زبان، زمان و زنان
Вставка
- Опубліковано 18 вер 2024
- درباره فیلم «ورود»
موجوداتی شگفت ظاهرا از بیرون جو زمین، آمده‌اند و جنگجو و پرخاشگر به نظر نمی‌رسند. مشکل این است که نمی‌توان آنها را فهمید و به زبان پیچیده‌ای که دارند پی برد. فیلم «ورود» به همت انجمن زروان در یک برنامه آنلاین مورد بررسی قرار گرفت. آنچه در پی می‌آید بریده سخنان نیما قاسمی برای تفسیر این فیلم است که ارتباط درونی پیچیده زبان و زمان را مطرح می‌کند و این هر دو را از مجرای شهود ویژه زنان روایت می‌کند.
مضامین مطرح:
- مروری به تاریخ اندیشه فلسفی اروپایی نشان می‌دهد که به مرور اهمیت درک شهودی زمان (درک زمانمندی) برای فیلسوفان آشکارتر شده است؛ ایمانوئل کانت در نقد اول، زمانمندی یا ادراک اشیاء و امور را به صورت زمانمند، شرط حصول هر نوع ادراک بهنجار می‌داند.
- پل ریکور در «زمان و حکایت» توضیح می‌دهد که انسان، زمان را از طریق قابلیت قصه‌گویی یا «نقل» می‌شناسد؛ دقیق‌تر اینکه، متمایز از زمان فیزیکی یا عینی، انسان، زمان را با قابلیت روایت کردن پیکربندی می‌کند.
- مقدمه دشوار ریکور بر جلد اول «زمان و حکایت» معطوف به این است که نشان دهد درک زمان از این رویکرد بوطیقایی (هنرمندانه/ شاعرانه/ قصه‌گویانه) میسرتر است تا رویکرد نظریه‌پردازانه یا عملگرایانه صرف. به عبارت دیگر، باید پذیرفت که به جای طرح سوالات فلسفی انتزاعی، یک قصه‌گو بهتر به معمای زمان پاسخ می‌دهد.
- فیلم بر اساس تقابل میان دو کاراکتر پیش می‌رود که یکی اهل علم است و دیگری زبان‌شناس. اولی مرد است و ذهنیت مردانه دارد و دومی زن، مادر است و روندهای زیستی را در نگاهش، تشریح نمی‌کند؛ بلکه به کلیت آنها نظر می‌کند. کاراکتر زن در این فیلم، در واقع نماد رویکرد بوطیقایی مدنظر ریکور است.
- آنها که پای سخن فال‌گیران می‌نشینند و برای آن پول پرداخت می‌کنند، در حقیقت مسحور معجزه زبان و پیوند عمیقش با ادراک زمانی شده اند. فال‌گیری، محصول کاربست الگوهای گفتمانی بخصوصی‌ست.
درود جناب قاسمی🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉
نیما جان سپاس از روشنگری های شما عزیز هم میهن. پایدار باشید
سپاس فراوان، برقرار باشید...
I LOVE YOU IRAN Ariyaee, ❤