Kudowa Zdròj (cz.1) - 9 VII 2024r

,,Kudowa-Zdrój (niem. Bad Kudowa, cz. Lázně Kudova lub Lázně Chudoba) - miasto uzdrowiskowe w Polsce położone w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim.
Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto miało 9392 mieszkańców (409. miejsce w kraju). Kudowa jest położona w dolinie na pograniczu Gór Stołowych i Pogórza Orlickiego na wysokości od 370 do 420 m n.p.m. nad potokiem Bystra, który poprzez rzekę Metuję (cz. Metuje) wpada do Łaby (zlewisko Morza Północnego). Zajmuje Obniżenie Kudowy, będące częścią Pogórza Orlickiego. Położenie Kudowy na południowych stokach gór powoduje, że ma ona klimat łagodniejszy od miejscowości położonych w Kotlinie Kłodzkiej, od której jest oddzielona Przełęczą Polskie Wrota.
Historycznie miasto należało do hrabstwa kłodzkiego będą częścią Korony Czeskiej. Po wojnach śląskich wraz z nim stało się częścią pruskiego Śląska. W latach 1818-1945 należała administracyjne do powiatu Glatz (Kłodzko) i wraz z nimi do nowo utworzonej rejencji w Dzierżoniowie i prowincji śląskiej, a od 1919 r. prowincji dolnośląskiej. Po przyłączeniu na mocy układu poczdamskiego do Polski w latach 1945-1976 była częścią powiatu kłodzkiego należącego do województwa wrocławskiego. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa wałbrzyskiego i było w latach 1976-1991 siedzibą gminy wiejskiej Kudowa-Zdrój. Obecnie znajduje się w powiecie kłodzkim w województwie dolnośląskim. Stanowi 2,07% powierzchni powiatu kłodzkiego.
Według danych z 2018 r. Kudowa-Zdrój ma obszar 33,9 km² (150. miejsce w kraju), w tym: użytki rolne: 40% a użytki leśne: 15%. Sąsiadują z nią gminy: Lewin Kłodzki, Radków, gmina Szczytna, a od południa i zachodu granica z Czechami. Do 21 grudnia 2007 r. w mieście były cztery przejścia graniczne, wszystkie zlikwidowane na mocy układu z Schengen. W skład Kudowy-Zdroju wchodzi 7 dzielnic: Czermna, Słone, Pstrążna, Jakubowice, Zakrze, Brzozowie, Bukowina Kłodzka. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1354 r.Wieś, która dała początek miastu, położona była na czeskim obszarze etnicznym i nazywała się Lipolitov, a następnie Chudoba. Anegdota głosi, że nazwa ta (w języku polskim bieda) odzwierciedlała status materialny mieszkańców. Znana była też nazwa Čermenské Lázně. W tym pierwszym okresie należała do majątku i dworu w Czermnej obejmującej oprócz Kudowy Czermną oraz Malá Čermná. Jej pierwotnym właścicielem był książę ziębicki i hrabia kłodzki Henryk I Starszy, syn Jerzego z Podiebradów za którego dobra Czermna należały do klucza zamkowego Homol] którego częścią pozostawały w latach 1477-1588 Wraz z nim przeszła następnie w ręce protestanckiej czeskiej rodziny szlacheckiej Smiřičtích (von Schmiritz), a następnie stała się częścią klucza zamkowego w Nowym Mieście nad Metują należącego do Stubenbergów
W 1587 r. odnotowano tu istnienie źródła wód mineralnych „Die Eugenquelle” (obecnie Jędrzeja Śniadeckiego), Po bitwie pod Białą Górą (1620) dobra należące do poległego w niej Rudolfa Stubenberga i jego syna Jana Viléma Stubenberga zostały skonfiskowane przez Habsburgów. W 1623 nabył je właściciel Náchodu - Adam Erdman Trčka (Terzky) z Lípy Był oficerem i adiutantem, a także szwagrem naczelnego dowódcy wojsk cesarskich z okresu wojny trzydziestoletniej, Albrechta von Wallensteina. Po ich zamordowaniu na rozkaz Habsburgów klucz zamkowy w Nowym Mieście nad Metują wraz z należącymi do niego dobrami Czermna otrzymał szkocki oficer Walter von Leslie za udział w zamachu na Wallensteina i Trčkę. Od tej pory właścicielami Kudowy pozostawali hrabiowie von Leslie. W XVII w. odkryto tu źródła leczniczych wód o zróżnicowanym składzie chemicznym. W 1622 pierwszy opis kudowskich wód mineralnych został zawarty w Glaciografii Aeluriusa. Czytamy w niej o wodzie dobrej w smaku, która uważana była za zdrową i leczniczą i używana w dużych ilościach, była ona nad wino przekładana. W 1636 r. powstały pierwsze drewniane urządzenia kąpielowe Następnego opisu wód Kudowy dokonał doktor Kremer w pracy naukowej z 1694 roku
Kres przynależności Kudowy do Korony Czeskiej przyniosła pierwsza wojna śląska między Prusami a Austrią po której w 1742 r. przeszła wraz z całym hrabstwem kłodzkim do pruskiego od tej pory Śląska. Od tej pory jako zamieszkała w większości przez ludność czeskojęzyczną stanowiła część tzw. czeskiego kątka w należącym do Prus powiecie kłodzkim. Język, jakim mówiono w tych okolicach, jest określany jako dialekt kłodzki języka czeskiego. Król pruski Fryderyk II Wielki zainteresował się wówczas Kudową. Odwiedził ją w 1765 r. i kazał zbadać wodę ze źródła. W 1772 uruchomiono tu pierwszą pijalnię wód. W 1777 r. ukazała się we Wrocławiu broszura pt. Publiczne Uwiadomienie Zdroiów Zdrowych lub wód mineralnych leczących na Śląsku w Kodowie, Reynercu, Altwasser, Szarlotenbrun, Salcbrun i Flinsbergu się znaydujących. Było to dokonane przez Dawida Vogla tłumaczenie niemieckiej książeczki, wydanej w 1774 r., autorstwa Johanna Gotfrieda Morgenbessera, wrocławskiego lekarza i chemika"(wikipedia.pl}