kiedy zamek spłonął.

  • @MaleWielkieImperium
    @MaleWielkieImperium Місяць тому +1

    słabe ty wasze film, ze aż zęby bolą
    typy przejechały z dronem, oblecieli budowle i tyle
    żadnego kontekstu, zadnych detali
    typowa urzednicza robota,

  • @Alexandraibasta
    @Alexandraibasta 3 роки тому +3

    Nie lubię Ukraińców. Jak widzę to UA, to już nie patrzę.

    • @PLUAzdrona
      @PLUAzdrona  2 роки тому

      Prezentowane w projekcie obiekty architektury znajdują się obecnie na terenie państwa, którego skrótowe oznaczenie to UA, stąd nazwa projektu. Polskie dziedzictwo na tych terenach wciąż istnieje (niezależnie od tego czy się to UA lubi czy też nie), choć z każdym rokiem go niestety ubywa.

    • @Alexandraibasta
      @Alexandraibasta 2 роки тому

      @@PLUAzdrona No to dlatego też to UA ograniczy mój krąg zainteresowania.