DJ.PATRYKUS-*AMELIA*(LOVE YOU )

Uczucie jest czymś innym aniżeli afektem, emocją, pasją, czy namiętnością, jest stanem psychicznym odzwierciedlającym nasz stosunek do zdarzeń, do innych ludzi, otaczającego świata i siebie samego . Zatem uczucie jest umysłową interpretacją tego, czego doświadczamy zmysłami.
Miłość i poczucie, odczucie miłości względem kogoś to dwie różne - często mylone kwestie, co wynika z przyjętego punktu odniesienia. Ludzkie intuicyjne, emocjonalne przekonanie, że miłość to uczucie wynika z tego, że miłość wyzwala silne uczucia. Nie można ogołocić miłości z uczuć i tego, co jej towarzyszy. Ale nie to stanowi jej istotę. Kochając, faktycznie przeżywamy szeroką gamę emocji, począwszy od euforycznej radości do smutku, odczuwamy gniew, wstyd, żal czy rozgoryczenie. W fazie zakochania czujemy legendarne „motyle w brzuchu”, a na widok ukochanej czy ukochanego „miękną” nam nogi.
Uczucia są zmienne, zaskakują nas samych: to, co w jednej chwili dawało nam radość, parę dni później może sprawiać ból. Nierzadko, myląc uczucia z miłością, pozwalamy, by to one stanowiły dla nas motywację do decydowania o ważnych życiowych sprawach. Tymczasem życie to właśnie sztuka podejmowania decyzji i dokonywania wyborów, które nie zawsze będę idealne, gdyż liczba zmiennych i czynnik losowy zawsze mogą zabrać przeważyć. Emocje i uczucia stanowią świetne źródło informacji o tym, co się dzieje w nas samych i o tym, jak odbieramy swoje otoczenie, ale niekoniecznie zawsze stanowią właściwą podstawę podejmowania istotnych decyzji.
Poczucie, że kogoś kochamy wynikające z dostrzegania zwłaszcza tych pozytywnych uczuć to emocja (2), która towarzyszy doświadczeniu kateksji, którą w psychoanalizie tłumaczy się jako: „zaspokajanie impulsów id przez znalezienie odpowiednich osób, przedmiotów, idei albo czynności mogących te impulsy rozładowa” . Zatem jest to proces, w wyniku którego jakiś obiekt staje się dla nas ważny. Proces ten dotyczy ludzi, elementów nieożywionych, zwierząt i w danej sytuacji możemy mieć wiele kateksji. Angażujemy wtedy spore pokłady swojej energii psychicznej i fizycznej, zwłaszcza tak długo, jak długo otrzymujemy satysfakcję z reakcji zwrotnej. Kateksję zatem często mylimy z kochaniem, miłością, przeradzając ją w przypadku partnerów w swego rodzaju transakcję wymienną. Nie istnieje prawdziwa miłość oparta tylko na takiej wymianie, istnieje bowiem ryzyko, że zasoby, cierpliwość czy zwyczajnie atrakcyjność drugiej strony przeminą i co wtedy: czy miłość się kończy? Nic bardziej mylnego, a jednak tak często ten tok rozumowania podświadomie utrwalamy i kultywujemy. Miłość nie kończy się tam, gdzie kończą się nam pokłady dobrych uczuć do danej osoby. Prawdziwa miłość wykracza poza kateksję, mało tego, nie pozwoli się zniszczyć przez system transakcyjny. Pomocne w tym są odpowiedzialność za siebie samych i siebie nawzajem, połączona z uważnością i wyczuleniem na momenty dekoncentracji oraz wypracowaną w toku budowania więzi, efektywną i niekrzywdzącą żadnej ze stron metodą interwencji, szybkiej reakcji.

[@djpatrykus5024]

MILOS JEST WIELKA

[@patrykbazan554]

Wow