Розмір відео: 1280 X 720853 X 480640 X 360
Показувати елементи керування програвачем
Автоматичне відтворення
Автоповтор
เป็นการ์ตูนที่อ่านทั้งน้ำตา คือมันไหลเหมือนเราร้องไห้ฟูมฟายเลยมันไหลไม่หยุด และเราก็หยุดอ่านหน้าต่อไปไม่ได้ด้วย ไม่ได้ร้องเพราะเศร้าอะไรแต่เพราะเชียร์โชโฮคุเชียร์ซากุรางิ ทั้งตื้นตันใจและประทับใจ ทั้งชีวิตไม่เคยประทับใจอะไรจนร้องไห้ออกมาได้ขนาดนี้ และมั่นใจว่าทั้งชีวิตคงไม่มีการ์ตูนเรื่องไหนที่เราจะรักมากกว่าเรื่องนี้อีกแล้ว
อารมณ์เดียวกันเลยครับ เป็นการ์ตูนแทบจะเรื่องเดียวเลยมั้งที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ได้ขนลุก น้ำตาไหล รักสุดแล้วสแลมดั้ง
หลายเหตุผล ว่าทำไมสแลมดังค์ถึงเป็นการ์ตูนขวัญใจมหาชนทุกยุคทุกสมัย 1.ตั้งอยู่ในพื้นฐานความเป็นจริง การรีบาวด์สุดโหดของซากุรางิ การชู้ตสามแต้มที่แม่นยำของมิสึอิ กอริล่าดังค์ของอาคางิ ล้วนแต่เกิดจริงได้ถ้าหมั่นฝึกฝน 2. ไม่มีใครเพอร์เฟก ซาวาคิตะ ฝีมือเก่งแต่สมาธิหลุดบ่อย รุคาว่า มีความหยิ่งในตัว ซากุรางิมีพรสวรรค์แต่ขาดประสบกาณ์ มิสึอิ มีเซนส์แต่สภาพความฟิตไม่โอเค 3.ทีมพระเอกก็ใช่ว่าจะเจ๋งเสมอไป ตอนที่แข่งกับไคนัน นักบาสที่ทุกคนอาจลืมไปแล้วนามว่า มิยามาสุ ได้ออกมาจัดการกับเจ้าหัวแดงซะอยู่หมัด และก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้โชโฮคุต้องแพ้ไคนันไปอย่างน่าเสียดาย 4.ไม่ใช่การ์ตูนบาสที่พูดแต่เรื่องบาสอย่างเดียว มันมีทั้งความรัก ความเป็นเพื่อนเข้ามาด้วย ฉากมิสึอิสำนึกผิดกับอาจาย์อันไซเชื่อว่าทุกคนคงจำได้ดี อาจารย์ผมอยากเล่นบาสอีกครับ พร้อมเพลงsekaiowaru madewaก็ดังขึ้น น้ำตาแตกไปตามๆกัน 5.อาจาย์ทาเคฮิโกะ อิโอนุเอะผู้เขียนเรื่องนี้ ใช้ลายเส้นแสดงอารมณ์ออกมาได้ดีจริงๆ โดยไม่จำเป็นต้องใส่คำพูด ทุกท่านอาจจำฉากในมังงะช่วงนาทีสุดท้ายอาจาย์วาดเพียงแค่รุคาว่าผ่านบอลให้ซากุรางิชู้ตลงไป รูปซากุรางิแปะมือกับรุคาว่า รูปกรรมการเป่านกหวีดหมดเวลา ราวกับว่า มันมีเสียงออกมาจากหนังสือซะงั้น6.แสลมดังก์ที่ไม่ใช่แสลมดังก์ หลายๆคนที่อ่านก็อยากให้ไฟนอลช็อตแห่งชัยชนะเป็นซากุรางิดังค์ใส่ซังโนในนาทีสุดท้ายให้สมกับชื่อการ์ตูน แต่อาจารย์กับเขียนให้เป็นลูกชู้ตเก็บตัว ซึ่งบอกได้เลยว่า สร้างความประทับใจไม่น้อย ไม่ว่าจะผ่านมากี่ยุค กี่สมัย หรือจะมีการ์ตูนบาสออกมาอีกกี่เรื่อง เชื่อว่าแสลมดังก์ยังคงเป็นการ์ตูนอันดับหนึ่งที่ยังคงก้องอยู่ในใจทุกคนครับรอเลยครับ
มันไม่ใช่ล้วนแต่เกิดจริงได้ถ้าหมั่นฝึกฝน แต่มันเกิดขึ้นจริงมาก่อนครับ เพราะตัวอาจารย์ผู้วาดและทีมงานแกเปิดทั้งวีดีโอ ภาพ นิตยสารรวมไปถึงสื่อต่าง ๆ ของการแข่ง NBA ใช้เป็นต้นแบบท่าทางและใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงในการทำงานครับ
อ่านการ์ตูนเรื่องนี้ตอน ม.1 ปี39 ก็หัดเล่นบาสเลยพอมาเป็นครูฝึกสอน ก็เอาการ์ตูนเรื่องนี้ให้นักเรียนอ่าน(โรงเรียนที่ไปสอนอยู่ไกลตัวเมืองมากมีกีฬาที่เขารู้จักคือ ฟุตบอล ตะกร้อ และวอลเลย์บอล)และปีนั้นผมอยากให้มีส่งบาส เลยต้องหานักบาส แต่ต้องสร้างแรงบันดาลใจกันก่อน ปีนั้นก็ได้รองแชมป์เขตและอีก2ปีถัดไปก็เป็นแชมป์เขต แต่เข้าระดับจังหวัดตกรอบ2 ทุกวันนี้นักบาสชุดนั้นก็ยังติดต่อผมอยู่ แม้ผมจะไม่ได้สอนมาแล้ว15ปีและลูกศิษย์ผม หลายๆคน ก็ยังเอาเรื่องนี้ไปเป็นแรงบันดาลใจ ให้ลูกศิษย์ของเขาอีกทอดหนึ่ง ขอบคุณการ์ตูนเรื่องนี้จริงๆ ส่วนหนังสือการ์ตูนเรื่องนี้ผมซื้อตั้งแต่เล่มละ30บาท ทุกวันนี้มันกลายไปเป็นของขวัญให้กับนักบาสของผมทั้ง3รุ่น
ชัดเจนครับ เคลียร์เรื่องตอนจบ คือหลายคนบอกอาจารย์แกโดนตัดจบบ้างไรบ้าง จริงๆแล้ว แกตั้งใจให้มันจบแบบนั้นจริงๆ เพราะไม่สามารถเขียนฉากที่ดีและพีคแบบนั้นได้อีกแล้ว และไม่ยอมเขียนภาคต่อด้วย อารมณ์แบบดราก้อนบอลแหละครับ ถ้าเกิดไปต่อมันก็อาจไม่สนุกเท่าเดิมแล้ว
ภาพสวยจัง อยากดูแล้วค่ะ คิดถึงหนุ่มๆโชโฮคุมากๆเลย เราคือคนที่อ่านเรื่องนี้และเล่นบานตอนการ์ตูนเรื่องนี้ตีพิมพ์ขายค่ะ มังงะนี่วนหลายรอบมากค่ะ ดีใจที่มีอนิเมะสวยๆให้ดูค่ะ
Slam Dunk เคยเป็นการ์ตูนกีฬาที่ดีที่สุดสำหรับผมมายาวนาน จนผมมาเจอเรื่อง Haikyuu ที่ส่วนตัวผมรู้สึกใกล้เคียงจนรู้สึกเหมือน Slam Dunk แค่เปลี่ยนจากบาสเป็นวอลเล่ และใส่องค์ประกอบที่ดูจะมีมากกว่า Slam Dunk ตอนที่ดู Haikyuu ผมรู้สึกคิดถึง Slam Dunk ตลอด ทั้งการเรียนรู้ของตัวเอก การซ้อม ความพ่ายแพ้ แต่ด้วยการที่ Haikyuu เป็นการ์ตูนที่ใหม่กว่าความสนุกส่วนตัวผมว่าก้มีมากกว่า แต่สุดท้ายผมก้เห็นเงาของ Slam Dunk อยู่ในเรื่อง Haikyuu อยู่ตลอด ถ้าการ์ตูนกีฬาผมก้ยังคงให้ Slam Dunk เป็นอันดับ1เสมอเพราะตอนนี้มันเป็นส่วนนึงของชีวิตไปแล้ว ถ้าอันดับ2ที่ใกล้อันดับ1แบบสุดๆก้คง Haikyuu ครับ
“เวลาแห่งเกียรติยศของลุงมันเมื่อไหร่กันล่ะ ตอนที่เป็นแชมป์ทั่วประเทศน่ะเหรอ? สำหรับผมมันคือตอนนี้นี่แหละ”ประโยคที่ผมชอบมากที่สุดในเรื่องครับ
เป็นมังงะที่ยอดเยี่ยมตลอดกาล สวยงาม เเละทรงพลัง กลับไปอ่านกี่ครั้งก็ยังคงรู้สึกตื่นเต้นเหมือนกับครั้งเเรกที่ได้อ่าน เนื้อเรื่อง ตัวละคร ลายเส้น มันเติมเต็มให้กันจนได้คำว่า ยอดเยี่ยมตลอดกาล เติมอยู่ด้านหลังชื่อ เป็นความสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่คนเขียนอย่าง อ.อิโนอุเอะ จะทำได หวังว่า อ.คงภูมิใจกับสุดยอดมังงะของเเก เพราะเชื่อเลยว่าทุกคนบนโลกที่ได้อ่านต้องภูมิใจกับมังงะเรื่องนี้ เพราะมันยอดเยี่ยมมากจริงๆ สำหรับเราเเล้ว Slam Dunk คือมังงะที่ดีที่สุดในชีวิตเรา เเละเราก็โคตรรู้สึกดีที่ได้อ่านมังงะเรื่องนี้เเละก็โคตรรักลายเส้นของ อ.อิโนอุเอะ จนตามอ่าน Vagabond มาจนถึงปัจจุบัน เรียกได้่ว่าเป็นสาวกของ อ.เเกไปเเล้ว
ทั้งซึ้ง ทั้งตลก ทั้งสนุก สะใจ รักการ์ตูนเรื่องนี้มากๆเลยครับ
ชอบมากที่สุดจริงๆครับ รักและรอคอยการกลับมาครับ❤️❤️❤️👍🏻👍🏻👍🏻
นักเขียนอาจจะไม่ได้อยู่ตลอดกาล แต่ตำนาน Slamdunk จะคงอยู่ตลอดไป
ชอบมากเลยครับ ตอนเด็ก ๆ ตื่นดูทันบ้างไม่ทันบ้าง แต่สนุกและฮามาก ตัวละครเท่ทุกตัวเลย
ผมไม่ได้อ่านเรื่องนี้ แต่ตอนจบทำเอาผมนึกถึง อิตโต้ นักเตะเลือดกังฟู ภาค 2 เลย เนื้อเรื่องกำลังปูทางให้กลับมาแข่งกับเพื่อนในภาคแรก แล้วก็โดนสนพ.ตัดจบไปดื้อๆ นอยด์มาก
เรื่องนี้ดูยังไงก็ไม่เบื่อจริงๆ มีเกร็ดบางอย่างที่อยากจะเสริมนิดหน่อยคับ- ชุดแข่งของเรื่องนี้อ้างอิงจากทีมใน NBA โชโฮคุ - ชิคาโก้ บูลเรียวนัน - โอลันโด้ เมจิกไคนัน - แอล เอ เลคเกอร์โชโย - บอสตัน เซลติค- ตัวละครบางตัว ก็อ้างอิงจากผู้เล่น NBA ในยุคนั้น อย่าง อาคางิ กัปตันของโชโฮคุ ถ้าดูดีๆนี่ คล้ายกับ แพทริค อิววิ่ง ผู้เล่นของ นิวยอร์ค นิกส์ มาก หรืออย่างรุคาว่า ก็มีทฤษฎัว่า ต้นแบบนั้นคือ ไมเคิล จอร์แดน
Zaguragi - Dennis Rodman
ไมค์สวยมาก ยี่ห้ออะไร รุ่นอะไร ราคาเท่าไหร่ครับ ?
ดีครับ เคลียๆดี ชอบการพูดถึงเรื่องมาก เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวที่เป็นดังดวงใจ ตั้งตาเฝ้ารอดูยิ่งกว่าโงกุนอีก นั่งดูไปร้องไห้ไป คือเนื้อเรื่องมันดี มันสอนให้สู้ดี และยังส่งพลังงานมาถึงเราด้วย ให้มีพลังและกำลังใจมากขึ้น น้องงิ คือน้องในดวงใจที่ชอบเอามือล้วงลงไปในกางเกง ดูกวนตีนที่สุด ขอบคุณเจ้าของช่องเอาเรื่องนี้มาขยี้ให้เด็กรุ่นหลังได้ดูและรับรู้เหมือนคนยุค90อย่างพวกเรา แม้ พูดเรื่องอายุมันจะเครียดเอานะ😁😅 เลิฟๆครับ🤟🤟
ร็อดแม่น = ซากุรางิจอแดน = รุคาว่าพิพเพ่น = มิซึอิ สามประสานตำนานชิคาโก้
มิซึอิ = สตีเฟ่น เคอรี่รุคาว่า = เคลย์ ธอมป์สันจอมทำคะแนน แม่นทุกระยะ..แห่ง โกลเด้นสเตท วอริเออร์
ผมให้รุคาว่าเป็นเควิน ดูเเล้น
สมัยรายสัปดาห์ใน BOOM มีบรรยายความละเอียดในงานเขียนของอาจารย์อยู่เรื่อยๆ ด้วย การเขียนสนามนี่ มุมกล้องไม่ใช่ง่ายๆเลย ละเอียดมากๆ
ทรมานมากรออ่าน boom แต่ละตอน
จุดเด่นของเพลงนอกจากเพลงOP เพลงED ยังมีดนตรีCharacter theme songs ของตัวละครซึ่งบางตัวมีหลายเพลงด้วยก็โดดเด่นไม่แพ้กันค่ะ ปล. มิตจัง theme song ตอนจะปลดลิมิตตัวเองฟังแล้วเดือดดีค่ะ จุดประกายความฮึกเหิมได้ดีเลย
เสริมอีก☝ข้อ คือ เทคนิค ทักษะ สกิล กฏกติกา บาสฯ ก็อ้างอิงจากของจริง
ใช่ครับ จริงๆเลยของอาจารย์ มันก็ผสมระหว่างความจริงจังกับความอินดี้ เพราะตอนที่ชนะ ซากุคือ “เสี่ยตาย เสี่ยหมดเวลาในการเป็นนักกีฬา” ใครอ่านมาก็จะรู้เลย อาจารย์อันไซ คู่แข็งก็รู้ แต่ก็ต้องงัดเอาซากุรางิออกมา ให้เห็นชัดๆว่า “โชโหคุ” ต้องมี “ซากุรางิกับรุคาว่า” น้ำตาจะไหล ที่ตอนชนะคือ “ชู้ตโดยที่มีจิ้งจอกสุดหล่อ คู่แข็งทางใจเป็นคนส่งให้ และ ภาพนั้นก็เป็นตำนาน” อาจารย์เองก็เลยไม่เขียนต่อ เพราะ มันจะไม่สมจริง แล้ว คนอื่นๆในทีมตอนนั้นก็ไม่สามารถแทน ซากุ กับ รุคาว่า หรือ มิตจัง เรียวงะ เฮียกอ ได้เลย แพ้แบบนั้น สมจริงที่สุดแล้วครับ
สำหรับผมที่เคยเล่นบาส และติดตามแสลมดังค์ผ่าน boom comic รายสัปดาห์ในสมัยนั้น รู้สึกผูกพันธ์กับการ์ตูนเรื่องนี้มากจริงๆครับ ส่วนตัวคิดว่า มีปัจจัย2-3 ประการที่ทำให้แสลมดังค์เป็นการ์ตูนขวัญใจของคนทั่วโลก 1:การออกแบบตัวละคร พระเอกตัวหลักทั้ง5คน ที่คาแรคเตอร์ชัดเจน แตกต่าง รวมถึงคู่แข่งในทีมต่างๆ ก็ออกแบบตัวละครได้อย่างมีมิติ น่าสนใจ รวมถึงพัฒนาการในการเล่นบาส ของพระเอกของเรา ซากุรางิ ก็เป็นจุดที่ทำให้คนอยากคิดตาม2:สตอรี่ หรือบท ที่สนุกสนาน เล่าเรื่องได้กระชับ มีมุกตลก มิตรภาพ และโหมดจริงจัง ดราม่า การแข่งขันที่กดดัน การถือว่าครบรสชาติ3:การถ่ายทอดเรื่องราวผ่านภาพที่ค่อยๆพัฒนาฝีมือขึ้นอย่างก้าวกระโดด จนตอนหลังๆ ในซีนแข่งขันบางช่วง แทบไม่มีบทอะไรให้อ่านเลย ดูภาพอย่างเดียวก็สนุกแล้ว สื่อสารได้เก่งมาก
นับรอบดูแล้วมาเล่าให้ฟังด้วยนะคะ,👌😆...
อยากดู
สแลมดังก์ผมอ่านทีไร ไม่เคยหยุดได้สักครั้ง อ่านกี่ครั้งก็สนุก หัวเราะคนเดียว ยิ้ม น้ำตาไหล อ่านจนครบทุกเล่มยันเช้า อ่านไม่เคยเบื่อ จนพี่สาวแอบขโมยเอาไปขาย ผมไม่คุยกับพี่สาวเป็นปีๆ
Slam dumk เป็นการ์ตูนเรื่องยาวเรื่องแรกที่เราอ่าน เรียกว่าเป็นตัวเปิดโลกการ์ตูนของเราเลยก็ว่าได้ รักมากจริงๆ เรื่องนี้ ❤
แสลมดั้ง ผมชอบเพราะดูจากทีวีแต่กว่าจะได้อ่านการ์ตูนนานมาก แต่แบบมังงะบาส ผมอ่าน Harlem Beat มาก่อน แล้วแถวบ้านก็มีแป้นบาสอันเดียวเลยชอบเล่นแนวสตรีทบาสกันมากกว่า อีกเรื่อง Dearboys แรกๆอ่านสนุกน่ะ แต่ร้านเช่่าไม่ซื้อเล่มต่อเพราะไม่มีคนอ่าน จนตอนนี้ไม่รู้เป็นไงละเรื่องนี้จบยัง😅
ข้อ11.เหนียงโค้ช อันไซ น่ารัก
รอทางเมเจอร์ ประกาศวันฉายในโรงภาพยนตร์ เลยครับ
ฉาก พาวเวอร์ สแลม์ดังค์ ที่ทำให้ทุกคนในสนามอ้าปากตาค้าง ยังตราตรึงใจอยู่เลย แต่เสียดายเป็น Attact Charging ฟาวล์ครั้งที่5 โดนไล่ออกจากสนาม
สำหรับผมคนที่ไม่ได้เล่นบาสตั้งแต่แรกได้ดูการ์ตูนเรื่องนี้เริ่มเล่นบาสจนติดทีมโรงเรียนจนได้ไปแข่งกีฬาจังหวัดเลยรู้สึกพัฒนาไปกับเรื่องนี้อยู่ในความทรงจำ
ดูมาแล้ว โครตดีงาม โครตฟิน ดูไปน้ำตาคลอไป หวังว่าจะทำ Second, Third Slam Dunk ต่อเอาให้ครบทุกคนเลยนะครับ
นัดชิง ไคนัน แพ้ให้กับทีมอะไรครับ ?
ปฏิเสธไม่ได้เลยจริงๆ ว่าการ์ตูนเรื่องนี้ปลุกผีบ้าบาสเกสบอล ให้เด็กชายคนนึง อย่างไม่รู้ตัว 😊จนได้ไปถึงนักบาสมหาวิทยาลัยจริงๆ
อายุ 39 จะ 40 และครับ ดูหนังสือหลายรอบไม่เคยเบื่อ ช่วงยุคผมนั้น มีไมเคิล จอร์แดน กระโดดชู๊ตเฟดอเวย์อีก ไปกันใหญ่เลย
พี่เกิด พ.ศ. 2526 รึครับ ?
ใช่ครับ
ตื่นเต้นขนาดอดทนรอไม่ไหว ต้องบินไปดูที่ญี่ปุ่นเลยครับ
จำได้ว่าตอนแรกไม่ค่อยใส่detailของรองเท้ามา แต่ช่วงหลังสนุกขึ้นรองเท้าก็เหาะขึ้น หล่อขึ้น ผมนี่คลั่งรองเท้าขึ้นมาด้วยเลย
เพลงตอน ซากุรุงิ อกหักชื่อเพลงอะไรครับ
รอ susume no tojimari ยังไม่รุ้จะมาเมื่อไหร่เลย
ขอพี่จูน และทีมพากย์เดิมด้วยเถอะะะะ
ขอโทษครับ ปีนี้พี่อายุกี่ปีครับ ?
ดูตั้งแต่12-13จนถึง37ก็ยังดู ตอนนั้นดูจนต้องมาเล่นบาสจากนักบอลโรงเรียนกลายมาเป็นนักบาสของโรงเรียน
เป็นการตูนที่หัวเราะก๊าก กว่าขายหัวเราะ ชะอีก รองลงมาคือ วันพีช
เห็นด้วยเรื่องตอนจบ ถ้าเขียนต่อสเกลพลังของพระเอกยังไปได้ต่อนะ แต่ความสนุก ความพีค ยากมากอ่ะ - วันพีชก็ที่ผ่านมารีนฟอร์ดมา หลังจากนั้นก็รู้สึกวนลูปเดิมๆ รอแค่เฉลยอะไรไปเรื่อยละ - ดรากอนบอลก็สเกลพลังไปไหนต่อไหน แต่เป็นเรื่องเดียวที่รู้จัก ไม่เนิบพลังตัวละคร รอดูมันจะไปถึงไหน แต่ด้วยความลากยาว มันก็มากับความวนลูป น่าเบื่อนะ - นารุโตะ ผ่านสงครามนินจามา ก็พ้นช่วงพีค หลังจากนั้น โบรุโตะ ก็นะ- บรีช ค่อยๆ เก่งมาแบบแสลมดังค์ พอจบไอเซน เนิบตัวละคร แล้วไง สงครามเลือดพันปี ก็ไม่สนุกเท่าไอเซน อันนี้ยกตัวอย่างการ์ตูนเก่าๆ สมัยใกล้ๆกัน แต่ละเรื่อง มีช่วงพีคของมัน แต่ลากยาวเขียนต่อ ถ้าสแลมดังค์เขียนต่อ ก็น่าจะได้ดู ตัวละครรุ่นใหม่ที่ปูมาว่าอนาคตจะเก่งแค่ไหนวะเนี่ย เป็นคู่แข่งพระเอกซึ่งความพีคก็ไม่น่าเท่าแข่งกับซังโน ไม่ก็ออกต่างประเทศ อันนี้ก็ให้อารมณ์ที่ไม่สมจริงแบบอายชีล 21 ที่ไปแข่งกับเมกา ส่วนตัวจากเท่าที่อ่านการ์ตูนเก่าๆมา พอผ่านช่วงพีคแล้วจะพีคอีก ยังไม่เจอ รอลุ้นวันพีช เพราะหลังจากสงครามมารีนฟอร์ดมา เจอกับ เจ็ดเทพ เจอกับสี่จักพรรดิ์ ก็ได้อารมณ์แค่รอดูสกิลพระเอก ไม่ได้ลุ้นเลยมึงชนะแน่ๆ แต่จะชนะยังไงแค่นั้น แต่ความว๊าว ความขนลุก ที่ได้เห็นพลังตัวละครแวดล้อม ดราม่า การลุ้นว่าจะช่วย จะรอดยังไง ไม่มี
การ์ตูนที่ 1 ในดวงใจตลอดกาล หัดเล่นบาสจนติดทีมโรงเรียนก็เพราะเรื่องนี้ อ่านกี่ครั้งก็สนุกทุกครั้ง น้ำตาไหลอาบแก้มจนคนหาว่าบ้า 555
ทำอนิเมะอีกนะครับ
ขอ GTO เป็นเรื่องต่อไป
เป็นอะนิเมะที่ทำให้ผมเล่นบาสตอน ม.4- ปี1 และยังรอคอยฉบับภาพยนต์ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ 20 ปีที่รอคอย
ข้อที่ 11 : ตำนานครึ่งสนาม สามอาทิตย์
ประวัติเพลงgundam build fighters
Slamdunk คือ Adoration of the Magi (Leonardo Da Vinci) มาสเตอร์พีซที่ยังวาดไม่เสร็จ ในโลกของมังงะกีฬา ถ้าใครได้อ่านจะเห็นลำดับการก้าวเดินในทุกๆด้าน ทั้งตัวละคร เนื้อเรื่อง รวมไปถึงลายเส้น (เล่ม29-31 ตือชัดมากๆ) พีคสุดสำหรับผมคือ เล่มที่31 ลายเส้นที่ละเอียดยิบกับการเล่าเรื่องที่แทบจะไม่มีคำพูด(มีน้อยมากๆ)ในเล่ม จนแทบจะเป็นการ์ตูนใบ้กันเลยทีเดียว แต่มันกลับสื่อสารออกมาได้อย่างดีมากๆ ดึงอารมณ์คนอ่านได้สุดๆ และที่สำคัญ Slamdunk ทำให้ผมเล่นบาส(เริ่มตอนม.1อายุ13 ปี 2537) บ้าถึงขนาดตอนผมอายุ16 ผมกระโดดดัํงค์ได้ (สูง181 ณ ตอนนั้น)
อยู่ ตจว.คงอดดูซินะ😢😢
day one เด๋วหาซื้อเสื้อรอ
ผมรู้ตั้งแต่ 4 ขวบตอนนี้ผม 11 ปี เพื่อนผม แต่ก่อนไม่มีใครดูสักคนแต่ตอนนี้ติดเหมือนผมเลย
ผมก็อยากอ่านต่อ
ผมคนนึ่งครับที่รักเรื่องนี้สุดหัวใจ อายุ29แล้วปีนี้
ดูเเน่ๆเเน่นอน
มีครบทุกเล่มครับ
โคตรชอบอาจารย์อันไซ โมเมนต์นั้นจริงๆ
เราอายุ12 เคยดูเรื่องนี้ตอนที่เราอยู่ป.2 ดูแล้วนั่งไม่ติดเลย😆
ตอนนั้นรอดูทุกวันเสาร์-อาทิตย์ช่อง5 ประมาณ7โมงค่ะยังไม่มีเงินซับพอร์ตแต่ตอนนี้มาได้เลยพร้อมมาก
ตอนอ่านการ์ตูนสมัยก่อน เวลาที่ส่งลูกให้มิตจี้ชู้ตสามแต้ม ผมนี่แทบหยุดหายใจ 55
เป็นอนิเมะที่ทำให้ผมหัดเล่นบาสตอน ม.3เลย😂
ผมเชื่อว่าอาจารย์โดนกอง บก.บอกให้เขียนให้ชนะซังโนฯจริงๆ แต่คือพอมันชนะซังโนฯแล้ว มันก็เลยจำเป็นต้องจบไง เพราะมันคือสุดแล้ว ฝืนเขียนต่อไป ก็มีแต่จะดรอปผลงานตัวเองลง อาจารย์จะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร ค่อนข้างมั่นใจว่าอาจารย์อยากจะให้แพ้ซังโนฯก่อนในนัดแรก แล้วค่อยไปชนะทีมแกร่งในรอบชิง ซึ่งเดาว่าซังโนฯน่าจะแพ้ทีมนึงก่อน จนไม่ได้ชิงกับโชโฮคุ
ชอบโคงุเระกับคู่เรียวตะกับอายะโกะ
สั้นๆพอ ไม่มีอะไรจะเท่ไปกว่าลูกชู๊ตสามัญชน กับไนส์พาสจากสุดยอดดาวรุ่งแล้วปิดฉากด้วยท่าชู๊ตเก็บตัวจากราชารีบาวด์อีกแล้ว
เป็นมังงะที่อ่านด้วย ดูอะนิเมด้วย เป็นการ์ตูนที่ทำให้ชอบดูการ์ตูนบาสนะ แต่ก้อเลือกดูนะ ให้ดูทุกเรื่องคงไม่ไหว เพราะ อายุก้อเยอะแระ 🥹
ตำนานพระเอกกากตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบก็ยังกากเหมือนเดิม ซากุรางิ ฮานาบิชิ
Boom มีเรื่องนี้ ในปีประมาณ 2538 ผมไปใช้ทุนที่ภาคเหนือ ยังต้องไปที่แผง ซื้อหนังสือการ์ตูนทุกอาทิตย์
จะได้ดูมะนิ😿แม้ชอบภาพสมัยก่อนมากกว่าถ้ามีให้ดูคงต้องกัดฟันดู
การ์ตูนในตำนานยุค90 ซากูรางิหัวแดง😀👍
จะว่าไปแล้ว การ์ตูนฟุตบอลในดวงใจของพี่คือเรื่องอะไรเหรอครับ / สำหรับผมให้ whistle ไอ้หนูแข้งทองครับ
Coverไม่กากนะครับ ขอลิงค์เพลงเลย
ชอบก้าวแรกสู่สังเวียนมากกว่า ครบรส ฮา ลุ้น ทั้งมังงะและอนิเมะ (สลังดังค์ก็อ่าน)
กำหนดฉายรอบพิเศษแล้ว ในเดือน18,25,26 ก.พ. วันละรอบ ที่เมเจอพารากอน แต่รอบธรรมดายังไม่มีข่าว
เป็นนักฟุตบอลแชมป์14ปี ที่อุดรฯ แฟน อยู่คนละโรงเรียน เคยเล่นบาสจนแขนแฟนหัก เล็บหลุด นี่คือสิ่งที่จำได้
น่าจะ มีต่ออีก เพราะมีปูไปแล้ว ตอนที่ ซากุรางิ เดินไปชนไหล่ วัดกับตัวนึงแล้วล้มก้นจ้ำเบ้า คือ ตัวนี้ยังไม่เคลียร์เลย
จริงๆทีมที่แพ้ไม่กระจอกกนะครับทีมไอวะระดับเดียวกับไคนันเลยก็ได้
ซากุรางิ เข้าโซน !!!
3จตุรเทพ ตำนานมังงะปี90 Slam dunkHunter x HunterBerserker
ต้องนับในนิตยสารเดียวกัน:Dragon Ball Z SlamdunkJojoยุคนั้น ต้องนับเป็น "Yuyu Hakusho" ครับ(เรื่องแรกที่สร้างชื่อให้ผู้เขียน Hunter x Hunter และกระแสสมัยนั้น Yuyu ถือว่าดังกว่ามาก)
00:58ป๊อปร็อค เวอร์ชั่น 😅
สวัสดีครับ คนแรก
กอและ😂😂
จบห้วนเกินไป เพราะตลอดทั้งเรืองมันยังมี ลาสบอสอีกตัวทีปูมาทั้งเรื่อง แต่จบเลยสะงั้น
ผมเล่นบาส เพราะเรื่องนี้
ถ้ายืดคงเป็นแบบ Bleach ก็เป็นด้าย
ทำเขาถึงไม่ส่งลูกให้รุคคาวา
เกียจกันครับแต่ตอนฉุกเฉินต้องส่ง
จริงๆ.....ช่วงนั้น กระแส NBA กำลังดัง และมีการถ่ายทอดสดทางฟรีทีวี โดยเฉพาะทีม ซิคาโก้บูล และยิ่งสร้าง การ์ตูน สแลมดั้งเข้ามา ทำคนช่วงนั้นติดตามกันเยอะ
ผมที่เคยดูอนิเมะแต่ไม่จบ ถึงตอนที่แข่งกับ กลุ่มชุดขาวจำชื่อไม่ได้
เรียวนันครับ
ดูไปอีกหน่อยกำลังจะจบเมะและแล้วค่อยไปดูมูฟวี่ต่อ
สำคัญคือ Anime เดิมมันจบห่วยมาก ยังไม่ได้ไปแข่งอินเตอร์ไฮด้วยซ้ำ มีแต่แข่งบาสออลสตาร์ของเขตคานางาวะ เป็นการ์ตูนที่ Manga ดีกว่า Anime หลายขุม แฟนขอร้องให้อาจารย์ทำ Anime ต่อมานานมากแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะได้ดู😭😭😭
เข้ายังนิ
ชอบ ฉาก ที่ รุคาว่า ส่ง บาส ให้ ชากูรางิ ซูด ลงห่วง ก่อน จะหมดเวลา พอ ลูกลงห่วง แล้ว ก็เดินหันหน้า เข้า แท็กมือ กัน แล้วก็ หันหลังกลับ กันทันที 😂😂😂😅😅😅😅😊😊😊
ผมยังคิดได้เลย ซากุรางิ ปี 2 ปี 3 มีเด็ก ปี 1 เข้ามาใหม่ สร้างทีมใหม่และได้เห็น ซากุรางิ ที่โตเป็นผู้ใหญ่ และเป็นคนนำทีม คว้าแช้มใน ปี 3
รู้จักการ์ตูนจากหนังสือการ์ตูน(ไม่มีลิขสิทธิ์)ที่เพื่อนเอามา เอามาอ่านเล่นๆ มีทั้งปกขาด สันปกหลุด สนุกดีนี่ ตอนนั้นอ่านถึงตอนเจอคัดทีมเจอกับไคนัน หลังจากนั้นบูมก็เอามาลงเป็นลิขสิทธิ์
ตำนาน ผมไม่เล่นบาสแต่ชอบดูการ์ตูนบาสเรื่องนี้
เป็นการ์ตูนกีฬาที่วาดบอดี้แลงเกวตสวยงามสัดส่วนสมส่วนดี
สรุปจะมาไทยไมไม่เข้าจะได้ชื้อตั้วไปดูญี่ปุ่น
ผมยอมรับว่าเพลงเพราะติดหูทุกเพลงจริงๆ
เลี่มเล่นจากเรื่องนี้เหมือนกันครับ
เป็นการ์ตูนที่อ่านทั้งน้ำตา คือมันไหลเหมือนเราร้องไห้ฟูมฟายเลยมันไหลไม่หยุด และเราก็หยุดอ่านหน้าต่อไปไม่ได้ด้วย ไม่ได้ร้องเพราะเศร้าอะไรแต่เพราะเชียร์โชโฮคุเชียร์ซากุรางิ ทั้งตื้นตันใจและประทับใจ ทั้งชีวิตไม่เคยประทับใจอะไรจนร้องไห้ออกมาได้ขนาดนี้ และมั่นใจว่าทั้งชีวิตคงไม่มีการ์ตูนเรื่องไหนที่เราจะรักมากกว่าเรื่องนี้อีกแล้ว
อารมณ์เดียวกันเลยครับ เป็นการ์ตูนแทบจะเรื่องเดียวเลยมั้งที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ได้
ขนลุก น้ำตาไหล รักสุดแล้วสแลมดั้ง
หลายเหตุผล ว่าทำไมสแลมดังค์ถึงเป็นการ์ตูนขวัญใจมหาชนทุกยุคทุกสมัย
1.ตั้งอยู่ในพื้นฐานความเป็นจริง การรีบาวด์สุดโหดของซากุรางิ การชู้ตสามแต้มที่แม่นยำของมิสึอิ กอริล่าดังค์ของอาคางิ ล้วนแต่เกิดจริงได้ถ้าหมั่นฝึกฝน
2. ไม่มีใครเพอร์เฟก ซาวาคิตะ ฝีมือเก่งแต่สมาธิหลุดบ่อย รุคาว่า มีความหยิ่งในตัว ซากุรางิมีพรสวรรค์แต่ขาดประสบกาณ์ มิสึอิ มีเซนส์แต่สภาพความฟิตไม่โอเค
3.ทีมพระเอกก็ใช่ว่าจะเจ๋งเสมอไป ตอนที่แข่งกับไคนัน นักบาสที่ทุกคนอาจลืมไปแล้วนามว่า มิยามาสุ ได้ออกมาจัดการกับเจ้าหัวแดงซะอยู่หมัด และก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้โชโฮคุต้องแพ้ไคนันไปอย่างน่าเสียดาย
4.ไม่ใช่การ์ตูนบาสที่พูดแต่เรื่องบาสอย่างเดียว มันมีทั้งความรัก ความเป็นเพื่อนเข้ามาด้วย ฉากมิสึอิสำนึกผิดกับอาจาย์อันไซเชื่อว่าทุกคนคงจำได้ดี
อาจารย์ผมอยากเล่นบาสอีกครับ พร้อมเพลงsekaiowaru madewaก็ดังขึ้น น้ำตาแตกไปตามๆกัน
5.อาจาย์ทาเคฮิโกะ อิโอนุเอะผู้เขียนเรื่องนี้ ใช้ลายเส้นแสดงอารมณ์ออกมาได้ดีจริงๆ โดยไม่จำเป็นต้องใส่คำพูด ทุกท่านอาจจำฉากในมังงะช่วงนาทีสุดท้ายอาจาย์วาดเพียงแค่รุคาว่าผ่านบอลให้ซากุรางิชู้ตลงไป รูปซากุรางิแปะมือกับรุคาว่า รูปกรรมการเป่านกหวีดหมดเวลา ราวกับว่า มันมีเสียงออกมาจากหนังสือซะงั้น
6.แสลมดังก์ที่ไม่ใช่แสลมดังก์ หลายๆคนที่อ่านก็อยากให้ไฟนอลช็อตแห่งชัยชนะเป็นซากุรางิดังค์ใส่ซังโนในนาทีสุดท้ายให้สมกับชื่อการ์ตูน แต่อาจารย์กับเขียนให้เป็นลูกชู้ตเก็บตัว ซึ่งบอกได้เลยว่า สร้างความประทับใจไม่น้อย
ไม่ว่าจะผ่านมากี่ยุค กี่สมัย หรือจะมีการ์ตูนบาสออกมาอีกกี่เรื่อง เชื่อว่าแสลมดังก์ยังคงเป็นการ์ตูนอันดับหนึ่งที่ยังคงก้องอยู่ในใจทุกคนครับ
รอเลยครับ
มันไม่ใช่ล้วนแต่เกิดจริงได้ถ้าหมั่นฝึกฝน แต่มันเกิดขึ้นจริงมาก่อนครับ เพราะตัวอาจารย์ผู้วาดและทีมงานแกเปิดทั้งวีดีโอ ภาพ นิตยสาร
รวมไปถึงสื่อต่าง ๆ ของการแข่ง NBA ใช้เป็นต้นแบบท่าทางและใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงในการทำงานครับ
อ่านการ์ตูนเรื่องนี้ตอน ม.1 ปี39 ก็หัดเล่นบาสเลย
พอมาเป็นครูฝึกสอน ก็เอาการ์ตูนเรื่องนี้ให้นักเรียนอ่าน(โรงเรียนที่ไปสอนอยู่ไกลตัวเมืองมากมีกีฬาที่เขารู้จักคือ ฟุตบอล ตะกร้อ และวอลเลย์บอล)และปีนั้นผมอยากให้มีส่งบาส เลยต้องหานักบาส แต่ต้องสร้างแรงบันดาลใจกันก่อน ปีนั้นก็ได้รองแชมป์เขตและอีก2ปีถัดไปก็เป็นแชมป์เขต แต่เข้าระดับจังหวัดตกรอบ2 ทุกวันนี้นักบาสชุดนั้นก็ยังติดต่อผมอยู่ แม้ผมจะไม่ได้สอนมาแล้ว15ปี
และลูกศิษย์ผม หลายๆคน ก็ยังเอาเรื่องนี้ไปเป็นแรงบันดาลใจ ให้ลูกศิษย์ของเขาอีกทอดหนึ่ง ขอบคุณการ์ตูนเรื่องนี้จริงๆ ส่วนหนังสือการ์ตูนเรื่องนี้ผมซื้อตั้งแต่เล่มละ30บาท ทุกวันนี้มันกลายไปเป็นของขวัญให้กับนักบาสของผมทั้ง3รุ่น
ชัดเจนครับ เคลียร์เรื่องตอนจบ คือหลายคนบอกอาจารย์แกโดนตัดจบบ้างไรบ้าง จริงๆแล้ว แกตั้งใจให้มันจบแบบนั้นจริงๆ เพราะไม่สามารถเขียนฉากที่ดีและพีคแบบนั้นได้อีกแล้ว และไม่ยอมเขียนภาคต่อด้วย อารมณ์แบบดราก้อนบอลแหละครับ ถ้าเกิดไปต่อมันก็อาจไม่สนุกเท่าเดิมแล้ว
ภาพสวยจัง อยากดูแล้วค่ะ คิดถึงหนุ่มๆโชโฮคุมากๆเลย เราคือคนที่อ่านเรื่องนี้และเล่นบานตอนการ์ตูนเรื่องนี้ตีพิมพ์ขายค่ะ มังงะนี่วนหลายรอบมากค่ะ ดีใจที่มีอนิเมะสวยๆให้ดูค่ะ
Slam Dunk เคยเป็นการ์ตูนกีฬาที่ดีที่สุดสำหรับผมมายาวนาน จนผมมาเจอเรื่อง Haikyuu ที่ส่วนตัวผมรู้สึกใกล้เคียงจนรู้สึกเหมือน Slam Dunk แค่เปลี่ยนจากบาสเป็นวอลเล่ และใส่องค์ประกอบที่ดูจะมีมากกว่า Slam Dunk ตอนที่ดู Haikyuu ผมรู้สึกคิดถึง Slam Dunk ตลอด ทั้งการเรียนรู้ของตัวเอก การซ้อม ความพ่ายแพ้ แต่ด้วยการที่ Haikyuu เป็นการ์ตูนที่ใหม่กว่าความสนุกส่วนตัวผมว่าก้มีมากกว่า แต่สุดท้ายผมก้เห็นเงาของ Slam Dunk อยู่ในเรื่อง Haikyuu อยู่ตลอด ถ้าการ์ตูนกีฬาผมก้ยังคงให้ Slam Dunk เป็นอันดับ1เสมอเพราะตอนนี้มันเป็นส่วนนึงของชีวิตไปแล้ว ถ้าอันดับ2ที่ใกล้อันดับ1แบบสุดๆก้คง Haikyuu ครับ
“เวลาแห่งเกียรติยศของลุงมันเมื่อไหร่กันล่ะ ตอนที่เป็นแชมป์ทั่วประเทศน่ะเหรอ? สำหรับผมมันคือตอนนี้นี่แหละ”
ประโยคที่ผมชอบมากที่สุดในเรื่องครับ
เป็นมังงะที่ยอดเยี่ยมตลอดกาล สวยงาม เเละทรงพลัง กลับไปอ่านกี่ครั้งก็ยังคงรู้สึกตื่นเต้นเหมือนกับครั้งเเรกที่ได้อ่าน เนื้อเรื่อง ตัวละคร ลายเส้น มันเติมเต็มให้กันจนได้คำว่า ยอดเยี่ยมตลอดกาล เติมอยู่ด้านหลังชื่อ เป็นความสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่คนเขียนอย่าง อ.อิโนอุเอะ จะทำได หวังว่า อ.คงภูมิใจกับสุดยอดมังงะของเเก เพราะเชื่อเลยว่าทุกคนบนโลกที่ได้อ่านต้องภูมิใจกับมังงะเรื่องนี้ เพราะมันยอดเยี่ยมมากจริงๆ สำหรับเราเเล้ว Slam Dunk คือมังงะที่ดีที่สุดในชีวิตเรา เเละเราก็โคตรรู้สึกดีที่ได้อ่านมังงะเรื่องนี้เเละก็โคตรรักลายเส้นของ อ.อิโนอุเอะ จนตามอ่าน Vagabond มาจนถึงปัจจุบัน เรียกได้่ว่าเป็นสาวกของ อ.เเกไปเเล้ว
ทั้งซึ้ง ทั้งตลก ทั้งสนุก สะใจ รักการ์ตูนเรื่องนี้มากๆเลยครับ
ชอบมากที่สุดจริงๆครับ รักและรอคอยการกลับมาครับ❤️❤️❤️👍🏻👍🏻👍🏻
นักเขียนอาจจะไม่ได้อยู่ตลอดกาล แต่ตำนาน Slamdunk จะคงอยู่ตลอดไป
ชอบมากเลยครับ ตอนเด็ก ๆ ตื่นดูทันบ้างไม่ทันบ้าง แต่สนุกและฮามาก ตัวละครเท่ทุกตัวเลย
ผมไม่ได้อ่านเรื่องนี้ แต่ตอนจบทำเอาผมนึกถึง อิตโต้ นักเตะเลือดกังฟู ภาค 2 เลย เนื้อเรื่องกำลังปูทางให้กลับมาแข่งกับเพื่อนในภาคแรก แล้วก็โดนสนพ.ตัดจบไปดื้อๆ นอยด์มาก
เรื่องนี้ดูยังไงก็ไม่เบื่อจริงๆ มีเกร็ดบางอย่างที่อยากจะเสริมนิดหน่อยคับ
- ชุดแข่งของเรื่องนี้อ้างอิงจากทีมใน NBA
โชโฮคุ - ชิคาโก้ บูล
เรียวนัน - โอลันโด้ เมจิก
ไคนัน - แอล เอ เลคเกอร์
โชโย - บอสตัน เซลติค
- ตัวละครบางตัว ก็อ้างอิงจากผู้เล่น NBA ในยุคนั้น อย่าง อาคางิ กัปตันของโชโฮคุ ถ้าดูดีๆนี่ คล้ายกับ แพทริค อิววิ่ง ผู้เล่นของ นิวยอร์ค นิกส์ มาก หรืออย่างรุคาว่า ก็มีทฤษฎัว่า ต้นแบบนั้นคือ ไมเคิล จอร์แดน
Zaguragi - Dennis Rodman
ไมค์สวยมาก ยี่ห้ออะไร รุ่นอะไร ราคาเท่าไหร่ครับ ?
ดีครับ เคลียๆดี ชอบการพูดถึงเรื่องมาก เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวที่เป็นดังดวงใจ ตั้งตาเฝ้ารอดูยิ่งกว่าโงกุนอีก นั่งดูไปร้องไห้ไป คือเนื้อเรื่องมันดี มันสอนให้สู้ดี และยังส่งพลังงานมาถึงเราด้วย ให้มีพลังและกำลังใจมากขึ้น น้องงิ คือน้องในดวงใจที่ชอบเอามือล้วงลงไปในกางเกง ดูกวนตีนที่สุด ขอบคุณเจ้าของช่องเอาเรื่องนี้มาขยี้ให้เด็กรุ่นหลังได้ดูและรับรู้เหมือนคนยุค90อย่างพวกเรา แม้ พูดเรื่องอายุมันจะเครียดเอานะ😁😅 เลิฟๆครับ🤟🤟
ร็อดแม่น = ซากุรางิ
จอแดน = รุคาว่า
พิพเพ่น = มิซึอิ สามประสานตำนานชิคาโก้
มิซึอิ = สตีเฟ่น เคอรี่
รุคาว่า = เคลย์ ธอมป์สัน
จอมทำคะแนน แม่นทุกระยะ..
แห่ง โกลเด้นสเตท วอริเออร์
ผมให้รุคาว่าเป็นเควิน ดูเเล้น
สมัยรายสัปดาห์ใน BOOM มีบรรยายความละเอียดในงานเขียนของอาจารย์อยู่เรื่อยๆ ด้วย การเขียนสนามนี่ มุมกล้องไม่ใช่ง่ายๆเลย ละเอียดมากๆ
ทรมานมากรออ่าน boom แต่ละตอน
จุดเด่นของเพลงนอกจากเพลงOP เพลงED ยังมีดนตรีCharacter theme songs ของตัวละครซึ่งบางตัวมีหลายเพลงด้วยก็โดดเด่นไม่แพ้กันค่ะ
ปล. มิตจัง theme song ตอนจะปลดลิมิตตัวเองฟังแล้วเดือดดีค่ะ จุดประกายความฮึกเหิมได้ดีเลย
เสริมอีก☝ข้อ คือ เทคนิค ทักษะ สกิล กฏกติกา บาสฯ ก็อ้างอิงจากของจริง
ใช่ครับ จริงๆเลยของอาจารย์ มันก็ผสมระหว่างความจริงจังกับความอินดี้ เพราะตอนที่ชนะ ซากุคือ “เสี่ยตาย เสี่ยหมดเวลาในการเป็นนักกีฬา” ใครอ่านมาก็จะรู้เลย อาจารย์อันไซ คู่แข็งก็รู้ แต่ก็ต้องงัดเอาซากุรางิออกมา ให้เห็นชัดๆว่า “โชโหคุ” ต้องมี “ซากุรางิกับรุคาว่า” น้ำตาจะไหล ที่ตอนชนะคือ “ชู้ตโดยที่มีจิ้งจอกสุดหล่อ คู่แข็งทางใจเป็นคนส่งให้ และ ภาพนั้นก็เป็นตำนาน” อาจารย์เองก็เลยไม่เขียนต่อ เพราะ มันจะไม่สมจริง แล้ว คนอื่นๆในทีมตอนนั้นก็ไม่สามารถแทน ซากุ กับ รุคาว่า หรือ มิตจัง เรียวงะ เฮียกอ ได้เลย แพ้แบบนั้น สมจริงที่สุดแล้วครับ
สำหรับผมที่เคยเล่นบาส และติดตามแสลมดังค์ผ่าน boom comic รายสัปดาห์ในสมัยนั้น รู้สึกผูกพันธ์กับการ์ตูนเรื่องนี้มากจริงๆครับ
ส่วนตัวคิดว่า มีปัจจัย2-3 ประการที่ทำให้แสลมดังค์เป็นการ์ตูนขวัญใจของคนทั่วโลก
1:การออกแบบตัวละคร พระเอกตัวหลักทั้ง5คน ที่คาแรคเตอร์ชัดเจน แตกต่าง รวมถึงคู่แข่งในทีมต่างๆ ก็ออกแบบตัวละครได้อย่างมีมิติ น่าสนใจ รวมถึงพัฒนาการในการเล่นบาส ของพระเอกของเรา ซากุรางิ ก็เป็นจุดที่ทำให้คนอยากคิดตาม
2:สตอรี่ หรือบท ที่สนุกสนาน เล่าเรื่องได้กระชับ มีมุกตลก มิตรภาพ และโหมดจริงจัง ดราม่า การแข่งขันที่กดดัน การถือว่าครบรสชาติ
3:การถ่ายทอดเรื่องราวผ่านภาพที่ค่อยๆพัฒนาฝีมือขึ้นอย่างก้าวกระโดด จนตอนหลังๆ ในซีนแข่งขันบางช่วง แทบไม่มีบทอะไรให้อ่านเลย ดูภาพอย่างเดียวก็สนุกแล้ว สื่อสารได้เก่งมาก
นับรอบดูแล้วมาเล่าให้ฟังด้วยนะคะ,👌😆...
อยากดู
สแลมดังก์ผมอ่านทีไร ไม่เคยหยุดได้สักครั้ง อ่านกี่ครั้งก็สนุก หัวเราะคนเดียว ยิ้ม น้ำตาไหล อ่านจนครบทุกเล่มยันเช้า อ่านไม่เคยเบื่อ จนพี่สาวแอบขโมยเอาไปขาย ผมไม่คุยกับพี่สาวเป็นปีๆ
Slam dumk เป็นการ์ตูนเรื่องยาวเรื่องแรกที่เราอ่าน เรียกว่าเป็นตัวเปิดโลกการ์ตูนของเราเลยก็ว่าได้ รักมากจริงๆ เรื่องนี้ ❤
แสลมดั้ง ผมชอบเพราะดูจากทีวีแต่กว่าจะได้อ่านการ์ตูนนานมาก แต่แบบมังงะบาส ผมอ่าน Harlem Beat มาก่อน แล้วแถวบ้านก็มีแป้นบาสอันเดียวเลยชอบเล่นแนวสตรีทบาสกันมากกว่า อีกเรื่อง Dearboys แรกๆอ่านสนุกน่ะ แต่ร้านเช่่าไม่ซื้อเล่มต่อเพราะไม่มีคนอ่าน จนตอนนี้ไม่รู้เป็นไงละเรื่องนี้จบยัง😅
ข้อ11.เหนียงโค้ช อันไซ น่ารัก
รอทางเมเจอร์ ประกาศวันฉายในโรงภาพยนตร์ เลยครับ
ฉาก พาวเวอร์ สแลม์ดังค์ ที่ทำให้ทุกคนในสนามอ้าปากตาค้าง ยังตราตรึงใจอยู่เลย แต่เสียดายเป็น Attact Charging ฟาวล์ครั้งที่5 โดนไล่ออกจากสนาม
สำหรับผมคนที่ไม่ได้เล่นบาสตั้งแต่แรก
ได้ดูการ์ตูนเรื่องนี้เริ่มเล่นบาส
จนติดทีมโรงเรียนจนได้ไปแข่งกีฬาจังหวัด
เลยรู้สึกพัฒนาไปกับเรื่องนี้
อยู่ในความทรงจำ
ดูมาแล้ว โครตดีงาม โครตฟิน ดูไปน้ำตาคลอไป หวังว่าจะทำ Second, Third Slam Dunk ต่อเอาให้ครบทุกคนเลยนะครับ
นัดชิง ไคนัน แพ้ให้กับทีมอะไรครับ ?
ปฏิเสธไม่ได้เลยจริงๆ ว่าการ์ตูนเรื่องนี้ปลุกผีบ้าบาสเกสบอล ให้เด็กชายคนนึง อย่างไม่รู้ตัว 😊จนได้ไปถึงนักบาสมหาวิทยาลัยจริงๆ
อายุ 39 จะ 40 และครับ ดูหนังสือหลายรอบไม่เคยเบื่อ ช่วงยุคผมนั้น มีไมเคิล จอร์แดน กระโดดชู๊ตเฟดอเวย์อีก ไปกันใหญ่เลย
พี่เกิด พ.ศ. 2526 รึครับ ?
ใช่ครับ
ตื่นเต้นขนาดอดทนรอไม่ไหว ต้องบินไปดูที่ญี่ปุ่นเลยครับ
จำได้ว่าตอนแรกไม่ค่อยใส่detailของรองเท้ามา แต่ช่วงหลังสนุกขึ้นรองเท้าก็เหาะขึ้น หล่อขึ้น ผมนี่คลั่งรองเท้าขึ้นมาด้วยเลย
เพลงตอน ซากุรุงิ อกหักชื่อเพลงอะไรครับ
รอ susume no tojimari ยังไม่รุ้จะมาเมื่อไหร่เลย
ขอพี่จูน และทีมพากย์เดิมด้วยเถอะะะะ
ขอโทษครับ ปีนี้พี่อายุกี่ปีครับ ?
ดูตั้งแต่12-13จนถึง37ก็ยังดู ตอนนั้นดูจนต้องมาเล่นบาสจากนักบอลโรงเรียนกลายมาเป็นนักบาสของโรงเรียน
เป็นการตูนที่หัวเราะก๊าก กว่าขายหัวเราะ ชะอีก รองลงมาคือ วันพีช
เห็นด้วยเรื่องตอนจบ ถ้าเขียนต่อสเกลพลังของพระเอกยังไปได้ต่อนะ แต่ความสนุก ความพีค ยากมากอ่ะ
- วันพีชก็ที่ผ่านมารีนฟอร์ดมา หลังจากนั้นก็รู้สึกวนลูปเดิมๆ รอแค่เฉลยอะไรไปเรื่อยละ
- ดรากอนบอลก็สเกลพลังไปไหนต่อไหน แต่เป็นเรื่องเดียวที่รู้จัก ไม่เนิบพลังตัวละคร รอดูมันจะไปถึงไหน แต่ด้วยความลากยาว มันก็มากับความวนลูป น่าเบื่อนะ
- นารุโตะ ผ่านสงครามนินจามา ก็พ้นช่วงพีค หลังจากนั้น โบรุโตะ ก็นะ
- บรีช ค่อยๆ เก่งมาแบบแสลมดังค์ พอจบไอเซน เนิบตัวละคร แล้วไง สงครามเลือดพันปี ก็ไม่สนุกเท่าไอเซน
อันนี้ยกตัวอย่างการ์ตูนเก่าๆ สมัยใกล้ๆกัน แต่ละเรื่อง มีช่วงพีคของมัน แต่ลากยาวเขียนต่อ ถ้าสแลมดังค์เขียนต่อ ก็น่าจะได้ดู ตัวละครรุ่นใหม่ที่ปูมาว่าอนาคตจะเก่งแค่ไหนวะเนี่ย เป็นคู่แข่งพระเอกซึ่งความพีคก็ไม่น่าเท่าแข่งกับซังโน ไม่ก็ออกต่างประเทศ อันนี้ก็ให้อารมณ์ที่ไม่สมจริงแบบอายชีล 21 ที่ไปแข่งกับเมกา
ส่วนตัวจากเท่าที่อ่านการ์ตูนเก่าๆมา พอผ่านช่วงพีคแล้วจะพีคอีก ยังไม่เจอ รอลุ้นวันพีช เพราะหลังจากสงครามมารีนฟอร์ดมา เจอกับ เจ็ดเทพ เจอกับสี่จักพรรดิ์ ก็ได้อารมณ์แค่รอดูสกิลพระเอก ไม่ได้ลุ้นเลยมึงชนะแน่ๆ แต่จะชนะยังไงแค่นั้น แต่ความว๊าว ความขนลุก ที่ได้เห็นพลังตัวละครแวดล้อม ดราม่า การลุ้นว่าจะช่วย จะรอดยังไง ไม่มี
การ์ตูนที่ 1 ในดวงใจตลอดกาล หัดเล่นบาสจนติดทีมโรงเรียนก็เพราะเรื่องนี้ อ่านกี่ครั้งก็สนุกทุกครั้ง น้ำตาไหลอาบแก้มจนคนหาว่าบ้า 555
ทำอนิเมะอีกนะครับ
ขอ GTO เป็นเรื่องต่อไป
เป็นอะนิเมะที่ทำให้ผมเล่นบาสตอน ม.4- ปี1 และยังรอคอยฉบับภาพยนต์ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ 20 ปีที่รอคอย
ข้อที่ 11 : ตำนานครึ่งสนาม สามอาทิตย์
ประวัติเพลงgundam build fighters
Slamdunk คือ Adoration of the Magi (Leonardo Da Vinci) มาสเตอร์พีซที่ยังวาดไม่เสร็จ ในโลกของมังงะกีฬา ถ้าใครได้อ่านจะเห็นลำดับการก้าวเดินในทุกๆด้าน ทั้งตัวละคร เนื้อเรื่อง รวมไปถึงลายเส้น (เล่ม29-31 ตือชัดมากๆ) พีคสุดสำหรับผมคือ เล่มที่31 ลายเส้นที่ละเอียดยิบกับการเล่าเรื่องที่แทบจะไม่มีคำพูด(มีน้อยมากๆ)ในเล่ม จนแทบจะเป็นการ์ตูนใบ้กันเลยทีเดียว แต่มันกลับสื่อสารออกมาได้อย่างดีมากๆ ดึงอารมณ์คนอ่านได้สุดๆ และที่สำคัญ Slamdunk ทำให้ผมเล่นบาส(เริ่มตอนม.1อายุ13 ปี 2537) บ้าถึงขนาดตอนผมอายุ16 ผมกระโดดดัํงค์ได้ (สูง181 ณ ตอนนั้น)
อยู่ ตจว.คงอดดูซินะ😢😢
day one เด๋วหาซื้อเสื้อรอ
ผมรู้ตั้งแต่ 4 ขวบตอนนี้ผม 11 ปี เพื่อนผม แต่ก่อนไม่มีใครดูสักคนแต่ตอนนี้ติดเหมือนผมเลย
ผมก็อยากอ่านต่อ
ผมคนนึ่งครับที่รักเรื่องนี้สุดหัวใจ อายุ29แล้วปีนี้
ดูเเน่ๆเเน่นอน
มีครบทุกเล่มครับ
โคตรชอบอาจารย์อันไซ โมเมนต์นั้นจริงๆ
เราอายุ12 เคยดูเรื่องนี้ตอนที่เราอยู่ป.2 ดูแล้วนั่งไม่ติดเลย😆
ตอนนั้นรอดูทุกวันเสาร์-อาทิตย์ช่อง5 ประมาณ7โมงค่ะยังไม่มีเงินซับพอร์ตแต่ตอนนี้มาได้เลยพร้อมมาก
ตอนอ่านการ์ตูนสมัยก่อน เวลาที่ส่งลูกให้มิตจี้ชู้ตสามแต้ม ผมนี่แทบหยุดหายใจ 55
เป็นอนิเมะที่ทำให้ผมหัดเล่นบาสตอน ม.3เลย😂
ผมเชื่อว่าอาจารย์โดนกอง บก.บอกให้เขียนให้ชนะซังโนฯจริงๆ แต่คือพอมันชนะซังโนฯแล้ว
มันก็เลยจำเป็นต้องจบไง เพราะมันคือสุดแล้ว ฝืนเขียนต่อไป ก็มีแต่จะดรอปผลงานตัวเองลง
อาจารย์จะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร ค่อนข้างมั่นใจว่าอาจารย์อยากจะให้แพ้ซังโนฯก่อนในนัดแรก
แล้วค่อยไปชนะทีมแกร่งในรอบชิง ซึ่งเดาว่าซังโนฯน่าจะแพ้ทีมนึงก่อน จนไม่ได้ชิงกับโชโฮคุ
ชอบโคงุเระกับคู่เรียวตะกับอายะโกะ
สั้นๆพอ ไม่มีอะไรจะเท่ไปกว่าลูกชู๊ตสามัญชน กับไนส์พาสจากสุดยอดดาวรุ่งแล้วปิดฉากด้วยท่าชู๊ตเก็บตัวจากราชารีบาวด์อีกแล้ว
เป็นมังงะที่อ่านด้วย ดูอะนิเมด้วย เป็นการ์ตูนที่ทำให้ชอบดูการ์ตูนบาสนะ แต่ก้อเลือกดูนะ ให้ดูทุกเรื่องคงไม่ไหว เพราะ อายุก้อเยอะแระ 🥹
ตำนานพระเอกกากตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบก็ยังกากเหมือนเดิม ซากุรางิ ฮานาบิชิ
Boom มีเรื่องนี้ ในปีประมาณ 2538 ผมไปใช้ทุนที่ภาคเหนือ ยังต้องไปที่แผง ซื้อหนังสือการ์ตูนทุกอาทิตย์
จะได้ดูมะนิ😿แม้ชอบภาพสมัยก่อนมากกว่า
ถ้ามีให้ดูคงต้องกัดฟันดู
การ์ตูนในตำนานยุค90 ซากูรางิหัวแดง😀👍
จะว่าไปแล้ว การ์ตูนฟุตบอลในดวงใจของพี่คือเรื่องอะไรเหรอครับ / สำหรับผมให้ whistle ไอ้หนูแข้งทองครับ
Coverไม่กากนะครับ ขอลิงค์เพลงเลย
ชอบก้าวแรกสู่สังเวียนมากกว่า ครบรส ฮา ลุ้น ทั้งมังงะและอนิเมะ (สลังดังค์ก็อ่าน)
กำหนดฉายรอบพิเศษแล้ว ในเดือน18,25,26 ก.พ. วันละรอบ ที่เมเจอพารากอน แต่รอบธรรมดายังไม่มีข่าว
เป็นนักฟุตบอลแชมป์14ปี ที่อุดรฯ แฟน อยู่คนละโรงเรียน เคยเล่นบาสจนแขนแฟนหัก เล็บหลุด นี่คือสิ่งที่จำได้
น่าจะ มีต่ออีก เพราะมีปูไปแล้ว ตอนที่ ซากุรางิ เดินไปชนไหล่ วัดกับตัวนึงแล้วล้มก้นจ้ำเบ้า คือ ตัวนี้ยังไม่เคลียร์เลย
จริงๆทีมที่แพ้ไม่กระจอกกนะครับทีมไอวะระดับเดียวกับไคนันเลยก็ได้
ซากุรางิ เข้าโซน !!!
3จตุรเทพ ตำนานมังงะปี90
Slam dunk
Hunter x Hunter
Berserker
ต้องนับในนิตยสารเดียวกัน:
Dragon Ball Z
Slamdunk
Jojo
ยุคนั้น ต้องนับเป็น "Yuyu Hakusho" ครับ
(เรื่องแรกที่สร้างชื่อให้ผู้เขียน Hunter x Hunter และกระแสสมัยนั้น Yuyu ถือว่าดังกว่ามาก)
00:58
ป๊อปร็อค เวอร์ชั่น 😅
สวัสดีครับ คนแรก
กอและ😂😂
จบห้วนเกินไป เพราะตลอดทั้งเรืองมันยังมี ลาสบอสอีกตัวทีปูมาทั้งเรื่อง แต่จบเลยสะงั้น
ผมเล่นบาส เพราะเรื่องนี้
ถ้ายืดคงเป็นแบบ Bleach ก็เป็นด้าย
ทำเขาถึงไม่ส่งลูกให้รุคคาวา
เกียจกันครับแต่ตอนฉุกเฉินต้องส่ง
จริงๆ.....ช่วงนั้น กระแส NBA กำลังดัง และมีการถ่ายทอดสดทางฟรีทีวี โดยเฉพาะทีม ซิคาโก้บูล และยิ่งสร้าง การ์ตูน สแลมดั้งเข้ามา ทำคนช่วงนั้นติดตามกันเยอะ
ผมที่เคยดูอนิเมะแต่ไม่จบ ถึงตอนที่แข่งกับ กลุ่มชุดขาวจำชื่อไม่ได้
เรียวนันครับ
ดูไปอีกหน่อยกำลังจะจบเมะและแล้วค่อยไปดูมูฟวี่ต่อ
สำคัญคือ Anime เดิมมันจบห่วยมาก ยังไม่ได้ไปแข่งอินเตอร์ไฮด้วยซ้ำ มีแต่แข่งบาสออลสตาร์ของเขตคานางาวะ เป็นการ์ตูนที่ Manga ดีกว่า Anime หลายขุม แฟนขอร้องให้อาจารย์ทำ Anime ต่อมานานมากแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะได้ดู😭😭😭
เข้ายังนิ
ชอบ ฉาก ที่ รุคาว่า ส่ง บาส ให้ ชากูรางิ ซูด ลงห่วง ก่อน จะหมดเวลา พอ ลูกลงห่วง แล้ว ก็เดินหันหน้า เข้า แท็กมือ กัน แล้วก็ หันหลังกลับ กันทันที 😂😂😂😅😅😅😅😊😊😊
ผมยังคิดได้เลย ซากุรางิ ปี 2 ปี 3 มีเด็ก ปี 1 เข้ามาใหม่ สร้างทีมใหม่
และได้เห็น ซากุรางิ ที่โตเป็นผู้ใหญ่ และเป็นคนนำทีม คว้าแช้มใน ปี 3
รู้จักการ์ตูนจากหนังสือการ์ตูน(ไม่มีลิขสิทธิ์)ที่เพื่อนเอามา เอามาอ่านเล่นๆ มีทั้งปกขาด สันปกหลุด สนุกดีนี่ ตอนนั้นอ่านถึงตอนเจอคัดทีมเจอกับไคนัน หลังจากนั้นบูมก็เอามาลงเป็นลิขสิทธิ์
ตำนาน ผมไม่เล่นบาสแต่ชอบดูการ์ตูนบาสเรื่องนี้
เป็นการ์ตูนกีฬาที่วาดบอดี้แลงเกวตสวยงามสัดส่วนสมส่วนดี
สรุปจะมาไทยไมไม่เข้าจะได้ชื้อตั้วไปดูญี่ปุ่น
ผมยอมรับว่าเพลงเพราะติดหูทุกเพลงจริงๆ
เลี่มเล่นจากเรื่องนี้เหมือนกันครับ