Mój zmarł 3 lata temu. Nigdy nie przeprosił, nigdy nie wyglądał, jakby chociaż sekunda refleksji skalała jego umysł. Gdy umarł to byłam wściekła, że uciekł od tego piekła, w którym mnie zostawił, bez żadnych konsekwencji. Wtedy też po raz chyba 2 w życiu, moja matka powiedziała mi że mnie kocha i przeprosiła, że właściwie sama się wychowywałam. Ona była skupiona na 3 synach, "dziedzicach rodu" a najbardziej na mężu i to dla niego wszystko rzucała i szła w nocy szukać zachlanego ukochanego. Narcyza, przemocowca, niedorajdę mentalną. To przez niego wyjechałam z Polski 15 lat temu. W Polsce bywałam co 5 lat. Teraz jadę po 2 latach i w końcu czuję się jak w domu rodzinnym. Nikt mnie ciągle nie krytykuje, nie myślę o wyjeździe po godzinie od przyjazdu. Mogę w końcu oddychać w tym budynku, który, gdyby tylko umiał mówić, opowiedziałby horror sprzed lat. Ściskam mocno wszystkich, którzy nadal cierpią i tych, którzy przestali❤
Ja nie mam za sobą takich doświadczeń, jak Ty Patryczku. Zastanawiałam się nawet, czy powinnam, czy ma prawo w tej sytuacji komentować, a jednak to robię. Jesteś na topie moich ulubionych osóbek z neta i dotyka mnie, jak ktoś Cię rani i krzywdzi. Nie musisz nikomu nic przebaczać to są Twoje uczucia i emocje. Masz absolutnie prawo radzić sobie z nimi po swojemu. Bardzo mi przykro, że to wszystko Cię spotkało. Świetne jest to, że się nie poddajesz i pomimo tego, że to ciężkie to przepracowałeś to na terapii. Dzielisz się tym z nami i stanowisz dobry przykład jak się to robi. Jesteś fantastyczny!!
Podpisuję się pod słowami dla tatusia. Dodam od siebie : nie lejcie dzieci, nie zmuszajcie do spełniania swoich nieudanych ambicji, nie chlejcie, nie parentyfikujcie, nie róbcie z nich kozła ofiarnego. To takie podstawy podstaw. Nikt się na świat nie prosił,
Uff... Już się bałam, że to będzie jakieś pierdolamento z serii nadstawiania drugiego policzka właśnie. Nie- to, że jesteśmy osobami bardziej wartościowymi od jakiegoś patusiarskiego tyrana, nie obliguje nas do udawania, że deszcz pada kiedy ktoś ewidentnie pluje w mordę. Dużo siły dla osób, które muszą się z czymś takim zmagać, nie jesteście nikomu kto Was krzywdził nic winni.
Patryk, dla mnie naprawdę jesteś super facetem! Strasznie Cię cenię za to, że pomimo swoich przeżyć jesteś taki, jaki jesteś… naprawdę bardzo wartościowy z Ciebie człowiek❤❤❤
Czekałam na to,... aż mnie przeszły ciarki. Brawo Patryk! Zgadzam się z tym, że to nasza i tylko nasza decyzja odnośnie tego, komu i co wybaczamy. Jesteśmy wtłaczani myślenie "musisz to, musisz tamto", " wybacz mu, bo on/ona nie chciał/chciała". G... uzik prawda. Nic nie musimy. Na szacunek i miłość dzieci trzeba zapracować. Tak jak my pracujemy na szacunek i miłość otaczających nas ludzi. Jeszcze raz brawo Patryk.
Mój ojciec jest prawdopodobnie narcyzem. Nie cierpię jego charakteru. Ma drugą rodzinę, której nigdy nie poznałam. Ucięłam kontakt całkowicie, bo dzwonił do mnie tylko z numeru zastrzeżonego. Niech spierdala ;)
Patryczku wiem o czym mówisz i bardzo podobają mi się te życzenia dla tatusia. Mój tatuś mnie opuścił, gdy byłam niemowlakiem, zostawił z przemocową matką. Nie znałam go. Niedawno dowiedziałam się, że od wielu lat nie żyje. Nienawidziłam rodziców, ale teraz gdy obydwoje są martwi mogę im wybaczyć, bo nic złego mnie już od nich nie spotka. Trzymaj się i nie daj się. Buziaki💋💋
Patrysiu, proszę o więcej filmików z Tobą w roli głównej, słowne podsumowanie ojca podoba mi się. Dosadne słowa wywalają z nas agresję do kogoś.👏👏👏👍👍👍🫶🫶🫶😘😘😘
Pracując w szpitalu z różnymi ludźmi człowiek z czasem przestaje się dziwić, że niektórych pacjentów nikt nie odwiedza i nikt się nimi nie interesuje. Za młodu było mi żal takich ludzi, a teraz cóż... co siejesz to zbierasz😊
dziękuję, że nie jest to film o tym, że trzeba wybaczać, powinno się wybaczać, albo że wybaczenie daje nam ukojenie. czasami największe (i jedyne) ukojenie możemy zapewnić sobie przez brak tych ludzi w naszym życiu.
Ten motyw z wybaczaniem jest bardzo toksyczny. Myślę, że robi wiele złego zmuszając ludzi do uczuć, których tak naprawdę nie odczuwają, do oszukiwania samych siebie - to nie może być zdrowe. Na szczęście coraz więcej się o tym mówi.
@@jezykonauta7480 Na szczęście coraz więcej jest mnie we mnie motyw z wybaczaniem jest bardzo toksyczny bo uwielbiam oszukiwać samego siebie,gryźć i pluć, gdy zjadam wielkie czarne orzechy bezsensu Chociaż prawdobpodobnie to nie może być zdrowe ale Oni mówią już coraz mniej
Super, że przepracowałeś sobie temat ojca. Ja mam super tatę, dlatego patrzę na osoby, mające takie doświadczenia jak Ty, z ogromnym szacunkiem i chyba zrozumieniem. Chociaż oczywiście nie jestem w stanie zrozumieć, bo mam super tatę. Z którym bawiłam się lego na dywanie, poznawałam Gwiedne Wojny, ale i oswajałam lęk przed psami. W dorosłym życiu tata jest moim przyjacielem i cenię sobie bardzo tę relację.
U mnie w domu ostatnio krąży temat takiego wybaczenia. Ja czuję, że mam prawo nie wybaczać i nikt nie może nakłaniać mnie do swoich emocji. Za dużą krzywdę od osoby, która powinna kochać bezwarunkowo nie potrafię znaleźć słów wytłumaczenia. Nigdy jej nie wybaczę i MAM DO TEGO PRAWO
Piękny przekaz dla ojca! Szczery, bez ściemy i przekłamań o konieczności wybaczania, bo jak nie wybaczysz to zohydzisz sobie życie. Dołączam się do życzeń wypierdalania ❤
Rozumiem Cię doskonale, dobrze, że głośno potrafisz to wreszcie powiedzieć! Jeśli ktoś nas skrzywdził mamy prawo odciąć się od niego, bez względu na to czy to jest obca osoba czy ojciec. Love Yourself!✌️☀️
Tyś mi teraz zaimponował, Patryk Chilewicz. Aż się dumna zrobiłam bo sama też dochodzę w życiu do podobnych wniosków w kwestiach rodzicielskich i wiem ile to kosztuje.
Czytałeś może książkę "nie zaczęło się od ciebie"? Mi się właśnie w niej nie podobało to, że autor sugeruje że wszystko wszystkim trzeba wybaczyć. Swoją drogą mnie też zawsze mierzwi wewnętrznie dzień ojca.
Mam okropne doświadczenia z moim ojcem. Jest alkoholikiem i przemocowcem. Przez ogromny stres i traumę w dzieciństwie, oprócz zaburzeń psychicznych, zachorowałam na nieuleczalną i śmiertelną chorobę autoimmunologiczną. Mój ojciec mnie zabije, ja chciałabym go.
Za tydzień mam urodziny i też będę mieć 34 lata. Ojciec stosujący przemoc psychiczną też był. Ciekawa jestem ile jest nas, dorosłych dzieci, skrzywdzonych przez własnych "tatusiów".
Ja nie wiedziałam swojego ojca od 12 lat. Osobiście mu przebaczyłam, nie ze względów chrześcijańskich, ale ze względu na samą siebie. Lepiej mi się żyje wiedząc, że teraz to ja mam władzę nad swoim życiem i ode mnie zależy czy przebaczę, czy nie. Ojciec dla mnie jest tak żałosną postacią, że jest mi go po prostu szkoda. Dostał ode mnie przebaczenie, ale nic więcej.
W koncu tutaj filmik 😍 Patryku, podzielam twoje przezycia z ojcem... niestety przez jednego czlowieka drugi czlowiek moze miec zupelnie spierdzieloną psychike na cale lata.. trzymaj się ❤
Uwielbiam cię. Tez zazdroszczę ludziom, ktorzy mieli dobrych ojców. Mojemu nie udało sie mnie wykończyć (chociaz próbował) i na dodatek dozyl 90-tki. Pocieszajace jest, ze teraz placi jakoś za swoje grzechy. Niestety, musze uczestniczyć w opice nad nim, bo jestem przyzwoitym czlowiekiem, ale wcale mu nie współczuję, wrecz przeciwnie. Dla mnie jest śmieciem i tez mu nie wybaczę. ❤❤❤
Mój stary był przemocowym alkoholikiem, który bił nas codziennie. Umarł w swoim ulubionym "barze" w otoczeniu kumpli - miał zawał, padł pod stół, oni myśleli, że tak się schlał. O dziwo sam zawał by przeżył, ale zaczął topić się we własnych wymiocinach i innych wydzielinach. Umierał tak kilka godzin. Wiem, że dla wielu (w tym oczywiście dla mnie) jest to pocieszeniem.
Gratuluję Patryk, piękne przesłanie do ojca, wielu członkom wielu rodzin takowe się należy a z jakichś dziwnych powodów nigdy go nie otrzymali - mam też nadzieję i chciałam ją wyrazić, że trend na "obowiązek" wybaczania wszystkim wszystkiego kiedyś przeminie. Bardzo szkodliwy, zwłaszcza dla dzieci i innych ofiar przemocy.
@@gabrielafrancuz8769 i że dopóki nie wybaczysz nie będziesz od tego wolny i że te trudne chwile przecież nauczyły cię wielu rzeczy, a więc były potrzebne:)))) już to normalnie słyszę:)))
Aby w ogóle rozważać przebaczenie, dana osoba musi przede wszystkim tego chcieć, naprawdę żałować i prosić o wybaczenie. Sam fakt, że to ojciec czy matka, niczego nie zmienia. W moim osobistym doświadczeniu z przemocowym rodzicem najważniejszy był moment, kiedy zaczęłam podchodzić do tego tematu z obojętnością i przestałam czuć w sobie ten gniew. Skoro tak bliska rodzina wybiera zamiast miłości krzywdzenie i nienawiść, to po co ja mam sobie nią głowę zawracać? Nie da się nikogo zmusić do bycia dobrym rodzicem.
Tak bardzo rozumiem. Też zerwałam kontakt z ojcem w tym wieku i mam mu to samo do przekazania. I uważam, że tak jest dobrze - nie ma nic, czego mogłabym się dobrego od niego nauczyć. Patryku, myślę że jesteś już ze 3 razy bardziej dojrzały od swojego ojca i to jest Twoje zwycięstwo
Brawo. Ja też nie uważam, że muszę przebaczyć ojcu. Teraz mamy kontakt i myślę, że stara się coś naprawić. To tyle. Nie będę się jednak do niczego zmuszać. Najważniejsze, żeby nie ulegać innym pod presją i stawiać swoje granice. Kochać siebie to jednak podstawa. Heh. Pozdrawiam Ciebie i życzę wszystkiego dobrego.
Temat ojca przemocowca jest mi niestety bardzo znany, również dopiero w wieku 30lat przestałam się go bać. Niesamowite uczucie wolności. Gratuluje panie Patryku takiego progresu w swojej głowie i życiu. Wiem jakie to trudne ❤
Chciałabym powiedzieć to samo mojemu ojcu, niestety jest już w piekle. Nabijają nam głowy, że warto wybaczać, bo tam sratatata i takie tam różne słodkie pierdy. Kiedyś zrozumiałam, że wcale nie muszę mu wybaczać, i że to jest w porządku, że mogę krzyczeć w eter: wypierdalaj ty kurwo, i że to jest w porządku, że mam prawo go nienawidzieć i cieszyć się ze już zdechł. I gdy to zrozumiałam, że mam prawo to czuć, dopiero wtedy doznalam ulgi. Warto nie myśleć o sobie :dorosłe dziecko kogoś tam. Lepiej myśleć o sobie: dorosły. Pozdrawiam Cie Patryku, i tak najważniejsza jest ta rodzina, która sami zbudowaliśmy.
Mi się szczęśliwie trafiła super rodzina, nie idealna, wiadomo, ale bardzo spoko. I może dlatego, a może dlatego, że taka już jestem, nie umiem sobie nawet wyobrazić ani pojąć jak ludzie mogą źle traktować swoje dzieci. Nie chcę być matką, ale nawet jakbym jakimś nieszczęściem została to sobie nie wyobrażam jak można być takim kurwiem i krzywdzić swoje (jakiekolwiek?) dzieci. Wkurwia mnie to po wszechkurwmiar. W tym moim poczuciu wkurwu i niezrozumienia chciałabym Cię mocno przytulić zdalnie i mam nadzieję, że życie Ci to zrekompensuje ze zdowojną conajmniej mocą ❤ Ściskam też wszystkich z podobnymi doświadczeniami ❤
⭐️duma milion że nie uciekłeś z tego salonu tylko idziesz umówić irl ⭐️Czy w tym barberze są też plakaty z christmas pine’m jak w 90% salonów w Bcn? Xd ⭐️na chodniku leżał piekarnik do zabudowy xD
A czy nie jest przypadkiem tak źe ta historia z barberem to jest właśnie takie przypomnienie ojca i stąd większy stres? Ja tak mam jak ktoś na mnie się wydziera. W każdym razie wydaje mi się że przepracowanie takiej relacji zawiera trzy etapy: poczucie bycia ofiarą; potem gniew (Patryk); a potem albo wybaczenie albo obojętność w każdym razie - wtedy wiadomo że temat przepracowany. Wybaczenie dla siebie przede wszystkim - wiadomo że urazy wobec innych, gniew etc. generalnie szkodzą zdrowiu i skracają życie a oprawcy nic nie robią.
totalnie rozumiem wszystko co powiedziałeś o ojcu i mogę się podpisać pod tymi słowami. Też nie przebaczam, bo niby dlaczego. Naważył sobie piwa "ciężko pracując" na moje zdanie o nim i tyle. Wszystkim pozytywnym Ojcom, którzy są za swoimi dziećmi i rodziną, życzę wszystkiego co najlepsze :) Co do Wrocławia, kolega był, ponoć było super :) Pozdrawiam :)
Ja też miałem przemocowego ojca, ale już przepracowałem to i mu wybaczyłem. Jestem w stanie z nim gadać ale nie czuję że mój ojciec tylko wujek albo ktoś z rodziny dalszy.
Ja też miałam ojca który psychicznie się znęcał, najgorsze że nigdy żył to życzyłam mu najgorszego a teraz jak go nie ma to mam tak dziwne uczucia. Nawet po tęsknotę i żal że go nie ma. Wspominam też bardziej te dobre momenty i widzę że zakrzywiam już trochę to jakim był człowiekiem. Jednak uważam, że wybaczyć trzeba dla spokoju swojego w życiu na codzień .
Wspaniały film. Moja relacja z ojcem też niezwykle trudna. Alkoholas, lał i prał, zniszczył mi dzieciństwo i dojrzewanie. Teraz ma ponad 70 lat, chodzi na terapię. Pamiętam mu wszystko, ale odpuszczam powoli, staram się nie filtrować go przez tamte wspomnienia. On już jest w takim wieku, że w każdej chwili może odejść, a ja nie chcę mieć poczucia, że stworzył potwora, który w zamian za zniszczenie startu w życie chce zniszczyć mu finisz.
No właśnie, chodzi na terapię. To klucz. Mój nie chodzi i próbuje mnie zniszczyć, a blisko mi do wieku Patryka. Dla niego bycie potworem to odmowa robienia mu za służącą, więc jestem potworem. Nie przyłożę ręki do tego, żeby mu było wygodniej się zachlać.
Ma ktoś jakies książki do polecenia w tego typu temacie toksycznych rodziców? Ale też mam takie odczucia, że nie potrafie pewnych rzeczy przebaczyć i też mam zagwostke czy powinnam czy nie. Moja terapeutka namawia mnie do tego żebym przebaczyła ale nie wiem czy to dobre.. 😕😔
"Być tak naprawdę" "Początek wszystkiego" Bardzo polecam. Ani nie wybaczć, ani nie zwać kontaktów z rodzicami. Pochylić się nad swoim dzieciństwem, przeżyć żałobę i zaakceptować takie jakim było bo to twoja droga. Twój ojciec też miał swoją drogę, może była jeszcze cięższa?
Ja mam skomplikowaną relację z Tatą, bo z jednej strony zawdzięczam mu super dzieciństwo i rozwój wielu moich pasji i zainteresowań, gdyby nie on byłabym zupełnie inną osobą, a większość moich najlepszych wspomnień z dzieciństwa wiąże się właśnie z Tatą. A jednak w latach nastoletnich ta relacja bardzo się ochłodziła i zadziało się kilka rzeczy, które do dziś mam za złe i ciężko mi o tym zapomnieć + on sam dość mocno się zmienił, bardzo zgorzkniał i trudno z nim rozmawiać czasami, bo ma swoje spojrzenie na świat i nie da sobie nic powiedzieć. Bardzo mi smutno z tego powodu, bo tęsknię za moich "starym" tatą i aktualnie nie mamy jakiejś bliskiej relacji..ale jak słyszę, że dużo ludzi miało przemocowych ojców albo nieobecnych (w przenośni lub dosłownie), to zawsze mi przykro, bo nie wiem jak by wyglądało moje życie bez niego :(
Zrobiło mi się smutno bo pomyślałam, że pomimo tego co mówisz do ojca nie do końca tak jest w przeciwnym wypadku nie szukalbys go w social mediach. Miałbyś na to wywalone. A nie masz.
Wybaczenie daje wolność. Wybaczenie nie rozgrzesza ojca. Dopóki będziesz pielęgnował niechęć, złość, żal to będzie Ci się trudno żyło. Mówię to z własnego doświadczenia- w momencie kiedy wybaczyłam poczułam się lżejsza
Mnie się wydaje, że jednak warto wybaczyć, dla samego siebie. Nie oznacza to unieważnienia swoich krzywd, zapomnienia, szukania kontaktu, próby naprawy relacji z oprawcą czy pojednania. Noszenie w sobie żalu naprawdę nie pomaga, wiem po sobie. Lepiej to puścić i żyć dalej z ulgą
Wiedziałam po prostu, że będzie 'taki miły' po tego typu spinie, ludzie z reguły się temperują i starają się zachować jak najlepiej następnym razem. 🥲😛
Gratuluję tego, że pomimo wychowywania w dzieciństwie przez przemocowego ojca stałeś się dobrym i wartościowym dorosłym
Ja na 100% dałabym sobie po prostu pofarbować tą brodę, żeby nie robić problemu 😂
Ja dokładnie tak samo 😂😂
Ja też, cokolwiek chciałby mi przefarbować.
Ja jeszcze bym przeprosił, że się urodziłem w ogóle 😅
Oj tak to jest właśnie wychowywanie na grzeczne dziewczynki 😂
No myślę że mogłabyś ciekawie wyglądać😉😉
Mój zmarł 3 lata temu. Nigdy nie przeprosił, nigdy nie wyglądał, jakby chociaż sekunda refleksji skalała jego umysł. Gdy umarł to byłam wściekła, że uciekł od tego piekła, w którym mnie zostawił, bez żadnych konsekwencji.
Wtedy też po raz chyba 2 w życiu, moja matka powiedziała mi że mnie kocha i przeprosiła, że właściwie sama się wychowywałam.
Ona była skupiona na 3 synach, "dziedzicach rodu" a najbardziej na mężu i to dla niego wszystko rzucała i szła w nocy szukać zachlanego ukochanego. Narcyza, przemocowca, niedorajdę mentalną. To przez niego wyjechałam z Polski 15 lat temu. W Polsce bywałam co 5 lat. Teraz jadę po 2 latach i w końcu czuję się jak w domu rodzinnym. Nikt mnie ciągle nie krytykuje, nie myślę o wyjeździe po godzinie od przyjazdu. Mogę w końcu oddychać w tym budynku, który, gdyby tylko umiał mówić, opowiedziałby horror sprzed lat.
Ściskam mocno wszystkich, którzy nadal cierpią i tych, którzy przestali❤
Ja nie mam za sobą takich doświadczeń, jak Ty Patryczku. Zastanawiałam się nawet, czy powinnam, czy ma prawo w tej sytuacji komentować, a jednak to robię. Jesteś na topie moich ulubionych osóbek z neta i dotyka mnie, jak ktoś Cię rani i krzywdzi.
Nie musisz nikomu nic przebaczać to są Twoje uczucia i emocje. Masz absolutnie prawo radzić sobie z nimi po swojemu.
Bardzo mi przykro, że to wszystko Cię spotkało. Świetne jest to, że się nie poddajesz i pomimo tego, że to ciężkie to przepracowałeś to na terapii. Dzielisz się tym z nami i stanowisz dobry przykład jak się to robi. Jesteś fantastyczny!!
Podpisuję się pod słowami dla tatusia. Dodam od siebie : nie lejcie dzieci, nie zmuszajcie do spełniania swoich nieudanych ambicji, nie chlejcie, nie parentyfikujcie, nie róbcie z nich kozła ofiarnego. To takie podstawy podstaw. Nikt się na świat nie prosił,
+1 ❤
+2
Uff... Już się bałam, że to będzie jakieś pierdolamento z serii nadstawiania drugiego policzka właśnie. Nie- to, że jesteśmy osobami bardziej wartościowymi od jakiegoś patusiarskiego tyrana, nie obliguje nas do udawania, że deszcz pada kiedy ktoś ewidentnie pluje w mordę. Dużo siły dla osób, które muszą się z czymś takim zmagać, nie jesteście nikomu kto Was krzywdził nic winni.
Patryk, dla mnie naprawdę jesteś super facetem! Strasznie Cię cenię za to, że pomimo swoich przeżyć jesteś taki, jaki jesteś… naprawdę bardzo wartościowy z Ciebie człowiek❤❤❤
Czekałam na to,... aż mnie przeszły ciarki. Brawo Patryk! Zgadzam się z tym, że to nasza i tylko nasza decyzja odnośnie tego, komu i co wybaczamy. Jesteśmy wtłaczani myślenie "musisz to, musisz tamto", " wybacz mu, bo on/ona nie chciał/chciała". G... uzik prawda. Nic nie musimy. Na szacunek i miłość dzieci trzeba zapracować. Tak jak my pracujemy na szacunek i miłość otaczających nas ludzi. Jeszcze raz brawo Patryk.
Mój ojciec jest prawdopodobnie narcyzem. Nie cierpię jego charakteru. Ma drugą rodzinę, której nigdy nie poznałam. Ucięłam kontakt całkowicie, bo dzwonił do mnie tylko z numeru zastrzeżonego. Niech spierdala ;)
Patrysiu, mam 46 lat i też nie potrafię załatwiać prozaicznych pierdół ❤
To tak jak mój mąż 🤭 on jest od zadań specjalnych a ja od załatwiania prozy życia 😊
Z tym barberem mi przyszło do głowy, że może go poniosły emocje wtedy i też mu było głupio 😉
Patryczku wiem o czym mówisz i bardzo podobają mi się te życzenia dla tatusia. Mój tatuś mnie opuścił, gdy byłam niemowlakiem, zostawił z przemocową matką. Nie znałam go. Niedawno dowiedziałam się, że od wielu lat nie żyje. Nienawidziłam rodziców, ale teraz gdy obydwoje są martwi mogę im wybaczyć, bo nic złego mnie już od nich nie spotka. Trzymaj się i nie daj się. Buziaki💋💋
😢❤
Patrysiu, proszę o więcej filmików z Tobą w roli głównej, słowne podsumowanie ojca podoba mi się. Dosadne słowa wywalają z nas agresję do kogoś.👏👏👏👍👍👍🫶🫶🫶😘😘😘
Pracując w szpitalu z różnymi ludźmi człowiek z czasem przestaje się dziwić, że niektórych pacjentów nikt nie odwiedza i nikt się nimi nie interesuje. Za młodu było mi żal takich ludzi, a teraz cóż... co siejesz to zbierasz😊
dziękuję, że nie jest to film o tym, że trzeba wybaczać, powinno się wybaczać, albo że wybaczenie daje nam ukojenie. czasami największe (i jedyne) ukojenie możemy zapewnić sobie przez brak tych ludzi w naszym życiu.
Ten motyw z wybaczaniem jest bardzo toksyczny. Myślę, że robi wiele złego zmuszając ludzi do uczuć, których tak naprawdę nie odczuwają, do oszukiwania samych siebie - to nie może być zdrowe. Na szczęście coraz więcej się o tym mówi.
@@jezykonauta7480
Na szczęście coraz więcej
jest mnie we mnie
motyw z wybaczaniem
jest bardzo toksyczny
bo uwielbiam oszukiwać
samego siebie,gryźć i pluć,
gdy zjadam wielkie czarne
orzechy bezsensu
Chociaż prawdobpodobnie
to nie może być zdrowe
ale Oni mówią już
coraz mniej
Super, że przepracowałeś sobie temat ojca. Ja mam super tatę, dlatego patrzę na osoby, mające takie doświadczenia jak Ty, z ogromnym szacunkiem i chyba zrozumieniem. Chociaż oczywiście nie jestem w stanie zrozumieć, bo mam super tatę. Z którym bawiłam się lego na dywanie, poznawałam Gwiedne Wojny, ale i oswajałam lęk przed psami. W dorosłym życiu tata jest moim przyjacielem i cenię sobie bardzo tę relację.
U mnie w domu ostatnio krąży temat takiego wybaczenia. Ja czuję, że mam prawo nie wybaczać i nikt nie może nakłaniać mnie do swoich emocji. Za dużą krzywdę od osoby, która powinna kochać bezwarunkowo nie potrafię znaleźć słów wytłumaczenia. Nigdy jej nie wybaczę i MAM DO TEGO PRAWO
Mnie tzw. ojciec nie szukał, ponoć zmarł w zeszłym roku. Nie żałuje braku relacji
Piękny przekaz dla ojca! Szczery, bez ściemy i przekłamań o konieczności wybaczania, bo jak nie wybaczysz to zohydzisz sobie życie. Dołączam się do życzeń wypierdalania ❤
Patrysiu, jesteś cudowną, wartościową osobą. Wysyłam dużo ciepła ❤
Rozumiem Cię doskonale, dobrze, że głośno potrafisz to wreszcie powiedzieć! Jeśli ktoś nas skrzywdził mamy prawo odciąć się od niego, bez względu na to czy to jest obca osoba czy ojciec. Love Yourself!✌️☀️
Tyś mi teraz zaimponował, Patryk Chilewicz. Aż się dumna zrobiłam bo sama też dochodzę w życiu do podobnych wniosków w kwestiach rodzicielskich i wiem ile to kosztuje.
Barberów jest tutaj od uja ale jestem leniwy! Uwielbiam
Ja swojemu staremu też nie wybaczyłem jeszcze, ale toleruję go tak jak homofob może tolerować geja :>
Każdy tatuś niech ma taki dzień ojca na jaki zasłużył 😂. Pełna zgodność z tym nienadstawianiem policzka.
Patryk gratuluję bardzo znalezienia tej siły w sobie, mentalnej siły! Wysyłałam dużo ciepła, po tym jak ja otrzymałam ja wczoraj od Was we Wrocławiu
Czytałeś może książkę "nie zaczęło się od ciebie"? Mi się właśnie w niej nie podobało to, że autor sugeruje że wszystko wszystkim trzeba wybaczyć. Swoją drogą mnie też zawsze mierzwi wewnętrznie dzień ojca.
Mierzi - zmierzwić można włosy. Nigdy " mi" na początku zdania, przecinek przed " że".
@@jjele919 ależ się coś Pani (?) odpaliło..🤔
Trochę się przytyło 😏
Mysza i Rybuś mają najlepszych Tatów na świecie! ❤❤❤
Mam okropne doświadczenia z moim ojcem. Jest alkoholikiem i przemocowcem. Przez ogromny stres i traumę w dzieciństwie, oprócz zaburzeń psychicznych, zachorowałam na nieuleczalną i śmiertelną chorobę autoimmunologiczną. Mój ojciec mnie zabije, ja chciałabym go.
Łysy chłop, z dwoma kłakami na brodzie chodzi do barbera xD jprdl rozumiem plany depopulacji w takim wypadku
Za tydzień mam urodziny i też będę mieć 34 lata. Ojciec stosujący przemoc psychiczną też był. Ciekawa jestem ile jest nas, dorosłych dzieci, skrzywdzonych przez własnych "tatusiów".
Patryk, ja mam 37 i nie chciałbym tam iść po takiej akcji :)
Pozdrowienia dla Madama ❤
W ogóle WTF my się znamy od tych prawie 20 lat właśnie!
Najważniejsze, że zrobił Ciebie i jesteś z nami. Jebac resztę.
Ja nie wiedziałam swojego ojca od 12 lat. Osobiście mu przebaczyłam, nie ze względów chrześcijańskich, ale ze względu na samą siebie. Lepiej mi się żyje wiedząc, że teraz to ja mam władzę nad swoim życiem i ode mnie zależy czy przebaczę, czy nie. Ojciec dla mnie jest tak żałosną postacią, że jest mi go po prostu szkoda. Dostał ode mnie przebaczenie, ale nic więcej.
W koncu tutaj filmik 😍
Patryku, podzielam twoje przezycia z ojcem... niestety przez jednego czlowieka drugi czlowiek moze miec zupelnie spierdzieloną psychike na cale lata.. trzymaj się ❤
Uwielbiam cię. Tez zazdroszczę ludziom, ktorzy mieli dobrych ojców. Mojemu nie udało sie mnie wykończyć (chociaz próbował) i na dodatek dozyl 90-tki. Pocieszajace jest, ze teraz placi jakoś za swoje grzechy. Niestety, musze uczestniczyć w opice nad nim, bo jestem przyzwoitym czlowiekiem, ale wcale mu nie współczuję, wrecz przeciwnie. Dla mnie jest śmieciem i tez mu nie wybaczę. ❤❤❤
💔🙁
Mój stary był przemocowym alkoholikiem, który bił nas codziennie. Umarł w swoim ulubionym "barze" w otoczeniu kumpli - miał zawał, padł pod stół, oni myśleli, że tak się schlał. O dziwo sam zawał by przeżył, ale zaczął topić się we własnych wymiocinach i innych wydzielinach. Umierał tak kilka godzin. Wiem, że dla wielu (w tym oczywiście dla mnie) jest to pocieszeniem.
Gratuluję Patryk, piękne przesłanie do ojca, wielu członkom wielu rodzin takowe się należy a z jakichś dziwnych powodów nigdy go nie otrzymali - mam też nadzieję i chciałam ją wyrazić, że trend na "obowiązek" wybaczania wszystkim wszystkiego kiedyś przeminie. Bardzo szkodliwy, zwłaszcza dla dzieci i innych ofiar przemocy.
Brakuje jeszcze tego, by jakiś kołczowski mądrala mówił, żeby okazać takim rodzicom WdZiĘcZnOśĆ xD
@@gabrielafrancuz8769 i że dopóki nie wybaczysz nie będziesz od tego wolny i że te trudne chwile przecież nauczyły cię wielu rzeczy, a więc były potrzebne:)))) już to normalnie słyszę:)))
Aby w ogóle rozważać przebaczenie, dana osoba musi przede wszystkim tego chcieć, naprawdę żałować i prosić o wybaczenie. Sam fakt, że to ojciec czy matka, niczego nie zmienia. W moim osobistym doświadczeniu z przemocowym rodzicem najważniejszy był moment, kiedy zaczęłam podchodzić do tego tematu z obojętnością i przestałam czuć w sobie ten gniew. Skoro tak bliska rodzina wybiera zamiast miłości krzywdzenie i nienawiść, to po co ja mam sobie nią głowę zawracać? Nie da się nikogo zmusić do bycia dobrym rodzicem.
Patryk, twoja decyzja jak chcesz postawić, jeśli to sprawia ci ulgę to spoko. On w sumie nie myślał o tym, że pieprzy ci życie więc spoko
Tak bardzo rozumiem. Też zerwałam kontakt z ojcem w tym wieku i mam mu to samo do przekazania. I uważam, że tak jest dobrze - nie ma nic, czego mogłabym się dobrego od niego nauczyć. Patryku, myślę że jesteś już ze 3 razy bardziej dojrzały od swojego ojca i to jest Twoje zwycięstwo
Brawo. Ja też nie uważam, że muszę przebaczyć ojcu. Teraz mamy kontakt i myślę, że stara się coś naprawić. To tyle. Nie będę się jednak do niczego zmuszać. Najważniejsze, żeby nie ulegać innym pod presją i stawiać swoje granice. Kochać siebie to jednak podstawa. Heh. Pozdrawiam Ciebie i życzę wszystkiego dobrego.
Ściskam Cię bardzo mocno ❤
Temat ojca przemocowca jest mi niestety bardzo znany, również dopiero w wieku 30lat przestałam się go bać. Niesamowite uczucie wolności. Gratuluje panie Patryku takiego progresu w swojej głowie i życiu. Wiem jakie to trudne ❤
Patryk, jesteś wspaniałym człowiekiem ❤
Dzięki Patryk za te słowa ❤️ jesteś impulsem dla mnie, żeby się odważyć i dziś postąpić podobnie :)
Chciałabym powiedzieć to samo mojemu ojcu, niestety jest już w piekle. Nabijają nam głowy, że warto wybaczać, bo tam sratatata i takie tam różne słodkie pierdy. Kiedyś zrozumiałam, że wcale nie muszę mu wybaczać, i że to jest w porządku, że mogę krzyczeć w eter: wypierdalaj ty kurwo, i że to jest w porządku, że mam prawo go nienawidzieć i cieszyć się ze już zdechł. I gdy to zrozumiałam, że mam prawo to czuć, dopiero wtedy doznalam ulgi. Warto nie myśleć o sobie :dorosłe dziecko kogoś tam. Lepiej myśleć o sobie: dorosły. Pozdrawiam Cie Patryku, i tak najważniejsza jest ta rodzina, która sami zbudowaliśmy.
pozdrawiam i przytulam mocno💙💐🍀💙🐞🐘💙
Brawo. Gratuluję postawy i obalania mitu,że rodzic jest święty. U mnie akurat "mamusia" chciała mnie wykończyć. Nie dałam się. Pozdrawiam cieplutko❤❤❤
Mi się szczęśliwie trafiła super rodzina, nie idealna, wiadomo, ale bardzo spoko. I może dlatego, a może dlatego, że taka już jestem, nie umiem sobie nawet wyobrazić ani pojąć jak ludzie mogą źle traktować swoje dzieci. Nie chcę być matką, ale nawet jakbym jakimś nieszczęściem została to sobie nie wyobrażam jak można być takim kurwiem i krzywdzić swoje (jakiekolwiek?) dzieci. Wkurwia mnie to po wszechkurwmiar. W tym moim poczuciu wkurwu i niezrozumienia chciałabym Cię mocno przytulić zdalnie i mam nadzieję, że życie Ci to zrekompensuje ze zdowojną conajmniej mocą ❤
Ściskam też wszystkich z podobnymi doświadczeniami ❤
Nie chcę być matką....smutne. Nie wiesz co tracisz.
⭐️duma milion że nie uciekłeś z tego salonu tylko idziesz umówić irl
⭐️Czy w tym barberze są też plakaty z christmas pine’m jak w 90% salonów w Bcn? Xd
⭐️na chodniku leżał piekarnik do zabudowy xD
Dziękuję Patryś 🎉
Czuję w Tobie moc! Dbaj o siebie i pozdrawiam ❤
A czy nie jest przypadkiem tak źe ta historia z barberem to jest właśnie takie przypomnienie ojca i stąd większy stres? Ja tak mam jak ktoś na mnie się wydziera.
W każdym razie wydaje mi się że przepracowanie takiej relacji zawiera trzy etapy: poczucie bycia ofiarą; potem gniew (Patryk); a potem albo wybaczenie albo obojętność w każdym razie - wtedy wiadomo że temat przepracowany. Wybaczenie dla siebie przede wszystkim - wiadomo że urazy wobec innych, gniew etc. generalnie szkodzą zdrowiu i skracają życie a oprawcy nic nie robią.
Mój super tata zmarł. Została toksyczna matka. Mniej więcej mogłabym jej przekazać to samo co Ty swojemu tacie.
totalnie rozumiem wszystko co powiedziałeś o ojcu i mogę się podpisać pod tymi słowami. Też nie przebaczam, bo niby dlaczego. Naważył sobie piwa "ciężko pracując" na moje zdanie o nim i tyle. Wszystkim pozytywnym Ojcom, którzy są za swoimi dziećmi i rodziną, życzę wszystkiego co najlepsze :) Co do Wrocławia, kolega był, ponoć było super :) Pozdrawiam :)
Gdy moj ojciec zmarl, to byl najlepszy moment w moim zyciu. Do dzisiaj z bratem nie bylismy na grobie. Niech wypierdala.
Gratuluję osiagniecia tego punktu w zyciu. Ja doszlam do tego trzy lata pozniej niz Ty i byl to ogromny przelom dla mnie
Mam nadzieję, że to obejrzał i będzie musiał z tym żyć, jeśli na to zasłużył. Dobrze, że sobie tak radzisz Patryk ☺
Ja też miałem przemocowego ojca, ale już przepracowałem to i mu wybaczyłem. Jestem w stanie z nim gadać ale nie czuję że mój ojciec tylko wujek albo ktoś z rodziny dalszy.
Niestety rozumiem ten film
Gratulacje Patryk, po prostu, że to przetrwałeś i jesteś tu gdzie jesteś
Patryk, dołączam się do tych życzeń ❤️🫡🔥
👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍
you go girl!🎉
Mocne 😊😊
Ja też miałam ojca który psychicznie się znęcał, najgorsze że nigdy żył to życzyłam mu najgorszego a teraz jak go nie ma to mam tak dziwne uczucia. Nawet po tęsknotę i żal że go nie ma. Wspominam też bardziej te dobre momenty i widzę że zakrzywiam już trochę to jakim był człowiekiem. Jednak uważam, że wybaczyć trzeba dla spokoju swojego w życiu na codzień .
Nic nie trzeba. Wybaczenie, do którego musisz się jakoś zmusić, zaciskasz zęby i to robisz, bo tak trzeba, nie jest autentyczne i nie działa.
Świetny przekaz dla tatusia
Trzymaj się Patryku
❤
Czyli wniosek taki że oni są emocjonalni. Okazują to a jest spoko nie ma spiny między wami mimo że wtedy się chwilo wkurzył.
Wspaniały film. Moja relacja z ojcem też niezwykle trudna. Alkoholas, lał i prał, zniszczył mi dzieciństwo i dojrzewanie. Teraz ma ponad 70 lat, chodzi na terapię. Pamiętam mu wszystko, ale odpuszczam powoli, staram się nie filtrować go przez tamte wspomnienia. On już jest w takim wieku, że w każdej chwili może odejść, a ja nie chcę mieć poczucia, że stworzył potwora, który w zamian za zniszczenie startu w życie chce zniszczyć mu finisz.
No właśnie, chodzi na terapię. To klucz. Mój nie chodzi i próbuje mnie zniszczyć, a blisko mi do wieku Patryka. Dla niego bycie potworem to odmowa robienia mu za służącą, więc jestem potworem. Nie przyłożę ręki do tego, żeby mu było wygodniej się zachlać.
@@joannaw.5960 i masz do tego święte prawo.
Patryś
Ma ktoś jakies książki do polecenia w tego typu temacie toksycznych rodziców? Ale też mam takie odczucia, że nie potrafie pewnych rzeczy przebaczyć i też mam zagwostke czy powinnam czy nie. Moja terapeutka namawia mnie do tego żebym przebaczyła ale nie wiem czy to dobre.. 😕😔
"Być tak naprawdę"
"Początek wszystkiego"
Bardzo polecam.
Ani nie wybaczć, ani nie zwać kontaktów z rodzicami.
Pochylić się nad swoim dzieciństwem, przeżyć żałobę i zaakceptować takie jakim było bo to twoja droga.
Twój ojciec też miał swoją drogę, może była jeszcze cięższa?
"Dorosłe dzieci niedojrzałych emocjonalnie rodziców"
Wybaczyć❤
Ja mam skomplikowaną relację z Tatą, bo z jednej strony zawdzięczam mu super dzieciństwo i rozwój wielu moich pasji i zainteresowań, gdyby nie on byłabym zupełnie inną osobą, a większość moich najlepszych wspomnień z dzieciństwa wiąże się właśnie z Tatą. A jednak w latach nastoletnich ta relacja bardzo się ochłodziła i zadziało się kilka rzeczy, które do dziś mam za złe i ciężko mi o tym zapomnieć + on sam dość mocno się zmienił, bardzo zgorzkniał i trudno z nim rozmawiać czasami, bo ma swoje spojrzenie na świat i nie da sobie nic powiedzieć. Bardzo mi smutno z tego powodu, bo tęsknię za moich "starym" tatą i aktualnie nie mamy jakiejś bliskiej relacji..ale jak słyszę, że dużo ludzi miało przemocowych ojców albo nieobecnych (w przenośni lub dosłownie), to zawsze mi przykro, bo nie wiem jak by wyglądało moje życie bez niego :(
Pozdr🎉
Zrobiło mi się smutno bo pomyślałam, że pomimo tego co mówisz do ojca nie do końca tak jest w przeciwnym wypadku nie szukalbys go w social mediach. Miałbyś na to wywalone. A nie masz.
Wybaczenie daje wolność. Wybaczenie nie rozgrzesza ojca. Dopóki będziesz pielęgnował niechęć, złość, żal to będzie Ci się trudno żyło.
Mówię to z własnego doświadczenia- w momencie kiedy wybaczyłam poczułam się lżejsza
Myślę, że jak wzbudza to w Tobie silne emocje warto to głębiej przepracować na terpii
👍
👏👏👏
Mnie się wydaje, że jednak warto wybaczyć, dla samego siebie. Nie oznacza to unieważnienia swoich krzywd, zapomnienia, szukania kontaktu, próby naprawy relacji z oprawcą czy pojednania.
Noszenie w sobie żalu naprawdę nie pomaga, wiem po sobie. Lepiej to puścić i żyć dalej z ulgą
Czy droga do nienoszenia w sobie zalu moze byc tylko wybaczenie?
❤
Szacun Patryk ❤️
❤️🙋🏼♀️
❤❤❤
❤❤
Wiedziałam po prostu, że będzie 'taki miły' po tego typu spinie, ludzie z reguły się temperują i starają się zachować jak najlepiej następnym razem. 🥲😛
Czy w Hiszpanii jest jakaś aplikacja w stylu Booksy? 🤔
Tak
❤
❤
❤❤❤
❤
❤
❤️
👏👏👏