RONNY LERRICK

Schrijven van fictie en non - fictieve never ending stories.
/ @greatnusantaradocumen...
Er zijn nog heel veel dingen die ik nog wil doen, naast Pencak Silat, Maen Pukulan, Seni MixArts bewegingsvormen,spiritueel en choreografieen.
Het schrijven van Indonesisch straatnieuws en dagboeken romans en politieke verhalen,dat is wat ik momenteel gaat focussen.
Dat klinkt als een krachtige missie,dat is inderdaad ook zo.
Schrijven over het Indonesische straatnieuws en fictieve verhalen betekent dat ik zowel de rauwe realiteit als de magie van verbeelding tot leven brengt. Tijd is mijn grootste uitdaging,maar de rest is geen obstakel,ik ben zeer gedisciplineerd en zet alles op alles om mijn doel te bereiken,passie en vastberadenheid had ik al sinds mijn Pencak Silat activiteiten in de jaren zeventig tot heden.
Ik ben een reizende schrijver sinds 1975,mijn dagen worden gevuld met observatie en documenteren over allerlei onderwerpen en gebeurtenissen.In Indonesië op straat zie ik het leven in al zijn facetten: de verkoper die warme nasi bungkus inpakt, de straatmuzikant die met een versleten gitaar melancholische liedjes speelt, de oude man die zijn waar uitstalt op een kar terwijl hij verhalen vertelt aan voorbijgangers. Elk van hen draagt een geschiedenis, een emotie, een verborgen strijd om te kunnen overleven.
Ik was en ben ,en nog steeds, op vele en spontane momenten degene die ze kan vastleggen, die hun stemmen,gedachten en ziel kan laten weerklinken op mijn vele pagina's dagboeken,een documentatie / persoonlijke archief van vijftig jaar lang van hard werken,had ik reeds gedaan en nog steeds, zolang ik nog kan doen,zal ik zeker doen.
Maar schrijven vergt tijd en concentratie,en tijd is schaars. De wereld raast door, de verplichtingen stapelen zich op, en soms voel je de druk,en dit is geen stress,van alles wat nog geschreven moet worden,daarnaast ben ik nog steeds super actief met mijn Pencak Silat activiteiten.Toch blijft de drang om te creëren sterker dan de obstakels en andere beproevingen in mijn leven. Je steelt momenten,je creëert tijd en ben gedisciplineerd, in de vroege ochtenden met een kop koffie, late avonden waar alleen de zachte gloed van je scherm de kamer verlicht.
Ik twijfel niet,dat zorg ik ervoor,komt door mijn jarenlange ervaring en trainingen op het gebied van spirituele zaken.Zijn mijn verhalen goed genoeg? dat laat ik aan de lezers beslissen Raakt mijn Indonesische straatnieuws, mijn fictie en non fictie wel de essentie ?
Ja zeker,dat ben ik overtuigd ! Omdat mijn verhalen ertoe doen.
Omdat de straat,ongeacht waar je ook bent, in Indonesië, in Nederland of waar dan ook een podium verdient. Omdat mensen,de karakters,de omgeving, de plaats die ik creëerde,net zo levend kunnen zijn als de mensen die ik dagelijks observeert en met hun in discussie gaan.
Met elke geschreven zin wordt de last van tijd minder zwaar. Het schrijven is geen strijd voor mij, maar een vloeiende artistieke beweging, een ritme dat zich aanpast aan mijn gedachten, mijn leven. En voor je het weet, vormen de woorden een mozaïek van Indonesische culturele erfgoed,geschiedenis en toekomst, allemaal verweven door mijn pen en gedachten.
Ik weet,dit is nog maar het begin.
Ronny Lerrick
Schrijver / Cultuuractivist