çocuklar ve trafik lambaları - mevlana idris

şifa allah'tan!
**************
16ocak2016
**************
şehirde sonbahar sokaklarda çocuk
kimi üç yaşında kimi beş
kağıttan mendil satıyor gibiler
ama değil
para istiyor gibiler
hayır değil
hep aç gibiler
o bile değil
gece neredeydiler rüya gördüler mi
en son ne yediler bilmek istemezsiniz
hem sizin işiniz var öyle değil mi
toplantı başlamak üzere ve daha trafiktesiniz
bu hep böyle yıllardır ve böyle kalmayı sürdürecek
siz bir süre sonra çekip gittiğinizde de
trafik ve toplantılar devam edecek
ama çocuklar biraz farklı
gözlerine biraz derinden baktığımda
eksilen şeyler görüyorum büyük şeyler
aa sadece bu değil
varil bombaları değil sadece
kayıp babalar değil
dünyada geriye doğru
insanlığın biriktirdiği her şeyden biraz
biraz dedimse çok fazla çünkü ölçemiyorum
artık olmayan şehirlerinde
artık olmayan anılar
kedilerin sesi bahçelerinin kirazı
ödev yaparken dalıp ağzına aldıkları kurşun kalem
artık ödev yok kalem yok heryer kurşun
her şey yıkık ve delik deşik zaman bile
gören var mı şimdi
çocuğun bir sınıfta kalkan parmağını
gören var mı
bir zamanlar bir ay vardı tam şurada
nereye gitse çocuk
ay da giderdi oraya
ay yok artık gitmek yok çocuk yok
neler var kimse söylemek istemiyor
burası istanbul orası şam
burada çocuklar için sonsuz bir akşam
şekersiz mi artık şam
yalnız şekersiz değil yalnız bu değil
bir halk yalnızdır çocuksuzsa sokaklar
reklamlar
bu reklamı bildir
siz hızla giderken hani birden duruyorsunuz ya kırmızıda
o sırada birkaç küçük can yaklaşıyor camınıza
arabayı kilitleyip kendinizi müziğe verdiğiniz o an
bir şey kırılıyor camda ama cam değil panik yok
hasar yok kaskonuz bozulmadı
her trafik lambasının önünde gözleri ışıklarda
yaklaşmak için araba camlarına
size yaklaşmak için kalbinize yaklaşmak için
öğrenmişler nerden öğrenmişlerse duracağınızı
daha üç yaşında gelecek bilgisi
kayıp ve bombalanmış geçmişin yanı başında
giden yeşil duran kırmızı
gözleri bir şeylerden kıpkırmızı
çocuklar çocuklar çocuklar
trafikte yeni bir kural görünümü
kim bilir belki yeni bir haberci
ne e-mail atabilir ne tweet
ancak kendisini atıyor okuyabilenin önüne
siyah ve siyah gözleriyle
her kırmızıda tekrarlanan bir cümle
ben buradayım şam burada
ben buradayım hama halep burada
ben buradayım insan nerede
ve çocuklar geldiler
gelmiş bulundular geniş zamanlı küçük adımlarıyla
gelmeyi sürdürüyorlar her kırmızı ışık yandığında
gelenler burada
gelmeyenler orada değil orada orası yok artık
gelmeyenler iyi bildiğiniz başka bir yerde
ne oldu ortadoğu’da
kuşlar sustu misketler dağıldı sokaklar yok
sıcak ekmek kokusu ve nisanda bazı çiçekler
gölgesi yok muydu çimlerde mutlu bir kuzunun
bir şarkı uçmaz mıydı mavi beyaz bir evin bahçesinde sevinçle
geri dönülemeyen bir zamanın içinde kaldı
geri dönülemeyen bir şarkı
büyük sessizliğimizin sonu yok
ne oldu ki anneler ve çocuklar
ya toprakta sessiz ya da acı içinde kaldı
yaşananları petrolle mi açıklayacaksınız
barbarların dijital kalbiyle mi
kalp mi dedim hadi gülelim
tabii böyle bir şey hâlâ mümkünse
geçelim bunları geçelim
soğuk bir şey içelim
usta bize dört gazoz
biri bana biri şu çocuğa
ikisi de gözlerine şu çocuğun
sonra dört gazoz daha getir soğuk olsun
biri çocuğun eski sokağına
biri arkadaşı mahmut için
biri üzerine son yağan yağmura
biri de gelecekteki bir pazartesi için
sonra benim bu bitmeyen gazozumu götür dök boğaz’a
ege’yi geçsin akdeniz’i geçsin
varıp bu çocuğun kıyılarına bir şey desin çocukça
yeşil yandı
kimse kalmadı lambanın dibinde
çocuktan başka
allahtan başka