Lyrics Μπερδεμένες οι σκέψεις στροφές και ανηφόρες και φόβοι μη πέσεις Και κρατιέσαι απ' τις λέξεις που αρκούν για να λες ότι αρκείσαι σε βλέψεις Και σιχαίνεσαι εσένα κι απ' το σώμα ψάχνεις τρόπο να τρέξεις Δεν παίζει διαφυγή κι είσαι στο λίγο πριν Λίγο πριν να τα παίξεις Μπλοκαρισμένα τα συναισθήματα Ευθείες γραμμές σαν των δρόμων τα φώτα από τα καταστήματα Περασμένα μεσάνυχτα έχουν τελειώσει τα πυροτεχνήματα Σε κάθε πόλη μια θέα Ενώ καπνίζουμε τρίμματα Πώς σταματάει ο πόνος , που αρχίζει ο ουρανός; Πώς να περνάει ο χρόνος ενώ είμαι τόσο εκτός; Και πώς να νικήσω την θλίψη μου, πώς; Εκτός πρίζας τα λίγα καλώδια που φέρνουνε φως Του αέρα μορφή παίρνει το όνειρο φεύγει και αφήνει σιγή Μπερδεμένα μολύβια δεν γράφουν μα σβήνουν και σβήνω μαζί Τα μάτια βλέπουν χαραυγή Το σώμα μου όμως υστερεί Έχει κολλήσει μες το γκρί Το γκρι του βράχου που έχει παραδοθεί Δεδομένο τέλος πρωτού καν αρχίσει Κάθεσ σκέψη τέτοια έχει στον χρόνο δείξει Ότι σαμποτάρουμε αυτό που ανθίζει αφού σιωπή μας όλα τα θερίζει Λέμε πως δεν αξίζει, βάζουμε εφέ στην δύση, χρώμα μην αντικρύσει. Το τέλος έτσι μεταμόρφωσε κάθε αρχή σε, θλίψη.
Αν και fan , και παρόλο που εκτίμησα τα φωνητικά, flow , beat κλπ , προτείνω να γράφουμε όταν έχουμε κάτι ουσιώδες να πούμε. Στίχος που με 4 ακόρντα σε κιθάρα θα θύμιζε αφηρημένο single των Πυξ λαξ (in my humbe opinion πάντα). Ωραίο κομμάτι να τσιλάρεις και να παίζει στο backround αλλά τα λόγια (π.χ συγκριτικά με το Η Φύση Μιλά ) Flat to say the least.
Μα έχει να πει κάτι πολύ σημαντικό. Έτσι όπως το νιώθω και το καταλαβαίνω επικοινωνεί την παράλυση της ζωής μας που σήμερα συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους, από άγχος, τις πάρα πολλές πληροφορίες που έχουμε να διαχειριστούμε, τα άσχημα που βιώνουμε και χάνουμε την ελπίδα μας για τον κόσμο. Αυτό είναι κάτι που δεν το μοιραζόμαστε γενικά ο ένας με την άλλη πιστεύω (γτ δεν ανοιγόμαστε καθώς μας έχουν κάνει καχύποπτους και όχι μόνο οι κοινωνικές συνθήκες και το ένστικτο επιβίωσης) , όμως υπάρχει ανάγκη να το κάνουμε για να αντέξουμε. Αυτό το κομμάτι για μένα κάνει ακριβώς αυτό και εμένα μου θυμίζει να μην το βάζω κάτω. Είμαστε πολλά που περνάμε παρόμοιες αν όχι ίδιες δυσκολίες και μαζί θα αντισταθούμε ενάντια τους και σε ότι τις δημιουργεί. Για μένα δεν χρειάζεται να πει κάτι ξεκάθαρα Το κομμάτι ξεχειλίζει συναισθήματα. Αυτό φτάνει. Έτσι το εκλαμβάνω εγώ. Αν και η άποψη μου δεν έχει τόση σημασία γτ δεν μου την ζήτησε κάνεις, αλλά και ξέρει κλτρ τι κάνει η δημιουργός του κομματιού, την έγραψα για να ειπωθεί και η θέση ότι έχει νόημα το κομμάτι. Στην ολότητα του, αλλά και στους στίχους του μεμονωμένα
@@johnmagkas3972 μήπως σχολίασες κάποιο κομμάτι που σου άρεσε ή μόνο τα στραβά κρίνεις κ ως τι κρίνεις την μουσική που βγάζει ο καθένας? Άμα δεν σαρεσει πας παρακάτω άλλος η οποία κριτική να γίνεται για εποικοδομητικους λόγους και κρατά στο μυαλό σου έναν στοίχο των Τζολί Ρότζερ που λέει" δεν γράφω εγώ για να εκφραστείς εσύ "
Lyrics
Μπερδεμένες οι σκέψεις
στροφές και ανηφόρες και φόβοι μη πέσεις
Και κρατιέσαι απ' τις λέξεις που αρκούν για να λες
ότι αρκείσαι σε βλέψεις
Και σιχαίνεσαι εσένα κι απ' το σώμα ψάχνεις τρόπο να τρέξεις
Δεν παίζει διαφυγή κι είσαι στο λίγο πριν
Λίγο πριν να τα παίξεις
Μπλοκαρισμένα τα συναισθήματα
Ευθείες γραμμές σαν των δρόμων τα φώτα από τα καταστήματα
Περασμένα μεσάνυχτα έχουν τελειώσει τα πυροτεχνήματα
Σε κάθε πόλη μια θέα
Ενώ καπνίζουμε τρίμματα
Πώς σταματάει ο πόνος , που αρχίζει ο ουρανός;
Πώς να περνάει ο χρόνος ενώ είμαι τόσο εκτός;
Και πώς να νικήσω την θλίψη μου, πώς;
Εκτός πρίζας τα λίγα καλώδια που φέρνουνε φως
Του αέρα μορφή παίρνει το όνειρο φεύγει και αφήνει σιγή
Μπερδεμένα μολύβια δεν γράφουν μα σβήνουν και σβήνω μαζί
Τα μάτια βλέπουν χαραυγή
Το σώμα μου όμως υστερεί
Έχει κολλήσει μες το γκρί
Το γκρι του βράχου που έχει παραδοθεί
Δεδομένο τέλος πρωτού καν αρχίσει
Κάθεσ σκέψη τέτοια έχει στον χρόνο δείξει
Ότι σαμποτάρουμε αυτό που ανθίζει
αφού σιωπή μας όλα τα θερίζει
Λέμε πως δεν αξίζει,
βάζουμε εφέ στην δύση,
χρώμα μην αντικρύσει.
Το τέλος έτσι μεταμόρφωσε κάθε αρχή σε, θλίψη.
❤❤
Agaphmeno tou diskou.
Αν και fan , και παρόλο που εκτίμησα τα φωνητικά, flow , beat κλπ , προτείνω να γράφουμε όταν έχουμε κάτι ουσιώδες να πούμε. Στίχος που με 4 ακόρντα σε κιθάρα θα θύμιζε αφηρημένο single των Πυξ λαξ (in my humbe opinion πάντα).
Ωραίο κομμάτι να τσιλάρεις και να παίζει στο backround αλλά τα λόγια (π.χ συγκριτικά με το Η Φύση Μιλά ) Flat to say the least.
Μέχρις όπου φτάνει η κούτρα του καθενός
Μα έχει να πει κάτι πολύ σημαντικό. Έτσι όπως το νιώθω και το καταλαβαίνω επικοινωνεί την παράλυση της ζωής μας που σήμερα συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους, από άγχος, τις πάρα πολλές πληροφορίες που έχουμε να διαχειριστούμε, τα άσχημα που βιώνουμε και χάνουμε την ελπίδα μας για τον κόσμο. Αυτό είναι κάτι που δεν το μοιραζόμαστε γενικά ο ένας με την άλλη πιστεύω (γτ δεν ανοιγόμαστε καθώς μας έχουν κάνει καχύποπτους και όχι μόνο οι κοινωνικές συνθήκες και το ένστικτο επιβίωσης) , όμως υπάρχει ανάγκη να το κάνουμε για να αντέξουμε. Αυτό το κομμάτι για μένα κάνει ακριβώς αυτό και εμένα μου θυμίζει να μην το βάζω κάτω. Είμαστε πολλά που περνάμε παρόμοιες αν όχι ίδιες δυσκολίες και μαζί θα αντισταθούμε ενάντια τους και σε ότι τις δημιουργεί. Για μένα δεν χρειάζεται να πει κάτι ξεκάθαρα
Το κομμάτι ξεχειλίζει συναισθήματα. Αυτό φτάνει. Έτσι το εκλαμβάνω εγώ. Αν και η άποψη μου δεν έχει τόση σημασία γτ δεν μου την ζήτησε κάνεις, αλλά και ξέρει κλτρ τι κάνει η δημιουργός του κομματιού, την έγραψα για να ειπωθεί και η θέση ότι έχει νόημα το κομμάτι. Στην ολότητα του, αλλά και στους στίχους του μεμονωμένα
@@johnmagkas3972 συγνώμη άλλη φορά να σε ρωτάει ο κάθε ένας πριν βγάλει κομμάτι αν έχει κάτι να σου πει αλλιώς να μην το βγάζουν . Ρε τι ακούμε
@@johnmagkas3972 μήπως σχολίασες κάποιο κομμάτι που σου άρεσε ή μόνο τα στραβά κρίνεις κ ως τι κρίνεις την μουσική που βγάζει ο καθένας? Άμα δεν σαρεσει πας παρακάτω άλλος η οποία κριτική να γίνεται για εποικοδομητικους λόγους και κρατά στο μυαλό σου έναν στοίχο των Τζολί Ρότζερ που λέει" δεν γράφω εγώ για να εκφραστείς εσύ "