Selamunaleyküm hanımefendi, videonuz anasayfamda ilk görünen video oldu ben sizi yeni tanıyorum ve videonuzu gördüğüm şu sıralarda tam olarak anlattıklarınızla alakalı bir deneyim yaşamaktayım. birkaç saat önce bir arkadaş ile yaşadığım tartışma sonucu sizin resmen o kişiyi ve yaşadıklarımızı anlattığınız videonun önüme pat diye düşmesinin tesadüf olduğunu düşünmüyorum. içim huzursuzdu acaba haksızlık ettim mi haddimi aştım mı diye ama videonuzla daha da rahatladım. bir başka konu da o küçük çocuğumuzun ben nefs olduğunu düşünüyorum, nefs ile barışmak gerekiyor. din bilginlerinin söylediği gibi nefsin bir düşman içimizdeki truva atı şeytanın biricik dostu vs olduğunu düşünmüyorum. Fecr 27-30. (Ve o gün, Allah, cennetlik olan mü'min kimseye hitaben şöyle buyurur:) “Ey mutmain olan nefis! Sen O'ndan (Allah'ın verdiği bütün mükâfatlardan) razı, O da senden razı olarak Rabbine (O'nun manevi huzuruna) dön. (Razı olduğum sâlih) kullarımın arasına katıl ve gir cennetime. bizim ruhumuz bizi biz yapan şey ve bizim ruhumuz bu bedeni bu ceseti hareket ettiren şey, biz nefsimiziz aslında yani nefsi her kötülediğinde insan kendini kötülüyor. ve nefse haksızlık yapınca insan kendine haksızlık yapıyor. insan adil olmak için hakkı savunmak için sadece başkalarının değil kendinin de hakkını yememek zorundadır. bakın zorundadır diyorum. hak yemek hakka girmek günahtır çünkü, velev ki bu kendi hakkımız kendi nefsimizin hakkı olsun. neden nefsimiz huzura ermiyor mutmain olmuyor dediğiniz gibi onu dinlemiyoruz o bizden talepte bulunuyor bunu da onu ciddiye alabileceğimiz yollar ile huzursuzluk oluşturararak yapıyor. biz bunu anlamayıp hemen onu susturmaya çalışıyoruz. misal veriyorum diyelim ki ben madde bağımlısıyım ve buna din alimlerinden duyduklarım sonucu büyük bir nefretle bakıyorum. bu nefretimle Allah rızasını kazandığımı düşünüp bu nefretimi daha da büyütüyorum. işte bu nefretin hiç bir şey katmadığı gibi çok şeyi götürdüğünü gördüm. evet madde bağımlısıyım ama neden bağımlıyım. nefsim neden huzursuz, neden mutmain değil, neden mutlu değil, neden razı değil, neden mutluluğu sorumnluluktan kaçmak ve bunu yapmanın yolu olarak madde kullanmak olarak görüyor. maddenin verdiği dopamini keyfi kendisine hak olarak neden görüyor. çünkü ben var olan problemlerim ile yüzleşip onları çözmeye çalışmadığım için olabilir mi: normal bi insan olarak ihtiyacım olan dopamini sağlıklı normal yollardan spor gibi evlenmek gibi yöntemlerle elde etmek için çabalamadığım için olabilir mi. aslında nefs bana şunu diyor: benden ne istiyorsun, ölmemi mi? ölemeyeceğim de, bedenden çıkışım sonum olmayacak, benim isteklerimi gör çünkü ben senim sen de bensin. isteklerimin normal olduğunu fıtri olduğunu gör. Allah’tan razı olmak istediğimi mutmain olmak huzura ermek istediğimi gör, ama bunu ben yapamıyorum. bunu yapabilmek için rab bize akıl nimetini beyin mekanizmasını verdi ve iyisi ile kötüsü ile ne varsa bu imtihan dolu yaşamı verdi. öyleyse ilim ile hak olanı batıldan ayır, böylece beni huzura kavuşturacak olanı keşfet. insan hak yolcusu olursa, Allah için batıldan kaçar, niyetine hakikate çevirirse, bu yüzleşme canını ne kadar yakarsa yaksın, batıla yine meyletmez yine hakkı kucaklarsa, Allah’ın kendisine verdiği hayattaki her şeyi ama her şeyi oflayıp sızlanarak deneyimleme yoluna gittiği işini eşini evini her şeyini rabden kendisine verilmiş olanlar olarak görür ve şükreder. Allah da diyor ki bana şükredin ki size nimetini arttırayım. yani bu şükür kavlen de yetmiyor işte kendi cinsinden ameli bi şükür, diyelim ki rabden razı olduğumu iddaa ediyorum ve misal bir eşim mi var o zaman o eş için rabbe şükretmenin rıza göstermenin yolu o eşimi mutlu edebilmek için o eşim için elimden ne geliyorsa yapmak. insan hayatının her anını böyle kabullenip böyle her anını Rab rızası için hakkı elde etmek için çabalayarak geçirirse o zaman onun her anı da ibadet olur, aldığı her nefes ona ecir olur inşaAllah, çünkü misal rabbe şükrünü göstermek için razı olmak için eşine iyi imkanlar sunmak istiyor ve bunun için işe gidiyor eve ekmek getiriyor, bu işe gitmesi süreci tamamen ibadet olur Allah’ın izni ile ve düşünün insan tüm hayatını böyle kabul etse, tüm verilenlerden böyle razı olmak istese ve çabalasa hali nasıl olur! Zor evet kolay değil ama Allah diyor ki şüphesiz her zorlukta bir kolaylık vardır. Allah bizi bu yolculukta yalnız bırakmıyor. Allah hepimizi çok seviyor ve hepimizi bu sınavdan en iyi notla geçirmek istiyor. O bize zulmetmekle ile bir şey elde etmez ya da bize bir şey vermekle o bir şeyler kaybetmez o Samed olandır ve çokça övülendir. O asla zulmetmez, o hepimizi seviyor, o hepimizi en küçük detayımızı hayatımızın en küçük detayını her şeyi düşündü ve en küçük detayını dahi düşünüp ayarlarken kendine prensip olarak Sevgi’yi edindi. bizim kendimize şer sandığımız nice şeyde bizim için hayır bulunuyor. Hoşlanmadığımız nice şeyde bizler için hayır bulunmaktadır. Biz bilemeyiz, Allah bilir. El Alim olan ve her şeyi hakkıyla bilen odur. Bizim ona teslim olmayıı, yani bu küçük çocuğun terbiyesini iyi halini Rab bin terbiye metoduna teslim etmeyi ve sabırla onun bu küçük çocuğu iyileştirmesini beklememiz ve bu yolda üzerimize düşenleri gerçekleştirmemiz gerekir. işte bunda başarısız bile olsak Rab kendisine dönüyor ve ondan bekliyor oluşumuzu, hakkı arzuluyor oluşumuzu ve ondan razı olabilmek için şükür edasına amel ediyor oluşumuz tüm karşılaştıklarımıza vesveselere zorluklara rağmen başaramasak dahi görüyor ve o kendi rızası için yapılan hiçbir işi de boşa çıkaracak değildir. çünkü o Eş Şekur olandır, o kendi rızası için yapılan işleri misli ile ödüllendirendir. Elhamdulillah övgü kendisinden başka İlah bulunmayan rabbimiz olan Allah’a dır, o Hamiddir çokça övülen ve övülmeye en layık olandır. Allah işlerinizi bereketli kılsın ve sizi hakkı söyleyip batıldan ne pahasına olursa olsun sakınanlardan eylesin. Rab dilinizin bağını çözsün ve size kolaylık versin. Allah’a emanet olun.
Selamunaleyküm hanımefendi, videonuz anasayfamda ilk görünen video oldu ben sizi yeni tanıyorum ve videonuzu gördüğüm şu sıralarda tam olarak anlattıklarınızla alakalı bir deneyim yaşamaktayım. birkaç saat önce bir arkadaş ile yaşadığım tartışma sonucu sizin resmen o kişiyi ve yaşadıklarımızı anlattığınız videonun önüme pat diye düşmesinin tesadüf olduğunu düşünmüyorum. içim huzursuzdu acaba haksızlık ettim mi haddimi aştım mı diye ama videonuzla daha da rahatladım. bir başka konu da o küçük çocuğumuzun ben nefs olduğunu düşünüyorum, nefs ile barışmak gerekiyor. din bilginlerinin söylediği gibi nefsin bir düşman içimizdeki truva atı şeytanın biricik dostu vs olduğunu düşünmüyorum. Fecr 27-30. (Ve o gün, Allah, cennetlik olan mü'min kimseye hitaben şöyle buyurur:) “Ey mutmain olan nefis! Sen O'ndan (Allah'ın verdiği bütün mükâfatlardan) razı, O da senden razı olarak Rabbine (O'nun manevi huzuruna) dön. (Razı olduğum sâlih) kullarımın arasına katıl ve gir cennetime.
bizim ruhumuz bizi biz yapan şey ve bizim ruhumuz bu bedeni bu ceseti hareket ettiren şey, biz nefsimiziz aslında yani nefsi her kötülediğinde insan kendini kötülüyor. ve nefse haksızlık yapınca insan kendine haksızlık yapıyor. insan adil olmak için hakkı savunmak için sadece başkalarının değil kendinin de hakkını yememek zorundadır. bakın zorundadır diyorum. hak yemek hakka girmek günahtır çünkü, velev ki bu kendi hakkımız kendi nefsimizin hakkı olsun.
neden nefsimiz huzura ermiyor mutmain olmuyor
dediğiniz gibi onu dinlemiyoruz
o bizden talepte bulunuyor bunu da onu ciddiye alabileceğimiz yollar ile huzursuzluk oluşturararak yapıyor. biz bunu anlamayıp hemen onu susturmaya çalışıyoruz. misal veriyorum diyelim ki ben madde bağımlısıyım ve buna din alimlerinden duyduklarım sonucu büyük bir nefretle bakıyorum. bu nefretimle Allah rızasını kazandığımı düşünüp bu nefretimi daha da büyütüyorum. işte bu nefretin hiç bir şey katmadığı gibi çok şeyi götürdüğünü gördüm. evet madde bağımlısıyım ama neden bağımlıyım. nefsim neden huzursuz, neden mutmain değil, neden mutlu değil, neden razı değil, neden mutluluğu sorumnluluktan kaçmak ve bunu yapmanın yolu olarak madde kullanmak olarak görüyor. maddenin verdiği dopamini keyfi kendisine hak olarak neden görüyor. çünkü ben var olan problemlerim ile yüzleşip onları çözmeye çalışmadığım için olabilir mi: normal bi insan olarak ihtiyacım olan dopamini sağlıklı normal yollardan spor gibi evlenmek gibi yöntemlerle elde etmek için çabalamadığım için olabilir mi. aslında nefs bana şunu diyor: benden ne istiyorsun, ölmemi mi? ölemeyeceğim de, bedenden çıkışım sonum olmayacak, benim isteklerimi gör çünkü ben senim sen de bensin. isteklerimin normal olduğunu fıtri olduğunu gör. Allah’tan razı olmak istediğimi mutmain olmak huzura ermek istediğimi gör, ama bunu ben yapamıyorum. bunu yapabilmek için rab bize akıl nimetini beyin mekanizmasını verdi ve iyisi ile kötüsü ile ne varsa bu imtihan dolu yaşamı verdi. öyleyse ilim ile hak olanı batıldan ayır, böylece beni huzura kavuşturacak olanı keşfet. insan hak yolcusu olursa, Allah için batıldan kaçar, niyetine hakikate çevirirse, bu yüzleşme canını ne kadar yakarsa yaksın, batıla yine meyletmez yine hakkı kucaklarsa, Allah’ın kendisine verdiği hayattaki her şeyi ama her şeyi oflayıp sızlanarak deneyimleme yoluna gittiği işini eşini evini her şeyini rabden kendisine verilmiş olanlar olarak görür ve şükreder. Allah da diyor ki bana şükredin ki size nimetini arttırayım. yani bu şükür kavlen de yetmiyor işte kendi cinsinden ameli bi şükür, diyelim ki rabden razı olduğumu iddaa ediyorum ve misal bir eşim mi var o zaman o eş için rabbe şükretmenin rıza göstermenin yolu o eşimi mutlu edebilmek için o eşim için elimden ne geliyorsa yapmak. insan hayatının her anını böyle kabullenip böyle her anını Rab rızası için hakkı elde etmek için çabalayarak geçirirse o zaman onun her anı da ibadet olur, aldığı her nefes ona ecir olur inşaAllah, çünkü misal rabbe şükrünü göstermek için razı olmak için eşine iyi imkanlar sunmak istiyor ve bunun için işe gidiyor eve ekmek getiriyor, bu işe gitmesi süreci tamamen ibadet olur Allah’ın izni ile ve düşünün insan tüm hayatını böyle kabul etse, tüm verilenlerden böyle razı olmak istese ve çabalasa hali nasıl olur! Zor evet kolay değil ama Allah diyor ki şüphesiz her zorlukta bir kolaylık vardır. Allah bizi bu yolculukta yalnız bırakmıyor. Allah hepimizi çok seviyor ve hepimizi bu sınavdan en iyi notla geçirmek istiyor. O bize zulmetmekle ile bir şey elde etmez ya da bize bir şey vermekle o bir şeyler kaybetmez o Samed olandır ve çokça övülendir. O asla zulmetmez, o hepimizi seviyor, o hepimizi en küçük detayımızı hayatımızın en küçük detayını her şeyi düşündü ve en küçük detayını dahi düşünüp ayarlarken kendine prensip olarak Sevgi’yi edindi. bizim kendimize şer sandığımız nice şeyde bizim için hayır bulunuyor. Hoşlanmadığımız nice şeyde bizler için hayır bulunmaktadır. Biz bilemeyiz, Allah bilir. El Alim olan ve her şeyi hakkıyla bilen odur. Bizim ona teslim olmayıı, yani bu küçük çocuğun terbiyesini iyi halini Rab bin terbiye metoduna teslim etmeyi ve sabırla onun bu küçük çocuğu iyileştirmesini beklememiz ve bu yolda üzerimize düşenleri gerçekleştirmemiz gerekir. işte bunda başarısız bile olsak Rab kendisine dönüyor ve ondan bekliyor oluşumuzu, hakkı arzuluyor oluşumuzu ve ondan razı olabilmek için şükür edasına amel ediyor oluşumuz tüm karşılaştıklarımıza vesveselere zorluklara rağmen başaramasak dahi görüyor ve o kendi rızası için yapılan hiçbir işi de boşa çıkaracak değildir. çünkü o Eş Şekur olandır, o kendi rızası için yapılan işleri misli ile ödüllendirendir. Elhamdulillah övgü kendisinden başka İlah bulunmayan rabbimiz olan Allah’a dır, o Hamiddir çokça övülen ve övülmeye en layık olandır.
Allah işlerinizi bereketli kılsın ve sizi hakkı söyleyip batıldan ne pahasına olursa olsun sakınanlardan eylesin. Rab dilinizin bağını çözsün ve size kolaylık versin.
Allah’a emanet olun.
🤲