Gündüz programları ve saçma sapan diziler ile insanlar düşünme yetisini kaybediyor, kötüyü örnek alıyor. Çok etkileyici bir tablo sizin anlatımınızla dahada etkileyici olmuş. İyi ki sanat var. Daha geniş bir kitleye ulaşmanız dileğiyle emeğinize sağlık
Teşekkür ederim Eda hanım, sizler yetiyorsunuz emeklere 😊🙏 Videolardaki nü tabloları sansürlemediğim için, UA-cam ahlak politikalarını ihlal etmiş oluyorum. Bu yüzden de videolar kitlelere ulaşmıyor ki insanlar ahlaksızlaşmasın.
Merhaba, UA-cam'nin kendi kütüphanesindeki telifsiz müziklerden biriydi o. UA-cam studio ya girip; Hopeless- Jimena Contreras yazarak bulup indirebilirsiniz 😊
Tetsuya Ishida'nın kendi mezarının ayak ucunda oturduğu ve penceresinden trenin geçtiği görülen tablodan sonra, (cahilliğime verin) ilk defa bu sanatçının tablolarını izlerken kederlendim. Belki de deliyim lakin bazı tablolar ağlatır beni örneğin; bir ressamın, kendi ölümünü üç yıl önce resmetmesi gibi...
İki sanatçının da ortak noktası, kendi dönemlerindeki sancıları melankoli ile harmanlayarak, bizlere aktarmış olmasıdır. Muhtemelen sizi kendisine çeken şey de bu hissiyat olabilir.
Aşırı üzücü travmalarla dolu bir dönemden geçen bir dünyada, sanatçının resimlerinin de kasvetli, insanı bunalıma sürükleyen tarzda olması doğru mudur, yanlış mıdır? Hiç sevinç kırıntısı, gün ışığı, sokakta oynayan çocukların neşesi olmaması. Bunu elbette sanat açısından değil, toplum açısından soruyorum. Ayrıca sanatçıların, aşırı negatif tablolar, tiyatro eserleri ya da filmler çekmesi, topluma ne kadar yarar getirir. Örneğin; Gazze’deki katlima uğramış çocukları, o vahşeti olduğu gibi resmetseler. Sizce çaresizce elinden bir şey gelmeyen insanların psikolojisini nası etkiler?
Merhaba güzel bir soru. Sanatçının dünyayı algılama biçimini, duyguları ve fikirleri ile nasıl harmanladığıdır aslında bütün mesele. En nihayetinde sanatçı da o kasvetten kendi payına düşeni almaktadır, karanlık sokaklardan bağımsız da değildir. Eserler ile göz göze gelen izleyicinin ne düşüneceğini pek umursamazlar. Gazze'de katliama uğramış insanlığın görüntüsü yarın unutulacaktır. Fakat sanatçı trajediyi bir şekilde sonraki yüzyıllara da aktararak, hiçbir zaman unutulmamasını da sağlayabilir. Tıpkı iki yüzyıl önce Çekya'nın bilinmez bir sokağında yaşanan bu trajediyi halen konuşuyor olabilmemiz gibi. Umarım açıklayabilmişimdir. Sevgiler saygılar🙏
Videonun sonundaki mesajlar sanatçı ve insan duyarlılığınızı gösteriyor; yüreğinize sağlık.
çok güzel videoydu elinize sağlık
Gündüz programları ve saçma sapan diziler ile insanlar düşünme yetisini kaybediyor, kötüyü örnek alıyor. Çok etkileyici bir tablo sizin anlatımınızla dahada etkileyici olmuş. İyi ki sanat var. Daha geniş bir kitleye ulaşmanız dileğiyle emeğinize sağlık
Çok teşekkür ederim 🤗🙏
sanat tarihinden anlayan ve güzel bir anlatıma sahip birine rastlamak harika bir şey 1 haftadır keşfettim seni sevdiğim nadir insanlardansın.
Merhaba çok teşekkür ederim ne mutlu bana 😊
Harika! Emeginize saglik!
🙏
gerçekten her gün açıp bakıyorum video paylaşmış mısın diye
bu emeklerinin karşılığını neden nasıl alamıyorsun cidden merak ediyorum??
Teşekkür ederim Eda hanım, sizler yetiyorsunuz emeklere 😊🙏 Videolardaki nü tabloları sansürlemediğim için, UA-cam ahlak politikalarını ihlal etmiş oluyorum. Bu yüzden de videolar kitlelere ulaşmıyor ki insanlar ahlaksızlaşmasın.
05:30 da çalan muzigin ismini lutfen yazarmiydiniz?
Merhaba, UA-cam'nin kendi kütüphanesindeki telifsiz müziklerden biriydi o. UA-cam studio ya girip; Hopeless- Jimena Contreras yazarak bulup indirebilirsiniz 😊
@@sanatneanlatir çok müteşekkirim
@@ruzigarlkbr7759 😊Rica ederim
Tetsuya Ishida'nın kendi mezarının ayak ucunda oturduğu ve penceresinden trenin geçtiği görülen tablodan sonra, (cahilliğime verin) ilk defa bu sanatçının tablolarını izlerken kederlendim. Belki de deliyim lakin bazı tablolar ağlatır beni örneğin; bir ressamın, kendi ölümünü üç yıl önce resmetmesi gibi...
İki sanatçının da ortak noktası, kendi dönemlerindeki sancıları melankoli ile harmanlayarak, bizlere aktarmış olmasıdır. Muhtemelen sizi kendisine çeken şey de bu hissiyat olabilir.
@@sanatneanlatir Mümkündür. Çalışmalarınız ilham verici ve kendine has. Başarılarınızın devamını dilerim, çok kıymetli üreticilerden birisiniz.
Aşırı üzücü travmalarla dolu bir dönemden geçen bir dünyada, sanatçının resimlerinin de kasvetli, insanı bunalıma sürükleyen tarzda olması doğru mudur, yanlış mıdır? Hiç sevinç kırıntısı, gün ışığı, sokakta oynayan çocukların neşesi olmaması. Bunu elbette sanat açısından değil, toplum açısından soruyorum.
Ayrıca sanatçıların, aşırı negatif tablolar, tiyatro eserleri ya da filmler çekmesi, topluma ne kadar yarar getirir. Örneğin; Gazze’deki katlima uğramış çocukları, o vahşeti olduğu gibi resmetseler. Sizce çaresizce elinden bir şey gelmeyen insanların psikolojisini nası etkiler?
Merhaba güzel bir soru. Sanatçının dünyayı algılama biçimini, duyguları ve fikirleri ile nasıl harmanladığıdır aslında bütün mesele. En nihayetinde sanatçı da o kasvetten kendi payına düşeni almaktadır, karanlık sokaklardan bağımsız da değildir. Eserler ile göz göze gelen izleyicinin ne düşüneceğini pek umursamazlar. Gazze'de katliama uğramış insanlığın görüntüsü yarın unutulacaktır. Fakat sanatçı trajediyi bir şekilde sonraki yüzyıllara da aktararak, hiçbir zaman unutulmamasını da sağlayabilir. Tıpkı iki yüzyıl önce Çekya'nın bilinmez bir sokağında yaşanan bu trajediyi halen konuşuyor olabilmemiz gibi. Umarım açıklayabilmişimdir. Sevgiler saygılar🙏