Geliştikçe, kendimi iyileştirdikçe kaliteli yalnızlığımın farkına varıyorum. Gürültülü seslerden ve gereksiz kalabalıklardan uzak olmak bana iyi hissettiriyor.
Bilge bir şey soracağım, ortaokulu hangi şehirde okudun? O zamanlar tanıdığım bir arkadaşım olabilir misin acaba diye düşünüyorum. Videolarda hep ismini görüyorum da merak ettim. PS: Şu yorumlarda düşüncelerini okumak gerçekten inanılmaz hoşuma gidiyor. Hele yorumu beğenen insanları görünce daha da mutlu oluyorum, o kadar da yalnız olmadığımı düşündürtüyor.
@@denyznnDeniz merhaba... ne yazıkki benim ortaokulda senin adında bir arkadaşım hiç olmadı :( benim yorumlarımı okumak mı hoşuna gidiyor ? Teşekkür ederimm.. Elbette yalnız değilsin sadece aynı düşüncelere ve ilgilere sahip kişiler olarak fiziksel olarak beraber değiliz o kadar :)
@@user-jz6ws4el9y aslında bahsettiğim yalnızlaşma insanların beni anlamamasından çok benim başta kendimi anlamamdan geliyor. Etrafımda 100 öylesine arkadaş yerine 10 tane sıkı dost arzulamamdan, her yerde olmak yerine mümkün olduğu kadar sadece mutlu ve huzurlu olduğum yerlerde iyi hissettiğim insanlarla beraber olmayı istememden doğan bir süreç :)
@@bilge6926 anladım. Bende çok fazla arkadaşı olan biri değilim. sanırım yalnızlaşıp kendimi dinleme fırsatı bulduğumdan itibaren çok fazla kriterim olmaya ve bu yüzden çok zor arkadaş edindiğimin farkına vardım. Kendimi yanında iyi hissettiğim max 3 kişi felan vardır onlarla da çok fazla vakit geçiremiyorum ama çevrende böyle kaliteli kişiler varsa ne mutlu sana...
Ailenin kişisel gelişimde çok şey olduğunu fakat her şey olmadığını düşünüyorum. Küçükken hatırlıyorum asla kitap okumak istemezdim annem eve sırf bunun için öğretmenler getirirdi yardımcı olması için. Yine okumazdım. Büyüdükçe kendim keşfettim. Bu sefer kimse durduramadı. Gelişimin hayat farkındalığı ile paralel ilerlediğini düşünüyorum. Yaşam, bireysel olarak temelde tek yaşanır. O yüzden kişi önce kendini tanıyıp anlamalı sonra toplum içinde ki bir bütünün bir parçası olmayı öğrenmeli diye düşünüyorum.
Ailenin kişisel gelişimde etkisinin çocuğa bir şey yaptırmaya çalışması olduğunu düşünmüyorum. Mesela babam çok kitap okurdu ve biz de ondan görüp yapardık, elbette kitap okumamız gerektiğini söylerdi ama dayatmazdı. Mesela bir yere giderken olmaz yasak kızarlar demek yerine de evden çıkmadan nelere dokunmamamız gerektiğini, oyuncak tarzı şeyleri istesek de şu an almayacaklarını, eve saat kaçta geleceğimizi veya parkta kaç saat durabilecegimizi söylerlerdi ve ona göre davranırdık. Ayrıca ailede en küçük ben olduğum için elektronik eşyalar dönemine denk geldim ve tabiki de bilgisayarla oynamak istiyordum. Bilgisayarı açıp artık yeter kapatalım ya da ağlayınca açmak yerine günlük 30dk kotam vardı ve onu aşarsam bir sonraki gün izin vermeyecekleri için kendim suew tutar bitince bırakırdım. Televizyon izlemeyelim diye zaten cizgifilm kanalı yoktu sadece haftasonu bir kanal sabah yayın açardı onun dışında da izleyemezdim. Bunun gibi kurallar belirleyerek kızmadan, zorlamadan, çocuğun anlayacağı şekilde onu da bir birey yerine koyarak konuşunca bir sağlık problemi olmadığı sürece yaramaz da olsa (ki ben yaramaz bir çocuktum) çocuk ailenin büyüttüğü gibi büyür. Ama dediğiniz gibi bunlar sonradan da elde edilebilir ne mutlu siz böyle bir özelliği sonradan da olsa edinebilmişsiniz , çevrenin de bunun içinde çok büyük bir etkisi var :)
17 yaşındayım ve kuantum fiziği beynimi biraz eritmişken yazıyorum bu satırları. köyde büyüdüm ve kendini geliştirmek istemeyen insanlarlaydım hep. lisede kendimi, öğrenmeye olan merakımı keşfettim ve daldan dala atlayarak her konuda az çok bilgi sahibi olmaya çalışıyor kendimi geliştirmek için çaba sarf ediyorum. üniversite sınavına çalışıyor ve bir yandan da araştırmaya öğrenmeye devam ediyorum. diğer videoların gibi bu videonun da bana katacağı şeyler olduğuna eminim ve emeğinize sağlık
kuantum fiziği.. paralel evrenler teorisi karadelikler soluncan delikleri.. spagetti teorisi... Offf çok ilgi çekici bunları daha çok dinlemek istiyorum bildiğin bir kanal ya da kitap var mı
@@bikziste7196 Carl Sagan - Kozmoz Stephen Hawking - Zamanın Kısa Tarihi Stephen Hawking - Büyük Sorulara Kısa Yanıtlar Stephen Hawking - Kara Delikler Selçuk Topal - Kaostan Kozmosa Evrenin Hikayesi Stephen Hawking - Ceviz Kabuğundaki Evren Roland Omnes - Kuantum Felsefesi henüz okumadım ama tavsiye aldıklarımı yazayım dedim
Sakın bırakma bunu yapmayı. Sana sadece uyuyup uyanıp ders çalışman gerektiğini söyleyenlere sakın kulak asma. Sevdiğin şeyleri hayatında tutmaya devam et.(tabi dersi bırakmadan
Aşırı güzel konuşmuşsun. Şu an 17 yaşındayım. Kendimi bulmaya çalışıyorum ve bir çaba içindeyim. Bunun yaparak bir yere gelmediğimi düşünüyordum ve şu an anladım ki bir takım basamakları geçmişim. Teşekkürler...
19 yaşına kadar sancılı bir süreç olabiliyor ama bir yere varıyor, kendinle ilgili bir seyleri oturttugunda oncesinde hissetmedigin rahatlık ve huzur oluyor. kötü hissetme derim
38 yaşında doktor olup halen babaannemlerle yaşayan amcam geldi aklıma , birey olamamış ve şimdide olmak gibi bir niyeti yok , babaannemin bakımına , yemek yapmasına muhtaç (çünkü kendisi bir birey olup kendi işlerini yapmayı istemiyor). Bence bizi ülkemizdeki birey olamamanın en büyük problemi ebeveynlerin çocukları için mükemmel hayatlar sunması ve çocuk büyüyüncede bak ben sana çocukken bunları bunları yaptım şimdi bana karşılığını ver(hayırlı evlat ol , bana bak, bana saygı duy) yetişkin olması gereken bireyde ailesine bakmayı kendine bir borç biliyor ve kendi ayakları üzerinde hayatını yaşamıyor yaşayamıyor çünkü yaşamasına hiç izin verilmemiş birey olmak ona bir bilinmezlik, aşılması gereken bir dağ olarak görülüyor ve bilinmezlikler insanı korkutuyor. [Bunlar tamamıyla benim düşünce ve gözlemlerim]
Tek paradigma ailenin sunduğu o müthiş konfor alanı değil bence içten gelmesi lazım kendi alanını oluşturmak istememiş çıkamamış o konfor alanından bence ev işi yapmayı göze alamıyor mesela
Konu çok güzel ve büyük ölçüde katılıyorum. Uyarmak istediğim tek konu büyük arkadaşlar edinmek. Yaşıtlarımla 16-17 yaşlarındayken pek takılamadım.Herkesle aram iyiydi ama kimsenin en yakın arkadaşı ya da aşık olduğu biri olamamıştım.En yakın arkadaş olmasam dahi planlanırken fikrim sorulan etkinliklere bile gelmek ister misin diye sorulmamış biriydim.O yaşta okuduğum kitapları, izlediğim festival filmlerini, tiyatro oyunlarını tartışacağım biri de yoktu. Gittiğim sahaflarla ahbap oldum ve sosyal medyadan insanlarla tanıştım.Evet antropolojik kavramları, Fransız müzisyenleri, siyaset sosyolojisi kuramcılarını, ressamları,tabloları, farklı yazarları duydum onlardan.İlerde Siyaset Bilimi okurken hemen her şey tanıdıktı.Sadece üniversite eğitimi bu bilgilerimi derinleştirdi ve bazı sorularıma cevap verdi.Bazı henüz cevaplarını bulamadığım sorular sordurttu.Ama daha reşit bile olmayan birine yaşıtı gibi flörtöz yaklaşabildi tanıştığım koca koca adamlar.En küçüğü üniversitede olan kişiler rahatça liseli bir kızla takılabiliyordu çekinmeden.Ergenken taşıdığım anarşist ruhla yaşı sadece bir sayı sanıyordum.İstismar konularında bilgili değildim.O yaşıma kadar sevilme duygusunu pek tatmamıştım.Biraz sevgi kırıntısı görebilmek ve etrafımda olmayan bir düzeyde sohbet edebilmek için o kişilerle vakit geçirdim. Bu kişilerin suç işlediğini kendim o yaşa geldiğimde anladım.Çünkü verdiği rıza gerçek bir rıza sayılmamalıydı.Belki ancak kendi yaşıtıyla deneyimleyebilirdi bazı yeni duyguları kimse kimseyi manipüle etmeden. Sistemde bir şeylerin bozuk olduğunu fark eden bir ergenin ana akımı sorgulamasıyla bu kez de sistem karşıtı olarak kendini tanımlayan ya da sizin tanımlayabileceğiniz kişiler de karşınıza çıkabiliyor.Bu kez de bililmle sanatla felsefeyle dünyayı ya da kendi dünyasını değiştiren insanlara ulaşmak gerekirken bunlar hakkında sohbet edebilen ama günlük hayatını da serserice yaşayan kişilere bulaşabiliyorsunuz.Yeraltı edebiyatına eğileyim derken Beat kuşağını taklit eden ağzı bozuk, kadınlara değersizce davranan, okuduğu kitabın yanında kendine enjekte ettiği maddenin fotoğrafını size gönderen bir gruba rastlayabiliyorsunuz. Aile baskısından bahsettiğinizde bin bir tıra, otostop çek, evden kaç diye öğüt veren tiplere...İyi ki ailemin yanının bu korkunç maceradan daha güvenli olduğunu biliyordum o yaşta.Yaşadığım şeyleri keşke aileme anlatabilseydim keşke bana yardımcı olabilselerdi. Kimseyi yargılamayım herkesle empati kurayım derken vasat insanlardan tavsiye dinlediğim bir ergenliğim oldu. Kendimi birçok hallerinden korudum, bazı hallerinden de koruyamadım. Sonra da bana çıkarsız bir sevgi gösteren ilk kişiye(18 yaşımda) aşırı bağlandım.Ondan ayrılışım da artık benim duygusal ihtiyaçlarıma tepkisiz kalması ve büyümüş halimle (21 yaş) hayran olduğum bir yanı kalmamasıydı.Şu an 24 yaşındayım ve canımın istemediği hiçbir şeyi ikna olarak, alttan almak ya da sevgi uğruna yapmıyorum. Kendime değer vermeyi öğrendim. Bana iyi gelmeyen, can-ı yürekten istemediğim şeyler için birinin beni ikna etmeye uğraşmasının zararlı olduğunu öğrendim.Çünkü fedakarlıkla, alttan almayla yapılan her şey ruha ağır geliyor. Şu an lise çağındaki arkadaşlara tavsiyem birinin sizi sevmesi,onaylaması için kendinizden büyük ödünler vermeniz gerekiyorsa, hazır olmadığınız şeyleri onu mutlu etmek için yapmanız bekleniyorsa oradan kaçın. Gerçek sevgide olduğunuz her hal o kişiye sevilesi ve saygıdeğer gelecektir. SİZDEN BÜYÜK BİRİSİ YAŞITLARINDAN ÇOK OLGUNSUN, ÇOK FARKLISIN DİYORSA POLİSİ ARAYIN. Olgun bir kadınla vakit geçirmek isteyen bir erkek olgun biriyle vakit geçirebilirdi. Sizinle olmasının sebebi yaşıtlarının gördüğü eksiklikleri sizin deneyimsiz, masum ve sevgi dolu olduğunuz için göremeyecek olmanız. Kendisinde akranıyla vakit geçirecek özgüveni,statüyü görememesi. Sizi olgun hissettirerek o yaşta hazır olmadığınız bir sürece sizi sokmaya çalışıyor. 25 yaşına varmak üzere bir yetişkin olarak 16 yaşımı bağrıma basıp saçlarını okşamak isterdim ben de Deren gibi. Önce kendini sev demek isterdim.Tanıyabileceğin tüm bilgili, görgülü arkadaşları şu an bulmak zorunda değilsin, gerçek aşkı şu an bulmak zorunda değilsin demek isterdim. Kendini bulduğunda, gerçekleştirdiğinde edindiğin arkadaşlık da içinde bulunduğun duygusal ilişki de çok daha lezzetli olacak. Sanırım çıkardığım en büyük ders çok eğitimli, zeki, entelektüel kişiler aynı zamanda en duyarlı, merhametli, birine zarar vermekten kaçınan kişiler olmayabilir. Fikirler değişse de davranışlar en geç değişen kısım oluyor.(Bknz: kültürel gecikme) Bir kadın çocukluğundan itibaren girdiği her yeni ortamda hep taciz maduru olma potansiyeliyle yaşıyor Türkiye'de. Şu an bir genç daha sevilme adında istismar edilecek diye ödüm kopuyor.Parlak zihinlerinizden, hassas kalplerinizden öpüyorum unicornlar.
16 yaşında bir genç olarak sizin anlattığınız durumun benzerini yaşadım genel olarak entektüel insanların toplumda ve kişilik olarak iyi sayılabilecek insanlar olduğuna inanirdim bu benim icin suan bir yanılsama olsada. yorumunuz kafamda bir şeylerin daha iyi oturmasini sağladı ve cevap vermek istedim
@@sevilaysayilir702 teşekkür ederim samimiyetinizi bu sekilde bile hissetmek iyi hissettirdi. Hâlâ sürmüyor ve iyiyim, ilerlemeden bir seylerin yanlis oldugunu hissedebilmistim sanırsam. şu donemde beni en buyuk sıkıntıya sokan sey kendimi sevmeyi hâlâ becerememis olmak galiba. umarim bir gün bunuda halledebilirim.
Dedikleriniz o kadar değerli ki gerçekten çok uzak tan da olsa hayatımda şu an olan olayların neredeyse hepsine dokundunuz, bende şu an çok depresif ve sorgulayıcı bir dönemden geçiyorum,sevgi kırıntısı peşinde koşuyorum aslında bende.
Deren lütfen bir gün de ilişkiler,romantik ilişkiler ve bunların olması konusundaki dünyanın bize olan baskısı hakkında konuşurmusunn??biz gerçekten mi istiyoruz yoksa,bize dayatılıyor mu?
19 yaşındayım ve lisede kendimi ne çok olgunlaşmış ne de çok çalışmış görüyorum. kendimle sorunumun ne olduğunu bilecek olgunluktayım ama çözümlere ve çözümleri devam ettirebilecek istikrara erişemedim. bunun sonunda da aslında uzun vadede ne istediğini bilmeyen ve bilmediği için de herhangi bir şey için çabalamayan biri haline geldim. öyle ki önceden okuduğum bir kitabı sorsanız çok güzel analizler yapabilecek ben şu an mezun psikolojisi, bu ve bundan önceki seneleri de minimum gelişimle geçirmenin pişmanlığı altında 5 dakika önce okuduğum kitabı bıraktığım an unutuyorum. kafamın hep bir köşesinde geç kaldım hissi var.
Seni çok iyi anlıyorum ama söylemek isterim ki hiçbirsey için geç kalmadın.Gec kalmadın çünkü yarın veya dün yoktur.Elinde sadece bugün vardır dün bir denemeydi ve denedin şimdi ise bugünü yaşa yani şimdi ne yapmak istiyorsan onu yap.Asla geç kalmadin
Ben de 17 yaşındayım bu yıl zorlayıcı oldu. Yalnız olmaktan korkarken yalnızlığı seçer hale geldim. Kendimi geliştirdiğimi düşünüyordum. Önümde yüzlerce kişi olduğunu fark etmemi sağladın. Kendimi her alanda geliştirebileceğimi fark ettirdin. Umarım ki daha da gelişerek ilerlerim. Gelişmenin zorluklarla geldiğini düşünenlerdenim daha da yalnızlaşmaktan yok olup gitmekten korkuyorum. İlham kaynağı kattığın için teşekkürler ederim. Üzülerek şunu da fark ettim. Kendimi farklı alanlara vererek okul hayatımı ortalama bir öğrenci olarak ile geçirdiğimi aradaki dengeyi daha başarılı kurmam gerektiğini kabul etmeliyim. Boş küme olmaktansa biraz dengesiz olmayı kabul edebilirim. İlerde geri dönüp şuandaki duygularımı hatırlamak için bu kadar uzun yazdım. Buraya kadar okuyanlara da teşekkür ederim.
Açıkçası Deren seni anlıyorum fakat bir o kadar da dediklerine katılmıyorum. Diyeceklerimi nihilist ya da umursamaz olarak algılamanı da istemem. Herkesin bir yaşam yolu var ve bu yolda aslında kimse kimseyle yarışmıyor. Evet yaşamamız için aslanın ağzından ekmek almaya çalışıyoruz ama o üst insana ulaşmak herkes için farklı anlamlar taşıyor. Birisine "..." diyememek, cevap verememek ve bilmemekten korkmak kısımlarına karşıyım. İnsanların bilmeme hakkı var, öğrenmek istememe hakkı da var. Keşke herkes gelişmekte olsa ama bunun için kişinin kendini parçalarcasına yıpratmasına gerek yok. Lütfen bilmiyorum demekten çekinmeyin korkmayın. Zamanla çok iyi bildiğinizi düşündüğünüz şeyler bile ihtiyaç dışı olabilir, yanlışlanabilir veya kullanılmayabilir. Uykusuz bir şekilde yazıyorum çok toplayamadım. Her yerde pompalanan "gelişme, kendini tamamlama" temalarından da oldukça bunaldım ben. Ergenlik döneminde olan ya da şu an bu yazıya ihtiyacı olan biri varsa "hiçbir şey yapmama" hakkın olduğunu unutma. Bu dediklerimle de videonun içinde olan güzel bilgileri de çöp sanmayın. Benim ki ufak bir isyan uleyn ahahhasf
insanlarin 'hicbir sey yapamama' hakki oldugunu kabul ediyorum, fakat bunun gereksiz ve kisisel iradeyle reddedilmesi gerekilen bir durum olduguna inaniyorum. Bireyin hicbir sey yapmamasini destekleyen ya da buna bir noktada pozitif bakan bir suru insanin calismanin gerekliligini idrak etmedigini dusunuyorum. Bunun baslica sebebi benim bu surecten gecmis olmam. Kisisel deneyimim de bu durumda bana sunu ogretti, 'tembel insan kaybeder'. Tembellik, evet, kisininsahip oldugu bir haktir fakat tembel insanin kendisini gelistirebilme kabiliyetlerinin paslanacagini dusunuyorum. Bana gore bahsettiginiz 'hicbir sey yapmama hakki' da zaten tembelligi promo eden bir soylem. Bu 'benim algimca' yanlis. Inan bana o hakkini kullanan cok az insan su an bu yorumlarda entellektuel yorum yaziyor. Deren diyor ya 'bos kume farketmez kendisindeki eksigi', ayni sekilde de daha fazlasina adim atabilmek icin dinlenen degil, hicbir sey yapmamayi kendisine hak goren ortalama bir bireyin de bos degil belki fakat eksik kume kalacagini dusunuyorum. Belki ben de eksik bir kumeyim. Tamamlanmadigimin farkindayim zaten. Fakat degindigim gibi, bence bu 'siz cok degerlisiniz cok yoruluyorsunuz yapmayin, yikin bu algilari, her seyi yapmak icin caba gostermek zorunda degilsiniz, hicbir sey yapmamak da bir secim ve sizin hakkiniz, bu durum size vicdani yuk bindirmemeli' ifadeleri etrafinda donen tabiri caizse yeni donem z kusagi kafa yapisi, bir z kusagi bireyi olarak benim elestirel baktigim bir mentalite. Yeni donem burjuvalarin proleteryalardan bana gore en belirgin ayrimi birisinin sofistike bilgiyi satmasi, digerinin bu kulturel kapitale sahip olmamasi. Fazla kulturel kapitale sahip olmak icin de kisi kendini gelistirmeyi bir sorumluluk edinmeli. Sistemin bunun uzerine kurulu olduguna inaniyorum. Sistemi iyi idrak edip analiz edebilmek asil degerli olan, inovasyon bir zorunluluk degil. Yine de tabii ki kucuk degisiklikler yapilabilir sistemde
Kendini bulmaya çalışırken kendinde kaybolmak, kaybolurken yolda karşımızda çıkan insanlara , önümüze geçen engellere farklı açılardan bakabilmek ve en önemlisi gerçekten aradığımız yola doğru yol mu demeliyiz yoksa doğru yol değil fakat olabilitesi en yüksek yol mu demeliyiz ben 21 yaşındayım bahsettiğin 2 evreden geçtim ve en çok farkına vardığım şeyleri söylemek istiyorum ki benim geçtiğim evrelerden geçeceklere bir deneyim tavsiyesi olsun çok kısaca anlatıcam ama eminim ki yinede uzun olur öncelikle kesinlikle böyledir dediğiniz olayların veya kişilerin aslında öyle olmadığını zamanla görüceksiniz o yüzden düşüncelere bağlı kalmayın daha sonra üniversite sınavı olayı zaten insanların benliğini bulamamasındaki en büyük sebeptir bence çünkü kendini bir sınava adamak o sınavdan sonra her şeyin mükemmel olacağını düşündüren bir sınavdan ne kadar kişisel gelişimimizi iyileştirecek bir beklentiye girebiliriz ki bu kadar net konuşmamın sebebi ben üniversite son sınıfım şuan 1 ay kaldı mezun olucam ve asıl olay şimdi başlıcak asıl şuan korkmam gerek ama bu korku düşündüğünüz gibi bir korku değil beni bir şeylere yönlendirebilecek bir korkudan bahsediyorum her neyse son olarak 17 yaşından sonra hayatının her senesi 30 sn gibi gelip geçiyor bu yüzden her anın kıymeti bilinmeli çünkü her şeyi geri getirmek mümkün ancak zaman asla geri gelmiyor ve bu video içinde ben kendi adıma teşekkür ederim her videonuzu izliyorum ve sizde en çok sevdiğim şey yani Yasin ile aranızdaki sevgi, aşk falan değil birbirinizi anlamaya çalışma çabanızı çok seviyorum ki en önemlisi bu bence özellikle ilk defa bu videonun altına yorum attım çünkü bu videoda konuşulanları insanların dinlemesi ve bunun üzerinde düşünmesi gerektiğini düşünüyorum.
Birkaç hafta önce hayatıma artık bana yararı olmayan ve lüzumsuz insanları dahil etmek istemediğime karar vermiştim ve o zamandan beri de bunu gayet başarılı bir şekilde gerçekleştiriyorum. Bugün o insanlardan biriyle bir şekilde konuştum ve gerçekten iyi ki konuşmayı bırakmışım diye geçirmiştim içimden. 2 yıldır tanışıklığım var hepsi ile. Bu 2 yılda ben çok fazla yol katetmişken onların hala kendilerine bir şey katamaması, kendilerini geliştirememesi arkadaşlığımı devam ettirmemek istemem için sebeplerin arasında bir tanesiydi. Bu video bir tık cuk oturdu diyebilirim benim için. Bu arada size çok teşekkür ederim iyi ki YapımBöyle Film geçen yıl anasayfama düşmüş ve sizi tanımışım diyorum. Düşüncelerimin yeri geldiğinde oturmasına, yeri geldiğinde de gelişmesine olanak tanıdığınız için çok teşekkür ederim gerçekten. Umarım sizi daha güzel yerlerde görürüz değerli YBF. 🥰🥰
en çok da bu yüzden kızgınım bize kendimizi geliştiricek zaman vermediler düşünücek zaman vermediler zamanımıxı düşüncelerimizi çaldılar ve çalmaya devam ediyolar bizse başkalarının düşünceleri çalınmasın diye bu sistemin içinde debelenerek düşünmeyi erteliyoruz
16 yaşındayım.Çevremdeki çoğu insan hemen hemen ne olmak istediğini muhtemel ne olacağını görebiliyor.Ama ben göremiyorum.Önümde belki uzun belki kısa bir yol var hiçbir fikrim yok.Hangi mesleği seçicem veya hangi mesleği istiyorum , nasıl insanlardan hoşlanıyorum , hobilerim neler bana bunları sorsanız tek bir kelime dahi söyleyemem.Herkes yaşımın erken olduğunu bunların normal olduğunu söylüyor.Ama o zaman neden tüm yaşıtlarımın hedefleri var?Hiçbir zaman tatmin edici cevaplar alamıyorum.Dümdüz biriyim bitki gibi.Hani genelde böyle insanlar bi de yaramaz , uçuk kaçık olur.Hayır hiçbiri değilim.Ortamda sorulmadıkça fikrimi belirtmem , belirttiysem kimseyi kırmamaya çalışırım , derslerimi orta tutarım , 1-2 arkadaşım olur , kitap okurum ama kurdu değilimdir , siyaset hakkında konuşurum ama bir yere kadar yeter bilgim , "atraksiyonlu" şeyler yapmam yapamam korkarım.Ot gibi yaşayıp gidiyorum.İnsanlara bunu anlattığımda çok ufak bir derdimi anlatıyorum zannediyorlar ama herhangi büyük birisi ileride ne olmak istiyorsun diye sorduğunda bile gözüm yaşarıyor.Herhangi bir umudum kalmadı.Kimim , ne isterim bilmiyorum
Sakın ama sakın kendine yüklenme. Kıyaslamak kendine yapabileceğin en kötü şey. Daha çok ama çok gençsin. Ne istediğini bilmemen konusunda ise şöyle düşün, sen henüz hayatın başındasın boş bir tuval gibisin ve deneyim yaşadıkça kendini tanıyacaksın. Ben de senin yaşlarındayken böyle hissediyordum. Enerjini kaygıya değil keşfetmeye harca
Benimle aynı durumda olan birini görmek bi tık içimi ferahlattı. Ben de aynı durumdayım ve kime derdimi anlatsam basit bir şey olduğunu söyleyip önemsemiyorlar ama amaçsız yaşamak o kadar kötü ki
yaşitin olarak ve benzer hislerde oldugum icin seni anlayabiliyorum bende cogu zaman kendimi çok amacsiz hissediyorum ve sonumu goremiyorum ama bunu cozebilmenin en onemli adimi galiba kendini kesfedebilmek ne sevdigini neye ilgin oldugunu anlayabilmek bu bile ruhunu bir amaca baglamaya yetiyor karamsarliga kapilmak yerine kendini kesfetmeye odaklanmak hepimiz icin daha iyi olacagina inaniyorum
Gizlice beni mi izlediniz? Neredeyse her kelimesine kadar katılıyorum size. Yaşımız aynı. Ve benim çevremde de yolu belli olan çok insan var. Ama bakın bizim gibiler de var. İnanıyorum ki kendimizi rahat bırakarak bir süre sonra kendimizi anlayacağız ve bir yol çizeceğiz, birçok konuda bilgi sahibi olacağız, hobilerimizi, sevdiklerimizi, nefret ettiklerimizi bulacağız. Umudumuzu yitirmeyelim, zor olsa da :)
22:37 Selam Derin, aşağıya yazın dediğin için ben de kendimden bir şeyler paylaşmak istedim. Dediğin yaş aralıklarına çok katılıyorum. Bu yaş aralıkları aynı zamanda benim kendime zaman tanımak için ayırdığım dönemlere denk geliyor. İlk olarak 14 yaşını ele alayım: 14 yaşından önce ortaokulda diğer "popüler" insanlarla olabilmek için onların yanından ayrılmayan, tüm derdi çevredekilerin onayını almak olmuş bir çocuktum. Lise sınavına yaklaştığım zaman büyük değişimler geçirdim: Yanına yanaşmaya çalıştığım insanları sildim, yabancı dile olan ilgimi fark ettim, kitap okumaya başladım, içime kapandım ve diğer insanlardan onay almanın çok da önemli bir şey olmadığını fark ettim. Kendime yetmeye çalıştum. Bu dönemde de hırs ile tanıştım. 17-19 yaş arasını da aslında yeni atlattım. Şu an 20 yaşında bir bireyim. Bu yaş aralığından önce içine kapanan ben ortadan kalktı ve yaşadığım iki durumun arasını buldum. Kendimi mutlu etmek için susuyor ya da konuşuyordum. Bu aranın benim için en önemli kısmı ise üniversite sınavından sonra aslında hayatın bana bir sürü seçenek getirdiğini; çaba harcadığım suretle dilediklerimin önüme geleceğini, o an gelmese bile uygun bir zamanının olduğunu fark etmemdi. 14'lü yaşlarımda fark ettiğim hırs yok olmasa da biraz söndü. Önceden kendime zarar verecek kadar detaylara takılırken şimdi böyle değildim. Önceden gerektiği söylenenleri araştırırdım, şimdi ise neyi dilediysem buna yönelebileceğimin farkındayım. Okuyunca çok büyük değişiklikler değilmiş gibi gelebilir; ama benim için hayatımdaki iki dönüm noktasıydı bu yaşlar. Bu noktalarda aldığım kararlar hayatımdaki tüm dengeleri değiştirdi. Senin anlattıklarınla ne kadar özdeşleştirilebilir bilmiyorum. Fakat içimden geldi ve paylaşmak istedim. Seni severek takip ediyorum. Umarım bu yolda emeğinin karşılığını alıyorsundur. Çok güzel bir videoydu, ekipçe elinize sağlık. :)
Şuan 19 yaşındayım ve dediğin basamakları 17-19 yaş aralığında "Artık ben oldum ." gibi bi düşüncede olma kısmı hariç bu videonun altına imzamı atasım geldi. Hayalet koşucular ,sürekli kendini geliştirmek ,öğrenecek çok bilgi olduğunu bilmek... Hala düşüncelerim ,bilgilerim istediğim düzeyde değil ancak bende senin durumuna düşmekten biraz çekinmiyor değilim Deren abla . Ya şuanki çevremin veya ilerde oluşacak olan çevremin çok önüne geçersem ve sonunda yalnız kalırsam diye içime ufak ufak endişe tohumları serpiliyo. Şuanda bile öğrendiklerimi ve düşündüklerimi paylaşacak insan bulamıyorum gibi bi durum. Üniversiteye geçip çevrem değişince bu durum bilmem değişir mi ancak değişmeme ihtimali beni kaygılardan kaygılara sürüklüyor. Çok istiyorum aklımdakileri paylaşacak ,tartışacak insanlar bulmayı . Hala umudum var ancak sosyal medyaya biraz girsem hemen azalıyo nedense :) Şuan sınava hazırlanıyorum ve istediklerim konusunda da beni aydınlattığın için çook teşekkürler
sen bensin ve gerçekten sen bensin dbhdjh aynı endişeleri ben de yaşıyorum, ben de bazen beni anlayacak insanları bulamıyorum, çoğu zaman depresif oluyorum bu konuda, yalnız kalacağımı düşünüyorum. Ortamların zeka seviyesine uymaya çalışırken kendim olamamak beni yoruyor bazen ama en çok da hala önümde uzun bir yol varken bir sürü güzel insanla tanışacağım umudunu hiç kaybetmemeye çalışıyorum. :)
@@Betulzey Bu yorumumun altında insan bulmak bile hoşuma gitti inanır mısın. Eğer tanışmak ,konuşmak istersen instagram adresimi falan verebilirim. Tatlı insanları çevreme ne kadar hızlı toplarsam hayat o kadar zevkli geçer malum fjdnfjmdj .
17 yaşındayım kritik eşiklerden birindeyim. ben de senin gibi kendime çok acımasız davranıyorum bu öğrenme konusunda. kendime hep 'bir şey bilmiyosan dışarı çıkma, kimseyle tanışma daha şu konu hakkında hiçbi şey bilmiyosun' diyorum. bir şeye bilmiyorum diyebiliyorum ama bunu söylerken içim içimi yiyo. nasıl bilemem kaç yaşına gelmişim onu da bilmeliydim şunu da öğrenmeliydim diyorum hep. bazen de bu çabanın boş olduğunu düşünüyorum. ben kendimi öğrenme uğruna her şeyden soyutlarken sınıf arkadaşım bana 'dostoyevskiyi kim yazdı' diye sorabiliyor ve o daha çok seviliyor bir sürü de arkadaşı var. ben yalnızım. sırf bir şeyler biliyorum ve bilmek istiyorum diye. doğru mu yapıyorum yanlış mı bilemiyorum. hep yaşıtlarımdan daha büyüğüm kimseyle bildiğim bi konu hakkında tartışamıyorum. bi görüşümü söylerken çekiniyorum önce yargılanırım diye sonra bi bakıyorum o bunun ne olduğunu bile bilmiyor. az kaldı üniversiteye gideceğim hayalim daha çok öğrenmek ve gideceğim yerde öğrenmek için daha çok imkanın olması. umarım bu yolculukta benim gibi insanlarla karşılaşabilirim..
O kadar güzel anlatmışsın ki resmen aynısını yaşıyorum yaaa. Bende 11 deyken felsefe ile ilgili kitapları söylerken daha kim olduklarını bilmediğini söyleyebilirim hatta küçümsedi bı arkadaşım felsefe ne yaa diyerek gülmüştü unutamıyorum. Ama şuan ki yaşamın anlamını bulmaya çalışmamım sebebini felsefeye borçluyum. İçimdeki boşluğu belki böyle dolduruyorumdur kim bilir. :) Yalnız değilsin bunu söylemek istedim.
@@greyy343 yalnız olmadığıma seviniyorum ama keşke azınlık taraf biz olmasaydık.. yeni nesil (bu tabiri ne kadar kullanmak istemesem de buna mecbur kalıyorum maalesef) daha çok saçma şeylere vakit harcayarak özünü kaybediyor. her şeyi boşveriyorlar geçmişi hatırlamak istemiyorlar. maalesef ilerde daha da azalacağız gibi duruyor.. o kadar üzücü ki. lütfen içinizdeki öğrenme arzusunu öldürmeyin
@@beyza6819 kesinlikle azınlığız bu beni de bazen yoruyor. Biriyle paylaşamamak,etrafında ki birine bak bu konu hakkında konuşabiliriz diyememek yorucu. Umarım ki öğrenme isteğimi kaybetmem. O merak bizi ayakta tutan şey bnce. Yaşamın küçük oyunu merak.
ilk esigi yeni astim diyebilirim; su an ben olabilmek adina yola koyulmus olmak, ailem tarafindan kabul gormedigi icin oldukca zor bir donemden geciyorum. evde surekli huzursuzluk, psikologlar, tehditler, yirtilan kitaplar ve bunlarin sonucunda kendime karsi olan nefretimle bas basayken bana cok iyi gelen bu video icin cok tesekkurler
Deren koşu örneği o kadar doğru ki duyduğum anda işte bu dedim. Aynı senin gibi 13-14 yaşlarında bir farkındalık geldi ve bir anda öğrenmem gereken çok şey var diye hissettim. 13 yaşındayken ciddi şekilde İngilizce öğrenmeye başladım ilk. Sonda verdiğin dizi, film ve kitap örneğini de birebir yaşadım. Herkesin bildiği kült denilecek filmlerin listesi yaptım kendime lise birde, oturdum resmen yüzlerce film izledim bu sayede yeni bir hobi edinmiş oldum. Edebiyat konusunda eksik hissettim dünya klasiklerini okumaya başladım. Farklı ülkelerin kültürlerini yeterince bilmediğimi hissettim bu konuda internette karşıma çıkan her şeyi okumaya, izlemeye başladım sonuç olarak şuan bazı ülkeleri sanki orada yaşamışım gibi biliyorum :) artık ne işe yarayacaksa. Senin de dediğin gibi hiç öyle 14-15 yaşındaki halimi hatırlayıp cringe olduğum ne salakmışım dediğim de olmuyor. Ama bütün bunların kötü tarafı da şuan 19 yaşında üniversite birdeyim ve sanırım hiç ondan genel anlamda bir şeyler öğrenebileceğimi, benden önde olduğunu düşündüğüm bir yaşıtımla tanışmadım. Hep ben arkadaşlarıma öğreten taraf oldum, kitap öneren film öneren gerektiğinde çeviri yapan tavsiye veren. Bazen düşünüyorum acaba böyle olmasam daha mı iyiydi diye çünkü etrafımdaki insanlarla derin bağlar kurmak zorlaşıyor arada hep bir mesafe olduğunu hissediyorum. Artık istiyorum ki ben de birilerinden öğreneyim, kendimden üstte kişilerle tanışayım çünkü eminim daha öğrenecek çok şey var ama o insanları nerede bulacağımı da bilmiyorum. Üniversite lise ortamına göre çok daha iyi aslında ama yine de yeterli değil bence. Bunu okuyup benzer şekilde düşünüp yaşı daha küçük olanlara da tavsiyem olabildiğince farklı ortamlarda bulunun hayatınız sadece okuldan, okul arkadaşlarınızdan ibaret olmasın.
tam da kanalına bakıyordum neden hak ettiğin kadar izlenmiyorsun diye sorguluyordum bir baktım video atmışsın... çalışkan bir birey ve çabalayan biri seni çoook seviyorum deroşum
Deren, 53 yaşında bir kadın olarak samimi videonu izledikten sonra sana adınla hitap etmekte bir sakınca görmüyorum. Hayatın dönüm noktaları ile ilgili yorumumu paylaşmak istedim. Senin tespitlerine katılıyorum bu arada. Ardından hangi yaşta olursa olsun evlilik bence hayatın en önemli dönüm noktalarından ikincisi diyebilirim. Birincisi tabii ki, çocuk sahibi olmak. Bu iki olay da insanı çok olgunlaştırır, tabii kendi isterse. Olgunlaşmak istemeyeni bu dönüm noktaları da olgunlaştıramaz. Sevgiyle kal...
Çok mükemmel bir videoydu. Seni dinleyince ortaokulumdaki bir öğretmenimi hatırlıyorum. O da senin gibi çok şey öğretti bana ve aslında hala devam ediyor öğretmeye. Söylediği şeyleri anlamıyordum o zamanlar ama şu an çoğu şeyi anlamaya başladım. Daha 14 yaşındayım, bir şeyleri değiştirmek istemeye başladığım yaşlardayım. Her an daha iyi olmak için çabalamak istiyorum ama çoğu zaman zor geliyor. Yaşıtlarıma bakınca aslında bir şey olmaya başlamışım gibi geliyor.(yanlış anlamayın diğerlerine bişi demiyom😡) Birkaç gündür sanki bazı şeylerin farkına daha çok varmaya başladım. Yavaş yürüyorum koşabilecek potansiyele sahip olmama rağmen. Geç kalıyorum gibi hissediyorum. Belki bu birazda ergenliğim ve depresifliğimden kaynaklıdır. Ama her zaman bir şeyler olmak için çabalayacağımı bilmek istiyorum. İyi bir insan olmak için çabalayacağım, bilgili ve girdiği ortamlarda varlığının ağırlığı olan bir insan olmak için çabalayacağım, dünyaya bir şeyler bırakmaya çalışacağım. Daha çok küçüğüm, öğrenecek çok şeyim var ve her zaman olucak. Bu yolculukta sizde bana yardım ediyorsunuz. Çok teşekkürler Yapım Böyle Film:)💓
nasıl bu videoyu daha önce görmemişim diye düşünmüştüm ki 5 dakika önce paylaşıldığını fark ettim, koşarak geldim hemen. 15 yaşındayım ama kişisel gelişimin öneminin farkındayım. özellikle deren abla gibi kendime örnek aldığım birinden bu konuyu dinlemek çok keyifli olacak. şimdiden emeğinize sağlık, teşekkürler bu video için
Ben 19 yaşındayım ve deli gibi koşmaya çalışıyorum hatta kendimi çok hırpalıyorum. Ama artık tek olmadığımı biliyorum o yüzden koşmak artık daha anlamlı. Bu anlamlı video için Deren abla ve Yasin abiye teşekkürler...
14 gerçekten önemli bir eşikti. Çok önemli "ilk"ler yaşayarak geçirebildiğim için kendimi şanslı hissettiğim bir eşik. 17-19 arası tam olarak dediğin gibi sonsuz ihtimalle doluydu, geri dönüp baktığımda, şaşırıyorum ne kadar çok şey sığmış o yaşlara. Sanki 2-3 yıl değil de, yıllaaaar var o yaşlar arasında. Şimdi 22 yaşımı doldurdum ve yeni eşikleri bekliyorum 😊
Video her zamanki gibi harika. Sadece küçük bir düzeltme yapmak istiyorum. 36:03 Japoncada kullanılan '-sama (-様)' suffixi çoğu zaman sadece garson-müşteri, vatandaş-ruler (kral, imparator vb.), kul-Tanrı ilişkilerinde saygı değer varlıkta kullanılır. Mesela Kami Tanrı demektir ancak çoğu inançlı birey 'Kamisama' kullanır. Yani eğer o kişi sizin için aşırı önemli değilse ve size izin vermiyorsa kullanmayın. Onun dışında Sensei öğretmen demek olduğundan o kısım doğru. じゃあね
Şuan 14 yaşındayım ve LGS ye 23 gün kaldı ve derslerimin mükemmel olduğu söylenemez ama bu video izleyince aşırı gaza geldim. Çünkü boş küme olduğumu düşünmüyorum araştırınca öğrenince izleyince kendimi geliştirebileceğimi düşünüyorum bu iğrenç 23 günü olabildiğince konu eksiklerimi kapatarak ve yapabileceğim en iyisini yapıp yaz tatilinde ve sonrasında ilgim olan konulara yönelmeyi düşünüyorum çünkü sonrasına bakıp pişman olmak istemiyorum
33 yaşındayim...Hayatimla ilgili en önemli kararlari vermem gereken yaşlarda toplum tarafından kabul görmeyi de en önemsedigim yaşlardaydim hayatın anlamlı yaşamak değil en çok para kazandiracak mesleği yapmak önemliydi...küçük bir ilçede yaşıyordum ve bilgi kaynağim çok sınırliydi...
2:30 menemen konservesi yaparken domatesleri rahat soymak için önce bazı bölgelerine çizikler atıp fokurdayan suda kaynatırsın sonra coss diye soğuk suya atarsın ya elin yanmasın diye işte o domatesler gibi hissettim yani şok etkisi
o boş kümelerin etrafında olmaktan ve bir türlü anlaşılamamaktan dolayı bazen sorun bende mi diyordum ama öyle değil bunu bir kere daha anladım. kısacası çok iyi geldi,çok teşekkür ederim.emeğinize sağlık🤍
Deren abla dedi ya hani dini merak ediyorsan ilk önce çok dindar insanları bile inanacakmış gibicesine dinlemelisin diye. Bu sadece bir örnekti.Tam karşılığını verecek kısa bir cümleyi bulamadım. Bu yorumu okuyan herhangi birineyse videonun tamamını izlemesini önerebilirim(dediklerimin neyle alakalı olduğunu kavrayabilmesi bakımından).Asıl konuya gelelim. İşte ben de düşüncelerimi tam da oturtmak istediğim bir zaman diliminde hep o karşı taraf olmaktan hep o rolü kesen kişi ben olmaktan çok bıkmıştım. Daha da bıkıyorum.Demek istediğim anlaşılamayan olmaktan çok bıktım. Sorunu kendinde aramak doğru bir hareket. Öz eleştiri yapmanı sağlar ama hep suçu kendinde aramak doğru bir hareket değil. Ben de düştüm aynısına. Hep hatayı kendimde aramaya başladım. Benim gibilerin varlığına olanak vermedim. Ama doğrusu bu değil. Olayın diğer tarafını görmek zorluyor insanı. Ama tuzağa düşme. O boş kümenin etrafından kurtulmak için çabala. En fazlası bu diyerek kümenin içine girme. Deren ablanın da dediği gibi fakirler bu konularda zengilerden çok daha şanslı.
Yeterlilik gerçekleştirilemez ve ne kadar farklı konularda bilgi donanıma sahip olunulrsa olunsun yetersiz hissediceğimiz bir gerçek ama kabullenip farkına varınca daha önemsiz
şuan 15 yasımda bu videoyu izliyorum ve elimden geldiğince kendimi geliştirmeye çalışıyorum ne meslek yapacağımı gelecekte ne olacağımı asla kestiremiyorum.Müzikle ilgili bisiler yapmak istiyorum ama yaşantım buna engel oluyor.umarım gelecekte bu videoyu açtığımda kendini her alanda geliştirmiş ve insanların dayattığı mesleği değil kendi seçimim olan mesleği yapıyorumdur[onuda bilmiyorum ama ]ve dünyaya bisiler katabilmişimdir.
yemin ederim terapi gibi videoydu, 22 yasıma girmek üzereyim ve üniversite de bitiyor. Her gün aynı geçse de geriye dönüp baktıgımızda farkediyoruz her sey cok değismiş. Bu sene, geriye dönüp baktıgımda eksik buldugum şeyleri geliştirmek üzerene yaşama kararı aldım mesela daha cok kitap okumam lazım :') Etrafımdaki insanlara tamamen baglanmak yerine kendi gelişimime bakıyorum 10/10 aktivite
Videoyu izledikten sonra uyumaya çalıştım ama bazı şeyler o kadar cuk oturdu ki uyuyamadım. 18 yaşındayım ve keşke Deren ablayla oturup ona kendimden ve hayatımdan bahsedip ondan akıl alabilsem diye düşündüm video boyunca. Sınava az gün kala tekrar tekrar meslek seçimi konusuyla kendimi germek istemiyorum gerçi. Bu kanalı izlerken şunu yaşadığımı fark ettim bu arada; videonun bir kısmı benim de düşündüğüm benzerini yaşadığım şeylerden oluşurken diğer bir kısmı da yeterince üzerinde durmamış olduğum, biraz daha kendimi geliştirmem gereken şeylerde bilinçlendirildiğim kısımlardan oluşuyor. Deren ablada kendimin çok daha tecrübeli bir halini gördüğüm için de söyledikleri benim için fazla önem taşıyor. Bu kanalı genç bir kitlenin takip etmesinin sebebi de bu olabilir. Uykulu uykulu ne yazdım bilmiyorum ama yaptığınız şey çok değerli bunu hatırlatayım :))
Teşekkürler abla 17 yaşındayım 14 yaş eşiğini gerçekten boş geçirdim bunun farkındayım şuanda koşmaya başladım umarım senin gibi entelektüel bir insan olabilirim
Daha 19umu doldurmadim ama birçok konuda eksik olduğumu hissediyorum, yapmak istediğim ilgi duyduğum konular var ama hiçbirinde istediğim seviyeye gelemedim hatta bazılarına tam anlamıyla başlayamadım bile. Bunun nedeni biraz maddi ve manevi şeyler biraz da yks denen malum sınav. Bu sene ikinci defa gireceğim sinava ve onda bile hala çok eksiğim var. O koşuda önümde olan insanları gördükçe daha da yavaşlıyorum, bir türlü hızlanacak gücü bulamıyorum, bu psikolojiden bıktım usandım ama ayağa kalkmadikca da hiçbir şey değişmeyecek biliyorum. Ders çalışmak dışında hiçbir şey yapmıyorum iki yıldır. İki yıl önce ben çok fazla kitap okuyan biriydim bu gittikçe azaldı, şimdi bir şeye odaklanma sürem o kadar düştü ki nasıl toparliycam bilmiyorum, tabii bu ders çalışma süremi de etkiliyor.. Birçok farklı konuya ilgiliyim, kendimi geliştirmek istiyorum fazlasıyla. Biraz geç kalmışlık hissi var ama toparliycam. Şu sınav bir bitsin...
Arkadaşım, aynı şeylerin içindeyim. Dediklerinin %95'i benim için de geçerli. 17'den 19'a ne ara geldim bilmiyorum. Geçen kitaplarımı ve not defterlerimi kurcaladım biraz, en son yaptığım, not çıkardığım, okuduğum tarihler 2021'in şubat ayı. Buna gel de sinirlenme, üzülme!! Bu sınav gerçekten çok değişik bir eşik insan için. Ama öyle sonuçları yönünden değil bence esas nokta, o süreç boyunca ne öğrendiğimiz, kendimizi nasıl yönlendirdiğimiz ve en önemlisi ne hissettiğimizi anlamakla ilgili gibime geliyor. Sizde durumlar nasıl bilmiyorum ama ben son iki haftadır çok az çalıştım, asla içimden gelmedi. Bu iki haftanın ilk zamanları gece rüyama girecek kadar vicdan yapmama rağmen çalışmadım, istemedim, midem bulandı çalışma fikrinden. Sonraki günlerde uzun süre sonra kendi iç dünyama döndüm, sınav radarımdan çıktı, o kadar iyi oldu ki. Sürekli eskiyi, geleceği ve şu anı harmanlayıp düşündüm. Ne istiyorum, sonuçların hangilerine katlanabilirim, kendime nasıl gerş dönebilirim diye düşündüm. İyi geldi cidden. Demem o ki, bence hiçbir şey kaybetmeyeceğiz, ben düşündüm. Beni en çok ürküten şey kendimi kaybetmek. Olmaması için de azıcık daha dişimi sıkıp şu sınavı insan gibi atlatacak ve kendime odaklanacağım son günlerde yaptığım gibi. Dışarı çıkacağım ve doğanın kokusunu çekeceğim içime, nefes alacağım. Umarım iyi oluruz.
@@headony Son birkaç haftadır bende de durum aynı, çalışamıyorum ya da çok az çalışıyorum... Kendini kaybetmek dedin ya benim için de öyle . Ve fark ettim ki buna çok yakınım. Sınav ne kadar önemli de olsa sonuçları ne kadar beni tekrar üzecek de olsa sınavdan sonra kendime dönüp kendimi yeniden kesfedeceğim, kendimi seveceğim ve bu hayatta ne kadar yapmak istediğim şey varsa hepsini gerçekleştireceğim. Sadece sınavın değil bu süreçte bana sorun çıkartan her şeyin yarattığı tahribatı iyice inceleyip herbir sorunu çözmeye çalışacağım. Hayatımı pişmanlıkların hüzünlerin eline bırakmayacağım, bırakmayın, bırakmayalım ..Kendine iyi bak arkadaşım, doğru yoldasın. İyi olacağız✊ ( Bu arada çok güzel konuştun. )
@@asudeozkaya4106 Yanıtın için teşekkür ederim. Dediğin gibi yapalım :) sen de kendine iyi bak, umarım önceliklerimiz her zaman net olur ve görüşümüz bulanıklaşmaz. Başarılar!!
@@headony Rica ederimm, ben de sana teşekkür ediyorum bazı şeyleri hatırlamama neden oldun. Keşke daha çok konuşma fırsatımız olsa, ortaya çok güzel cümleler çıkarmış gibi hissediyorum... Sana da başarılar ✨
Öncelikle teşekkür etmek istiyorum şu an böyle bir videoya ne kadar ihtiyacım olduğunu tahmin bile edemezsiz . Şu sıralar hayallerimi hedeflerimi nasıl gerceklestiricem gibi düşüncelerden dolayı biraz zor geçiyor günlerim bir şeyler yapmaya istediğim yok ve bunun için kendimede kızıyorum çünkü ideallerim ve hayallerim var bunlar için çabalamam gerektiğinin farkındayım ama bir şekilde olmuyordu . Taki bu videoyu atana kadar düşüncelerine değer verdiğim bir insanin bana neden cabaladiğımı tekrar hatırlattığı için teşekkür ederim söz veriyorum hergün dünden daha iyi olmaya çalışacağma . ( İYİKİ VARSIN DEREN ABLAM) 🫀
Kendimi daha sert davranıyorum. Bir süre bir konuda koşuyorum, ilerdekilere bakıp off onlar durmadan onlara yetişemeyeceğim diyip duruyorum. Durunca da 'kendime hiçbir şey katmıyorum ben' diyip psikolojim bozuluyo. Kendime bir şeyler katmak için sanki zamanım bitmiş gibi hissediyorum.
Selam ikra, bende tıpkı senin gibi bu karamsar düşüncenin içerisinde boğuşuyordum. Sürekli olmak istediğim insanlarla kendimi kıyaslıyordum. Deren çok zeki bir kadın, akıllı, etkileyici. Lakin hepimiz birbirimizden farklıyız. Deren Hanım çok zeki bir kadın ama biz sadece bunu videolardan biliyoruz. Düşünsene kim bilir aklında ne kadar çok düşünce ve fikir vardır. Bunlar sadece bir kısmı. Hiç birimiz başkalarıyla aynı konumda olamayız İkra. Başkalarıyla aynı konumda olmak için her şeyimiz aynı olmalı. Deneyimlerimiz, sevdiklerimiz, sevmediklerimiz, mizacımız, yaşadıklarımız ve daha bir çok şey. Sen başkalarına yetişmememlisin, seni mutlu edecek o yere kadar koşmalısın sadece.
18 yaşından 22 yaşına kadar seninle büyüdüm ve en yakın arkadaşlarımdan biri gibisin, işin tuhafı çoğu arkadaşımla sohbet etmekten çok daha zevk alıyorum seni dinlerken. keşke gerçekten arkadaş olabilseydik. kendini geliştirmeye aç bu iki insan birbirine çok şey katabilirdi. 4 yıl önceki ben bu günleri görseydi tepkisi ne olurdu çok merak ediyorum, tahmin edemiyorum.
deren... o kadar guzel konusuyosun ki hayret ediyorum. 36 saat konussan dinlerim.. oncelikle videoda soylediklerine katiliyorum. 17 yasimdayim ve kendimi gelistirme konusunda bir seyler yapmak icin caba sarf ediyorum ve ailenin burada onemli bir figur oldugunu dusunuyorum. tabii ki is bizde bitiyor ama ailenin de onemli bir payi var. umarim iyi yerlere geliriz cabaladiklarimiz buyuk bir hayal kirikligiyla sonuclanmaz.. seni cok seviyorum :') hep boyle sevgiyle kal
20-21 yasinda bir seylerin farkina vardim ben. Aslinda genc yaslarimda cok mantikli, su an beni kurtaran haraketlerim olmustu. Mesela sigaradan hep uzak durdum, akimlara kapilip gitmedim, hep cizgilerim vardi ve kimseye aştırtmadim. Fakat 2 3 cizgiyle olacak is degilmis o. Arastirmayi etmeyi pek sevmezdim, artik ona da basladim. Hep sorgulardim ama sevdigim insanlae tarafindan bana verilen cevaplara kafa sallardim. Sonunda kendi suzgecimi olusturdum ve sevdigim insanlarin ne kadar yanildigini gordum. Yavas yavas oluyorum,, kendimi bu gecikme icin suclamiyorum hatta diyorum ki hu cografyada erken bile. Artik daha cesurum, bilinmezlikten ya da bildiklerimin yanlis cikmasindan korkmuyorum. Onemli olan hakli olmak degil dogru olmak. Ve bu zor cografya sartlari sag olsun bir kadin olarak her gun guclenmek icin cabaliyorum. Ozellikle fiziki anlamda, kendimi biraz olsun savunabilmek istiyorum, sesini yukseltip elini kaldiranlarin onunde pisip kalmaktan biktim. Spor yapiyorum duzenli olarak, aklima da iyi geliyor. Kariyer olarak cok iyi bir yerde degilim ama insan olarak digerlerinin bana bos isler pesinde dedigi zamanlarda yavas yavas kendimi insa ettim. Hala da yolum var. Bir is hayatina atilayim, eminim yine aptal gibi hissedecegim ama ogrenecegim ve guclenecegim. Yeter ki yerimizde saymayalim, dar kaliplardan tasalim, tek yonlu bakmayi birakalim. Bir avuc insan da olsak vazgecmeyelim. Bu ulkenin ve bu dunyanin gelismeye acik insanlara ihtiyaci var.
izlediğim en iyi videon. gerçekten ilk yirmi dakikası beni güldüren sonrasında ise beni gerçekten düşündüren ve çok önemli şeyleri bana hatırlatan cümlelerin oldu. ne istediğimi biliyorum, kendimin nereye ait olduğunu da görebiliyorum ama sanki kendi hayatımda ve tüm bu dünyada bir hayalet gibi hissediyorum. vârmış gibi hissedemiyorum. bilemiyorum, neden böyleyim anlamlandıramıyorum.
19 yaşındayım ve şöyle bir problem de var ki hiçbir zaman o bahsettiğiniz zaman aralığında yeteri kadar geliştiğimi düşünemem çünkü öğrenebilecek şeyler sınırsız hep daha fazlası da olabilirdi hissi var olacak
Deren, bir süredir boşluğa düşmüş ve ayağa kalkmam gerektiğini bildiğim hâlde hiçbir şey yapmadığım yapamadığım bir dönemdeydim ve sayende bir şeylerin farkına vardım. Ne olduğumun ne olmak istediğimin ve neden koştuğumun farkına vardım. Teşekkür ederim bana bunları fark ettirdiğin için .🙂 İyi ki varsınız.💫 Dipnot: Büyüdükçe sizi izlemeyi bırakmadım, lise 2'de başladım izlemeye üniversiteye geçtim, hâlâ izliyorum. 4 senede çok güzel yerlere geldiğine şahit olmak nedense gurur veriyor. :')
Ben 19 yaşındayım ve bu geçişleri yaşadım hatta şu anda en büyüğünü yaşıyorum. Ailemin zoru isteği ve onlardan takdir,gurur vesaire görmek amaçlı tıp yazdım. İlk senemin sonlarındayım ve çok mutsuz nefret dolu zaman geçirmenin üstüne sonunda zincirimi kırmayı başardım şu anda benim için çok daha iyi ve beni çok daha mutlu edicek bir mühendislik bölümü için araştırmalar yapıyorum,çabalıyorum. Tam bunlarla uğraştığım hayatımın bu döneminde bu videoyu görmek beni cidden çok mutlu etti ve ilerlediğim yolda daha da özgüven kattı. Ellerinize sağlık çok güzel bir video olmuş
@@silaeadric yapay zeka mühendisliğine geçiş yapmaya çalışıyorum. Elimden geldiğince araştırma yaptım çok ilgimi çekti, bazı ders içeriklerini okudum hoşuma gitti bu yüzden bu bölüme geçiş yapmayı düşünüyorum
22 olmama 1.5 ay kaldı, 1 sene mezunluk 3 sene tıp fakültesi, bölüm değiştirmeye çalışıyorum geçen yıldan beri. Bu sene büyük ihtimalle geçiş yapacam. bazen gerçekten yaşım da, zamanında kendimden eminlikle bazı kararları alamamış olmam da çok içime oturuyor. Umarım kendim için aradığım yolu bulabilirim ve umarım hiç kimse bu şekilde bir duruma düşmez. Ama şunu da ekleyeyim, şartların uygun olduğu ortamlarda cesaretle kendinin peşinden gitmek kişiye kalmış bir sorumluluktur. Herkes her zaman o içindeki cesareti eyleme dönüştürebilecek ortamlarda bulunmuyor. Kim için bu insan cesaretli demişsek o insanın cesaretli adımını atabileceği bir ortamda olduğunu da unutmamalıyız. Depresyon ne kadar insanı dibe çeken bir etkense aile baskısı da aynı şekilde ve bazen biri, diğerinin getirdiği hediye de olabiliyor. Eskiden insanların istedikleri takdirde kendilerini her ortamda geliştirebileceklerine inanırdım ama artık inanmıyorum. Sosyal varlıklarız, etkileniyoruz ve hareket edecek bir alanı olmayan kişiye, istese takla atardı, demek bana saçma geliyor. Yanlış anlaşılmasın cahil kalmayı kendine yediren bunu kabul etmeyen ya da bununla övünen şahısları savunmuyorum. Sadece herkesin gidebileceği en uzak noktanın teorikteki karşılığıyla pratikte alabileceği mesafenin çok farklı olabileceğini söylemek istedim.
1 sene hasırlık 3 sene tıp,aynı durumdayım ama hangi gölüme geçeyim diye düşündüğümde tüm bu akademik sıkıntılara yeniden başlamak korkutucu geliyor ne yaptın ?
@@h.polanski1116 yorumunu görmüştüm ama cevap verecek gücü kendimde bulamadım özür dilerim. Dün geçişler başladı ailem yksye gir gideceksen de en azından tıpa afla dönebilirsin diyor ve biz sürekli kavga ediyoruz kalbim sıkışıyor nefesim daralıyor korkunç rüyalar görüyorum. Habersiz geçiş yapmayı düşünüyorum ama benden iğrenecekler muhtemelen. Babamda şeker annemde tansiyon var kimeyi öldürmek istemiyorum. Tıpta kalırsam depresyonumun ağırlaşacağına eminim. Tekrsr sınava girecek gücüm yok 4 sene lise hayatı üstüne bir yıl mezunla perifer tıp kazandım bu sene 30 bine zor girerim beşle altıyı toplamayı unutmuşum resmen. Ki odtü fiziğin de taban sıralaması git gide düşüyor ben ilk sınava girdiğim yıl 58bindi tercih yaptığım yıl 50 bindi geçen sene 35bin olmuş bu sene allah bilir kaç olacak. Ya kazanamazsam diyorum ki kazansam bile ilk yılki sıralamam da 36bindi yani ilk seferden puanımın yettiği bir bölümden mezun olmak için 3. Kere sınava girmek vallahi zoruma gidiyor. Beni anlamaya çalışıyorlar cidden ama anlamıyorlar ben de herkesi kırıyprum çünkü başka ne yapacağımı bilmiyorum :)) rezalet ötesi bir durumdayım yani ağlayamıyprum bile artık. Odtünün ortamının bana iyi gelecepine inanıyprum ama bunu bir sene geciktirecek halim kalmadı dediğim gibi ikna da olmuyorlsr geçişe gideceksen sınava gir tek esneklikleri ya gözümü karartacam ve ailemin üstünden geçiş tüm ilişkimizi ezip habersiz geçiş yapacam ya da kendimi bir binanın tepesinden atacam. Karar vermedim henüz
Teşekkür ederim güzek sözlerin içinn umarım sen de en kısa zamanda kendine uygun ola şeyi bulursun ve zorluk yaşamadan geçiş yapmayı başarırsın 🥹 hayat önüne güzel şeyler çıkarsın belki bi 10 sene sonra çok mutlu olabiliriz umarım her şey istediğin gibi olurrr 🤍
Derencim biz seninle aynı dönemlerde depresyona girip aynı dönemlerde depresyondan çıkıyoruz. Depresyon yoldaşım oldun resmen. 😅 Bu arada bayılıyorum bu kanala harika işler çıkarıyorsunuz tebrik ederim.
Az izlemenize takılmayın çünkü insanların empati yeteneği ve entelektüel oluşumu daha tamamlanamadığı ve hiç bir zamanda tam olmayacağı için hep kaliteli insanlarla var olacaksınız :)))
Yorumlarda ki çoğu insan güzel şeyler yazmış ve içlerinde bi kıpırtı olmuş, 21 yaşındayım bu video içimde ne negatif bi his bıraktı ne de pozitif. Bilmiyorum hayattan bi beklentimde yok yaşlarım farkında olmadan geçiyo. Eminim videoda güzel şeylerden bahsetmiştir bu kanalın hiçbir zaman boş yaptığını görmedim zaten
videoyu tamamen bitirdiğimde kendimi çok boş ve kötü hissettim ama en azından bunu hissetmekle başlayabildiğim için de çok iyi hissettim güzel oldu :))
14 yaşında depresyondaydım ve umut arıyordum. İçimdeki acıyı sanatla, çevremdeki bir çok şeyle bağdaştırdım. Ve 14 yaşımı hatırlamak çok zor geliyor üzerinden henüz 2 yıl geçmiş olmasına rağmen ve gerçekten en parlak fikirlerim 14 yaşımda kalmıştı katılıyorum
sizi 14 yaşında benim için sonraki hayatımın çok başka bir evre olması gerektiğini düşündüğüm bir yaşta keşfettim. hayatım beklediğim gibi olmadı, çok başka yerlerde çok başka bir hayattayım. 19 yaşındayım. büyüdüğümü hissediyorum ve bu süreçte kendimi geliştirmem için bazen asla düşünmediğim, aklımın ucundan geçmeyen konular hakkında bile fikir sahibi olmamın, bir şeyler araştırma, bazı şeyleri sorgulama konusunda beni teşvik eden bir kanaldı yapım böyle film. iyikilerimle buradayım. samimiyetinle, içtenliğinle beni aydınlattığın; büyümemde, fikirlerimin gelişmesinde katkın olduğu için teşekkürler deroşum. umarım çok çok daha iyi yerlere gelirsiniz. seviliyosunuz.
Seni kopyalayıp derencim ülkenin dört bir tarafına dağıtmak lazım. Her kuruma her mahalleye hatta her aileye en az bir tane senden olsa bu ülke tadından yenmez bak cidden :)
Deren, üzerine düşünüp de nasıl ifade edeceğimi bilemediğim bi konu üzerine çok güzel bi toparlama yapmışsın. Videoda katılmadığım tek bir cümle yok. Kritik yaşlar sınıflandırman da çok yerinde bence. 14 yaş benim için lise tercihi yaptığım bir yaştı, kazandığım ve tercih ettiğim okul benim için çok farklı yollar açtı. 17-19 aralığı depresyonu deneyimlediğim yaştı, sen de bilirsin ki depresyonun üstesinden gelip hayata devam edebilmek dünyanın en öğretici şeylerinden biridir. 20 yaşımda senin o bahsettiğin hayali koşunun farkına vardım ben de. Farkına vardıktan sonra da verdiğim her kararı önümde olduğunu düşündüğüm insanların entelektüel seviyesine ulaşmak motivasyonu ile verdim. Bölüm tercihim, şehir tercihim, üniversite tercihim hepsi bir amaç doğrultusundaydı. Şimdi 25 yaşındayım ve 5 yıllık bu koşu zihinsel olarak çok farklı bir yere getirdi beni. Artık ben de koşmadan da yürüyerek de bi yerlere ulaşabileceğimi fark ettiğim bir aşamadayım. Mesleğimi istediğim gibi yapabileceğim bi alan bulmaya ve hayatımı getirdiğim noktanın tadını çıkarmaya çalışıyorum. Bundan sonra ne olur bilmiyorum ama kendi yaşam çizgim için 30un önemli bir kırılma noktası olacağını hissediyorum. Çokça sevgiler 🧡
Harika, bir video. Biraz sizin gibi hissettim, bir koşuda gibi. Benim şansım 17 yaşında üniversiteye başlamaktı. Ama küçük bir şehirden Türkiye'ye İstanbul'a geldim. Ve sürekli bir eğitime, kursa katılmaya çalışıyorum. Bu videoda kendimi buldum. Ailem ders dışında yaptığım herşeyi anlamsız buluyor. Ancak herşey ders veya notlar değil. Dershanede en çalışkan bir kız vardı ve talking Tom ne bilmiyordu. Çok garip gelmişdi, sadece ders, ders dışında kafanda birşey yok. Ben renkli bir insan olarak görüyorum, birçok alandan bilgisi olan, ilgilenen, öğrenmek isteyen. Ben şuan tıp 3'üm ve verebileceğim en büyük tavsiye üniversiteye yeni başlayacaklar için üniversitede notlar da önemli ama kendinize birşey katın. Üniversiteyi bitirirken aynı kişi + derece olarak çıkmayın. Türkiye'de sosyal etkinlikler, kulüpler yada extracurricular (deniliyor ingilizcede) çok önemsenmeyebiliyor fakat sizin kendiniz için çok önemli
Yarın doğum günüm, 15 yaşına giriyorum. Kendi çapımda 500 kusur sayfalık bir serinin 1. Kitabını yazdım, 2.sine devam ediyorum. En başta da şunu söylemek isterim ki, sizi izlediğim için çok memnunum, bir kusur yıldır izliyorum ve her videonuzu izledim neredeyse. Sarıp sarıp da izlerim arada ve o "unicorn" kitlede olduğunu düşünüyorum. Gerçekten dünyay geldiysek bir amacı vardır ve hep düşünür yazarım. En korktuğum şey cahil bir insan olarak ölmektir ve çevremdekileri de buna aşılamaya çalışırım. Yeri geldiğinde sen de boş yapabilirsin ki zaten hiç ciddi kalamazsın, hayatı yaşamak gerekir ama içinde bir yerlerde kendine sahip çıkıp o çocuğa da öğütler verip büyütmek gerekir. Gelecekte daha da kendimi geliştirip başarılı bir yazar olacağıma dair inancım tam ve bütün uğraşlarım buna, dünyada da bir iz bırakmaya. Zaten bir kez düşünmeye başlarsan devamı geliyor ya da benim kafam böyledir. Bu video da bana ilaç gibi geldi şimdi. Teşekkürler her birinize, yapım böyle film ailesi 🤍🥀
Doğum günün kutlu olsun şimdiden, ilk ben kutlayayım :) Yorumuna denk geldim ve böyle düşünen insanların var olması beni çok mutlu etti. Yazar olma konusunda umarım istediğin yerlere gelebilirsin. Kitabını gerçekten çok merak ettim. Okuyabileceğim bir formatı varsa bana ulaştırabilirsen eğer çok sevinirim. Yoksa da ilerde kitabını çıkardığında okurum artık :) Dikkat et kendine.
arkadaslarımla hoş sohbetler yaparken kurduğum cümlelerle şu an senin kurduğun cümlelerin bu kadar benzemesi hoşuma gitti ♡ koşu benzetmeni çok beğendim kullanacağım :')
48 dakika konuşabilmek her insanın harcı değildir hele 48 dakika bir şekilde önemli bir şeyden bahsetmek takdire şayan...
Bir de bunun arka planı var.. Kaç saar sürmüştür acaba?
,@@gac1877 ,, ve ben h. Hh u huuu. Huuu jjjj j j ki. Jk. K oo ik ki kkj k k. Kk kk. J ne nnm iyiji . jh hiç i in. J
Geliştikçe, kendimi iyileştirdikçe kaliteli yalnızlığımın farkına varıyorum. Gürültülü seslerden ve gereksiz kalabalıklardan uzak olmak bana iyi hissettiriyor.
Bilge bir şey soracağım, ortaokulu hangi şehirde okudun? O zamanlar tanıdığım bir arkadaşım olabilir misin acaba diye düşünüyorum. Videolarda hep ismini görüyorum da merak ettim.
PS: Şu yorumlarda düşüncelerini okumak gerçekten inanılmaz hoşuma gidiyor. Hele yorumu beğenen insanları görünce daha da mutlu oluyorum, o kadar da yalnız olmadığımı düşündürtüyor.
@@denyznnDeniz merhaba... ne yazıkki benim ortaokulda senin adında bir arkadaşım hiç olmadı :( benim yorumlarımı okumak mı hoşuna gidiyor ? Teşekkür ederimm.. Elbette yalnız değilsin sadece aynı düşüncelere ve ilgilere sahip kişiler olarak fiziksel olarak beraber değiliz o kadar :)
Ben de bir zamanlar öyleydim ama bir süre sonra deoresifleşmeye başladım etrafında seni anlamayan insanlar yüzünden yalnız kalmak üzücü aslında
@@user-jz6ws4el9y aslında bahsettiğim yalnızlaşma insanların beni anlamamasından çok benim başta kendimi anlamamdan geliyor. Etrafımda 100 öylesine arkadaş yerine 10 tane sıkı dost arzulamamdan, her yerde olmak yerine mümkün olduğu kadar sadece mutlu ve huzurlu olduğum yerlerde iyi hissettiğim insanlarla beraber olmayı istememden doğan bir süreç :)
@@bilge6926 anladım. Bende çok fazla arkadaşı olan biri değilim. sanırım yalnızlaşıp kendimi dinleme fırsatı bulduğumdan itibaren çok fazla kriterim olmaya ve bu yüzden çok zor arkadaş edindiğimin farkına vardım. Kendimi yanında iyi hissettiğim max 3 kişi felan vardır onlarla da çok fazla vakit geçiremiyorum ama çevrende böyle kaliteli kişiler varsa ne mutlu sana...
Ailenin kişisel gelişimde çok şey olduğunu fakat her şey olmadığını düşünüyorum. Küçükken hatırlıyorum asla kitap okumak istemezdim annem eve sırf bunun için öğretmenler getirirdi yardımcı olması için. Yine okumazdım. Büyüdükçe kendim keşfettim. Bu sefer kimse durduramadı. Gelişimin hayat farkındalığı ile paralel ilerlediğini düşünüyorum. Yaşam, bireysel olarak temelde tek yaşanır. O yüzden kişi önce kendini tanıyıp anlamalı sonra toplum içinde ki bir bütünün bir parçası olmayı öğrenmeli diye düşünüyorum.
Ailenin kişisel gelişimde etkisinin çocuğa bir şey yaptırmaya çalışması olduğunu düşünmüyorum. Mesela babam çok kitap okurdu ve biz de ondan görüp yapardık, elbette kitap okumamız gerektiğini söylerdi ama dayatmazdı. Mesela bir yere giderken olmaz yasak kızarlar demek yerine de evden çıkmadan nelere dokunmamamız gerektiğini, oyuncak tarzı şeyleri istesek de şu an almayacaklarını, eve saat kaçta geleceğimizi veya parkta kaç saat durabilecegimizi söylerlerdi ve ona göre davranırdık. Ayrıca ailede en küçük ben olduğum için elektronik eşyalar dönemine denk geldim ve tabiki de bilgisayarla oynamak istiyordum. Bilgisayarı açıp artık yeter kapatalım ya da ağlayınca açmak yerine günlük 30dk kotam vardı ve onu aşarsam bir sonraki gün izin vermeyecekleri için kendim suew tutar bitince bırakırdım. Televizyon izlemeyelim diye zaten cizgifilm kanalı yoktu sadece haftasonu bir kanal sabah yayın açardı onun dışında da izleyemezdim. Bunun gibi kurallar belirleyerek kızmadan, zorlamadan, çocuğun anlayacağı şekilde onu da bir birey yerine koyarak konuşunca bir sağlık problemi olmadığı sürece yaramaz da olsa (ki ben yaramaz bir çocuktum) çocuk ailenin büyüttüğü gibi büyür. Ama dediğiniz gibi bunlar sonradan da elde edilebilir ne mutlu siz böyle bir özelliği sonradan da olsa edinebilmişsiniz , çevrenin de bunun içinde çok büyük bir etkisi var :)
17 yaşındayım ve kuantum fiziği beynimi biraz eritmişken yazıyorum bu satırları. köyde büyüdüm ve kendini geliştirmek istemeyen insanlarlaydım hep. lisede kendimi, öğrenmeye olan merakımı keşfettim ve daldan dala atlayarak her konuda az çok bilgi sahibi olmaya çalışıyor kendimi geliştirmek için çaba sarf ediyorum. üniversite sınavına çalışıyor ve bir yandan da araştırmaya öğrenmeye devam ediyorum. diğer videoların gibi bu videonun da bana katacağı şeyler olduğuna eminim ve emeğinize sağlık
kuantum fiziği.. paralel evrenler teorisi karadelikler soluncan delikleri.. spagetti teorisi... Offf çok ilgi çekici bunları daha çok dinlemek istiyorum bildiğin bir kanal ya da kitap var mı
Kuantum teorisini çok seviyorum, beynim yanıyor özellikle paralel evrenlerde
Önerebileceğin dergi, kitap, kanal vs. var mı?
@@zeynepulkudincer4828 bebar bilim ve evrim ağacı dinliyorum genelde ama yabancı konferans cevirileri dinleyebilirsin.
@@bikziste7196 Carl Sagan - Kozmoz
Stephen Hawking - Zamanın Kısa Tarihi
Stephen Hawking - Büyük Sorulara Kısa Yanıtlar
Stephen Hawking - Kara Delikler
Selçuk Topal - Kaostan Kozmosa Evrenin Hikayesi
Stephen Hawking - Ceviz Kabuğundaki Evren
Roland Omnes - Kuantum Felsefesi
henüz okumadım ama tavsiye aldıklarımı yazayım dedim
Sakın bırakma bunu yapmayı. Sana sadece uyuyup uyanıp ders çalışman gerektiğini söyleyenlere sakın kulak asma. Sevdiğin şeyleri hayatında tutmaya devam et.(tabi dersi bırakmadan
Aşırı güzel konuşmuşsun. Şu an 17 yaşındayım. Kendimi bulmaya çalışıyorum ve bir çaba içindeyim. Bunun yaparak bir yere gelmediğimi düşünüyordum ve şu an anladım ki bir takım basamakları geçmişim. Teşekkürler...
19 yaşına kadar sancılı bir süreç olabiliyor ama bir yere varıyor, kendinle ilgili bir seyleri oturttugunda oncesinde hissetmedigin rahatlık ve huzur oluyor. kötü hissetme derim
38 yaşında doktor olup halen babaannemlerle yaşayan amcam geldi aklıma , birey olamamış ve şimdide olmak gibi bir niyeti yok , babaannemin bakımına , yemek yapmasına muhtaç (çünkü kendisi bir birey olup kendi işlerini yapmayı istemiyor). Bence bizi ülkemizdeki birey olamamanın en büyük problemi ebeveynlerin çocukları için mükemmel hayatlar sunması ve çocuk büyüyüncede bak ben sana çocukken bunları bunları yaptım şimdi bana karşılığını ver(hayırlı evlat ol , bana bak, bana saygı duy) yetişkin olması gereken bireyde ailesine bakmayı kendine bir borç biliyor ve kendi ayakları üzerinde hayatını yaşamıyor yaşayamıyor çünkü yaşamasına hiç izin verilmemiş birey olmak ona bir bilinmezlik, aşılması gereken bir dağ olarak görülüyor ve bilinmezlikler insanı korkutuyor. [Bunlar tamamıyla benim düşünce ve gözlemlerim]
Tek paradigma ailenin sunduğu o müthiş konfor alanı değil bence içten gelmesi lazım kendi alanını oluşturmak istememiş çıkamamış o konfor alanından bence ev işi yapmayı göze alamıyor mesela
@@Aysu_- kesinlikle katılıyorum
Konu çok güzel ve büyük ölçüde katılıyorum.
Uyarmak istediğim tek konu büyük arkadaşlar edinmek. Yaşıtlarımla 16-17 yaşlarındayken pek takılamadım.Herkesle aram iyiydi ama kimsenin en yakın arkadaşı ya da aşık olduğu biri olamamıştım.En yakın arkadaş olmasam dahi planlanırken fikrim sorulan etkinliklere bile gelmek ister misin diye sorulmamış biriydim.O yaşta okuduğum kitapları, izlediğim festival filmlerini, tiyatro oyunlarını tartışacağım biri de yoktu.
Gittiğim sahaflarla ahbap oldum ve sosyal medyadan insanlarla tanıştım.Evet antropolojik kavramları, Fransız müzisyenleri, siyaset sosyolojisi kuramcılarını, ressamları,tabloları, farklı yazarları duydum onlardan.İlerde Siyaset Bilimi okurken hemen her şey tanıdıktı.Sadece üniversite eğitimi bu bilgilerimi derinleştirdi ve bazı sorularıma cevap verdi.Bazı henüz cevaplarını bulamadığım sorular sordurttu.Ama daha reşit bile olmayan birine yaşıtı gibi flörtöz yaklaşabildi tanıştığım koca koca adamlar.En küçüğü üniversitede olan kişiler rahatça liseli bir kızla takılabiliyordu çekinmeden.Ergenken taşıdığım anarşist ruhla yaşı sadece bir sayı sanıyordum.İstismar konularında bilgili değildim.O yaşıma kadar sevilme duygusunu pek tatmamıştım.Biraz sevgi kırıntısı görebilmek ve etrafımda olmayan bir düzeyde sohbet edebilmek için o kişilerle vakit geçirdim. Bu kişilerin suç işlediğini kendim o yaşa geldiğimde anladım.Çünkü verdiği rıza gerçek bir rıza sayılmamalıydı.Belki ancak kendi yaşıtıyla deneyimleyebilirdi bazı yeni duyguları kimse kimseyi manipüle etmeden.
Sistemde bir şeylerin bozuk olduğunu fark eden bir ergenin ana akımı sorgulamasıyla bu kez de sistem karşıtı olarak kendini tanımlayan ya da sizin tanımlayabileceğiniz kişiler de karşınıza çıkabiliyor.Bu kez de bililmle sanatla felsefeyle dünyayı ya da kendi dünyasını değiştiren insanlara ulaşmak gerekirken bunlar hakkında sohbet edebilen ama günlük hayatını da serserice yaşayan kişilere bulaşabiliyorsunuz.Yeraltı edebiyatına eğileyim derken Beat kuşağını taklit eden ağzı bozuk, kadınlara değersizce davranan, okuduğu kitabın yanında kendine enjekte ettiği maddenin fotoğrafını size gönderen bir gruba rastlayabiliyorsunuz. Aile baskısından bahsettiğinizde bin bir tıra, otostop çek, evden kaç diye öğüt veren tiplere...İyi ki ailemin yanının bu korkunç maceradan daha güvenli olduğunu biliyordum o yaşta.Yaşadığım şeyleri keşke aileme anlatabilseydim keşke bana yardımcı olabilselerdi.
Kimseyi yargılamayım herkesle empati kurayım derken vasat insanlardan tavsiye dinlediğim bir ergenliğim oldu. Kendimi birçok hallerinden korudum, bazı hallerinden de koruyamadım. Sonra da bana çıkarsız bir sevgi gösteren ilk kişiye(18 yaşımda) aşırı bağlandım.Ondan ayrılışım da artık benim duygusal ihtiyaçlarıma tepkisiz kalması ve büyümüş halimle (21 yaş) hayran olduğum bir yanı kalmamasıydı.Şu an 24 yaşındayım ve canımın istemediği hiçbir şeyi ikna olarak, alttan almak ya da sevgi uğruna yapmıyorum. Kendime değer vermeyi öğrendim. Bana iyi gelmeyen, can-ı yürekten istemediğim şeyler için birinin beni ikna etmeye uğraşmasının zararlı olduğunu öğrendim.Çünkü fedakarlıkla, alttan almayla yapılan her şey ruha ağır geliyor.
Şu an lise çağındaki arkadaşlara tavsiyem birinin sizi sevmesi,onaylaması için kendinizden büyük ödünler vermeniz gerekiyorsa, hazır olmadığınız şeyleri onu mutlu etmek için yapmanız bekleniyorsa oradan kaçın. Gerçek sevgide olduğunuz her hal o kişiye sevilesi ve saygıdeğer gelecektir.
SİZDEN BÜYÜK BİRİSİ YAŞITLARINDAN ÇOK OLGUNSUN, ÇOK FARKLISIN DİYORSA POLİSİ ARAYIN. Olgun bir kadınla vakit geçirmek isteyen bir erkek olgun biriyle vakit geçirebilirdi. Sizinle olmasının sebebi yaşıtlarının gördüğü eksiklikleri sizin deneyimsiz, masum ve sevgi dolu olduğunuz için göremeyecek olmanız. Kendisinde akranıyla vakit geçirecek özgüveni,statüyü görememesi. Sizi olgun hissettirerek o yaşta hazır olmadığınız bir sürece sizi sokmaya çalışıyor.
25 yaşına varmak üzere bir yetişkin olarak 16 yaşımı bağrıma basıp saçlarını okşamak isterdim ben de Deren gibi. Önce kendini sev demek isterdim.Tanıyabileceğin tüm bilgili, görgülü arkadaşları şu an bulmak zorunda değilsin, gerçek aşkı şu an bulmak zorunda değilsin demek isterdim. Kendini bulduğunda, gerçekleştirdiğinde edindiğin arkadaşlık da içinde bulunduğun duygusal ilişki de çok daha lezzetli olacak.
Sanırım çıkardığım en büyük ders çok eğitimli, zeki, entelektüel kişiler aynı zamanda en duyarlı, merhametli, birine zarar vermekten kaçınan kişiler olmayabilir. Fikirler değişse de davranışlar en geç değişen kısım oluyor.(Bknz: kültürel gecikme) Bir kadın çocukluğundan itibaren girdiği her yeni ortamda hep taciz maduru olma potansiyeliyle yaşıyor Türkiye'de. Şu an bir genç daha sevilme adında istismar edilecek diye ödüm kopuyor.Parlak zihinlerinizden, hassas kalplerinizden öpüyorum unicornlar.
16 yaşında bir genç olarak sizin anlattığınız durumun benzerini yaşadım genel olarak entektüel insanların toplumda ve kişilik olarak iyi sayılabilecek insanlar olduğuna inanirdim bu benim icin suan bir yanılsama olsada. yorumunuz kafamda bir şeylerin daha iyi oturmasini sağladı ve cevap vermek istedim
@@sevval5688 Canım Şevval...Gel sarılalım. Yaşadiklarin son bulmuştur umarim.Hala sürmüyordur. Nasılsın şu an?
@@sevilaysayilir702 teşekkür ederim samimiyetinizi bu sekilde bile hissetmek iyi hissettirdi. Hâlâ sürmüyor ve iyiyim, ilerlemeden bir seylerin yanlis oldugunu hissedebilmistim sanırsam. şu donemde beni en buyuk sıkıntıya sokan sey kendimi sevmeyi hâlâ becerememis olmak galiba. umarim bir gün bunuda halledebilirim.
@@sevval5688 O da olacak kuş gibi hissedeceksin 💞
Dedikleriniz o kadar değerli ki gerçekten çok uzak tan da olsa hayatımda şu an olan olayların neredeyse hepsine dokundunuz, bende şu an çok depresif ve sorgulayıcı bir dönemden geçiyorum,sevgi kırıntısı peşinde koşuyorum aslında bende.
Olgunlaşmanın bedeli bu kadar ağır olmamalıydı.
Deren lütfen bir gün de ilişkiler,romantik ilişkiler ve bunların olması konusundaki dünyanın bize olan baskısı hakkında konuşurmusunn??biz gerçekten mi istiyoruz yoksa,bize dayatılıyor mu?
19 yaşındayım ve lisede kendimi ne çok olgunlaşmış ne de çok çalışmış görüyorum. kendimle sorunumun ne olduğunu bilecek olgunluktayım ama çözümlere ve çözümleri devam ettirebilecek istikrara erişemedim. bunun sonunda da aslında uzun vadede ne istediğini bilmeyen ve bilmediği için de herhangi bir şey için çabalamayan biri haline geldim. öyle ki önceden okuduğum bir kitabı sorsanız çok güzel analizler yapabilecek ben şu an mezun psikolojisi, bu ve bundan önceki seneleri de minimum gelişimle geçirmenin pişmanlığı altında 5 dakika önce okuduğum kitabı bıraktığım an unutuyorum. kafamın hep bir köşesinde geç kaldım hissi var.
Seni çok iyi anlıyorum ama söylemek isterim ki hiçbirsey için geç kalmadın.Gec kalmadın çünkü yarın veya dün yoktur.Elinde sadece bugün vardır dün bir denemeydi ve denedin şimdi ise bugünü yaşa yani şimdi ne yapmak istiyorsan onu yap.Asla geç kalmadin
17 yaşımdayım ve benimle bu kadar özdeşleşen bir yorum daha okumamıştım...
Yaşımız ve yaşadiklarımiz olarak birebir aynıyız üstune üstlük anksiyete ve depresyanla mücadele etmeye calışıyorum
Ben de 17 yaşındayım bu yıl zorlayıcı oldu. Yalnız olmaktan korkarken yalnızlığı seçer hale geldim. Kendimi geliştirdiğimi düşünüyordum. Önümde yüzlerce kişi olduğunu fark etmemi sağladın. Kendimi her alanda geliştirebileceğimi fark ettirdin. Umarım ki daha da gelişerek ilerlerim. Gelişmenin zorluklarla geldiğini düşünenlerdenim daha da yalnızlaşmaktan yok olup gitmekten korkuyorum. İlham kaynağı kattığın için teşekkürler ederim. Üzülerek şunu da fark ettim. Kendimi farklı alanlara vererek okul hayatımı ortalama bir öğrenci olarak ile geçirdiğimi aradaki dengeyi daha başarılı kurmam gerektiğini kabul etmeliyim. Boş küme olmaktansa biraz dengesiz olmayı kabul edebilirim. İlerde geri dönüp şuandaki duygularımı hatırlamak için bu kadar uzun yazdım. Buraya kadar okuyanlara da teşekkür ederim.
Hatırlatmak için geldim, nasılsın (ben de 18 im..)
Açıkçası Deren seni anlıyorum fakat bir o kadar da dediklerine katılmıyorum. Diyeceklerimi nihilist ya da umursamaz olarak algılamanı da istemem. Herkesin bir yaşam yolu var ve bu yolda aslında kimse kimseyle yarışmıyor. Evet yaşamamız için aslanın ağzından ekmek almaya çalışıyoruz ama o üst insana ulaşmak herkes için farklı anlamlar taşıyor. Birisine "..." diyememek, cevap verememek ve bilmemekten korkmak kısımlarına karşıyım. İnsanların bilmeme hakkı var, öğrenmek istememe hakkı da var. Keşke herkes gelişmekte olsa ama bunun için kişinin kendini parçalarcasına yıpratmasına gerek yok. Lütfen bilmiyorum demekten çekinmeyin korkmayın. Zamanla çok iyi bildiğinizi düşündüğünüz şeyler bile ihtiyaç dışı olabilir, yanlışlanabilir veya kullanılmayabilir. Uykusuz bir şekilde yazıyorum çok toplayamadım. Her yerde pompalanan "gelişme, kendini tamamlama" temalarından da oldukça bunaldım ben. Ergenlik döneminde olan ya da şu an bu yazıya ihtiyacı olan biri varsa "hiçbir şey yapmama" hakkın olduğunu unutma. Bu dediklerimle de videonun içinde olan güzel bilgileri de çöp sanmayın. Benim ki ufak bir isyan uleyn ahahhasf
insanlarin 'hicbir sey yapamama' hakki oldugunu kabul ediyorum, fakat bunun gereksiz ve kisisel iradeyle reddedilmesi gerekilen bir durum olduguna inaniyorum. Bireyin hicbir sey yapmamasini destekleyen ya da buna bir noktada pozitif bakan bir suru insanin calismanin gerekliligini idrak etmedigini dusunuyorum. Bunun baslica sebebi benim bu surecten gecmis olmam. Kisisel deneyimim de bu durumda bana sunu ogretti, 'tembel insan kaybeder'. Tembellik, evet, kisininsahip oldugu bir haktir fakat tembel insanin kendisini gelistirebilme kabiliyetlerinin paslanacagini dusunuyorum. Bana gore bahsettiginiz 'hicbir sey yapmama hakki' da zaten tembelligi promo eden bir soylem. Bu 'benim algimca' yanlis. Inan bana o hakkini kullanan cok az insan su an bu yorumlarda entellektuel yorum yaziyor. Deren diyor ya 'bos kume farketmez kendisindeki eksigi', ayni sekilde de daha fazlasina adim atabilmek icin dinlenen degil, hicbir sey yapmamayi kendisine hak goren ortalama bir bireyin de bos degil belki fakat eksik kume kalacagini dusunuyorum. Belki ben de eksik bir kumeyim. Tamamlanmadigimin farkindayim zaten. Fakat degindigim gibi, bence bu 'siz cok degerlisiniz cok yoruluyorsunuz yapmayin, yikin bu algilari, her seyi yapmak icin caba gostermek zorunda degilsiniz, hicbir sey yapmamak da bir secim ve sizin hakkiniz, bu durum size vicdani yuk bindirmemeli' ifadeleri etrafinda donen tabiri caizse yeni donem z kusagi kafa yapisi, bir z kusagi bireyi olarak benim elestirel baktigim bir mentalite. Yeni donem burjuvalarin proleteryalardan bana gore en belirgin ayrimi birisinin sofistike bilgiyi satmasi, digerinin bu kulturel kapitale sahip olmamasi. Fazla kulturel kapitale sahip olmak icin de kisi kendini gelistirmeyi bir sorumluluk edinmeli. Sistemin bunun uzerine kurulu olduguna inaniyorum. Sistemi iyi idrak edip analiz edebilmek asil degerli olan, inovasyon bir zorunluluk degil. Yine de tabii ki kucuk degisiklikler yapilabilir sistemde
Hiç bu açıdan düşünmemistim sagolun
ortamdaki zeka seviyesine inme durumunda o kadar haklısın ki
Kendini bulmaya çalışırken kendinde kaybolmak, kaybolurken yolda karşımızda çıkan insanlara , önümüze geçen engellere farklı açılardan bakabilmek ve en önemlisi gerçekten aradığımız yola doğru yol mu demeliyiz yoksa doğru yol değil fakat olabilitesi en yüksek yol mu demeliyiz ben 21 yaşındayım bahsettiğin 2 evreden geçtim ve en çok farkına vardığım şeyleri söylemek istiyorum ki benim geçtiğim evrelerden geçeceklere bir deneyim tavsiyesi olsun çok kısaca anlatıcam ama eminim ki yinede uzun olur öncelikle kesinlikle böyledir dediğiniz olayların veya kişilerin aslında öyle olmadığını zamanla görüceksiniz o yüzden düşüncelere bağlı kalmayın daha sonra üniversite sınavı olayı zaten insanların benliğini bulamamasındaki en büyük sebeptir bence çünkü kendini bir sınava adamak o sınavdan sonra her şeyin mükemmel olacağını düşündüren bir sınavdan ne kadar kişisel gelişimimizi iyileştirecek bir beklentiye girebiliriz ki bu kadar net konuşmamın sebebi ben üniversite son sınıfım şuan 1 ay kaldı mezun olucam ve asıl olay şimdi başlıcak asıl şuan korkmam gerek ama bu korku düşündüğünüz gibi bir korku değil beni bir şeylere yönlendirebilecek bir korkudan bahsediyorum her neyse son olarak 17 yaşından sonra hayatının her senesi 30 sn gibi gelip geçiyor bu yüzden her anın kıymeti bilinmeli çünkü her şeyi geri getirmek mümkün ancak zaman asla geri gelmiyor ve bu video içinde ben kendi adıma teşekkür ederim her videonuzu izliyorum ve sizde en çok sevdiğim şey yani Yasin ile aranızdaki sevgi, aşk falan değil birbirinizi anlamaya çalışma çabanızı çok seviyorum ki en önemlisi bu bence özellikle ilk defa bu videonun altına yorum attım çünkü bu videoda konuşulanları insanların dinlemesi ve bunun üzerinde düşünmesi gerektiğini düşünüyorum.
"BASİC İNSANLIK" That's what we need
Birkaç hafta önce hayatıma artık bana yararı olmayan ve lüzumsuz insanları dahil etmek istemediğime karar vermiştim ve o zamandan beri de bunu gayet başarılı bir şekilde gerçekleştiriyorum. Bugün o insanlardan biriyle bir şekilde konuştum ve gerçekten iyi ki konuşmayı bırakmışım diye geçirmiştim içimden. 2 yıldır tanışıklığım var hepsi ile. Bu 2 yılda ben çok fazla yol katetmişken onların hala kendilerine bir şey katamaması, kendilerini geliştirememesi arkadaşlığımı devam ettirmemek istemem için sebeplerin arasında bir tanesiydi. Bu video bir tık cuk oturdu diyebilirim benim için. Bu arada size çok teşekkür ederim iyi ki YapımBöyle Film geçen yıl anasayfama düşmüş ve sizi tanımışım diyorum. Düşüncelerimin yeri geldiğinde oturmasına, yeri geldiğinde de gelişmesine olanak tanıdığınız için çok teşekkür ederim gerçekten. Umarım sizi daha güzel yerlerde görürüz değerli YBF. 🥰🥰
Travmalar hakkında dile getirilmeyenler gelsin
en çok da bu yüzden kızgınım bize kendimizi geliştiricek zaman vermediler düşünücek zaman vermediler zamanımıxı düşüncelerimizi çaldılar ve çalmaya devam ediyolar bizse başkalarının düşünceleri çalınmasın diye bu sistemin içinde debelenerek düşünmeyi erteliyoruz
16 yaşındayım.Çevremdeki çoğu insan hemen hemen ne olmak istediğini muhtemel ne olacağını görebiliyor.Ama ben göremiyorum.Önümde belki uzun belki kısa bir yol var hiçbir fikrim yok.Hangi mesleği seçicem veya hangi mesleği istiyorum , nasıl insanlardan hoşlanıyorum , hobilerim neler bana bunları sorsanız tek bir kelime dahi söyleyemem.Herkes yaşımın erken olduğunu bunların normal olduğunu söylüyor.Ama o zaman neden tüm yaşıtlarımın hedefleri var?Hiçbir zaman tatmin edici cevaplar alamıyorum.Dümdüz biriyim bitki gibi.Hani genelde böyle insanlar bi de yaramaz , uçuk kaçık olur.Hayır hiçbiri değilim.Ortamda sorulmadıkça fikrimi belirtmem , belirttiysem kimseyi kırmamaya çalışırım , derslerimi orta tutarım , 1-2 arkadaşım olur , kitap okurum ama kurdu değilimdir , siyaset hakkında konuşurum ama bir yere kadar yeter bilgim , "atraksiyonlu" şeyler yapmam yapamam korkarım.Ot gibi yaşayıp gidiyorum.İnsanlara bunu anlattığımda çok ufak bir derdimi anlatıyorum zannediyorlar ama herhangi büyük birisi ileride ne olmak istiyorsun diye sorduğunda bile gözüm yaşarıyor.Herhangi bir umudum kalmadı.Kimim , ne isterim bilmiyorum
Sakın ama sakın kendine yüklenme. Kıyaslamak kendine yapabileceğin en kötü şey. Daha çok ama çok gençsin. Ne istediğini bilmemen konusunda ise şöyle düşün, sen henüz hayatın başındasın boş bir tuval gibisin ve deneyim yaşadıkça kendini tanıyacaksın. Ben de senin yaşlarındayken böyle hissediyordum. Enerjini kaygıya değil keşfetmeye harca
Benimle aynı durumda olan birini görmek bi tık içimi ferahlattı. Ben de aynı durumdayım ve kime derdimi anlatsam basit bir şey olduğunu söyleyip önemsemiyorlar ama amaçsız yaşamak o kadar kötü ki
yaşitin olarak ve benzer hislerde oldugum icin seni anlayabiliyorum bende cogu zaman kendimi çok amacsiz hissediyorum ve sonumu goremiyorum ama bunu cozebilmenin en onemli adimi galiba kendini kesfedebilmek ne sevdigini neye ilgin oldugunu anlayabilmek bu bile ruhunu bir amaca baglamaya yetiyor karamsarliga kapilmak yerine kendini kesfetmeye odaklanmak hepimiz icin daha iyi olacagina inaniyorum
Gizlice beni mi izlediniz? Neredeyse her kelimesine kadar katılıyorum size. Yaşımız aynı. Ve benim çevremde de yolu belli olan çok insan var. Ama bakın bizim gibiler de var. İnanıyorum ki kendimizi rahat bırakarak bir süre sonra kendimizi anlayacağız ve bir yol çizeceğiz, birçok konuda bilgi sahibi olacağız, hobilerimizi, sevdiklerimizi, nefret ettiklerimizi bulacağız. Umudumuzu yitirmeyelim, zor olsa da :)
22:37 Selam Derin, aşağıya yazın dediğin için ben de kendimden bir şeyler paylaşmak istedim.
Dediğin yaş aralıklarına çok katılıyorum. Bu yaş aralıkları aynı zamanda benim kendime zaman tanımak için ayırdığım dönemlere denk geliyor. İlk olarak 14 yaşını ele alayım: 14 yaşından önce ortaokulda diğer "popüler" insanlarla olabilmek için onların yanından ayrılmayan, tüm derdi çevredekilerin onayını almak olmuş bir çocuktum. Lise sınavına yaklaştığım zaman büyük değişimler geçirdim: Yanına yanaşmaya çalıştığım insanları sildim, yabancı dile olan ilgimi fark ettim, kitap okumaya başladım, içime kapandım ve diğer insanlardan onay almanın çok da önemli bir şey olmadığını fark ettim. Kendime yetmeye çalıştum. Bu dönemde de hırs ile tanıştım.
17-19 yaş arasını da aslında yeni atlattım. Şu an 20 yaşında bir bireyim. Bu yaş aralığından önce içine kapanan ben ortadan kalktı ve yaşadığım iki durumun arasını buldum. Kendimi mutlu etmek için susuyor ya da konuşuyordum. Bu aranın benim için en önemli kısmı ise üniversite sınavından sonra aslında hayatın bana bir sürü seçenek getirdiğini; çaba harcadığım suretle dilediklerimin önüme geleceğini, o an gelmese bile uygun bir zamanının olduğunu fark etmemdi. 14'lü yaşlarımda fark ettiğim hırs yok olmasa da biraz söndü. Önceden kendime zarar verecek kadar detaylara takılırken şimdi böyle değildim. Önceden gerektiği söylenenleri araştırırdım, şimdi ise neyi dilediysem buna yönelebileceğimin farkındayım.
Okuyunca çok büyük değişiklikler değilmiş gibi gelebilir; ama benim için hayatımdaki iki dönüm noktasıydı bu yaşlar. Bu noktalarda aldığım kararlar hayatımdaki tüm dengeleri değiştirdi. Senin anlattıklarınla ne kadar özdeşleştirilebilir bilmiyorum. Fakat içimden geldi ve paylaşmak istedim. Seni severek takip ediyorum. Umarım bu yolda emeğinin karşılığını alıyorsundur. Çok güzel bir videoydu, ekipçe elinize sağlık. :)
Şuan 19 yaşındayım ve dediğin basamakları 17-19 yaş aralığında "Artık ben oldum ." gibi bi düşüncede olma kısmı hariç bu videonun altına imzamı atasım geldi. Hayalet koşucular ,sürekli kendini geliştirmek ,öğrenecek çok bilgi olduğunu bilmek... Hala düşüncelerim ,bilgilerim istediğim düzeyde değil ancak bende senin durumuna düşmekten biraz çekinmiyor değilim Deren abla . Ya şuanki çevremin veya ilerde oluşacak olan çevremin çok önüne geçersem ve sonunda yalnız kalırsam diye içime ufak ufak endişe tohumları serpiliyo. Şuanda bile öğrendiklerimi ve düşündüklerimi paylaşacak insan bulamıyorum gibi bi durum. Üniversiteye geçip çevrem değişince bu durum bilmem değişir mi ancak değişmeme ihtimali beni kaygılardan kaygılara sürüklüyor. Çok istiyorum aklımdakileri paylaşacak ,tartışacak insanlar bulmayı . Hala umudum var ancak sosyal medyaya biraz girsem hemen azalıyo nedense :) Şuan sınava hazırlanıyorum ve istediklerim konusunda da beni aydınlattığın için çook teşekkürler
sen bensin ve gerçekten sen bensin dbhdjh aynı endişeleri ben de yaşıyorum, ben de bazen beni anlayacak insanları bulamıyorum, çoğu zaman depresif oluyorum bu konuda, yalnız kalacağımı düşünüyorum. Ortamların zeka seviyesine uymaya çalışırken kendim olamamak beni yoruyor bazen ama en çok da hala önümde uzun bir yol varken bir sürü güzel insanla tanışacağım umudunu hiç kaybetmemeye çalışıyorum. :)
@@Betulzey Bu yorumumun altında insan bulmak bile hoşuma gitti inanır mısın. Eğer tanışmak ,konuşmak istersen instagram adresimi falan verebilirim. Tatlı insanları çevreme ne kadar hızlı toplarsam hayat o kadar zevkli geçer malum fjdnfjmdj .
17 yaşındayım kritik eşiklerden birindeyim. ben de senin gibi kendime çok acımasız davranıyorum bu öğrenme konusunda. kendime hep 'bir şey bilmiyosan dışarı çıkma, kimseyle tanışma daha şu konu hakkında hiçbi şey bilmiyosun' diyorum. bir şeye bilmiyorum diyebiliyorum ama bunu söylerken içim içimi yiyo. nasıl bilemem kaç yaşına gelmişim onu da bilmeliydim şunu da öğrenmeliydim diyorum hep. bazen de bu çabanın boş olduğunu düşünüyorum. ben kendimi öğrenme uğruna her şeyden soyutlarken sınıf arkadaşım bana 'dostoyevskiyi kim yazdı' diye sorabiliyor ve o daha çok seviliyor bir sürü de arkadaşı var. ben yalnızım. sırf bir şeyler biliyorum ve bilmek istiyorum diye. doğru mu yapıyorum yanlış mı bilemiyorum. hep yaşıtlarımdan daha büyüğüm kimseyle bildiğim bi konu hakkında tartışamıyorum. bi görüşümü söylerken çekiniyorum önce yargılanırım diye sonra bi bakıyorum o bunun ne olduğunu bile bilmiyor. az kaldı üniversiteye gideceğim hayalim daha çok öğrenmek ve gideceğim yerde öğrenmek için daha çok imkanın olması. umarım bu yolculukta benim gibi insanlarla karşılaşabilirim..
O kadar güzel anlatmışsın ki resmen aynısını yaşıyorum yaaa. Bende 11 deyken felsefe ile ilgili kitapları söylerken daha kim olduklarını bilmediğini söyleyebilirim hatta küçümsedi bı arkadaşım felsefe ne yaa diyerek gülmüştü unutamıyorum. Ama şuan ki yaşamın anlamını bulmaya çalışmamım sebebini felsefeye borçluyum. İçimdeki boşluğu belki böyle dolduruyorumdur kim bilir. :) Yalnız değilsin bunu söylemek istedim.
@@greyy343 yalnız olmadığıma seviniyorum ama keşke azınlık taraf biz olmasaydık.. yeni nesil (bu tabiri ne kadar kullanmak istemesem de buna mecbur kalıyorum maalesef) daha çok saçma şeylere vakit harcayarak özünü kaybediyor. her şeyi boşveriyorlar geçmişi hatırlamak istemiyorlar. maalesef ilerde daha da azalacağız gibi duruyor.. o kadar üzücü ki. lütfen içinizdeki öğrenme arzusunu öldürmeyin
@@beyza6819 kesinlikle azınlığız bu beni de bazen yoruyor. Biriyle paylaşamamak,etrafında ki birine bak bu konu hakkında konuşabiliriz diyememek yorucu. Umarım ki öğrenme isteğimi kaybetmem. O merak bizi ayakta tutan şey bnce. Yaşamın küçük oyunu merak.
Şey, merhaba. Acaba siz ben misiniz? 😅
@@iremdonmez4756 olabilirr..
ilk esigi yeni astim diyebilirim; su an ben olabilmek adina yola koyulmus olmak, ailem tarafindan kabul gormedigi icin oldukca zor bir donemden geciyorum. evde surekli huzursuzluk, psikologlar, tehditler, yirtilan kitaplar ve bunlarin sonucunda kendime karsi olan nefretimle bas basayken bana cok iyi gelen bu video icin cok tesekkurler
Deren koşu örneği o kadar doğru ki duyduğum anda işte bu dedim. Aynı senin gibi 13-14 yaşlarında bir farkındalık geldi ve bir anda öğrenmem gereken çok şey var diye hissettim. 13 yaşındayken ciddi şekilde İngilizce öğrenmeye başladım ilk. Sonda verdiğin dizi, film ve kitap örneğini de birebir yaşadım. Herkesin bildiği kült denilecek filmlerin listesi yaptım kendime lise birde, oturdum resmen yüzlerce film izledim bu sayede yeni bir hobi edinmiş oldum. Edebiyat konusunda eksik hissettim dünya klasiklerini okumaya başladım. Farklı ülkelerin kültürlerini yeterince bilmediğimi hissettim bu konuda internette karşıma çıkan her şeyi okumaya, izlemeye başladım sonuç olarak şuan bazı ülkeleri sanki orada yaşamışım gibi biliyorum :) artık ne işe yarayacaksa. Senin de dediğin gibi hiç öyle 14-15 yaşındaki halimi hatırlayıp cringe olduğum ne salakmışım dediğim de olmuyor. Ama bütün bunların kötü tarafı da şuan 19 yaşında üniversite birdeyim ve sanırım hiç ondan genel anlamda bir şeyler öğrenebileceğimi, benden önde olduğunu düşündüğüm bir yaşıtımla tanışmadım. Hep ben arkadaşlarıma öğreten taraf oldum, kitap öneren film öneren gerektiğinde çeviri yapan tavsiye veren. Bazen düşünüyorum acaba böyle olmasam daha mı iyiydi diye çünkü etrafımdaki insanlarla derin bağlar kurmak zorlaşıyor arada hep bir mesafe olduğunu hissediyorum. Artık istiyorum ki ben de birilerinden öğreneyim, kendimden üstte kişilerle tanışayım çünkü eminim daha öğrenecek çok şey var ama o insanları nerede bulacağımı da bilmiyorum. Üniversite lise ortamına göre çok daha iyi aslında ama yine de yeterli değil bence. Bunu okuyup benzer şekilde düşünüp yaşı daha küçük olanlara da tavsiyem olabildiğince farklı ortamlarda bulunun hayatınız sadece okuldan, okul arkadaşlarınızdan ibaret olmasın.
@@elif28 Ekonomi
tam da kanalına bakıyordum neden hak ettiğin kadar izlenmiyorsun diye sorguluyordum bir baktım video atmışsın... çalışkan bir birey ve çabalayan biri seni çoook seviyorum deroşum
Deren, 53 yaşında bir kadın olarak samimi videonu izledikten sonra sana adınla hitap etmekte bir sakınca görmüyorum. Hayatın dönüm noktaları ile ilgili yorumumu paylaşmak istedim. Senin tespitlerine katılıyorum bu arada. Ardından hangi yaşta olursa olsun evlilik bence hayatın en önemli dönüm noktalarından ikincisi diyebilirim. Birincisi tabii ki, çocuk sahibi olmak. Bu iki olay da insanı çok olgunlaştırır, tabii kendi isterse. Olgunlaşmak istemeyeni bu dönüm noktaları da olgunlaştıramaz. Sevgiyle kal...
Çok mükemmel bir videoydu. Seni dinleyince ortaokulumdaki bir öğretmenimi hatırlıyorum. O da senin gibi çok şey öğretti bana ve aslında hala devam ediyor öğretmeye. Söylediği şeyleri anlamıyordum o zamanlar ama şu an çoğu şeyi anlamaya başladım. Daha 14 yaşındayım, bir şeyleri değiştirmek istemeye başladığım yaşlardayım. Her an daha iyi olmak için çabalamak istiyorum ama çoğu zaman zor geliyor. Yaşıtlarıma bakınca aslında bir şey olmaya başlamışım gibi geliyor.(yanlış anlamayın diğerlerine bişi demiyom😡) Birkaç gündür sanki bazı şeylerin farkına daha çok varmaya başladım. Yavaş yürüyorum koşabilecek potansiyele sahip olmama rağmen. Geç kalıyorum gibi hissediyorum. Belki bu birazda ergenliğim ve depresifliğimden kaynaklıdır. Ama her zaman bir şeyler olmak için çabalayacağımı bilmek istiyorum. İyi bir insan olmak için çabalayacağım, bilgili ve girdiği ortamlarda varlığının ağırlığı olan bir insan olmak için çabalayacağım, dünyaya bir şeyler bırakmaya çalışacağım. Daha çok küçüğüm, öğrenecek çok şeyim var ve her zaman olucak. Bu yolculukta sizde bana yardım ediyorsunuz. Çok teşekkürler Yapım Böyle Film:)💓
nasıl bu videoyu daha önce görmemişim diye düşünmüştüm ki 5 dakika önce paylaşıldığını fark ettim, koşarak geldim hemen. 15 yaşındayım ama kişisel gelişimin öneminin farkındayım. özellikle deren abla gibi kendime örnek aldığım birinden bu konuyu dinlemek çok keyifli olacak. şimdiden emeğinize sağlık, teşekkürler bu video için
Ben 19 yaşındayım ve deli gibi koşmaya çalışıyorum hatta kendimi çok hırpalıyorum. Ama artık tek olmadığımı biliyorum o yüzden koşmak artık daha anlamlı. Bu anlamlı video için Deren abla ve Yasin abiye teşekkürler...
14 gerçekten önemli bir eşikti. Çok önemli "ilk"ler yaşayarak geçirebildiğim için kendimi şanslı hissettiğim bir eşik.
17-19 arası tam olarak dediğin gibi sonsuz ihtimalle doluydu, geri dönüp baktığımda, şaşırıyorum ne kadar çok şey sığmış o yaşlara. Sanki 2-3 yıl değil de, yıllaaaar var o yaşlar arasında.
Şimdi 22 yaşımı doldurdum ve yeni eşikleri bekliyorum 😊
Video her zamanki gibi harika. Sadece küçük bir düzeltme yapmak istiyorum. 36:03 Japoncada kullanılan '-sama (-様)' suffixi çoğu zaman sadece garson-müşteri, vatandaş-ruler (kral, imparator vb.), kul-Tanrı ilişkilerinde saygı değer varlıkta kullanılır. Mesela Kami Tanrı demektir ancak çoğu inançlı birey 'Kamisama' kullanır. Yani eğer o kişi sizin için aşırı önemli değilse ve size izin vermiyorsa kullanmayın. Onun dışında Sensei öğretmen demek olduğundan o kısım doğru. じゃあね
Şuan 14 yaşındayım ve LGS ye 23 gün kaldı ve derslerimin mükemmel olduğu söylenemez ama bu video izleyince aşırı gaza geldim. Çünkü boş küme olduğumu düşünmüyorum araştırınca öğrenince izleyince kendimi geliştirebileceğimi düşünüyorum bu iğrenç 23 günü olabildiğince konu eksiklerimi kapatarak ve yapabileceğim en iyisini yapıp yaz tatilinde ve sonrasında ilgim olan konulara yönelmeyi düşünüyorum çünkü sonrasına bakıp pişman olmak istemiyorum
Aynı durum ama hicbir şekilde motivasyonum yok. Senin puanların ortalama kaç geliyor
33 yaşındayim...Hayatimla ilgili en önemli kararlari vermem gereken yaşlarda toplum tarafından kabul görmeyi de en önemsedigim yaşlardaydim hayatın anlamlı yaşamak değil en çok para kazandiracak mesleği yapmak önemliydi...küçük bir ilçede yaşıyordum ve bilgi kaynağim çok sınırliydi...
17 yaşındayım ve video o kadar iyi geldi ki sonunda anlaşıldığımı hissettim.
2:30 menemen konservesi yaparken domatesleri rahat soymak için önce bazı bölgelerine çizikler atıp fokurdayan suda kaynatırsın sonra coss diye soğuk suya atarsın ya elin yanmasın diye işte o domatesler gibi hissettim yani şok etkisi
Uctum geldim bilgilenmeye, kulturlenmeye kendimi gelistirmeye
o boş kümelerin etrafında olmaktan ve bir türlü anlaşılamamaktan dolayı bazen sorun bende mi diyordum ama öyle değil bunu bir kere daha anladım. kısacası çok iyi geldi,çok teşekkür ederim.emeğinize sağlık🤍
Deren abla dedi ya hani dini merak ediyorsan ilk önce çok dindar insanları bile inanacakmış gibicesine dinlemelisin diye. Bu sadece bir örnekti.Tam karşılığını verecek kısa bir cümleyi bulamadım. Bu yorumu okuyan herhangi birineyse videonun tamamını izlemesini önerebilirim(dediklerimin neyle alakalı olduğunu kavrayabilmesi bakımından).Asıl konuya gelelim. İşte ben de düşüncelerimi tam da oturtmak istediğim bir zaman diliminde hep o karşı taraf olmaktan hep o rolü kesen kişi ben olmaktan çok bıkmıştım. Daha da bıkıyorum.Demek istediğim anlaşılamayan olmaktan çok bıktım. Sorunu kendinde aramak doğru bir hareket. Öz eleştiri yapmanı sağlar ama hep suçu kendinde aramak doğru bir hareket değil. Ben de düştüm aynısına. Hep hatayı kendimde aramaya başladım. Benim gibilerin varlığına olanak vermedim. Ama doğrusu bu değil. Olayın diğer tarafını görmek zorluyor insanı. Ama tuzağa düşme. O boş kümenin etrafından kurtulmak için çabala. En fazlası bu diyerek kümenin içine girme. Deren ablanın da dediği gibi fakirler bu konularda zengilerden çok daha şanslı.
@@selinay4673 yazdıklarına katılıyorum,teşekkürler
15 yaşındayım, bu konu benim için endişe verici yeterli olamamaktan gerçekten korkuyorum.
Gayet yeterlisin tatlim,dusunup kendi zihnini yorma ve sadece devam et ileride bi gun ne kadar yeterli oldugunu kendin de fark edeceksin💟💟
Yeterlilik gerçekleştirilemez ve ne kadar farklı konularda bilgi donanıma sahip olunulrsa olunsun yetersiz hissediceğimiz bir gerçek ama kabullenip farkına varınca daha önemsiz
şuan 15 yasımda bu videoyu izliyorum ve elimden geldiğince kendimi geliştirmeye çalışıyorum ne meslek yapacağımı gelecekte ne olacağımı asla kestiremiyorum.Müzikle ilgili bisiler yapmak istiyorum ama yaşantım buna engel oluyor.umarım gelecekte bu videoyu açtığımda kendini her alanda geliştirmiş ve insanların dayattığı mesleği değil kendi seçimim olan mesleği yapıyorumdur[onuda bilmiyorum ama ]ve dünyaya bisiler katabilmişimdir.
yemin ederim terapi gibi videoydu, 22 yasıma girmek üzereyim ve üniversite de bitiyor. Her gün aynı geçse de geriye dönüp baktıgımızda farkediyoruz her sey cok değismiş. Bu sene, geriye dönüp baktıgımda eksik buldugum şeyleri geliştirmek üzerene yaşama kararı aldım mesela daha cok kitap okumam lazım :') Etrafımdaki insanlara tamamen baglanmak yerine kendi gelişimime bakıyorum 10/10 aktivite
Videoyu izledikten sonra uyumaya çalıştım ama bazı şeyler o kadar cuk oturdu ki uyuyamadım. 18 yaşındayım ve keşke Deren ablayla oturup ona kendimden ve hayatımdan bahsedip ondan akıl alabilsem diye düşündüm video boyunca. Sınava az gün kala tekrar tekrar meslek seçimi konusuyla kendimi germek istemiyorum gerçi. Bu kanalı izlerken şunu yaşadığımı fark ettim bu arada; videonun bir kısmı benim de düşündüğüm benzerini yaşadığım şeylerden oluşurken diğer bir kısmı da yeterince üzerinde durmamış olduğum, biraz daha kendimi geliştirmem gereken şeylerde bilinçlendirildiğim kısımlardan oluşuyor. Deren ablada kendimin çok daha tecrübeli bir halini gördüğüm için de söyledikleri benim için fazla önem taşıyor. Bu kanalı genç bir kitlenin takip etmesinin sebebi de bu olabilir. Uykulu uykulu ne yazdım bilmiyorum ama yaptığınız şey çok değerli bunu hatırlatayım :))
Keşke UA-cam'da bir videoyu bir kezden fazla beğenebilsek. Deren ablanın her cümlesinde videoyu tekrar tekrar beğenmek istiyorum.
"Mutluluk kendini gerceklestirmektir" e cok katiliyorum.
Teşekkürler abla 17 yaşındayım 14 yaş eşiğini gerçekten boş geçirdim bunun farkındayım şuanda koşmaya başladım umarım senin gibi entelektüel bir insan olabilirim
16 yıllık hayatımda izlediğim en güzel videoydu
Daha 19umu doldurmadim ama birçok konuda eksik olduğumu hissediyorum, yapmak istediğim ilgi duyduğum konular var ama hiçbirinde istediğim seviyeye gelemedim hatta bazılarına tam anlamıyla başlayamadım bile. Bunun nedeni biraz maddi ve manevi şeyler biraz da yks denen malum sınav. Bu sene ikinci defa gireceğim sinava ve onda bile hala çok eksiğim var. O koşuda önümde olan insanları gördükçe daha da yavaşlıyorum, bir türlü hızlanacak gücü bulamıyorum, bu psikolojiden bıktım usandım ama ayağa kalkmadikca da hiçbir şey değişmeyecek biliyorum. Ders çalışmak dışında hiçbir şey yapmıyorum iki yıldır. İki yıl önce ben çok fazla kitap okuyan biriydim bu gittikçe azaldı, şimdi bir şeye odaklanma sürem o kadar düştü ki nasıl toparliycam bilmiyorum, tabii bu ders çalışma süremi de etkiliyor.. Birçok farklı konuya ilgiliyim, kendimi geliştirmek istiyorum fazlasıyla. Biraz geç kalmışlık hissi var ama toparliycam. Şu sınav bir bitsin...
soy adlarımıza kadar tamamen aynı olmamız...
Arkadaşım, aynı şeylerin içindeyim. Dediklerinin %95'i benim için de geçerli. 17'den 19'a ne ara geldim bilmiyorum. Geçen kitaplarımı ve not defterlerimi kurcaladım biraz, en son yaptığım, not çıkardığım, okuduğum tarihler 2021'in şubat ayı. Buna gel de sinirlenme, üzülme!! Bu sınav gerçekten çok değişik bir eşik insan için. Ama öyle sonuçları yönünden değil bence esas nokta, o süreç boyunca ne öğrendiğimiz, kendimizi nasıl yönlendirdiğimiz ve en önemlisi ne hissettiğimizi anlamakla ilgili gibime geliyor.
Sizde durumlar nasıl bilmiyorum ama ben son iki haftadır çok az çalıştım, asla içimden gelmedi. Bu iki haftanın ilk zamanları gece rüyama girecek kadar vicdan yapmama rağmen çalışmadım, istemedim, midem bulandı çalışma fikrinden. Sonraki günlerde uzun süre sonra kendi iç dünyama döndüm, sınav radarımdan çıktı, o kadar iyi oldu ki. Sürekli eskiyi, geleceği ve şu anı harmanlayıp düşündüm. Ne istiyorum, sonuçların hangilerine katlanabilirim, kendime nasıl gerş dönebilirim diye düşündüm. İyi geldi cidden.
Demem o ki, bence hiçbir şey kaybetmeyeceğiz, ben düşündüm. Beni en çok ürküten şey kendimi kaybetmek. Olmaması için de azıcık daha dişimi sıkıp şu sınavı insan gibi atlatacak ve kendime odaklanacağım son günlerde yaptığım gibi. Dışarı çıkacağım ve doğanın kokusunu çekeceğim içime, nefes alacağım.
Umarım iyi oluruz.
@@headony Son birkaç haftadır bende de durum aynı, çalışamıyorum ya da çok az çalışıyorum... Kendini kaybetmek dedin ya benim için de öyle . Ve fark ettim ki buna çok yakınım. Sınav ne kadar önemli de olsa sonuçları ne kadar beni tekrar üzecek de olsa sınavdan sonra kendime dönüp kendimi yeniden kesfedeceğim, kendimi seveceğim ve bu hayatta ne kadar yapmak istediğim şey varsa hepsini gerçekleştireceğim. Sadece sınavın değil bu süreçte bana sorun çıkartan her şeyin yarattığı tahribatı iyice inceleyip herbir sorunu çözmeye çalışacağım. Hayatımı pişmanlıkların hüzünlerin eline bırakmayacağım, bırakmayın, bırakmayalım ..Kendine iyi bak arkadaşım, doğru yoldasın. İyi olacağız✊ ( Bu arada çok güzel konuştun. )
@@asudeozkaya4106 Yanıtın için teşekkür ederim. Dediğin gibi yapalım :) sen de kendine iyi bak, umarım önceliklerimiz her zaman net olur ve görüşümüz bulanıklaşmaz. Başarılar!!
@@headony Rica ederimm, ben de sana teşekkür ediyorum bazı şeyleri hatırlamama neden oldun. Keşke daha çok konuşma fırsatımız olsa, ortaya çok güzel cümleler çıkarmış gibi hissediyorum... Sana da başarılar ✨
ders çalışırken kenarda bu videoları yiyip bitiriyorum, podcast gibi ama daha iyisi
Öncelikle teşekkür etmek istiyorum şu an böyle bir videoya ne kadar ihtiyacım olduğunu tahmin bile edemezsiz . Şu sıralar hayallerimi hedeflerimi nasıl gerceklestiricem gibi düşüncelerden dolayı biraz zor geçiyor günlerim bir şeyler yapmaya istediğim yok ve bunun için kendimede kızıyorum çünkü ideallerim ve hayallerim var bunlar için çabalamam gerektiğinin farkındayım ama bir şekilde olmuyordu . Taki bu videoyu atana kadar düşüncelerine değer verdiğim bir insanin bana neden cabaladiğımı tekrar hatırlattığı için teşekkür ederim söz veriyorum hergün dünden daha iyi olmaya çalışacağma . ( İYİKİ VARSIN DEREN ABLAM) 🫀
Kendimi sorgulama imkanını veriyorsunuz bu çok güzel bir şey. Eğer siz olmasanız dönüp kendime bakamayacağım. Hey şey için teşekkür ederim ✊🥲
Kalbim doldukça taştı sona doğru gerçekten çok teşekkür ederim yeni hayatımın ilk gününün en güzeli insanları sizlersiniz 🫠🥹🦄💜
Kendimi daha sert davranıyorum. Bir süre bir konuda koşuyorum, ilerdekilere bakıp off onlar durmadan onlara yetişemeyeceğim diyip duruyorum. Durunca da 'kendime hiçbir şey katmıyorum ben' diyip psikolojim bozuluyo. Kendime bir şeyler katmak için sanki zamanım bitmiş gibi hissediyorum.
Selam ikra, bende tıpkı senin gibi bu karamsar düşüncenin içerisinde boğuşuyordum. Sürekli olmak istediğim insanlarla kendimi kıyaslıyordum. Deren çok zeki bir kadın, akıllı, etkileyici. Lakin hepimiz birbirimizden farklıyız. Deren Hanım çok zeki bir kadın ama biz sadece bunu videolardan biliyoruz. Düşünsene kim bilir aklında ne kadar çok düşünce ve fikir vardır. Bunlar sadece bir kısmı. Hiç birimiz başkalarıyla aynı konumda olamayız İkra. Başkalarıyla aynı konumda olmak için her şeyimiz aynı olmalı. Deneyimlerimiz, sevdiklerimiz, sevmediklerimiz, mizacımız, yaşadıklarımız ve daha bir çok şey.
Sen başkalarına yetişmememlisin, seni mutlu edecek o yere kadar koşmalısın sadece.
18 yaşından 22 yaşına kadar seninle büyüdüm ve en yakın arkadaşlarımdan biri gibisin, işin tuhafı çoğu arkadaşımla sohbet etmekten çok daha zevk alıyorum seni dinlerken. keşke gerçekten arkadaş olabilseydik. kendini geliştirmeye aç bu iki insan birbirine çok şey katabilirdi. 4 yıl önceki ben bu günleri görseydi tepkisi ne olurdu çok merak ediyorum, tahmin edemiyorum.
Videolarda seninle sohbet ediyor gibiyim aşırı verim alıyorum ve arkadaşım olmanı çok isterdim umarım bir gün yüz yüze gelebiliriz❤
deren... o kadar guzel konusuyosun ki hayret ediyorum. 36 saat konussan dinlerim.. oncelikle videoda soylediklerine katiliyorum. 17 yasimdayim ve kendimi gelistirme konusunda bir seyler yapmak icin caba sarf ediyorum ve ailenin burada onemli bir figur oldugunu dusunuyorum. tabii ki is bizde bitiyor ama ailenin de onemli bir payi var. umarim iyi yerlere geliriz cabaladiklarimiz buyuk bir hayal kirikligiyla sonuclanmaz.. seni cok seviyorum :') hep boyle sevgiyle kal
Video boyunca o kadar doğru konuştun ki tüm dünyaya izletmek istiyorum şuan.
bu videoyu izlerken, son iki senedir kendimi ne kadar unuttuğumu hatırladım. bi tuhaf :')
20-21 yasinda bir seylerin farkina vardim ben. Aslinda genc yaslarimda cok mantikli, su an beni kurtaran haraketlerim olmustu. Mesela sigaradan hep uzak durdum, akimlara kapilip gitmedim, hep cizgilerim vardi ve kimseye aştırtmadim. Fakat 2 3 cizgiyle olacak is degilmis o. Arastirmayi etmeyi pek sevmezdim, artik ona da basladim. Hep sorgulardim ama sevdigim insanlae tarafindan bana verilen cevaplara kafa sallardim. Sonunda kendi suzgecimi olusturdum ve sevdigim insanlarin ne kadar yanildigini gordum. Yavas yavas oluyorum,, kendimi bu gecikme icin suclamiyorum hatta diyorum ki hu cografyada erken bile. Artik daha cesurum, bilinmezlikten ya da bildiklerimin yanlis cikmasindan korkmuyorum. Onemli olan hakli olmak degil dogru olmak. Ve bu zor cografya sartlari sag olsun bir kadin olarak her gun guclenmek icin cabaliyorum. Ozellikle fiziki anlamda, kendimi biraz olsun savunabilmek istiyorum, sesini yukseltip elini kaldiranlarin onunde pisip kalmaktan biktim. Spor yapiyorum duzenli olarak, aklima da iyi geliyor. Kariyer olarak cok iyi bir yerde degilim ama insan olarak digerlerinin bana bos isler pesinde dedigi zamanlarda yavas yavas kendimi insa ettim. Hala da yolum var. Bir is hayatina atilayim, eminim yine aptal gibi hissedecegim ama ogrenecegim ve guclenecegim. Yeter ki yerimizde saymayalim, dar kaliplardan tasalim, tek yonlu bakmayi birakalim. Bir avuc insan da olsak vazgecmeyelim. Bu ulkenin ve bu dunyanin gelismeye acik insanlara ihtiyaci var.
izlediğim en iyi videon. gerçekten ilk yirmi dakikası beni güldüren sonrasında ise beni gerçekten düşündüren ve çok önemli şeyleri bana hatırlatan cümlelerin oldu. ne istediğimi biliyorum, kendimin nereye ait olduğunu da görebiliyorum ama sanki kendi hayatımda ve tüm bu dünyada bir hayalet gibi hissediyorum. vârmış gibi hissedemiyorum. bilemiyorum, neden böyleyim anlamlandıramıyorum.
Çok güzel kendini ifade etmişsin Deren abla. Konuşma tarzın,cümlelerin... Harikasın.
19 yaşındayım ve şöyle bir problem de var ki hiçbir zaman o bahsettiğiniz zaman aralığında yeteri kadar geliştiğimi düşünemem çünkü öğrenebilecek şeyler sınırsız hep daha fazlası da olabilirdi hissi var olacak
Ay bu ben
Deren, bir süredir boşluğa düşmüş ve ayağa kalkmam gerektiğini bildiğim hâlde hiçbir şey yapmadığım yapamadığım bir dönemdeydim ve sayende bir şeylerin farkına vardım. Ne olduğumun ne olmak istediğimin ve neden koştuğumun farkına vardım. Teşekkür ederim bana bunları fark ettirdiğin için .🙂 İyi ki varsınız.💫
Dipnot: Büyüdükçe sizi izlemeyi bırakmadım, lise 2'de başladım izlemeye üniversiteye geçtim, hâlâ izliyorum. 4 senede çok güzel yerlere geldiğine şahit olmak nedense gurur veriyor. :')
Yine harika bir videoydu. Böyle yükselmeye ihtiyacımız var.
Ben 19 yaşındayım ve bu geçişleri yaşadım hatta şu anda en büyüğünü yaşıyorum. Ailemin zoru isteği ve onlardan takdir,gurur vesaire görmek amaçlı tıp yazdım. İlk senemin sonlarındayım ve çok mutsuz nefret dolu zaman geçirmenin üstüne sonunda zincirimi kırmayı başardım şu anda benim için çok daha iyi ve beni çok daha mutlu edicek bir mühendislik bölümü için araştırmalar yapıyorum,çabalıyorum. Tam bunlarla uğraştığım hayatımın bu döneminde bu videoyu görmek beni cidden çok mutlu etti ve ilerlediğim yolda daha da özgüven kattı. Ellerinize sağlık çok güzel bir video olmuş
Yolun açık olsun. Umarım istediğin yerlere gelir ve çok başarılı olursun 🙏
@@yulafmulaf3166 çok teşekkür ederim :)
Rica ederim :)
şu an hangi bölümü istiyorsunuz
@@silaeadric yapay zeka mühendisliğine geçiş yapmaya çalışıyorum. Elimden geldiğince araştırma yaptım çok ilgimi çekti, bazı ders içeriklerini okudum hoşuma gitti bu yüzden bu bölüme geçiş yapmayı düşünüyorum
Doğum günüme bir hafta kalmışke gelen bu vidyo bir değişik hissettirdi
Discorddan geldik bu arada 💜
22 olmama 1.5 ay kaldı, 1 sene mezunluk 3 sene tıp fakültesi, bölüm değiştirmeye çalışıyorum geçen yıldan beri. Bu sene büyük ihtimalle geçiş yapacam. bazen gerçekten yaşım da, zamanında kendimden eminlikle bazı kararları alamamış olmam da çok içime oturuyor. Umarım kendim için aradığım yolu bulabilirim ve umarım hiç kimse bu şekilde bir duruma düşmez. Ama şunu da ekleyeyim, şartların uygun olduğu ortamlarda cesaretle kendinin peşinden gitmek kişiye kalmış bir sorumluluktur. Herkes her zaman o içindeki cesareti eyleme dönüştürebilecek ortamlarda bulunmuyor. Kim için bu insan cesaretli demişsek o insanın cesaretli adımını atabileceği bir ortamda olduğunu da unutmamalıyız. Depresyon ne kadar insanı dibe çeken bir etkense aile baskısı da aynı şekilde ve bazen biri, diğerinin getirdiği hediye de olabiliyor. Eskiden insanların istedikleri takdirde kendilerini her ortamda geliştirebileceklerine inanırdım ama artık inanmıyorum. Sosyal varlıklarız, etkileniyoruz ve hareket edecek bir alanı olmayan kişiye, istese takla atardı, demek bana saçma geliyor.
Yanlış anlaşılmasın cahil kalmayı kendine yediren bunu kabul etmeyen ya da bununla övünen şahısları savunmuyorum. Sadece herkesin gidebileceği en uzak noktanın teorikteki karşılığıyla pratikte alabileceği mesafenin çok farklı olabileceğini söylemek istedim.
1 sene hasırlık 3 sene tıp,aynı durumdayım ama hangi gölüme geçeyim diye düşündüğümde tüm bu akademik sıkıntılara yeniden başlamak korkutucu geliyor ne yaptın ?
@@h.polanski1116 yorumunu görmüştüm ama cevap verecek gücü kendimde bulamadım özür dilerim. Dün geçişler başladı ailem yksye gir gideceksen de en azından tıpa afla dönebilirsin diyor ve biz sürekli kavga ediyoruz kalbim sıkışıyor nefesim daralıyor korkunç rüyalar görüyorum. Habersiz geçiş yapmayı düşünüyorum ama benden iğrenecekler muhtemelen. Babamda şeker annemde tansiyon var kimeyi öldürmek istemiyorum. Tıpta kalırsam depresyonumun ağırlaşacağına eminim. Tekrsr sınava girecek gücüm yok 4 sene lise hayatı üstüne bir yıl mezunla perifer tıp kazandım bu sene 30 bine zor girerim beşle altıyı toplamayı unutmuşum resmen. Ki odtü fiziğin de taban sıralaması git gide düşüyor ben ilk sınava girdiğim yıl 58bindi tercih yaptığım yıl 50 bindi geçen sene 35bin olmuş bu sene allah bilir kaç olacak. Ya kazanamazsam diyorum ki kazansam bile ilk yılki sıralamam da 36bindi yani ilk seferden puanımın yettiği bir bölümden mezun olmak için 3. Kere sınava girmek vallahi zoruma gidiyor. Beni anlamaya çalışıyorlar cidden ama anlamıyorlar ben de herkesi kırıyprum çünkü başka ne yapacağımı bilmiyorum :)) rezalet ötesi bir durumdayım yani ağlayamıyprum bile artık. Odtünün ortamının bana iyi gelecepine inanıyprum ama bunu bir sene geciktirecek halim kalmadı dediğim gibi ikna da olmuyorlsr geçişe gideceksen sınava gir tek esneklikleri ya gözümü karartacam ve ailemin üstünden geçiş tüm ilişkimizi ezip habersiz geçiş yapacam ya da kendimi bir binanın tepesinden atacam. Karar vermedim henüz
Teşekkür ederim güzek sözlerin içinn umarım sen de en kısa zamanda kendine uygun ola şeyi bulursun ve zorluk yaşamadan geçiş yapmayı başarırsın 🥹 hayat önüne güzel şeyler çıkarsın belki bi 10 sene sonra çok mutlu olabiliriz umarım her şey istediğin gibi olurrr 🤍
@@lokiodinson9683 ay umarıımmm ve istersen instagramdan takipleşelim
Videoların patlıyor seviyoruz siziiii
18 yaşındayım üniversiteye hazırlanıyorum kendini geliştirme kaygısı çok yorucu fakat her şekilde kendimin en iyi halinr ulaşmak istiyorum
Derencim biz seninle aynı dönemlerde depresyona girip aynı dönemlerde depresyondan çıkıyoruz. Depresyon yoldaşım oldun resmen. 😅 Bu arada bayılıyorum bu kanala harika işler çıkarıyorsunuz tebrik ederim.
Az izlemenize takılmayın çünkü insanların empati yeteneği ve entelektüel oluşumu daha tamamlanamadığı ve hiç bir zamanda tam olmayacağı için hep kaliteli insanlarla var olacaksınız :)))
Yorumlarda ki çoğu insan güzel şeyler yazmış ve içlerinde bi kıpırtı olmuş, 21 yaşındayım bu video içimde ne negatif bi his bıraktı ne de pozitif. Bilmiyorum hayattan bi beklentimde yok yaşlarım farkında olmadan geçiyo. Eminim videoda güzel şeylerden bahsetmiştir bu kanalın hiçbir zaman boş yaptığını görmedim zaten
videoyu tamamen bitirdiğimde kendimi çok boş ve kötü hissettim ama en azından bunu hissetmekle başlayabildiğim için de çok iyi hissettim güzel oldu :))
Böyle hissedebilmen bile bence bir şey.
Güzel yerlere gidebilmek için bazen böyle hissedebilmemiz lazım galiba.🕊️
@@fatmacelikkanat5815 böyle düşünmen bana gerçekten iyi hissettirdi dostum 🐘
iyi varsınız yapım böyle ekibi
buarada kapanış müziği harikaydı
Aman Tanrım bu şimdiye kadar izlediğim en iyi ybf videosuydu gittikçe kendini geliştiriyorsun deren
hayat verimlilik yarışı değildir bence. insan nasıl mutluysa öyle yaşamalı. başkalarına nefret suçu yapmayacak kadar cehalet okey bi şey bence.
Bana gore verimlilik ve mutluluk birbirinin getirileri
Yarın yeni hayatınızın ilk günü ve her gün böyle💜
Ah oturup derenle saatlerce sohbet etsek ya
O kadar mükemmel konuşmuşsun ki bir kez daha hayran kaldımm sana.Iyi ki varsın Derennn💜
Tam da toksik insanlara maruz kalmışken video attınız. Pozitif olmaya geldim. Sizi seviyorum ben ya🤭🖤
aynen ya bana da tam öyle denk geldi
Seni dinlerken bi arkadasimla muhabbet ediyormuş gibi hissediyorum ama elit bi muhabbet,cok güzell dhdhd
14 yaşında depresyondaydım ve umut arıyordum. İçimdeki acıyı sanatla, çevremdeki bir çok şeyle bağdaştırdım. Ve 14 yaşımı hatırlamak çok zor geliyor üzerinden henüz 2 yıl geçmiş olmasına rağmen ve gerçekten en parlak fikirlerim 14 yaşımda kalmıştı katılıyorum
En kotusuydu dedigimiz zamanlarin aslinda en cok "biz" oldugumuz zamanlara denk dusmesi cok garip.
@@yuzbastukur1936 evet psikolojikmen bilinç altimiz daha çok ortaya çıkıyor derinlesiyoruz gibi
Kendimi hep başkalarının normları için harcadığım zaman sen bu videoyu bana nasıl bir lütufla attın💛
5:08 unexpected "vesairehut" moment
sizi 14 yaşında benim için sonraki hayatımın çok başka bir evre olması gerektiğini düşündüğüm bir yaşta keşfettim. hayatım beklediğim gibi olmadı, çok başka yerlerde çok başka bir hayattayım. 19 yaşındayım. büyüdüğümü hissediyorum ve bu süreçte kendimi geliştirmem için bazen asla düşünmediğim, aklımın ucundan geçmeyen konular hakkında bile fikir sahibi olmamın, bir şeyler araştırma, bazı şeyleri sorgulama konusunda beni teşvik eden bir kanaldı yapım böyle film. iyikilerimle buradayım. samimiyetinle, içtenliğinle beni aydınlattığın; büyümemde, fikirlerimin gelişmesinde katkın olduğu için teşekkürler deroşum. umarım çok çok daha iyi yerlere gelirsiniz. seviliyosunuz.
Ya cidden deren abla ile kafa yapımız aynı.
Seni kopyalayıp derencim ülkenin dört bir tarafına dağıtmak lazım. Her kuruma her mahalleye hatta her aileye en az bir tane senden olsa bu ülke tadından yenmez bak cidden :)
16-30 yaş dediniz ama ben 14 üme yeni girecek biri olarak sizi keyifle izliyorum
Deren, üzerine düşünüp de nasıl ifade edeceğimi bilemediğim bi konu üzerine çok güzel bi toparlama yapmışsın. Videoda katılmadığım tek bir cümle yok. Kritik yaşlar sınıflandırman da çok yerinde bence. 14 yaş benim için lise tercihi yaptığım bir yaştı, kazandığım ve tercih ettiğim okul benim için çok farklı yollar açtı. 17-19 aralığı depresyonu deneyimlediğim yaştı, sen de bilirsin ki depresyonun üstesinden gelip hayata devam edebilmek dünyanın en öğretici şeylerinden biridir. 20 yaşımda senin o bahsettiğin hayali koşunun farkına vardım ben de. Farkına vardıktan sonra da verdiğim her kararı önümde olduğunu düşündüğüm insanların entelektüel seviyesine ulaşmak motivasyonu ile verdim. Bölüm tercihim, şehir tercihim, üniversite tercihim hepsi bir amaç doğrultusundaydı. Şimdi 25 yaşındayım ve 5 yıllık bu koşu zihinsel olarak çok farklı bir yere getirdi beni. Artık ben de koşmadan da yürüyerek de bi yerlere ulaşabileceğimi fark ettiğim bir aşamadayım. Mesleğimi istediğim gibi yapabileceğim bi alan bulmaya ve hayatımı getirdiğim noktanın tadını çıkarmaya çalışıyorum. Bundan sonra ne olur bilmiyorum ama kendi yaşam çizgim için 30un önemli bir kırılma noktası olacağını hissediyorum. Çokça sevgiler 🧡
Harika, bir video. Biraz sizin gibi hissettim, bir koşuda gibi. Benim şansım 17 yaşında üniversiteye başlamaktı. Ama küçük bir şehirden Türkiye'ye İstanbul'a geldim. Ve sürekli bir eğitime, kursa katılmaya çalışıyorum. Bu videoda kendimi buldum. Ailem ders dışında yaptığım herşeyi anlamsız buluyor. Ancak herşey ders veya notlar değil. Dershanede en çalışkan bir kız vardı ve talking Tom ne bilmiyordu. Çok garip gelmişdi, sadece ders, ders dışında kafanda birşey yok. Ben renkli bir insan olarak görüyorum, birçok alandan bilgisi olan, ilgilenen, öğrenmek isteyen. Ben şuan tıp 3'üm ve verebileceğim en büyük tavsiye üniversiteye yeni başlayacaklar için üniversitede notlar da önemli ama kendinize birşey katın. Üniversiteyi bitirirken aynı kişi + derece olarak çıkmayın. Türkiye'de sosyal etkinlikler, kulüpler yada extracurricular (deniliyor ingilizcede) çok önemsenmeyebiliyor fakat sizin kendiniz için çok önemli
lütfen bu konu hakkında daha fazla içeik yapın çünkü benim hiç motivasyonum yok ve kendimi çok kötü hissediyorum bir amacım yok
Tam da bahsettiğin evredeydim Deren abla, çok iyi geldi bu video, çok teşekkür ederim♡
bu video 3 yıl önce karşıma çıkması gerekirdi fakat videonun neredeyse 25 dk önce paylaşılması üzdü
Cidden gelmesi gereken bir videoydu bu arada
Selam Deren, senden büyüğüm ama senden öğrenecek çok şey buluyorum her videonda. Zamanında koştuğun için teşekkür ederim 💙
48 dakika izleyemem diye açtığım videoyu bitirmemin şokundayım 😳 kalite için teşekkürler 🤗
Videonun ismini duyar duymaz harika bir video daha olduğunu anladım
Çok ihtiyacım olan bir anda gelen video ... Teşekkürler ❤️
Yarın doğum günüm, 15 yaşına giriyorum. Kendi çapımda 500 kusur sayfalık bir serinin 1. Kitabını yazdım, 2.sine devam ediyorum. En başta da şunu söylemek isterim ki, sizi izlediğim için çok memnunum, bir kusur yıldır izliyorum ve her videonuzu izledim neredeyse. Sarıp sarıp da izlerim arada ve o "unicorn" kitlede olduğunu düşünüyorum. Gerçekten dünyay geldiysek bir amacı vardır ve hep düşünür yazarım. En korktuğum şey cahil bir insan olarak ölmektir ve çevremdekileri de buna aşılamaya çalışırım. Yeri geldiğinde sen de boş yapabilirsin ki zaten hiç ciddi kalamazsın, hayatı yaşamak gerekir ama içinde bir yerlerde kendine sahip çıkıp o çocuğa da öğütler verip büyütmek gerekir. Gelecekte daha da kendimi geliştirip başarılı bir yazar olacağıma dair inancım tam ve bütün uğraşlarım buna, dünyada da bir iz bırakmaya. Zaten bir kez düşünmeye başlarsan devamı geliyor ya da benim kafam böyledir. Bu video da bana ilaç gibi geldi şimdi. Teşekkürler her birinize, yapım böyle film ailesi 🤍🥀
Doğum günün kutlu olsun şimdiden, ilk ben kutlayayım :) Yorumuna denk geldim ve böyle düşünen insanların var olması beni çok mutlu etti. Yazar olma konusunda umarım istediğin yerlere gelebilirsin. Kitabını gerçekten çok merak ettim. Okuyabileceğim bir formatı varsa bana ulaştırabilirsen eğer çok sevinirim. Yoksa da ilerde kitabını çıkardığında okurum artık :) Dikkat et kendine.
Doğum günün şimdiden kutlu olsun özel ve güzel insan 💚
@@bikziste7196 teşekkür ederim, her daim umut da bizimle olsun ✨
Doğum günün kutlu ve mutlu olsun Ece
Doğum günün kutlu olsun💜
arkadaslarımla hoş sohbetler yaparken kurduğum cümlelerle şu an senin kurduğun cümlelerin bu kadar benzemesi hoşuma gitti ♡ koşu benzetmeni çok beğendim kullanacağım :')
son zamanlarda çok fazla düşündüğüm bir konuydu, güzel denk geldi teşekkür ederim ^^
Deren şu an 16 yaşındayım ve gerçekten çok haklısın her zamanki gibi .bu hayatta sonuçlara odaklanilarak yaşanılamaz bence yolda olmayı sevmek lazım ❤