Yalnızlığa Veda

*Yalnızlığa Veda*
Her sabah uyandığımda, sesin yankılanır boş odalarda,
Bir zamanlar gülüşünle dolu olan bu ev, şimdi bomboş kaldı.
Resimlerde saklı kalan o güzel anılar,
Artık sadece yarım kalmış bir hikaye gibi.
Yalnızlığa veda edemem, sensiz geçen her güne,
Kalbim kırık, parçalarım dağılmış,
Bir umut ararım bu karanlık şehirde,
Ama sensiz her şey yarım, her şey eksik.
Geceler boyu düşündüm, nerede yanlış yaptım diye,
Hangi söz kırdı seni, hangi an uzaklaştık birbirimizden?
Şimdi sessizlikle dolu bu boşlukta,
Sadece sensizliğin soğuk nefesi kaldı.
Yalnızlığa veda edemem, sensiz geçen her güne,
Kalbim kırık, parçalarım dağılmış,
Bir umut ararım bu karanlık şehirde,
Ama sensiz her şey yarım, her şey eksik.
Bir zamanlar seninle dolu olan bu kalp,
Şimdi sadece boş bir kabuk,
Gözlerimde yaş, dudaklarımda bir veda,
Ama dilimden dökülmeyen tek bir söz kaldı: "Kal…"
Yalnızlığa veda edemem, sensiz geçen her güne,
Kalbim kırık, parçalarım dağılmış,
Bir umut ararım bu karanlık şehirde,
Ama sensiz her şey yarım, her şey eksik.
Bu hikaye burada bitmez belki,
Ama sen olmadan, ben tamamlanmam hiç.
Yalnızlıkla vedalaşmak istesem de,
Kalbimde hep senin izlerin kalacak…