W roku 1973 w wakacje byłem gospodarzem Campingu przy basenie,cudowne czasy, a po drugiej stronie ulicy było boisko wtedy A klasy Radkowa i tam graliśmy w piłkę nożną. I taki Radków pamiętam,często tam bywam ale tylko przejazdem.
moja młodość i sentymentalny powrót do niej pamiętam wszędzie nas było pełno nikt nie myślał żeby być w domu,nie było telefonów komputerów byliśmy tylko my i zabawa i jestem pewny że było lepiej bo spotykaliśmy się w twarzą w twarz a nie tak jak teraz przez szkło monitora,to już nie wróci,ale to może dlatego że już mam swoje lata albo to postęp cywilizacyjny może się mylę ale w tedy było lepiej.
Januszowi stokrotne podziękowania! Dopiero dzisiaj uświadomiłem sobie jak wiele było w mieszkańcach determinacji, aby miasteczko przetrwało. Patrząc na dokumenty fotograficzne Janusza i Zygmunta można powiedzieć: gdyby nie mieszkańcy Radkowa, i ich upór - byłoby pozamiatane.
Oglądając ten film miałam nadzieję, że nigdy się nie skończy. To niesamowite oglądać zdjęcia sprzed kilkudziesięciu lat i poznawać miejsca, wiedzieć gdzie zostały zrobione. Wiedzieć gdzie stały budynki, których już nie ma. :) Jestem rocznik 99 i mogę przyznać szczerze, że takie zdjęcia podobają mi się o wiele bardziej, niż te nowoczesne. Piękny film, cudowne zdjęcia. Z niecierpliwością czekam na więcej. Pozdrawiam. :)
![Radków i okolice. Film promocyjny regionu [2006]](/img/n.gif)
Uwielbiam klimaty małych miasteczek. Zwłaszcza tych gdzie jest lub kiedyś była kolej. Po tym filmie odwiedzę Radków na pewno.
W roku 1973 w wakacje byłem gospodarzem Campingu przy basenie,cudowne czasy, a po drugiej stronie ulicy było boisko wtedy A klasy Radkowa i tam graliśmy w piłkę nożną. I taki Radków pamiętam,często tam bywam ale tylko przejazdem.
Coś pięknego.
Fajnie, że udało się uchwycić kilka motywów kolejowych.
Piękne widoki super film !
I was in your wonderfull city in 2004 year.
Dzieki za to wspomienie❤
Jak to wspaniale powrócić do lat swojego dzieciństwa.
Coś pieknego
moja młodość i sentymentalny powrót do niej pamiętam wszędzie nas było pełno nikt nie myślał żeby być w domu,nie było telefonów komputerów byliśmy tylko my i zabawa i jestem pewny że było lepiej bo spotykaliśmy się w twarzą w twarz a nie tak jak teraz przez szkło monitora,to już nie wróci,ale to może dlatego że już mam swoje lata albo to postęp cywilizacyjny może się mylę ale w tedy było lepiej.
Januszowi stokrotne podziękowania! Dopiero dzisiaj uświadomiłem sobie jak wiele było w mieszkańcach determinacji, aby miasteczko przetrwało. Patrząc na dokumenty fotograficzne Janusza i Zygmunta można powiedzieć: gdyby nie mieszkańcy Radkowa, i ich upór - byłoby pozamiatane.
A ja odniosłem wrażenie, że było wiele determinacji by nie przetrwało.
Oglądając ten film miałam nadzieję, że nigdy się nie skończy. To niesamowite oglądać zdjęcia sprzed kilkudziesięciu lat i poznawać miejsca, wiedzieć gdzie zostały zrobione. Wiedzieć gdzie stały budynki, których już nie ma. :) Jestem rocznik 99 i mogę przyznać szczerze, że takie zdjęcia podobają mi się o wiele bardziej, niż te nowoczesne. Piękny film, cudowne zdjęcia. Z niecierpliwością czekam na więcej. Pozdrawiam. :)
Miałam bardzo podobne odczucia ! Emocjonalny film,aż chce się więcej ! 🥰
Pamiętam wszystkie miejsca.Mieszkałem w Radkowie od 1952 roku.Szkołe ukończyłem w 1964r.Oglądałem z łezką w oku. To było miłe.
Ciekawy dokument fotograficzny. Niektóre obrazy pamiętam z dzieciństwa. Czasy były przaśne, a proces dewastacji Radkowa sięgnął wówczas chyba apogeum.
Dzięki za ten film :)
I jeszcze mam takie pytanie, co to za miejsce w 1:37? Bo nie kojarzę.
To był niewielki staw (chyba z hodowlą ryb) na początku obecnego zalewu.