Մենք ծնվեցինք... Ու սնվեցինք Շատ ավելի «ալելույա-օվսաննա»-ով, Քան թե հացով սովորական... Ճարպոտ մուժն էր վարագուրում Կիսաքաղցի մեր աչքերը։ Փայտոջիլներն էին կծում ու կծոտում Երազները մեր անմարմին։ Բայցևայնպես մերպեսները կարողացան Պատիվն իրենց պահել ճերմակ Եվ խիղճն իրենց պահել մաքուր՝ աղի նման, Որովհետև մերպեսները Նախընտրում են զրկվել գլխից, Քան խոնարհել գլուխն իրենց նրա՛նց առաջ, Ովքեր լուրջ-լուրջ փորձ են անում Ուղեղ հատել՝ դրամի պես Ու միտք դաջել՝ լաթի նման։
Մերպեսները, ո՛չ, երբևէ Ծունկ չեն ծալում կուռքի առաջ Եվ չեն հանում իրենց աչքը ա՛յն պատճառով, Որ այդ կուռքը, կիկլոպի պես, մեկ աչք ունի։ Շա՜տ-շա՜տ՝ նրանք կկոցում են մեկ աչքն իրենց, Որ... ավելի հեռո՛ւն տեսնեն ու պա՜րզ տեսնեն։
Բայց սիրում են նրանք իրենց ծունկը ծալել՝ Անտանելի ցավն աշխարհի Որևէ կերպ բարձրացնելու Եվ արևի կիզարանում մոխրացնելու նպատակով։
Բայց սիրում են նրանք իրենց ծունկը ծալել՝ Գեղեցկության մերկ ծնկներին շուլալվելո՛ւ, Հողի տաքուկ բուրմունքի մեջ լուռ հալվելո՛ւ, Մանուկների աչքերի մեջ նկարվելո՛ւ երազանքով...
Մենք ծնվեցինք... Ու սնվեցինք Շատ ավելի «ալելույա-օվսաննա»-ով, Քան թե հացով սովորական... Ճարպոտ մուժն էր վարագուրում Կիսաքաղցի մեր աչքերը։ Փայտոջիլներն էին կծում ու կծոտում Երազները մեր անմարմին։ Բայցևայնպես մերպեսները կարողացան Պատիվն իրենց պահել ճերմակ Եվ խիղճն իրենց պահել մաքուր՝ աղի նման, Որովհետև մերպեսները Նախընտրում են զրկվել գլխից, Քան խոնարհել գլուխն իրենց նրա՛նց առաջ, Ովքեր լուրջ-լուրջ փորձ են անում Ուղեղ հատել՝ դրամի պես Ու միտք դաջել՝ լաթի նման։ Մերպեսները, ո՛չ, երբևէ Ծունկ չեն ծալում կուռքի առաջ Եվ չեն հանում իրենց աչքը ա՛յն պատճառով, Որ այդ կուռքը, կիկլոպի պես, մեկ աչք ունի։ Շա՜տ-շա՜տ՝ նրանք կկոցում են մեկ աչքն իրենց, Որ... ավելի հեռո՛ւն տեսնեն ու պա՜րզ տեսնեն։ Բայց սիրում են նրանք իրենց ծունկը ծալել՝ Անտանելի ցավն աշխարհի Որևէ կերպ բարձրացնելու Եվ արևի կիզարանում մոխրացնելու նպատակով։ Բայց սիրում են նրանք իրենց ծունկը ծալել՝ Գեղեցկության մերկ ծնկներին շուլալվելո՛ւ, Հողի տաքուկ բուրմունքի մեջ լուռ հալվելո՛ւ, Մանուկների աչքերի մեջ նկարվելո՛ւ երազանքով..
Մենք ծնվեցինք...
Ու սնվեցինք
Շատ ավելի «ալելույա-օվսաննա»-ով,
Քան թե հացով սովորական...
Ճարպոտ մուժն էր վարագուրում
Կիսաքաղցի մեր աչքերը։
Փայտոջիլներն էին կծում ու կծոտում
Երազները մեր անմարմին։
Բայցևայնպես մերպեսները կարողացան
Պատիվն իրենց պահել ճերմակ
Եվ խիղճն իրենց պահել մաքուր՝ աղի նման,
Որովհետև մերպեսները
Նախընտրում են զրկվել գլխից,
Քան խոնարհել գլուխն իրենց նրա՛նց առաջ,
Ովքեր լուրջ-լուրջ փորձ են անում
Ուղեղ հատել՝ դրամի պես
Ու միտք դաջել՝ լաթի նման։
Մերպեսները, ո՛չ, երբևէ
Ծունկ չեն ծալում կուռքի առաջ
Եվ չեն հանում իրենց աչքը ա՛յն պատճառով,
Որ այդ կուռքը, կիկլոպի պես, մեկ աչք ունի։
Շա՜տ-շա՜տ՝ նրանք կկոցում են մեկ աչքն իրենց,
Որ... ավելի հեռո՛ւն տեսնեն ու պա՜րզ տեսնեն։
Բայց սիրում են նրանք իրենց ծունկը ծալել՝
Անտանելի ցավն աշխարհի
Որևէ կերպ բարձրացնելու
Եվ արևի կիզարանում մոխրացնելու նպատակով։
Բայց սիրում են նրանք իրենց ծունկը ծալել՝
Գեղեցկության մերկ ծնկներին շուլալվելո՛ւ,
Հողի տաքուկ բուրմունքի մեջ լուռ հալվելո՛ւ,
Մանուկների աչքերի մեջ նկարվելո՛ւ երազանքով...
ТАХАНДАЦИН АЗГИС , ТАХАНДАШАТ ЗАВАК , ДУ hАВЕРЖ ЕС .....ЕС ХЕНТАНУМ ЕМ КО ЮРАКАНЧЮР БАНАСТЕХЦУТЯН У АМЕН МИ БАРИТ hАМАР !!!!
АПРЕС КЯНК УНЕНАС СИРУМ ЭМ АЗГАСЕР АЗГИС 👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍🌹🌾🌹
araji banastexcutyun@ vonc karam gtnem
sevak.info/tag/%D5%B8ւշ-ուշ-են-գալիս%2F
snorakalutyun bayc ej@ ji gtnum
DAVO SUQOYAN, xndrem, google um karox eq uxxaki grel ush ush en galis bayc voch ushacac yev kberi
aden gtel em snorakalutyun
Մենք ծնվեցինք...
Ու սնվեցինք
Շատ ավելի «ալելույա-օվսաննա»-ով,
Քան թե հացով սովորական...
Ճարպոտ մուժն էր վարագուրում
Կիսաքաղցի մեր աչքերը։
Փայտոջիլներն էին կծում ու կծոտում
Երազները մեր անմարմին։
Բայցևայնպես մերպեսները կարողացան
Պատիվն իրենց պահել ճերմակ
Եվ խիղճն իրենց պահել մաքուր՝ աղի նման,
Որովհետև մերպեսները
Նախընտրում են զրկվել գլխից,
Քան խոնարհել գլուխն իրենց նրա՛նց առաջ,
Ովքեր լուրջ-լուրջ փորձ են անում
Ուղեղ հատել՝ դրամի պես
Ու միտք դաջել՝ լաթի նման։
Մերպեսները, ո՛չ, երբևէ
Ծունկ չեն ծալում կուռքի առաջ
Եվ չեն հանում իրենց աչքը ա՛յն պատճառով,
Որ այդ կուռքը, կիկլոպի պես, մեկ աչք ունի։
Շա՜տ-շա՜տ՝ նրանք կկոցում են մեկ աչքն իրենց,
Որ... ավելի հեռո՛ւն տեսնեն ու պա՜րզ տեսնեն։
Բայց սիրում են նրանք իրենց ծունկը ծալել՝
Անտանելի ցավն աշխարհի
Որևէ կերպ բարձրացնելու
Եվ արևի կիզարանում մոխրացնելու նպատակով։
Բայց սիրում են նրանք իրենց ծունկը ծալել՝
Գեղեցկության մերկ ծնկներին շուլալվելո՛ւ,
Հողի տաքուկ բուրմունքի մեջ լուռ հալվելո՛ւ,
Մանուկների աչքերի մեջ նկարվելո՛ւ երազանքով..