Waarom 2020 ondanks corona een goed jaar was voor zeilster Emma Plasschaert | Vuurdoop #1

Lees het artikel: sporza.be/arti...
Volg Sporza:
Instagram / sporza.be
Facebook: / sporza
Twitter: / sporza
TikTok: / sporza
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
In onze nieuwe reeks Vuurdoop gaan we langs bij atleten die voor het eerst deelnemen aan de Olympische Spelen. Emma Plasschaert (27) maakt zich op voor de zeilwedstrijden in Tokio. Drie jaar geleden veroverde ze de wereldtitel, maar daarom beschouwt ze een olympische medaille nog niet als vanzelfsprekend.
"Opgelucht na uitstel vorig jaar"
De Olympische Spelen in Tokio vinden later plaats dan gepland. "Dat jaar extra heeft me extra gemoedsgerust gegeven", opent Emma Plasschaert.
"Ergens was ik opgelucht dat de Spelen uitgesteld werden. Over sommige zaken was ik nog wat onzeker en die hebben we het voorbije jaar kunnen aanpakken. Dan heb ik het over tactiek, wedstrijdplanning en mijn start. Daar was ruimte voor verbetering."
Drie jaar geleden zeilde Plasschaert in Denemarken naar de wereldtitel. In Aarhus klopte ze olympische kampioene Marit Bouwmeester uit Nederland en de Deense zeilster Anne-Marie Rindom.
"Noem me daarom alsjeblieft niet dé Belgische medaillekandidate", vraagt Plasschaert. "Het was de max die wereldtitel, maar hij kwam ook wat onverwacht. En het is ondertussen 3 jaar geleden."
"Kijk naar mijn prestaties van vorig jaar: een 9e plaats op het EK en een 10e plaats op het WK. Toegegeven, dat is onder mijn niveau. Gelukkig legde het enkele zwaktes bloot. Zwaktes waar we de voorbije maanden aan geschaafd hebben."
"Deense zeilster is topfavoriete"
"Het is dus goed mogelijk dat ik nu wel weer in de medailles eindig, maar dé medaillekandidate van Team Belgium voel ik mij niet", herhaalt Emma Plasschaert. "Die rol is weggelegd voor Nafi Thiam, Nina Derwael of de hockeyspelers."
"Ikzelf probeer de boot af te houden", zegt de zeilster toepasselijk. "Ik voel me ook niet de beste. Misschien zal ik dat in Tokio zijn, maar nu wil mezelf geen onrealistisch beeld voorspiegelen. Dat werkt contraproductief voor mij."
"Natuurlijk doe ik er alles aan om de beste te zijn, maar op dit moment schuif ik de Deense topzeilster Anne-Marie Rindom naar voren. Vorig jaar heeft ze bijna elke wedstrijd gewonnen."
"Golven in Japan liggen me goed"
Emma Plasschaert heeft wel al een keer geschitterd in Japan. De testwedstrijd twee jaar geleden in het olympische water won ze.
"Dat was niet slecht", lacht ze. "Golven en wind in de rug liggen me goed. Dat is exact waar je vaak mee te maken krijgt in Japan. Dan haal ik een hoge snelheid en haal ik heel wat boten in."
"We zijn ook in Japan gaan trainen om de omstandigheden zo goed te leren kennen. Dat is erg nuttig om de stroming en de windpatronen onder de knie te krijgen."
De medaillerace in de Laser Radial-klasse staat op zondag 1 augustus geprogrammeerd.
"Verloofd in Australië"
Voor Emma Plasschaert is de coronabreak bijzonder verlopen. In Australië is ze ten huwelijk gevraagd door haar vriend en zeiler Matt Wearn.
"Ik kijk niet negatief terug op vorig jaar", doet de zeilster haar verhaal in Vuurdoop. "Ik heb wat kunnen studeren, ik heb wat Japans geleerd en we hebben ons verloofd."
"Het was een hele opgave om naar Australië te vliegen, maar in februari is het toch gelukt om Matt op te zoeken. Eerst moest ik 2 weken in quarantaine op hotel. In een kamer waar ik de ramen niet kon openen", lacht Plasschaert.
"Matt had wel een fiets op rollen laten leveren. Daarnaast heb ik me beziggehouden met yoga, lezen en puzzelen."
Voor Plasschaert was het een kleine opoffering. "Eens je die quarantaine achter de rug hebt, kom je terecht in het dagdagelijkse en doodgewone leven in Australië."
"En toen is Matt nog op zijn knieën gaan zitten. Aan een waterval in de Blue Mountains, ten westen van Sydney."
"Moeten afstand houden in Tokio"
Zeilen doen Emma Plasschaert en Matt Wearn allebei op de Olympische Spelen in Tokio.
"Daar zullen we mekaar weer voor het eerst sinds begin dit jaar zien", vertelt Plasschaert, "maar waarschijnlijk ook niet meer dan dat."
"Omdat we er in aparte bubbels aan de slag moeten: hij in de Laser-klasse, ik in de Laser Radial-klasse. Als we mekaar eens kunnen spreken in Japan, zal het op afstand zijn. Hopelijk mag Matt daarna wel mee nar België."
Als alles goed gaat, zeilen de twee tortelduifjes allebei om de olympische medailles op zondag 1 augustus.