Şunu bilmelisin ki sen video atınca gerçekten mutlu olup hayatına dokunduğun kişiler var ve onlardan biriside benim sosyal medyayı yararlı kullanmak diye buna derim sevgilerle...
Çok çok güzel bir videoydu ablacım teşekkürler. Senin gibi kişilerin böylesi platformlarda içerik üretip bizlerle paylaşması çok güzel. Kıymetini bilmemiz gerekiyor. Ben seni Soru Defteri videon ile tanıdım ve o kadar yararı oldu ki bana tabii mezuna kaldım tekrardan hazırlanıyorum soru defterim de beni çok geliştirdi. Çok ama çok teşekkürler 🫸🏻🫷🏻⚕️🩺
ben de bu ay martın eden okumuştumm ve çok beğendim ayrıca bu ay beni çok etkileyen bi diğer kitap antabus'du eğer okumadıysan kesinlikle şiddetle tavsiye ediyorum
Merhaba, videolarınızı beğeniyorum ve kitap tavsiyeleriniz benim de listeme ekleniyor, teşekkür ederim. Küçük bir feedback olarak; videolarınızı çoğunlukla mutfakta yemek yaparken, çamaşırlarla ilgilenirken yani kısaca ev işleri yaparken dinliyorum. Podcast gibi yani. Siz video süresince kitaplardan bahsederken sürekli “bu kitap” diyerek ekrana gösteriyorsunuz. Adını söyleseniz o kadar rahat olacak ki, sürekli işimi bırakıp telefona bakmak zorunda hissediyorum. Naçizane küçük bir istekti. Teşekkür ederim emeğinize sağlık, sevgiler🌸 Bugün Martin Eden’a başladım umarım sizin kadar ben de severim 🙃
zeynooo çok tatlısınnn hep böyle kalll. Agatha Cristie'nin 10 kişiydiler kitabını okumanı tavsiye ederim ilginç ve esrarengiz bir cinayetle alakalı bir kitap heyecanla okudumm öneririmmm
Gerçekten video atmanı sabırsızlıkla bekliyorum. Oturup her seferinde sohbet ediyormuşuz gibi hissediyorum. Çok güzel enerji ve ilham kaynağısın. Umarım ben de kitap okuma konusunda bu kadar geliştirebilirim kendimi. Çok seviyorum seni
Kitap zevklerine bayılıyorum gerçekten. Her videonu resmen elimde kağıt kalemle izliyorum. Önerdiğin ve beğenmediğin tek bir kitap bilee olmadııııı 😘💓 Videolarına bayılıyorummm lütfen hiç ara verme💓
latife tekinden okuduğum tek kitap zamansız ve bir daha okumayı düşünmüyorum. hiç bir şey anlamdım, hiç seymedim 🤦🏻♀️ emanet çocuk, okumaz yazmaz, martin eden çok güzel kitaplar❤️ martin eden ı da galiba 5 sene falan beklettim hacmi sebebiyle hep ürküttü beni ama bu yıl okumak için zorladım ve keşke daha önce okusaymışım dedim çok güzeldi ve sonunu hiç böyle beklemiyordum 😊
Bir sonraki kitap alışveriş listem belli olduuu. 🫠🩵 bende şuan ‘bugün kalan hayatımın ilk günü’ kitabını okuyorum ve çok güzelll okumadıysan bakabilirsinn. Daha bitirmedim ama başladığım anda çok hoşuma gittii 🩷
Dansa daveti bitirdigine göre yorumumu yapabilirim 🤭 konusu gereği benim çok ilgimi cekmis ve aylarca stogunu beklediğim bir kitaptı lakin ben de çok zor okudum senin gibi çünkü ben o salgını anlatacak diye beklerken daha çok sistem eleştirisi üzerine yoğunlaşmış bir kitapti bu nedenle okurken biraz sıkılmıştım yine de iyi ki okumuşum 💕🌸
Selam Zeynep, I really appreciated every single book you shared, especially Hemingway’s book. I want to suggest you Eleanor Oliphant is Completely Fine Novel by Gail Honeyman. Belki begenirsin. Kosova da cok cok sevgiler ❤❤
Merhaba Zeynep, ben Zeynep. On dokuz yaşındayım. Senin kanalını keşfedeli bir ay bile olmadı. Yaptığın içerikleri o kadar beğeniyorum ki şuan video atmasını dört gözle beklediğim youtuberlardan birisin. Açıkçası hayata bakış açını sevdiğim için sana biraz içimi dökmek istedim. Instagram kullanmıyorum o yüzden buradan yazıyorum. Belki aynı hisleri hisseden bir başkası düşüncelerini benimle paylaşır. On dokuz, küçükken çok büyük bir yaşmış gibi gelse bile aslında öyle değil. Daha gençliğin başları. Ve bu anlatacaklarım sadece senin büyütmen diyecegin bir şey bile olabilir. Biraz klişe belki ama ben birini çok sevdim. Belki bunun adı aşktır. Belki de değildir. Bilmiyorum. Ama ben hep aşk olarak tanımladım. Kendisi benim çocukluk aşkım. Hiç böyle bir şey yaşadın mı deneyimledin mi? Onu da bilmiyorum. Bilmediğim ve beni de bilmeyen bir insana, dışarıdan bir göze hislerimi açıklamak istedim sadece. Kendisiyle aynı anaokulu ve ilkokula gittik. Zaten yaşadığımız yer küçük ve mahallede herkes birbirini tanıdığı için şuan bile sürekli gördüğüm biri kendisi. İlkokulda hislerimiz karşılıklıydı. En azından çocukların ki ne kadar karşılıklı olabilirse kadar. Beraber çok vakit gecirirdik. Korurdu beni. Güvenirdim ona. Belki hâlâ güvenirim. Evlerimizin arasında uzak denilebilecek bir mesafe olmasına rağmen her gün bizim evin oradaki parka gelir ve okuldan sonra beraber oynardık. Saçlarımla oynardı. Koklardı onları. Bana hep ilk görüşte aşka inanır mısın diye sorardı. Ben hayir derdim ama kendisi inandığını çünkü bana ilk görüşte aşık olduğunu söylerdi. Sürekli benimle ilgili şeyleri merak ederdi. Benim bile şuan ilkokula dair hatırladığım on anıdan dokuzu onunla ilgili. Kısacası küçükken sürekli vakit geçirirdik. Sırf benim için kızlarla takılırdı, bizim oyunlarımıza katılırdı. Bilirdim. Ki annem bile fark ederdi bu durumu. Ortaokula başladığımızda ayrı okullara gittik. Kendisi bana ikinci dönem benim okuluma belki gelebileceğini söyledi. Bu sırada görüşmeye devam ediyoruz tabii. İkinci dönem başında onu bekledim. Gelmedi. On iki yaşlarımdayken bir ameliyat sürecim oldu. O dönem bırak onu hiçbir sey düşünmüyordum. Sonra bir şekilde bizim bağlantımız koptu. Artık görüşmez olduk. Yedinci sınıfta tamamen aklımdan çıkmıştı artık. Ama şuan düşününce hâlâ onun benim okuluma gelmesini bekliyordum. Onu net olarak söyleyebilirim. Yedinci sınıfta şuan da hâlâ hayatımda olan bir arkadaş grubum oldu. Birinden hoşlanmaya başladım. Ama bu insanı sadece eve dönerken servisin camından gördüm. O da ilkokul arkadaşımdı. Gözüme bir hoş geldi. Instagramdan istek attım. Ama fakeden. Kabul etmedi. Bir ay falan kabul etmesi için uğraştım. Benim için tamamen meraktı. Bunu en nihayetinde isteğimi kabul ettiğinde ilgisizleşmemden anlamıştım. Derken o da öyle bitiverdi. Tabii ki bu zamana kadar yakışıklı bulduğum erkekler olmuştu zaman zaman. Ama sadece o kadar. Hiçbiri ilgimi çekmıyordu. Sekizinci sınıfa geçtiğimizde çok güzel bir haber aldım. Sözünü tuttu ve benim okuluma geldi. O sabah acaba bizim serviste mi olacak heyecanımı unutamıyorum. Servis okula gidene kadar her durakta onun evini aradı gözlerim. Ama yoktu. Olsun dedim, geldi. Ayni sınıfta da değildik. Lgs senesi olduğu için okulumuz farklı bir düzende ilerliyordu sınıf konusunda. Ama tenefuslerde hep onu görüyordum. Konusmuyorduk ama. Artık çıkmıştık birbirimizin hayatından. Zaten ben pek erkeklerle konuşan biri değilimdir inancım gereği. Haliyle hiç sevgilim olmadı. E ben böyle olunca o da öyle kaldı sandim. Ben gidemeyince o da aynı yerde sandım. Değilmiş. Onun kızlarla flört etmesi beklemediğim bir şeydi o yaşımda. Onu kızlara gülerek bir şeyler anlatırken görünce deli gibi kıskanıyordum mesela. Ama bir yandan da instagraminda paylaştığı o ergence sözleri hep kendi üstüme alınırdım. Öyle olmasını umut ederdim. "Belki de adam gibi sevenlerin ödüldür yalnızlık" örneğin... Peşinde koştum tenefüslerde yalan yok. Ama hep uzaktan. Böyle böyle geçti gitti. Bazen değerdi gözlerimiz birbirine. Bazen yan yana geçip giderdik hiçbir şey olmamış gibi. Beraber büyümemişiz gibi. Tabii her şey bununla da sınırlı kalmıyor. Tesadüfler birbirini kovalıyor her zaman. Bir sürü okul varken lgsye aynı okulda girip göz göze gelmemiz gibi mesela. Ya da benim her camdan bakışımda kapımın önünden geçmesi gibi. Korona zamanında yine aynı mahallede oturduğumuz erkeklerle çok büyük bir arkadaş grubu vardı. Her gün bizim evin orada buluşurlardı. (Bizim ev caddede kalıyor) ve gerçekten ben ne zaman camdan bakacak olsam bizim köşeyi dönüverirlerdi. Tabii ben her bu denk gelişte deli gibi mutlu oluyorum falan. Karantina döneminde artık bunu birilerine anlatmaya karar verdim. Öncesinde kimse bilmiyordu en yakın arkadaşlarım dahil. Ve 2020 de en yakın iki arkadaşıma bahsettim. Bahsetmeme sebebim hakkında ne kadar az konuşursan o kadar umursarsın kafasında olduğum içindi. Belki de bu kadar ciddi görmediğim için. Bahsettiğim arkadaşlarımdan biri onunla yakından bağlantısı olan biri aslında. İkisinin anneleri ve babaları çok yakın arkadas. Aile dostları yani. Ve tesadüftür ki ikisinin doğum günü de aynı. Arkadaşımın hislerimi bilmediği dönemlerde kendiliğinden onunla ilgili bir şey anlatsa diye gözünün içine bakardım. Konuyu açmaya çalışırdım sürekli. Ama o hiçbir şey anlamazdı onunla da çocukluktan beri tanışıyor olmamıza rağmen. Tam ergenlik dönemlerinde babasıyla ciddi sorunları ortaya çıktı. Tabii ben bunları yakın arkadaşımdan duyuyordum. Evi terk ettiği bir dönem bile oldu. Onun için deli gibi üzülüyordum. Bu süreçte evet değişti tabii. O küçük komik afacan çocuktan eser kalmadı. Yerine kötü alışkanlıkları ve kötü arkadaşlıkları olan biri geldi. Farklı farklı ortamlara girdi. Her şeyi denedi kendini bulmak için. Belki ayak uydurmak için. Ya da sevilmek için. Bilemiyorum. Bu süreçlere ben instagramindan vâkıfım tabii ki ve o yakın arkadaşımdan. Sonra sevgilileri oldu. Çok üzüldüm. Sürekli ağladım. O zamanlar yatılı da kalıyordum ben. Eve her geldiğimde hemen onun instagramina girerdim ve hep başka bir kızın varlığı yüzüme çarpılırdı. Böyle böyle alıştım. Sonra biz taşındık on yedi yaşımdayken. Fakat geçici olarak. Ev yenileme maksadıyla. Ondan uzaktayken ve onu görmüyorken biraz unuttum aslında. Ya da öyle sandım. Kafamı meşgul etmiyordu en azından artık. Bu sırada tesadüfler devam ediyor tabii ki. Benim halamın eşiyle yani eniştemle onun babasının bir tanışıklığı var uzun zamandır. 2022 de kuzenimin düğününe de geldiler haliyle. (Ayni zamanda teyzemin eşiyle de uzaktan bir akrabaliklari var yani kendisi benim üç kuzenimin düğününde de bulundu. Birisinde On yaşında ve arkadaştık. Diğerinde On iki ve en sonuncusunda on yediydik. Artık evlenecek kuzenim kalmadı benim. Şükür.) Düğünde biz erkek tarafına özel ayrılmış masaya oturduk diğer halamlarla. Öğle vakti olduğu için güneş vardı bahçede. Oturacagimiz sandalyelerin ikisine güneş geliyordu. Ben akıllılık yapıp annemden önce gölgede olana oturdum. Anneme güneş gelince sandalyelerimizi birbirimize yaklaştırdık. Böyle olunca benim göz hizam karşımda oturan insana değil de iki insanın arasındaki boşluğa denk geldi. Görüş açımdaki tam yanımızda olan masa da kimse yoktu. En azından benim karşımda. Ve diğer masada da tam olarak onlar oturmuşlardi. Ama onun konumu tam yüzünü görebileceğim şekilde yani bana dönük olan sandalyelerin birinde tam karşıma denk geliyordu. Kafamı kaldırdığım an onunla karşılıklı yemek yiyorduk sanki. Bütün gün sadece masayı izledim. En çok şaşırdığım ve hâlâ sorguladığım tesadüflerden biridir bu da. Bu sene tekrar döndük eski mahallemize. Tabi ben artık çok eminim onu unuttuğuma. Ama hiç de öyle değilmiş meğer durum. Şubat ayında karşılaştık yine. Ben birileriyle konuşurken ve kendimi tanıtırken o insanların tam arkasındaydı yüzündeki gülümsemeyle. O gün ben öldüm sandım. O gün gülmeseydi eğer bu kadar kötü olmazdım belki de aylarca. Kalbim o an eskisi gibi atmadı belki ama çok mutlu oldum.
Eski bir dostu buruk bir gülümsemeyle karşıladı sanki. Ve ben eve döndüğümde anladım ki hiçbir şey bitmemiş. Sonrası iki ay boyunca süren depresyon. Zihnime,rüyama, hayallerime tekrar dahil oluşu. Bu süreçte çok yazdım. Çok düşündüm. Ben aslında onu hayallerimde hiç ana karakter yapmadım. Çünkü olmayacağının bilincindeydim her zaman. Ama hiç çıkarmadım da. Hep bir köşede vardı. Hep durdu orda. Sonra hiç tahmin edemeyeceğim bir şekilde annesi ve kardeşiyle oturup çay içeceğim bir ortama girdim. Kardeşiyle uzun süre yüz göz oldum. Bana hep onun küçüklüğünü hatırlattı. Kızın yüzüne bakamadım. Bir gün üç arkadaşımla beraber çarşıya gitmek için dolmusa bindik. Bomboştu. İlk binen bizdik. Ve dolmuşun hareket etmesi için gereken beşinci kişi evet oydu. Orada kalbimin atışından öleceğim sandım. Kimse duymadı. O dolmuş hiç dolmadan çarşıya kadar gitti. Görüş açım hiç kapanmadı. Onu izledim. Arkadaşlarım bir şeyler anlattılar ne dediklerini hiç anlamadım. Dinlemedim. Dolmuştayken muhtemelen o da arkada benim olduğumda şüphelendi. İnince ceketini giyme bahanesiyle yavaşça dönüp benim olduğum tarafa baktı. Hissettim. Sonra hızla uzaklaştı. Sonra bayramda, gördüm yolda gördüm. Geçenlerde artık onun bana baktığı gibi bakayım bende ona diye dua ettikten sonra balkona çıktığımda yine onu gördüm. Bakkala geldi sigarasını tüttürdü ve gitti. Üç kere dönüp bakti bizim balkona doğru. Muhtemelen anlamadı yerde oturduğum için ben olup olmadığımı. Emin olamadı. Ama bu bakışlarının hepsinin meraktan olduğunu biliyorum artık ben. Merak ediyor bir zamanlar değer verdiği insanı belki de. Bende sadece meraktan bakabilsem ona keşke. Hiçbir zaman olamayacağımızı biliyorum. Sevgilisi olması beni üzmüyor artık mesela. Mutlu olsun istiyorum. Birine aşık olsun isterdim bunun beni kahredeceğini bilmeme rağmen. Şartlar daha farklı olsa yazardım belki ona. Bir şeyler olmasa bile en azından bilsin isterdim. Ki olurdu muhtemelen bir şeyler. Ama ben diğer kızlar gibi olmak istemezdim onun için. O beni benim onu sevdiğim kadar sevemezdi. Verdiğim değeri görmezdim. Çünkü artık eskisi gibi değil o. Değişti. Hem de çok değişti. Yanıma yakıştırdığım ve bu sevgiye layık gördüğüm kişi değil o. Uğruna şiirler yazdığım, gecelerce ağladığım... Bazen üzülüyorum kendime ne zamandır bu hislerin olduğunu düşününce. Çok geliyor. Gereksiz geliyor. Bunun yanı sıra çok özledim bir de onu. Acayip özledim. Ama eğer büyüdüysem bu hislerdir beni büyüten. Mantığım başka bi şey kalbim başka bir şey söylüyor. Çoğu zaman mantığımı dinlemeye çalışıyorum ama kalbimin fısıltısı susmuyor. Ve ben bu ikisi arasında çok yoruldum artık. Umarım sen de buraya kadar okurken yorulmamışsındır. Zaman ayırıp okuyan varsa çok teşekkür ederim. Şuan bu şekilde yazmak bile bana çok iyi geldi.
Zeynoşş kitap okumaya olan hevesinin sırrı ne bizi de aydınlatır mısın ❤🎉ajanda videosu ne zaman gelecek😢
Ajanda Videosu ne zaman gelicek. Merakla bekliyorum 🥰💕
Şunu bilmelisin ki sen video atınca gerçekten mutlu olup hayatına dokunduğun kişiler var ve onlardan biriside benim sosyal medyayı yararlı kullanmak diye buna derim sevgilerle...
Çok çok güzel bir videoydu ablacım teşekkürler. Senin gibi kişilerin böylesi platformlarda içerik üretip bizlerle paylaşması çok güzel. Kıymetini bilmemiz gerekiyor. Ben seni Soru Defteri videon ile tanıdım ve o kadar yararı oldu ki bana tabii mezuna kaldım tekrardan hazırlanıyorum soru defterim de beni çok geliştirdi. Çok ama çok teşekkürler 🫸🏻🫷🏻⚕️🩺
Youtubu eskisi gibi aktif kullanmana o kdr mutlu oluyorum kii❤😢
ben de çok heyecanlıyım!! 😭♥️🫂
Ay zeynep eylül ayımı sayende çok verimli geçirdim, yeni yazarlarla tanıştım 6 kitap okudum çok keyifli bir aydı 🫶🏻🌷
ben de bu ay martın eden okumuştumm ve çok beğendim ayrıca bu ay beni çok etkileyen bi diğer kitap antabus'du eğer okumadıysan kesinlikle şiddetle tavsiye ediyorum
Yeni videolarda gelsin lütfen tatlı sesin ve tebessümune ihtiyacımız var❤
Merhaba, videolarınızı beğeniyorum ve kitap tavsiyeleriniz benim de listeme ekleniyor, teşekkür ederim. Küçük bir feedback olarak; videolarınızı çoğunlukla mutfakta yemek yaparken, çamaşırlarla ilgilenirken yani kısaca ev işleri yaparken dinliyorum. Podcast gibi yani. Siz video süresince kitaplardan bahsederken sürekli “bu kitap” diyerek ekrana gösteriyorsunuz. Adını söyleseniz o kadar rahat olacak ki, sürekli işimi bırakıp telefona bakmak zorunda hissediyorum. Naçizane küçük bir istekti. Teşekkür ederim emeğinize sağlık, sevgiler🌸
Bugün Martin Eden’a başladım umarım sizin kadar ben de severim 🙃
Emeğine sağlık ❤❤ 'read with me' videosu çeksen çok güzel olur Zeynep. Seninle kitap okumak keyifli olurr
beni asla birakmayi yeni bitirdim eger distopik tarzda kitap okumak istersen kesinlikle oneririm🫶🏿🫶🏿🫶🏿🫶🏿🫶🏿🤍
zeynooo çok tatlısınnn hep böyle kalll. Agatha Cristie'nin 10 kişiydiler kitabını okumanı tavsiye ederim ilginç ve esrarengiz bir cinayetle alakalı bir kitap heyecanla okudumm öneririmmm
Gerçekten video atmanı sabırsızlıkla bekliyorum. Oturup her seferinde sohbet ediyormuşuz gibi hissediyorum. Çok güzel enerji ve ilham kaynağısın. Umarım ben de kitap okuma konusunda bu kadar geliştirebilirim kendimi. Çok seviyorum seni
Kitap zevklerine bayılıyorum gerçekten. Her videonu resmen elimde kağıt kalemle izliyorum. Önerdiğin ve beğenmediğin tek bir kitap bilee olmadııııı 😘💓 Videolarına bayılıyorummm lütfen hiç ara verme💓
latife tekinden okuduğum tek kitap zamansız ve bir daha okumayı düşünmüyorum. hiç bir şey anlamdım, hiç seymedim 🤦🏻♀️ emanet çocuk, okumaz yazmaz, martin eden çok güzel kitaplar❤️ martin eden ı da galiba 5 sene falan beklettim hacmi sebebiyle hep ürküttü beni ama bu yıl okumak için zorladım ve keşke daha önce okusaymışım dedim çok güzeldi ve sonunu hiç böyle beklemiyordum 😊
Bir sonraki kitap alışveriş listem belli olduuu. 🫠🩵 bende şuan ‘bugün kalan hayatımın ilk günü’ kitabını okuyorum ve çok güzelll okumadıysan bakabilirsinn. Daha bitirmedim ama başladığım anda çok hoşuma gittii 🩷
Dansa daveti bitirdigine göre yorumumu yapabilirim 🤭 konusu gereği benim çok ilgimi cekmis ve aylarca stogunu beklediğim bir kitaptı lakin ben de çok zor okudum senin gibi çünkü ben o salgını anlatacak diye beklerken daha çok sistem eleştirisi üzerine yoğunlaşmış bir kitapti bu nedenle okurken biraz sıkılmıştım yine de iyi ki okumuşum 💕🌸
Hepsi çok güzel görünüyor hatta bi kaç tanesini senden görüp aldım 🤭 Geri kalanları için çok heyecanlıyım hemen alıp okumak istiyorumm 💖
Selam Zeynep, I really appreciated every single book you shared, especially Hemingway’s book. I want to suggest you Eleanor Oliphant is Completely Fine
Novel by Gail Honeyman.
Belki begenirsin. Kosova da cok cok sevgiler ❤❤
şiir kitapları
ümit yaşar-aşka dair nesirler
ümit yaşar-rubailer ve dörtlükler
dilaver cebeci~sitare(spotifydan kesinlikle dinlemelisiniz)
insanlığımı yitirirken okuyup bitirdiğim,yaban kazı ise şuanda okuduğum kitap.kesinlikle tavsiye ederim 💓
Yine çok çok güzel bir video 🫠🤌🏻 ve bir videon daha hayatıma ışık oldu 🫂🐣🪄 hiç eksik olma canım Zeynep 💐🩷
Emanet Çocuk kitabını sende görerek hemen sipariş verdimm🩷merakla bekliyorumm🌸
Ekim ayı için olan kitap alışverişime ekleyecek bir sürü kitap fikrim oldu, çok teşekkür ederiiim. 🙃🙃
Sabahın Üçü ve Dansa Davet benim de eylül okuduklarım arasında :) keyifli okumalar
videolarını izlemeyi çok seviyorum hep youtube'da kalmalısınn🥺💚
Ben de başladım Martın Eden’e umarım benim için de güzel geçer okuma
Kamera karşısında seni görmeyi çok özledim. Mükemmel bir video daha😻😍🫂
Emanet çocuğun Sessiz kız adlı bir filmi de var🕊️
Sakar 😔 okumadıysanız mutlaka okumalısınız. İyi okumalar.
ayayay gelmiş benim motive kaynağım!!! 🥹💓
yaa!! 🥹🫂♥️
Jack londondan deniz kurdunu mutlaka okumalısın
çelik raflı kitaplığınızı nerden aldınız
Kahvaltı arkadaşıııım 😍🥹teşekkürlerrrr
Merhaba Zeynep, ben Zeynep. On dokuz yaşındayım. Senin kanalını keşfedeli bir ay bile olmadı. Yaptığın içerikleri o kadar beğeniyorum ki şuan video atmasını dört gözle beklediğim youtuberlardan birisin. Açıkçası hayata bakış açını sevdiğim için sana biraz içimi dökmek istedim. Instagram kullanmıyorum o yüzden buradan yazıyorum. Belki aynı hisleri hisseden bir başkası düşüncelerini benimle paylaşır.
On dokuz, küçükken çok büyük bir yaşmış gibi gelse bile aslında öyle değil. Daha gençliğin başları. Ve bu anlatacaklarım sadece senin büyütmen diyecegin bir şey bile olabilir. Biraz klişe belki ama ben birini çok sevdim. Belki bunun adı aşktır. Belki de değildir. Bilmiyorum. Ama ben hep aşk olarak tanımladım. Kendisi benim çocukluk aşkım. Hiç böyle bir şey yaşadın mı deneyimledin mi? Onu da bilmiyorum. Bilmediğim ve beni de bilmeyen bir insana, dışarıdan bir göze hislerimi açıklamak istedim sadece.
Kendisiyle aynı anaokulu ve ilkokula gittik. Zaten yaşadığımız yer küçük ve mahallede herkes birbirini tanıdığı için şuan bile sürekli gördüğüm biri kendisi. İlkokulda hislerimiz karşılıklıydı. En azından çocukların ki ne kadar karşılıklı olabilirse kadar. Beraber çok vakit gecirirdik. Korurdu beni. Güvenirdim ona. Belki hâlâ güvenirim. Evlerimizin arasında uzak denilebilecek bir mesafe olmasına rağmen her gün bizim evin oradaki parka gelir ve okuldan sonra beraber oynardık. Saçlarımla oynardı. Koklardı onları. Bana hep ilk görüşte aşka inanır mısın diye sorardı. Ben hayir derdim ama kendisi inandığını çünkü bana ilk görüşte aşık olduğunu söylerdi. Sürekli benimle ilgili şeyleri merak ederdi. Benim bile şuan ilkokula dair hatırladığım on anıdan dokuzu onunla ilgili. Kısacası küçükken sürekli vakit geçirirdik. Sırf benim için kızlarla takılırdı, bizim oyunlarımıza katılırdı. Bilirdim. Ki annem bile fark ederdi bu durumu.
Ortaokula başladığımızda ayrı okullara gittik. Kendisi bana ikinci dönem benim okuluma belki gelebileceğini söyledi. Bu sırada görüşmeye devam ediyoruz tabii. İkinci dönem başında onu bekledim. Gelmedi. On iki yaşlarımdayken bir ameliyat sürecim oldu. O dönem bırak onu hiçbir sey düşünmüyordum. Sonra bir şekilde bizim bağlantımız koptu. Artık görüşmez olduk. Yedinci sınıfta tamamen aklımdan çıkmıştı artık. Ama şuan düşününce hâlâ onun benim okuluma gelmesini bekliyordum. Onu net olarak söyleyebilirim. Yedinci sınıfta şuan da hâlâ hayatımda olan bir arkadaş grubum oldu. Birinden hoşlanmaya başladım. Ama bu insanı sadece eve dönerken servisin camından gördüm. O da ilkokul arkadaşımdı. Gözüme bir hoş geldi. Instagramdan istek attım. Ama fakeden. Kabul etmedi. Bir ay falan kabul etmesi için uğraştım. Benim için tamamen meraktı. Bunu en nihayetinde isteğimi kabul ettiğinde ilgisizleşmemden anlamıştım. Derken o da öyle bitiverdi. Tabii ki bu zamana kadar yakışıklı bulduğum erkekler olmuştu zaman zaman. Ama sadece o kadar. Hiçbiri ilgimi çekmıyordu.
Sekizinci sınıfa geçtiğimizde çok güzel bir haber aldım. Sözünü tuttu ve benim okuluma geldi. O sabah acaba bizim serviste mi olacak heyecanımı unutamıyorum. Servis okula gidene kadar her durakta onun evini aradı gözlerim. Ama yoktu. Olsun dedim, geldi.
Ayni sınıfta da değildik. Lgs senesi olduğu için okulumuz farklı bir düzende ilerliyordu sınıf konusunda. Ama tenefuslerde hep onu görüyordum. Konusmuyorduk ama. Artık çıkmıştık birbirimizin hayatından. Zaten ben pek erkeklerle konuşan biri değilimdir inancım gereği. Haliyle hiç sevgilim olmadı. E ben böyle olunca o da öyle kaldı sandim. Ben gidemeyince o da aynı yerde sandım. Değilmiş. Onun kızlarla flört etmesi beklemediğim bir şeydi o yaşımda. Onu kızlara gülerek bir şeyler anlatırken görünce deli gibi kıskanıyordum mesela. Ama bir yandan da instagraminda paylaştığı o ergence sözleri hep kendi üstüme alınırdım. Öyle olmasını umut ederdim. "Belki de adam gibi sevenlerin ödüldür yalnızlık" örneğin...
Peşinde koştum tenefüslerde yalan yok. Ama hep uzaktan. Böyle böyle geçti gitti. Bazen değerdi gözlerimiz birbirine. Bazen yan yana geçip giderdik hiçbir şey olmamış gibi. Beraber büyümemişiz gibi.
Tabii her şey bununla da sınırlı kalmıyor. Tesadüfler birbirini kovalıyor her zaman. Bir sürü okul varken lgsye aynı okulda girip göz göze gelmemiz gibi mesela. Ya da benim her camdan bakışımda kapımın önünden geçmesi gibi.
Korona zamanında yine aynı mahallede oturduğumuz erkeklerle çok büyük bir arkadaş grubu vardı. Her gün bizim evin orada buluşurlardı. (Bizim ev caddede kalıyor) ve gerçekten ben ne zaman camdan bakacak olsam bizim köşeyi dönüverirlerdi. Tabii ben her bu denk gelişte deli gibi mutlu oluyorum falan.
Karantina döneminde artık bunu birilerine anlatmaya karar verdim. Öncesinde kimse bilmiyordu en yakın arkadaşlarım dahil. Ve 2020 de en yakın iki arkadaşıma bahsettim. Bahsetmeme sebebim hakkında ne kadar az konuşursan o kadar umursarsın kafasında olduğum içindi. Belki de bu kadar ciddi görmediğim için. Bahsettiğim arkadaşlarımdan biri onunla yakından bağlantısı olan biri aslında. İkisinin anneleri ve babaları çok yakın arkadas. Aile dostları yani. Ve tesadüftür ki ikisinin doğum günü de aynı. Arkadaşımın hislerimi bilmediği dönemlerde kendiliğinden onunla ilgili bir şey anlatsa diye gözünün içine bakardım. Konuyu açmaya çalışırdım sürekli. Ama o hiçbir şey anlamazdı onunla da çocukluktan beri tanışıyor olmamıza rağmen.
Tam ergenlik dönemlerinde babasıyla ciddi sorunları ortaya çıktı. Tabii ben bunları yakın arkadaşımdan duyuyordum. Evi terk ettiği bir dönem bile oldu. Onun için deli gibi üzülüyordum.
Bu süreçte evet değişti tabii. O küçük komik afacan çocuktan eser kalmadı. Yerine kötü alışkanlıkları ve kötü arkadaşlıkları olan biri geldi. Farklı farklı ortamlara girdi. Her şeyi denedi kendini bulmak için. Belki ayak uydurmak için. Ya da sevilmek için. Bilemiyorum. Bu süreçlere ben instagramindan vâkıfım tabii ki ve o yakın arkadaşımdan. Sonra sevgilileri oldu. Çok üzüldüm. Sürekli ağladım. O zamanlar yatılı da kalıyordum ben. Eve her geldiğimde hemen onun instagramina girerdim ve hep başka bir kızın varlığı yüzüme çarpılırdı. Böyle böyle alıştım.
Sonra biz taşındık on yedi yaşımdayken. Fakat geçici olarak. Ev yenileme maksadıyla. Ondan uzaktayken ve onu görmüyorken biraz unuttum aslında. Ya da öyle sandım. Kafamı meşgul etmiyordu en azından artık. Bu sırada tesadüfler devam ediyor tabii ki. Benim halamın eşiyle yani eniştemle onun babasının bir tanışıklığı var uzun zamandır. 2022 de kuzenimin düğününe de geldiler haliyle. (Ayni zamanda teyzemin eşiyle de uzaktan bir akrabaliklari var yani kendisi benim üç kuzenimin düğününde de bulundu. Birisinde On yaşında ve arkadaştık. Diğerinde On iki ve en sonuncusunda on yediydik. Artık evlenecek kuzenim kalmadı benim. Şükür.) Düğünde biz erkek tarafına özel ayrılmış masaya oturduk diğer halamlarla. Öğle vakti olduğu için güneş vardı bahçede. Oturacagimiz sandalyelerin ikisine güneş geliyordu. Ben akıllılık yapıp annemden önce gölgede olana oturdum. Anneme güneş gelince sandalyelerimizi birbirimize yaklaştırdık. Böyle olunca benim göz hizam karşımda oturan insana değil de iki insanın arasındaki boşluğa denk geldi. Görüş açımdaki tam yanımızda olan masa da kimse yoktu. En azından benim karşımda. Ve diğer masada da tam olarak onlar oturmuşlardi. Ama onun konumu tam yüzünü görebileceğim şekilde yani bana dönük olan sandalyelerin birinde tam karşıma denk geliyordu. Kafamı kaldırdığım an onunla karşılıklı yemek yiyorduk sanki. Bütün gün sadece masayı izledim. En çok şaşırdığım ve hâlâ sorguladığım tesadüflerden biridir bu da.
Bu sene tekrar döndük eski mahallemize. Tabi ben artık çok eminim onu unuttuğuma. Ama hiç de öyle değilmiş meğer durum. Şubat ayında karşılaştık yine. Ben birileriyle konuşurken ve kendimi tanıtırken o insanların tam arkasındaydı yüzündeki gülümsemeyle. O gün ben öldüm sandım. O gün gülmeseydi eğer bu kadar kötü olmazdım belki de aylarca. Kalbim o an eskisi gibi atmadı belki ama çok mutlu oldum.
Eski bir dostu buruk bir gülümsemeyle karşıladı sanki. Ve ben eve döndüğümde anladım ki hiçbir şey bitmemiş. Sonrası iki ay boyunca süren depresyon. Zihnime,rüyama, hayallerime tekrar dahil oluşu. Bu süreçte çok yazdım. Çok düşündüm. Ben aslında onu hayallerimde hiç ana karakter yapmadım. Çünkü olmayacağının bilincindeydim her zaman. Ama hiç çıkarmadım da. Hep bir köşede vardı. Hep durdu orda. Sonra hiç tahmin edemeyeceğim bir şekilde annesi ve kardeşiyle oturup çay içeceğim bir ortama girdim. Kardeşiyle uzun süre yüz göz oldum. Bana hep onun küçüklüğünü hatırlattı. Kızın yüzüne bakamadım. Bir gün üç arkadaşımla beraber çarşıya gitmek için dolmusa bindik. Bomboştu. İlk binen bizdik. Ve dolmuşun hareket etmesi için gereken beşinci kişi evet oydu. Orada kalbimin atışından öleceğim sandım. Kimse duymadı. O dolmuş hiç dolmadan çarşıya kadar gitti. Görüş açım hiç kapanmadı. Onu izledim. Arkadaşlarım bir şeyler anlattılar ne dediklerini hiç anlamadım. Dinlemedim. Dolmuştayken muhtemelen o da arkada benim olduğumda şüphelendi. İnince ceketini giyme bahanesiyle yavaşça dönüp benim olduğum tarafa baktı. Hissettim. Sonra hızla uzaklaştı. Sonra bayramda, gördüm yolda gördüm.
Geçenlerde artık onun bana baktığı gibi bakayım bende ona diye dua ettikten sonra balkona çıktığımda yine onu gördüm. Bakkala geldi sigarasını tüttürdü ve gitti. Üç kere dönüp bakti bizim balkona doğru. Muhtemelen anlamadı yerde oturduğum için ben olup olmadığımı. Emin olamadı. Ama bu bakışlarının hepsinin meraktan olduğunu biliyorum artık ben. Merak ediyor bir zamanlar değer verdiği insanı belki de. Bende sadece meraktan bakabilsem ona keşke.
Hiçbir zaman olamayacağımızı biliyorum. Sevgilisi olması beni üzmüyor artık mesela. Mutlu olsun istiyorum. Birine aşık olsun isterdim bunun beni kahredeceğini bilmeme rağmen. Şartlar daha farklı olsa yazardım belki ona. Bir şeyler olmasa bile en azından bilsin isterdim. Ki olurdu muhtemelen bir şeyler. Ama ben diğer kızlar gibi olmak istemezdim onun için. O beni benim onu sevdiğim kadar sevemezdi. Verdiğim değeri görmezdim. Çünkü artık eskisi gibi değil o. Değişti. Hem de çok değişti. Yanıma yakıştırdığım ve bu sevgiye layık gördüğüm kişi değil o. Uğruna şiirler yazdığım, gecelerce ağladığım... Bazen üzülüyorum kendime ne zamandır bu hislerin olduğunu düşününce. Çok geliyor. Gereksiz geliyor. Bunun yanı sıra çok özledim bir de onu. Acayip özledim. Ama eğer büyüdüysem bu hislerdir beni büyüten. Mantığım başka bi şey kalbim başka bir şey söylüyor. Çoğu zaman mantığımı dinlemeye çalışıyorum ama kalbimin fısıltısı susmuyor. Ve ben bu ikisi arasında çok yoruldum artık. Umarım sen de buraya kadar okurken yorulmamışsındır. Zaman ayırıp okuyan varsa çok teşekkür ederim. Şuan bu şekilde yazmak bile bana çok iyi geldi.
Bu videoyu bekliyordum!🎉
ay çok merak ettim, hepsini okuyacağım 🫶
fjjffjf ya zeliş 😭😭♥️♥️
Yuppiiiiiii 💌🥳
❤❤
bunu bekliyordum🌸
keyifli izlemelerr 🤭
@@zeynephantikbu ay alışveriş listem belirlendi 🫢🙃
♥️♥️♥️
❤
♥️♥️