6 Sposobów Jak Pokonać Samotność
Вставка
- Опубліковано 22 жов 2023
- Kup moją książkę i kurs: ideaman.tv/ksiazka-pozegnaj-p...
Animacje na zlecenie: ideaman.tv/animacje/
Podcast: • Dobra Zmiana Podcast
Wspieraj kanał: / przeciętny człowiek
Konsultacje, mentoring i pytania biznesowe: leszek@ideaman.tv
#edukacja #psychologia #samotność
---
Fanpage Facebook: / nieprzecietneidee
Wszystkie treści, w tym nazwy własne i cytaty, są użyte w celach edukacyjnych. Zastosowanie logotypów ma charakter informacyjny. Żaden z elementów filmu nie jest i nie może być substytutem terapii lub indywidualnej porady psychologicznej.
Z moim podcastem na tej playliście ciężko być samotnym: ua-cam.com/play/PLz_A0HATxd84hKT9wvOCsGAQ7t_PZ0eRX.html
Czasy się zmieniają a ludzie wraz z nimi. Dziś internet, komputery i smartfony w pewnym sensie zastąpiły potrzebę kontaktu z innymi. Dawniej ludzie częściej się odwiedzali. By obejrzeć jakiś film, posłuchać muzyki którą ktoś miał a ja nie, pożyczyć np. książkę, czy po prostu coś się dowiedzieć trzeba było do kogoś pójść i nikogo to nie dziwiło. Dzis to wszystko mamy w kieszeni w małym urządzeniu... Ludzie jakoś potrafili spontanicznie do siebie przychodzić, sąsiedzi czy znajomi po drodze. Dziś pojawia się w głowie taka myśl "a może nie ma czasu, każdy jest czymś zajety, nie bedę zawracał głowy... " Wydaje się nam że dziwnie tak bez zapowiedzi, bez powodu. Z drugiej strony też pojawia się takie " po co on idzie, co chce... " Wychowywałem się w latach 90 i w tedy kontakty miedzyludzkie dorosłych czy młodzieży wyglądały zupełnie inaczej. Owszem dziś też zdarza się że ktoś do kogoś "zaglądnie" ot tak bez powodu, zwłaszcza na wsi... ale to nie jest już to co kiedyś i tak często. Mam wrażenie że cały świat zgredział i jest to zupełnie akcetowalne.
A mnie rozmowy z innymi męczą po dłuższej chwili. Nie szukam nowych znajomości, chociaż nie unikam ich jak się trafią. Lubię moje własne towarzystwo i nie przepadam za licznymi imprezami i wyjściami. I jest mi dobrze .
Czuje Tak samo, choć czasem coś brakuje. Bo chce na przyklad piknik, czy zagrać do aktywności, prosto spacerować po miеsce, a jednak twoje przyjacióły jest zajęty w ten raz i u ciebie jest kilka wariantów: nic nie robić; sam; albo wciąż mieć odwagę odszukać nowych kumpel. Tak, trzeba umieć iść i samemu, ale nie zawsze to tego warto 😌
Mam już "chrystusowy wiek", ale coraz bardziej odzywa się we mnie zgredzik. Choć z drugiej strony lubię pogadać, ale raz - kiedy naprawdę mam coś ciekawego do powiedzenia, a dwa - mieć z kim, bo na dłuższą metę nie znoszę się produkować na monologi a druga strona ma to gdzieś. To już wolałbym w takiej sytuacji gadać do lustra, albo nawet do swojego psa 😁
Dlatego gadam do mojego kota. Przynajmniej głupio nie odpowie. A jak się ma sarkastyczny humor to ciężko podtrzymać rozmowę.
3. Dzieci nie oceniają nikgoo z góry - ahahaha. Chyba dawno nie miałeś do czynienia z dziećmi :D Potrafią być potworami.
Raczej dzieci nie oceniają
One mówią szczerze, to co widzą
To żadna złośliwość
Prawda i szczerość
Gdyby każdy był taki jak dzieci, ludziom lepiej by się żyło
@@DaggeR573 nie tylko ;)
True story bro.
@@DaggeR573kaszojady wychowywane przez patointeligencje, patologię lub katoli nie są szczere tylko uszczypliwe
Dużo zależy od rodziców. Dzieci kopiuj styl traktowania innych@@DaggeR573
Odsunęłam się od ludzi przez sytuacje wczesno szkolne :/ Cholernie ciężko jest walczyć z uprzedzeniami co do osób niepełnosprawnych. Zawsze byłam pośmiewiskiem, bo niedosłyszę, walczę do dziś z nerwicą i tikami. Nie tylko w społeczeństwie lecz i w życiu rodzinnym. Dziś będąc przed trzydziestką. Mam problemy z podtrzymaniem sensownej rozmowy. Nie znam większości doświadczeń zwykłych osób. Nie miałam chłopaka. Nie założyłam rodziny. Omijałam wszelkie imprezy, przyjęcia czy wycieczki przez co mnie wiele osób wykluczyło, a ja się zwyczajnie tam nudziłam siedząc samemu. Nie unikam ludzi na siłę. Po prostu ciężko mi jest podtrzymać relacje na dłużej niż chwilę. Większość koleżanek zalewa mnie problemami np. dotyczących ich dzieci inne natomiast polityką. Nie znam się na tym i tamtym. Brakuje mi naprawdę grona znajomych, z którymi dzieliłabym chociaż jakieś zainteresowanie tak jak kiedyś mi się to udało :/ Jak to kiedyś kierowniczka mi powiedziała że jestem zbyt poważną osobą, co mnie zabolało.
A czym się interesujesz?
Uwierz że da sie znaleźć ludzi którzy cię docenią ;) Tylko że sami nie przyjdą
Hejka jestem w takiej samej sytuacji tylko, że mam 22 lata. Może chcesz porozmawiać? Jakie masz zainteresowania?
Ja też się odsunąłem bo miałem ZA.Poszłem w alko i żyje lepiej niż kiedykolwiek.
Bardzo mi przykro to słyszeć. Mogę się z tym utożsamić. Gdy zacząłem drugi rok liceum, uległem wypadkowi i przez to rok nie uczęszczałem do szkoły. Mimo że naukę ukończyłem normalnie, w klasie, to przez to, że spędziłem z klasą jedynie dwa lata, nie nawiązałem żadnych głębszych relacji z nimi. Czułem się wyobcowany po powrocie, jak piąte koło u wozu nie pasowałem tam. Na studiach było różnie, ale w większości podobnie. Jeżeli w kluczowym momencie wypadamy z tego "wyścigu", to później trudno nadgonić "peleton", bo brakuje nam tych punktów expa, ale wierzę, że da się to zrobić. Trzeba znaleźć jedynie drogę dla siebie. Mam nadzieję, że wszystkim nam się to uda.
z moich doświadczeń to jak ktośmie zaczepia w autobusie albo na chodniku żeby "porozmawiać" -to zawsze chce czegoś ode mnie - pieniędzy, więc wolę jednak mieć słuchawki w uszach i udawać że nie słyszę.
,,Nie rozmawiaj z nieznajomymi, bo jeszcze kogoś poznasz" Loesje 😉
A co jest niby złego w tym żeby być samemu w tych beznadziejnych czasach...jest pięknie...jest super.... Jest wyśmienicie nawet bym napisał...
Nie jesteś w tym sam🤝
Paradoks wciąż, że nie można być samotnym w samotności..
To oczywiście uwaga na marginesie, ale doceniam niezwykle dobrą jakość nagrania podkładu z lektorem, świetnie się tego słucha. :)
Smutne te Wasze komentarze. Człowiek to istota społeczna. nie wyobrażam sobie nie budować relacji nawet pomimo trudności, które zawsze się pojawią. I doświadczyłam też masę rozczarowań, a może dla kogoś ja byłam rozczarowaniem. Potrafię być sama ze sobą ale np. Wspólnego śmiechu z drugim człowiekiem nic nie zastąpi.
Bycie samotnym zgredem wcale nie jest takie złe, masz spokój i robisz co chcesz
Ale do pewnego momentu ,bo pozniej zdajesz sobie sprawe ze jednak zle zrobiles odsuwajac sie od ludzi .
Później są problemy w życiu
Dokładnie.Przynajmniej baba Cię z wódą nie ogranicza.
Czyli praktycznie nic nie robisz..
I nie musisz być za nikogo odpowidzialny
1 dlatego nie jeżdżę komunikacją zbiorową tylko samochodem 🙂
2 nie lubię rozmawiać
Trzeba się pogodzić z samotnością, a nie szukać przyjaciół na siłę
Czasy nawiązywania spontanicznie kontaktów w miejscach publicznych zniknęły bezpowrotnie. W miejscach pracy relacje międzyludzkie zamieniliśmy na wymuszoną, poprawnie-polityczną uprzejmość i poza jej poziom się nie wynurzamy ze strachu, że resztki naszego człowieczeństwa zostaną zdemaskowane. Z istot społecznych przeprogramowano nas na samowystarczalne istoty aspołeczne. Mimo iż wiele osób publicznie pisze o tym jak to fajnie być samemu w skrytości cierpi z tego powodu lub będzie cierpiało w niedalekiej przyszłości. Młodość nie wieczność.....
Jeżdżę komunikacją do pracy ( w Warszawie) i raczej nikt nie zadaję pytań typu"gdzie jedziesz" bo to jest w złym guście .Nie rozumiem Twojego toku myślenia że "praca = biuro.Ludzie pracują w przeróżnych miejscach 😀
Tu był akurat przykład z zagadniem do obcej osoby w autobusie.. Ja kiedyś zrobiłam inną "straszną" rzecz.. odwiedziłam koleżankę bez uprzedniego umawiania się.. 😵 Wszyscy żyją, nie obraziła się.. 😄
Super, dziękuję!
Dzień dobry, w nocy i o północy, 9:02 wydaje mi się że tak znalazłem ten kanał.
Ja mam 1 zasadę wobec ludzi
" TRAKTUJE ICH TAK JAK ONI MNIE "
W pracy nie ma przyjaciół, są tylko współpracownicy. Jak się za bardzo otworzysz (często sami wypytują) to doniosą, żeby się podlizać managerowi a tobie pokazać miejsce w szeregu.
Tak.
na szczęście nie wszędzie :) są takie drużyny że każdy sobie pomaga i kryje drugiego.
Coś w tym jest niestety, że mimo pewnego wieku człowiek jakoś boi się czasem podejść nawet w tak bezpiecznym środowisku jak praca do nowego pracownika. Też właśnie próbuje wtedy tłumaczyć swój lęk wychowaniem.
Jakie byłoby zdziwienie zarówno matki jak i dziecka gdyby okazało się, że ten duży i straszny dla dziecka z wyglądu pan zaopiekowały się dzieckiem niż matka zniechęcająca dziecko do obcych 😂. Z drugiej strony po co obcy człowiek miałby rozmawiać z dzieckiem.
Zauważalnie częściej kontakt nawiązują ludzie starsi, którzy mogą być samotni niż ludzie żyjący w swoich przyjacielskich bańkach. Ci drudzy jak chcą pogadać z kimś wyciągają telefon i rozmawiają na różne tematy.
Mam już trochę lat i czuje ze moje poczucie zagrożenia się tylko zwiększa XD
Może jednak warto zostać zgredem
Bo młodość niczego się nie boi - nie ma w tym nic śmiesznego, bo to normalne, ze z wiekiem jesteśmy rozsądniejsi.
To twoje gadanie że im więcej rozmów w ciągu dnia, to tym bardziej będę szczęśliwy, nijak do mnie nie trafia, niedawno byłem singlem mieszkającym na głębokiej odludnej wsi, miałem średnio jedną rozmowę z kimkolwiek na tydzień, obecnie pracuje w dość sporym magazynie gdzie pracuje kilka tysięcy ludzi, nudząc sie pracą, zaczynam gadać z tymi ludźmi, i to są dziesiątki rozmów dziennie, i powiem ci że nic nie jestem od tego bardziej szczęśliwy, nic mi to nie pomaga, nie wiem skąd wymyśliłeś, że takie gadanie ma w czymkolwiek pomóc?
Problemem nie jest brak rozmowy a jej jakość. Rozmawiam non stop z klientami różnej maści a nie czuje się jakoś szczęśliwa.
@@2690bunia więc w tym filmiku są brednie opowiadane
W tych korporacjach "rozmowy" polegają głównie na plotkowaniu i obgadywaniu innych pracowników i rzekomo śmiesznych żartach 🤮 Ewentualnie narzekanie na wszystko i wszystkich. 🙂
Takie czasy że ludzie boją się ludzi. A po drugie to kraj Tutsi i Hutu. Powiesz że jesteś kimś kto nie jest po żadnej stronie to patrzą jak na wariata. A rozmowa na temat trochę bardziej wymagający to przerasta ich możliwości poznawcze.
może problem tkwi właśnie w opini jaką masz o ludziach ?
Pracuje 100% zdalnie. Jak bym się chciał spotykać z ludźmi z pracy to musiałbym się przeprowadzić do Warszawy lub Gdańska i płacić komuś 3000 - 4000 zł za wynajem (nie chce mi się bo nie muszę tego robić). Poruszam się po mieście i poza nim na rowerze. Poza rodziną nie mam interakcji w realu z innymi ludźmi. Ludzi z pracy widuję może 2 razy do roku. Nie boję się obcych. Może Dom Kultury byłby jakąś opcją na poznanie kogoś? (Niektóre prowadzą zajęcia dla dorosłych).
Ja ogrom ludzi poznałem na planszówkach.Bardzo polecam
gdzie te planszówki@@Niewiem0
Dziwnie mi się tego słucha. Zupełnie się tego nie spodziewałem po tym filmie. Jestem zawsze wesoły, przyjazny i otwarty wobec innych (nawet obcych), ale nie potrafię nawiązać bliższej i głębszej relacji z innymi, przez co czuję się samotny. W komentarzach widzę, że ludziom samotność nie przeszkadza, a rozmowy z innymi ich męczą. Sposoby umieszczone w materiale wydają się być banalne, oczywiste i oderwane od rzeczywistości. W rzeczywistości możliwe nawet, że są nieskuteczne w realiach wielkomiejskich, bo ludzie nie pragną kontaktu lub interakcje ich męczą. Każdy gdzieś się spieszy, a tu się ktoś naprzykrza.
Osobiście uważam, że z takich spotkań wychodzą ciekawe rozmowy, dlatego lubię być na prowincji. Tu ludzie wydają się być bardziej otwarci, szczególnie gdy dasz im sygnał, że chcesz porozmawiać.
WTF is going on here?
mam tak samo! staram sie byc przyjazna, otwarta i udaje mi sie nawiazywac ciekawe rozmowy ale z jakiegos powodu nie mam glebszej relacji z nikim. czuje je samotna w ch. jedyne co pomaga mi to uprawianie sportu. moze powinienes sprobowac?
zawsze gdy sie czuje samotna to mysle sobie o tym ze marilyn monroe tez czula sie samotna cale zycie a jest ona dla mnie wielka inspiracja😜
@@xyz8087 Dzięki za radę! Tak się składa, że dużo pływam na basenie. Głównie od rana, kiedy nie ma tyle ludzi i można rzeczywiście popływać bez wpadania na innych. 😅 Jedna ratowniczka jest bardzo gadatliwa. Lubi z synami wyjeżdżać na "rajdy" rowerowe.
Kiedy była ładniejsza pogoda, wychodziłem do parku na siłownię pod chmurką. Parę razy pogadałem z innymi gośćmi, którzy tam również ćwiczyli bardziej zaawansowane ćwiczenia.
Jestem niepełnosprawny, więc często odwiedzam różne placówki rehabilitacyjne i fizjoterapeutów. Z nimi również można pogadać. Pełno jest okazji. To akurat nie jest problem. Problem w tym, że jesteśmy zabieganym społeczeństwem. Gonimy za sukcesem, a technologia rozwija się szybciej, niż możemy za nią nadążyć. W tym całym zgiełku, w pędzie za rozwojem zagubiliśmy zdolność tworzenia głębokich relacji. Dla starszych było to naturalne i normalne jak oddychanie. Dzisiaj widzimy innych przez ekran, albo nawet jedynie słyszymy głos. To za mało, aby zaspokoić wszystkie potrzeby bliskości z drugim naszych ciał. Pewnie zbyt generalizuję, ale mam poczucie graniczące z pewnością, że znajdzie się wielu, którzy mają podobne spostrzeżenia.
@@xyz8087 Albo na siłę szukam powodów (winnych), zamiast szukać rozwiązania i poprawy u siebie.
Zmierzam do tego, że niestety sport nie działa terapeutycznie na poczucie samotności w moim przypadku, ale i tak dzięki za radę. Wydaje mi się to dobrą radą. Każdy człowiek potrzebuje ruchu i cieszę się z każdej okazji gdy jestem zmuszony do spaceru, bo sam rzadko to robię w celach terapeutycznych.
Kocham te filmiki,to takie życiowe❤
ja juz jestem starym zgredem w wieku 30lat.Inni ludzie mnie irytują i nie lubię z nimi rozmawiać bo i tak wiem co mi powiedzą wiec rozmawianie z nimi nie ma sensu
Zmień środowisko
@@szogun-iy9qz ta zmień. Łatwo powiedzieć, niemożliwie prawie zawsze zrobić.
Możliwe ;)
Od 2 lat trzymam się postanowienia o zmianie miejsca, opuszczenia toksycznego otoczenia.... zawsze coś i zawsze coś. Załatwienie ostatnich spraw miało zająć 3- 6 miesięcy a wygląda na to że zejdzie z kolejne 2 lata. Zdążę tu zdechnac zanim się wyrwe. Nie na wszystko mamy wpływ i nie wszystko w naszych rękach
Może warto by było pomyśleć o wizycie u terapeuty? Bo mnie to wygląda na dużo głębszy problem.
Byłoby to śmieszne, że dorośli ludzie mają tak niedojrzałe psychiki, gdyby nie było strasze, że tak zwani dorośli ludzie mają tak niedojrzałe psychiki.
Przed chwilą pomyślałam , że robię się zgredówą , aż tu nagle dostaję powiadomienie o w/w tytule. Przypadek?
Mnie dzisiaj Partner to powiedział 😅... w sumie to nie mam pewności czy dosłownie takiego słowa użył , bo nie pamiętam, ale chodzi o sens...że marudna jestem ,bo się z ludźmi nie spotykam...a tu myk...taki podkast 😂
@@agathaloch Ponoć to jest cechą ludzi inteligentnych😂
@@krysiadz1436 😂👍
Przeczytałem na miniaturce "jak zostać samotnym zgredkiem"
Ta bo to ja jestem zgredem
"Grozić dziecią"???😂
Od jakiegoś czasu narasta we mnie chęć wywalić ten kanał z sub, jest chyba taki lekkogłupawoprzyjaznopozytywny, coś jak porady Pani domu (istnieje to jeszcze?)
Jaki by nie był, stara się podejmować ważne tematy i pomóc.
po co niby mam kogoś poznać i się z kimś spotkać. Wystarczy mi hobby.
kobiety powinny zawsze zgłaszać napastowanie mężczyzny gdy taki spojrzy lub uporczywie nie spogląda, gdy odezwie się lub podejrzanie milczy, jak posiedi taki parę lat w więzieniu to mu na zdrowie wyjdzie i zmądrzeje patriarchalny samiec
A faceci jak są napastowani to mają milczeć? Myślę,że ten wpis też był seksistowski. Każdy kto był napastowany powinien mieć prawo się bronić.
@@agathalochGdybym tak pomyślał, to musiałbym zgłosić na policję każdą zaczepkę ze strony żula, emeryta, ukraińca z powodu pytań o drobne, drogę itd. Ogólnie dzisiejsze czasy są tak porąbane, że np. niektóre kobiety uważają za napastowanie ich chociażby fakt, że ktoś się na nie patrzy, albo zagada niezobowiązująco na ulicy. Gdyby jakaś koleżanka chciałaby ze mną pogadać na ulicy nawet "o dupie Maryni", byłbym happy 😃 A tak? Moim zdaniem staliśmy się (i ja też to zauważam w sobie) zbyt przewrażliwieni 😒
Czyli w każdej sytuacji!?!?!?
@@agathaloch ależ kobieta zawsze jest niewinną ofiarą , zobacz # wierzymy kobietom i podobne, szczególnie w wersji angielskojęzycznej
@@wojfer87 tal. w każdej, takie czasy likwidacji patriarchatu i zwycięstwa genocentryzmu, wystarczy pochodzić na zajęcia z gender na uczelniach, to widać.
Tyle frajerstwa co mnie dotknęło, to ja pierdolę. Ani razu nikomu więcej. Nigdy. Tfu.