Frans delft al 40 jaar graven: 'Als je niet tegen schedels of botten kunt, moet je ermee ophouden'
Вставка
- Опубліковано 29 тра 2017
- 53 jaar geleden verloor Frans Peels uit Soerendonk zijn eerste kindje. Het werd doodgeboren en door de buurman in een doosje snel weggebracht. Om ergens te worden begraven in ongewijde grond. Intussen gaan we een stuk beter om met de dood, maar we praten er nog steeds niet altijd even makkelijk over. Daarom wordt deze week de Week van de Begraafplaats georganiseerd. Frans Peels is al veertig jaar vrijwilliger op de begraafplaats, waar ergens zijn kindje begraven ligt...
Ik vind het nog steeds een schande dat mensen geruimd worden.
Overlijden is net als geboren worden een verdien model
Daarom zijn er zoveel crematies. Of je moet kiezen voor een natuurbegraafplaats met eeuwige rust...(althans dat zeggen ze)
Ruimte gebrek speelt een rol, maar ook kosten. Het kost enorm veel om een stuk grond te kopen, en te onderhouden. Crematie is een zekerheid dat al jou resten, ook echt afzonderlijk bij elkaar blijven. Je wilt niet dat je botten in een grote diepe put worden gegooid. Daarbij zou je een Islamitsche begravenis kunnen overwegen, daar heb je het eeuwige grafrust.