เราจำเป็นต้องอดทนไหม? กับนิสัยที่ไม่ชอบของคนในครอบครัว | R U OK EP.169
Вставка
- Опубліковано 4 жов 2024
- มีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น เรากลับพบว่ามีนิสัยเล็กๆ น้อยๆ ของคนในครอบครัวที่เพิ่งค้นพบว่าไม่ชอบเอาเสียเลย แต่เมื่ออยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวมันกลับมีสายใยบางอย่างที่ตัดขาดกันไม่ได้ แล้วเราจำเป็นจะต้องอดทนไหม?
R U OK ชวนนักจิตบำบัด จากมหาวิทยาลัยยอร์ก คุณสฤญรัตน์ โทมัส มาร่วมสร้างความเข้าใจว่ามนุษย์ทุกคนล้วนมีข้อเสีย แล้วจะฝึกอย่างไรให้เห็นข้อดีระหว่างกัน
---------------
THE STANDARD PODCAST : EYE-OPENING FOR YOUR EARS
พอดแคสต์จากสำนักข่าว THE STANDARD
Website : www.thestandar...
SoundCloud: / thestandardpodcast
Spotify : open.spotify.c...
Twitter : / thestandardpod
Facebook : / thestandardth
#RUOK #TheStandardPodcast #TheStandardco #TheStandardth
เป็นคนชอบความยุติธรรม มีเหตุผล เลยไม่ชอบนิสัยคนในครอบครัว ขอบอกว่าการอดทน ทนไปเรื่อยๆจะทำให้เรายิ่งเกลียดเค้าแล้ววันนึงเราอาจจะทำไปที่เราควบคุมไม่ได้ไป แนะนำว่าถ้ามีโอกาสให้จากกันไปอยู่ที่อื่น ไปมีชีวิตของตัวเองดีกว่า
K
P เราก็เป็นคนนึงที่เลือกจะเฟดตัวเองออกมาเพื่อไม่ให้อะไรๆมันรุนแรงขึ้น แต่เขากลับมองว่าเราอกตัญญู เราทะเลาะกับที่บ้านจนคิดจะฆ่าตัวตาย(ซึมเศร้าเรื้อรัง) ยิ่งอยู่ยิ่งจิตตก อย่างน้อยตอนนี้เราก็ดีขึ้นมีชีวิตส่วนตัวของตัวเอง แต่หลายคนทำแบบเราไม่ได้ น่าเห็นใจ ได้แต่หวังว่าคนอื่นๆดีขึ้นในสักวัน
ตอนนี้ไปถึงจุดนั้นแล้วค่ะ ควบคุมไม่ได้แล้วก็พูดทุกอย่างออกไป ถ้าสักวันนึงมีอิสระพอจะออกไปให้เร็วที่สุดค่ะ
20กว่าปีเลยสิคะ ถ้ามีโอกาสจะรีบไปค่ะ
ใช่
ใช่เราก็เป็นนะแบบนี
ไม่รู้ว่าใครมีปัญหาเหมือนผมไหมนะ เคสของผมคือพ่อผมเป็นคนที่คิดว่าความคิดของตัวเองดีที่สุด ถูกต้องที่สุด
และ ไม่ฟังใคร คิดว่าตัวเองมีเหตุผลซึ่งจริงๆแล้วไม่มีเหตุผล พอเถียงหรือเห็นต่างก็จะโมโหใส่ ลองคุยดูแล้วแต่ก็เขาก็ไม่ยอมรับ
คิดว่าตัวเองถูกต้องที่สุดอยู่ดี วิธีที่ผมใช้และมันได้ผลดีมากคือแยกตัวออกมาอยู่คนเดียว ทุกอย่างจบเลย
ผมไม่ต้องมาอดทนกับนิสัยแย่ๆของพ่อตัวเองที่คิดว่าตัวเองถูกต้องที่สุดเสมอ ไม่ต้องเสียเวลาต่อล้อต่อเถียงด้วย
ทุกคนในบ้าน Toxic มากๆเลยค่ะ โดยเฉพาะด้านคำพูด ทุกวันและเกือบทั้งวัน ไม่มีพื้นที่ส่วนตัวเลย มันบั่นทอนการใช้ชีวิตในแต่ละวันมาก เลยทำให้จิตตกอยู่บ่อยๆแต่ก็พยายามประคับประคองความรู้สึกค่ะ และยากมากๆเลยที่จะคุยกันให้เข้าใจ เรายอมรับในข้อเสียของเรานะคะ เพราะว่าที่เรามีนิสัยเสียแบบนี้เพื่อตอกกลับนิสัยของพวกเขาค่ะ
มันทำให้คิดว่าทางออกทางเดียวคือ การแยกออกมาอยู่คนเดียวค่ะ แต่ก็ยากที่จะพูดคุยอีก จะหนีหายไปเลยก็คงไม่ได้5555
จนตอนนี้ได้แต่เงียบและทนไปค่ะ แทบจะไม่พูดถึงความรู้สึกเลย (หรือพูดก็จะพูดเชิงเล่นๆให้ไม่เกิดการทะเลาะก็กลายเป็นโดยหัวเราะเป็นคำตอบกลับมา) เราไม่อยากปะทะเลยเพราะว่าเรื่องใหญ่แน่ๆต่อให้คุยดียังไงก็ตาม😢
เข้าใจครับ ยากเหมือนกัน เอาจริงมันก็มีทางแต่ถ้าแตกหักเลยก็ไม่รู้จะคุ้มแค่ไหน
❤❤😂❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤😂😂😂😂😂😂
ตอนนี้เราก็เป็นทำได้แค่ทนแล้วรอจังหวะออกมาอยู่คนเดียว
ตอนนี้เราก็เงียบ และท่องคำเดี่ยวคือ อดทน ค่ะ
เราก็ไม่ชอบนิสัยบางอย่างของคนในครอบครัว ถึงแม้จะดูเหมือนเป็นเรื่องไม่ใหญ่ แต่คือเราไม่ชอบจริงๆ แล้วเจอมาตั้งแต่เด็กจนโตเพราะเค้าไม่คิดเปลี่ยนแปลงตัวเองเลย สรุปเราตัดสินใจว่าวันนึงเราจะซื้อบ้านที่อยู่ข้างๆและอยู่คนเดียว แล้วให้คนในครอบครัวเป็นแค่เพื่อนบ้านพอ
คนที่บ้าน เปิดให้ฟัง เเม่ไม่ยอมฟัง ด่าเราหนักกว่าเดิม โถ่ เศร้าเลยชีวิต
ไม่มีใครเข้าใจเราเท่าตัวเอง เราไม่มีครอบครัว มีเเค่ตัวเองที่ต้องรักที่สุด
เรารักเเม่กับพ่อนิดหน่อยในก้นบึ้งหัวใจ เเต่เราก็ไม่โอเคอยู่ดี
ดีที่เอาตัวเองออกมาจากจุดนั้นได้ รักตัวเองที่สุดก่อน
ถ้าพ่อแม่เราเค้าตั้งแง่ และไม่เปิดใจเลย เราจะจัดการกับสถานการณ์นี้ยังไงดีคะ วิธีของเราคือ เราเลี่ยงไปเลย ไม่อยากกระทบกระทั่งความรู้สึก บางทีเราอึดอัดมากๆ น้ำตาเราไหลเอง เค้าก็หงุดหงิดที่เราน้ำตาไหล พอเราเลี่ยงการกระทบกระทั่ง มันก็บั่นทอนจิตใจอะค่ะ เราคุยกับเค้าไม่ได้เลย คุยแบบคุยจริงๆ เราควรจัดการกับเรื่องทำนองนี้ยังไงดีคะ
สู้ๆ นะคะ อดทนมาได้เก่งแล้วนะคะ ถ้ากับที่บ้านไม่สามารถ release ได้ลองไปคุยปรึกษเพื่อน หรือคนรักเพื่อระบายความรู้สึกแทนดูนะคะ อาจจะไม่เข้าใจคุณมาก แต่เก่งมากแล้วนะคะ พยายามหาวิธีปลดปล่อยไม่ให้เครียดมาก เอาใจช่วยนะคะ
@@busrinmk เลือกคนคุยด้วยว่าเป็นผู้ฟังที่ดี + ไว้ใจได้แค่ไหน บางตัวทำท่ารับฟังที่แท้มันเก็บข้อมูลไว้ด่าเราตอนหลัง หรือเอาไปเล่าต่อชาวบ้านรู้ 7 คุ้งน้ำนี่ก็ไม่โอ... แต่ก็อย่างว่า ค่านิยมครอบครัวไทยนี่พ่อแม่แทบจะเป็นเจ้าชีวิต ทำไรคือถูกหมด ถ้าไม่ชั่วระดับฆ่า ทำร้าย พาลูกขายตัว...
@@magnetneen526 เป็นแบบผมมั้ย คือ ปรึกษาแล้วรู้สึกว่าได้แต่คำ เออออรับทราบแค่นั้น แถมเวลาผ่านไปถ้าทะเลาะกันจะขุดเอาเรื่องที่เราปรึกษามาใช้โจมตีเรา... หรือต่อให้ไม่ทะเลาะกัน ก็จะเอามาพูดถึงในลักษณะเป็นเรื่องโจ๊ก ตลกขบขัน.. ทั้งที่เราเองไม่ตลกด้วยและรู้สึกผิดที่ไว้ใจเล่าให้ฟัง..
เราก็เป็นคนนึงที่เจอกับสถานการณ์แบบนี้ จะคิดจะคุยปรึกษาใครก็ถูกมองว่าเป็นคนไม่ดี ทุกวันนี้ทำงานได้แยกกันอยู่ ไม่โทรคุยถ้าไม่จำเป็น ส่งเงินเดือน และปรับใจอยู่กับความเมตตาและให้กำลังใจกับตัวเอง โฟกัสที่เป้าหมายของตัวเอง...
ขอบคุณทุกคนนะคะ
มีแม่ห่วงเราเกินไปทำยังไงดีคะ
แม่เป็นคนวิตกจริตกลัวไปหมดหวาดระแวงไปหมด
ทั้งที่เราก็ไม่ได้ทำตัวไม่ดี
มันน่ารำคาญมากเลยนะ
มันเหมือนเค้าไม่เชื่อใจเรา
และแม่ก็ไม่รู้จักคำว่าความเป็นส่วนตัว
พยายามจะสอดส่องทุกสิ่งทุกอย่าง
ทะเลาะกันบ่อยมาก บอกอธิบายแล้วก็ตีหน้ามึน และจำไม่ได้
ทะเลาะกันแต่เรื่องเดิมๆ จนเหนื่อยใจ
เข้าใจคำว่าเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาก็เพราะแม่นี่แหละ
รู้สึกเอือมมาก
ผมก็มีแม่คล้ายๆแบบนี้เลยครับ
การที่แม่มีปัญหากับเรา..โดยที่เรื่องมันแทบจะไม่ได้เป็นปัญหาอะไรเลย? และบางครั้งทะเลาะกัน..กลายเป็นเราต้องฟังเขา เพราะเขาไม่ให้เถียง?
ผมเลยมีความคิดว่า~ มันก็เรื่องของแม่!!
เพราะผมรู้แล้วว่า แม่จะเป็นยังงี้ไปจนวันตาย....และผมก็จะไม่แก้อะไรตัวเองทั้งนั้น (ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆเหมือนกันเลยครับ)
ผมเห็นว่าการที่เราทะเลาะกัน โดยที่แม่ไม่เข้าใจสิ่งที่เราได้เถียงกันไปเนี่ย คือ...แม่ไม่คิดจะไป Search ข้อมูลหรือพยายามเข้าใจสิ่งที่เป็นเราเลย?!?!
ทะเลาะกันยังไงเราก็เป็นฝ่ายแพ้ ซึ่งเมื่อมันเป็นแบบนี้..........จริงๆผมอยากให้เกิดการทะเลาะกันอีก เพราะผมอยากรู้ว่า ถ้าผมใส่เหตุผล 108 ประการ เต็ม 100 เลยเนี่ย เขาจะเป็นยังไง....55 คือแม้เขาจะไม่ฟังเรา แต่เราจะทำให้เขาหยุดและฟังเราให้ได้ แม้จะอาละวาดหรืออะไรก็ตาม
แต่หากสรุปจริงๆเลย
ตอนนี้ผมไม่ได้อยู่กับแม่ครับ ผมอยู่หอ..เลยไม่แคร์แม่ตัวเองสักนิดว่าจะคิดยังไง ถึงจะเจอกันและทะเลาะกันอีก ก็ไม่แคร์อะครับ
เพราะผมมองว่า สิ่งที่แม่ไม่เชื่อใจเรา แม่ไม่ให้ความเป็นส่วนตัวหรือไม่ให้เถียงก็ตาม ผมมีมุมมองกับเรื่องพวกนี้ว่า...
แม่เป็นคนไม่คิดเรื่องมนุษย์ศาสตร์อะไรเลย แม่เป็นคนที่ไม่ก้าวหน้าทางความคิดและเดี๋ยวแม่ก็ได้รู้ว่า บั้นปลายชีวิตของแม่จะต้องฟังใคร หึๆๆๆ
เราเป็นโรคซึมเศร้า หาหมอจิตแพทย์กินยา ก็เพราะคนในครอบครัว
เราจะรู้ได้อย่างไรคะ ว่าถ้าอาการเราแย่จนถึงกับขนาดต้องหาจิตแพทย์😢
เรากำลังเป็นอยู่ค่ะ เวลาได้ยินเสียงพ่อจะปวดหัวเพราะทุกเช้าตื่นขึ้นมาต้องคอยรองรับอารมณ์ของพ่อ เห็นพ่อพูดไม่เพราะกับแม่ พ่ออยากได้อยากทำอะไรต้องได้ เราเคยลองพูดกับพ่อแล้ว พ่อก็มีอารมณ์โมโห ไม่ฟังใคร ปัจจุบันคือ ไม่ได้นึกถึงพ่อแบบเมื่อก่อน , ร้องไห้ง่ายมากๆแปรงฟันก็ร้อง , รู้สึกสมาธิสั้น ในความเป็นลูกด้วยความที่พ่อท่านสูงอายุ เรา( เอ็นดู ) ท่าน แต่ พอเวลาพ่อเถียงกับใคร ภาพที่พ่อไม่ฟังใครเลยก็ตอกย้ำเรามาซ้ำๆ ดีว่า คุณแม่ ท่านยังเข้าใจเรา อยู่บ้าง แต่กับพ่อเรา อยู่ห่างและรู้สึกไม่เหมือนเดิม พฤติกรรมเราผิดปกติไหมค่ะและควรพบจิตแพทย์ไหมค่ะ😢
ความรู้สึกเดียวกันเลยค่ะ
พูดในฐานะแม่ ที่ห่วงใยพฤติกรรมของลูกหลาน เพราะว่า มีความปรารถนาดีเพื่อให้เขาอยู่ในสังคมอย่างเห็นใจคนอื่น และอยู่อย่างมีความสุข แต่สุดท้ายแล้ว ต้อวปล่อยวางนะ สิ่งแวดล้อมที่แตกต่าง หลอมตัวตนของมนุษย์ ให้ตกผลึกพฤติกรรมที่แตกต่าง ได้แตกทำใจ และเปลี่ยน mindsetของเรานะ เพื่อใจเรามีความสุขและเรียนรู้ที่จะพึ่งพาตัวเอง อยากคาดหวังให้คนในครอบครัวมาดูแล แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
การอยู่ร่วมกันคือการต้องเรียนรู้ปรับตัวเข้าหากัน ปัญหาคือใช่ว่าทุกคนจะปรับตัวเข้าหาคนอื่นคอยแต่ให้ทุกคนปรับหาตัวเอง ส่วนใหญ่ปัญหานี้จะมาจากผู้ที่อาวุโสมากกว่า ในที่ทำงานก็คือผู้บังคับบัญชา ในครอบครัวก็พ่อแม่
ข้อผิดพลาดไม่ใช่เรื่องผิด แต่การทำผิดพลาดซ้ำซาก ดักดาน ไม่เรียนรู้ ไม่ปรับปรุง ไม่ยอมรับความจริง เรื่องแบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้ จะหาบอกว่า "ฉันก็เป็นแบบนี้ ไม่ได้" เพราะ ทุกอย่างมันฝึกกัน เพื่อความสุขของครอบครัว ทำงานบ้าน ทำอาหาร ออกกำลังกาย มีวินัย มันฝึกกันได้ ถ้าไม่ใช่คนพิการ หรือ นอนติดเตียง
มีใครคิดแบบเรามั้ยแบบอยากอยู่กับแม่นะ แต่ความสัมพันธ์มัน toxic มาก แล้วยิ่งเปรียบเทียบกับน้องที่เข้ากับแม่ได้ดีกว่ายิ่งรู้สึกแย่ T_T
เหมือนเราเลยค่ะ😭😭
เหมือนกันเลยค่ะ ฮืออออ😢
เหมือนกฎแรงดึงดูดอ่ะ กำลังคิดและถามตัวเองว่าทำไมถึงไม่ชอบนิสัยพี่ชายตัวเอง อยู่เดียวกันแท้แถบจะไม่คุยกันเลยและก็ชอบหงุดหงิดใส่พี่ชายด้วย เฮ้อ
ชอบ Topic นี้มากค่ะ เพราะมันเกิดขึ้นจริงมากกับการอยู่รวมกันในครอบครัวเวลานี้ ทำให้เข้าใจกันและกัน และวิธีอะลุ่มอล่วยต่อกันคือวิธีที่ดีที่สุด
หนีออกมาแบบถูกต้อง ทำงาน ดูแลตัวเองให้ได้
เป็นผู้หญิง 2 คน ที่เสียงคล้ายกันมาก จนบางทีไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูด
มีประโยชน์มากๆครับ ถ้าคลิปออกมาก่อนหน้านี้สัก 2 วัน ผมคงไม่ทะเลาะกับที่บ้านแน่ๆ 55
เหมือนกันครับแต่ผมมาฟังช้าไปหน่อย ระเบิดลงไปแล้ว555
จริงค่ะ ระเบิดลงไปแล้วเหมือนกัน555
แม่ให้ความสำคัญกับพี่มากกว่าหนูอีก มาต่างจังหวัดแล้วบอกว่าเลือกจะกลับวันที่พี่ต้องไปสอบ แล้วหนูเปิดเทอมวันที่ 10 จะกลับวันที่ 14 พอหนูเครียดจนร้องไห้ก็บอกว่าไร้สาระ ที่หนูเครียดเพราะหนูต้องขึ้น ม.1 จะให้หยุดซักอาทิตย์มันก็ไม่ได้ป่ะ ทุกวันนี้เห็นหนูหน้ายิ้มแย้ม สดใส ร่าเริง แต่ภายในนั้นมันเศร้าหมองมากเลยนะ😥😔
ปลดล็อคทางใจมากเลยเราตั้งความคาดหวังมากไปต่อให้เราเป็นคนถูกกระทำเราก้ต้องเข้าใจในความหวังที่จะได้รับ
พูดแล้วไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้น พูดตอนดีๆกันก็แล้ว กลับไปแย่เหมือนเดิม ยังนินทาเราลับหลังเหมือนเดิม กับเรื่องที่ไม่มีสาระสำคัญ😂
ขอบคุณมากค่ะ กำลังเสิร์ชหา topic นี้พอดี ปัญหาที่บ้านจริงๆแทบไม่มีอะไรเลย แต่พอมาอยู่กัน 24 ชั่วโมง มันยากจริงๆ
มันอึดอัดใจ บ้านดีกว่าอยู่ในคุกนิดนึง อยากออกมาอยู่อิสระมีชีวิตเป็นของตัวเอง
เป็นแฝดเเต่ไม่มีอะไรเหมือนกันเลยค่ะ จิตใจทัศนะคติ การใช้ชีวิต
อยากให้มีการพูดคุยในปะเด็นความอดทน.. ต่อสถานการณ์กับการยอมรับในสภาพควาเป็นจริงที่เราเผชิญอยู่... เพราะความอดทนคืออดทนที่จะรอวันระเบเมื่อทนไม่ได้แบ้ว... แต่ การยอมรับสภาพความเป็นจริง อย่างมีสติ พร้อมเผชิญ ก็ไม่ใช่ง่าย เราจะมีวิธี ปรับจิตใจหรือฝึกฝนตัวเองได้อย่างไรบ้าง ทีมงาน น่าจะเอาประเด็นนี้มาคุยให้ฟังกันด้วย
ส่วนใหญ่ปัญหาเกิดจาก เรื่องที่อยู่อาศัย อย่างถ้าเราเป็นคนสถานะลูก มีปัญหากับพ่อแม่หรือคนที่เป็นผู้ใหญ่กว่า มองดูตัวเองว่า เรากินพื้นที่อยู่ของเขาหรือเปล่า เค้าหมั่นไส้ทุกครั้งที่เราอยู่บ้าน ทั้งๆที่ เราทำดีเท่าไหร่ สงบเสงี่ยมเจียมตัวเท่าไหร่ แต่เวลาคุยกันทุกครั้งดูเหมือนทะเลาะกันตลอด. แยกออกไปอยู่ข้างนอกที่คอนโดก็ได้ รีบหาเงินหาซื้อที่อยู่เอง. ไม่แนะนำให้ไปขออยู่กับเพื่อนเพราะเพื่อนก็ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่. บ่นไปก็เท่านั้น คุยไปก็คือระบายออก ถ้าอยากระบายก็โทรคุย แต่พอกลับบ้านก็เจอปัญหาเดิมๆ ก็คือเรื่องที่อยู่อาศัย ทุกคนอยากได้พื้นที่ส่วนตัวทั้งนั้น อยากมีที่วางของของตัวเอง เพื่อที่คนอื่นจะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายหรือจับของใช้ของเรา.
ถ้าเราจัดการเรื่องที่อยู่ หาที่อยู่จัดการกับตัวเองได้ ถึงแม้ไม่ชอบนิสัยคนในครอบครัว ก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไร เพราะสุดท้าย เราก็มีที่นอน ไม่ได้ไปขอคนในครอบครัวคุณนอนหนิ. ไม่ชอบนิสัยคนในครอบครัว บางที มองหน้าแล้วหมั่นไส้ก็มี เพราะฉะนั้น จัดการกับตัวเอง จัดระบบความคิด ดูแลความคิดตัวเอง ถ้าไม่มีใครให้พูดด้วยก็จดบันทึกความรู้สึกของเราเองลงไป แล้วกลับมาอ่านดู และค่อยๆแก้ตัวเองไป.
นักจิตวิทยาจะช่วยปรับทัศนคติต่อเรื่องนั้นๆเท่านั้น.
เห็นด้วย ถ้าเรามีที่ทางหริอพื้นที่ของตัวเอง แม้จะเจอความขัดแย้งจากคนในบ้านก็อดทนให้ผ่านช่วงนั้นๆไปก่อนได้ โดยเฉพาะจากคนที่ อาวุโสกว่าสิทธิเหนือกว่าเราในบ้าน ส่วนเวลาที่เหลือก็กลับมาใช้ชีวิตในที่ของเราจริงๆ แม้อาจจะหมายถึง บ้าน หรือ ห้องเช่าเล็กๆแคบๆ ก็ตาม จะได้ไม่ต้องกดดันกันตลอดเวลา ต่างฝ่ายต้อง ต้องคอยหลบเลี่ยงกันตลอดเวลา แสนจะอึดอัด คนเราเมื่อไม่สะดวกใจคุยกันปกติแต่ต้องแบ่งพื้นที่ใช้ร่วมกัน ที่บ้าน ยิ่งเป็นฝ่ายผู้น้อยกว่านี่ลำบากอึดอัดใจมากกว่าอีกฝ่ายจริงๆ คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก คำนี้เป็นความจริงเสมอ
ชีวิตเป็นของเรา เราต้องรับผิดชอบต่อตัวเอง ถ้าทำได้ก็มีความสุข และจะได้ภูมิใจในตัวเอง
เม้นต์นี้ สนับสนุน เมื่อเราเข้าวัยผู้ใหญ่ เราจะอยากมีพื้นที่ส่วนตัว พื้นที่ของเราเอง นี่คือ ธรรมชาติมนุษย์
เห็นด้วยเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณพูดในสิ่งที่เราอยากจะทำมากที่สุด
เคยพูด ทำความเข้าใจ พูดออกไปว่าเรารูสึกยังไง
สุดท้าย แย่กว่าเดิม 5555+
โวยวายตะโกนลั่นบ้าน ด่าทอ สารพัด ขำ!
คนไม่ฟัง ก็คือไม่ฟัง ที่บอกไม้แก่ดัดยาก เรื่องจริง
ยิ่งถ้าคิดว่า เค้าเลี้ยงเรามา เราต้องตอบแทนเค้าทั้งชีวิต ยิ่งไปกันใหญ่ 😅
Podcast ที่มาได้ถูกเวลามากที่สุด
ตอนนี้เอือมละอา พ่อกับพี่ชายมากๆ เอาแต่ใจ่ ชอบบังคับคนในครอบครัวต้องอยุ่ใต้คำสั่งพวกมัน เอือมละอามากๆ หาเรื่องพี่และน้องและแม่ตลอด จนคิดอยากจะฆ่ามันทิ้งให้จบๆ
พ่อแม่เราไม่เคยพูดให้กำลังใจเลย แม้กระทั่งสามีเราป่วย เราก็บอกเหตุผลว่าทำไมป่วยเพราะอะไร โรคประจำตัวสามีเราพ่อแม่ก็รู้ แต่ก็ชอบพูดโทษว่าก็เพราะทำแบบนั้นแบบนี้ กินนั่นกินนี่ บลาๆๆ คิดลบมากๆ แต่บางทีเราไม่ต้องการคำแนะนำ เราต้องการแค่บอกว่า หายไวๆนะ แค่นี้เองที่เราต้องการ
เคยไม่ชอบนิสัยอันนึง ชอบแกะพัสดุของคนอื่น ของคนภายในบ้าน บ้านเรามี 3 คน แม่ น้อง เรา
เราหาเหตุผลและพยายามอธิบายดีๆ ว่ามันคือชื่อของเรา ของๆ เรา มันคือ privacy และไม่มีใครมีสิทธิ์แกะถ้าไม่ได้รับอนุญาต เราเคยพูดไปแล้วแบบไม่จริงจัง แต่ก็ถูกแกะอีก บางทีซื้อของมาเป็นของที่เราไม่อยากให้เห็น สรุปเราพูดทะเลาะกันบ้านแตก บอกว่าเรามีปัญหา คนอื่นไม่มีปัญหา ทำไมต้องมีความลับกับแม่ จะส่วนตัวอะไร วันนั้นเราปรี๊ดมาก คือพูดกับแม่เลยว่าขอสอน หัดทันโลกบ้าง ว่ามันคือมารยาทขั้นพื้นฐาน เราต้องการความเป็นส่วนตัวบ้าร เราสอนน้องน้องเข้าใจ แต่แม่ไม่เข้าใจ แต่ตั้งแต่บ้านแตกวันนั้น เค้าไม่แกะอีกเลย
ไม่ชอบให้คนมายุ่งของส่วนตัวเหมือนกันค่ะ เหมือนคนไม่มีมารยาท
แต่เวลาที่เรายุกับพ่อแม่ พ่อแม่ชอบพูดทำร้ายจิตใจเราบ่อยครั้งมาก ทั้งที่เราทำดีที่สุดแล้วพ่อแม่ไม่เคยเข้าใจพ่อแม่ไม่เคยรับฟัง ชอบดุด่าต่อว่าดูถูกเปรียบเทียบ มันแย่จริงๆคะ เหนื่อยเหลือเกิน
อยากเอาไปให้พ่อแม่ฟังบ้างคะ ถ้าปรับปรุงเรื่องพูดไทยคำอังกฤษคำก็ดีค่ะ
Remastered epนี้ได้ไหมครับ รู้สึกtopicนี้คุณภาพมากๆ
ไม่รู้จะจัดการที่ตัวเองยังไง ในเมื่อคนที่บ้านคือเอาแต่ใจเห็นแก่ตัวมากๆ เรียกร้องให้เราทำสิ่งต่างๆให้ ไม่ว่าเราจะสะดวกหรือไม่สะดวก พอเราไม่ยอมทำ เรากลายเป็นโดนแซะกระแนะกระแหน แล้วเขาคือไม่เคยยอมที่จะเสียอะไรเลย ไม่เคยเป็นเซฟโซนให้เราได้เลย
สิ่งที่เราทำทุกวันนี้คือเอาตัวเองออกมาจากตรงนั้น ตอนนี้เราตกงานเราก็ไม่ได้อยากกลับบ้านเลย เรายอมถ้าวันนึงจะกลายเป็นคนเร่ร่อน ดีกว่ากลับบ้าน
คือแบบ เราเป็นคนที่แบบ พูดอะไรในใจออกมากับแม่คือร้องไห้ตลอด มันแบบ อัดอั้น น้ำเสียงน้ำตามันไปหมดอะ เหมือนคุยกับใครไม่ได้เลย พยายามแล้ว พยายามมากๆที่จะไม่ระเบิด ไม่น้ำตาแตก สุดท้ายก็คุยกับแม่ทั้งๆที่สะอึกสะอื้นร้องไห้อะ จะพยายามใหม่ จะไม่ให้เป็นแบบนั้น
ของผมกลายเป็นแม่ร้องไห้แทน แล้วเขาก็จะใช้ Drama นี้บอกกับผมว่า แม่ขอนะ..ลูก ทำเพื่อแม่...
แต่เพื่อแม่ที่มากับเหตุผลไม่สบประกอบเลย บางเรื่องก็ติ้งต๊องที่จะต้องทำให้??? หื้อๆ
วิธีแก้ปัญหาทั้งหมดเกี่ยวกับความสัมพันธ์อันเลวร้าย คือ การไม่มีความสัมพันธ์ หรือเรียกว่าเลือกในสิ่งตรงข้ามกับเหตุ ตัวอย่างเช่น เราแก้ไขการหิวข้าวโดยการกิน เราง่วงเราจึงนอน เราร้อนเราจึงเปิดพัดลม หรือเปิดแอร์ ปัญหาก็คือ คนข้างๆเราไม่ได้หิว ยังไม่ง่วง และสภาพอากาศกำลังดี เย็นสบายหลังฝนตก ไม่จำเป็นต้องเปิดพัดลมหรือแอร์ให้เปลืองค่าไฟ ลองเลือกระดับขั้นการดำเนินการดังต่อไปนี้
1. หากิจกรรมทำร่วมกันเพื่อสร้างความสัมพันธ์
2. คุยกันเพื่อหาทางออก
3. อยู่ในบ้านเดียวกันแต่แยกคนละมุม
4. อยู่ในห้องตัวเองเพื่อไม่ต้องเจอหน้ากัน
5. แยกบ้านกันอยู่ โทรหากันหรือไปหากันยามจำเป็น
6. แยกบ้านกันอยู่ มาหากันตอนเผาผี
7. แยกบ้านกันอยู่ ไม่ติดต่อกันอีกเลย มรดกยกให้หลวง ไม่เผาผี
แต่ละคนมีประสบการณ์ชีวิต ระดับความเข้าใจ สติปัญญา ความอดทน ที่ต่างกัน สิ่งที่เลือกในวันนี้จะมีผลต่อวันข้างหน้า ค่อยๆยกระดับทีละนิด ก่อนที่มันจะเลยเถิดไปถึงข้อ 7. ไม่มีใครรู้ว่าดีหรือไม่ ไม่มีผิดไม่มีถูก เหรียญมีสองด้าน เขาเป็นเขาเราเป็นเรา ต้องแน่ใจก่อนที่จะเลือกทำ ผลลัพธ์จะดีหรือไม่ ไม่มีใครรู้ แต่ขณะเดียวกันก็ต้อทำเพื่อเยียวยาจิตใจตัวเอง อย่างไรเสียเราก็ต้องจากกันอยู่ดี ไม่จากเป็นก็จากตาย
ไม่รู้ทำไม เวลาพ่อพูดหยอก เรารำคาญง่ายมาก ไม่รู้ทำไม ง่ายสะกิดนิดๆ ก็โกรธแล้วค่ะ อยากแก้มากๆๆๆๆๆ
ต้องเช็คก่อนว่า 1. มั่นใจว่าเขาพูดยอกจริงๆคำพูดเสียดคุณรึเปล่า 2 .เรามีความคิดเบื้องหลังกับพ่อ(ความสัมพันธ์ขัดแย้ง) 3.พูดผิดที่ผิดเวลาไม่ว่าจะอารมณ์ของคุณตอนนั้นหรือจังหวะมันไม่ใช่
ชอบเนื้อหา หัวเรื่อง R u Ok มากคะ และอยากฟังต่อๆไปเป็นประโยชน์มาก จะดีขึ้นไปกว่านี้มากๆหากพิธีกร ปล่อยให้แขกรับเชิญพูดเลย ให้แขกพูดมากกว่าอะคะ ไม่พยายามแทรก สรุปประเด็น แค่ยิงคำถามเฉยๆน่าจะดีมากๆคะ ขอบคุณนะคะ
เลิกคุยกับคนในบ้านที่ toxic ต่อเราไปแล้วค่ะ สบายใจขึ้นเยอะเลย 😂😂
ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ เข้าใจ และทำให้เสียงอัดไม่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่เลยค่ะ
ปัญหาผม บ้านติดกัน3หลัง พ่อ ป้า2คน 3พี่น้อง บ้านเราเป็นยกพื้นสูงข้างล่างเป็นห้องน้ำกับพื้นปูนโล่ง ป้ามีอาชีพค้าขายเค้าเอารถมาจอดใน้ถุนบ้านเรา เอาของที่ขายมาไว้ใต้ถุนบ้านเราหมด เวลาเค้าตื่นเค้าตื่นตี3-4มานั่งใต้ถุนบ้านเราจัดของนุ่นนี่นั่น เสียงดังน่ารำคาญมาก เพราะห้องนอนเราอยู่ข้างบน เวลาวันหยุดเค้านั่งแกะกะเทียมนุ่นนี่ทั้งวัน รำคาญสุด ๆ พื้นที่ข้างล่างเราแทบไม่มีสิทธ์ใช้เลย โดนบีบให้อยู่แต่บนบ้าน อยากพูดนะแต่กลัวมีปัญหา พ่อเรายิ่งชอบดุด่าเราอยู่ตั้งแต่เด็กยันทำงาน เลยไม่กล้าพูดอะไร
ถ้าอยู่ๆแม่บอกเราไร้ค่า ที่เลี้ยงเราก็เพราะเราเกิดมา เขาบอกว่าถ้าเราตายไปเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เราควรรู้สึกอย่างไงดี ดีใจที่เกิดมา หรือไร้ค่าที่เกิดมา
กับคยในครอบครัวยังไงก็ต้องอดทน เพราะตัวของเราก็คงมีนิสัยพฤติกรรมที่ไม่ดี แต่ยังไม่รู้ตัวคนในครอบครัวก็ต้องอดทนเหมือนกัน ถ้าเราฝึกอดทนจากคนใกล้ชิดในครอบครัวได้ก็ฝึกได้กับคนอื่นที่อยู่นอกครอบครัวได้เหมือนกัน
เสียงและวิธีการพูดของนักจิตบำบัดคนนี้เข้ากับพิธีกรมากกว่าทุกคนที่เคยเปลียนจากของเดิมมากค่ะ
ชอบสไตส์/วิธีการนำเสนอแบบนี้มากค่ะ
เพราะทุกครั้งที่รู้สึกโกรธสุด หรือเศร้าสุด พอเปิด ruok podcast แล้ว
รู้สึกดีขึ้นทุกครั้ง
เหมือนมีนักจิตวิทยาคอยให้คำปรึกษาอยู่ข้าง ๆ
แบบทำ ep. เดียว สามารถวนกลับมาฟังร้อยรอบมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือมากนะคะ
คือพ่อยายพี่สาวอีก 2 คน คือแบบนางใช้เราพอเราจด.ไปหยิบของก็บอกว่าของกินนี้กูซื้อให้ไม่ขาดเราก้อธิบายโดนหาว่าเถียง
ทำไรนิดๆหน่อยก้โดนบ่น ไม่มีคนเข้าใจเราด่าโคตรเจ็บคนเจ้าอารมณ์มากกก ทำไรก้ผิดต้องไปแอบร้องไห้อยากหนีอยากฆ่าตัวตายจริงๆชอบตั้งความหวังกับการเรียนจริงๆบ้านคือเซฟโซนแต่ตอนนี้เราว่ามันดป็นที่ทำร้ายจิตใจเรา
จะไปไหนก็ไม่ได้เพราะซื้อที่ไว้ข้างบ้าน ต้องทนต่อไปอีกถึงเมื่อไหร่ ไม่คิดจะปรับปรุงหรือเปลี่ยนแปลงอะไรทั้งนั้น ทั้งที่เราพยายามเข้าใจเขาแล้ว แต่นั่นมันไม่ใช่สิ่งที่ต้องมายอมรับในสิ่งที่เขากระทำกับเราไม่ดี ทั้งๆที่เราก็พูดดีทุกครั้ง แต่ก็โดนคำพูดไม่ดีพูดใส่ตลอด จนเราต้องมานั่งร้องไห้ในห้องคนเดียว ที่เดียวที่ปลอดภัยที่สุดคือในห้องนอน เพราะถ้าเปิดประตูออกไปทีไร ทำให้เราต้องคิดอยู่ตลอดว่าวันนี้เราจะต้องเจอกับอะไร เราใช่ลูกเขาหรอ
อยากให้คนในครอบครัวได้ฟัง
ผมต้องทำไงดีครับ แม่ผมเอาตัวเองเป็นหลักทุกอย่างเลยครับ เขาคิดว่าเขาถูกตลอดเลยครับ ผมทำได้แค่รอ จบ ม.6 ตอนนี้ จะจบแล้วครับ ผมทนไม่ค่อยไหวแล้วครับ
ไม่สามารถโฟกัสข้อดีได้ เพราะข้อเสียเยอะมาก แถมไม่เคยพัฒนาตัวเอง โกหก ไม่เคยคิดว่าตัวเองผิด ข้ออ้างเยอะ พูดดีแต่พฤติกรรมแย่ ไม่ให้เกียรคนที่อยู่ด้วยห้ามอะไรทำทุกอย่าง ไปด่าเรากับแม่ในวงเพื่อนลับหลัง เชื่อมั่นตัวเองสุดกู่ไม่เคยทำผิด คิดผิด เวลาตัวเองลำบากเรียกความเห็นใจ แต่พอเราลำบากต้องช่วยตัวเองนะ บอกคนอื่นให้วางแผนก่อนทำอะไร แต่ตัวเองไม่มีเงินกินหลังเงินเดือนออก3วัน บอกเรากับแม่ ' เข้าใจหน่อย' 'เป็นหนี้ ''พยายามเคลียร์อยู่' เคลียร์มา 10กว่าปีแล้วไม่ดีสักอย่าง ฟังแม่เล่าแล้วยิ่งแย่ แม่ทนมา20 ปี ขโมยเงินในบัญชีที่แม่ฝากให้พี่ 5หมื่น ไม่จ่ายค่ารถจนเขาเกือบยึด แอบเอาทองที่แม่เก็บไปขาย ค่าเน็ตเดือน600กว่า รับไม่ได้ เงินไม่เคยได้รับจากเขา ทั้งเดือนจ่ายเกือบหมื่นสี่พันช่วย2พัน สิ้นเดือนมาขออีก ยังไม่คิดตัวเองผิดอีก เป็นเราที่ต้องพึ่งเขา ไปส่งแม่ไปทำงานก็ขอค่าน้ำมัน ตอนนี้เริ่มหันมายืมเราเดือนละ500 ทั้งที่อาทิตย์กว่าเงินเดือนจะออก บอกลำบากนะ แต่ยังกิน เที่ยว นอนอยู่บ้าน ทรมาณแทนแม่เลยค่ะ เขายังไม่เคยคิดว่าตัวเองทำอะไรผิด เป็นเราต้องพึ่งเขา ขาดเขาเราคงทำนั่นทำนี่ไม่ได้ 😭😭สมเพซไม่ไหว เราคุยจนไม่รู้จะคุยจะยังไงแล้ว ทุกวันนี้ใช้การเมิน แต่พอเจอหน้าก็รู้ว่าแม่งไม่เปลี่ยนไรเลย อึดอัด ฉันจะจำจนตายเลยคนแบบนี้ แม่ตอนนี้คือรับคนเดียวสองพันยังต้องทวงทุกเดือน คนแบบนี้เอาไว้ไกลตัวดีกว่า อยู่นานเห็นหน้าคือ....🙄🙄จบมาเราคงช่วยตามกำลังอะนะถ้าจบ แต่ก็อยากเห็นเหมือนกันจะอยู่ด้วยตัวเองยังไงตอนแก่ถ้าไม่พึ่งคนอื่น เงินเกษียญเป็นแสนยังเบิกมากินไม่บอกใคร หนูไม่อยากเป็นแบบแม่คนที่สอง หนูจินตนาการอนาคตเขาไม่ออกเลย ไม่ได้วางแผนอะไรเพื่อตัวเองสักอย่าง 🤯 คิดหนักมากทุกวันนี้
กำลังเจอประเภททำผิดไม่ขอโทษ พูดยากพูดเย็นมากๆ ด้วยความที่ทางเค้าเองเวลาเราทำผิดก็ต้องการคำขอโทษจากเรา แต่ทำไมในกรณีที่ตัวเค้าทำผิดเค้าถึงไม่กล้าที่จะขอโทษเราบ้าง คือตัวเรามองว่ามันไม่แฟร์ เค้าต้องการอะไรจากเราทำไมตัวเค้าไม่คิดว่าเออเราก็ต้องสิ่งนั้นเหมือนกัน
ฟังแล้วร้องไห้เลยอ่ะ
เราก็ไม่ต่างอะไรจากคนอื่นหรอกออกไปนั่งกินข้าวก็โดนด่านั่งกินข้าวอยู่ดีก็โดนพี่เหี้ยๆเเตะพ่อมาก็ไม่สนใจทำอะไรให้ไม่พอใจก็โดนตบโดนด่า บ้างทีบอกจะฆ่าก็มี เหนื่อย😖
บางครั้งก็เกินเยียวยา เลือกออกมาอยู่คนเดียวดีที่สุดแล้ว
เก็บไว้ในใจเลยค่ะ Ep. นี้ ขอบคุณนะคะ
พูดตรงเป๊ะทุกคำพูด คำพูดโดนใจค่ะ
เบื่อบ้าน เบื่อพ่อปะหลาด พี่ชายปะหลาด แต่ทำอะไรไม่ได้
เคยพยายามขอให้เขาปรับครึ่งเราปรับครึ่งเจอกันครึ่งทาง แต่ก็ไม่ได้เพราะเป็นเด็กกว่า เราก็เลยต้องทนปัญหาจากเค้า
ผิดที่ผมเอง ไม่แปลกที่คนในครอบครัวและคนรอบข้างเบื่อหน่ายกับนิสัยแย่ๆคำพูดคำจาแย่ๆที่รู้เท่าไม่ถึงการต้องกราบขอโทษจิงๆครับ🙏🙏(คิดในใจ)
แล้วถ้ามันไม่ได้กระทบแต่ตัวเองเขาล่ะคะ ถ้ามันมากระทบเรา เช่น โทษเรา โยนความรับผิดทั้งหมดมาที่เรา
เราไม่ชอบพี่สาวเลย พยายามจะยอมรับในตัวเขานะ แต่เขาไม่เคยมองเห็นสิ่งที่เราทำให้เขาเลย ด้วยความที่เราเป็นน้องสุดท้อง พ่อแม่เลยเอาใจ เพราะเป็นคนเดียวที่ยังไม่ได้แต่งงาน แต่ทำไมพี่ๆยังยึดติดกับเรา บังคับให้เราเป็นแบบนั้นแบบนี้ ให้ทำโน้นทพนี้ พอทำไรไม่พอใจหน่อยก็บ่นยกใหญ่ใส่เรา พอตอบโต้ชี้แจงหน่อยก็หาว่าตอบปากตอบคำกับพี่ เราอึกอัดมากๆจะทำไรต้องมองหน้ามองหลัง รู้สึกเหมือนเป็นคนอืน
หัวอกเดียวกันเลยค่ะ🥲 เเต่เเย่หน่อยตรงที่เเม่รักพี่มากกว่าค่ะ
เหมื่อนกันเลย😢
ไม่อยากอยู่บ้านแล้ว
เคยพยายามคุยเเล้วค่ะเเม่ตอบเรากลับมาว่าทำไมตรงไหนที่เเม่ต้องเปลี่ยนเเม่ไม่ได้เเคร์ที่เรารู้สึกเเย่ค่ะเเม่บอกว่าเเม่เลี้ยงเรามาเเละส่งเราเรียนเเม่มีสิทธิจะชี้ว่าสิ่งไหนเราต้องทำเเละสิ่งไหนเราต้องเป็นคือมันอาจฟังดูเหมือนเราเป็นเด็กที่ขาดเเม่ไม่ได้ไม่ใช่ค่ะถ้าเราไม่ทำตามที่เเม่บอกเเม่จะโกรธมากเเม่มีปัญหากับการควบคุมอารมณ์ค่ะทั้งตีเรา ตบหัว ด่าทอด้วยท่อยคำที่ไม่น่าฟังตอนนี้เราจะเข้ามหาลัยเราตั้งใจมากเเต่เเม่ตัดทอนเราด้วยการบอกต่อให้ติดมหิดลต่อให้ติดคณะดีๆเเม่ก็จะให้สละสิทธิเเม่บอกว่าถ้าบอกอะไรก็ไม่ได้ก็ไม่มีสิทธิเรียนในสิ่งที่ต้องการ เราอ่านหนังสือวันละ6-7ชม.เป็นอย่างน้อยเเม่เราก็อยู่บ้านไม่ได้ทำงานเเต่เเม่ต้องการให้เราทำงานบ้านที่เค้าจัดไว้เเละทำทุกอย่างให้เป็นในเเบบที่เค้าต้องการไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง ทรงผมเเม่ก็ไม่ชอบให้เราตัดผมสั้น(คำว่าสั้นในที่นี้ไม่ใช่ว่าสั้นเเบบทรงผู้ชายเเต่มัดได้)บางทีเราก็ไม่ค่อยเข้าใจตรงนี้ บางครั้งเเม่มีอาการอารมณ์สองขั้วค่ะไปหาเเพทย์ตามหมอนัดรับประทานยาตามสั่งเเต่เพิ่งเริ่มรักษาตอนช่วงพ.ย.ปีที่เเล้วบ้านของเราไม่ได้ร่ำรวยค่ะ ทุกวันนี้อาศัยในห้องเช่าเเต่เราเรียนดีจึงได้เรียนห้องวิทย์คณิตเราเป็นคนร่าเริง ชอบสนุก ชอบเล่าเรื่่อง ชอบการเป็นที่สนใจในหมู่เพื่อน เเต่พอเราโตขึ้นเรื่อยๆภาพเก่าๆตอนเราเด็กที่เคยโดนการกระทำที่ทำร้ายจิตใจซ้ำๆด้วยความที่เพียงโกรธเราตอนนั้น ทุกวันนี้เวลาโดนพูดถึงเรื่องที่กระตุ้นเรื่องเก่าๆเราจะน้ำตาคลอตลอดเลย มันยากนะคะที่ต้องพยายามเป็นคนที่เก่งในขณะที่รอบข้างมีเรื่องให้คิดในทุกๆวัน ตอนนี้เราพยายามช่างเเม่ง(พูดกันตรงๆ)เสิ่งที่เราพยายามคิดอนนี้คือเดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเราหลอกตัวเองในทุกๆวัน ถ้าใครอ่านจบก็ขอบคุณมากๆนะคะ
ถ้ามีงานทำมั่นคงแล้ว หนีออกมาค่ะ
โฟกัสในด้านที่ดีของคนอื่น เพราะไม่มีใครทำได้ดั่งใจเราทุกอย่าง
เราเป็นคนที่มีทัศนคติที่ญ.ช.เท่าเทียมกันเเต่พ่อเเม่เรากลับคิดต่างยกงานบ้านให้เราทำคนเดียวพอเราบอกว่าทำไมไม่เเบ่งงานก็ชอบทวงบุญคุณที่เลี้ยงเรามานู่นนี่นั่น เเล้วพอเราทำอะไรได้ดั่งใจก็ชอบเเบบไล่เราออกจากบ้านให้ไปใช้ชีวิตตัวเอง เป็นเเบบนี้ทุกวันจนเราเบื่อมาก เเต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย ควรทำไงดีคะ เขาเหมือนจะไม่รับฟังเราตลอดเลยอะคะ
เรามีน้องชายที่อายุห่างกันเเค่2-3ปีคะ ปัจจุบันเราอายุ20 เราเรียนอยู่ค่ะ
อย่างผมเนี่ยเป็น non-binary ที่ชอบผู้ชาย
แล้วแม่ผมรู้...ซึ่งตอนแรกบอกรับได้ แต่จริงๆไม่!
แม่ก็จะชอบพูดว่าให้ไปหาผู้หญิงมาดูแล อย่างน้อยก็เป็นเพื่อน
แต่ผมก็นิ่งไม่พูดอะไร เพราะมันไม่รู้จะพูดอะไรกับเขาเลยครับ นึกไม่ออก~
ผมไม่เข้าใจแม่ว่าแม่คิดอะไรของแม่อยู่ สรุปแล้วแม่มองผมเป็นตัวอะไรกันแน่
ผมเข้าใจดีว่าแม่..ไม่คิดที่จะเข้าใจตัวของผม แต่ผมก็อยากจะบอกให้แม่รู้ ถึงแม่จะไม่รับฟังสิ่งที่ผมพูด....ผมอยากบอกเขาว่า "ผมก็ไม่อยากฟังสิ่งที่แม่พูดเหมือนกัน" และผมก็ไม่ออกความเห็นอะไรกับเรื่องนี้ของแม่เลย ผมนิ่งกับหลายๆประโยคที่เขาพยายามจะสื่ออะไรแบบนี้
.
เอาเป็นว่า ผมไม่แคร์แม่หรือพ่อหรือใครทั้งนั้นเลยครับ เพระาถ้าพวกเขาไม่คิดที่จะเข้าใจเรา ก็เชิญพวกเขาสู่พบภูมิที่แย่ๆครับ
~~~ ผมอายุ 19 ก็เรียนอยู่เหมือนกันครับ แต่ออกมาอยู่หอเลยรู้สึกสดชื่น ไม่ต้องมีใครมาจู่จี้ ตอนนี้ฟินกับชีวิตมากๆครับ อิอิ
เวลาพ่อเมาชอบด่าเรา ไล่เราออกจากบ้าน ประจานให้ข้างบ้านรู้ ในทางเสียหาย ทั้งที่เราไม่ผิดอะไร เมาแล้วชอบทำลายข้าวของ ทนมาจะ30ปีละ จิตใจบอบซ้ำสุดๆ🥺
หนูเบื่อยายที่สุดคะ เพราะว่าบ่นอยู่ได้ทำอะไรก็ผิดคะ บ่นตลอดทุกวันนนนนน หนูอยากฆ่าตัวตายที่สุดดตะ
ถ้าที่บ้านแบบพูดคุยไม่ได้เลยล่ะคะต้องทำไงจะสรรหาคำไหนมาอธิบายก็ไม่ได้เขาตัดคำเดียวว่าเรากับเขามันคนละชั้นกัน เราไม่มีสิทธิมีเสียงอะไรเลยย
แก้ที่เราเป็นเรื่องที่รู้อยุ่แล้ว พยายามทำมาตลอดมองข้ามไป มองข้อดี แต่สุดท้ายมันก้มีความอึดอัดเก็บกดอยู่ข้างในโดยที่ไม่รู้ตัว แล้วสุดท้ายวันนึงมันก็จะระเบิดออกมา อยากได้วิธีในการพูดคุยปรับความเข้าใจหรือทำยังไง บอกตรงๆ หรือแยกตัวออกมาเลย
วันนี้เรายืนฟังพ่อเราด่าลูก( เรา ) ให้เพื่อนฟังทางโทรศัพท์ เรารอให้เขาวางก่อนแล้วเราก็บอกว่าเราไม่โอเค ความดีไม่ต้องทำหรอก ไม่มีใครจดจำ ทำแต่เรื่องไม่ดีสิ คนจะได้จำแล้วโพทะนา
ด่าเราว่าปวดฉี่ไปเข้าห้องน้ำ ไม่เอาของให้ ทั้งๆที่เขาสามารถหยิบเองได้ ประสาทกลับนะ เพื่อนคงเซ็ง
ด่าเราที่เราถามว่ากินกาแฟหรือยัง ทำนองเยาะๆว่ากูตื่นเช้ากว่ามึง เสือกมาถามหาหอกอะไร ไอ้พวกตื่นสาย เพื่อนก็คงเซ็ง
ด่าเราว่าไม่เคยเห็นถูบ้าน ก็ไม่เคยเห็นเอง แล้วมอบหน้าที่นี้ให้หลานไปแล้วไม่ใช่เหรอ งงไหม
พูดง่าย ทำยาก
มาได้ตรงเวลามากค่ะ
บางคนชอบเหยียด คิดว่าตัวเองฉลาดกว่าคนอื่นทุกเรื่อง พอเราถามอะไรนิดหน่อยก็ชอบทำท่าทางเหยียดว่าทำไมเราโง่จัง ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงไม่รู้ 😂😂😂😂 toxic มากคะ
คือโฆษณา เยอะมากกกก4-5 คลิป
เราโคตรจะเหลียดน้องตัวเองเลยค่ะ เรเราไปนินทานู่นั่นนี้ทั้งที่เป็นเรื่องไม่จริง ทำตัวนิสัยไม่ดีใส่พอเราดุ/ว่าพีอเเม่ก็บอกว่าน้องยังเป็นเด็กทั้งทึ่น้องรู้เเล้ว
อาม่าเราก็เหมือนกันค่ะtoxicมากๆเราควรทำยังไงดีค
พ่อ*
ไม่ว่าหน้าไหนอย่่มาบอกให้กตัญญู
เมามาก็ก่นด่าแม่ก่นด่าทุกคนรอบตัว ไม่เคยโทษตัวเองเลย ต้องฟังเสียงก่นด่าตั้งแต่เล็กจนโต ตกดึกพ่อเข้าบ้านทีไรจะต้องระเเวงว่าคืนนี้จะได้นอนไหม จะมีเสียงก่นด่าอะไร บางทำพูดก็ออกมาก็ทำร้ายจิตใจ พอเราตอบโต้บ้างก็เขาก็อาลาวาททำร้ายข้าวของ เคยถึงขั้นจะฆ่าแม่ เขาอ้างว่าเขารักลูก แต่เขาอยู่ในวงเหล้ามากกว่าอยู่กับลูก ทำให้ลูกเจ็บปวด ไม่มีใครยอมใครเลย ทั้งแม่ก็เหมือนกัน สร้างหนี้เข้าบ้านแต่ไม่เคยยอมรับผิด ว่าพี่สาวว่าจะมาใช้ทำไม ทั้งๆที่บ้านจะโดนขายอยู่แล้ว พี่สาวก็มาพยุงไว้ อยู่ในครอบครัวแบบนี้มาตั้งแต่เล็กจนโต เห็นภาพที่พอถีบประตูจนพังภาพทะเลาะเบาะแว้งของพ่อแม่ตั้งแต่6ขวบ กับคำพูดทิ่มแทงจิตใจของพ่อแม่ตั้งแต่เล็กคนโต จนม.5 ทนไม่ไหวแล้วเลยเลือกกินยาเพื่อให้หลับ โอเวอร์โด๊ทแต่ก็ไม่ตาย แอบผิดหวังมาตลอดที่ไม่ตาย ทุกวันนี้ก็พยายามควบคุมตัวเอง ทุกครั้งที่พ่อเมากลับบ้านมาอาลาวาท ต้องกินยาเพื่อให้ตัวเองหลับ หลายครั้งก็อยากฆ่าตัวตายตลอด อยากทำร้ายตัวเอง แต่ก็ต้องอดทน เพราะมีแมวที่ต้องเลี้ยง มีคนที่อยากอยู่ด้วย ทำได้แค่จิกหนังตัวเองจนเป็นแผล ทุบตัว ทุบหัวตัวเอง ต่อยผนังเอาหัวทุบผนังให้มันเจ็บปวดให้สุดๆ
สู้ๆนะคะ เราก็เป็นแบบคุณเลย เพราะคนๆเดียวทำให้วุ่นวายไปหมด ตอนนี้เราไม่อยากอยู่บ้านเลย แต่ยังมีแม่ที่พิการ มีน้องที่เรายังห่วงอยู่ ทำให้เราไม่กล้าไปไหน อยากเอาเขาหนีจากตรงนี้ หนีจากพ่อ แต่ตอนนี้เรายังไม่มีเงินมากพอ และอีกอย่างก็กลับมาคิดทำไมถึงต้องให้คนๆเดียวทำให้3 คน จิตตกก็ไม่รู้
เรื่องนี้กับชีวิตจริง จากตัวฉันเอง ฉันเคยเผชิญหน้า กับ เรื่องบ้าบ่อ เรื่องนี้คะ ฉันมีพ่อ แม่ แม่ เป็นครู พ่อ เป็นคนขายยางรถ Otani ฉันเคยเผชิญฝันร้าย คือ โดนแม่บ่นด่า สารพัด บางวัน แม่ซื้อยำคอหมูย่าง แม่กลับบ้าน สภาพร้อน ทำงานเหนื่อย กระหิวกระหาย แม่บ่นด่าสารพัดฉัน แล้วทุกครั้งแม่ซื้อกับข้าว หรือ ทำกับข้าวกิน หรือ เวลาแม่อยู่บ้าน เค้าชอบ บ่นเป็นภาษาเหนือ เป็นประจำ ทำให้ฉันรู้สึก แย่ชีวิตกับตัวเอง ใจหนึ่ง อยากหนีออกจากบ้าน ไปอยู่ญี่ปุ่น(ศรีวิไล) อีกใจหนึ่ง ไปวัดวาอาราม(เพื่อที่จะสงบลงได้) มันเป็นความรู้สึกของฉันที่ได้เจอเรื่องไม่ดีชีวิตกับฉัน ความจริงอีกด้าน คือ แม่ของฉัน มีความลับพฤติกรรมซ่อนอยู่ ฉันอยากจะรู้จริงๆ เนื่องจาก พึ่งฉันอายุ20ปี(บรรลุนิติภาวะ) แม่ อายุ 45ปี พ่ออายุรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ เลย แม่อายุ40กว่าแล้ว ก็ไม่หยุดบ่นอีก ฉันรู้สึกโกรธตัวเอง มาก ที่ทำผิดพลาด ครั้งมาหั้น แล้วลึกๆในใจคือ แม่เคยมีตราบาปหรือไม่ ตราบาป คือ ทำเคยไม่ดีกับฉัน ชอบ ด่า บ่น หรือ กระตุ้นกระทบกระเทือนจิตใจความรู้สึกของฉัน ฉันกลายเป็นโรคPTSD ระยะที่2 ตอนนี้ ฉันเครียด เรื่องแม่ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ฉันจะไม่สนิทสนมกับแม่ เดี๋ยวจะฝันร้ายอีก หรือ ไม่ข้าวข้างอีกเลย
โฆษณาเยอะมาก
ทำใจครับ ทักษะ ความรู้ที่ได้จากที่นี่ บางเรื่องใช้ได้ตลอดชีวิต แลกกับโฆษณา 4-5 ครั้งเป็นกำลังใจให้ทีมงาน ไม่คุ้มหรือครับ?
วิธีรีตองเยอะเหลือเกิน กว่าจะสื่อสารกันให้เข้าใจ บางคนนี่ไม่อยากอธิบายละ ปวดหัว อเมริกา เยอรมัน ไม่มีนะแบบนี้ รู้สึกอย่างไรก็อธิบายไป เขาก็ยอมรับความคิดเห็นด้วยนะ แต่วิธีการคิดของคนไทยมันป่วยๆแต่ไหนแต่ไรแล้ว ส่วนตัวไม่ชอบสังคมแบบไทย
ใครมีพ่อแม่ที่แบบว่าอายุ20อ่ายังไม่ต้องมีแฟนนะแต่พ่อแม่ก้อชอบพูดเล่นกับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าเราว่ามาเป็นแฟนกับลูกเราไมและชอบบอกว่าถ้าโตไปอ่าจะให้ลูกชายคนนุ้นคนนี้มาเป็นแฟนเราอะไรงี้อ่าเคยปะ?🥺
จะแชร์ลงเฟสบุคยังไม่กล้าเลยตัวฉัน
เราพูดอะไรไม่ได้เลยต่อให้ไม่ชอบ
โฆษณามาทุก3นาที
แม่เราเลยปากแซ่บมากค่ะ พูดแต่ละที่อยู่ด้วยไม่นานไม่เกิน1นาที😂
เคยบอกไปตรงๆว่า ทำไมแม่พูดมากจัง ทะเลาะกันใหญ่โตมากๆ เหมือนคนอกตัญญู
คุณไม่ได้อกตัญญู เขาคลอดคุณออกมา เขามีหน้าที่เลี้ยงดูให้เติบโต คุณไม่ได้ติดหนี้อะไรเขาเลย มันเป็นสิ่งที่เขาต้องการให้คุณออกมาแล้วเขาก็เลี้ยงดูเท่าที่เลี้ยงได้
คำว่าแม่พูดมากจัง คือแม่คุณบ่นหรอครับ เลือกใช้คำพูดอาจไม่เหมาะสมแหละ ถ้ามีคนบอกว่าทำไมคุณพูดมากจัง มันก็สะเทือนใจอยู่เหมือนกันนะครับ ใจเขาใจเรานะ
เคยพูดตรงๆ ถามแนวทางที่อยู่ร่วมกันได้ คนในครอบครัว ขอโทษ แต่ก็ทำแบบเดิมอีก ทำอย่างไรดีคะ
อาจเป็นสิ่งที่ติดตัวเขาตั้งแต่แรกแล้วไม่รู้ตัวว่าทำ กับเขาขอโทษให้จบเรื่องไป กับประเด็นที่เคลียมันไม่ได้เคลียจริงๆ แนวทางที่ว่าเนี่ยได้ทำพันธสัญญาอะไรไหมแบบถ้าคุณทำแบบนี้อีกเราจะแบบนี้แบบนี้ หรือเรามีสิทธิ์ทำนู่นนี่อะไรพวกนี้ไหม
บางท่อนเสียงพูดเบาเกินไปค่ะ
ต้องงงจัดการตนเิง
จำเป็น
หัวเราะเยอะไป
ครอบครัวคือครอบครัว คือสายสัมพันธ์เดียวกันแม้ไม่เหมือนกันหมดทุกอย่าง แต่ส่วนใหญ่มักนิสัยคล้ายกัน ไม่ต้องให้นักจิตวิทยามาชี้นิ้วสอนอย่างกัยเทวดามาโปรดหรอก ไม่ใช่เรื่อง คนในครอบครัว เขาก็มีสมอง จัดการกันเองได้ คนนอกเข้ามาจุ้นโดยไม่รู้ที่มาที่ไป จะยุ่งมากขึ้นซะเปล่าๆ
Patompaun Hanon จะบ้าหรอ บางครอบครัว พ่อฆ่าแม่ ลูกฆ่าแม่ พ่อตีแม่ จะบ้าหรอ คนแม่งไม่เหมือนกันหนิ ถ้าอยากดักดานก็ดัดดานคนเดียว อย่าไปบอกให้คนอื่นเขาดักดานเหมือนตัวเอง
น่าสงสารเม้นนี้จัง คุณคงจะเจออะไรมาเยอะ ที่ทำให้ไม่สามารถไว้วางใจคนอื่นหรือมองเห็นความหวังดีของคนอื่นได้ เป็นกำลังใจให้นะ 😔
เรื่องคนในครอบครัวนี่แหละ ตายน้ำตื้นกันมาเยอะแล้วเคยได้ยินไหมหลายๆบ้านทำไมคนในครอบครัวเดียวกัน ถ้าไม่จำเป็นไม่อยากจะคุยกันนาน สาเหตุเพราะคุยกันทีไรระเบิดลงทุกทีมาจากเรื่องที่สะสมในครอบครัว เนื่องจากเป็นคนในไม่ต้องเกรงใจกัน กลับกันกับคนทั่วไปแต่ละคนสามารถเป็นคนดีมีมารยาทเกรงใจมีเหตุผล กลายเป็นคนน่ารักเสมอสำหรับคนนอก อาจเพราะเป็นหน้าที่การงาน มารยาทสังคมหมู่มากบังคับจึงใช้กับคนไม่ได้ผูกพันอะไรกันได้ไม่ยาก ถ้าปล่อยให้คนในบ้านรู้เองจัดการกันเองได้จริงคนนอกไม่ต้องมาสอนแนะ คงไม่มีข่าวความรุนแรงในครอบครัวสารพัดแบบอย่างทุกวันนี้
อยากให้นักจิตวิทยามาชี้นิ้วมาเหมือนเทวดามาโปรดค่ะ
เลยเข้ามาฟัง
เรามีสมอง แต่หลายๆครั้งเราก็ต้องการความช่วยเหลือทางสุขภาพจิต ในรูปแบบของคำปรึกษาจากคนรอบข้าง
คุณต้องรับรู้ให้ได้ก่อนว่า ในสังคมนี้คำว่า ครอบครัว ไม่ใช่สายสัมพันธ์ที่ดีเสมอไปสำหรับทุกคน
@@jhitakorn6136 เนื่องจากเป็นคนในไม่ต้องเกรงใจกัน กลับกันกับคนทั่วไปแต่ละคนสามารถเป็นคนดีมีมารยาทเกรงใจมีเหตุผล กลายเป็นคนน่ารักเสมอสำหรับคนนอก **** เจอเต็มๆ
โฆษณาเยอะมากเกินไปเทียบกับความยาวpodcastค่ะ
แนะนำดาวน์โหลดมาไว้ก่อนค่ะ เราทำอยู่ ดีค่ะ
YT premium ครับ. เป็นการลงทุนอย่างหนึ่ง.
ต้องงงจัดการตนเิง
ใช้เลยค่ะตอนนี้เบื่อมากๆโควิดทำให้เีาต้องมาใช้ชีวตอยู่ด้วยกันนานๆรู้สึกไม่โอเคในหลายๆเรื่องแรกๆก็ไม่รู้สึกอะไรแต่พออยู่นานไปมันกลายเป็นเบื่อหน่ายแม้แต่หน้าตาก็ยังไม่อยากมองไม่คิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้ได้มันเกินจะต้านจริงๆกลัวว่าจะเป็นบ้าในสักวัน
แต่ละครอบครัวแต่ละคนมีเวรกรรมไม่เหมือนกันบางคนทั้งชาติเขาไม่ยอมรับการเปลียนแปลงถ้าใครทุกข์เพราะเรื่องนื้ถ้าหนักหนาหลับตาลงดชูแลตัวเองดีกว่าเยอะ
บางทีพ่อแม่เป็นตัวนําให้ลูกทะเลาะกันเพราะพ่อแม่มีอคติกับลูกบางคน
ใช้ รักลูกไม่เท่ากัน.รักลูกที่ ดูแลตัวเองไม่ได้.กลับไม่ชอบ.ลูกที่ดูแลตัวเองได้ และ ดูแล ค่าใช้จ่าย อาหารการกิน กลับไม่แคร์ นึกถึงไม่ชอบ ไม่รู้จักคิด ผิด ถูก.
ยอมรับข้อผิดพลาดของตัวเราเองให้ได้
ทำไมเสียงดูแตกๆไม่ชัดเหมือนไฟล์ปีก่อนๆเลยอะครับ
คือโดนบ่นทุกวันๆเเบบอยากข้าทุกคนในบ้านเเละข้าตัวเองตายตามอยากตาย
*ฆ่า*ไม่ใช่ ข้า ครับ มันไม่ช่วยไรหรอกครับการฆ่าน่ะ ผลกระทบเยอะมาก คุณแค่ไม่อยากเจอสิ่งที่เจอทุกๆวันเลยเลือกว่าให้มันหายไปน่าจะดี คุณหายไปก็น่าจะดี หนีมันไป แต่มันก็สิ่งที่ทำได้คือหนีจากตรงนั้นโดยไม่ใช่การฆ่า ออกไปใช้ชีวิตของคุณเอง ชีวิตคุณจะดีขึ้น แต่พอหลุดพ้นเขาไปแล้วเช็คก่อนว่าคุณอยู่ด้วยตัวเองได้ไหมคุณพร้อมที่จะเผชิญได้ไหม
>>พูดคุยกับเขาเป็นสิ่งที่ดีไม่จำเป็นต้องเก็บ ปลดปล่อยได้ทำไปครับพูดมันออกมา
ผิดไหมที่ไม่ชอบนิสัยพ่อพ่อชอบชัดเรา