Współczuję wszystkim, którzy nie oglądają odcinka, tylko go słuchają, obserwowanie dynamiki zmian położenia bananów jest cudownym doświadczeniem ps.moim faworytem jest obciążnik mikrofonu
Dawid, dziekuję za tę sesję terapetyczną. Odkąd prawie umarłam przy porodzie mojego dziecka, totalnie przewartościowałam sobie te rzeczy, o których tak pięknie mówisz. Cudownych Świąt!!!
@@patrycjazarska6840 nawet nie jestem sobie w stanie wyobrazić, co czujesz. Przytulam i życzę abyś odnalazła spokój. Mój chłopczyk miał operację serca, czułam strach o jego życie. To fakt, że graniczne przeżycia zmieniają wiele, albo i wszystko, raz jeszcze przytulam❤️
Wzruszył mnie ten odcinek 🥹, szczególnie że nie tak dawno otrzymałam od mojego taty (z którym rozmawiam chyba najwiecej spośród całej mojej rodziny) chyba najlepszy komplement w życiu. Po którejś z naszych rozmów utkwił we mnie wzrok i powiedział: „Tak siedzę i Cię słucham i muszę Ci powiedzieć, że jesteś bardzo fajnym i ciekawym człowiekiem.” Jakoś mi się to skojarzyło z rozmyślaniami Dawida (którego - notabene - jestem rówieśniczką). Jakiś czas temu doszłam do bardzo podobnych wniosków co on. Serdecznie Panów Redaktorów pozdrawiam i życzę fantastycznych świąt i pysznego jedzonka 💚
Mnie też wzruszył ten odcinek, ale najbardziej Twój komentarz. Bardzo chciałabym usłyszeć takie słowa od taty jak Ty usłyszałaś od swojego, ale to najpewniej nigdy się nie wydarzy.
dzisiejszy odcinek jest najmocniejszy ever w najlepszym możliwym sensie i mam w sobie bardzo dużo wdzięczności za niego! Obserwując wasza relację jest to dla mnie takie terapeutyczne doświadczając zdrowej relacji i komunikacji. A dzisiejszy temat poruszony przez Dawida - cudo. Cieszę się, ze mogłam siedząc z wami przy tym stole móc tego słuchać
Czym jest zdrowa komunikacja i relacja? Jeśli rozmowa mnie męczy to znaczy że jestem chory? Czy może poprostu inny? Ale nie taki sam jak inni i przez to chory.
@@jarmarofficial4349zdrowa komunikacja to taka, gdzie wszystkie strony są otwarte na kontakt (nawet jeśli jest trudny i nieprzyjemny) opiera się na szczerym mówieniu o swoich uczuciach i spostrzeżeniach, a druga osoba przyjmuje te informacje bez oceniania i odrzucenia. Zakłada, że nie wychodzimy z pozycji atakującej tylko chcącej przekazać swoją perspektywę. Dużo jest tam słuchania i bycia w kontakcie z samym sobą i innymi uczestniczącymi w rozmowie.
Rozmowa może cię męczyć i wtedy zdrowym będzie zakomunikowanie tego, że nie masz ochoty w niej uczestniczyć być może będzie przestrzeń żeby do niej wrócić w innym momencie jeśli jest istotna lub wcale nie i to też będzie okej ale bez obwiniania siebie i innych za swoje emocje i odczucia
Totalnie się nie spodziewałam, że ten odcinek będzie tak wzruszacjący i dotknie takich tematów. Redaktorze Podsiadło, pięknie Redaktor mówił o świętach. Dobrze, że jesteście drodzy Redaktorzy. Najpiękniejszych Świąt dla Was!
Dawid, Dawid! Co Ty zrobiłeś?! Prawie popłakałam się słuchając Twojej wypowiedzi. Niby rzeczy, które powinny być proste, które powinny być dla nas naturalne, stają się okropnie trudne. Pierwszy raz tak mocno to odczułam, kiedy bez problemów i bez wstydu powiedziałam o mojej depresji znajomym, a powiedzenie o diagnozie i lekach rodzicom, stało się dla mnie poważnym wyzwaniem. Też wolę zachować pozory, tez wolę nadal być uśmiechniętą i porządną mną w oczach rodziców, tą samą którą byłam, kiedy miałam 5 lat. Szkoda tylko, ze teraz nawet tych pozorów nie mogę zachować. Miłych świąt! Takich żebyście znaleźli czas dla rodziny, ale tez dla siebie samych. Żebyście dali sobie samym prezent, jakieś miłe słowo, albo myśl. ❤
Kurde, mam 38 lat i pierwszy raz spojrzałam na święta i relacje rodzinne jak nasz Dawid, że może czas wyjść z tej roli dziecka i zasiąść przy stole jako pełnoprawny dojrzały z głosem człowiek... życzę wszystkim aby umieli wyjść z roli na święta ! Wesołych !
Chciałam tylko napisać, że popłakałam się słuchając red. Podsiadło mówiącego o świętach. Myślałam, że odcinek świąteczny, to na luzie może lecieć w tle podczas pracy. Na maxa nie byłam przygotowana na dotknięcie tak czułego miejca w sercu, jakim były dawno już przykryte kurzem wspomnienia świąt z mojego dzieciństwa. DZIĘKUJĘ!
@@arniedance282 Ze swojej strony napisze tyle: cieszę się, że z Tobą jest wszystko "tak". Brawo! Winszuję. To znaczy, że jesteś bardzo szczęśliwym człowiekiem. Szkoda tylko, że odbierającym cząstkę szczęśliwej chwili komuś, kto napisał o swoich emocjach. Wiesz.. warto czasem poświęcić chwilę na refleksję, dlaczego ktoś w taki sposób na ten film zareagował i może po prostu ugryźć się w przysłowiowy język zanim zadecyduje się popluć swoim jadem. Wiedz, że nie wszyscy mają dobre wspomnienia związane ze wszystkimi przeżytymi świętami Bożego Narodzenia, nie wszyscy je lubią, nie wszyscy celebrują w dorosłym życiu tak jak celebrowali za czasów dziecka. Może właśnie to jest dla Ciebie definicją, że "coś z nami nie tak". Bo jeśli tak jest, to masz rację, ze swojej strony przyznam, że wg Twojej definicji, jest coś ze mną nie tak, ponieważ mam traumatyczne przeżycia w związku z tym okresem w roku. Czasem po prostu warto przemyśleć czy to co napiszesz, kogoś nie zaboli. Wesołych Świąt!
@@arniedance282 myśle ze Arnie oglądałeś inny odcinek … i dodatkowo swoje przemyślenia na temat kogoś opinii i uczuć proszę schować głęboko do sejfu, wyjść na plac wziąć łopatę,po stukać się w nią w czoło , obejść skarb do okola, kucnąć trzy razy i zakopać bardzo bardzo głęboko. A najlepiej siebie tez …
Myślę, że problemem może być też to, że jednostka jest tak wciśnięta w tą rolę dziecka/syna/córki (do której mimowolnie dostosowuje się przez lata), że kiedy nagle wylatuje w świat odkrywa tak naprawdę prawdziwego siebie i czasem wracając do domu boi pokazać się prawdziwą twarz. To nie tak, że nagle się zmieniliśmy. Myślę że raczej odkryliśmy prawdziwych siebie. I nie zawsze chcemy pokazać rodzinie ta prawdziwa twarz, ponieważ mogą jej nie zaakceptować
Jak już pisałam na Rychtyku 😎 kocham Wasze śmieszki heheszki, impro i inne wariacje ale dzisiejsze wydanie szanownych Redaktorów poruszyło moje serducho do cna! Piękny to był czas spędzony z Wami chłopaki 🌲🥹
Ja: Mamo, nie rozmawiajmy o top model... Ja bym chciała Mama: nie dotykaj tych ciastek one są na święta J: Dobrze. Posłuchaj. Chciałabym Cię lepiej poznać, powiedz mi n M: *poprawia obrusik" J: Mamo słuchasz mnie M: Co? Tak, tak J: Poznać Cię chcę M: *lekki wytrzeszcz* J: Jakie jest Twoje hobby M: *czerwone policzki* J: Zróbmy coś nietyp M: NIE OPIERAJ SIE TAK BO PRZESUWASZ OBRUS
Hahah klasyk. Ja swoją mamcię kocham nad życie ale to co opisałaś jest wprost identycznym typem zachowania mojej mamy. Ciężko porozmawiać na głębsze tematy ale to pewnie przez te wielopokoleniowe naleciałości i wychowanie na zasadzie "zaciśnij zęby i ròb co trzeba" albo jakaś podświadoma obawa. Ja mam postanowienie noworoczne: psychotherapia. Może dobry psycholog pomoze mi zrozumieć pewne zachowania swoje i innych. :D
Dawid, dziękuję, bo zdecydowanie należą się Tobie podziękowania za tak trafne i szczere spostrzeżenia! Niby na co dzień nie zwracamy na to uwagi- a teraz widzę, jak takie rzeczy są ważne. I gdzieś tam czuję coś podobnego. Dobrze jest posłuchać tak mądrych ludzi i nauczyć się przy okazji czegoś o sobie. Wesołych Świąt wszystkim!
Ta cała atmosfera tu o w filmiku tym i w komentarzach tych o niżej tu jest taka piękna, skupiliście tu taka wrażliwą społeczność, że polubiłam wszystkie komentarze od góry do dołu, nawet ten że niemyte banany są fe (pozdrawiam!!!!), Wesołych Świąt, Ludzie!!!! Róbmy to dobrze
To ciekawe, bo od dłuższego czasu myśle o tym, że każdy z nas ma takie sytuacje w życiu, o których mówimy naszym znajomym z tekstem początkowym 'Nie uwierzysz co sie odje...' i opowiadamy wtedy historie naszego życia, chcąc żeby ktoś je usłyszał, chcemy się nimi dzielić. Nasi rodzice czy dziadkowie też mają takie sytuacje. Miliony takich sytuacji, które przeżyli przez te lata i robili w życiu przeróżne ciekawe rzeczy o których my nic nie wiemy i jak tak dalej pójdzie to nigdy się nie dowiemy. Osobiście uważam, że rozmawianie na właśnie takie tematy z rodziną jest bardzo ważne. Szczególnie z dziadkami, bo on mają dużo do opowiedzenia, tylko nie mają komu tego opowiadać, a zanim do nas dojdzie to, że chcielibyśmy się czegoś o nich dowiedzieć może być już za późno. Więc słuchajcie ich i sami pytajcie! Sama dowiedziałam się od mojego ojca naprawdę szalonych rzeczy które robił podczas studiów (dziwie się że nadal żyje po niektórych xD), tak samo od dziadka, kiedy odpowiedział mi że z kolegami podpalili kiedyś jezioro. Serio słuchajcie ich, możecie się pozytywnie zaskoczyć. Święta to idealny czas żeby wyjść z inicjatywą takiej rozmowy
Szacunek dla Dawida, że nie śmiał się (długo) z ludźmi bez zębów i szybko się wycofał z żartów Pana Radka. Akurat mam na co dzień kontakt z osobami z poważnymi problemami stomatologicznymi oraz stawowymi. Jest to cholernie trudny temat bo lekarze nie radzą sobie zupełnie z tymi tematami, a sami pacjenci często nie mogą mieć implantów lub ciężko im je utrzymać. Poza tym powiedzmy sobie szczerze, większość społeczeństwa na takie rozwiązania zwyczajnie nie stać. Odpalam się emocjonalnie kiedy ktoś żartuje sobie z ludzi bez zębów, bo za tymi sytuacjami często kryje się duży dramat, depresja stomatologiczna też istnieje. Sama stygmatyzacja osób z brakami w uzębieniu też najwyraźniej istnieje skoro są bohaterami żartów... Polecam trochę wrażliwości w żartach, bo to co niektórych śmieszy dla innych jest dramatem życiowym często okupionym dużym bólem.
Dziękuję za Twój komentarz, ale niestety nie mogę zgodzić się z wnioskami z niego płynącymi. Jak słusznie niegdyś zauważył Ricky Gervais: temat żartu nie musi być wcale powiązany z celem żartu. Moim celem nie było wyśmianie osób, które mają problem z uzębieniem. Problem z uzębieniem został użyty wyłącznie jako tło do podania innej informacji (a dokładnie tego, o której żonie mówi wujek), więc był to temat (kontekst) żartu. Gdybym chciał z takich osób zrobić cel żartu, to musiałbym powiedzieć coś w stylu: "uśmiech osoby z brakującymi zębami wygląda jak klawiatura pianina, które spadło z metalowych schodów", a nikt kto ma dwie szare komórki w ten sposób nie "żartuje" i zgadzam się - byłby to brak wrażliwości w żartach. W tym przypadku nie mam sobie jednak nic do zarzucenia, ponieważ gdybyśmy mieli zacząć zabraniać niektórych tematów w żartach to żarty po prostu by przestały istnieć, bo zawsze znajdzie się ktoś, kto może poczuć się urażony. Ściskam! /R
@@podsiadlokotarski Dziękuję za elokwentną odpowiedź. Domyślam się, że żart był niewinny, ale jednak coś we mnie odpalił;) Sama jestem fanka RG, nie należę do bojówek “cancel culture” i proszę uwierzyć śmieszą mnie niepoprawne żarty. Wczoraj oglądałam nawet z przyjemnością Friends a wiemy, że politycznej poprawności tam zdecydowanie brakuje. Ze względu jednak na to, że wiem przez co przechodzą na co dzień osoby z niekompletnym uzębieniem, TMD,TMJ etc. akurat te żarty mnie nie śmieszą, a moja uwaga była osobistą refleksją. Społeczność LGBT ma więcej swoich Ambasadorów niż osoby ze szczękowymi przypadłościami, więc "a co wypowiem się". Panie Radku, widzi to Pan inaczej niż ja, można powiedzieć “z literackim z dystansem”, którego być może mi brakuje... Rozmawiam na co dzień z osobami z “takimi” problemami, i oprócz bólu chronicznego, ciężka jest dla nich samotność, bo otoczenie ich nie rozumie, bagatelizuje żartami bóle “z nikąd”, brakującego zęba czy protezę wypadająca w publicznym miejscu. Proszę mi uwierzyć chciałabym widzieć wokół siebie wesołych szczerbatych śmiejących się z żartów o szczerbatych, i to nie tylko na IG;) Również dlatego bo wierzę, że śmiech ma wartość terapeutyczną. Cóż.. kończąc, wspaniałe czasy, że możemy się (jeszcze;) nie zgadzać. Pozdrawiam i Wesołych Świąt. PS. A tak poza tym.. Są też DOBRE rzeczy w tym odcinku;) Zachęcam do słuchania, poza tymi kilkoma sekundami, nie jest już dla mnie tak kontrowersyjnie;) Za to zaskakująco bardziej osobiście… Dziękuję za to Panu Dawidowi, bo strzeże swojej prywatności więc jako słuchaczka doceniam tym bardziej.
Wybitnie trudny temat... Z jednej strony to normalne, że wszędzie pupy, gęby i łydki, i nie powinno być w tym absolutnie nic złego. Przecież nie będę z tatą rozmawiał o MTG i Invicible, nie będę zachowywał się jak red. Bąbel przy mojej nieprzeklinającej mamie. Inaczej zachowam się przy obecnych znajomych, a inaczej przy kumplu, z którym się wychowywałem. Będę inny przy żonie i córce w naszym mieszkaniu, a inaczej przy rodzinnym stole u rodziców. Chyba fajnie byłoby zrzucić to wszystko i jednak przekonać tatulka, żeby zamiast turnieju czterech skoczni (chociaż lubię
Pięknie napisałeś i myślę, że dotknąłeś sedna sprawy, że nie chodzi o to, aby świat dopasować do siebie, ale by na każdym froncie kontaktu ze światem być w zgodzie ze sobą. Piona! /R
Rozkminki red. Podsiadły są mi bardzo bliskie i uważam, że to świadczy o dojrzałości i świadomości. Bardzo dobrze się tego słucha. Do tego o czym mówi, doszłam na terapii i jestem za to bardzo wdzięczna. Pozdrawiam cię Dawid, jeśli to czytasz ;')
Dawid, jesteś bardzo mądrym i dojrzałym mężczyzną. Dziękuję Ci za Twoje słowa i podzielenie się intymnymi sprawami z nami. Ja też poczułam w sobie zmiany przy przekroczeniu 30, stałam się samoświadoma, tak naprawdę poznałam siebie i umościłam się w sobie dopiero po tych 30 latach życia. Teraz wiem jaka jestem i czego w życiu chcę. Staram się też prowadzić zdrowe i szczere relacje. Ciesze się że masz siłę i odwagę żeby w domu rodzinnym zachować asertywność. Ja niestety już tej szansy nie dostanę bo moi rodzice nie żyją :( Płakałam słuchając Twoich słów dzisiaj. Ale wiem że gdyby rodzice żyli byłabym teraz takim odważnym Dawidem - chciałabym być szczera wobec nich i żeby te nasze relacje były dojrzałe i partnerskie. Ciepło Cię pozdrawiam. Marta
Cześć! W kilku ostatnich odcinkach prosiliście nas widzów o komentarz, a tak do końca wtedy wiedziałam co napisać. A wy mnie kochani, nauczyliście, jak doceniać przyjaciół! Pokazaliście, jakim skarbem jest drugi człowiek i stworzyliście rozmowę, z którą wcześniej za bardzo się nie spotkałam w mediach/internecie. To, jacy jesteście dla siebie serdeczni, jak potraficie się wygłupiać, ale też słuchać nawzajem, bez rywalizacji, bez porównywania się. Piękna to sprawa. Bardzo wam za to dziękuję.
Rzadko zostawiam komentarze na youtube ale tak mnie ten odcinek zmotywował do napisania krótkich podziękowań. Pewnie dlatego, że jeszcze nie zaczęłam chodzić na terapię, to nie umiem nazywać uczuć, które się często kłębią w środku, ale redaktor Podsiadło jakoś magicznie wziął i co do jednego słowa powiedział na głos to co sama czułam nie raz zjeżdżając na święta do domu rodzinnego. Fajnie tak wchodzić w nowy rok mądrzejszą. Dzięki Panowie za super prezent świąteczny, którego nawet nie wiedziałam, że potrzebowałam. No to zdrowych i wesołych jak to wuj zawsze mawiał :)
Jestem poruszona ! W jaki sposób Dawid opowiadał o Świętach w czasach swojego dzieciństwa było czymś co ja widziałam tylko w filmach.. Rozumiem doskonale Radka i jego reakcje - PS. Będziesz najlepszym Wigilijnym Ojcem dla Swojej najbliższej rodziny ! Pozdrawiam serdecznie Was jak i wszystkich widzów, ten odcinek był potrzebny ! Wszystkiego dobrego !
A podsumowanie mojego roku, 2022: - Bardzo ciekawy rok, przechodziłam przez wiele stanów emocjonalnych, zdałam maturę, dostałam się na wymarzone studia... pomimo wielu potknięć i błędów, jestem dumna z miejsca, w którym jestem. - Poznałam wiele wspaniałych osób, za które jestem naprawdę wdzięczna... Niektórzy co prawda są z internetu, a niektórzy z mojego otoczenia, ale każda z tych osób jest dla mnie wyjątkowa. - Rok jeden z lepszych w moim życiu, mam nadzieję, że nadchodzący rok będzie równie dobry ❤️
Przy okazji robienia sałatki, słuchałam podcastu, bo wczoraj nie miałam kiedy niestety. Oczekiwałam czegoś na miarę poprzedniego odcinka, a dostałam.. cóż. To nie było łatwe do słuchania. Redaktor Podsiadło swoimi słowami zaprowadził mnie w miejsca, w których nie lubię bywać. Przede wszystkim, obudziła się we mnie zazdrość. Bo we mnie ta zdolność wybaczania (?), poznawania swojej rodziny, wyfrunęła dawno za okno i wątpię by wróciła. Święta od wielu lat są dla mnie ciężkim okresem, pod warunkiem, że muszę spędzać je z rodziną. Nienawidzę - i to mówię z pełną świadomością i odpowiedzialnością - tych wszystkich pustych, wyświechtanych życzeń, tego przymuszenia łamania się opłatkiem, tego spędu, pościgu i narzekań. Magia świąt skończyła się 21 lat temu, gdy zmarł mój Tata. Od tamtej pory to czas, który muszę przetrwać. W tym roku spędzam je sama, jak niejednokrotnie się zdarzyło. Mama za granicą w pracy, brat u rodziny żony, więc pozostaje mi netflix/amazon/disney czy inny vod, dobre papu, wino w kieliszku i niechętnie odbierane telefony z tymi nieszczęsnymi życzeniami znalezienia sobie jakiegoś faceta, "bo zegarek tyka, w końcu ileż to, 35 lat na karku w tym roku?" i szczęścia i dzieci, ale generalnie to tego faceta, bo wiadomo, że tyle lat sama, to na bank muszę być nieszczęśliwa i płakać w kącie. Gdy tymczasem mam o wiele ważniejsze problemy niż brak kogoś do seksu. Do czego dążę w tym moim słowotoku? Słowa redaktora Podsiadły brzmią pięknie i cholernie go podziwiam za chęci i zmiany. Jednakże, z doświadczenia już wiem, że poznawanie rodziny zawsze musi wychodzić z obu stron. Gdy wyciągasz rękę, zadajesz pytania, choćby o tej śmierci, albo jak się poznałaś Mamo z Tatą i przez chwilę masz wrażenie, że już już będzie choć trochę inaczej, trochę lepiej, to zaraz znów na siłę ktoś próbuje Cię wtłoczyć w ramy 15-letniej Est pełnej kompleksów, której jedynym marzeniem było posiadanie męża i dzieci. Dziś 35-letnia Estoir marzy o tym, by jak najdłużej móc słyszeć, być zdrową, jeździć na koncerty, czy móc kupić sobie nowe aparaty słuchowe (btw. nie chce się ktoś świątecznie dorzucić do mojej zbiórki? 😏 -> helpuj.pl/zbiorki/miedzy-dzwiekiem-a-cisza-gdy-aparat-sluchowy-odchodzi-na-emeryture ) Tylko, że gdy o tym mówię, to tak jakby cisza wokół, ludzie się wykruszają, bo tak w sumie to nie do końca jest o czym rozmawiać. Co roku marzę, by na święta gdzieś wyjechać, do jakiegoś pensjonatu w góry i spędzić ten czas, dla samej siebie, odpocząć. Jednak świadomość późniejszych narzekań i wyrzutów, że jak tak mogę, w ten jeden okres roku tak samolubnie postępować, odrzuca wszelkie tego rodzaju chęci. Lubię spędzać czas z rodziną, tą bliższą i dalszą, ale wtedy, gdy nie jest ona wymuszona jakąś tradycją, a jest motywowana szczerą chęcią wspólnego spędzania czasu. Święta od dawna nie kojarzą mi się z takimi chwilami. Mam nadzieję, że nie potraktujecie tych słów jako pełnych goryczy, bo nie taki był mój cel. Chciałam, na przykładzie Redaktora Podsiadły, być po prostu szczerą z Wami, bo tak odebrałam wczorajszy odcinek. I dlatego, równie szczerze, życzę Wam, by ten nadchodzący czas, był dla Was po prostu pełen spokoju i byście spędzili go tak, jak chcecie, w zgodzie z samymi sobą
Fajnie, że Dawid się otworzył przed rodziną, bo ja nie potrafię tego zrobić i myślę, że jeszcze długo nie będę umiała się uzewnętrznić... Mimo że rodzina to najbliższe osoby, to czuję się wśród nich jak obca...
Ten odcinek był naprawdę wyjątkowy. Mam wrażenie, że jestem dokładnie w tym samym miejscu, w którym jest teraz red. Podsiadło. Dla mnie też dobijanie do trzydziestki było przełomowym momentem. Moje życie przewróciło się wtedy do góry nogami i choć wiązało się z pożegnaniem się z pewnymi osobami to dało też możliwość przewartościowania całego mojego światopoglądu. Dziś, jak nigdy dotąd jestem sobą i choć moja rodzina była zaskoczona tą "prawdziwą" mną to zaakceptowali to. Warto czasem zaryzykować i otworzyć się, jeśli czujesz że ludzie są na to gotowi ❤️ dzięki za piękny odcinek ❤️ wesołych świąt ❤️
Najlepszy duet artysyczno -literacki lub literacko - muzyczny... jak kto woli. Panowie jesteście wielcy, można Was słychać godzinami. Pozdrawiam i życzę w Nowym Roku dużo zdrowia i spełnienia marzeń .
Kiść bananów obdarzona magiczną sztuką teleportacji - z zapartym tchem śledziłam te podróż 😆 Magia Świąt Wesołych Świąt Panowie! Życzę zdrowia, realizacji planów i zdecydowanie musimy zacząć częściej się widywać 🙂
Uwielbiam Was słuchać. Właśnie to robię po raz kolejny. Trzydzieści lat.....? Najlepszy wiek. Człowiek wie, czego chce i nie boi się po to sięgnąć. I co najważniejsze.... Przestaje go obchodzić zdanie innych. Choć o to nie posądzała bym żadnego z Was, drodzy redaktorzy, Dawidzie i Radku. 😊
Jeszcze raz w temacie, ale poczułam, że chętnie powiem jeszcze o tym. Nie wiem, czy to tylko moje wrażenie, być może to właśnie tylko moja wewnętrzna sprawa- ale ten rok 2022 był takim rokiem zmian i szerszego spojrzenia na wszystko. I odczuwam coś takiego od wielu osób, które znam. Ciekawa jestem, czy ktoś ma podobnie, bo gdzieś tam wydaje mi się, że ten powrót po pandemii i wszystkim wywołał takie zmiany, ale może po prostu sama tak mocno się zmieniłam i odkryłam siebie. Chętnie dowiem się jak odczuwają to inni 🫶
To ja mam dokładnie identycznie jak Ty - to był rok ogromnych zmian, których nawet nie bałam się podjąć, chyba po raz pierwszy w życiu, bo wewnętrznie ich potrzebowałam. I za podjęcie tych decyzji, przemyśleń, jestem sobie sama ogromnie wdzięczna i utwierdzona jeszcze bardziej w przekonaniu, że nic nie dzieje się bez przyczyny.
Chce zacząć robić rzeczy, których się bałam, starać się być bardziej sobą by ludzie mogli poznać prawdziwą mnie. Chce pracować też nad tym co mi nie idzie, jak utrzymywanie relacji z innymi. Dosłownie wczoraj odważyłam się powiedzieć, że coś co zostało powiedziane mnie zabolało ale było w stosunku co do mnie prawdziwe i dzięki tej konwersacji wiele się rozjaśniło, dlatego wiem że gdybym się nie odważyła powiedzieć prawdy dusiłabym to w sobie. Dlatego jestem wdzięczna i dziwi mnie jak w czasie ten odcinek się do tych moich myśli o tym wszystkim złożył. Życzę wszystkim wesołych świąt!!!
to chyba moj pierwszy komentarz w internecie ale stwierdzilam ze musze podziekowac za bardzo ciekawy i sklaniajacy do refleksji odcinek. W dobie dzisiejszej polaryzacji mysle ze nauka tego jak rozmawiac z innymi jest bardzo wazna. Bylabym wdzieczna za rekomendacje jakichs ciekawych zrodel/ksiazek :) btw. mega lubie wasz program i zawsze poprawia mi humor :) pozdrawiam i dziekuje!
Porada Dawida za 150 zł mimo, że finalnie przedstawiona jako żart - po prostu w punkt. Nie potrafię rozmawiać z bliskimi, złoszczę się na nich w środku. Ale zmiana podejścia, żeby dać im 'instrukcje' jak chciałabym, żeby ta relacja wyglądała, dała mi dużo do myślenia. Jedno słowo: Dziękuje.
Dziękuję Wam pięknie za ten odcinek. Dawid dziś poruszył tak bardzo istotne sprawy. Trudne są reakcje z naszymi bliskimi. Tak jak ich bardzo kochamy, tak samo się z nimi różnimy, jako dorośli już ludzie. Sztuką jest znaleźć w tych relacjach tą prawdę o której Dawid mówiłeś. Często jesteśmy w zupełnie innym miejscu intelektualnie, emocjonalnie niż nasi bliscy. Pozdrawiam serdecznie ❤️
Świetna rozmowa... rozumiem chłopaków w 101%. To poczucie konieczności przybierania pewnej wersji siebie przy pewnych ludziach. Nie chodzi o brak autentyczności, a o maskę, którą widzą oni, niezależnie od tego kim my tak naprawdę jesteśmy...
Ja moje życie przewartoaciowałam jak wyjechałam z dziećmi i mężem z Polski i na stałe zamieszkałam w Hiszpanii. Dzieci były bardzo małe, półtorej roczku i trzy i pół. Nabrałam zupełnie innego dystansu do rodzinnych spotkań, do życia, do wszystkiego. Śmierć traktuję jak część życia, coś bardzo naturalnego. 11lat temu zmarł mój tata, a we wrześniu tego roku moja mama. W tym okresie przed świątecznym uciekam myślami do dzieciństwa i okazuje się że mój stosunek do świąt zmieniał się z wiekiem i ze stanem mojego ducha. Kiedy czułam się samotna,a czułam się czasem tak między ludźmi, nie lubiłam świąt, chciałam to odbębnić jak przykry obowiązek. Kiedy czułam się dobrze sama z sobą, uwielbiałam święta, ludzi i czułam tą magię świąt. Teraz też ja czuję i cieszę się że zbudowałam tak silną więź rodzinną pomiędzy dziećmi i mężem. Mieszkamy w Hiszpanii od maja 2006 roku i spędzamy je zawsze sami i jest cudownie, są święta na naszych zasadach. W tym roku robiliśmy łańcuch na choinkę z kolorowego papieru. Opowiadałam córkom o naszych tradycjach i o symbolice tej choinki i że łańcuch to symbol więzi rodzinnej, i że jest idealnie kiedy możemy razem zrobić ten łańcuch, spędzić trochę czasu wspólnie przy tym i pogadać. Naszczęście one chcą wciąż rozmawiać i pytają o wszystko. Może pzez to że jesteśmy tu sami, zdala od rodziny, jesteśmy bardziej uważni na siebie nawzajem? Wiem tylko że z moimi rodzicami nie mogłam poruszyć wielu tematów, chociaż nie...tata chętnie się komunikował, miałam z nim chyba lepszy kontakt, niestety dopiero po przeprowadzce na drugi koniec Europy. Dawid, ja też mam w sobie taką naiwną, trochę romantyczną, ciut introwertyczną duszę i lubię bardzo głęboko nurkować w siebie i docierać do tych mrocznych głębi i odkrywać co się w nich kryje, a potem wyłażę na zewnątrz i uwielbiam ludzi jeszcze bardziej, bo im bardziej rozumiem siebie, tym bardziej rozumiem innych ludzi. Wesołych Świąt :)
Nikt nie pytał, każdy potrzebował, to jak pięknie Dawid opowiada o tych "historiach zapisanych w zmarszczkach" i tym jak wygląda dom w wigilie, że są dzieci które są głośno, śmieją się, nie chcą iść spać i ta opowieść, żeby przedstawić rodzicom "dorosłego siebie", wzruszyło mnie to na maksa, będę to oglądać co roku przed wigilią 🥹🥺🥺❤❤
Dawid, uwielbiam Cię słuchać, zarówno jak żartujesz, jak i mówisz tak pięknie o rzeczach ważnych. Tez jestem wielbicielem tego okresu, te powolne przygotowania, małe sprzeczki, ubieranie choinki, pieczenie całego worka pierniczków, rozdawanie prezentów( a właściwie dostarczanie ich przez Dzieciątko). Uwielbiałam to w moim domu , tę radość z bycia razem. Niestety teraz już nie możemy być razem, moich rodziców już zabrakło ale każdego roku staram się jak mogę żeby chociaż w najmniejszym stopniu poczuc się jak w tym mieszkaniu na drugim piętrze, w dużym pokoju przy wielkim stole w towarzystwie tych moich ulubionych ludzi. I jeśli tylko udaje mi się spotkać z moimi braćmi to czuję że mamy to w sobie i tworzymy ten magiczny klimat. W tamtym roku wigilia była zupełnie jak za dawnych lat bo właśnie przygotowaliśmy ja razem. Natomiast kompletnie nie mogę tego stworzyć w domu rodzinnym mojego męża. Tam czas świąt ma zupełnie inny wymiar, nie ma tej radości, nie ma tej potrzeby bycia ze sobą, jest checklista potraw, czynności które trzeba wykonać i tyle, no może jeszcze odbębnienie pasterki( bo trzeba). Dlatego wiedząc że święta spędzamy w tak nie przystosowanym dla mnie miejscu, ten klimat świąteczny buduje sobie w moim mieszkaniu dużo wcześniej i napawam się nim totalnie. Nie mogę się doczekać swojego domu, swojej w 100% Wigilii, gdzie każdy czułby się po prostu przytulnie, komfortowo i byłby najedzony i szczęśliwy. Wesołych i smacznych Świąt Panowie Redaktorzy i Rychtykowcy!
Ja w tym roku 31 lat i to był ZAJEBISTY rok. Spełniłam swoje marzenia, latałam paralotnią, byłam na koncercie red. Dawida, i przeczytałam ostatnią pozycję red Radka jako ostatnia książka roku 22,cudowne przeżycia. Uwielbiam święta i to jak spędzam ten czas z rodziną, jak już dojrzałam do życzeń i wszystko co mówił dziś Dawid. A to co robiły banany to poprostu magia jakas 😅🙈 wesołych świąt dla Redaktorów , obyśmy się częściej spotykali ❤️ zdrówka!
Wyciskam z tego odcinka każdą krople. Nie spodziewałam się tego, co się wydarzyło. Dziękuje, że Jesteście tacy prawdziwi. Zdrowych, spokojnych Świąt dla Was wszystkich! Ściskam ❤️ ten rok to strach i nadzieja... By było lepiej.
Redaktorze Podsiadło, dziękuję. Po prostu - dziękuję. Świetny artysta, komik, terapeuta i Człowiek z Pana. I ma Pan wspaniałego przyjaciela… Podziwiam i kibicuję od 2012r. (maj, x factor), a od początku powstania podcastów - również i P. Kotarskiemu. Wesołych świąt! 🥰
Jestem przekonany że ten odcinek będzie pracował we mnie długo. Dziękuję że Jesteście :) zdrowych i radosnych Świąt Bożego Narodzenia dla Was i Waszych rodzin :)
Jak zawsze odcinek świąteczny to mój ulubiony! 🎄 Wy z barszczykiem, ja z makowcem, posiedzieliśmy, pośmialiśmy się. Nie chciałam się odpalać w święta, bo rodzinne tematy strasznie mnie triggerują, zwłaszcza brak głębszych relacji z dziećmi i to jak bardzo to jest akceptowane społecznie i przyjmowane za normę. Zresztą i tak nie napiszę tu wszystkiego co bym chciała, trudno to streścić w jednym komentarzu tak, żeby tego nie spłycić. Smutne to i przykre, nie znać własnych dzieci, ale powszechne. Z tą trzydziestką to ja akurat w dzieciństwie się nie naoglądałam filmów i moim jedynym skojarzeniem z tym wiekiem (poza tym, że jest się wtedy „dorosłym”) była ta śmieszna stronka na fejsie „pierwszy milion przed 30”. I chociaż mam jeszcze trochę czasu, to prawdopodobnie też mi się to trochę w czasie przesunie hehe. Udanego sylwestra. Ja chyba bedegrałwgrę. No i możecie do odcinków dorzucać więcej tej słodyczy jak ten fragment z „nie chce Ci tego powiedzieć…” ! PS. Krótkie podsumowanie roku: skończyłam studia i byłam na pogrzebie, więc było różnie…
Miałam podobnie z 30stka. Postrzegałam osoby 30+ jako dorosłych, ogarnietych, poważnych ludzi z ustawionym życiem ( rodzina, dom etc) i sama też taka miałam być. A gdy się okazało, że za chwilę mi stuknie 30 a do takiego obrazka poważnego człowieka mi daleko to zaliczyłam dołek i absolutne przewartościowanie życia. Także relacji rodzinnych, co było niezwykle trudne ale też istotne, aby zrobić kolejny krok w dorosłość. 5 lat później jestem mega zadowolona z tego przełomu życiowego, jaki mi zafundował magiczny moment przekroczenia 30 roku życia.
krótkie podsumowanie roku: zrobiłam dużo fajnych, ważnych i dużych rzeczy a i tak najważniejsze było to, że poszłam na terapię i dzięki temu zaczęłam lepiej funkcjonować i komunikować się z ludźmi
To o czym mówisz Dawidzie jest bardzo potrzebne. Mam 24 lata i również w tym roku (oczywiście wcześniej też próbowałem, ale nie z taką częstotliwością) począłem próby niejako zbliżenia się z moją najbliższą rodziną. Bo wiadomo, od zawsze mogliśmy na siebie liczyć, ale zadaniowo, niekoniecznie mentalnie. Jeszcze nie przekroczyłem pewnej bariery intymności (ba, nie wiem czy kiedykolwiek to zrobię), ale rozmawiamy na różnorakie poważne tematy, czasem posłuchamy wspólnie jakiegoś podcastu i chwilę podyskutujemy. Także kochani prowadzący i widzowie oraz słuchacze - czyńcie swoją komórkę rodzinną jeszcze lepszą!
a propo okolic 27:52. mozg czlowieka (i nie tylko) jest kolektywem modulow. Kazdy modul to taki maly osobny byt i ma rozne stany. osobowosc jest wypadkowa stanow tych modulow. Stany te z kolei zaleza od struktury wew. modulow i rejestrowanych sygnalow. Zachowanie zalezy od strktury ogolnej modulow, ich wzajemnych powiazan i sygnalow zew. Zatem nic dziwnego ze inaczej zachwujemy sie przy rodzicach a inaczej przy znajomych. kiedy czesc modulow sie wylaczy tez inaczej etc. etc.
Fantastyczny odcinek. Redaktorze Podsiadło jesteś niesamowity. Mam syna też Dawida dla mnie Dzidzio ma 31 lat i starałam się być zawsze jego przyjaciółka bardziej niż mama. Cieszę się że on potrafi powiedzieć otwarcie co go boli i wytykać mi błędy i możemy rozmawiać na wszystkie tematy. Teraz już założył swoja rodzinę i od pół roku jestem babcia 😀
Panowie Redaktorzy oglądam ten odcinek w dzień Wigilii (kończąc przygotowania) i muszę przyznać, że bardzo mocno do mnie trafił. W naszym domu z naturalnych przyczyn magia świąt odeszła kilka lat temu i nikt już nie ma "swojego miejsca", ale zdecydowanie pozwoliło to "uwolnić" się od naszych ról. Teraz w święta poznajemy się na nowo i tworzymy nowe tradycje, dlatego trzymam kciuki za Redaktora Kotarskiego! Życzę stworzenia nowych wspaniałych tradycji w te Święta Bożego Narodzenia ❤️
Kiedy oglądam Wasze odcinki, to ciężko mi wyrobić się w tą planową godzinę bo zawsze mam tyle rozkmin, że ciągle wciskam pauzę😂 Dziękuje, że swoim podcastem dajecie możliwość czasem pośmiać się, czasem odpocząć, czasem pomyśleć, a najczęściej wszystko na raz. Życzę Wam przede wszystkim spokoju, czasu i ciepła w rodzinnej atmosferze świąt🎄
Od rozpoczęcia terapii i przepracowania dda złapałam mnóstwo cudownych przemyśleń na temat swoich zachowań i tego jak postrzegam teraz świat. Pierwszy raz w tym roku, nie uciszałam siebie i zaczęłam mówić co czuję nawet rodzinie. I moja cicha myśl kiedy parę dni temu mijając panie z Ukrainy pomyślałam sobie jak bardzo nie doceniam tego, że żyje i mogę usiąść i spędzić czas z bliskimi.
Wzruszający odcinek. Bardzo zazdroszczę takiej dużej rodziny i takich świąt, zawsze o tym marzyłam,a rodzinę przy stole mogłam policzyć w najlepszym przypadku na palcach jednej ręki.. Doceniajcie wszyscy takie spotkania,rozmowy,tych wujów i dziadków...🎄
Piękny odcinek♥️Zawsze trzeba próbować zauważyć człowieka w drugim człowieku a nie tylko rolę którą odgrywa .Czy to pani w sklepie czy nasz szef czy rodzina ♥️Wesołych Świat dla redaktorów 🌲🤶
Siedzę dziś naprawdę przy Waszym stoliku. Niesamowite. Czas, mamy go skonczoną ilość i ta świadomość sprawia, że ma się siłę, a przynajmniej chęć, próbować odwrócić stan rzeczy. dobrych Świąt dla Was !
Zastanawiałem się po co Was oglądam, nie słuchałem polimatow, spotykałem się z opinią że się sprzedał do milenium itp. Potem Dawid taki chłopak przyjaciel jakiego każdy by chciał i to jest jego sposób bycia, swoje myśli ale nie wyraża bo respektuje wszystkich i wszystko wokoło, ale dziś uświadamiam sobie że to zwróciło mi się, że otwieracie oczy i duszę, dzięki Wam, Dawid Tobie za te wywody Radek za pokazanie jak szanuje się odbiorcę. Pewnie masz takie poczucie że jesteś druga strona medalu itd. Że są tu ludzie bo Dawid, ale więc chłopcze, że dzięki Twojemu zaangażowaniu w to wszystko co tutaj doświadczam zacząłem. Czytać książki w wieku... 3X lat ? ( nie przyznam się bo się wstydze) dobra robota!
Kochane jesteście serduszka, tak miło się słuchało i piękne jest to że można porozmawiać mądrze na ważne tematy. Nie wyobrażam sobie nie być sobą w relacjach z innymi ale uważam że tak naprawdę nie ważne jest czy odgrywasz rolę czy jesteś prawdziwym sobą, o ile robisz to świadomie. Wszystkiego dobrego kochani!
Był taki czas w moim życiu, że czułam ten nadmuchany balonik wokół świąt i presję, że wszystko ma się stać według określonego scenariusza i czułam, że to odgrywanie teatrzyku, ale rok lub dwa lata temu zauważyłam, że coś w komunikacji z moją rodziną się zmieniło na lepsze, jakiś czas później uświadomiłam sobie, że ja miałam na to ogromny wpływ, bo zmienił się mój sposób komunikowania myśli i uświadomiłam sobie, że zawsze bałam się mówić co myślę, bałam się, że moi bliscy tego nie zrozumieją, że nie są na tyle postępowi i nawet jak teraz to piszę to mi przykro, że ich tak nie doceniałam, bo ja się zmieniłam ogromnie odkąd 5 lat temu wyjechałam na studia, ale ci ludzie też się zmienili i kiedy zaczęłam mówić więcej ważnych rzeczy, oni też zaczęli się w ten sposób otwierać, także bardzo czuję to, o czym mówił Dawid, chciałabym tego dla wszystkich na święta, otwartości i zrozumienia na uczucia i myśli innych oraz szczerej rozmowy na ten temat
Po tym odcinku, Wasz podcast awansował w mojej głowie z najlepszego formatu newsowego, do rangi najepszego programu tereapeutycznego rozwiajającego umiejętności społeczne. Dzięki! :)
Ja wiedziałam, że Dawid, to bystrzak, ale tak pieknie zlozonych i wyartykulowanych celnych przemyslen na temat naszego uwiklania w schematy to się nie spodziewalam. Wspaniały to byl odcinek, nie zapomne go nigdy.
Słuchając Dawida trochę jakbym słuchała Tomka Zielińskiego z fundacji "usłyszeć na czas". Polecam tego gościa na fb. Piękne słowa o relacjach w rodzinie. Serio, warto wyjść ze schematów i poznawać i uczyć się siebie nawzajem na nowo. Dziękuję za ten odcinek ❤️
a ja bym bardzo chciała umówić się na taką sesję terapeutyczną z panem Dawidem…oboje redaktorzy są ogromnie inteligentni przez co naprawdę słuchanie was sprawia mi niezwykłą przyjemność i jednocześnie taki komfort:)
Świetny odcinek dający naprawdę dużo do myślenia 👏! Uświadomiłam sobie, że moi bliscy niewiele o mnie wiedzą, a ja niewiele wiem o nich. Już wcześniej miałam podobne przemyślenia co Redaktor Podsiadło i Redaktor Kotarski, ale w tym świątecznym okresie jeszcze bardziej to do mnie dociera...
Sekcja komentarzy - top! Absolutnie nie spieszyło mi się z oglądaniem tego odcinka. Nie lubię świąt właściwie odkąd ukończyłam 5 czy 6 lat. Cała otoczka i wmawianie ludziom, że jest to *magiczny czas*: głośne dzwoneczki i migające światełka w centach handlowych oraz reklamy prezentujące obraz idealnej, szczęśliwej rodziny... dosłownie przyprawiają mnie o mdłości i napady paniki. Pamiętajmy, że nie każdy miał/ma możliwość spędzić te trzy dni tak samo jak w opowieściach Dawida. Jednak było w tej wypowiedzi, jak i w całym odcinku, coś terapeutycznego. Coś, co odjęło odrobinę ciężaru w tym trudnym czasie. Dzięki za to!
Jeden z najlepszych odcinków. Teraz czekam na impo z Radkiem. Dawid teraz ty do impo. Uwielbiam cię słuchać. Karol mówił to samo jak Radek o tych grupkach. Zmówili się. Ja lekko stronnicza i na rychtik grupa też jestem.:))))))
Dziękuję za ten odcinek. Ten rok był dla mnie bardzo trudny z różnych względów, ale rodzice dali mi taki ogrom wsparcia i bardzo utożsamiam się z tym co mówił red. Podsiadło. Dopiero w wieku 25 lat nauczyłam się mówić im wprost o swoich emocjach, „przyznałam” się, że od jakiegoś czasu jestem na terapii (na której oczywiście też rozmawiałam o tym, dlaczego nie jestem w stanie powiedzieć o niej rodzicom). Czuję, że dopiero co zaczęliśmy pogłębiać nasze relacje i czekam, żeby na święta odkryć rodziców jako ludzi, zadać może więcej nietypowych pytań, poznać siebie lepiej. I dziękuję redaktorom już generalnie za wszystkie odcinki, które też są ogromnym wsparciem i przez które czwartek stał się ulubionym dniem tygodnia ❤
Redaktorzy Dawidzie i Radku dziękuję za ten odcinek. Dziś coraz mocniej oddalamy się od tego co najważniejsze, nie skupiamy się na sobie, swoich emocjach, tym by dobrze czuć się sami ze sobą... Jak mówiliście mamy określoną liczbę spotkań. Wielu z naszych bliskich, z tej naszej "komóreczki" odeszło, nie zdążyliśmy. Podobnie u mnie, w tym roku młodo odeszła Mama mojego męża. Z różnych względów ostatnie lata były bardzo ubogie w kontakt. Myślę, że eMek żałuje tego wszystkiego, czego nie zdałał, co zostało niedopowiedziane. Podobnie myślę, że ważne jest by ta przestrzeń do bycia prawdziwym, czułym, była zawsze otwarta. Byśmy mimo obaw, strachu czy nawet wstydu nie bali się być naprawdę 💚
No i jest, kolejne cotygodniowe spotkanie z wami! Uwielbiam widzieć waszą radość i te wygłupy, fajnie jest się pośmiać razem. Smuci mnie to, że moi przyjaciele ciągle nie mają czasu, żeby się spotkać... Jestem ciekawa czy ktoś też tak ma? Mam wrażenie, że im się po prostu nie chce widywać, a przecież raz w miesiącu to nie jest rzecz nie do przeskoczenia. Ehhh, bardzo mi tego brakuje...
Co do spotkań rodzinnych, ja uwielbiam opowieści mojej babci, za każdym razem odkrywa inna tajemnicę, kiedyś działo się to co teraz na miarę ich czasow 😉
Żaluje, że przesłuchałam po świętach, bo być może wiele sytuacji potoczyło by się inaczej :) Dawid, Twoje słowa dają wiele do myślenia. Super odcinek, a moment kiedy Dawid siada na fotelu będzie jednym chyba z tych co przypominają się w najmniej odpowiednim momencie, kiedy sytuacja wymaga powagi, a Ty nie możesz powstrzymać się ze smiechu 😆
Redaktorze Kotarski! Czytam stosunkowo dużo książek i bardzo lubię opowiadania, ale Twoja książka rozwala system, definitywnie! Ostatni akapit opowiadania za każdym razem powalał mnie na łopatki, a odnajdywanie połączeń między bohaterami było czymś niesamowitym. I takie smaczki jak bergamotka albo Kaliczan to już zupełnie odlot. Kłaniam się najniżej jak potrafię! Good job, Sir! #mezczyznaktoryuderzydziecko
Kurcze jakie to jest cudowne że Dawid potrafi tak się wyrazić o relacji ze swoją rodziną. Chciałabym żeby jak najwięcej osób to zobaczyło bo myślę że gdyby więcej osób (zwłaszcza mężczyzn ale nie tylko!) komunikowało się z taką otwartością i wrażliwością, było w stanie tak mówić o swoich uczuciach i emocjach to nie wiem, chyba świat czy tam przynajmniej nasz kraj byłby lepszy :)
Dawid, świetnie przedstawiłes ten układ ról w domu rodzinnym. Dokładnie widzę to we wspomnieniach z mojego dzieciństwa. Czasem te spotkania bywały niewygodne a ten opłatek wręcz krępujący. Teraz kiedy od 12stu lat nie spędzałam świat z rodzicami, siostrami, kuzynostwem etc. to szczerze tęsknię za tymi świętami z czasów dzieciństwa. Chciałabym znów usłyszeć życzenia w stylu: "dwóje, dwóje i niech Ci się rymuje!" Dla Was drudzy redaktorzy życzę wszystkiego dobrego na te Święta i na nadchodzący Nowy Rok. I życzę trasy koncertowej po USA bo bardzo czekam na koncert. To chyba jedno z moich największych marzeń. Buziaki
Noooo Panowie... Aleście mnie zaskoczyli! Myślałam, że się znowu pośmieję, a tu bęc na kozetkę i tyle do przetrawienia. Piękny i mądry odcinek to jest. Dziękuję. Plus. TO, co na początku odcinka Redaktor Podsiadło powiedział... jak my mamy być szczęśliwymi ludźmi, jak my słońca przez pół roku nie widzimy? No cholera, w nocy wróciłam z Włoch i dziś od rana już depresja na tę szarówę za oknem. Trzeba sobie humor muzyką poprawiać. Serialami ciepłymi. Książkami dobrymi. Pozdrawiam ciepło, mimo wszystko.
Mam tak jak Radek. Odkąd nie ma moich dziadków święta są po prostu spotkaniami z rodziną. Lubię choinkę i ogólnie dekorowanie domu i całą tą atmosferę ale to już nie to samo. A co do przemyśleń Dawida o rozmowach z bliskimi, no sztos. Jak pięknie ujęte
Jest coś magicznego w tym, że nie rozpoczynacie filmów od "witamy w nowym filmie" tylko wychodzi to jakoś naturalnie. Dzięki temu widz może odnieść wrażenie, że wy tam gdzieś jesteście i gadacie sobie cały czas na żywo, a on dołączył do Was w trakcie 🤗
Zgadzam się z Dawidem. Przyjeżdżając do domu nie dajemy sobie możliwości pokazania kim się staliśmy,kiedy nas nie było. Wchodzimy w utarte schematy i role.Tak jest łatwiej,prościej. Zróbmy to,odbebnijmy i pa,do następnego roku. Super odcinek. Moje dzieci mają dopiero 12 i 10 lat,ale będę się starała być otwarta na ich osoby jak będą wracać dorośli do domu rodzinnego. Bede ich zachęcać by czuli się u mnie jak u siebie. Buziaki dla Was.❤
Współczuję wszystkim, którzy nie oglądają odcinka, tylko go słuchają, obserwowanie dynamiki zmian położenia bananów jest cudownym doświadczeniem
ps.moim faworytem jest obciążnik mikrofonu
ps2: przez redaktorów mam ochotę na banany, ale wczoraj kupiłam kaki i idę zjeść 👀
Chciałam napisać dokładnie to samo 😂
'dynamika zmian położenia bananów' - kocham
I ta kolorystyka "rasta banan" 🍌
@@xxKeymaxx a nie Pomelo? :D
Przy wigilijnym stole lepiej skorzystać z prawa do zachowania milczenia, bo wszystko co powiesz, może być wykorzystane przeciwko tobie.
:)
Będzie wykorzystane! BĘDZIE!
Dawid, dziekuję za tę sesję terapetyczną. Odkąd prawie umarłam przy porodzie mojego dziecka, totalnie przewartościowałam sobie te rzeczy, o których tak pięknie mówisz. Cudownych Świąt!!!
Wszystkiego najlepszego dla Ciebie ❤️
@@xxxiola7023 dziękuję i wzajemnie🙂
Ja akurat odwrotnie, dziecko mi umarlo, wielkie punkty zwrotne. I od wtedy jest inne zycie.
@@patrycjazarska6840 nawet nie jestem sobie w stanie wyobrazić, co czujesz. Przytulam i życzę abyś odnalazła spokój. Mój chłopczyk miał operację serca, czułam strach o jego życie. To fakt, że graniczne przeżycia zmieniają wiele, albo i wszystko, raz jeszcze przytulam❤️
zdrowych spokojnych świąt ❤
Podziwiam powściągliwą minę Dawida podczas konsumpcji banana przez Radka, szacun.
P.S. dzięki za piękny odcinek
Wzruszył mnie ten odcinek 🥹, szczególnie że nie tak dawno otrzymałam od mojego taty (z którym rozmawiam chyba najwiecej spośród całej mojej rodziny) chyba najlepszy komplement w życiu. Po którejś z naszych rozmów utkwił we mnie wzrok i powiedział:
„Tak siedzę i Cię słucham i muszę Ci powiedzieć, że jesteś bardzo fajnym i ciekawym człowiekiem.”
Jakoś mi się to skojarzyło z rozmyślaniami Dawida (którego - notabene - jestem rówieśniczką). Jakiś czas temu doszłam do bardzo podobnych wniosków co on.
Serdecznie Panów Redaktorów pozdrawiam i życzę fantastycznych świąt i pysznego jedzonka 💚
Piękne!
Mnie też wzruszył ten odcinek, ale najbardziej Twój komentarz. Bardzo chciałabym usłyszeć takie słowa od taty jak Ty usłyszałaś od swojego, ale to najpewniej nigdy się nie wydarzy.
"Wracamy po połknieciu, jak w kazdym dobrym filmie" - mina Dawida - bezcenna 🤣
Właśnie miałem pytać czy szanowny redaktor poleci jakiś dobry film z wracaniem po połknięciu :D
dzisiejszy odcinek jest najmocniejszy ever w najlepszym możliwym sensie i mam w sobie bardzo dużo wdzięczności za niego! Obserwując wasza relację jest to dla mnie takie terapeutyczne doświadczając zdrowej relacji i komunikacji. A dzisiejszy temat poruszony przez Dawida - cudo. Cieszę się, ze mogłam siedząc z wami przy tym stole móc tego słuchać
Czym jest zdrowa komunikacja i relacja? Jeśli rozmowa mnie męczy to znaczy że jestem chory? Czy może poprostu inny? Ale nie taki sam jak inni i przez to chory.
@@jarmarofficial4349zdrowa komunikacja to taka, gdzie wszystkie strony są otwarte na kontakt (nawet jeśli jest trudny i nieprzyjemny) opiera się na szczerym mówieniu o swoich uczuciach i spostrzeżeniach, a druga osoba przyjmuje te informacje bez oceniania i odrzucenia. Zakłada, że nie wychodzimy z pozycji atakującej tylko chcącej przekazać swoją perspektywę. Dużo jest tam słuchania i bycia w kontakcie z samym sobą i innymi uczestniczącymi w rozmowie.
Rozmowa może cię męczyć i wtedy zdrowym będzie zakomunikowanie tego, że nie masz ochoty w niej uczestniczyć być może będzie przestrzeń żeby do niej wrócić w innym momencie jeśli jest istotna lub wcale nie i to też będzie okej ale bez obwiniania siebie i innych za swoje emocje i odczucia
Totalnie się nie spodziewałam, że ten odcinek będzie tak wzruszacjący i dotknie takich tematów. Redaktorze Podsiadło, pięknie Redaktor mówił o świętach. Dobrze, że jesteście drodzy Redaktorzy. Najpiękniejszych Świąt dla Was!
Dawid, Dawid! Co Ty zrobiłeś?! Prawie popłakałam się słuchając Twojej wypowiedzi. Niby rzeczy, które powinny być proste, które powinny być dla nas naturalne, stają się okropnie trudne. Pierwszy raz tak mocno to odczułam, kiedy bez problemów i bez wstydu powiedziałam o mojej depresji znajomym, a powiedzenie o diagnozie i lekach rodzicom, stało się dla mnie poważnym wyzwaniem. Też wolę zachować pozory, tez wolę nadal być uśmiechniętą i porządną mną w oczach rodziców, tą samą którą byłam, kiedy miałam 5 lat. Szkoda tylko, ze teraz nawet tych pozorów nie mogę zachować.
Miłych świąt! Takich żebyście znaleźli czas dla rodziny, ale tez dla siebie samych. Żebyście dali sobie samym prezent, jakieś miłe słowo, albo myśl. ❤
Kurde, mam 38 lat i pierwszy raz spojrzałam na święta i relacje rodzinne jak nasz Dawid, że może czas wyjść z tej roli dziecka i zasiąść przy stole jako pełnoprawny dojrzały z głosem człowiek... życzę wszystkim aby umieli wyjść z roli na święta ! Wesołych !
Chciałam tylko napisać, że popłakałam się słuchając red. Podsiadło mówiącego o świętach. Myślałam, że odcinek świąteczny, to na luzie może lecieć w tle podczas pracy. Na maxa nie byłam przygotowana na dotknięcie tak czułego miejca w sercu, jakim były dawno już przykryte kurzem wspomnienia świąt z mojego dzieciństwa. DZIĘKUJĘ!
Ja też się popłakałam
ja tak samo
Ten komentarz sprawił, że obejrzałem ten odcinek... napiszę tyle, że skoro ktoś się po tym popłakał to znaczy, że coś jest z Wami nie tak...
@@arniedance282 Ze swojej strony napisze tyle: cieszę się, że z Tobą jest wszystko "tak". Brawo! Winszuję. To znaczy, że jesteś bardzo szczęśliwym człowiekiem. Szkoda tylko, że odbierającym cząstkę szczęśliwej chwili komuś, kto napisał o swoich emocjach. Wiesz.. warto czasem poświęcić chwilę na refleksję, dlaczego ktoś w taki sposób na ten film zareagował i może po prostu ugryźć się w przysłowiowy język zanim zadecyduje się popluć swoim jadem.
Wiedz, że nie wszyscy mają dobre wspomnienia związane ze wszystkimi przeżytymi świętami Bożego Narodzenia, nie wszyscy je lubią, nie wszyscy celebrują w dorosłym życiu tak jak celebrowali za czasów dziecka. Może właśnie to jest dla Ciebie definicją, że "coś z nami nie tak". Bo jeśli tak jest, to masz rację, ze swojej strony przyznam, że wg Twojej definicji, jest coś ze mną nie tak, ponieważ mam traumatyczne przeżycia w związku z tym okresem w roku.
Czasem po prostu warto przemyśleć czy to co napiszesz, kogoś nie zaboli.
Wesołych Świąt!
@@arniedance282 myśle ze Arnie oglądałeś inny odcinek … i dodatkowo swoje przemyślenia na temat kogoś opinii i uczuć proszę schować głęboko do sejfu, wyjść na plac wziąć łopatę,po stukać się w nią w czoło , obejść skarb do okola, kucnąć trzy razy i zakopać bardzo bardzo głęboko. A najlepiej siebie tez …
Myślę, że problemem może być też to, że jednostka jest tak wciśnięta w tą rolę dziecka/syna/córki (do której mimowolnie dostosowuje się przez lata), że kiedy nagle wylatuje w świat odkrywa tak naprawdę prawdziwego siebie i czasem wracając do domu boi pokazać się prawdziwą twarz. To nie tak, że nagle się zmieniliśmy. Myślę że raczej odkryliśmy prawdziwych siebie. I nie zawsze chcemy pokazać rodzinie ta prawdziwa twarz, ponieważ mogą jej nie zaakceptować
Jak już pisałam na Rychtyku 😎 kocham Wasze śmieszki heheszki, impro i inne wariacje ale dzisiejsze wydanie szanownych Redaktorów poruszyło moje serducho do cna! Piękny to był czas spędzony z Wami chłopaki 🌲🥹
Ja: Mamo, nie rozmawiajmy o top model... Ja bym chciała
Mama: nie dotykaj tych ciastek one są na święta
J: Dobrze. Posłuchaj. Chciałabym Cię lepiej poznać, powiedz mi n
M: *poprawia obrusik"
J: Mamo słuchasz mnie
M: Co? Tak, tak
J: Poznać Cię chcę
M: *lekki wytrzeszcz*
J: Jakie jest Twoje hobby
M: *czerwone policzki*
J: Zróbmy coś nietyp
M: NIE OPIERAJ SIE TAK BO PRZESUWASZ OBRUS
Hahah klasyk. Ja swoją mamcię kocham nad życie ale to co opisałaś jest wprost identycznym typem zachowania mojej mamy. Ciężko porozmawiać na głębsze tematy ale to pewnie przez te wielopokoleniowe naleciałości i wychowanie na zasadzie "zaciśnij zęby i ròb co trzeba" albo jakaś podświadoma obawa. Ja mam postanowienie noworoczne: psychotherapia. Może dobry psycholog pomoze mi zrozumieć pewne zachowania swoje i innych. :D
@@SarcasmIsMySecondName Jee, ciesze się, że nie jestem w tym sama :D
Dawid, dziękuję, bo zdecydowanie należą się Tobie podziękowania za tak trafne i szczere spostrzeżenia! Niby na co dzień nie zwracamy na to uwagi- a teraz widzę, jak takie rzeczy są ważne. I gdzieś tam czuję coś podobnego. Dobrze jest posłuchać tak mądrych ludzi i nauczyć się przy okazji czegoś o sobie.
Wesołych Świąt wszystkim!
Zazdroszczę każdemu kto ma taką relację jak redaktor Dawid 👏🏻😊
Ta cała atmosfera tu o w filmiku tym i w komentarzach tych o niżej tu jest taka piękna, skupiliście tu taka wrażliwą społeczność, że polubiłam wszystkie komentarze od góry do dołu, nawet ten że niemyte banany są fe (pozdrawiam!!!!), Wesołych Świąt, Ludzie!!!! Róbmy to dobrze
To ciekawe, bo od dłuższego czasu myśle o tym, że każdy z nas ma takie sytuacje w życiu, o których mówimy naszym znajomym z tekstem początkowym 'Nie uwierzysz co sie odje...' i opowiadamy wtedy historie naszego życia, chcąc żeby ktoś je usłyszał, chcemy się nimi dzielić. Nasi rodzice czy dziadkowie też mają takie sytuacje. Miliony takich sytuacji, które przeżyli przez te lata i robili w życiu przeróżne ciekawe rzeczy o których my nic nie wiemy i jak tak dalej pójdzie to nigdy się nie dowiemy. Osobiście uważam, że rozmawianie na właśnie takie tematy z rodziną jest bardzo ważne. Szczególnie z dziadkami, bo on mają dużo do opowiedzenia, tylko nie mają komu tego opowiadać, a zanim do nas dojdzie to, że chcielibyśmy się czegoś o nich dowiedzieć może być już za późno. Więc słuchajcie ich i sami pytajcie! Sama dowiedziałam się od mojego ojca naprawdę szalonych rzeczy które robił podczas studiów (dziwie się że nadal żyje po niektórych xD), tak samo od dziadka, kiedy odpowiedział mi że z kolegami podpalili kiedyś jezioro. Serio słuchajcie ich, możecie się pozytywnie zaskoczyć. Święta to idealny czas żeby wyjść z inicjatywą takiej rozmowy
Szacunek dla Dawida, że nie śmiał się (długo) z ludźmi bez zębów i szybko się wycofał z żartów Pana Radka. Akurat mam na co dzień kontakt z osobami z poważnymi problemami stomatologicznymi oraz stawowymi. Jest to cholernie trudny temat bo lekarze nie radzą sobie zupełnie z tymi tematami, a sami pacjenci często nie mogą mieć implantów lub ciężko im je utrzymać. Poza tym powiedzmy sobie szczerze, większość społeczeństwa na takie rozwiązania zwyczajnie nie stać. Odpalam się emocjonalnie kiedy ktoś żartuje sobie z ludzi bez zębów, bo za tymi sytuacjami często kryje się duży dramat, depresja stomatologiczna też istnieje. Sama stygmatyzacja osób z brakami w uzębieniu też najwyraźniej istnieje skoro są bohaterami żartów... Polecam trochę wrażliwości w żartach, bo to co niektórych śmieszy dla innych jest dramatem życiowym często okupionym dużym bólem.
Wow, szacun za ten wpis. W pełni popieram. ❤❤❤
Dziękuję za Twój komentarz, ale niestety nie mogę zgodzić się z wnioskami z niego płynącymi. Jak słusznie niegdyś zauważył Ricky Gervais: temat żartu nie musi być wcale powiązany z celem żartu. Moim celem nie było wyśmianie osób, które mają problem z uzębieniem. Problem z uzębieniem został użyty wyłącznie jako tło do podania innej informacji (a dokładnie tego, o której żonie mówi wujek), więc był to temat (kontekst) żartu. Gdybym chciał z takich osób zrobić cel żartu, to musiałbym powiedzieć coś w stylu: "uśmiech osoby z brakującymi zębami wygląda jak klawiatura pianina, które spadło z metalowych schodów", a nikt kto ma dwie szare komórki w ten sposób nie "żartuje" i zgadzam się - byłby to brak wrażliwości w żartach. W tym przypadku nie mam sobie jednak nic do zarzucenia, ponieważ gdybyśmy mieli zacząć zabraniać niektórych tematów w żartach to żarty po prostu by przestały istnieć, bo zawsze znajdzie się ktoś, kto może poczuć się urażony. Ściskam! /R
@@podsiadlokotarski Dziękuję za elokwentną odpowiedź. Domyślam się, że żart był niewinny, ale jednak coś we mnie odpalił;) Sama jestem fanka RG, nie należę do bojówek “cancel culture” i proszę uwierzyć śmieszą mnie niepoprawne żarty. Wczoraj oglądałam nawet z przyjemnością Friends a wiemy, że politycznej poprawności tam zdecydowanie brakuje. Ze względu jednak na to, że wiem przez co przechodzą na co dzień osoby z niekompletnym uzębieniem, TMD,TMJ etc. akurat te żarty mnie nie śmieszą, a moja uwaga była osobistą refleksją. Społeczność LGBT ma więcej swoich Ambasadorów niż osoby ze szczękowymi przypadłościami, więc "a co wypowiem się". Panie Radku, widzi to Pan inaczej niż ja, można powiedzieć “z literackim z dystansem”, którego być może mi brakuje... Rozmawiam na co dzień z osobami z “takimi” problemami, i oprócz bólu chronicznego, ciężka jest dla nich samotność, bo otoczenie ich nie rozumie, bagatelizuje żartami bóle “z nikąd”, brakującego zęba czy protezę wypadająca w publicznym miejscu. Proszę mi uwierzyć chciałabym widzieć wokół siebie wesołych szczerbatych śmiejących się z żartów o szczerbatych, i to nie tylko na IG;) Również dlatego bo wierzę, że śmiech ma wartość terapeutyczną. Cóż.. kończąc, wspaniałe czasy, że możemy się (jeszcze;) nie zgadzać.
Pozdrawiam i Wesołych Świąt.
PS. A tak poza tym.. Są też DOBRE rzeczy w tym odcinku;) Zachęcam do słuchania, poza tymi kilkoma sekundami, nie jest już dla mnie tak kontrowersyjnie;) Za to zaskakująco bardziej osobiście… Dziękuję za to Panu Dawidowi, bo strzeże swojej prywatności więc jako słuchaczka doceniam tym bardziej.
Wybitnie trudny temat... Z jednej strony to normalne, że wszędzie pupy, gęby i łydki, i nie powinno być w tym absolutnie nic złego. Przecież nie będę z tatą rozmawiał o MTG i Invicible, nie będę zachowywał się jak red. Bąbel przy mojej nieprzeklinającej mamie. Inaczej zachowam się przy obecnych znajomych, a inaczej przy kumplu, z którym się wychowywałem. Będę inny przy żonie i córce w naszym mieszkaniu, a inaczej przy rodzinnym stole u rodziców.
Chyba fajnie byłoby zrzucić to wszystko i jednak przekonać tatulka, żeby zamiast turnieju czterech skoczni (chociaż lubię
Pięknie napisałeś i myślę, że dotknąłeś sedna sprawy, że nie chodzi o to, aby świat dopasować do siebie, ale by na każdym froncie kontaktu ze światem być w zgodzie ze sobą. Piona! /R
Rozkminki red. Podsiadły są mi bardzo bliskie i uważam, że to świadczy o dojrzałości i świadomości. Bardzo dobrze się tego słucha. Do tego o czym mówi, doszłam na terapii i jestem za to bardzo wdzięczna. Pozdrawiam cię Dawid, jeśli to czytasz ;')
Dawid, jesteś bardzo mądrym i dojrzałym mężczyzną. Dziękuję Ci za Twoje słowa i podzielenie się intymnymi sprawami z nami. Ja też poczułam w sobie zmiany przy przekroczeniu 30, stałam się samoświadoma, tak naprawdę poznałam siebie i umościłam się w sobie dopiero po tych 30 latach życia. Teraz wiem jaka jestem i czego w życiu chcę. Staram się też prowadzić zdrowe i szczere relacje. Ciesze się że masz siłę i odwagę żeby w domu rodzinnym zachować asertywność. Ja niestety już tej szansy nie dostanę bo moi rodzice nie żyją :( Płakałam słuchając Twoich słów dzisiaj. Ale wiem że gdyby rodzice żyli byłabym teraz takim odważnym Dawidem - chciałabym być szczera wobec nich i żeby te nasze relacje były dojrzałe i partnerskie. Ciepło Cię pozdrawiam. Marta
najważniejszy odcinek dla mnie, taki otulający byciem w czymś razem i jednocześnie dający do myślenia! dziękuję
Cześć! W kilku ostatnich odcinkach prosiliście nas widzów o komentarz, a tak do końca wtedy wiedziałam co napisać. A wy mnie kochani, nauczyliście, jak doceniać przyjaciół! Pokazaliście, jakim skarbem jest drugi człowiek i stworzyliście rozmowę, z którą wcześniej za bardzo się nie spotkałam w mediach/internecie. To, jacy jesteście dla siebie serdeczni, jak potraficie się wygłupiać, ale też słuchać nawzajem, bez rywalizacji, bez porównywania się. Piękna to sprawa. Bardzo wam za to dziękuję.
Rzadko zostawiam komentarze na youtube ale tak mnie ten odcinek zmotywował do napisania krótkich podziękowań. Pewnie dlatego, że jeszcze nie zaczęłam chodzić na terapię, to nie umiem nazywać uczuć, które się często kłębią w środku, ale redaktor Podsiadło jakoś magicznie wziął i co do jednego słowa powiedział na głos to co sama czułam nie raz zjeżdżając na święta do domu rodzinnego. Fajnie tak wchodzić w nowy rok mądrzejszą. Dzięki Panowie za super prezent świąteczny, którego nawet nie wiedziałam, że potrzebowałam. No to zdrowych i wesołych jak to wuj zawsze mawiał :)
Jestem poruszona !
W jaki sposób Dawid opowiadał o Świętach w czasach swojego dzieciństwa było czymś co ja widziałam tylko w filmach..
Rozumiem doskonale Radka i jego reakcje - PS. Będziesz najlepszym Wigilijnym Ojcem dla Swojej najbliższej rodziny !
Pozdrawiam serdecznie Was jak i wszystkich widzów, ten odcinek był potrzebny !
Wszystkiego dobrego !
A podsumowanie mojego roku, 2022:
- Bardzo ciekawy rok, przechodziłam przez wiele stanów emocjonalnych, zdałam maturę, dostałam się na wymarzone studia... pomimo wielu potknięć i błędów, jestem dumna z miejsca, w którym jestem.
- Poznałam wiele wspaniałych osób, za które jestem naprawdę wdzięczna... Niektórzy co prawda są z internetu, a niektórzy z mojego otoczenia, ale każda z tych osób jest dla mnie wyjątkowa.
- Rok jeden z lepszych w moim życiu, mam nadzieję, że nadchodzący rok będzie równie dobry ❤️
Przy okazji robienia sałatki, słuchałam podcastu, bo wczoraj nie miałam kiedy niestety. Oczekiwałam czegoś na miarę poprzedniego odcinka, a dostałam.. cóż. To nie było łatwe do słuchania. Redaktor Podsiadło swoimi słowami zaprowadził mnie w miejsca, w których nie lubię bywać. Przede wszystkim, obudziła się we mnie zazdrość. Bo we mnie ta zdolność wybaczania (?), poznawania swojej rodziny, wyfrunęła dawno za okno i wątpię by wróciła. Święta od wielu lat są dla mnie ciężkim okresem, pod warunkiem, że muszę spędzać je z rodziną. Nienawidzę - i to mówię z pełną świadomością i odpowiedzialnością - tych wszystkich pustych, wyświechtanych życzeń, tego przymuszenia łamania się opłatkiem, tego spędu, pościgu i narzekań. Magia świąt skończyła się 21 lat temu, gdy zmarł mój Tata. Od tamtej pory to czas, który muszę przetrwać. W tym roku spędzam je sama, jak niejednokrotnie się zdarzyło. Mama za granicą w pracy, brat u rodziny żony, więc pozostaje mi netflix/amazon/disney czy inny vod, dobre papu, wino w kieliszku i niechętnie odbierane telefony z tymi nieszczęsnymi życzeniami znalezienia sobie jakiegoś faceta, "bo zegarek tyka, w końcu ileż to, 35 lat na karku w tym roku?" i szczęścia i dzieci, ale generalnie to tego faceta, bo wiadomo, że tyle lat sama, to na bank muszę być nieszczęśliwa i płakać w kącie. Gdy tymczasem mam o wiele ważniejsze problemy niż brak kogoś do seksu. Do czego dążę w tym moim słowotoku? Słowa redaktora Podsiadły brzmią pięknie i cholernie go podziwiam za chęci i zmiany. Jednakże, z doświadczenia już wiem, że poznawanie rodziny zawsze musi wychodzić z obu stron. Gdy wyciągasz rękę, zadajesz pytania, choćby o tej śmierci, albo jak się poznałaś Mamo z Tatą i przez chwilę masz wrażenie, że już już będzie choć trochę inaczej, trochę lepiej, to zaraz znów na siłę ktoś próbuje Cię wtłoczyć w ramy 15-letniej Est pełnej kompleksów, której jedynym marzeniem było posiadanie męża i dzieci. Dziś 35-letnia Estoir marzy o tym, by jak najdłużej móc słyszeć, być zdrową, jeździć na koncerty, czy móc kupić sobie nowe aparaty słuchowe (btw. nie chce się ktoś świątecznie dorzucić do mojej zbiórki? 😏 -> helpuj.pl/zbiorki/miedzy-dzwiekiem-a-cisza-gdy-aparat-sluchowy-odchodzi-na-emeryture ) Tylko, że gdy o tym mówię, to tak jakby cisza wokół, ludzie się wykruszają, bo tak w sumie to nie do końca jest o czym rozmawiać. Co roku marzę, by na święta gdzieś wyjechać, do jakiegoś pensjonatu w góry i spędzić ten czas, dla samej siebie, odpocząć. Jednak świadomość późniejszych narzekań i wyrzutów, że jak tak mogę, w ten jeden okres roku tak samolubnie postępować, odrzuca wszelkie tego rodzaju chęci. Lubię spędzać czas z rodziną, tą bliższą i dalszą, ale wtedy, gdy nie jest ona wymuszona jakąś tradycją, a jest motywowana szczerą chęcią wspólnego spędzania czasu. Święta od dawna nie kojarzą mi się z takimi chwilami.
Mam nadzieję, że nie potraktujecie tych słów jako pełnych goryczy, bo nie taki był mój cel. Chciałam, na przykładzie Redaktora Podsiadły, być po prostu szczerą z Wami, bo tak odebrałam wczorajszy odcinek. I dlatego, równie szczerze, życzę Wam, by ten nadchodzący czas, był dla Was po prostu pełen spokoju i byście spędzili go tak, jak chcecie, w zgodzie z samymi sobą
Fajnie, że Dawid się otworzył przed rodziną, bo ja nie potrafię tego zrobić i myślę, że jeszcze długo nie będę umiała się uzewnętrznić... Mimo że rodzina to najbliższe osoby, to czuję się wśród nich jak obca...
Jeden z najlepszych odcinków sezonu. Przezabawny, piękny, mądry.. uwielbiam Wasze rozmowy!
Ten odcinek był naprawdę wyjątkowy. Mam wrażenie, że jestem dokładnie w tym samym miejscu, w którym jest teraz red. Podsiadło. Dla mnie też dobijanie do trzydziestki było przełomowym momentem. Moje życie przewróciło się wtedy do góry nogami i choć wiązało się z pożegnaniem się z pewnymi osobami to dało też możliwość przewartościowania całego mojego światopoglądu. Dziś, jak nigdy dotąd jestem sobą i choć moja rodzina była zaskoczona tą "prawdziwą" mną to zaakceptowali to. Warto czasem zaryzykować i otworzyć się, jeśli czujesz że ludzie są na to gotowi ❤️ dzięki za piękny odcinek ❤️ wesołych świąt ❤️
Najlepszy duet artysyczno -literacki lub literacko - muzyczny... jak kto woli. Panowie jesteście wielcy, można Was słychać godzinami. Pozdrawiam i życzę w Nowym Roku dużo zdrowia i spełnienia marzeń .
Kiść bananów obdarzona magiczną sztuką teleportacji - z zapartym tchem śledziłam te podróż 😆 Magia Świąt
Wesołych Świąt Panowie! Życzę zdrowia, realizacji planów i zdecydowanie musimy zacząć częściej się widywać 🙂
Uwielbiam Was słuchać. Właśnie to robię po raz kolejny.
Trzydzieści lat.....? Najlepszy wiek. Człowiek wie, czego chce i nie boi się po to sięgnąć.
I co najważniejsze.... Przestaje go obchodzić zdanie innych. Choć o to nie posądzała bym żadnego z Was, drodzy redaktorzy, Dawidzie i Radku. 😊
No i można sprzątać, słuchać i jednym oczkiem oglądać
Mam tak samo. Aktualnie piekę paszteciki na wigilię 😄
Jeszcze raz w temacie, ale poczułam, że chętnie powiem jeszcze o tym. Nie wiem, czy to tylko moje wrażenie, być może to właśnie tylko moja wewnętrzna sprawa- ale ten rok 2022 był takim rokiem zmian i szerszego spojrzenia na wszystko. I odczuwam coś takiego od wielu osób, które znam. Ciekawa jestem, czy ktoś ma podobnie, bo gdzieś tam wydaje mi się, że ten powrót po pandemii i wszystkim wywołał takie zmiany, ale może po prostu sama tak mocno się zmieniłam i odkryłam siebie. Chętnie dowiem się jak odczuwają to inni 🫶
To ja mam dokładnie identycznie jak Ty - to był rok ogromnych zmian, których nawet nie bałam się podjąć, chyba po raz pierwszy w życiu, bo wewnętrznie ich potrzebowałam. I za podjęcie tych decyzji, przemyśleń, jestem sobie sama ogromnie wdzięczna i utwierdzona jeszcze bardziej w przekonaniu, że nic nie dzieje się bez przyczyny.
Chce zacząć robić rzeczy, których się bałam, starać się być bardziej sobą by ludzie mogli poznać prawdziwą mnie. Chce pracować też nad tym co mi nie idzie, jak utrzymywanie relacji z innymi. Dosłownie wczoraj odważyłam się powiedzieć, że coś co zostało powiedziane mnie zabolało ale było w stosunku co do mnie prawdziwe i dzięki tej konwersacji wiele się rozjaśniło, dlatego wiem że gdybym się nie odważyła powiedzieć prawdy dusiłabym to w sobie. Dlatego jestem wdzięczna i dziwi mnie jak w czasie ten odcinek się do tych moich myśli o tym wszystkim złożył. Życzę wszystkim wesołych świąt!!!
Dawid: Dzień dobry.
Nikt:
Absolutnie nikt:
Radek: HAHAHAHA, geniaaalne!
;d
to chyba moj pierwszy komentarz w internecie ale stwierdzilam ze musze podziekowac za bardzo ciekawy i sklaniajacy do refleksji odcinek. W dobie dzisiejszej polaryzacji mysle ze nauka tego jak rozmawiac z innymi jest bardzo wazna. Bylabym wdzieczna za rekomendacje jakichs ciekawych zrodel/ksiazek :) btw. mega lubie wasz program i zawsze poprawia mi humor :) pozdrawiam i dziekuje!
To jeden z tych odcinków do, którego pewnie jeszcze nie raz wrócę. Mądrych ludzi jak zawsze miło posłuchać. Dziękuję Redaktorzy!
Porada Dawida za 150 zł mimo, że finalnie przedstawiona jako żart - po prostu w punkt. Nie potrafię rozmawiać z bliskimi, złoszczę się na nich w środku. Ale zmiana podejścia, żeby dać im 'instrukcje' jak chciałabym, żeby ta relacja wyglądała, dała mi dużo do myślenia.
Jedno słowo:
Dziękuje.
Dziękuję Wam pięknie za ten odcinek. Dawid dziś poruszył tak bardzo istotne sprawy. Trudne są reakcje z naszymi bliskimi. Tak jak ich bardzo kochamy, tak samo się z nimi różnimy, jako dorośli już ludzie. Sztuką jest znaleźć w tych relacjach tą prawdę o której Dawid mówiłeś. Często jesteśmy w zupełnie innym miejscu intelektualnie, emocjonalnie niż nasi bliscy.
Pozdrawiam serdecznie ❤️
Świetna rozmowa... rozumiem chłopaków w 101%. To poczucie konieczności przybierania pewnej wersji siebie przy pewnych ludziach. Nie chodzi o brak autentyczności, a o maskę, którą widzą oni, niezależnie od tego kim my tak naprawdę jesteśmy...
Ja moje życie przewartoaciowałam jak wyjechałam z dziećmi i mężem z Polski i na stałe zamieszkałam w Hiszpanii. Dzieci były bardzo małe, półtorej roczku i trzy i pół. Nabrałam zupełnie innego dystansu do rodzinnych spotkań, do życia, do wszystkiego. Śmierć traktuję jak część życia, coś bardzo naturalnego. 11lat temu zmarł mój tata, a we wrześniu tego roku moja mama. W tym okresie przed świątecznym uciekam myślami do dzieciństwa i okazuje się że mój stosunek do świąt zmieniał się z wiekiem i ze stanem mojego ducha. Kiedy czułam się samotna,a czułam się czasem tak między ludźmi, nie lubiłam świąt, chciałam to odbębnić jak przykry obowiązek. Kiedy czułam się dobrze sama z sobą, uwielbiałam święta, ludzi i czułam tą magię świąt. Teraz też ja czuję i cieszę się że zbudowałam tak silną więź rodzinną pomiędzy dziećmi i mężem. Mieszkamy w Hiszpanii od maja 2006 roku i spędzamy je zawsze sami i jest cudownie, są święta na naszych zasadach. W tym roku robiliśmy łańcuch na choinkę z kolorowego papieru. Opowiadałam córkom o naszych tradycjach i o symbolice tej choinki i że łańcuch to symbol więzi rodzinnej, i że jest idealnie kiedy możemy razem zrobić ten łańcuch, spędzić trochę czasu wspólnie przy tym i pogadać. Naszczęście one chcą wciąż rozmawiać i pytają o wszystko. Może pzez to że jesteśmy tu sami, zdala od rodziny, jesteśmy bardziej uważni na siebie nawzajem? Wiem tylko że z moimi rodzicami nie mogłam poruszyć wielu tematów, chociaż nie...tata chętnie się komunikował, miałam z nim chyba lepszy kontakt, niestety dopiero po przeprowadzce na drugi koniec Europy.
Dawid, ja też mam w sobie taką naiwną, trochę romantyczną, ciut introwertyczną duszę i lubię bardzo głęboko nurkować w siebie i docierać do tych mrocznych głębi i odkrywać co się w nich kryje, a potem wyłażę na zewnątrz i uwielbiam ludzi jeszcze bardziej, bo im bardziej rozumiem siebie, tym bardziej rozumiem innych ludzi.
Wesołych Świąt :)
Nikt nie pytał, każdy potrzebował, to jak pięknie Dawid opowiada o tych "historiach zapisanych w zmarszczkach" i tym jak wygląda dom w wigilie, że są dzieci które są głośno, śmieją się, nie chcą iść spać i ta opowieść, żeby przedstawić rodzicom "dorosłego siebie", wzruszyło mnie to na maksa, będę to oglądać co roku przed wigilią 🥹🥺🥺❤❤
Dawid, uwielbiam Cię słuchać, zarówno jak żartujesz, jak i mówisz tak pięknie o rzeczach ważnych. Tez jestem wielbicielem tego okresu, te powolne przygotowania, małe sprzeczki, ubieranie choinki, pieczenie całego worka pierniczków, rozdawanie prezentów( a właściwie dostarczanie ich przez Dzieciątko). Uwielbiałam to w moim domu , tę radość z bycia razem. Niestety teraz już nie możemy być razem, moich rodziców już zabrakło ale każdego roku staram się jak mogę żeby chociaż w najmniejszym stopniu poczuc się jak w tym mieszkaniu na drugim piętrze, w dużym pokoju przy wielkim stole w towarzystwie tych moich ulubionych ludzi. I jeśli tylko udaje mi się spotkać z moimi braćmi to czuję że mamy to w sobie i tworzymy ten magiczny klimat. W tamtym roku wigilia była zupełnie jak za dawnych lat bo właśnie przygotowaliśmy ja razem. Natomiast kompletnie nie mogę tego stworzyć w domu rodzinnym mojego męża. Tam czas świąt ma zupełnie inny wymiar, nie ma tej radości, nie ma tej potrzeby bycia ze sobą, jest checklista potraw, czynności które trzeba wykonać i tyle, no może jeszcze odbębnienie pasterki( bo trzeba). Dlatego wiedząc że święta spędzamy w tak nie przystosowanym dla mnie miejscu, ten klimat świąteczny buduje sobie w moim mieszkaniu dużo wcześniej i napawam się nim totalnie. Nie mogę się doczekać swojego domu, swojej w 100% Wigilii, gdzie każdy czułby się po prostu przytulnie, komfortowo i byłby najedzony i szczęśliwy.
Wesołych i smacznych Świąt Panowie Redaktorzy i Rychtykowcy!
Ja w tym roku 31 lat i to był ZAJEBISTY rok. Spełniłam swoje marzenia, latałam paralotnią, byłam na koncercie red. Dawida, i przeczytałam ostatnią pozycję red Radka jako ostatnia książka roku 22,cudowne przeżycia. Uwielbiam święta i to jak spędzam ten czas z rodziną, jak już dojrzałam do życzeń i wszystko co mówił dziś Dawid. A to co robiły banany to poprostu magia jakas 😅🙈 wesołych świąt dla Redaktorów , obyśmy się częściej spotykali ❤️ zdrówka!
Wyciskam z tego odcinka każdą krople. Nie spodziewałam się tego, co się wydarzyło. Dziękuje, że Jesteście tacy prawdziwi. Zdrowych, spokojnych Świąt dla Was wszystkich! Ściskam ❤️ ten rok to strach i nadzieja... By było lepiej.
Dawid jesteś na piękniej ścieżce rozwoju, z odcinka na odcinek coraz głębiej....to piękne
Redaktorze Podsiadło, dziękuję. Po prostu - dziękuję. Świetny artysta, komik, terapeuta i Człowiek z Pana. I ma Pan wspaniałego przyjaciela… Podziwiam i kibicuję od 2012r. (maj, x factor), a od początku powstania podcastów - również i P.
Kotarskiemu. Wesołych świąt! 🥰
Jestem przekonany że ten odcinek będzie pracował we mnie długo. Dziękuję że Jesteście :) zdrowych i radosnych Świąt Bożego Narodzenia dla Was i Waszych rodzin :)
Jak zawsze odcinek świąteczny to mój ulubiony! 🎄 Wy z barszczykiem, ja z makowcem, posiedzieliśmy, pośmialiśmy się.
Nie chciałam się odpalać w święta, bo rodzinne tematy strasznie mnie triggerują, zwłaszcza brak głębszych relacji z dziećmi i to jak bardzo to jest akceptowane społecznie i przyjmowane za normę. Zresztą i tak nie napiszę tu wszystkiego co bym chciała, trudno to streścić w jednym komentarzu tak, żeby tego nie spłycić. Smutne to i przykre, nie znać własnych dzieci, ale powszechne.
Z tą trzydziestką to ja akurat w dzieciństwie się nie naoglądałam filmów i moim jedynym skojarzeniem z tym wiekiem (poza tym, że jest się wtedy „dorosłym”) była ta śmieszna stronka na fejsie „pierwszy milion przed 30”. I chociaż mam jeszcze trochę czasu, to prawdopodobnie też mi się to trochę w czasie przesunie hehe.
Udanego sylwestra. Ja chyba bedegrałwgrę. No i możecie do odcinków dorzucać więcej tej słodyczy jak ten fragment z „nie chce Ci tego powiedzieć…” !
PS. Krótkie podsumowanie roku: skończyłam studia i byłam na pogrzebie, więc było różnie…
Miałam podobnie z 30stka. Postrzegałam osoby 30+ jako dorosłych, ogarnietych, poważnych ludzi z ustawionym życiem ( rodzina, dom etc) i sama też taka miałam być. A gdy się okazało, że za chwilę mi stuknie 30 a do takiego obrazka poważnego człowieka mi daleko to zaliczyłam dołek i absolutne przewartościowanie życia. Także relacji rodzinnych, co było niezwykle trudne ale też istotne, aby zrobić kolejny krok w dorosłość. 5 lat później jestem mega zadowolona z tego przełomu życiowego, jaki mi zafundował magiczny moment przekroczenia 30 roku życia.
Mój nowy ulubiony podcast psychologiczny
krótkie podsumowanie roku: zrobiłam dużo fajnych, ważnych i dużych rzeczy a i tak najważniejsze było to, że poszłam na terapię i dzięki temu zaczęłam lepiej funkcjonować i komunikować się z ludźmi
To o czym mówisz Dawidzie jest bardzo potrzebne. Mam 24 lata i również w tym roku (oczywiście wcześniej też próbowałem, ale nie z taką częstotliwością) począłem próby niejako zbliżenia się z moją najbliższą rodziną. Bo wiadomo, od zawsze mogliśmy na siebie liczyć, ale zadaniowo, niekoniecznie mentalnie. Jeszcze nie przekroczyłem pewnej bariery intymności (ba, nie wiem czy kiedykolwiek to zrobię), ale rozmawiamy na różnorakie poważne tematy, czasem posłuchamy wspólnie jakiegoś podcastu i chwilę podyskutujemy. Także kochani prowadzący i widzowie oraz słuchacze - czyńcie swoją komórkę rodzinną jeszcze lepszą!
Jaki piękny i mądry odcinek. Uwielbiam
Radek rozjebałeś mnie tym bananem 🤣 Panie redaktorze Podsiadło, to były bardzo dojrzałe przemyślenia, niesamowicie mądre czułe słowa, przełamywanie barier rodzinnych... Życzę naprawdę szczerze przyjemnie spędzonych świąt w gronie rodzinnym!
a propo okolic 27:52. mozg czlowieka (i nie tylko) jest kolektywem modulow. Kazdy modul to taki maly osobny byt i ma rozne stany. osobowosc jest wypadkowa stanow tych modulow. Stany te z kolei zaleza od struktury wew. modulow i rejestrowanych sygnalow. Zachowanie zalezy od strktury ogolnej modulow, ich wzajemnych powiazan i sygnalow zew. Zatem nic dziwnego ze inaczej zachwujemy sie przy rodzicach a inaczej przy znajomych. kiedy czesc modulow sie wylaczy tez inaczej etc. etc.
Najlepszy odcinek PKP. Trzeci sezon jak dotąd najlepszy ze wszystkich.
Fantastyczny odcinek. Redaktorze Podsiadło jesteś niesamowity. Mam syna też Dawida dla mnie Dzidzio ma 31 lat i starałam się być zawsze jego przyjaciółka bardziej niż mama. Cieszę się że on potrafi powiedzieć otwarcie co go boli i wytykać mi błędy i możemy rozmawiać na wszystkie tematy. Teraz już założył swoja rodzinę i od pół roku jestem babcia 😀
Odcinek idealny na świąteczny, studencki powrót do domu!
Wesołych Świąt dla Was wszystkich! ❤️
Panowie Redaktorzy oglądam ten odcinek w dzień Wigilii (kończąc przygotowania) i muszę przyznać, że bardzo mocno do mnie trafił. W naszym domu z naturalnych przyczyn magia świąt odeszła kilka lat temu i nikt już nie ma "swojego miejsca", ale zdecydowanie pozwoliło to "uwolnić" się od naszych ról. Teraz w święta poznajemy się na nowo i tworzymy nowe tradycje, dlatego trzymam kciuki za Redaktora Kotarskiego! Życzę stworzenia nowych wspaniałych tradycji w te Święta Bożego Narodzenia ❤️
Kiedy oglądam Wasze odcinki, to ciężko mi wyrobić się w tą planową godzinę bo zawsze mam tyle rozkmin, że ciągle wciskam pauzę😂 Dziękuje, że swoim podcastem dajecie możliwość czasem pośmiać się, czasem odpocząć, czasem pomyśleć, a najczęściej wszystko na raz. Życzę Wam przede wszystkim spokoju, czasu i ciepła w rodzinnej atmosferze świąt🎄
rel
Od rozpoczęcia terapii i przepracowania dda złapałam mnóstwo cudownych przemyśleń na temat swoich zachowań i tego jak postrzegam teraz świat. Pierwszy raz w tym roku, nie uciszałam siebie i zaczęłam mówić co czuję nawet rodzinie. I moja cicha myśl kiedy parę dni temu mijając panie z Ukrainy pomyślałam sobie jak bardzo nie doceniam tego, że żyje i mogę usiąść i spędzić czas z bliskimi.
2:42 w nocy, Wigilia, słucham w sklepie na nocce i życzę wszystkim Wesołych i spokojnych Świąt 🥳🧑🎄
Wzruszający odcinek. Bardzo zazdroszczę takiej dużej rodziny i takich świąt, zawsze o tym marzyłam,a rodzinę przy stole mogłam policzyć w najlepszym przypadku na palcach jednej ręki.. Doceniajcie wszyscy takie spotkania,rozmowy,tych wujów i dziadków...🎄
Piękny odcinek♥️Zawsze trzeba próbować zauważyć człowieka w drugim człowieku a nie tylko rolę którą odgrywa .Czy to pani w sklepie czy nasz szef czy rodzina ♥️Wesołych Świat dla redaktorów 🌲🤶
Siedzę dziś naprawdę przy Waszym stoliku. Niesamowite. Czas, mamy go skonczoną ilość i ta świadomość sprawia, że ma się siłę, a przynajmniej chęć, próbować odwrócić stan rzeczy. dobrych Świąt dla Was !
Zastanawiałem się po co Was oglądam, nie słuchałem polimatow, spotykałem się z opinią że się sprzedał do milenium itp. Potem Dawid taki chłopak przyjaciel jakiego każdy by chciał i to jest jego sposób bycia, swoje myśli ale nie wyraża bo respektuje wszystkich i wszystko wokoło, ale dziś uświadamiam sobie że to zwróciło mi się, że otwieracie oczy i duszę, dzięki Wam, Dawid Tobie za te wywody Radek za pokazanie jak szanuje się odbiorcę. Pewnie masz takie poczucie że jesteś druga strona medalu itd. Że są tu ludzie bo Dawid, ale więc chłopcze, że dzięki Twojemu zaangażowaniu w to wszystko co tutaj doświadczam zacząłem. Czytać książki w wieku... 3X lat ? ( nie przyznam się bo się wstydze) dobra robota!
Wczoraj właśnie słuchałam świątecznego odcinka z poprzedniego roku, super, że w tym roku też jest ❤️🎄
Kochane jesteście serduszka, tak miło się słuchało i piękne jest to że można porozmawiać mądrze na ważne tematy. Nie wyobrażam sobie nie być sobą w relacjach z innymi ale uważam że tak naprawdę nie ważne jest czy odgrywasz rolę czy jesteś prawdziwym sobą, o ile robisz to świadomie. Wszystkiego dobrego kochani!
Był taki czas w moim życiu, że czułam ten nadmuchany balonik wokół świąt i presję, że wszystko ma się stać według określonego scenariusza i czułam, że to odgrywanie teatrzyku, ale rok lub dwa lata temu zauważyłam, że coś w komunikacji z moją rodziną się zmieniło na lepsze, jakiś czas później uświadomiłam sobie, że ja miałam na to ogromny wpływ, bo zmienił się mój sposób komunikowania myśli i uświadomiłam sobie, że zawsze bałam się mówić co myślę, bałam się, że moi bliscy tego nie zrozumieją, że nie są na tyle postępowi i nawet jak teraz to piszę to mi przykro, że ich tak nie doceniałam, bo ja się zmieniłam ogromnie odkąd 5 lat temu wyjechałam na studia, ale ci ludzie też się zmienili i kiedy zaczęłam mówić więcej ważnych rzeczy, oni też zaczęli się w ten sposób otwierać, także bardzo czuję to, o czym mówił Dawid, chciałabym tego dla wszystkich na święta, otwartości i zrozumienia na uczucia i myśli innych oraz szczerej rozmowy na ten temat
Po tym odcinku, Wasz podcast awansował w mojej głowie z najlepszego formatu newsowego, do rangi najepszego programu tereapeutycznego rozwiajającego umiejętności społeczne. Dzięki! :)
Ja wiedziałam, że Dawid, to bystrzak, ale tak pieknie zlozonych i wyartykulowanych celnych przemyslen na temat naszego uwiklania w schematy to się nie spodziewalam.
Wspaniały to byl odcinek, nie zapomne go nigdy.
Piekny odcinek!Dawid jestes swietnym terapeuta! 150 zl za takie rady to jak za darmo ;) Szczeliwego Nowego Romualdo!
Słuchając Dawida trochę jakbym słuchała Tomka Zielińskiego z fundacji "usłyszeć na czas". Polecam tego gościa na fb. Piękne słowa o relacjach w rodzinie. Serio, warto wyjść ze schematów i poznawać i uczyć się siebie nawzajem na nowo.
Dziękuję za ten odcinek ❤️
Radosławie, aż człowiek chce się dowiedzieć co dla ciebie oznacza "dobry film"...
a ja bym bardzo chciała umówić się na taką sesję terapeutyczną z panem Dawidem…oboje redaktorzy są ogromnie inteligentni przez co naprawdę słuchanie was sprawia mi niezwykłą przyjemność i jednocześnie taki komfort:)
Świetny odcinek dający naprawdę dużo do myślenia 👏!
Uświadomiłam sobie, że moi bliscy niewiele o mnie wiedzą, a ja niewiele wiem o nich. Już wcześniej miałam podobne przemyślenia co Redaktor Podsiadło i Redaktor Kotarski, ale w tym świątecznym okresie jeszcze bardziej to do mnie dociera...
Wy jesteście geniuszami! :D Piszę skrypty do mojej pracy i was słucham, przyjemne z pożytecznym! :)
Sekcja komentarzy - top! Absolutnie nie spieszyło mi się z oglądaniem tego odcinka. Nie lubię świąt właściwie odkąd ukończyłam 5 czy 6 lat. Cała otoczka i wmawianie ludziom, że jest to *magiczny czas*: głośne dzwoneczki i migające światełka w centach handlowych oraz reklamy prezentujące obraz idealnej, szczęśliwej rodziny... dosłownie przyprawiają mnie o mdłości i napady paniki. Pamiętajmy, że nie każdy miał/ma możliwość spędzić te trzy dni tak samo jak w opowieściach Dawida. Jednak było w tej wypowiedzi, jak i w całym odcinku, coś terapeutycznego. Coś, co odjęło odrobinę ciężaru w tym trudnym czasie. Dzięki za to!
Jeden z najlepszych odcinków. Teraz czekam na impo z Radkiem. Dawid teraz ty do impo. Uwielbiam cię słuchać. Karol mówił to samo jak Radek o tych grupkach. Zmówili się. Ja lekko stronnicza i na rychtik grupa też jestem.:))))))
Dziękuję za ten odcinek. Ten rok był dla mnie bardzo trudny z różnych względów, ale rodzice dali mi taki ogrom wsparcia i bardzo utożsamiam się z tym co mówił red. Podsiadło. Dopiero w wieku 25 lat nauczyłam się mówić im wprost o swoich emocjach, „przyznałam” się, że od jakiegoś czasu jestem na terapii (na której oczywiście też rozmawiałam o tym, dlaczego nie jestem w stanie powiedzieć o niej rodzicom). Czuję, że dopiero co zaczęliśmy pogłębiać nasze relacje i czekam, żeby na święta odkryć rodziców jako ludzi, zadać może więcej nietypowych pytań, poznać siebie lepiej. I dziękuję redaktorom już generalnie za wszystkie odcinki, które też są ogromnym wsparciem i przez które czwartek stał się ulubionym dniem tygodnia ❤
Redaktorzy Dawidzie i Radku dziękuję za ten odcinek. Dziś coraz mocniej oddalamy się od tego co najważniejsze, nie skupiamy się na sobie, swoich emocjach, tym by dobrze czuć się sami ze sobą... Jak mówiliście mamy określoną liczbę spotkań. Wielu z naszych bliskich, z tej naszej "komóreczki" odeszło, nie zdążyliśmy. Podobnie u mnie, w tym roku młodo odeszła Mama mojego męża. Z różnych względów ostatnie lata były bardzo ubogie w kontakt. Myślę, że eMek żałuje tego wszystkiego, czego nie zdałał, co zostało niedopowiedziane. Podobnie myślę, że ważne jest by ta przestrzeń do bycia prawdziwym, czułym, była zawsze otwarta. Byśmy mimo obaw, strachu czy nawet wstydu nie bali się być naprawdę 💚
No i jest, kolejne cotygodniowe spotkanie z wami! Uwielbiam widzieć waszą radość i te wygłupy, fajnie jest się pośmiać razem. Smuci mnie to, że moi przyjaciele ciągle nie mają czasu, żeby się spotkać...
Jestem ciekawa czy ktoś też tak ma? Mam wrażenie, że im się po prostu nie chce widywać, a przecież raz w miesiącu to nie jest rzecz nie do przeskoczenia. Ehhh, bardzo mi tego brakuje...
Co do spotkań rodzinnych, ja uwielbiam opowieści mojej babci, za każdym razem odkrywa inna tajemnicę, kiedyś działo się to co teraz na miarę ich czasow 😉
Żaluje, że przesłuchałam po świętach, bo być może wiele sytuacji potoczyło by się inaczej :) Dawid, Twoje słowa dają wiele do myślenia. Super odcinek, a moment kiedy Dawid siada na fotelu będzie jednym chyba z tych co przypominają się w najmniej odpowiednim momencie, kiedy sytuacja wymaga powagi, a Ty nie możesz powstrzymać się ze smiechu 😆
Redaktorze Kotarski! Czytam stosunkowo dużo książek i bardzo lubię opowiadania, ale Twoja książka rozwala system, definitywnie! Ostatni akapit opowiadania za każdym razem powalał mnie na łopatki, a odnajdywanie połączeń między bohaterami było czymś niesamowitym. I takie smaczki jak bergamotka albo Kaliczan to już zupełnie odlot. Kłaniam się najniżej jak potrafię! Good job, Sir!
#mezczyznaktoryuderzydziecko
Kurcze jakie to jest cudowne że Dawid potrafi tak się wyrazić o relacji ze swoją rodziną. Chciałabym żeby jak najwięcej osób to zobaczyło bo myślę że gdyby więcej osób (zwłaszcza mężczyzn ale nie tylko!) komunikowało się z taką otwartością i wrażliwością, było w stanie tak mówić o swoich uczuciach i emocjach to nie wiem, chyba świat czy tam przynajmniej nasz kraj byłby lepszy :)
Dawid, świetnie przedstawiłes ten układ ról w domu rodzinnym. Dokładnie widzę to we wspomnieniach z mojego dzieciństwa. Czasem te spotkania bywały niewygodne a ten opłatek wręcz krępujący. Teraz kiedy od 12stu lat nie spędzałam świat z rodzicami, siostrami, kuzynostwem etc. to szczerze tęsknię za tymi świętami z czasów dzieciństwa. Chciałabym znów usłyszeć życzenia w stylu: "dwóje, dwóje i niech Ci się rymuje!" Dla Was drudzy redaktorzy życzę wszystkiego dobrego na te Święta i na nadchodzący Nowy Rok. I życzę trasy koncertowej po USA bo bardzo czekam na koncert. To chyba jedno z moich największych marzeń. Buziaki
Noooo Panowie... Aleście mnie zaskoczyli! Myślałam, że się znowu pośmieję, a tu bęc na kozetkę i tyle do przetrawienia. Piękny i mądry odcinek to jest. Dziękuję.
Plus. TO, co na początku odcinka Redaktor Podsiadło powiedział... jak my mamy być szczęśliwymi ludźmi, jak my słońca przez pół roku nie widzimy? No cholera, w nocy wróciłam z Włoch i dziś od rana już depresja na tę szarówę za oknem. Trzeba sobie humor muzyką poprawiać. Serialami ciepłymi. Książkami dobrymi.
Pozdrawiam ciepło, mimo wszystko.
Panie Dawidzie! Rozmowy w rodzinie… Szacun!!! Zaimponował mi Pan! Wow!
Ale godny odcinek. Ciekawe ilu ludziom otworzył głowę. Mnie napewno. Dziękuje.
Mam tak jak Radek. Odkąd nie ma moich dziadków święta są po prostu spotkaniami z rodziną. Lubię choinkę i ogólnie dekorowanie domu i całą tą atmosferę ale to już nie to samo.
A co do przemyśleń Dawida o rozmowach z bliskimi, no sztos. Jak pięknie ujęte
Bardzo dobry odcinek. Też od jakiegoś czasu uskuteczniam to, co Dawid. Widzę ludzi w rodzicach, w siostrach. Jesteśmy coraz bliżej i to jest piękne.
Jest coś magicznego w tym, że nie rozpoczynacie filmów od "witamy w nowym filmie" tylko wychodzi to jakoś naturalnie. Dzięki temu widz może odnieść wrażenie, że wy tam gdzieś jesteście i gadacie sobie cały czas na żywo, a on dołączył do Was w trakcie 🤗
Zgadzam się z Dawidem. Przyjeżdżając do domu nie dajemy sobie możliwości pokazania kim się staliśmy,kiedy nas nie było. Wchodzimy w utarte schematy i role.Tak jest łatwiej,prościej. Zróbmy to,odbebnijmy i pa,do następnego roku.
Super odcinek. Moje dzieci mają dopiero 12 i 10 lat,ale będę się starała być otwarta na ich osoby jak będą wracać dorośli do domu rodzinnego. Bede ich zachęcać by czuli się u mnie jak u siebie. Buziaki dla Was.❤
Świąteczna sesja terapeutyczna. Od razu jakoś lżej i milej. Dzięki! 😊
Na Biotad Plus lecimy?💪
Początek top 👌 Uwielbiam te Wasze śmieszki 😁 Banany z Torwaru - pozdrawiam wszystkich, którzy byli 🥰