เพราะชีวิตมีเมฆเป็นส่วนมาก | ชีวิตตลกน้อยกังวลเยอะ ของแก๊ปโบ้และไข่มุก | Another Year Old 2024
Вставка
- Опубліковано 28 сер 2024
- แก๊ปโบ้เริ่มเรื่องด้วยว่า ดูท่าเขาจะยอมรับได้แล้วว่าคาแรกเตอร์ของตัวเองคือความสนุก แต่นั่นไม่ได้ลดทอนแง่มุมอื่นๆ ในชีวิตของเขาลงไปหรอก แต่ความสนุกและเสียงหัวเราะที่เป็นเหมือนยี่ห้อประจำตัวเขา ก็ได้พาแก๊ปไปหลายที่ที่ไม่คิดฝันว่าจะได้ไป
ส่วนไข่มุกเอง ก็เพิ่งเริ่มก่อร่างสร้างอัตลักษณ์บางอย่างของตัวเอง ความฝันกับความจริงกำลังตบตีให้เห็นตรงหน้า แต่มันทำให้เธอเริ่มมองเห็นเค้าลางของความสุขทุกข์ตรงหน้าว่าจะเดินไปในเส้นทางใด
#SalmonPodcast #AnotherYearOld #AnotherYearOld2024
หมวกที่คุณแก๊ปใส่ สวยมาก โดนใจสุดๆ ผมจะหาซื้อได้จากที่ไหนครับบบ
หน้าม้าเนียนสุดๆ 55555
ไมโครอินฟลู5555555
ชอบตอนนี้มากเลยครับ Deep มาก สังเกตคนที่ตลก หรือต้องสร้างเสียงหัวเราะให้กับคนอื่น ส่วนใหญ่ในชีวิตจริงจะค่อนข้างเครียดและจริงจังมาก
ส่วนในเรื่องพาร์ทชีวิตต่าง ๆ เข้าใจเลยครับ ผมก็เพิ่ง 27 ยิ่งโตมันก็ยิ่งเจ็บปวด แต่สุดท้ายเชื่อว่าชีวิตมันจะพาเราไปในเส้นทางที่ถูกต้องและเหมาะกับชีวิต
พอเราอยู่ในช่วงวัยเดียวกับคุณแก๊ปโบ้และคุณไข่มุก เราเข้าใจความรู้สึกของพวกเขาไปซะทุกอย่าง ความกังวลเรื่องอนาคต
ความสูญเสียที่ใกล้ตัวเข้ามาเรื่อย ๆ ชีวิตที่ต้องการบาลานซ์และความสุข การเลือกดีลกับสิ่งต่าง ๆ เพื่อให้ชีวิตยังมีความสุข
ตลอดช่วงปีนี้ เราดูรายการจาก Salmon Podcast บ่อยมาก
จนกลายเป็นแฟนประจำของช่องแบบไม่รู้ตัว สิ่งที่ค้นพบจากการดู Salmon Podcast ก็คือ.....
"คอนเทนต์คุณจะมีความหมาย ถ้ามันได้ช่วยใครไว้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง"
ซึ่งคอนเทนต์คุณช่วยเราไว้ได้เยอะพอสมควร ขอบคุณมากนะครับ เป็นกำลังใจให้ทีมงานทุกคน
ขอบคุณมากๆเลยครับ สวัสดีปีใหม่ และขอให้เป็นปีที่ดีนะครับ
@@gapbo ขอบคุณมากนะครับคุณแก๊ปโบ้ ติดตามผลงานอยู่นะครับ
จากคนปีหน้าอายุ 37 ฟังแล้วมันทัชใจ ทิ่มใจ จุกใจมากค่ะ โดยเฉพาะที่คุณแก๊บเล่าเรื่องคุณหมอ ชอบรายการนี้มากทำให้กลับมามองชีวิตตัวเองตามไปด้วย
ไม่เคยสนับสนุนช่องไหนนะคะยูทูปหนูยังดูฟรีเลยค่ะ...แต่ชอบep.นี้สุดหัวใจ❤มาเล่าให้ฟังอีกนะคะ อิ่มมาก
ขอบคุณและยินดีมากๆเลยครับ สวัสดีปีใหม่ครับผม :)
เก่งทั้งคู่เลยครับ ชื่นชมๆ ผมโตกว่าคุณแก๊ปปีนึง ยังไม่รู้สึกว่าชีวิตแต่ละปีมีข้อคิด บทสรุปเท่าไรเลย
ผมสรุปมั่วครับ 55555555555555
ขอบคุณทั้งสองคนครับ
ฟังแล้วร้องไห้เลย
ได้ฟังโฮสต์และโคโฮสต์หลายท่านแล้วแอบสงสัย ทำไมท่านๆ มักพูดถึงเรื่อง "ความเก่ง" จัง (คือไม่ได้หมายถึงคุณแก๊ปโบ้หรือคุณไข่มุกแบบเฉพาะเจาะจงนะคะ คาใจมาจากท่านอื่นๆ ด้วย แต่หวยมาลงที่เมนต์ในสัมภาษณ์ตอนนี้พอดี) โดยเฉพาะคำถามประมาณว่า "ฉันเก่งหรือเปล่า" คือ ส่วนตัว เราว่ามันเป็นคำถามที่ใจร้ายกับตัวเองอยู่สักหน่อย เพราะต่อให้อายุสามสิบ สี่สิบ ห้าสิบ เจ็ดสิบ หรือแม้แต่ร้อยปี เราจะพบว่าเราไม่มีทางตอบว่าตัวเองเก่งแบบกู่ก้องฟ้าได้เลย เพราะเมื่อไหร่ที่คิดแบบนั้น มันจะมีวันหนึ่งที่เราจะถูกความจริงตบหน้าว่าเราไม่ได้เก่งอย่างที่เราคิด อะไรที่เราเข้าใจว่าเรารู้ แท้จริงเราไม่ได้รู้มากขนาดนั้น เราจะโดนตบซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปเรื่อยๆ เฟลแล้วเฟลอีก ตราบเท่าที่ไม่เปลี่ยนคำถามให้กับตัวเองน่ะค่ะ
คำว่า "เก่ง" มันกว้างมากเลยนะ มันแปลว่าอะไร กรอบของมันอยู่ตรงไหน คือ มันนามธรรมสุดๆ ไปเลยค่ะ ถ้าเราไม่กำหนดกรอบให้มัน ทำให้เป็นรูปธรรมขึ้น เมื่อไหร่ที่ตั้งคำถามนี้ยังไงก็เฟลค่ะ โดยเฉพาะ "ความเก่ง" นั้น มาจากการเปรียบเทียบกับคนอื่น
อย่างเช่น คนที่พรีเซนต์ได้ดี ลำดับเรื่องเข้าใจง่าย จังหวะการพูดจับใจคนฟัง แต่เป็นคนเขียนหนังสือน้ำท่วมทุ่งไม่ค่อยเวิร์ก แล้ววันหนึ่งก็ตั้งคำถามว่า "ฉันเป็นคนเก่งหรือเปล่า" คำตอบคงแบบ...เราห่วยว่ะ สายตามันจะไปมองในส่วนที่ติดลบก่อนที่จะมองสิ่งบวกที่เรามี แล้วมันจะนำไปสู่ความคิดที่ว่าสิ่งใดๆ ในโลกหล้าที่เกิดมาจากน้ำมือเรา หรือตัวตนของเรา ทั้งหมดแม่งห่วยหมด...ซึ่งมันไม่ใช่ไงคะ
แต่ถ้ากำหนดมาว่า "เราเก่งเรื่องการเขียนไหม" ถึงคำตอบยังคงเดิมว่า เราห่วยว่ะ แต่มันจะไม่ใช่ความรู้สึกเหมารวมในตัวตนทั้งหมดของเราอีก มันแค่ส่วนหนึ่งในตัวที่เราไม่เอาไหน มองให้เป็นอย่างๆ เป็นเรื่องๆ ไป จากตัวอย่างนี้ แค่เจาะจงเฉพาะเรื่องการเขียน แล้วเราจะโฟกัสได้ดีขึ้นว่าทักษะไหนกันแน่ที่เราต้องพัฒนา (ถ้าเราอยากทำให้มันดีขึ้นน่ะนะ แต่ถ้าไม่ก็ช่างแม่มค่ะ เราไม่จำเป็นต้องพัฒนาในเรื่องที่เราไม่ได้สนใจจะทำ) เมื่อพิจารณาแล้ว เราพบว่าการลำดับเรื่องเราและทักษะการเล่าเรื่องไม่เลว แต่เรายังเลือกข้อมูลที่จะส่งต่อให้คนอ่านได้ไม่กระชับพอ มีอะไรอยากใส่ไปทุกอย่างมันถึงเว้อเยอะ และอีกเรื่องคือ คลังคำศัพท์เราน้อย พอรู้ว่าขาดอะไร มันไปเพิ่มพูนต่อได้ แต่ถ้ามองแบบเหมารวม อยากเก่งในทุกเรื่อง โอกาสหลงทางง่ายมากเลยค่ะ เพราะเราจะไปวนเวียนกับอะไรก็ไม่รู้ที่บางครั้งเราก็ไม่ได้อยากทำ หรืออยากทำแต่มันไม่ได้ตอบโจทย์ชีวิต
อยากให้ชาวๆ ที่สงสัยในความเก่งของตัวเองให้ลองหาคำถามใจดีที่ไม่นำพาให้ Self-esteem ของเราย่ำแย่ แต่ให้มองคำถามต่อตัวเองที่ทำให้เราโฟกัสได้มากขึ้นว่าเรากำลังขาดอะไรอยู่ เลือกคำถามที่ดีให้ชีวิตจะนำไปสู่เส้นทางการพัฒนาทั้งทักษะและจิตใจที่ดีขึ้นค่ะ
ทั้งนี้ทั้งนั้น เราอาจจะมีประสบการณ์ต่างกัน สิ่งที่ท่านๆ นำมาเล่าก็แค่ส่วนเดียวของยอดภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น ถ้าไอเดียนี้เป็นประโยชน์ก็ลองเก็บๆ ไปพิจารณาได้ แต่ถ้ามองแล้วมันไม่ใช่ก็ปล่อยไปค่ะ ถือว่าแชร์ๆ ประสบการณ์กันแล้วกันนะคะ
โห เพิ่งทราบว่า แก๊ปโบ้ อายุ 29 แต่จากผลงานต่าง ๆ นี่ไม่ธรรมดาจริง ๆ ครับ นับถือ ๆ
ตอนที่พี่แก๊ปเล่าเรื่องเพื่อนผมก็นั่งฟังไปสักพัก เอ้ะ นึกขึ้นมาได้พี่แกรุ่นพี่โรงเรียนกุนี่หว่า (ผมรุ่น140นะครับ) แล้วยิ่งบอกชื่อพี่หมอว่าชื่อไทก็ชัดเจนครับ น่าจะพี่กฤตไท ผมฟังแล้วอยู่ๆก็รู้สึกจุกขึ้นมา แบบน้ำตาคลอเองเฉยเข้าใจความรู้สึกพี่แก๊ปเลยคับ ตอนที่พี่หมอไทเขากอด ละก็ตะโกนบอกรัก มันเป็นคำสั้นๆที่สำคัญมากจริงๆ RIPพี่หมอกฤตไทครับ
รักทุกคนในแซลมอนนะคะ เรื่องคุณหมอคือพูดไม่ออกเลยค่ะ❤
555ผมเล่นเวทอัพVITสายคราฟโพชั่นต้มท่อมใส่กัญชา บดสมุนไพรจุดไฟเพิ่มมานา
พี่แก๊ปโบ้ พี่กฤตไท ผมรักพี่นะ ❤
เป็นกำลังใจให้ค้าบบบ❤
เพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นพี่ของแก๊ปโบ้ แล้วเรียกพี่แก๊ปมาตลอดงั้นก็เรียกต่อไปแหละ รักทุกคนนะคะ 🤍
เปิดฟังตลอดตอนเช้าตอนเดินทางไปทำงาน. แม่งรู้สึก พร้อมเริ่มต้นใหม่ ช่างแม่งจริงๆ
Fc naka
สองคนนี้มีศักยภาพที่จะติดลมบน จะทยานสู่ชั้นบรรยากาศ ผมมองคนไม่เคยพลาดครับ
อะดีจ๊าาา
อยากให้พี่แก๊ปไป myth universe อ่า (ไม่รู้ไปยัง)
เม้นสองได้ไหม