Liseye başlarken kapanmıştım. Babam küçük olduğumu vs söylemişti çok razı değildi ama çocukluğumdan beri zaten ileride illaki kapanıcam şeklinde açıkça olmasa da baskılanarak büyütüldüm. Lise boyunca yine namazlı oruçlu imanlı biriydim. Lisem bittiğinde YKS öncesi araştırma vs yaptım ve islam dininin bana uygun olmadığına karar verdim ,benim için dönüş noktasıydı bu, kararlı olmak. Gerisi öyle böyle geldi. hakkımı helal etmem zart zurt çok şey duydum annemden babamdan duymam diyeceğim. Yakın kuzenlerimle buluşacaktık geçen yıl haziranın sonları, sınavdan 2 hafta falan geçmiş. Kapalıymışçasına dümdüz gömleğimi kotumu giydim ve o an o his geldi ' evet esma, o gün bugün'. kapıdan çıkarken annem, böyle çıkarsan bu eve böyle giremezsin, dedi. ok anne dedim ,(akşama görüşürüz bb). Akşam döndüm, abim de karışmaz çok bana ama annem arkamdan ağlamış falan, o söyledi. İnanır mısınız o süreçte anladım bana olan sevgisinin yalnızca onun istediği kız çocuğu olursam devam edeceğini. Şu an hiçbir şey olmamış gibi, hiç kapanmamışım gibi normaliz ama ben o süreçten önceki sevgiyi ve bağlılığı hissedemiyorum. Yahu evimde öz babamın yanında giydiklerime dikkat edeceksem neyin babasısın sen pardon. Sürdüğüm oje, giydiğim pijama azar konusuyken neyin sevgisi. oje ulan oje! Biliyorum bu yazdıklarım hayal gibi gelen birçok genç kız var. Çok kolaymış gibi anlattım ama içi beni dışı sizi yakar. Her ailenin dinamiği maalesef çok farklı lütfen kötü hissetmeyin. sokayım böyle aileye btw. Hak ettiğimiz sevgiyi ve saygıyı görene dek mücadele edelim olur mu? kimseye memnuniyet borcumuz yok çünkü.
o kadar iyi anladım ki seni keşke anlayamasaydım 😅 çok benzer hikayelerden geliyoruz ben artık sadece kendime ve kendi mutluluğuma odaklandım . Kendime yeni bir hayat kuruyorum resmen . Yorumunu okumak çok iyi geldi. Hiçbirimiz yalnız değiliz. ❤❤
Ben hiç kapanmadım ama ben de dinden çıkınca böyle tepki aldım yazdıkların o kadar ben ki gerçekten, ben de anladım sadece ailemin istediği biri olursam ilgi ve sevgi görebileceğimi🥲
Açılıp açılmamak senin tercihin. İnananıp inanamamak da öyle. aile senin ailen ister farklı düşün farklı yaşa ne olursa olsun senin ailen. Burada aileye düşman eden bir yayın var dikkat edin.
kitapligim yıkılmıştı kitaplarım dört gündür yerde üst üste duruyordu. Videoyu açınca farkında bile olmadan düzenlemisim hepsini tam da 46 dakika 20 saniye sürmüş Meryem olmasa dururdu daha
Ben çocukken yaşıtlarıma göre çok kiloluydum. Özellikle ergenliğe girdiğim dönemde, çevremdekiler tarafından kilolarım iyice benim kişiliğimin bir parçası haline getirilmişti. Ben sınıftaki obez, çirkin kızdım. Herkes benimle dalga geçer, türlü çeşitli isimler takar, eğlenirlerdi. Evde ise başka problemler beni beklerdi. Annem hep bir kız çocuğu olsun istemiş. Bir oyuncak bebek gibi kızını giydirmenin, süslemenin, güzelliği ile gurur duymanın hayallerini kurarmış içten içe. Tabi ince, güzel, zarif bir kız çocuğu bekliyormuş, kendisi gibi. Hayallerinin yıkıldığını ise ben ergenliğe girince fark etmeye başlamıştı. Hemen öyle pes etmeye de niyetli değildi ama fark ettirmeden yavaş yavaş beni “düzeltmeye” çalıştı. Baktı olmuyor işte o da beni minik minik zorbalamaya, görünüşüm hakkında yaralayıcı yorumlar yapmaya başladı. Bazen annemin yerli yersiz eleştirileri ve akran zorbalığılıyla birlikte kendimi korkunç şeyler düşünürken bulurdum. Hele bir anım var ki hala benim içimi çok acıtır: Abim evleniyordu, bizde annemle bana bir abiye elbise bakmaya gitmiştik. Annemin oldukça zengin, bakımlı bir arkadaşı vardı. Elbise alışverişine o da bizimle birlikte gelmişti. Ergenliğe yeni girmiştim, vücudum hala bir çocuk vücuduydu. Fakat kilom yüksek olduğum için çocuk reyonunda bana göre kıyafet bulmak imkansızdı. Götürdüler beni yetişkin reyonuna, deniyorum olmuyor, deniyorum olmuyor, yetişkinlerin kıyafetlerine özgü hatlar bende yok. Annem sinirden küp gibi olmuş bana bakıyor, yanındaki arkadaşı ise anneme eğilmiş fısır fısır bir şeyler söylüyor. Neyse bulduk balon gibi bir kıyafet aldık. Ben oldukça memnundum. Pembe rengi, kabarık etekleriyle elbise kalbimi çaldı. Kendimi ilk defa prenses gibi hissetmiş, o kabinde yaşadığım stresi bile unutup gitmiştim. Eve geldik, kapıdan içeri girmemizle annem bana dönüp tiksinmiş bir ifadeyle; benden ne kadar utandığını, arkadaşına onu nasıl rezil ettiğimi, ne kadar şişman ve çirkin gözüktüğümü anlatmaya başladı. Yıkılmıştım, yok olmak istiyordum, bütün neşem yitip gitmişti. O gün bu gündür ne zaman bir elbise alsam elime, avuçlarım terler, ellerim titrer. 2 ay sonra evleniyorum gelinliğimi bile seçmeye gidemiyorum, aklımda hep ne kadar çirkin görüneceğim, ne itici olacağım dönüp duruyor.
Çok benzer bir çocukluk ve gençlik yaşadım.Annem bu kadar kırıcı olmasa da benzer şeyleri davranışları ile belli etti.Halalarim çok kırıcı şeyler söylerdi.Sonra ben sevilmeye layık olmadigimi dusundmeye başladım.Yanliş kararlar aldım.Kararlarimin neticesinde üzüntü ver sterten çok kilo verdim.Bu dediklerim yirmili yaşlarimin başında yaşandı.Şu an 36 yaşındayım.Zayıfim.Ama hala kimi görsem eskiden ne kadar kilolu olduğumu anlatır.Nasil zayifladiğimi sorar.Onlarin vücut standartları yüzünden benim hayatım mahvolmuş.İstemediğim bir hayatın içinde hapsolmuşul kimsenin umrunda değil.Şu an bile düşündükçe nefesim sıkışıyor.Şimdi de kimseyi görmek istemiyorum.İnsanlardan nefret eder oldum
Ikinizden de birsey buldum kendimde. Evet, zayiflayip cok guzellessen de annen o sevgiyi vermiyor, baska bir kusur buluyor seni sevmemek icin. Dedigin gibi, hasta oldugunu da buradan anlayabiliriz. Kiloluydum kapaliydim, hergun döver söverlerdi. Kilo verdim, hala kapaliydim, degismedi, beni sevmemek icin bir bahane illaki bulurdu. Bu sefer açıldım, okumama izin vermediler, odaya 6 ay kilitlediler, karsi ciktim, kactim ve okudum, psikolog oldum cok sukur. Hala memnun degiller :) hala sevmiyorlar :) ama ben cok mutluyum. Muhtemelen bir turkle evlenmeyecegim ve cocuk da yapmayacagim, sinirden kuduruyorlar :) kudursunlar, sirf sevilmek icin, saygi gormek icin her istediklerini yaptim senelerce, elime gecen ise koca bir hic, ruh sagligimdan olmama az kalmisti.
Kardeşim henüz 11 yaşında ve kilo problemi var daha önce birkaç kez diyetisyene gitti ama nafile, o da her zaman yaşından büyük kıyafetleri giyer ve annem de bir tık üstüne gidiyor kilo versin diye. Ben de sağlığı için özellikle boy uzaması durmadan kardeşime yardımcı olmaya çalışıyorum ama her zaman çok güzel bir kız olduğunu sadece ilerde sağlık problemleri yaşamaması için annemin onu sıktığını söylerim. Lütfen bu problemleri bizzat yaşamış kişiler olarak bana yardım edebilir misiniz? Kardeşime onda travma bırakmadan, beden algı bozukluğu yaratmadan ve kendini sevmesini engellemeden nasıl yardımcı olabilirim. Şu ana kadar ufak zorbalıklar yaşadığını gördüm ama tüm hayatını kontrol edemem belki daha kötüsünü yaşamıştır belli etmiyordur ama elimden geldiğince kendini sevmeyi empoze etmeye çalışıyorum ona. Hayatının en tasasız yıllarını kendinden nefret ederek geçirmesini istemiyorum. Ama bazen o kadar iyi yapıyorum ki bunu durmadan yemek yiyor, kısacası dengeyi de sağlayamıyorum.
Benim açıldığım dönemlerde babam bağırıp çağırıp sonra sesini kesmişti kısa bir kavga dönemimiz olmuştu (ailem çok muhafazakar) ama annem açıldığım gün ve sonrasında sürekli olarak laf sokmalar, kendisini düşünmediğimi söylemeler, çok fedakâr olduğunu bana hatırlatıp durması, biz senin için her şeyi yaptık sen allahın sözünü dinlemiyorsun bu kadar mı sevmiyorsun bizi diye duygu sömürüsü yapmalar, aradan iki yıl geçti ben yaşam tarzımı değiştireli kocaman kız oldum hâlâ lütfen namazını kıl kızım diye oturup yarım saat konuşma yapıyor kendini acındırıyor jwkdandsl. Anne baskısı gerçekten çok fena oluyor özellikle anneniz benim gibi dünyadaki en pasif agresif annelerden biriyse
Genç kızlar olarak en çok anneyle samimi olmaya ihtiyacımız var toplumumuz gereği babayla ve diğerleriyle zaten özel sorunlarımızı konuşamıyoruz. Bu yüzden anneyle konuşup dert dökmek, onun halimizi anlaması, bize deneyimleri hakkında bilgi vermesi, sakinleştirmesi o kadar kıymetli ki ama hem anneden hem de babadan o karşıt tavrı almak... çok koyuyor insana. Çok yalnız hissettiriyor.
ben de 2 yıl önce açıldım ilk zamanlar baya psikolojik hatta fiziksel şiddet gördüm polise şikayet ettim 17 yaşımda olduğum için çocuk evlerine alındım vs baya bir şeyler oldu anam babam alıştı artık annem ramazanda oruç tutacak mısın falan diyor da 3 saat konuşmayı uzun süredir yaşamıyorum. ama benim ailem çok daha zor şartlardan geçti seninkine kıyasla ben şikayetçi oldum neticede. biz orta yol bulduk ama ben hâlâ şort vs giyemiyorum annem bir şey demiyor ama babam hâlâ çıldırıyor maalesef gördüğü zaman 😔
@@madamerves o kadar aklımda canlanıyor ki yazdıkların, sürekli bir "yola getirme" görevi üstlenmiş anne babalar midemi bulandırıyor yani kendi ideolojileri için dünyaya getirdikleri bir proje gibiyiz, aile evinden kurtulduğumuzda bu günleri hatırlayıp kendimizle gurur duymamızı umut ediyorum
19 yaşındayım. Annem ve babam “evde” şort giymemi istemiyor. Bakın EVDE diyorum, dışarıyı zaten geçtim o söz konusu bile olamaz zaten de, evde ya. Annem bana ilk defa birkaç yıl önce bunun önce babama sonra da genel olarak hepsine bir saygısızlık olduğunu çünkü şortun çok kısa olduğunu söyledi.(normal bir şort bu arada ve Antalya’da yaşıyoruz, cehennem sıcağı) ama böyle yani, artık EVDE ERKEK varken giymiyorum şort. Ve bu öyle iğrenç hissettiriyor ki anlatamam, şort giyememek değil de “evde” giymemi istememeleri ne demek? Bundan ne çıkarmam gerekiyor? Ne kadar mide bulandırıcı bir durum… Bu evde yıllardır mutlu olamadım, yakında gideceğim.
Aynısı. Evdekiler yokken şort giyerim evde havalar sıcak olduğunda. Bir keresinde babam işten geldiğinde kapıyı açtım ona ve şortumu çıkartmayı unutmuştum. Malum bacaklarımı görmek onlar için bir kabus. Haliyle o da hemen fark etti ve bana bağırdı "o ne hal lan" diye. Nasıl rahatsız olduğumu ve utandığımı asla anlatamam apar topar gidip çıkarttım şortu ve pijama giydim. Babam yaptığı iğrençliği daha sonra fark etmiş olacak ki benimle yumuşak yumuşak normal şeylerden konuşmaya çalıştı. Klasik. Ben o günü asla unutamıyorum. Üni sınavına hazırlanıyorum 1 ay kaldı. Üniyi başka bir şehirde okumak için can atıyorum.
@@Virginiawoolfunozkiziyim1 Çok benzerini aynen yaşamıştım ben de, babam öyle bir yüz ifadesiyle git şunu bir değiştir demişti ki, aynen dediğin gibi ben de unutamıyorum. Ben de üni sınavına hazırlanıyorum bu arada. Umarım ikimiz de hedeflediğimiz gibi yapar ve sonunda özgür ve kendimiz olabileceğimiz bir yere gidebiliriz.
@@zeynisstar Ay umarım ya :( bazen aşırı stres yapıyorum. Senin çalışmaların nasıl gidiyor? Bu arada bize böcek muammelesi göstermeseler aslında onlarla hiçbir derdimiz yok bizimki bir nevi etki-tepki meselesi. :)
@@Virginiawoolfunozkiziyim1 Benim çalışmalarım iyi gidiyor ya, ben de baya bir stresliyim mezun senem zaten ve hedefim yüksek, ama şimdilik güzel gidiyor gibi. Senin nasıl? Ve evet aslında bize kendi isteklerini, hayatlarını, görüşlerini dayatmaya çalışmasalar böyle olmazdı.
Ya çok fazla bu konular hakkında yorum yapmıyorum çünkü utanıyordum.Ailem klasik Karadenizli kültürel müslüman bir aile.Din hakkında pek bilgileri yok Hatta öyle söyleyeyim.Kuran falan okumayı bilmezler bildiklerini de unutmuşlar kullanmaya kullanmaya.Ama babamda geleneksel bir yobazlık var annem sessiz ama aynı şekilde bir kadın.Çocukluktan beri kıyafet konusunda hep sorun yaşadık kız kardeşlerimle.Dershaneye falan giderdik ortaokulda zorla başımı kapattırdılar.Dershanede mutsuz olduğum için kimseyle iletişim kuramıyordum.Kıyafetlerim kötüydü o yaşta kapalıydım.Benim zamanımda bu normal değildi kızlar öyle diyeyim şimdiki gibi 7 yaşında kapanmıyordu çocuklar.Mutsuz olduğum için kimseyle konuşamıyordum işte bu yüzden dershanedekiler tarafından zorbalandım.Hiçbir şey yapamadım.Bu yüzden gitmeyi bıraktım bunun yanında kapanmak da istemiyordum.Bir yere gitmezsem kapanmak zorunda da olmazdım.Evden hiç çıkmadım.Yakındaki okula gidip geliyordum sadece.Bir süre sonra o baskıdan vazgeçtiler.Liseye başladım tekrar baskı yaptılar bir kaç ay kapalı kaldım aynı mevzular.Kapanmamı istiyorlar ama onun için bile bütçe vermiyorlardı yani.Saçma sapan kıyafetler giyiniyordum.Yaşım zaten küçük.Nefret ettim iyice başörtüden,dinden ıvırdan zıvırdan.Bir iki ay öyle durdum sonra okul değiştirdim çıkardım attım örtüyü.Ama Meryem’in anlattığı gibi bu sefer giydiğime laf etmeye başladılar.Ben sanatçıyım resim yapıyorum.Renkli bir kişiliğim var bundan dolayı.Ama o en heyecanlı olduğum zamanlar kendimi ifade edemedim kıyafetlerimle hep içimde ukte kaldı.Bütün yaşıtlarım güzel güzel renkli giyinirken ben hep köşeden izledim.Hep bekledim.Lise de böyle bitti.Üniversiteye başlarken babam artık sadece sordu kapanmayı düşünüyor musun diye,ben de ilk defa o zaman ben istemiyorum diyebildim.Benim için dönüm noktasıydı bu.Üniversiteye geçince kendimi bulmaya başladım aslında,kendi istediğim insanlarla dost oldum istediğim gibi giyindim.Tabi ilk yıllar çok zor oldu bunu oturtmak ama sonradan olmak istediğin kişi olabiliyorsun.Gezdim tozdum.İstediğimi giydim istemediğimi giymedim.Düşüncelerim değişti aile evinden çıkınca.Kendimi yetiştirdim.Kimsenin etkisinde kalmadan “ben” oldum. Üniversitem bitti bayağı da uzun sürdü uzattım okulu çünkü.Eve geldim işe başladım.Kızlar 3 kuruş kazanıyordum ama o bile öyle bir özgürlük ki…Hesap vermeden istediğimi yaptım kısmen.Ailem sınırlarıma saygı duymadı babam ile ilişkimi kestim bir nebze azalttım.Şehir dışına çıktım diye bana sen böyle gider gelirsen zaten kimse seninle evlenmez gibi bir laf etti.Ben de bıraktım bana saygı duymayan kişiyle konuşmayı.Daha iyi hissediyorum.28 yaşındayım ilk defa iyi hissediyorum kızlar.Kıyafetin bi kız çocuğunun hayatındaki önemini herkes anlayamaz.O yüzden kendinizi yetiştirin kendi kurallarınızı kendiniz koyun lütfen.Sizi seviyorum ❤
17 yaşındayım, bu sene üniversite sınavına gireceğim, babam tarikatçı annem ona göre daha ılımlı ama yine de klasik iç anadolulu yobazlığı var. Bazen ailemle aynı şehirde okusam mı diye düşünüyorum ama bu yorumu okuduktan sonra kesin olarak karar verdim şehirdışında okumaya. Yoksa özgür olmak için başka şansım olmayabilir. Senin için çok sevindim, umarım her şey istediğin gibi olur💕
@@tientietnikova9374 ablacım bak sakın ailenin olduğu şehirde okumak gibi bir hata yapma.Üniversite her Türk genci için özgürleşmenin ilk adımı gibi bir şey.Hele ki ailen tarikatçi senin.gerçekten bir üniversite deneyimi yaşayabileceğini mi düşünüyorsun aynı yerde okursan?Bazı aileler zehirli ve zorbadır.Onlarla beraber bir hayat kuramazsın onların hayatını yaşamak zorunda kalırsın.O yüzden maddi mevzuları falan düşünme çık başka yerde oku kendini tanı,yeni şeyler öğrenmeye açık ol.Ben öğretmenim öğrencilerime hep söylediğim şey 2 yıllık da olsa bir üniversite yazın gidin.Okurken çalışın ama bu deneyimi yaşayın çünkü başka zaman buna fırsatınız olmayacak.Hayat omuzlarınıza oturuyor çünkü.O yüzden fırsat verin kendinize ve kendinizi sevin❤️💖
@@gulsah37 dikkat ettiysen karadenizli ailelerde çocuklar hep anneleri ve babalarıyla küs konuşmuyorlar genelde.Sebebi bu toksiklik,narsist ebeyenlik.Zehir ediyorlar gençlerin hayatını.bi hayat yaşadık demeye bin şahit ararsın o hale getiriyorlar bizi.
5.sınıfta istismar sonucu kapanmış biri olarak bu hafta 17 yaşımda açıldım ve nasıl mutlu olduğumu saçlarımı her rüzgarda hissettiğimde nasıl yaşıyor hissettiğimi gerçek dışı, rüya gibi hissettirdiğini anlatamam. Zaman zaman bana cesaret verdiğin yalnız olmadığımızı hissettirdiğin için teşekkürler maria
sizi o kadar tebrik ederim ki kızlar. ben de bi gün bu duyguyu yaşamak istiyorum ama ailem aşırı baskıcı ve konusu bile açılsa beni mahvederler. özellikle yapan insanları eleştirmeleri bile yeterince ağırken kendi kızlarına yapacakları şeyleri hayal bile edemiyorum. hayatımda bazı şeyleri başarmak içinde onların maddi desteğine ihtiyacım var. ama eğer açılmak istediğimi öğrenseler hayatı bana zehir ederler. çok korkuyorum ve en güzel yaşlarımı bu şekilde geçirmek istemiyorum. umarım ben de sizin gibi saçlarımı rüzgarda hissedebilirim 🥹🩷
@@miadecai emin ol hissedeceksin, o günler de gelicek. Ben de bu tarz yorumları okutken bana çok uzak gelir çok imrenirdim. Seni tanımıyorum ancak deneyimlerimden yola çıkarak söylüyorum ki düşündüğün kadar zor olmıyacak. Ben de maddi olarak uygulayacakları şeylerden tavırlardan her şeyden ölümüne korkuyordum ama sandığım gibi olmadı evet gözlerinde kayıp bir ruh şeytan yolunda ilerleyen bir kafirim ama emin ol çoğu zaman yaşadığımız baskı yüzünden düşündüğümüz korkutucu senaryolar kadar korkunç bir senaryo ile karşılaşmıyoruz. Umarım en kısa zamanda özgürlüğünü tadıcak ve hayatının başka bir harika evresini tadımlayacaksın
Annem 6 yıl önce kardeşimin doğumundan sonra çok degisti çarşafa fln girdi bizide yani kız kardesimi ve benide kandırarak 12 yasinda 11 yasinda örttü ferace giydirdi ve üzerimizde psikolojik olarak çok büyük bir baskı var en basitinden evden çıkarken farkliydim dışarıda farklı bir ara kısa bir hırka vardi üzerimde kısa dedigim diz boyu okul cikisi çarşaflı bir kadın gördüm korkudan bayıldım annem degilmis ama,asla fiziksel şiddet yoktu ama yemin ederim bu hayatta psikolojik şiddet korkunçluğu diye bisey var,şükürler olsun ki açıldım bu sene şuan 19 yaşındayim artik asla annemi takmiyorum crop da giyiyorum pantolonda makyajda yapiyorum karışmasina asla izin vermiyorum babam da arkamda, ama hala beni her gordugunde beddua okuyor umurumda degil ama sadece anneme üzülüyorum cunku ciddi psikolojik sorunlari var
Babanın seni desteklemesi çok kıymetli,olması gereken bu ama radikal derecede islamcı olan birinin eşinin de ondan çok farklı olabileceğini düşünmezdim
@@degirmenler babamla annem evlendiğinde annem böyle biri değildi 21 yıllık evliler babam hep der ben bu kadınla evlendigimde böyle değildi diye son 6 yılda ne olduysa oldu,babam boşanmak istiyor ama kardesim var onun buyumesini bekliyor adamcağızda
Birden bu derece bir değişim neden yaşamış olabilir ki? Umarım sadece kendi düşünceleriyle böyle değişmiştir, çünkü cemiyetler garip garip din örgütleri de insanları kendine çekip beyinlerini yıkıyorlar ve bu insanların hiç geri dönüşü, düzelme ihtimali olmuyor:(
İnandığın yoldan asla vazgeçme. Kendilerine vurulan prangayi bizlere de vurmak istiyolar. Doğurmakla üzerinde hak iddia etmek bambaşka bir durum. Doğumdan sonra çarşafa girdi demişsin siz de o zaman onu dislayabilirdiniz. Ama yapmadınız. İnsanlar birbrilerine saygı duyup çenesini kapatsa hiçbir sorun kalmayacak ama işte....
Bir kadının kapanmasını açılmasıyla aynı şekilde tebrik etmiyoruz elbette çünkü bu aynı şekilde o kişinin hayatındaki bir gelişme olsa da bu gelişmeyi göstermek için açılan bir kadınla aynı cesareti göstermesi gerekmiyor. Açılan kadınlar çoğu zaman bunu aileleriyle olan ilişkilerini feda ederek yapmak zorunda kalıyorlar. Oysa en ekstrem seküler ailede bile birisinin kapanması en fazla "garip" karşılanır, evlatlıktan atılma riski oluşturması çok zor ve "anormal" bir durum.
Kamburluk meselesi bana kendimi hatırlattı. Erken yasta ise başladım. Köyden ilceye gitmek için hem annemin hem babamın köyünden gecip iki otobüs değiştirerek ise gidiyordum. İlcede ev tutmama izin verilmedi. Köyleri bilirsiniz otobüsler kahvehanelerin önünden gecer. Sakın kafanı kaldırma diye diye beni kambur ettiler. Aslında dik durmam gerekirdi 18 yaşında meslek sahibi olmuş bir kadındım. Benim maaşım sayesinde altı kişinin karnı doyyordu. Ama annem sağolsun, kafamı kaldırsam aranıyor olduğumu söyleye söyleye beni kambur etti. Tesettürlüydüm bir gün bol bir pantolan giydim etek pantolan diye geciyor, üstünede bayağı bol bir ve iç göstermeyen kalın ve kalçamı kapatwn bir gömlek giydim. Ağustostu yandım sıcaktwn üzerime pardüse almadım diye, ben oapalı degilmisim, bir kıcını acmadıgın kaldı diye beni ağlatıp zorla pardüse giydirmisti. Konusmanın başında kendimi gördüm😢
29 yaşındayım aile evinde yaşıyorum hala maalesef ve yıllardır kapının önünde kıyafet degistiyorum çünkü giyim tarzımı asla kabul etmeyecekler sorun olmaması için çatışma yaşamamak için yalan söylüyorum bu yaşta. Bu o kadar zor bir şey ki
@@atakanaydn9750 yok maalesef tartışma çoğunlukla bitmiyor, oje sürebilmek için 3 yıl (şakasız) savaş verdiğimde 13 yaşındaydım🥲 6.yılım olacak hâlâ kıyafet kurallarımda bir şey değiştiremedim ki benim kavgalar öyle böyle değil bildiğiniz savaş
Aynı yaşta olan ve kısmen aynı sorunları yaşayan biri olarak söylüyorum böyle durumlarda yapma denileni yaparak çözebilirsin ancak.Ama zaten yaşımız artık geçiyor böyle isyanlara gerek yok diyorsan sen de haklısın.1-2 yıla çıkıp gidicez zaten evden
Anneme bana eskiden yaptığı şeylerden oturu aşırı kinli olduğum zamanlar defterime şöyle yazmışım: "Bu dünyada annelerden daha masum görülen bir topluluk yoktur. Onlar ister çocuklarını dövsünler ister çocuklarını terk etsinler fark etmez. Onlar ne olursa olsun suçsuz görülecekler. onlara diğerleri kadar sinir olamazsın bu toplumda. Ama sen masum bir küçük çocuk olduğunda ve onlara sinir olduğunda toplum 'sen yaşamış olursan ol o siniri gömmeli, annenin üzerine basmasına izin vermelisin' der bu dünyada en masum görülen topluluk anneler ise en masum gözükmeyen umursamayan toplulukta çocuklardır. Sanırım bu yüzden çocukları seviyorum. "
çocuk ve kıyafet hakkında o kadar haklısın ki, yani düşünüyorum 15-16 yaşında birinin ne giydiği neresini açtığı asla umrumda olmaz, bir yetişkin nasıl direkt kısıtlamaya veya cinsel bir gözle bakmaya yönelir gerçekten anlayamıyorum. özellikle okullarda öğretmenler de bunu çok yapıp resmen öğrencileri zorbalıyolar
Evet bana her zaman iğrenç geliyor. Hayvanlara t.cavüz eden sapıklar da var ama ben kedimi dışarı çıkarırken aman götünü kapatiyim de sapıklar görmesin diye düşünmedim
Yahu kıyafeti falan çağdaşlık olayından çıkarın artık ! Siz sırf kıyafetini istiyosunuz çağdaşlığın işte avrupada şöyle amerikada şöyle peki ya sen orda ki şort giyenlerin donanımına da sahip misin ? Neden sırf kıyafeti almak istiyosun onlardan ? Onlar gibi entelektüel misin ? Bakış açıların aynı mı ? 3-4 dil biliyo musun ? Bi ton kültür biliyo musun yok ama şort giycem çağdaşlık diyosun bu en son konu olmalı ya ! Öyle ağzını yüzünü kıyafetini yapınca olmuyo o ve tüm bunlar en son şey olmalı ya. Başka hiçbir belirti göstermeyip sırf kıyafet ve rahatça çiftleşip içmek konusunda çaba sarfedince ee bu muhafazakar toplumda tepki veriyo tabi. Önce bi göster neler yapabildiğini ne kadar ileri görüşlü olduğunu bi kabullendir bi başarım olsun. Yoksa sırf kıyafetini yiyişmesini alıp sonrada toplum bu değişikliği boş buluyor diye saldırmakla hiç ilerlemeyecek bu yol. Atatürk der durursunuz. Atatürk tonla inkılap doldurdu kılık kıyafet kanununun altına. Sizin gibi sırf kıçımız fora diyip giyip çıkmadı yani ortaya.
geçen günlerde ben de muhafazakar ailede büyüdüğümden asla giyinemeyeceğim şeyler olduğunu fark ettim. bu öyle bi baskı oluşturuyorlar ki onların görmediği yerde bile askılıyla gezerken ya da şort giyerken rahat hissedemiyorum. bu gerçekten 'giyinme bozukluğu' daha iyi ifade edilemez. ayrıca yeme bozukluğum da var ve bu ikisine de sahip olmamda annemin payı çok büyük. nolursa olsun benim iyiliğimi düşündüğüne inanıp görmezden gelmeye çalışıyorum bu durumları onu da çok seviyorum ama keşke böyle olmasaydı.
Alakasız kaçacak belki annem bir keresinde şort giyen kadınlara benim bile bakasım geliyor, taciz edilirsin diye giymeni istemiyorum demişti o gün biseksuel genlerimi kimden aldığımı analdım. Bence bu giyemezsin taciz edilirsin ya da günaha takıntısının altında da aslında içten içe bir sapıklık var, kendi kızlarına başkası da kendi baktıkları gibi bakar diye korkuyorlar. Ben biseksuelim biri ne kadar açık giyilinirse giyinmesin dikkatimi çoğu zaman çekmiyor bile; ister istemez sorguluyorum bu insanlar kadın erkek fark etmeden neden herkese surekli arzu nesnesi olarak bakıyorlar ? Aslında bu durumu sapıklık olarak değerlendirseler bile bunun sapıklık değil kendilerinin sapık olduğunu biliyorlar kedinin kendi bokunu örtmeyi gibi sapıklık olarak gördüğü olayı (birinin şort giyerek tenini göstermesi ) istiyorlar.
Ailemden uzak, farklı bir şehirde okumama rağmen önceden yaşamış olduğum kıyafet baskısı yüzünden o sıcak yaz günlerinde bile şort giyemiyorum. Gerçekten çok berbat bir durum :(
Buraya yazmak istediğim içimi dökmek istediğim o kadar çok şey var ki.. okuyan olur mu bilemem ama yazmak ve bir nebze olsun kendimi ifade etmek istiyorum. Benim ailem aşırı muhafazakar dedem imammış zaten babam da ondan mütevellit aşırı dindar. Zaten çok sert ve dediğim dedik bir insan. Muhazakar ve sert ve soğuk bir insan düşünün… Babam küçükken pantolon giydirmezdi,sürekli uzun etek uzun kollu bodyler ,geniş tişörtler giydirirdi bir yere gidiyorsak zorla başımı kapatmaya yazma taktırmaya çalışırdı, oje sürmeyi bırak arkadaşlarım bile sürse babamdan gizlerdik o derece. Beni daha 5,6 yaşlarımda kapanmaya zorlardı sürekli eşarp taktırıyordu başımda saatlerce öğüt veriyordu bazen çok kızıyordu bana. O zamanlar camilerde kuran kursları verilirdi bizde mahallede arkadaşlarla o kurslara giderdik. Orada ara sıra tüm arkadaşlar çocukluk hevesleriyle kapanırdık tabi en fazla bir haftaya teker teker açılırdık yaşımız zaten 10,11 babam o zamanlar da bana çok kızardı. Neyse bu sürekli kapanıp açılma işi bitti ben açığım ama nasıl korkuyorum babam bir gün beni döver de zorla kapatır diye zaten açık demeye de bin şahit ister pantolon asla almazdı bana bazen annem derslerim çok iyi olduğu için hediye alırdı bende o zamanlar hediye olarak pantolon seçerdim size yemin ederim o pantolonu özenle yıkar her gün giyerdim taki o pantolon yırtılana kadar sırf etek giymemek için. Ben küçüklüğümde kilolu bir kızdım zaten yaşıtlarımdan büyük gösteriyordum birde o eteklerle iyice büyük kadın gibi hissediyordum ve giymek istemiyordum ama beni asla anlamıyorlardı. Yaşım büyüyor baskı gitgide artıyor tabi. Kilolu olduğum için arkadaşlarımdan zorbalık görüyordum zaten birde etek giyip küçük yaşta kadın gibi giyinince büyükler de zorbalık yapmaya başlamıştı hiç tanımadığim insanlar oyun oynarken bana ‘bu kadın da kim oyun oymaya utanmıyor mu bu yaşta’ diye şeyler dediklerini duymuştum. Zaten içe kapanık ve özgüvensiz biri olduğum için iyice özgüvenim kırıldı ve ağır bir depresyona girdim. Neyse ben babamın baskısına daha fazla dayanamayıp 6. Sınıfta kapandım. Ama nasıl nefret ediyorum başımdakinden,giydiklerimden, kilomdan, kendimden. Her şeyden. Okula gidince sınıftan çıkmıyordum eve gelince de odama kapanıp ödevlerimi yapıp film dünyasında yaşıyordum. O kadar içe kapanık birine dönüşmüştüm ki eve gelen misafirler ailenin bir kız çocuğu olduğunu bile bilmiyorlardı. Ama bu ben değildim ki. Ben seviyordum dışarıda oynamayı arkadaşlarımla vakit geçirmeyi. Babam ve annemin baskıları beni öyle bir hale getirdi ki ben yıllarca odamdan dışarı bakkala bile gitmedim mecbur olmadıkça salona bile geçmedim. Yıllarca kendimden nefret ettim. Alışverişe gidince her seferinde babamla annemle tartıştım kavga ettim bir pantolon alabilmek ve kendimi kız gibi hissedebilmek için. Yıllarca gözyaşı döktüm. Ölmeyi istedim her zaman. Zor bela 15 yaşlarıma gelince artık pantolonuma karışmamaya başladılar. Ama yine de bu ben değildim. Bu taktırdıkları eşarp bana göre değildi. Sonra dini araştırmaya kuran okumaya anlamlandırmaya çalıştım. Hiçbir zaman dinsiz olmadım her zaman yaratıcıya inandım zaten. 11.sınıfa gelince biraz biraz içe dönüklüğümü azaltmaya kendimi bulmaya çalıştım yine. Namaza başladım evet beni rahatlatıyordu evet ben dinsiz değilim ama tesettüre gelince olmuyor ben yapamıyorum. 2 yıl geçti aradan sürekli kendimi ikna etmeye tesettürün iyi bir şey olduğuna kendimi inandırmayı çalıştım. Ama olmuyor dinin her şeyi kafama yatsa da bu yatmıyor. Yıllarca düşündüm bunu. En nihayetinde annem ve babamla konuştum. Açılmak istediğimi söyledim. Bana söyledikleri şeyse o kadar içler acısı ki. ‘Hayatında biri mi var o mu istiyor açılmani? Aklına kim girdi senin? Yavaş yavaş daha çok açılacaksın. Bizi rezil ediceksin.’ Oysa ben hiçbir şey yapmadım sadece masum bir istekle saçlarımı açmak istedim. Bunun rezil etmekle yada kötü yola düşmekle ne alakası var. Ben onları anlamaya çalışıyordum ama baktım ki onların beni anlamaya çalıştığı yok sustum o gün. Sonra düşünmeye devam ettim aradan 6 ay geçti hemen karar vermek istemedim, düşündüm acaba onlara inat olsun diye veya içimde kaldığı için mi açılmak istiyorum diye ama hayır ben gerçekten açık olmayı istiyorum seviyorum. Ben buyum. Ben o kapattıkları etek giydirdikleri kız değilim. Benim hayallerim istediğim hayat onların düşündüğünden çok farklı. Nihayet ailemden vazgeçerek kendimi seçmeye karar verdim. Belki son cümlemde abarttığımı düşünüceksiniz ama gerçekten öyle. Annem evlatlıktan atmakla tehdit ediyor babam desen başımı öne eğiceksin diyor. Ama beni düşündükleri yok. Her zaman millet ne der allah günah yazar cehenneme atar diyorlar ama bir kere bile ‘kızım sen ne istiyorsun’ demediler bir kere bile. Sorsalardı derdim. Anne baba bu ben değilim lütfen bana yardım edin sizi kaybetmek istemiyorum derdim. Ama anladım ki anlayacakları yok. Beni onlardan ayrı bir hayat seçmeye zorluyorlar. Ne kadar zor anlatamam size. Açılmaya karar verdim ve yapacağım bunu yavaş yavaş istediğim her şeyi giymeye de başlayacağım. Bu benim hayatım ve eskiden yaptığım gibi susup ellerimden almalarına izin vermiyeceğim. Beni burda anlayan bir çok insan çıkacaktır biliyorum. Ben kendi hayatının başrolü olmak için savaşan insanlardan sadece biriyim. Pes etmeyeceğim ve kendimi bulucam.Hak ettiğim her şeyi almak istiyorum bu hayattan. Umarım başarırım. Buraya kadar okuyup bir nebze olsun anlamaya çalıştıysanız çok teşekkür ederim. ❤
Sen çok güçlü bir kızsın ve çok şey hak ediyorsun kimsenin senin hayatın için kararlar almasına boyun eğme kendinden emin ol ve inanıyorum ki sonunda istediğin mutluluğa ulaşacaksın 🥰
Yazdığın şeyleri tek tek okudum ve her bir cümlende kendi hayatımdan bir parça okuyormuşum gibi hissettim. Her ne kadar kendi dinimden memnun olsam da, bazen ailesi müslüman olmayan, istediği gibi yaşayan bir kız çocuğunun yerinde olmak isterdim. Bu baskılar nereye kadar gidecek bilmiyorum ama, bir gün artık dayanamayacağımı ve bir volkan gibi patlayacağımı hissediyorum. İnsan kendi çocuğuna, kendi kızına bu denli neden bu kadar baskı yapar gerçekten anlayamıyorum. İstediğim şey, istediğimiz şey İslam dini için uygun olmasa bile, bir şeyleri baskıyla, zorlamayala yapınca bunun daha da uygun olmayan bir şey olduğunu düşünmeye başladım. Ki zaten herkesin bildiği gibi "dinde zorlama yoktur" deniliyor değil mi? Belki açılırsam ben de acı çekeceğim ama ailem beni bu denli baskıladıkları için onlar daha çok acı çekecekler, bu da böyle bir gerçek. Uzun lafın kısası, umarım bu savaşı en kısa zamanda ve en güzel şekilde kazanırız, sevgilerle.
@@Solvaer0 ah ah biz onları üzmemek için ne kadar çabalıyoruz bilseler anlasalar keşke. Oysa kendi halimize bırakıp sadece öğretmekle kalsalar belki de daha da dindar olucaz ama baskılardan dolayı ne istediğimizi bile zor öğreniyoruz. Neyse ki benim de inancım tam biz güçlü kızlarız geleceğimizi bizden başkası değiştirmeyeceğine inancım tam. Umarım her şey gönlümüzce olur yanıt için okuduğunuz için çok teşekkürler ❤
Ben zorla tesettüre girmedim ama bugünden geriye baktığımda aslında “ergenliğe girdikten sonra kapanmaktan başka bir seçeneğin yok” mesajını çok hızlı bir şekilde içselleştirmişim ve onlar zorlamadan ben isteyerek kapanıyım ki hem onaylanayım hem de kendi gururum kırılmasın diye düşünmüşüm. Tesettürden çıkmayı düşünmüyorum ama çocuk yaşta kapanmak sanırım pek de özgür bir seçim(!) değil.
Meryem, o kadar ihtiyacım olan bir zamanda bu videoyu attın ki anlatamam. 20 yaşındayım, aile evinde yaşıyorum, annem muhafazakar. Eve giriş saatime karışmıyor, arkadaşlarımla gezip tozmama karışmıyor, paramı harcamama karışmıyor ama kıyafetlerime karışıyor. Kapalı da değilim ama örneğin askılı giyinmeme izin vermiyor, dizüstü giyinmeme izin vermiyor. İlkokulda ve ortaokulda sïrf giyim konusu yüzünden baleye, vokeybola, jimnastiğe, yüzme kursuna gitmeme izin vermediler. Halbuki çok hevesliydim ve gerçekten benim ilgi alanımdı. Bugün ise iki erkek kardeşim de istedikleri spor kursuna gidiyorlar... Kıyafet alırken sürekli annemin onayını düşünmek zorundayım ve bu benim çok zoruma gidiyor. Şu an bunu yazarken bile sinirden gözlerim doldu mesela... Geçenlerde akşam evde tek başımaydım, bi konular yüzünden saatlerce ağladım. Annem de ona anlatmamı istedi bense hiçbir şeyin değişmeyeceğini ve anlatmama gerek olmadığını söyledim. Ama sonra belki bir kez olsun beni anlar diye düşünerek yanına gittim. Ona ne kadar mutsuz olduğumu anlattım, 20 yaşında olmama rağmen istediğim kıyafetleri giyinememenin beni çok üzdüğünü ve bunun değişmesini istediğimi anlattım. Belki beni anlar diye düşündüm. İlk önce bana "o şekilde giyinmen günah, senin hiç mi dini hassasiyetin yok" dedi. Sonrasında ben yaptıklarımın sorumluluğunu kabul ettiğimi, günahımın da bana ait olduğunu, beni baskıladığını söyledim. Ama o baskıcı olduğunu kabul etmedi. Sen istediğin her şeyi giyinirsin bir çizgin yok dedi. O sınırı da günaha girmemen için ben koyuyorum giyinemezsin dedi. Nereye kadar böyle devam edecek sonsuza kadar seninle yaşamayacağın desem de "gittiği yere kadar, 50 yaşına da gelsen benim çocuğumsun, ben senden sorumluyum" dedi. Artık çok yoruldum ve ekonomik özgürlüğümü kazanıp kendi mutlu olduğum şekilde yaşamak istiyorum. Kavgadan sonra birbirimize küstük ve ben onunla konuşmak istemiyorum. O benim annem, ben onun her derdinde yanındayım ona destek oluyorum ama o benim derdimi küçük ve önemsiz görüyor. Takmıyor bile. Ben ona destek olduğumu söylediğimde de başıma kakma yaptıklarını diyor. Geçmişte beni kıyafet konusunda çok daha fazla baskılıyorlardı, şimdi eskisine göre gelişme var yine ama bilemiyorum. Geçenlerde de kuzenim duymuş annem, anneanneme bana eskiden yaptıkları için pişman olduğunu söylemiş, bana haksızlık ettiğini söylemiş. Bunu duyduktan sonra annemle konuşmak istemiştim zaten ama pişman falan değil. Kendisi de sürekli yakınırdı "Annesi başını kapatmasına izin vermiyor şu kızın, ne kadar baskıcı ve kötü bir anne" diye söylerdi başkalarına. Ama şimdi kendisi aynısının lacivertini yapıyor ve kendisini haklı görüyor. Her neyse moralim çok bozuk, birileri bu günler de geçecek, mutlu ve özgür olacaksın desin nolur 😣
Tam olarak aynı yaştayız ve aynı şeyleri yaşıyoruz.Ama bir gün başarıcaz mutlu bir şekilde istediģimiz hayatı yaşıcaz ben inanıyorum umarım çok mutlu olursun ve istediģin şeylere kavuşursun sadece biraz daha sabır kocaman kucaklıyorum 💞
@@nihal8212 Ay ben bu yorumu yeni görüyorum, kusura bakma. Yaşadığım sıkıntıların sadece benim başıma gelmediğini bilmek beni bir nebze olsun motive etti. Güzel dileklerin için çok teşekkür ediyorum, ikimizin de güzel ve aydınlık yarınları olsun ben de seni kocaman kucaklıyorum 💖
Ben de muhafazakar ailede büyüdüğüm için tarzımı Cook geç keşfettim. Benim tam tersi oldu ama. Sürekli gizli de olsa savaşarak da olsa açık ve seksi kıyafetler giydim. Kendi başıma yaşamaya başladım, evlendim yine de 32 yaşıma kadar daracık ve kullanımı zor kıyafetler giydim. Daha sonra yavaş yavaş kendimi keşfetmeye başladım ve artık daha rahat kıyafetler giyorum. Bu kısa bir sort da olabilir, uzun bir etek de. Eskiden resmen tek amacım seksi olmasıydı. Ailenin sana güvenmesi ve rahat bırakması o kadar önemli ki😪
Yahu kıyafeti falan çağdaşlık olayından çıkarın artık ! Siz sırf kıyafetini istiyosunuz çağdaşlığın işte avrupada şöyle amerikada şöyle peki ya sen orda ki şort giyenlerin donanımına da sahip misin ? Neden sırf kıyafeti almak istiyosun onlardan ? Onlar gibi entelektüel misin ? Bakış açıların aynı mı ? 3-4 dil biliyo musun ? Bi ton kültür biliyo musun yok ama şort giycem çağdaşlık diyosun bu en son konu olmalı ya ! Öyle ağzını yüzünü kıyafetini yapınca olmuyo o ve tüm bunlar en son şey olmalı ya. Başka hiçbir belirti göstermeyip sırf kıyafet ve rahatça çiftleşip içmek konusunda çaba sarfedince ee bu muhafazakar toplumda tepki veriyo tabi. Önce bi göster neler yapabildiğini ne kadar ileri görüşlü olduğunu bi kabullendir bi başarım olsun. Yoksa sırf kıyafetini yiyişmesini alıp sonrada toplum bu değişikliği boş buluyor diye saldırmakla hiç ilerlemeyecek bu yol. Atatürk der durursunuz. Atatürk tonla inkılap doldurdu kılık kıyafet kanununun altına. Sizin gibi sırf kıçımız fora diyip giyip çıkmadı yani ortaya.
Bende bu sıkıntıyı yaşıyorum ama bu bu baskı sadece kapalı olması konusunda yapılmıyor bana örneğin bır kiyafetin toplum tarafından kabul görmesinide ailem çok önemsiyor mesela uzun bı etek giymek istiyorum insanlar yaşlı misin sen diye kınar denilip engelleniyor kısa bı etek zaten imkansız o yüzden hep aynı kiyafetler ve aynı sinjrlar arasında dönüp duruyorum ve bundan çok bıktım özgürlüğümü kazandığım zaman bı kıyafetin açık yada kapalı olmasına takılmadan sadece onu beğendiğim için giymek istiyorum
Hep baba sorunlarından bahsediliyordu. Sonunda anne sorunundan bahsedildiğini gördüğüm için sevindim. Çocukluğumdan beri annemi pasif bir karakterde gördüğüm için benim kıyafetlerime “beğenmedim, olmamış” gibi şeyler söylediğinde gerçekten olmamış olduğunu düşünürdüm. Şimdi 25 yaşındayım. Annemin gerçekten de benim ilk zorbam olduğunun farkına vardım. Şimdi bile hala “değişik olmuş” diyor bazı şeylerime ve yüzündeki o ifadeyi biliyorum. İlerde anne olmak istiyorum ve asla bu şekilde davranan bir ebeveyn olmayacağımı biliyorum. Eşimi de buna uygun seçtim ve bunun için de kendimle gurur duyuyorum. Hani kızlar babalarına benzeyen erkekler de annelerine benzeyen bi kadınla birlikte oluyorlarmış ya. Safsata bence. Asla kendi ailemin dinamiğine sahip bi aile kurmuyorum. Bu yüzden içim çok rahat.
Meryem o kadar güzel bir noktaya değinmişsin ki yazıp yazıp sildiğim birçok anım var insanlar keşke gerçekten istediği gibi giyinebilse birinin boyunduruğu altında olmadan özgürce yaşayabilsek, ben kendi isteğimle kapalıyım ve olabildiğince kendimi iyi hissettiğim şekilde giyinmeye çalışıyorum ancak dediğin gibi obsesif bir tavır sergileyen etrafımdaki insanlar ay yok boynun görünüyo olmaz sanki hükmü koyan kendileriymişcesine.. arkadaşım din kendince yaşanan bir şeydir benim yaptığımla sen yanmayacaksın keşke bunu anlayabilseler
Ben şu an kapalıyım (açılmak istiyorum ama bahsedeceğim şey bu değil) 6. sınıftan beridir böyleyim ve şu an 12. sınıfım özellikle ortaokulda size yemin ederim 30’lu yaşlardaki kadınların giyim tarzıyla giyiniyordum ve sırf ailem yüzünden oluşturduğum bir tarzdı lisede değiştirmek için çok çabaladım büyük oranda değiştirdim ve genel olarak kargo pantolonlar ve uzun tişörtler giyiyorum ki bunlar açık kıyafetler falan değil gayet normaller (zaten ne kadar açık saçık olabilir kapalıyım) fakat son zamanlarda bu giyiniş tarzım bile anneme batmaya başladı neymiş ben sürekli spor tarzda giyiniyormuşum biraz şık giyinmeliymişim bir de spesifik olarak ne giyeceğimi de söylüyor gömlek giyicekmişim slkdjfkd geçen annem bana “Bugün çok güzel gömlekler gördüm giyim tarzını değiştir artık öyle giyin” dedi size yemin ederim aynen böyle dedi şok oldum . Annem benim kendimce bir tarz oluşturmaya çalıştığımı ve artık onun istediği gibi giyinmek istemediğimi sonunda 2-3 yılın sonunda fark etti ve dünyası başına yıkıldı kadının . Hayır ben gerçekten anlamıyorum ben neden onun istediği gibi giyinmek zorundayım ? Dünyanın en basit şeyi değil mi istediğin şeyleri giymek ? Bu neden bizim için bu kadar zor hâle geliyor ? Dediğim gibi kapalıyım zaten ve giydiğim şeyler bol ve açık değil . Sabah odama geliyor ve sana kombin yaptım bunları giy diyor bu kadar kontrolcü olmak istiyor benim giyimimde . Gerçekten bu durum artık sıkmaya başladı ve biraz aileme karşı mesafeli hissediyorum bu aralar bu da beni kötü hissettiriyor . İçimi döktüm oh
Oh clndkcndlflf öncelikle geçmiş olsun, annenin kontrolcülüğü kendi çocukluğunda yaşadıklarından kaynaklı olabilir, karakteri de böyleyse iyice kontrolcü bir kişi olmuştur. Benim annem de aşırı kontrolcü bir insan az çok anlayabiliyorum
Bende babamın tehtitleri annenin tatlı dilli yüzünden 13 yaşında kapatılmıştım ve kapandığım için bir kadın gibi görülmeye başlanmıştım. Ve o sene beni kocaman kocaman adamlar sürekli istemeye başlamıştı. Neyse uzun yıllar sonra meslek sahibi olunca açılmıştım ve annem gözlerimin içine bakarak keşke senin açıldığını göreceğime cesedini tabutta görseydim daha iyiydi dedi. Açılana kadar çok acı çektim çektiklerimden film yapılır ama beni hiç bir şey bu söz kadar üzmemişti çünkü anneme karşı sevgim büyük olduğu için onun yüzünden açılan yaramda büyük oldu.
Anneni anne olarak değilde insan olarak görmelisin. Hata yapan yanlışları olan bir bireyden ibaretler. Sadece biz çocuklar ebeveynlerimize çok değer veriyoruz. Bu da malesef hayal kırıklıkları yaratıyor, çünkü yüceltiyoruz onları gözümüzde. Ama aslında hataları ve yanlışları olan insanlardan ibaret. Artık bizde bir bireyiz bizim doğrularımız ve yanlışlarımız var. Kalbini ferah tut onları insan olarak kabul et ve hayat macerana devam et.
Bende zorla kapatılmış biriyim,neredeyse inancsiz olmama ragmen. (hos inandigim zamanlardan bile asla kapali olmak istemedim) ve bu yüzden hayattan nefret ediyorum sirf bundan dolayı aşırı asosyal ve icine kapanik biriyim çünkü sürekli istemediğiniz biri gibi görünmek zorunda kaldığınızda hicbir şekilde ozguveniniz ve kendinize ait bir kisiliginiz de olmaz kendinizi de sevemezsiniz ama açılmak istedigimi aileme bir defa soyleyenedim bile çünkü bunu dile getirmek bile bana hayati dar etmeleri icin yeterli fiziksel şiddet yok ama öyle bir psikolojik baski uyguluyorlar ki o anlarda keşke şöyle evire çevire dovseler ama sonrasinda birakip gitseler diye umut ediyorum sirf o tarz bir psikolojik baskıya bir kere bile daha ugramamak icin gerekirse tüm hayatımın zindan olmasına razıyım aptalin tekiyim ve igrencim de kimse tarafından da sevilmiyor ve istenmiyorum da arkadaşım yok kimsem yok bu azap dolu dunyadaki cehennemimde benden baska kimse ve hicbir sey yok
rüveyda, sen çok güzel bir insansın öncelikle bunu hatırlatmak istiyorum. insanlar o kadar aptal ki iyilik meleği diyeceğimiz kadar iyi bir insanı bile nasıl görmek isterlerse öyle görürler. o yüzden burada kendini suçlamak yerine insanların birbirini tanımak için hiçbir şey yapmayışını suçla. zaten bu çaba olsaydı annelerimiz babalarımız da bizi anlamaya çalışırdı... hayatımda hiç kapanma baskısına maruz kalmadım, hatta ailem inançsız olduğumu da biliyor. buna rağmen seninle tüm kalbimle empati yapmaya çalıştım. gittiğim bir kursta kendini tarif ettiğin gibi bir kız var, bana onu hatırlattın. arada onunla sohbet ediyordum ama hiç "acaba kendi isteğiyle mi yoksa aile zoruyla mı kapandı" diye düşünmemiştim. bu noktada bana büyük bir farkındalık kattın, çok teşekkür ederim. umarım ailen hatasının farkına varır ve insanlar dış görünüşe göre birbirlerini yargılamayı bırakır. sana en güzel dilekleri diliyorum, umarım çok mutlu olursun. eminim ki senin gibi zorluklarla mücadele eden birinin harika aydınlık günleri olacaktır, bir an önce o günlere geçmen dileğiyle 💖
Seni çok iyi anlıyorum ve üzüntünü paylaşıyorum birçoğumuz benzer ailelerden geliyoruz aynı baskıları yaşıyoruz, keşke bunca psikolojik şiddet yerine evire çevire dövseler dedin ya onu çok iyi anlıyorum defalarca benim de aklımdan geçti bu. Kaç yaşındasın bilmiyorum ama bir noktada onlardan kopabiliyorsun ve bir şekilde kendi hayatını yaşayabileceksin belki sadece biraz daha zamana ihtiyacın vardır. Hayat her zaman bu kadar kötü karanlık olmayacak. ❤
. Kesinlikle seni çok iyi anlıyorum resmen aynı durumu yaşıyoruz... Zorla kapatılmam benim o kadar çok psikolojimi bozdu ki artık benliğimi kaybettim. Çok içine kapanık ve yalnız birisi oldum. Eğer istersen arkadaş oluruz aynı şeyleri yaşadığımız için birbirimizi çok iyi anlarız :(💓❤️
Son söylediklerin hiç hoş değil bence kendine bu yakıştırmaları yaparak çevrenin sana psikolojik baskıyla yapmaya çalıştığı şeyi yapıyorsun aslında kendini küçümsüyorsun. Ben zorla kapatılmadım ama kıyafet konusunda inanılmaz sıkıntı çekiyorum, bu yüzden rahatça konuşabilirim onlara karşı mücadele etmek zorundayız. Onların sana kendini kötü hissettirmelerine asla izin vermemelisin. Her başkaldırı bir direniştir bunu unutma ve başkaldırmak için önce kendine güvenmen, değer vermen, iyi bir konumda olmak için çabalaman gerekiyor.
Meryemciğim bence giyim konusunda konuşman çok iyi olmuş. Türkiye’de istediğimizi giymek çok zor çünkü ailemiz laf etmese insanlar laf ediyor. Üstüne bir de uzaydan gelmiş gibi de davranılabiliyor. Ben de giyim konusunda bir şeye değinmek istiyorum: Giyinmeyi ve süslenmeyi çok seven bir kızım ve özellikle erkeklerin kadınları, hele de süslü kadınları çok ciddiye aldığını düşünmüyorum. Üniversite okuyorum ve sınavlar açıklandığında bazı erkeklerden yüksek aldıysam şaşırıyorlar. Ne yani süslenmeyi seviyorum diye derslerim veya beynim etkilenmiyor ki. Bu durum beni düşündürüyor ve başka kadınların da görüşlerini merak ediyorum doğrusu. Seviliyorsunnn❤❤❤❤
Bu sadece erkeklere özel bir olay değil bence. Direkt toplum olarak var böyle bir şey. Aynı şekilde erkeklerde de iyi giyinen, bakımlı(feminen anlamda değil) birini görünce akademik ya da başka anlamlarda başarılı olabileceğiyle ilgili beynimiz hemen ilişki kurmuyor.
Eskiden ben de önyargılıydım. Çünkü çevremde gerçekten salak ve bomboş insanlar süslüydü. UA-cam'da da hep makyaj içeriği yapan kadınlar önüme düşüyordu. Üniversite kazandıktan sonra, İngilizce içerik tüketmeye başladıktan sonra kadınların hem süslü hem de yetkin olabilecekleri keşfettim. Tarih obası izledikten sonra oje sürmeye başladım mesela. Ki öyle akademisyen falan değilim ben de evde oturduğum yerde oturuyorum. Bakımlı ve süslü olmak dişil enerjiyle, burçla kafayı bozmuş insanlara bırakılmamalı. Bir etkileri yok sanılıyor ama var malesef. Benim gibi sonradan kendini keşfetmiş bir sürü insanla karşılaştım. O yüzden hem başarılı hem de güzel kadınları görünce ayrı mutlu oluyorum.
Legally Blonde diye bir film var benim en sevdiğim filmlerden biri. Değindiğiniz durum filmde işleniyor. Ben parıltılı makyajları , göz alıcı takıları çok severim ama bazen simli oje sürdüğümde bile bir ağırlık hissediyordum. Bunu derin bir şekilde düşünmem bu filmle oldu. Toplum bize hep bir şeyler iteliyor biz de kabul etmek mecburiyetinde bulunuyoruz. Bu filmden sonra simli farımı sürüp en güzel, göz alıcı takılarımı takarak gideceğim yere gidiyorum . Namımız yürüsün artık ✨
@@slatopal2067 Bende Legally Blonde'u önerecektim! Cidden harika bir film serisi. Elle Woods'u örnek alalım kızlar, asla kendimizden ödün vermeyelim 🩷
Seküler bir ailede büyümeme karşın ailem açık giyinmenin kendini teşhir etmek olduğunu düşünüyor.Birkaç sene sonra üniversiteye gideceğim.Bana gidince istediğin gibi giyinirsin diyorlar.En büyük korkum şehir dışında üniversite kazanamamak ama o kadar kötü ki psikolojim çalışamıyorum bile.Kız arkadaşlarım bile fazla abartıyorsun aileni üzmene değer mi diyorlar erkek arkadaşlarım baban annen haklı diyorlar.Son yıllarda feminizme çok yöneldim ve bu durum aileme olan öfkemle birleşince öğretmenlerim,arkadaşlarım,ailem sürekli ne kadar öfkeli olduğumu söylüyorlar.Öfkeden çok kırgınım.Sadece kendi aileme değil çocuklarını mutlu olmak için kendiyle mücadele etmek zorunda bırakan tüm ailelere çok kırgın ve kızgınım.
Giyinme bozukluğu kısmına o kadar katılıyorum ki. Ve gerçekten bunu istismar olarak adlandırmak bana doğru geldi. Annenin babanın yanında nerenin ne kadar belli olduğunu, göründüğünü düşünmek ve endişe etmek o kadar iğrenç bir şey ki. Sokakta korktuğun bir tipten çekindiğin gibi çekinmek. Sonra onlardan uzaklaşınca onların sınırlarının dışında giyinmek için kendini zorlamak. İki farklı gardroba sahip olmak zorunda kalmak. Daha da kötüsü iki farklı yaşama sahip olup onlara attığın fotoğrafları kıyafetine göre elemek. Kendini, zevklerini onlardan saklamak zorunda kalmak. Herkes çok abarttığımı ve her şeyin bir sınırı olduğunu söylüyor ama çocuğun kıyafetine saygı duymayan ebeveynin çocuğun kendisine de saygı duymayacağını anlamıyorlar. Keşke böyle aptal şeyleri bu kadar büyütüp çocuklarını kendilerine yabancılaştırmasalar.
Gerçekten doğru söylüyorsun giyinme bozukluğu diye bir şey var toplumda sana bir rol veriliyor ona uygun giyinmek zorunda kalıyorsun aslında kendini ifade edemiyorsun ve bu insanda içsel sıkıntı oluşturuyor daha önce bu konuya temas eden kimseyi duymamıştım gerçekten o kadar mantıklı ve insanların günlük hayatını zorlaştıran konulara değinsin ki bizim iç sesimiz oluyorsun resmen
Erkek mi ayı mı sorusunu erkeklere “küçük bi kız çocuğun olsa onun ormanda bi adamla mı ayıyla mı kalmasını seçersin” şeklinde soruyolar. Bütün babalar da ayı diyor. 🥸
Sürekli aynı veya benzer sıkıntıları yaşayan ve istemediği bir hayatı yaşamak zorunda kalan hemcinslerimi görmek beni her seferinde çok üzüyor.Kendin olabilmek denilen kavramdan çok uzakta kaldığın bir hayat tarzına sahip olup ona göre yaşamak gerçekten çok acı.Kendim gibi hissetmediğim,gerçekten kendim olamadığım için çoğu mental sıkıntımı,içsel problemimi tam anlamıyla çözemiyorum ve çözemeyecekmiş gibi hissediyorum.Maalesef ortaokulda aile zoruyla kapatılmış bir kız çocuğu olarak lise bitene kadar bu durumun içinde ne kadar olmak istemediğimden şikayetlenip durdum kendi kendime.Ama diğer kızların anlattığı gibi bunu dile getirmek bile imkansızdı benim ailemde.Sadece ailem olsa iyi,ailemin hayatımızın içine ve tercihlerimize kadar karışmalarına izin verdikleri aile dostlarından bile çekinir olmuştum.Bu yüzden hiç bir zaman bunu dillendiremedim.Annem üzülür,babam kahrolur,bilmem ne teyze yıkılır,ah ah vah vah bak gördün mü o açılmış,şu dinden çıkmış allah ona nasip edememiş,şeytan onu kandırmış, nefsine söz geçirememiş vs vs gibi cümleleri duyarak büyüdüm zaten.Şimdi üniversite hayatımı yarıladım sayılır.Hala kapalıyken ve dışardayken kendim gibi hissedemiyorum.Kıyafetlerim biraz olsun tarzımı keşfettiğim için 'Ben' gibi hissettirse de o şalı bir türlü taşıyasım gelmiyor kafamda çünkü insanları kandırdığımı biliyorum.Şapka takmadan dışarı çıkamıyorum.Saçlarımın rüzgarda savrulup durmasını hayal ediyorum sadece. Ne kadar basit ve acizce bir istek değil mi?Yaşadığım psikolojik sorunlar kendim olamadığım,kendimi kabul edemediğim sürece daha da ilerliyor.Kendimi kabul ettiğim halimi de sadece yalnızken görebiliyorum.Kısacası yirmilerime gelmeme rağmen olmadığım biriymiş gibi yapmak benim için artık yıllardır süregelen bir alışkanlık.Umarım hiç kimse benim gibi eksik ve noksan yaşamaz bu yaşlarını.Heba olan gençliğim karşısında bir şeyler yapmaya çalışsamda dışarda asla kendim olamadıktan sonra hep bir şeyler benim için eksik kalacak.Umarım ki siz hayatlarınızı kendinize göre yaşayabilcek fırsatlara ve cesarete sahipsinizdir.Yirmi yaşımda emin olduğum tek şey değer verilmesi gereken en önemli şeyin özgürlük olduğu.Hepimiz bir gün bir şekilde biraz olsun özgür hissedebiliriz umarım.
Ailem anlattığın tarzda: abim ve erkek kardeşim var. Ailem aşırı muhafazakar ama bi sebepten kapanma baskısı yapamıyorlar (ergenim kızım ve sebebini bilmiyorum ama bazen alttan alttan gönderme yapıyolar) örneğin yazlığa gittimizde abim altında sadece kısa bi şort ortalıkta gezerken ben daha geçen yıl zar zor haşemadan kurtuldum (tişört mayo aldırdım zorla) başka bi örnek kardeşim benden 4 yaş küçük ve bana sırf erkek olmasıyla bana ABLASINA geç saatte (saat gece 10 da) markete gidebiliyo diye beni erkekliğiyle küçümsemişti acayip gururum kırıldı hala aklımdan çıkmıyo ve bunların tek sebebi annemin sessizliği ve babamın kırılgan otoriter egosu ve bunların yanında babam annemi defalarca aldattı abim bütün büyük günahlara girdi ve devam da ediyo ama bana ahlak bekçiliği yapıyolar bide bunların üstüne ben asabi huysuz duygusuz ruhsuz oluyorum yarattıkları duygusuz canavarı beyenmiyolar
off tabletimi açıcam masaya oturucam kahvem ve tarçınlı kurabiyeyle kıyafet bakarak 3 yıldır aralıksız takip ettiğim safe space yutubırı dineyecem AAAAAYYYYY I LOVE BEİNG A WOMAANNN 💖🎀💅
Kesinlikle ayı ile karşılaşmayı tercih ederim çünkü canlı kurtulursam bir daha ayı görmeme ve tetiklenmeme ihtimalim var ama her gün erkek görmek zorunda olacağım için her gün tetiklenmek zorunda kalırım...
muhafazakar bir ailede büyüdüm bu açık giyinme mevzusu psikoloji bozduğuna katılıyorum şimdi büyüdüm istediğimi giyebilirim ama giyinemiyorum şort giysem teşhircilik yapıyor gibi hissediyorum bunu norm olarak göremiyorum baskaları giydiğinde normal doğal geliyor
Bunun biraz alışkanlıkla ilgisi olduğunu düşünüyorum ben küçüklüğünden beri açık giyinen biri kendini tabi daha rahat hisseder ama kendi isteğiyle daha kapalı giyinmeyi seçen insanlar da var. Biraz da yaşadığın yere bağlı açık giyinilen bir ortamdaysak ya da tatil köyü gibi bir yerse daha açık giyiniyorum ben ama bazı semtlerde insan GERÇEKTEN rahat edemiyor iki kafan varmış gibi bakıyorlar insana.
Babam 11 yaşındayken Bağdat Caddesi'nde kuaförde işe girmiş. Şimdi 54 yaşında. 40 küsür yıldır kuaför olduğu için, çok fazla kadınla muhatap oluyor. Kadınları çözmüş bir erkek kendisi. Ne bir şeye karışır, ne laf eder. Ne zaman istersek, ona ihtiyacımız olduğunda hayatımıza müdahil olur. Problemlerimizi çözer, bizi öper gider. Onun dışında bir şeylere evin reisiyim diyip bulaşmadığı için onun da kafası rahattır. Evdeki kadınlara veya evdeki herhangi bir duruma salça olmayarak, öylece keyfine bakıyor. Max olunması gereken baba bu arkadaşlar. Kızın ve karın ne istiyorsa yap. Önüne koyulan tatlıları koca göbeğine doldur ve televizyon izle. Babo qeyif.
Bir gün de; muhafazakar ailede yetişmiş , ailesinde/akraba çevresinde açık tek kişi/nadir kişilerden birisi olan, çevresine rağmen küçük yaştayken bile kapanma normuna karşı gelebilmiş , artık 20'li yaşlarda bile ailesinin hala kapanma baskısı yaptığı BAZI kişilerin açılmak isteyen insanlara karşı olan olumsuz yaklaşımını konuşabilir miyiz?? Bu kişiler kendileri asla kapanmamasına rağmen, etrafındaki acı çeken/ kendi vücudunda rahat hissedemeyen ve küçük yaşta kapandığı için pişman olan ama çevresinden ötürü başka seçeneği bulunmayan tesettürlü bireylere "Allah sana nasip etmiş, ne güzel kapanmışsın devam ettirmen gerekiyor, şeytanın bacağını kırmışsın, ailen senin iyiliğini düşünüyor" diyerek psikolojik baskı kurabiliyor. Kendileri dinci çevreden kapanmadan çıkabilmeyi başarabilmiş (aşırı dinci çevrede bir kız olarak bu bile büyük başarıdır) fakat arkadaşlarının bu baskıdan çıkmasını istemiyorlar çünkü karşı tarafın açılarak özgürleşmesini kendilerine tehdit olarak görüyorlar.... Tesettürlü olan kişi için de böyle bir arkadaşa sahip olmak kendi isteklerini sorgulamana ve kendinden şüphe etmene sebep oluyor. Herkes aileden ve din baskısı yapan bir arkadaştan bu tarz yaklaşımlar beklerken dinci ailedeki açık kızın tam tersine açılmak isteyen kişiye destek olması beklenir. Çünkü o kişiler kapanmamanın yıllarca ekmeğini yemişlerdir, belki istedikleri her şeyi giyememişlerdir ama istemedikleri bir kalıba sokulmamışlardır....
Evet ya, helal olsun kız valla bana kendimi daha az yalnız hissettirdin gece gece 🤍 Ben açıldığımda eski en yakın arkadaşım (kapalı) kudurmuştu resmen kıskançlığından. Neler neler dedi. Hadi o kıskandı. Eski en yakın kuzenim (açık, özel hayatında islama ve topluma göre tabu olan her şeyi -literally- yapan birisi, alkol hariç) bana karşı, "senden beklemezdim" tavrına girmişti. Ben kapalıyken de onunla dertleşmek isterdim, çok zor işte hiç sevmiyorum aslında açılmak istiyorum gibisine ve bana "duymamış olayım, ne güzel bir şey içindesin şu an, çok doğru bir yol, yakıştıramadım" falan demişti. Ayrıca kendisi de ilerde kapanmak istediğini söylemişti. Hatta 1 dövmesi vardı, onu da kapanırken sildirecekmiş öyle derdi. Şu an 29 yaşında, yanlış bilmiyorsam artık 2 dövmesi var :DD Hayır dövmeyi sildirmek zorunda da değil onu kendi kendine ekledi sjdjskd Madem o kadar güzel ve doğru bir yol ve sen de kapanacaksın ileride, o ilerisi ne zaman çok pardon? Şu an kendisiyle görüşmüyoruz ama görüştüğümüz zaman da bazen 2. Dövmesini nasıl istediğinden bahsederdi, ben de bir kere "Sen zaten kapanıcam demiştin ve sildirmeyi de düşünüyorsun, o zaman niye sildireceğini bileceğin bir dövmeyi yaptırasın? Sildirmek hem daha acılı hem daha masraflı" demiştim ve inanılmaz bozulmuştu :)))) Kapanmak dışında da 1 kere dedim ki ben alkolün tadını çok merak ediyorum aslında denemek isterdim. "Ben asla merak etmedim, umrumda da değil çok şükür" diye kendince ne kadar "harika" müslüman olduğunu vurguluyodu. Ki sigara içen birisi 11 yaşından beri + görüşmediğimiz sürede uyuşturucu falan da denemiş/kullanmış ama asla alkol almamakla hala övünüyordu :)))
@@Zelenar25 (Bir kişinin bile böyle hissetmesini sağladıysam ne mutlu bana 💜) Bu kişiler kapalılığı fiziksel/mental olarak zor ve sosyal statü olarak düşük/aşağı görüyorlar. Ne kadar dindar olunduğundan bağımsız, başörtülü bir kişi sosyal ortamlarda insanlarda belirli ön yargılara sebebiyet veriyor ve normların dışında davrandığı zaman başka insanlar bu kişi hakkında kendilerini söz sahibi olarak görüyorlar; başörtülü kişinin umursamasından bağımsız bir şekilde sonuçta bu sosyal interactionlar kişinin self conscious ve çelişki içinde hissetmesine yol açıyor. Kapanma ajitasyonu yapanlar da bu olası zorlukların farkındalar ve buna gelemiyorlar. Kapalı arkadaşlarına/akrabalarına , kapanmanın ne kadar mükemmel olduğunu bahsederek onların o durumdan çıkmasını istemiyorlar, onlara 'ah keşke ben de senin yerinde olsaydım, ben de kapansaydım' palavraları sıkarak onların gözünü boyamaya çalışıyorlar, işlerini geldikleri gibi dini kullanarak onların kötü/günahkar hissetmesine neden olarak onları manipüle etmeye çalışıyorlar... Maalesef bu kategorideki insanların bir kısmı da kapalı olmanın male validation değerini düşürdüğünü düşünüyorlar, (açılanlar kızlara yazan erkekler/erkek aşırı dindar değilse bu durum böyle tabii evlendikten sonra tutumları değişebiliyor) bu yüzden açılan arkadaşı kendilerine rakip olarak görebiliyorlar. Kısacası açılmak isteyen kişi kendi statülerine yükselmesin istedikleri için ( ya da kapalı olan bir kişi böyle davranıyorsa açılacak kişi kendilerinden bir üst statüye ulaşmasın istedikleri için) manipülasyon ve ajitasyon yöntemlerine başvuruyorlar çünkü senin kötülüğünü istiyorlar, senin kendin gibi olmanı hazmedemiyorlar. Bu yüzden birisine açılmak istediğini söylemenin çok büyük bir indicator olduğunu düşünmekteyim, duygularını ve arzularını aktardığın kişinin ağzından çıkacak 1 cümle bile yıllarca sende kalabiliyor iyi ya da kötü olsun... (Söylenecek nice söz var, birkaç bölüm podcast bile çıkar bu konudan)
ben de muhafazakar bir ailede büyüdüm.dahası kilolu bir insan olarak büyüdüm ve kilolu olduğunuzda bu toplumda bir şeyler hep daha çok batıyor saklanmaya calısılıyor.çok küçül yaşlarda babamın bana şuranı buranı kspa demesini hala annemin sorun yok giy dediği seylere,sürekli sanki dışarıda bir adammış ve bana bakıyormuş gibi yorum yapması gerçekten o kadsr rshatsız edici bir şey ki...üstüne kilolu olduğum için tüm hayatım bir seyleri giymek isteyip,"zayıflayınca giyerim" ya da "kendi paramı kazanınca giyerim" oldu.18 yaşındayım.artik yapmak istediğim şeyleri ertelemekten bıktım.ufak tefek elbise vs giymeye başladıö,en önemlisi sütyen takmıyorum ve bunun aslında ne kadar önemli bir başkaldırı olduğunu çoğu kişi anlayamaz.bu konusa mesela öne çıkan hep annemdi,ergenliğimden beri gece bile yarım atletle yatardım sanki bir parçammış gibi rahatmış gibi ama o kadar rahatsız ederdi ki beni.üzerimden bir yükü atmak gibi benim için.daha fazlasını da atarım umarım..
Kadınların estetik yaptırmaması buruşması olay olduğu gibi yaptırması da olay oluyor. Madonna yüzünde aşırı bir değişim olmadığı halde estetik sonrası ödemli ödemli ödül töreninde konuşma yaptığı, foto verdiği için hakkında çıkmayan haber kalmadı, oysaki turundaki fotoğraflarında yüzü gayet güzel ve gayet Madonna'ya benziyor. Kadınlar sektörde yıllar geçirdikçe insanlar resmen köpekbalığı gibi bekliyor buruşsunlar ya da estetik yaptırsınlar da aşağı çekelim diye hiç bir fırsatı kaçırmıyorlar ama erkek ünlüler çok rahat buruştuklarında karizmatik oluyorlar, hiç laf edilmiyor, estetik yaptırdıkları görmezden geliniyor, aynı zamanda makyaj yaptıkları da görmezden geliniyor. Keşke medya kadınlar için bu kadar ageist olmasaydı o zaman Sertap Erener gibi bir kadının bile bu hale düşmesine gerek kalmazdı.
6 місяців тому+15
erkek arkadaşıma ayı sorusunu ormanda bir gece geçirmek zorunda kalsam bir ayıyla mı bir erkekle mi karşılaşmama okeysin diye sordum, elbette ayıyı seçti... aynı soruda erkek yerine kadın koyunca da kadını seçti. bence her şey bu kadar basit maria :/
Evde bile rahat giyinemiyorum. yatarken bile, hiç şort giymedim ben. Geçen sütyen giymedim, meme ucum belli olmuş bluzdan, annem "sütyen giymedinmi hemen giy" dedi giydim geldim, karşıda çıkamıyorum kurtulamıyorumda. Umarım umarım bi gün kurtulucam.. ✨
Çeşitli bahanelerle ikna edebilirsin eskiden sütyen diye bir şey yoktu de ve sütyenin meme kanserine yol açtığı söyleniyorr. Yavaş yavaş alıştırmaya çalış bazı şeylere aileni.
26 yaşındayım. Fıtık hastasıyım. Erkeklerin kirli bakışlarından utana utana ufaldım. Omzumda boynumda hörgüç gibi buram buram et birikti. Hakkımı helal etmiyorum. Erkekler ayılara kurban olsun.
Bu podcasti o kadar seviyorum ki dinledikce icime huzur doluyor resmen. kanalin kitlesine yorumları okumaya bayılıyorum. Tam bir safe place 1 yildir takip ediyorum nasil daha once kesfetmemisim diye üzülüyorum
Kapanmaya hiç zorlanmadım ama herkes gibi benim de kıyafetlerime annem karıştı. Ne zaman işe girdim, evlenip Kıbrısa taşındım anca öyle şort giyebildim. Evde giydim. Dışarıda giyemedim asla rahat hissedemiyorum, sanki kötü bir şey yapıyormuş gibi hissediyorum. Eşim destek oluyor nasıl rahatsan öyle giyin diyor ama öyle ruhuma işlemiş ki... Sadece toplum değil biz de kendimizi frenliyoruz. İnşallah daha kendimiz olabildiğiniz günler görürüz. Çok yalnız hisseden insanlar var. Asla değilsiniz az ya da çok benzer durumları yaşıyoruz. Kazıklı Maria'nın discord sunucusu var. Yorumlar yetmiyorsa orada da konuşup dertleşelim. Destekle beraber mücadele etmek daha iyi hissettiriyor.
Benim annem maalesef bahsedilen anneler gibi. Babam kıyafetime karışmaz annem karışır. 12 yaşındayken bir okul gezisi için kendime yeni kıyafet almaya annemle gitmiştim ve kadın resmen kısa kollu bir kıyafet denedigim için aglayacakti, gozleri falan dolmustu lol bir arkadaşimla konusurken annem kapida beni gizlice dinliyor ve arkadaşım (arkadaşım kız bu arada) konusmanin sonunda bana opucuk gönderdi diye kimdi o niye sana öyle davraniyor diye sorguya cekti, benim bacak aramla bekaretimle kafayı bozmus
kuzenimin annesi de kapısını falan dinlerdi öyle bunalttı ki kızı koz tarikat yurdunda kalmaya başladı kaçmak için ama senin annenle yaşamak daha zor gibi görünüyor girl çok geçmiş olsun😭
20 yaşımdayım neredeyse 3 senedir aklımdaydı açılmak açıkçası kendimi türbanlı hiç iyi de hissetmiyorum isteyerek de kapatılmamıştım. Sınavdan sonra her şeyi açıklayıp açılıcam hayatımı fazlasıyla bile etkilediğini düşünüyorum. Neyse bana şans dileyin.
Kıyafet konusunda o kadar haklısın Kİ bu tür konulardan nerde bahsetsem öncesinde “ bende kapalıyım ama “ demek zorunda kalıyorum evet bendr kapalıyım ailesi kapanmaya zorlamayan %30 luk kesimden falanım kız kardeşim açık ailemin özellikle babamın bu konuyla alakalı bakış açısı beni çok iyi hissettiriyor keske her kadın bunu hissedebilse babadan özellikle destek görebilse babam çocuklarıyla çok yakın olduğu için akrabalarım bile garipsiyor mesela sorunun kökeni bence bu kızlarla babalar arasında toplumun sebep oldugu uçurum bunun yanına bide cahillik eklenince her zaman olduğu gibi üzülen kadınlar oluyor
Yorumlara bir bakmak ülkenin özetine yetiyor… Çok üzdü beni bu yorumlar, okudukça ağlayasım geliyor. Bir yandan da yalnız olmadığımı, benim yaşadıklarımı yaşayan, baskılanan, kendisi olamayan çok fazla kişi olduğunu anlıyorum, hemcinslerime karşı sevgi doluyorum baktıkça.
Mommy issues olan bana bu podcast çok kişisel geldi. Çocukken okulda üstüme dakstil dökmüştüm. Korkudan ağladım çünkü annem evde d*yak atardı. Hoca da annemi arayıp lütfen kızlayın demek zorunda kalmıştı.. travma
I'm Glad My Mom Died kitabi icin sabirsizlaniyorum cunku cogu kulturde annelik kutsallastirildigi icin bu konu hakkinda konusulmuyor. Hicbir zaman annemi sevmedim ve onunla babamla kurdugum kadar bag kuramadim bu yuzden hala hayati, duygularimi ve gercekligimi kavramakta sorun yasiyorum ve agir depresyon ataklari geciriyorum. Birileri bu konu hakkinda konusunca o kadar anlasilmis hissediyorum ki cunku en yakin arkadaslarim bile bazen anlamayabiliyor ve "Ne olursa olsun o senin annen" diyebiliyor. Ayrica annem kiyafet konusunda da cok katiydi ve ancak 19 yasinda anlayabildim onun baskilari yuzunden psikolojimin ne kadar bozuldugu ve kendimi bu konuda ne kadar sartladigimi.
@@phphphph Eskişehir ya da Akdeniz, Ege güzellemesi işe yarar belki. Olmadı nedenini sorgulayıp yanlış bilgi sonucu romantisizasyon varsa onu düzeltmek lazım. Her şeyin farkındaysa da istiyorsa da kendi bilir.
5:59 hayatımdan bir durum anlatmak istiyorum lise zamanlarımda çok güzel kapalı bir arkadaşım vardı beyaz tenli renkli gözlü uzun boylu gerçekten harika bir kızdı kapalı olması yüzünü o kadar güzel ortaya çıkarıyordu ki hayran kalıyordum ona bir kaç kez de açık halini görmüş bu güzelliği saklaman gayet normal knk diyip sürekli överdim onu biz samimiydik ve okulda etütte kaldığımız bir gün beni evine davet etti evine yürürken de ailem biraz gariptir haberin olsun. Diyerek beni de uyarmıştı bende kısa saçlı bir tiptim o dönemde ve kız lisesinde okuduğumuz için o dönemde de daha lgbt muhabbetlerie sıcak bakan yoktu her neyse ailesinin muhafazakar olduğunu saçımdan dolayı üzerime gelebileceklerini düşündüğü için beni uyardığını düşündüm kapının önüne geldiğimiz zaman bana knk ben bakkaldan bir şey alacaktım sen çık yukarı şu şu kat kapıyı çal annem açar zaten demiş beni önden eve göndermişti itiraz etsem de o israr edince kıramayıp dediğini yaprak arkadaşım olmadan çıktım evlerine annesi kapıda beni çok güzel karşıladı hiç de garip değildi arkadaşım gelesiye kadar salonda babasıyla oturmuştum hatta öyle ki babası bana çok tatlı bir adam olarak geldi öyle ki annesi ve babası kısa saçımın bana çok yakıştığını kızların böyle de güzel olabileceğini illa her kızın uzun saç sevmesi gerekmediğini felan söyleyerek beni baya mutlu etmişlerdi taaa ne zaman sonra arkadaşım gelinde direk bana dahi bakmadan odasına gitmiş kısa bir süre içerinde gelmişti başının açık olmasına şaşırdım sonra evde sonuçta sorun olmaz diye düşündüm o akşam güzel vakit geçirdik ailesi gayet modern insanlardı hatta seküler bile diyebilirdim eve döndüğüm de arkadaşım ailesi hakkında biraz yakındı uzun süre konuştuk ve ertesi sabah okula beraber gitmek için haberleştik ben apartmanın önünde onu bekliyordum normalde hiç geç kalmayan arkadaşım geç kalmıştı apartmana göz gezdirdim geliyor mu diye iki dakika sonra arkadaşım saçı açık bir şekilde endişeyle merdivenlerden indi sonra apartman girişinde posta kutularının kenarında olan aynada başını bağlayıp kapıdan çıktı beni görünce aşırı şaşırdı ne zaman geldiğimi sordu gergince bende neden evde yapmadın örtüyü o kadar mı geç kaldın dedim o da bana her şeyi anlatacağım dedi meğerse babası ateist bir adam annesi de pek dinle alakalı bir kadın değilmiş arkadaşım onlardan gizli kapanıyor namaz kılıyor hatta oruç tutuyormuş şaşırdım gizlice dinini yaşıyordu doğru bildiğini savunduğu için ona saygı duysam da bir yandan da ailesine gerçeği söylemediği için üzülüyordum… arkadaşım uzun bir süre bu durumu saklasa da gerçeklerin kötü bir şekilde ortaya çıkmak gibi huyları vardır veli toplantısı olmuştu arkadaşım babasına gözükmemek için o gün fellik fellik kaçmıştı ama dedim ya gerçeklerin ortaya çıkma şekli berbat diye arkadaşımın babası arkadaşımı başı baglı tesettürlü görünce sinirlendi arkadaşımı okulun koridorunda dövdü örtüsünü çıkardı bir kaç arkadaşımız babasını tuttuk ağzına gelinmeyecek şeyler söylemişti arkadaşıma ama arkadaşım kendini savunarak ben böyleyim ben bunu seçtim demişti film gibi bir olaydı bu benim için ailesi karşı çıksa bile kapanmaya ve dinini yaşamaya devam etti… hala görüşüyoruz ve onu çok seviyorum İyiki onu tanıdım İyiki dostum oldu❤❤❤❤
Meryem 19 yaşındayım ve renkli makyaj yapmaya bayılıyorum ben ( aynı senin gibi) suratımı kanvas gibi kullanmak çok hoşuma gidiyor, geçenlerde kütüphaneye çalışmaya gittim ama dönerken çok felaket fırtına çıktı ve evimiz çok uzak ve tepede. Annemi aradım markete girip rüzgardan yürüyemediğimi ve soğuk olduğunu söyledim annem babamın beni almaya gelmeyeceğini makyaj yaptığım için sinir olduğunu söyledi. Eve vardığımda ayaklarım su toplamış, sırılsıklam bi haldeydim bana makyaj yaptığım sürece bana saygı duymayacağını suratımın b ok gibi durduğunu söyledi evet b ok dedi sadece allık sürsem bile bin saat pisikolojik şiddet uyguluyo çok yoruldum artık 🤡🤩 öyle ben de anlatmak istedim
Ne kadar boş yaptım arkadaşlar ya dediğin yere kadar sanırım hayatım boyunca dinlediğim en mantıklı söylemlerden bazılarını söyledin ve dejenere etmeden çok yerinde konuştun. Gözlemlerine ve çıkarımlarına sonuna kadar katılıyorum. Daha da derinleşebilirdi. Sonrasında da güzel muhabbet olmuş.
bu kedi konusunda ben de yaralıyım maalesef. kedim yürümekte zorlanmaya, yemek yemek istememeye başlamıştı ben de veterinere götürdüm. veteriner yanlış teşhis koyup iştahsızlığının geçici bir dönem olduğunu, yürümekte zorlanmasının da patisinin burkulmasından ötürü olduğunu söyledi. birkaç ilaç verdi ve gerçekten hulusi'nin durumu biraz daha iyiye gitti. 1-2 ay sonra aniden çöktü kedim. yürüyememeye, tuvaletini kaçırmaya, kusmaya başladı ve ateşi vardı. başka bir veterinere götürdük ve kedimin fip olduğunu söyledi ve çok ilerlediği için tedavi ihtimalinin çok düşük olduğunu söyledi. tavsiye ettiği ilaç da benim gibi bir öğrenci için gerçekten çok fazlaydı ve asla karşılayamazdım. kedimin gözümün önünde erimesini görmek istemediğim için ve onun da acı çekmesini istemediğim için ötenazi yaptırdık. hayatımda aldığım en zor kararlardan biriydi ve hâla vicdan azabı çekiyorum bazen. seni çok seviyorum hulusi'm umarım gittiğin yerde mutlusundur.
25 yaşına kadar o ne açık ne kapalı kız oldum. Şehirdışında okumaya da imkanım olmadığı için evde bu konuda ablam ve babam tarafından hep baskılanarak büyüdüm. Ayrı bir eve taşınamayacağım için (böyle ailelerin kızları böyle bir hayata mahkumdur) evleneceğim kişiyi kendi bakış açımla benzer görüşte olan birini seçtim. Onunla daha rahat edeceğimi düşünüyorum. Benim gibi baskıcı ailelerin kızlarına sabır diliyorum akşam eve geç girememek istediğimiz kıyafeti giyememek derken yarım hayatlar yaşadık. Yaz sıcağında neden pantolon giydiğimizi sorguladılar falan. İçten içe üzülüyorum bize.
@@Virginiawoolfunozkiziyim1 onlar da bunu görmüşler ve uyguluyolar maalesef babamın çalışmaktan okumaya vakti kalmamış böyle gelmiş böyle gidecek. Kötülüğünü istemiyorum ama maalesef bir yanım hep kırgın kalacak
Adın çikmasin , kimseyle evlenmeden sevişme ve orospi olma diye. Şunun kizi orospuluk yapmis acik giyinmis onu oğlunuza almayin gibi laflari duymamak icin :)
annem, allah emretse sizi kurban ederim allahımdan dinimden önemli değilsiniz demiş biri.. garip bir kafa ilk ve en büyk zorbam annem.. cok da umursamamak lazım umursadıkça yıpranıyorsunuz, okuyun gidin kendinizi iyileştirin.. ne diyebilirim ki😣
İstismar çok doğru bir kelime. 27 yaşında psikiyatra gitmemin ve sonrasında antidepresana başlamamın sebebi annemin onun uzantısıymışım gibi davranması oldu. Ve dediğin gibi muhafazakar ya da dindar bile değil annem.
Pazar sabahı.. kahvem hazır, hava çok güzel ve balkon esiyor :D aldım telefonu, açtım seni keyif yapıyorum.Özellikle yks sürecimde bu kanalın içine daldım ve yeni videolarını bekler oldum.Öncelikle çook teşekkür ederim Maria (⊃｡•́‿•̀｡)⊃ bazen çok yalnız hissettiğim zaman veya yalnız kalmak istediğim zaman hep senin videolarını izledim/dinledim ve çok keyif alıyorum.Benim bir ablam yok ama ablam varmış gibi hissediyorum.Konuşmak istediğim şeyleri genelde çoğu insanla konuşamıyorum, toplum genelde kabul etmiyor onlardan farklı düşünen insanları veya konuşulmayan konuları konuşan insanları gördükleri zaman.Senin bu konuları gün yüzüne çıkarman sanki yarım kalan tarafımı tamamlıyor gibi hissediyorum ve "benimle aynı fikirleri paylaşan insanlarda varmış ya" oluyorum.İçerik seçimini de çokça takdir ediyorum ve pür dikkat konuşmanı dinliyorum ve yeri geldiği zaman kafama yatarsa uyguluyorum.Umarım bu motivasyonumuzu hiç kaybetmeyiz ve konuşmaya devam ederiz 🖤
@@Virginiawoolfunozkiziyim1 yani zaman zaman düşüşlerim ve depresif ruh halimle savaşıyorum ama kafamda çok büyütmezssem iyi gidiyor diyebilirim ya :D dilciyim ve matematiğim berbat... biraz matematikden dolayı stres yapıyorum ama onun dışında full deneme çözüyorum ve analiz yapıyorum.Senin nasıl gidiyor ? (◠‿・)-☆
@@komatsu5366 Güzel gidiyorsun bence. Ben eşit ağırlıkçıyım konularımın çoğu bitti, denemelere ağırlık vermeye özellikle AYT'ye abanmaya çalışıyorum. Bazen aşırı stres oluyorum yetişmeyecek vs. diye ama toparlanıp devam ediyorum gene de. Bakalım gidebildiği kadar götürücem. :)
Bir çok şeyden bahsedip aralarında korelasyon kurmana bayılıyorum Meryem. Tek başına dinamik bir sohbet kuruyorsun resmen. Baya zor bir şey. Bu bölüm de çok güzeldi, love you.
9:54 O kadar doğru ki.. Bir insan, bir ÇOCUK ailesine en güvenmesi gereken yaşta nasıl her bir adımında ailesinin tepkilerini düşünerek korkarak davranabilir? Ve bana kalırsa, daddy issues’dan çok mommy issues çok daha acı verici, yorucu. Hayatım boyunca annemi memnun etmeye çalıştım ve şimdi; kim olduğumu bile bilmiyorum. Yüzlerce mutlu anı biriktirmesi gereken yaşlarım annemin memnuniyeti altında ezilip, çürüyüp gidiyor. İstediğim kıyafetleri geçtim, kullanacağım makyaj ürününden, kullandığım bakım kremine kadar annemin memnuniyetini sürdürmek zorundayım. Bunları yapmak istemediğimde karşılaştığım vicdan sömürülerinden bahsetmiyorum bile. Sadece, keşke bazen annemden kaçmak zorunda olmadığım, aksine ona doğru sarıldığım bir ilişkim olsaydı diyorum.
28 yaşında evliyim ve 1,5 yaşında bir kızım var ama hala ne açık ne kapalı kızım, dizimde bir elbise giydiğimde fotoğraf falan çekip instagrama atamam annem görecek diye, babam görse bir şey demez ama annemden hala çekiniyorum bu konuda siler atar beni gibi hissediyorum
Yüz yogası yaparken dinledim. Kendinle o kadar güzel bir iletişim kuruyorsun ki bunu yaparken çok iyi geliyor. Ve 3 haftadır yapıyorum bruksizm azaldı, jojoba yağı kullanıyorum, göz çevremdeki morluk geçti.
Bende Muhafazakar bir ailede büyüdüm babam inşaatçı olduğu için kendisini çok nadir görüyordum. Ki bu yüzden hiç bir zaman baba kız ilişkimiz olmadı hata öyle ki babamın şuan bana sarılması öpmesi beni rahatsız ediyor çünkü kendisini babam olarak göremiyorum o yakınlıga sahip değiliz maalesef. Annemle büyüdüm annem çok kötü bir insandı. Beni her zaman eve kilitler komşulara giderdi arkadaşlarımla oynamama izin vermezdi ben onları hep balkondan izlerdim. Onun isteklerine göre giyinir onun istediklerini yapardım ama buna rağmen hala beni sevmiyordu. Kendisi beni bir çok kez darp etmiştir. Bazen hortumla, oklavayla, elektrik süpürgesinin borusuyla. Bazende hiç bir şeyle kafamı duvarlara vurup , tekma atardı. Sonra dayak yedikten sonra gelir vurduğu yerlere bakardı sonra bunlar için beni suçlardı. Henüz çoçuken ölmek için Allah'a yalvardığım zamanları hatırlıyorum. Defalarca taciz edildim. Ve hiç bir zaman anneme söylemedim şuan iyiki söylememişim diyorum çünkü annem bir halt yapmazdı. Nedeni sorucak olursanız teyzemin oğluyla tartışmıştım ve kendisi gögüsüme ellemişti bunu anneme söyledigimde annem gülüp bunun kendisini ilgilendirmedigini teyzeme söylemem gerektiğini söylemişti. Beni neden sevmediğini hep merak etmişimdir ama kendisine bu soruyu soramadım. İşin garip tarafı benim ona karşı olan sevgim. Onu sevmemek için elimden geleni yaptım ama seviyorum bundan vazgeçemiyorum. Ve bundan nefret ediyorum. Şuan şartlar gereği aynı evdeyiz ama bu evden gittimde işte onunla olan tüm ilişmim sonlanıcak buna inanıyorum.
Çocukluk ergenlik bunlar bireyin kişiliğini inşa etmesinde o kadar önemli dönemler ki. Bu dönemlerde baskılanan ve kabuğuna çekilmeye zorlanan insanların o travmaları aşmaları çok zor oluyor. Çoğunda sosyal anksiyete, özgüven problemleri görülüyor. Bazıları bu probemleri aşmak için de uğraşacak cesareti bulamıyor çünkü çevresinde problemlerini danışabileceği, yol gösterecek bir figür de her zaman olamıyor. Gırtlağından aşağı zorlanan hayatı kendi istediği hayatmış gibi benimsemek zorunda kalıyor.
18:44 insanlar birilerine teşhis koyduğunda sanki o kişi için her şey daha anlamlı hale gelecekmiş gibi davranıyor evet belki bazen doğrı olabilir ama psikolojide teşhis koymanın en önemli adımı o sorunun işlevselliğini bozmasıdır yani bununla başa çıkabiliyorsak ya da aşırı sorun teşkil etmiyosa birini etiketlemeye gerek olmadığını düşünüyorum. üstelik etikletlenen kişi bu sefer o tanımın altındaki davranışları içselleştirmeye ve onun gibi yaşamaya başlayabiliyor
Geçen seneye kadar kendi istediğimi giyemiyordum bu 15-17 yaşlarımda maddi olarak ailemi yormak istemedigimden ve fizigim dolayisiyla güzel gozukmeyecegimi dusunmemdendi kalcam normalden daha genis ve bacaklarim da kalin olduğundan kargo vb tarz pantalonlar istesemde giyemiyordum kötü duruyordu ya da fark bir şeyler denemek istediğimde annemden hep bence güzel durmaz tarzı şeyler duyuyordum 15 yaş öncesinde de bedenimden nefret ettiğim ve toplumdaki muhafazakar kodlardan dolayı hep ne açık ne de kapalı dedikleri şekilde giyiniyordum ama şimdi ne annemi dinliyorum ne de toplumun düşünceleri umrumda istediğim şeyi alıyorum deniyorum güzel durmuyorsa iade ediyorum ve annemin beni almaktan çağırdığı seylerinde %90nini ben ve yasitlarim bana aşırı yakistiyor o yüzden kızlar kim ne der diye düşünmeden aklınızdaki o giysiyi alin ve deneyin begenmezseniz iade ederdiniz dünyanın sonu değil 💅🏻
Off evet ya ben de 9dan 17 yaşıma kadar tesettürlüydüm ve tarzım hep annemin bana aldığı tunik etek kombinlerdi zaten dışarıda da ferace + siyah başörtü takardım, yani kendimi nasıl yansıtacağım üzerine hiç düşünme fırsatım olmamıştı, şu an 21im ve tarzımı bir türlü oturtamadım her şey üzerime bir tuhaf oluyormuş gibi geliyor
2 tane bershka basic tişört bir straight kesim pantolon ile artık sende herkes gibisin 👍🏼👍🏼🤓🥰 tuhaf durması imkansız hayatı kendine zorlaştırma o his ailenin ya da çevrenin sana yüklediği bir düşünce susturabilirsin onu. cok kasmaya gerek yok basit seylerle başla. Tarz vs o kadar önemli seyler değil zaten seni tanımlamaz kendini kötü hissetmene gerek yok hevesini aldığında gececek bir durum icin canını sıkma
Daha 21 yaşındasın kendine zaman ver. Eminim düşündüğünden daha çok yakışıyorlardır. En önemlisi maddi özgürlüğüne, eğitimine odaklanman. Şimdi 26 yaşındayım ama tarzım olsa nolur, maddi sıkıntılardan alamıyorum. Abagagsgd işim varken alıp giyiyordum.
sohpetine bayılıyorum. dinlemek o kadar keyifli ki anlatamamm hiç bitmesin istiyorum. bahsettiğin şeylere iyi ki bu yaşımda dinleyip öğreniyorum diyorum. of seni gerçekten çok seviyorum
Eskiden kapalıydım ve etek giymekten nefret ederdim. Etmiyormuşum aslında. Uzun etekle her yerimi kapatmaya çalışmaya uğraşmakla aman bir yerim gözükmesin diye sürekli dikkat etmekten nefret ediyormuşum
9:46 katılıyorum kişiye istemediğin halde bir şey yaptırılmaya çalışılması istsmar. Fiziksel olarak dokunulmasa da yine aynı iğrenç enerji hissediliyor çünkü. Keşke anne babalar da biraz haddini bilse. Bazı ebeveynler saygı bir tek onlarınmış gibi davranmasalar keşke.
çok yukarıdan konuşmak gibi olmasını istemiyorum ama bikaç tavsiye evrmek istiyorum aile konusunda. Benim ailem de koyu denileebilecek muhafazakar bir aile babam direkt yobaz babsı da imam zaten.Asla dini birisi değil ama dini sadece kısıtlamak laf atmak için bahane olarak kullanır. Benim bir ablam var. Büyürken ona yapılan yanlış ve haksızlıkları kısıtlamaları görerek büyüdüm ve neyi yapmamam gerektiğini öğrendim. Bir kere bile kendi istediğiniz bir şey yerine onların dayattığına devam derseniz devamı geliyor. En başta sınırlarınızı koymanız çok önemli bence. Böylece sen çok değiştin gibi şeyleri de duymazsınız ve baştan kabul ettirisiniz kişiliğinizi. Ben hala kendi giyinme bozukluğumu çözmeye çalııyorum hayatım evden ayrılınca ve özgür düşünen insanlarla çevrilince çok daha kolay kauğumdan çıkaağımı düşünüyorum . Umarı kendimiz olmaktan vazgeçmeyiz.
Kıyafet konusunda kendimi keşfettim demene o kadar katılıyorum ki. Aslında ailesinden hiç kıyafet baskısı kız çocuk baskısı görmemiş biriyim. Aksine babam hep elbise etek giydiğimde övgüler yağdırır kız gibi oldun derdi (Babamın toksik maskülenliği malesef). Eski erkek arkadaşımın manipülasyonları yüzünden bende etek şort giymekten hoşlanmadığımı, bana yakışmadığını sanıyordum (muhafazakar bi insandı). Onun yüzünden istediğim şeyleri hiç giyemediğimi sürekli kısıtlandığımı farkettim ve ayrıldım (8 sene önce). Sonra şuanki eşimle üniversitede tanıştık (1 sene kadar sonra) bir süre bunu giysem ne düşünür acaba bişey der mi hissinden kurtulamadım. sonra bi gün istediğim gibi giyindim. sevgilim çok beğendiğini, çok güzel olduğumu söyledi. O gün demiştim zaten doğru adamı buldum diye. Hiç bir zaman bana karışmadı, manipüle etmedi, onu bunu giyme demedi. Evlendikten sonra değişir mi acaba diye de düşünmedim değil ama hala aynıyız iki senedir evliyiz. Şimdi her alışveriş yaptığımda aldıklarımı ona göstermek için sabırsızlanarak eve gidiyorum. Umarım bütün kız kardeşlerim benim kadar şanslı olur.
Ailem bazı konularda çok takıntılı.Ve yaşadığım ev bile aslında benim evimmiş gibi hissettirmiyor bu yüzden. Onların kurallarının olduğu ev çünkü. Ve benim isteklerimin yok sayıldığı yer orası. En ufak örnek uyku saati olabilir. Her gün bunun azarını yiyorum ve bu konuşma benden bir şey olmayacağına kadar uzanıyor .Hep bir kalıpta olmalıymışım gibi…Benim neyi sevip sevmediğimin bir önemi yok onlar için.Ya kendi istedikleri biri gibi olmadığımdan eleştiriliyorum ya da bunu yapamazsın şunu yapamazsın diyerek beni sınırlandırıyorlar.Bu yorumlarında cinsiyetin de onlar için ne kadar önemli olduğunu fark ediyorum.Yemek, ev işleri , uyku düzenim, beceriksizliğim,fiziksel olarak bazı şeyleri kaldıramayacağım düşünceleri ile birlikte beni kelimelerle etiketliyorlar.Gerçekten benim düşüncelerimin önemli olmadığını ve koşullu sevgiyi sonuna kadar hissettiriyorlar canım ailem
Adhd'm ve şunu diyebilirim ki kadınlardaki belirtileri genellikle çok farklı ve baskılanmış oluyor. İlaçlar herkese de iyi gelmiyor. Ben birkaç kez kullanmayı denedim. Hatta evde şuan bir sürü farklı yarım paket adhd ilacı var. Beni aşırı kötü yaptı. Çarpıntı, bulanık görme, beynim sisliymiş gibi hissetmem falan oluyodu. Adhd ile başa çıkmak için kendi yaşantımı ona göre ayarlamaya çalışıyorum. Onun dışında hayat devam ediyor, tanı alalı bir seneyi geçti, hayatım çok da değişmedi. Ama bazı şeylerin nedenlerini öğrenmiş oldum, ona göre adım atmaya çalışıyorum. "How to adhd" kanalının sahibinin tedx konuşması vardı, onu izlerken ciddi ciddi ağlamıştım. Tekrar izlesem yine ağlarım... O kadar gerçekti ki...
Ben açık bir kızım 💗 ama ufak bir sorunum var ki ailevi, çevrevi, zührevi problemlerden ötürü kapalı giyinmem gerekiyor. Ne açığım ne kapalıyım tavrı da benim şahsen hoşuma gitmez, tercih etmem yani. Tamam açık olalım olmasına da çok da açılmayalım demek gibi geliyor.
@@degirmenler O günler gelecek umarım. Şu an gece gündüz çalışıyorsam günü geldiğinde "Ben özgür bir kadınım. Artık bana karışamazsınız." diyebilmek için...
Arkadaşım lisede yurtta crop ya da askılı kıyafet alıp giyip yaz tatilinde eve gideceğinde 2. El satıyordu annesi görmesin diye dolaylı yoldan da babası
28:23 çocukluğumdan beridir dudaklarımın fazla ince olduğu söylendiği için hiçbir zaman dudaklarımı sevemedim, öyle ki çocukken en büyük hayallerimden biri 18 olduğum gibi dudak dolgusu yaptırmaktı. Annemin dahi 18 olduğumda dolgu yaptırmam gerektiğini söylediğini hatırlıyorum. 2 sene önce ablam dudak dolgusu yaptırmaya gittiğinde yanında gitmiştim ve doktor bana bakıp seninde dolguya ihtiyacın var demişti. O zaman daha 17 yaşındaydım ve doktor bunu öğrenince reşit olmayı iple çekmelisin gibi bir şey söylemişti. Üniversiteyi kazanınca da annem istersem dolgu parasında yardımcı olabileceğini söyledi(niyeti kötü değildi muhtemelen o bunu istediğimi düşündü ancak yine de bu bir çocuğa söylenmemesi gereken bir şey) reddettim ve dolgu yaptırmayacağımı söyledim. Şu anda kendimi olduğum gibi sevmeye çalışıyorum ve dolgu yaptırma gibi düşünceleri kafamdan attım. Ancak hala ruj sürmeden dışarıya çıkamıyorum çünkü dudaklarım ince oldukları gibi çok renksiz. Bu konudaki özgüvensizliğimi ne zaman aşarım bilmiyorum ama neden dudaklarım büyük ve dolgun olmak zorunda ki sorusunu kendime sorduğumda ve bir cevap bulamadığımda anladım bir şeyleri. Kısacası bu tarz düşünceler çocukluğumuzdan beridir bize empoze ediliyor ve bu eleştirilerin sonunun gelmeyeceğini düşünüyorum. İnsan olabileceği en iyi versiyonunu olmalı tabiki, ancak insan olduğumuzu ve mükemmel olmak zorunda olmadığımızı unutmamak önemli.
Kafalarından bir "güzellik" uydurmuş ve ona bağlı olmak zorundayız sanıyorlar. O güzellik de ne hikmetse her on yılda her yerde değişiyor. Sonra da geçmişteki güzellere, güzelleşmek için yapılanlara bakıp gülüyor, o normları güzel bulanların hatalı ya da beyinsiz olduğunu, olması gerekenin en günceli olduğunu düşünüyorlar. Azıcık kafayı çalıştıracak olsalar her organa tek tek en iyisi budur diye ölçü koymanın ne kadar komik olduğunu görürler. Koskoca dünyada değişik iklimlerde yaşayan renk renk çeşit çeşit insan milliyeti ve haliyle de görünümleri var. Kalın dudak en iyisi dersin de hangi kalın dudak, ne kadar kalın, hangi milliyette, kimin zevkine uyacak şekilde? İdeal ya da daha iyi diye bir şey yok, olması da mümkün değil. Böyle düşünen insanlar ucube görünüyorlar farkında değiller. Sahip olduğun görünüm üzerinde değişiklik yapma düşüncesi bir tercih değil de "gereklilik" olarak görüldüğünde akıl tutulması başlıyor. Batıda gözaltı torbaları günah gibiyken Asya'da bile isteye uykusuz beyaz insan gözü yapıyorlar kendilerine. Biri ölesiye bronzlaşırken diğeri ölesiye renk açmaya çalışıyor. İnsanlar birbirlerini ezmeyi, karşısında eksik görüp kendini tatmin etmeyi, görünümü ile oynamayı, kendince bedenini süslemeyi seviyor. Tarih boyunca bu böyleydi, böyle de olacak. Bir ara herkes orasına burasına dolgu yaptırıyorken şimdi o dolgular inmeye başladım. Gerekli mi değil mi diye düşünmemelisiniz her şey herkes için aynı olamaz, her şey herkeste aynı etkiyi yapmaz. O kadar çok güzellik standardı var ki mutlaka birine uyarken birine uyamazsınız. Birileri de bir yerlerde sizdeki bir özelliğe sahip olmak için bıçak altına yatıyor.
Ara ara Kazıklı Maria’yı takip ederdim. Bu yeni podcast serisi o kadar güzel ve faydalı ki ❤️ Diğer kanalında da Tradwife videosunu baştan sona dinledim. Çok güzel bir videoydu. Elinize sağlık 🌸 Bu yeni videolarınız hiç bitmesin 🥰
meryem abla 6:00 bu konuda gerçekten düşünerek ve kelimeleri seçerek kimseyi kırmak istemeden konusmaya calısman cok tatlı geldi bana dkşwmdlwm maalesef yanlış anlayabilecek ve başka tarafa çekebilecek insan coook💓
Giyinme bozukluğu aradığım tabirmis gerçekten. 14-15 yaşından beri neredeyse ayni boy kilodayım diyebilirim, ölçülerim de neredeyse hic degismedi. Degistiyse bile büyümüşümdür yani shjend. Saglam olduklari ve tarzını beğendiğim surece uzun yillar giydiğim kiyafetlerim oldu, sonradan fark ettim ki kendi bedenimi bilmiyormusum hepsi garip duruyordu. Cünkü ailem beni devamli yanlış yönlendirdiği icin olmasi gerekenden büyük beden kıyafetler almışım/ almaya devam ediyordum. Gözünüzün önündekini göremeyecek hale geliyorsunuz. Üniversiteye basladigim için beraber alışverişe cikmamaya ve fikir almamaya basladigimda fark ettim.
öyle büyük baskılar görüyor ki bu ülkenin evlatları hak etmediği halde hem de umarım bir an önce ipleri kendi elimizi alır kendi kararlarımızı kendimizin alabildiği güzel bir ülkeye, güne ve hayata uyanırız bir gün
annem de tutucu bı ınsan, ebeveynlıgı de oyle. ben daha 10-11 yaslarındayken bıle etek vs gıyemezdım. kilolu bi cocuk oldugum bahane edılerek, bı cocuga soylenmemesı gereken korkunc seyler soylerdı ve benı cıdden korkuturdu. daha anlatırdım da okuyan olursa tetıklensın ıstemıyorum. buna karsılık ben de ergenlıgımde asırı ası bı cocuk oldum, yeme bozuklugu gelıstırdım ve ınadına sınırlarını cıgnedım. e noldu, bırbırımızı cok kırdık ve aramızdakı bagı mahvettık. turkıyedekı cogu kızın annesıyle veyahut aılesıyle buna yakın bır ılıskısının olması cok uzucu. kadın dayanısması ıste bu yuzden cok onemlı.
Şort,etek falan giymek çok istiyorum ama yaşadığım yerde ki insanlar gerçekten berbat ve her an tacize uğrayabilirim bunu düşünerek her gün bu mentalite ile hazırlanmak çok kötü (istanbul/ esenyurt ;( )
Ben de çocukluktan başı kapatılan o kız çocukları arasındayım, daha 10 yaşındaydım, başıma neden bir örtü örtmem gerektiğini anlayabilecek bir yaşta değildim. Ama tabi ki, "Bak başını kapatırsan sana şunu alırım," "Başını kapatırsan seni şuralara gezmeye götürürüm" kozu bende de kullanıldı ve işe yaradı, 10 yaşındayım zaten, işe yaramamasının imkanı yok! Aradan zaman geçti, o, "Aferin kızıma, bak nasıl da güzel oldu"lar bitti yetti, yerine, "Çocuk musun sen, ne demek parka gitmek," "Sen artık çocuk değilsin, oyuncaklarını versen ölür müsün sanki" sırf oyuncaklarımı almak isteyen şımarık kuzenime "hayır" dediğim için. Çok sonradan anladım, kendi ailem 10 yaşındaki beni nasıl da güzel ayakta uyutmuş meğer. Orta okul bitti, dolayısıyla o ota boka "tamam babacım," "tamam annecim" diyen halimden eser kalmadı. 4 yıl önce esir ettikleri çocukluğumun öfkesi her geçen gün artıyordu, bir gün canıma tak etti, annem işten geldikten sonra geçtim karşısına anlattım derdimi...beni evlatlıktan reddetmekle tehdit etti. Teyzem "Başımıza or*sp* mu olacaksın" dedi ve şaşırtıcı bir şekilde benim tarafımda olan tek kişi anneannemdi, ikisinin de tabiri caizse ağzının payını verdi. "Annen seni evlatlıktan reddederse bana gel, burada kapı gibi anneannen var" dedi, o an içimden ağlamak geldi, ben de anneannemden aldığım gazla açtım başımı. Hayatımda bu kadar özgür hissettiğimi hatırlamıyorum, bu özgürlük artık başımı kapatmam gerekmemesiyle yada istediğimi giyebilecek olmamla alakalı değildi, hissettiğim şey daha farklıydı. Anneme gelecek olursak, bir süre benimle konuşmadı, hatta yüzüme bile bakmadı. Ben de onunla konuşmadım, aramızı düzeltmeye de çalışmadım, bana tavır alan kendisiydi sonuçta, ama çok dayanamadı sanırım, şu an aramız gayet iyi, hatta eskisinden daha da iyi. (btw, anneannem gerçekten hükümet gibi bir kadındır, okuması yazması yoktur ama elinden gelmeyen işte yoktur!) Benim söyleyebileceğim tek şey, özgürlüğünüzün önüne kimsenin geçmesine izin vermeyin. Eğer ki ben, annemin blöfüne kanıp başımı açmaktan vazgeçseydim, kim bilir nasıl bir halde olurdum şu an. Hala, bazı hadsizler çıkıp, "Ama o zamanlar çok güzelmişsin" sanki ben güzel olmadığımı düşündüğüm için başımı açtım. O hadsizler her zaman bir yerlerden kafasını çıkarıp, kimsenin umursamadığı fikirlerini belirtecekler ama ben, umurumda olmayan, adını dahi bilmediğim insanların ne düşündüğünü umursamak için çok gencim.
Liseye başlarken kapanmıştım. Babam küçük olduğumu vs söylemişti çok razı değildi ama çocukluğumdan beri zaten ileride illaki kapanıcam şeklinde açıkça olmasa da baskılanarak büyütüldüm. Lise boyunca yine namazlı oruçlu imanlı biriydim. Lisem bittiğinde YKS öncesi araştırma vs yaptım ve islam dininin bana uygun olmadığına karar verdim ,benim için dönüş noktasıydı bu, kararlı olmak. Gerisi öyle böyle geldi. hakkımı helal etmem zart zurt çok şey duydum annemden babamdan duymam diyeceğim. Yakın kuzenlerimle buluşacaktık geçen yıl haziranın sonları, sınavdan 2 hafta falan geçmiş. Kapalıymışçasına dümdüz gömleğimi kotumu giydim ve o an o his geldi ' evet esma, o gün bugün'. kapıdan çıkarken annem, böyle çıkarsan bu eve böyle giremezsin, dedi. ok anne dedim ,(akşama görüşürüz bb). Akşam döndüm, abim de karışmaz çok bana ama annem arkamdan ağlamış falan, o söyledi. İnanır mısınız o süreçte anladım bana olan sevgisinin yalnızca onun istediği kız çocuğu olursam devam edeceğini. Şu an hiçbir şey olmamış gibi, hiç kapanmamışım gibi normaliz ama ben o süreçten önceki sevgiyi ve bağlılığı hissedemiyorum. Yahu evimde öz babamın yanında giydiklerime dikkat edeceksem neyin babasısın sen pardon. Sürdüğüm oje, giydiğim pijama azar konusuyken neyin sevgisi. oje ulan oje!
Biliyorum bu yazdıklarım hayal gibi gelen birçok genç kız var. Çok kolaymış gibi anlattım ama içi beni dışı sizi yakar. Her ailenin dinamiği maalesef çok farklı lütfen kötü hissetmeyin. sokayım böyle aileye btw. Hak ettiğimiz sevgiyi ve saygıyı görene dek mücadele edelim olur mu? kimseye memnuniyet borcumuz yok çünkü.
Bu yaşta kendini çok iyi tanıyabilen bir kız olmuşsun tebrik ederim tatlım 🌸
o kadar iyi anladım ki seni keşke anlayamasaydım 😅 çok benzer hikayelerden geliyoruz ben artık sadece kendime ve kendi mutluluğuma odaklandım . Kendime yeni bir hayat kuruyorum resmen . Yorumunu okumak çok iyi geldi. Hiçbirimiz yalnız değiliz. ❤❤
Ben hiç kapanmadım ama ben de dinden çıkınca böyle tepki aldım yazdıkların o kadar ben ki gerçekten, ben de anladım sadece ailemin istediği biri olursam ilgi ve sevgi görebileceğimi🥲
Açılıp açılmamak senin tercihin. İnananıp inanamamak da öyle. aile senin ailen ister farklı düşün farklı yaşa ne olursa olsun senin ailen. Burada aileye düşman eden bir yayın var dikkat edin.
@@Farkındaaaa kimsenin aileye düşman ettiği falan yok, yanlış olduğunu düşündüğün her şeye düşman oluyorsan o senin problemin
farkettim ki mariayı dinlemeden hiçbir iş yapamıyorum. sosyal becerilerim sıfırlanıyor sorumluluklarımı yerine getiremiyorum falan vşwöeşwçfşwç
Dikkat edin bayan, kadınlar sorumluluklarını yerine getiremezse toplum çöker
Same sis
Tek bende var sanıyordum yalnız değilmişim
abarrrtt
kitapligim yıkılmıştı kitaplarım dört gündür yerde üst üste duruyordu. Videoyu açınca farkında bile olmadan düzenlemisim hepsini tam da 46 dakika 20 saniye sürmüş Meryem olmasa dururdu daha
Yıllardır o sapıklara göre giyinmeye çalışırken hayatı kaçırdık. Komple ölseler de dünya temizlense keşke. Özgürce giyinebilmek istiyorum artık.
İstediğin gibi giyin yaşlanınca çok pişman olursun, hayatını elalem uğruna feda etmiş olma
@@catridoniaa ne kadar istediğim gibi giyinsem de, mutlaka temel bir şart ekleniyor: Kendimi nasıl korurum?
@@betulapendula2562 ben çantaya biber gazı atıp çıkıyorum yapacak bir şey yok gençliğimi iki sapık uğruna kendimi kapatarak geçirmek istemiyorum
@@catridoniaa çok doğru 👏🏻👏🏻
Istediğim gibi giyinmek istesemde giynemiyorum ben
Ben çocukken yaşıtlarıma göre çok kiloluydum. Özellikle ergenliğe girdiğim dönemde, çevremdekiler tarafından kilolarım iyice benim kişiliğimin bir parçası haline getirilmişti. Ben sınıftaki obez, çirkin kızdım. Herkes benimle dalga geçer, türlü çeşitli isimler takar, eğlenirlerdi. Evde ise başka problemler beni beklerdi.
Annem hep bir kız çocuğu olsun istemiş. Bir oyuncak bebek gibi kızını giydirmenin, süslemenin, güzelliği ile gurur duymanın hayallerini kurarmış içten içe. Tabi ince, güzel, zarif bir kız çocuğu bekliyormuş, kendisi gibi. Hayallerinin yıkıldığını ise ben ergenliğe girince fark etmeye başlamıştı. Hemen öyle pes etmeye de niyetli değildi ama fark ettirmeden yavaş yavaş beni “düzeltmeye” çalıştı. Baktı olmuyor işte o da beni minik minik zorbalamaya, görünüşüm hakkında yaralayıcı yorumlar yapmaya başladı. Bazen annemin yerli yersiz eleştirileri ve akran zorbalığılıyla birlikte kendimi korkunç şeyler düşünürken bulurdum. Hele bir anım var ki hala benim içimi çok acıtır:
Abim evleniyordu, bizde annemle bana bir abiye elbise bakmaya gitmiştik. Annemin oldukça zengin, bakımlı bir arkadaşı vardı. Elbise alışverişine o da bizimle birlikte gelmişti. Ergenliğe yeni girmiştim, vücudum hala bir çocuk vücuduydu. Fakat kilom yüksek olduğum için çocuk reyonunda bana göre kıyafet bulmak imkansızdı. Götürdüler beni yetişkin reyonuna, deniyorum olmuyor, deniyorum olmuyor, yetişkinlerin kıyafetlerine özgü hatlar bende yok. Annem sinirden küp gibi olmuş bana bakıyor, yanındaki arkadaşı ise anneme eğilmiş fısır fısır bir şeyler söylüyor. Neyse bulduk balon gibi bir kıyafet aldık. Ben oldukça memnundum. Pembe rengi, kabarık etekleriyle elbise kalbimi çaldı. Kendimi ilk defa prenses gibi hissetmiş, o kabinde yaşadığım stresi bile unutup gitmiştim. Eve geldik, kapıdan içeri girmemizle annem bana dönüp tiksinmiş bir ifadeyle; benden ne kadar utandığını, arkadaşına onu nasıl rezil ettiğimi, ne kadar şişman ve çirkin gözüktüğümü anlatmaya başladı. Yıkılmıştım, yok olmak istiyordum, bütün neşem yitip gitmişti. O gün bu gündür ne zaman bir elbise alsam elime, avuçlarım terler, ellerim titrer. 2 ay sonra evleniyorum gelinliğimi bile seçmeye gidemiyorum, aklımda hep ne kadar çirkin görüneceğim, ne itici olacağım dönüp duruyor.
Çok benzer bir çocukluk ve gençlik yaşadım.Annem bu kadar kırıcı olmasa da benzer şeyleri davranışları ile belli etti.Halalarim çok kırıcı şeyler söylerdi.Sonra ben sevilmeye layık olmadigimi dusundmeye başladım.Yanliş kararlar aldım.Kararlarimin neticesinde üzüntü ver sterten çok kilo verdim.Bu dediklerim yirmili yaşlarimin başında yaşandı.Şu an 36 yaşındayım.Zayıfim.Ama hala kimi görsem eskiden ne kadar kilolu olduğumu anlatır.Nasil zayifladiğimi sorar.Onlarin vücut standartları yüzünden benim hayatım mahvolmuş.İstemediğim bir hayatın içinde hapsolmuşul kimsenin umrunda değil.Şu an bile düşündükçe nefesim sıkışıyor.Şimdi de kimseyi görmek istemiyorum.İnsanlardan nefret eder oldum
Ikinizden de birsey buldum kendimde. Evet, zayiflayip cok guzellessen de annen o sevgiyi vermiyor, baska bir kusur buluyor seni sevmemek icin. Dedigin gibi, hasta oldugunu da buradan anlayabiliriz.
Kiloluydum kapaliydim, hergun döver söverlerdi. Kilo verdim, hala kapaliydim, degismedi, beni sevmemek icin bir bahane illaki bulurdu.
Bu sefer açıldım, okumama izin vermediler, odaya 6 ay kilitlediler, karsi ciktim, kactim ve okudum, psikolog oldum cok sukur.
Hala memnun degiller :) hala sevmiyorlar :) ama ben cok mutluyum.
Muhtemelen bir turkle evlenmeyecegim ve cocuk da yapmayacagim, sinirden kuduruyorlar :) kudursunlar, sirf sevilmek icin, saygi gormek icin her istediklerini yaptim senelerce, elime gecen ise koca bir hic, ruh sagligimdan olmama az kalmisti.
Yaaaa kurban olurum neden bu kadar korkunç davranıyorlar en yakınımızdakiler neden ya neden :(((
@@rose-ex8kq yaa :((( off çok tanıdık çok üzücü çok kötü... bunların hiçbirini hak etmedik
Kardeşim henüz 11 yaşında ve kilo problemi var daha önce birkaç kez diyetisyene gitti ama nafile, o da her zaman yaşından büyük kıyafetleri giyer ve annem de bir tık üstüne gidiyor kilo versin diye. Ben de sağlığı için özellikle boy uzaması durmadan kardeşime yardımcı olmaya çalışıyorum ama her zaman çok güzel bir kız olduğunu sadece ilerde sağlık problemleri yaşamaması için annemin onu sıktığını söylerim. Lütfen bu problemleri bizzat yaşamış kişiler olarak bana yardım edebilir misiniz? Kardeşime onda travma bırakmadan, beden algı bozukluğu yaratmadan ve kendini sevmesini engellemeden nasıl yardımcı olabilirim. Şu ana kadar ufak zorbalıklar yaşadığını gördüm ama tüm hayatını kontrol edemem belki daha kötüsünü yaşamıştır belli etmiyordur ama elimden geldiğince kendini sevmeyi empoze etmeye çalışıyorum ona. Hayatının en tasasız yıllarını kendinden nefret ederek geçirmesini istemiyorum. Ama bazen o kadar iyi yapıyorum ki bunu durmadan yemek yiyor, kısacası dengeyi de sağlayamıyorum.
Benim açıldığım dönemlerde babam bağırıp çağırıp sonra sesini kesmişti kısa bir kavga dönemimiz olmuştu (ailem çok muhafazakar) ama annem açıldığım gün ve sonrasında sürekli olarak laf sokmalar, kendisini düşünmediğimi söylemeler, çok fedakâr olduğunu bana hatırlatıp durması, biz senin için her şeyi yaptık sen allahın sözünü dinlemiyorsun bu kadar mı sevmiyorsun bizi diye duygu sömürüsü yapmalar, aradan iki yıl geçti ben yaşam tarzımı değiştireli kocaman kız oldum hâlâ lütfen namazını kıl kızım diye oturup yarım saat konuşma yapıyor kendini acındırıyor jwkdandsl. Anne baskısı gerçekten çok fena oluyor özellikle anneniz benim gibi dünyadaki en pasif agresif annelerden biriyse
Genç kızlar olarak en çok anneyle samimi olmaya ihtiyacımız var toplumumuz gereği babayla ve diğerleriyle zaten özel sorunlarımızı konuşamıyoruz. Bu yüzden anneyle konuşup dert dökmek, onun halimizi anlaması, bize deneyimleri hakkında bilgi vermesi, sakinleştirmesi o kadar kıymetli ki ama hem anneden hem de babadan o karşıt tavrı almak... çok koyuyor insana. Çok yalnız hissettiriyor.
ben de 2 yıl önce açıldım ilk zamanlar baya psikolojik hatta fiziksel şiddet gördüm polise şikayet ettim 17 yaşımda olduğum için çocuk evlerine alındım vs baya bir şeyler oldu anam babam alıştı artık annem ramazanda oruç tutacak mısın falan diyor da 3 saat konuşmayı uzun süredir yaşamıyorum. ama benim ailem çok daha zor şartlardan geçti seninkine kıyasla ben şikayetçi oldum neticede. biz orta yol bulduk ama ben hâlâ şort vs giyemiyorum annem bir şey demiyor ama babam hâlâ çıldırıyor maalesef gördüğü zaman 😔
@@madamerves o kadar aklımda canlanıyor ki yazdıkların, sürekli bir "yola getirme" görevi üstlenmiş anne babalar midemi bulandırıyor yani kendi ideolojileri için dünyaya getirdikleri bir proje gibiyiz, aile evinden kurtulduğumuzda bu günleri hatırlayıp kendimizle gurur duymamızı umut ediyorum
aynısını yaşadım ve yaşıyorum, gerçekten muhafazakar annelerin en büyük özelliği kendilerini acindirmak. O kadar sıkıldım ki bu durumdan
Açılorsın açılmazsın o senin tercihin ancak burada ailenize düşman ediyorlar dikkat edin. Aileniz ne olursa olsun sizi en çok seven olacak.
19 yaşındayım. Annem ve babam “evde” şort giymemi istemiyor. Bakın EVDE diyorum, dışarıyı zaten geçtim o söz konusu bile olamaz zaten de, evde ya. Annem bana ilk defa birkaç yıl önce bunun önce babama sonra da genel olarak hepsine bir saygısızlık olduğunu çünkü şortun çok kısa olduğunu söyledi.(normal bir şort bu arada ve Antalya’da yaşıyoruz, cehennem sıcağı) ama böyle yani, artık EVDE ERKEK varken giymiyorum şort. Ve bu öyle iğrenç hissettiriyor ki anlatamam, şort giyememek değil de “evde” giymemi istememeleri ne demek? Bundan ne çıkarmam gerekiyor? Ne kadar mide bulandırıcı bir durum… Bu evde yıllardır mutlu olamadım, yakında gideceğim.
Aynısı. Evdekiler yokken şort giyerim evde havalar sıcak olduğunda. Bir keresinde babam işten geldiğinde kapıyı açtım ona ve şortumu çıkartmayı unutmuştum. Malum bacaklarımı görmek onlar için bir kabus. Haliyle o da hemen fark etti ve bana bağırdı "o ne hal lan" diye. Nasıl rahatsız olduğumu ve utandığımı asla anlatamam apar topar gidip çıkarttım şortu ve pijama giydim. Babam yaptığı iğrençliği daha sonra fark etmiş olacak ki benimle yumuşak yumuşak normal şeylerden konuşmaya çalıştı. Klasik. Ben o günü asla unutamıyorum. Üni sınavına hazırlanıyorum 1 ay kaldı. Üniyi başka bir şehirde okumak için can atıyorum.
@@Virginiawoolfunozkiziyim1 Çok benzerini aynen yaşamıştım ben de, babam öyle bir yüz ifadesiyle git şunu bir değiştir demişti ki, aynen dediğin gibi ben de unutamıyorum. Ben de üni sınavına hazırlanıyorum bu arada. Umarım ikimiz de hedeflediğimiz gibi yapar ve sonunda özgür ve kendimiz olabileceğimiz bir yere gidebiliriz.
@@zeynisstar Ay umarım ya :( bazen aşırı stres yapıyorum. Senin çalışmaların nasıl gidiyor? Bu arada bize böcek muammelesi göstermeseler aslında onlarla hiçbir derdimiz yok bizimki bir nevi etki-tepki meselesi. :)
@@Virginiawoolfunozkiziyim1 Benim çalışmalarım iyi gidiyor ya, ben de baya bir stresliyim mezun senem zaten ve hedefim yüksek, ama şimdilik güzel gidiyor gibi. Senin nasıl? Ve evet aslında bize kendi isteklerini, hayatlarını, görüşlerini dayatmaya çalışmasalar böyle olmazdı.
Antalya'da yaşıyorum ve aynısı. Dışarıyı geçtim evde şort, eteği annem hoş karşılamıyor. Bilmem kaç derece ve o kadar nemle ölüyorum pijamayla
Ya çok fazla bu konular hakkında yorum yapmıyorum çünkü utanıyordum.Ailem klasik Karadenizli kültürel müslüman bir aile.Din hakkında pek bilgileri yok Hatta öyle söyleyeyim.Kuran falan okumayı bilmezler bildiklerini de unutmuşlar kullanmaya kullanmaya.Ama babamda geleneksel bir yobazlık var annem sessiz ama aynı şekilde bir kadın.Çocukluktan beri kıyafet konusunda hep sorun yaşadık kız kardeşlerimle.Dershaneye falan giderdik ortaokulda zorla başımı kapattırdılar.Dershanede mutsuz olduğum için kimseyle iletişim kuramıyordum.Kıyafetlerim kötüydü o yaşta kapalıydım.Benim zamanımda bu normal değildi kızlar öyle diyeyim şimdiki gibi 7 yaşında kapanmıyordu çocuklar.Mutsuz olduğum için kimseyle konuşamıyordum işte bu yüzden dershanedekiler tarafından zorbalandım.Hiçbir şey yapamadım.Bu yüzden gitmeyi bıraktım bunun yanında kapanmak da istemiyordum.Bir yere gitmezsem kapanmak zorunda da olmazdım.Evden hiç çıkmadım.Yakındaki okula gidip geliyordum sadece.Bir süre sonra o baskıdan vazgeçtiler.Liseye başladım tekrar baskı yaptılar bir kaç ay kapalı kaldım aynı mevzular.Kapanmamı istiyorlar ama onun için bile bütçe vermiyorlardı yani.Saçma sapan kıyafetler giyiniyordum.Yaşım zaten küçük.Nefret ettim iyice başörtüden,dinden ıvırdan zıvırdan.Bir iki ay öyle durdum sonra okul değiştirdim çıkardım attım örtüyü.Ama Meryem’in anlattığı gibi bu sefer giydiğime laf etmeye başladılar.Ben sanatçıyım resim yapıyorum.Renkli bir kişiliğim var bundan dolayı.Ama o en heyecanlı olduğum zamanlar kendimi ifade edemedim kıyafetlerimle hep içimde ukte kaldı.Bütün yaşıtlarım güzel güzel renkli giyinirken ben hep köşeden izledim.Hep bekledim.Lise de böyle bitti.Üniversiteye başlarken babam artık sadece sordu kapanmayı düşünüyor musun diye,ben de ilk defa o zaman ben istemiyorum diyebildim.Benim için dönüm noktasıydı bu.Üniversiteye geçince kendimi bulmaya başladım aslında,kendi istediğim insanlarla dost oldum istediğim gibi giyindim.Tabi ilk yıllar çok zor oldu bunu oturtmak ama sonradan olmak istediğin kişi olabiliyorsun.Gezdim tozdum.İstediğimi giydim istemediğimi giymedim.Düşüncelerim değişti aile evinden çıkınca.Kendimi yetiştirdim.Kimsenin etkisinde kalmadan “ben” oldum. Üniversitem bitti bayağı da uzun sürdü uzattım okulu çünkü.Eve geldim işe başladım.Kızlar 3 kuruş kazanıyordum ama o bile öyle bir özgürlük ki…Hesap vermeden istediğimi yaptım kısmen.Ailem sınırlarıma saygı duymadı babam ile ilişkimi kestim bir nebze azalttım.Şehir dışına çıktım diye bana sen böyle gider gelirsen zaten kimse seninle evlenmez gibi bir laf etti.Ben de bıraktım bana saygı duymayan kişiyle konuşmayı.Daha iyi hissediyorum.28 yaşındayım ilk defa iyi hissediyorum kızlar.Kıyafetin bi kız çocuğunun hayatındaki önemini herkes anlayamaz.O yüzden kendinizi yetiştirin kendi kurallarınızı kendiniz koyun lütfen.Sizi seviyorum ❤
Allah karadenizlilerden korusun. Ben de öyle bir ailedeyim. Karadeniz insanının hoyratlığı gürültücülüğü kabalığı ve yobazlığı beni sinir ediyor.
@@gulsah37 Aynısı Doğulularda da var bu arada bkz. ME
17 yaşındayım, bu sene üniversite sınavına gireceğim, babam tarikatçı annem ona göre daha ılımlı ama yine de klasik iç anadolulu yobazlığı var. Bazen ailemle aynı şehirde okusam mı diye düşünüyorum ama bu yorumu okuduktan sonra kesin olarak karar verdim şehirdışında okumaya. Yoksa özgür olmak için başka şansım olmayabilir. Senin için çok sevindim, umarım her şey istediğin gibi olur💕
@@tientietnikova9374 ablacım bak sakın ailenin olduğu şehirde okumak gibi bir hata yapma.Üniversite her Türk genci için özgürleşmenin ilk adımı gibi bir şey.Hele ki ailen tarikatçi senin.gerçekten bir üniversite deneyimi yaşayabileceğini mi düşünüyorsun aynı yerde okursan?Bazı aileler zehirli ve zorbadır.Onlarla beraber bir hayat kuramazsın onların hayatını yaşamak zorunda kalırsın.O yüzden maddi mevzuları falan düşünme çık başka yerde oku kendini tanı,yeni şeyler öğrenmeye açık ol.Ben öğretmenim öğrencilerime hep söylediğim şey 2 yıllık da olsa bir üniversite yazın gidin.Okurken çalışın ama bu deneyimi yaşayın çünkü başka zaman buna fırsatınız olmayacak.Hayat omuzlarınıza oturuyor çünkü.O yüzden fırsat verin kendinize ve kendinizi sevin❤️💖
@@gulsah37 dikkat ettiysen karadenizli ailelerde çocuklar hep anneleri ve babalarıyla küs konuşmuyorlar genelde.Sebebi bu toksiklik,narsist ebeyenlik.Zehir ediyorlar gençlerin hayatını.bi hayat yaşadık demeye bin şahit ararsın o hale getiriyorlar bizi.
Tiktokta Amerikadaki erkekler bile "kızın olsa ormanda bi ayıyla mı karşılaşmasını tercih ederdin yoksa bi erkekle mi" diye sorulduğunda ayıyı seçiyo
Pp müthiş 🥺🤌
Suç belgeselleri izleyenler Amerika'da ne tür psikopatlar olduğunu bilir...
Ben de bizzat ormanda bi ayıyla karşılaşmayı tercih ederim
@@sagejudith ay teşekkür ederiiim
5.sınıfta istismar sonucu kapanmış biri olarak bu hafta 17 yaşımda açıldım ve nasıl mutlu olduğumu saçlarımı her rüzgarda hissettiğimde nasıl yaşıyor hissettiğimi gerçek dışı, rüya gibi hissettirdiğini anlatamam. Zaman zaman bana cesaret verdiğin yalnız olmadığımızı hissettirdiğin için teşekkürler maria
Tebrikleeer kuşum cok mutlu ve özgür ol tüm hayatın boyunca 🦋❤️🌸✨
Ben de açıldığımda aynısını hissettim. Rüzgarda saçlarımın uçuşması...
@@bademk2466 🥹🪻🪻🪻cok teşekkürlerr
sizi o kadar tebrik ederim ki kızlar. ben de bi gün bu duyguyu yaşamak istiyorum ama ailem aşırı baskıcı ve konusu bile açılsa beni mahvederler. özellikle yapan insanları eleştirmeleri bile yeterince ağırken kendi kızlarına yapacakları şeyleri hayal bile edemiyorum. hayatımda bazı şeyleri başarmak içinde onların maddi desteğine ihtiyacım var. ama eğer açılmak istediğimi öğrenseler hayatı bana zehir ederler. çok korkuyorum ve en güzel yaşlarımı bu şekilde geçirmek istemiyorum. umarım ben de sizin gibi saçlarımı rüzgarda hissedebilirim 🥹🩷
@@miadecai emin ol hissedeceksin, o günler de gelicek. Ben de bu tarz yorumları okutken bana çok uzak gelir çok imrenirdim. Seni tanımıyorum ancak deneyimlerimden yola çıkarak söylüyorum ki düşündüğün kadar zor olmıyacak. Ben de maddi olarak uygulayacakları şeylerden tavırlardan her şeyden ölümüne korkuyordum ama sandığım gibi olmadı evet gözlerinde kayıp bir ruh şeytan yolunda ilerleyen bir kafirim ama emin ol çoğu zaman yaşadığımız baskı yüzünden düşündüğümüz korkutucu senaryolar kadar korkunç bir senaryo ile karşılaşmıyoruz. Umarım en kısa zamanda özgürlüğünü tadıcak ve hayatının başka bir harika evresini tadımlayacaksın
Annem 6 yıl önce kardeşimin doğumundan sonra çok degisti çarşafa fln girdi bizide yani kız kardesimi ve benide kandırarak 12 yasinda 11 yasinda örttü ferace giydirdi ve üzerimizde psikolojik olarak çok büyük bir baskı var en basitinden evden çıkarken farkliydim dışarıda farklı bir ara kısa bir hırka vardi üzerimde kısa dedigim diz boyu okul cikisi çarşaflı bir kadın gördüm korkudan bayıldım annem degilmis ama,asla fiziksel şiddet yoktu ama yemin ederim bu hayatta psikolojik şiddet korkunçluğu diye bisey var,şükürler olsun ki açıldım bu sene şuan 19 yaşındayim artik asla annemi takmiyorum crop da giyiyorum pantolonda makyajda yapiyorum karışmasina asla izin vermiyorum babam da arkamda, ama hala beni her gordugunde beddua okuyor umurumda degil ama sadece anneme üzülüyorum cunku ciddi psikolojik sorunlari var
Babanın seni desteklemesi çok kıymetli,olması gereken bu ama radikal derecede islamcı olan birinin eşinin de ondan çok farklı olabileceğini düşünmezdim
@@degirmenler babamla annem evlendiğinde annem böyle biri değildi 21 yıllık evliler babam hep der ben bu kadınla evlendigimde böyle değildi diye son 6 yılda ne olduysa oldu,babam boşanmak istiyor ama kardesim var onun buyumesini bekliyor adamcağızda
Birden bu derece bir değişim neden yaşamış olabilir ki? Umarım sadece kendi düşünceleriyle böyle değişmiştir, çünkü cemiyetler garip garip din örgütleri de insanları kendine çekip beyinlerini yıkıyorlar ve bu insanların hiç geri dönüşü, düzelme ihtimali olmuyor:(
İnandığın yoldan asla vazgeçme. Kendilerine vurulan prangayi bizlere de vurmak istiyolar. Doğurmakla üzerinde hak iddia etmek bambaşka bir durum. Doğumdan sonra çarşafa girdi demişsin siz de o zaman onu dislayabilirdiniz. Ama yapmadınız. İnsanlar birbrilerine saygı duyup çenesini kapatsa hiçbir sorun kalmayacak ama işte....
@@Naz-kl4od annene psikolojik bir tedavi görebilmesi için eminim bir şeyler yapmışsınızdır üzüldüm gerçekten
Bir kadının kapanmasını açılmasıyla aynı şekilde tebrik etmiyoruz elbette çünkü bu aynı şekilde o kişinin hayatındaki bir gelişme olsa da bu gelişmeyi göstermek için açılan bir kadınla aynı cesareti göstermesi gerekmiyor. Açılan kadınlar çoğu zaman bunu aileleriyle olan ilişkilerini feda ederek yapmak zorunda kalıyorlar. Oysa en ekstrem seküler ailede bile birisinin kapanması en fazla "garip" karşılanır, evlatlıktan atılma riski oluşturması çok zor ve "anormal" bir durum.
Sirf babam bana ilgi gostersin diye kapandim ve keske yapmasaydim dedim seyler arasinda . Birgun gercekten ozgur olmak istiyorum
Kamburluk meselesi bana kendimi hatırlattı. Erken yasta ise başladım. Köyden ilceye gitmek için hem annemin hem babamın köyünden gecip iki otobüs değiştirerek ise gidiyordum. İlcede ev tutmama izin verilmedi. Köyleri bilirsiniz otobüsler kahvehanelerin önünden gecer. Sakın kafanı kaldırma diye diye beni kambur ettiler. Aslında dik durmam gerekirdi 18 yaşında meslek sahibi olmuş bir kadındım. Benim maaşım sayesinde altı kişinin karnı doyyordu. Ama annem sağolsun, kafamı kaldırsam aranıyor olduğumu söyleye söyleye beni kambur etti. Tesettürlüydüm bir gün bol bir pantolan giydim etek pantolan diye geciyor, üstünede bayağı bol bir ve iç göstermeyen kalın ve kalçamı kapatwn bir gömlek giydim. Ağustostu yandım sıcaktwn üzerime pardüse almadım diye, ben oapalı degilmisim, bir kıcını acmadıgın kaldı diye beni ağlatıp zorla pardüse giydirmisti. Konusmanın başında kendimi gördüm😢
Şort giyme konusunu can sıkıcı bulup eğlenceli konulardan bahsedelim dedikten sonra Meryem: ölüm, tecavüz vs ayı saldırısı
29 yaşındayım aile evinde yaşıyorum hala maalesef ve yıllardır kapının önünde kıyafet degistiyorum çünkü giyim tarzımı asla kabul etmeyecekler sorun olmaması için çatışma yaşamamak için yalan söylüyorum bu yaşta. Bu o kadar zor bir şey ki
Giyseniz ve onlari dinlemeseniz ne olur mesela tarttisma olur diyosunuzda e olsun bi uerde biticektir
@@atakanaydn9750 yok maalesef tartışma çoğunlukla bitmiyor, oje sürebilmek için 3 yıl (şakasız) savaş verdiğimde 13 yaşındaydım🥲 6.yılım olacak hâlâ kıyafet kurallarımda bir şey değiştiremedim ki benim kavgalar öyle böyle değil bildiğiniz savaş
umarım bir gün özgürce istediğin gibi giyebileceğin günler gelir ❤
Aynı yaşta olan ve kısmen aynı sorunları yaşayan biri olarak söylüyorum böyle durumlarda yapma denileni yaparak çözebilirsin ancak.Ama zaten yaşımız artık geçiyor böyle isyanlara gerek yok diyorsan sen de haklısın.1-2 yıla çıkıp gidicez zaten evden
Anneme bana eskiden yaptığı şeylerden oturu aşırı kinli olduğum zamanlar defterime şöyle yazmışım:
"Bu dünyada annelerden daha masum görülen bir topluluk yoktur. Onlar ister çocuklarını dövsünler ister çocuklarını terk etsinler fark etmez. Onlar ne olursa olsun suçsuz görülecekler. onlara diğerleri kadar sinir olamazsın bu toplumda. Ama sen masum bir küçük çocuk olduğunda ve onlara sinir olduğunda toplum 'sen yaşamış olursan ol o siniri gömmeli, annenin üzerine basmasına izin vermelisin' der bu dünyada en masum görülen topluluk anneler ise en masum gözükmeyen umursamayan toplulukta çocuklardır. Sanırım bu yüzden çocukları seviyorum. "
Yazarlıkla ilgileniyor musun çünkü cidden bu baya iyi yazılmış bir şey
@@Editperest çok isterdim ama para kazanabılecegımı düşünmüyorum 🥲 yıne de her gün yazı yazıyorum teşekkür ederim💕
@@puputeb blog yazınız falan var mıydı merak ediyorum 😭
@@Editperest hayırr hıc yazmadım😭😭😭 defter koleksıyonu yapıyorum adeta ama yazmadım blog yazısı
@@puputeb aa çok iyi bende not almaktan çok zevk alan biriyimdir saklamak da ayrı güzel oluyor
“Giyinme bozukluğu” çok doğru bir ifade oldu. Bravo❤
çocuk ve kıyafet hakkında o kadar haklısın ki, yani düşünüyorum 15-16 yaşında birinin ne giydiği neresini açtığı asla umrumda olmaz, bir yetişkin nasıl direkt kısıtlamaya veya cinsel bir gözle bakmaya yönelir gerçekten anlayamıyorum. özellikle okullarda öğretmenler de bunu çok yapıp resmen öğrencileri zorbalıyolar
Evet bana her zaman iğrenç geliyor. Hayvanlara t.cavüz eden sapıklar da var ama ben kedimi dışarı çıkarırken aman götünü kapatiyim de sapıklar görmesin diye düşünmedim
Yahu kıyafeti falan çağdaşlık olayından çıkarın artık ! Siz sırf kıyafetini istiyosunuz çağdaşlığın işte avrupada şöyle amerikada şöyle peki ya sen orda ki şort giyenlerin donanımına da sahip misin ? Neden sırf kıyafeti almak istiyosun onlardan ? Onlar gibi entelektüel misin ? Bakış açıların aynı mı ? 3-4 dil biliyo musun ? Bi ton kültür biliyo musun yok ama şort giycem çağdaşlık diyosun bu en son konu olmalı ya ! Öyle ağzını yüzünü kıyafetini yapınca olmuyo o ve tüm bunlar en son şey olmalı ya. Başka hiçbir belirti göstermeyip sırf kıyafet ve rahatça çiftleşip içmek konusunda çaba sarfedince ee bu muhafazakar toplumda tepki veriyo tabi. Önce bi göster neler yapabildiğini ne kadar ileri görüşlü olduğunu bi kabullendir bi başarım olsun. Yoksa sırf kıyafetini yiyişmesini alıp sonrada toplum bu değişikliği boş buluyor diye saldırmakla hiç ilerlemeyecek bu yol. Atatürk der durursunuz. Atatürk tonla inkılap doldurdu kılık kıyafet kanununun altına. Sizin gibi sırf kıçımız fora diyip giyip çıkmadı yani ortaya.
geçen günlerde ben de muhafazakar ailede büyüdüğümden asla giyinemeyeceğim şeyler olduğunu fark ettim. bu öyle bi baskı oluşturuyorlar ki onların görmediği yerde bile askılıyla gezerken ya da şort giyerken rahat hissedemiyorum. bu gerçekten 'giyinme bozukluğu' daha iyi ifade edilemez. ayrıca yeme bozukluğum da var ve bu ikisine de sahip olmamda annemin payı çok büyük. nolursa olsun benim iyiliğimi düşündüğüne inanıp görmezden gelmeye çalışıyorum bu durumları onu da çok seviyorum ama keşke böyle olmasaydı.
Alakasız kaçacak belki annem bir keresinde şort giyen kadınlara benim bile bakasım geliyor, taciz edilirsin diye giymeni istemiyorum demişti o gün biseksuel genlerimi kimden aldığımı analdım. Bence bu giyemezsin taciz edilirsin ya da günaha takıntısının altında da aslında içten içe bir sapıklık var, kendi kızlarına başkası da kendi baktıkları gibi bakar diye korkuyorlar. Ben biseksuelim biri ne kadar açık giyilinirse giyinmesin dikkatimi çoğu zaman çekmiyor bile; ister istemez sorguluyorum bu insanlar kadın erkek fark etmeden neden herkese surekli arzu nesnesi olarak bakıyorlar ? Aslında bu durumu sapıklık olarak değerlendirseler bile bunun sapıklık değil kendilerinin sapık olduğunu biliyorlar kedinin kendi bokunu örtmeyi gibi sapıklık olarak gördüğü olayı (birinin şort giyerek tenini göstermesi ) istiyorlar.
Ailemden uzak, farklı bir şehirde okumama rağmen önceden yaşamış olduğum kıyafet baskısı yüzünden o sıcak yaz günlerinde bile şort giyemiyorum. Gerçekten çok berbat bir durum :(
Buraya yazmak istediğim içimi dökmek istediğim o kadar çok şey var ki.. okuyan olur mu bilemem ama yazmak ve bir nebze olsun kendimi ifade etmek istiyorum. Benim ailem aşırı muhafazakar dedem imammış zaten babam da ondan mütevellit aşırı dindar. Zaten çok sert ve dediğim dedik bir insan. Muhazakar ve sert ve soğuk bir insan düşünün… Babam küçükken pantolon giydirmezdi,sürekli uzun etek uzun kollu bodyler ,geniş tişörtler giydirirdi bir yere gidiyorsak zorla başımı kapatmaya yazma taktırmaya çalışırdı, oje sürmeyi bırak arkadaşlarım bile sürse babamdan gizlerdik o derece. Beni daha 5,6 yaşlarımda kapanmaya zorlardı sürekli eşarp taktırıyordu başımda saatlerce öğüt veriyordu bazen çok kızıyordu bana. O zamanlar camilerde kuran kursları verilirdi bizde mahallede arkadaşlarla o kurslara giderdik. Orada ara sıra tüm arkadaşlar çocukluk hevesleriyle kapanırdık tabi en fazla bir haftaya teker teker açılırdık yaşımız zaten 10,11 babam o zamanlar da bana çok kızardı. Neyse bu sürekli kapanıp açılma işi bitti ben açığım ama nasıl korkuyorum babam bir gün beni döver de zorla kapatır diye zaten açık demeye de bin şahit ister pantolon asla almazdı bana bazen annem derslerim çok iyi olduğu için hediye alırdı bende o zamanlar hediye olarak pantolon seçerdim size yemin ederim o pantolonu özenle yıkar her gün giyerdim taki o pantolon yırtılana kadar sırf etek giymemek için. Ben küçüklüğümde kilolu bir kızdım zaten yaşıtlarımdan büyük gösteriyordum birde o eteklerle iyice büyük kadın gibi hissediyordum ve giymek istemiyordum ama beni asla anlamıyorlardı. Yaşım büyüyor baskı gitgide artıyor tabi. Kilolu olduğum için arkadaşlarımdan zorbalık görüyordum zaten birde etek giyip küçük yaşta kadın gibi giyinince büyükler de zorbalık yapmaya başlamıştı hiç tanımadığim insanlar oyun oynarken bana ‘bu kadın da kim oyun oymaya utanmıyor mu bu yaşta’ diye şeyler dediklerini duymuştum. Zaten içe kapanık ve özgüvensiz biri olduğum için iyice özgüvenim kırıldı ve ağır bir depresyona girdim. Neyse ben babamın baskısına daha fazla dayanamayıp 6. Sınıfta kapandım. Ama nasıl nefret ediyorum başımdakinden,giydiklerimden, kilomdan, kendimden. Her şeyden. Okula gidince sınıftan çıkmıyordum eve gelince de odama kapanıp ödevlerimi yapıp film dünyasında yaşıyordum. O kadar içe kapanık birine dönüşmüştüm ki eve gelen misafirler ailenin bir kız çocuğu olduğunu bile bilmiyorlardı. Ama bu ben değildim ki. Ben seviyordum dışarıda oynamayı arkadaşlarımla vakit geçirmeyi. Babam ve annemin baskıları beni öyle bir hale getirdi ki ben yıllarca odamdan dışarı bakkala bile gitmedim mecbur olmadıkça salona bile geçmedim. Yıllarca kendimden nefret ettim. Alışverişe gidince her seferinde babamla annemle tartıştım kavga ettim bir pantolon alabilmek ve kendimi kız gibi hissedebilmek için. Yıllarca gözyaşı döktüm. Ölmeyi istedim her zaman. Zor bela 15 yaşlarıma gelince artık pantolonuma karışmamaya başladılar. Ama yine de bu ben değildim. Bu taktırdıkları eşarp bana göre değildi. Sonra dini araştırmaya kuran okumaya anlamlandırmaya çalıştım. Hiçbir zaman dinsiz olmadım her zaman yaratıcıya inandım zaten. 11.sınıfa gelince biraz biraz içe dönüklüğümü azaltmaya kendimi bulmaya çalıştım yine. Namaza başladım evet beni rahatlatıyordu evet ben dinsiz değilim ama tesettüre gelince olmuyor ben yapamıyorum. 2 yıl geçti aradan sürekli kendimi ikna etmeye tesettürün iyi bir şey olduğuna kendimi inandırmayı çalıştım. Ama olmuyor dinin her şeyi kafama yatsa da bu yatmıyor. Yıllarca düşündüm bunu. En nihayetinde annem ve babamla konuştum. Açılmak istediğimi söyledim. Bana söyledikleri şeyse o kadar içler acısı ki. ‘Hayatında biri mi var o mu istiyor açılmani? Aklına kim girdi senin? Yavaş yavaş daha çok açılacaksın. Bizi rezil ediceksin.’ Oysa ben hiçbir şey yapmadım sadece masum bir istekle saçlarımı açmak istedim. Bunun rezil etmekle yada kötü yola düşmekle ne alakası var. Ben onları anlamaya çalışıyordum ama baktım ki onların beni anlamaya çalıştığı yok sustum o gün. Sonra düşünmeye devam ettim aradan 6 ay geçti hemen karar vermek istemedim, düşündüm acaba onlara inat olsun diye veya içimde kaldığı için mi açılmak istiyorum diye ama hayır ben gerçekten açık olmayı istiyorum seviyorum. Ben buyum. Ben o kapattıkları etek giydirdikleri kız değilim. Benim hayallerim istediğim hayat onların düşündüğünden çok farklı. Nihayet ailemden vazgeçerek kendimi seçmeye karar verdim. Belki son cümlemde abarttığımı düşünüceksiniz ama gerçekten öyle. Annem evlatlıktan atmakla tehdit ediyor babam desen başımı öne eğiceksin diyor. Ama beni düşündükleri yok. Her zaman millet ne der allah günah yazar cehenneme atar diyorlar ama bir kere bile ‘kızım sen ne istiyorsun’ demediler bir kere bile. Sorsalardı derdim. Anne baba bu ben değilim lütfen bana yardım edin sizi kaybetmek istemiyorum derdim. Ama anladım ki anlayacakları yok. Beni onlardan ayrı bir hayat seçmeye zorluyorlar. Ne kadar zor anlatamam size. Açılmaya karar verdim ve yapacağım bunu yavaş yavaş istediğim her şeyi giymeye de başlayacağım. Bu benim hayatım ve eskiden yaptığım gibi susup ellerimden almalarına izin vermiyeceğim. Beni burda anlayan bir çok insan çıkacaktır biliyorum. Ben kendi hayatının başrolü olmak için savaşan insanlardan sadece biriyim. Pes etmeyeceğim ve kendimi bulucam.Hak ettiğim her şeyi almak istiyorum bu hayattan. Umarım başarırım. Buraya kadar okuyup bir nebze olsun anlamaya çalıştıysanız çok teşekkür ederim. ❤
Sen çok güçlü bir kızsın ve çok şey hak ediyorsun kimsenin senin hayatın için kararlar almasına boyun eğme kendinden emin ol ve inanıyorum ki sonunda istediğin mutluluğa ulaşacaksın 🥰
Yazdığın şeyleri tek tek okudum ve her bir cümlende kendi hayatımdan bir parça okuyormuşum gibi hissettim. Her ne kadar kendi dinimden memnun olsam da, bazen ailesi müslüman olmayan, istediği gibi yaşayan bir kız çocuğunun yerinde olmak isterdim. Bu baskılar nereye kadar gidecek bilmiyorum ama, bir gün artık dayanamayacağımı ve bir volkan gibi patlayacağımı hissediyorum. İnsan kendi çocuğuna, kendi kızına bu denli neden bu kadar baskı yapar gerçekten anlayamıyorum. İstediğim şey, istediğimiz şey İslam dini için uygun olmasa bile, bir şeyleri baskıyla, zorlamayala yapınca bunun daha da uygun olmayan bir şey olduğunu düşünmeye başladım. Ki zaten herkesin bildiği gibi "dinde zorlama yoktur" deniliyor değil mi? Belki açılırsam ben de acı çekeceğim ama ailem beni bu denli baskıladıkları için onlar daha çok acı çekecekler, bu da böyle bir gerçek. Uzun lafın kısası, umarım bu savaşı en kısa zamanda ve en güzel şekilde kazanırız, sevgilerle.
@@Solvaer0 ah ah biz onları üzmemek için ne kadar çabalıyoruz bilseler anlasalar keşke. Oysa kendi halimize bırakıp sadece öğretmekle kalsalar belki de daha da dindar olucaz ama baskılardan dolayı ne istediğimizi bile zor öğreniyoruz. Neyse ki benim de inancım tam biz güçlü kızlarız geleceğimizi bizden başkası değiştirmeyeceğine inancım tam. Umarım her şey gönlümüzce olur yanıt için okuduğunuz için çok teşekkürler ❤
@@taygulswift3013 umarımm her şey dediğin gibi olur çok teşekkürler 💖💘
Ozel olmazsa cevap vermek istersen diye bir soru sormak ıstıyorum namaza devam ediyor musun acaba
Ben zorla tesettüre girmedim ama bugünden geriye baktığımda aslında “ergenliğe girdikten sonra kapanmaktan başka bir seçeneğin yok” mesajını çok hızlı bir şekilde içselleştirmişim ve onlar zorlamadan ben isteyerek kapanıyım ki hem onaylanayım hem de kendi gururum kırılmasın diye düşünmüşüm. Tesettürden çıkmayı düşünmüyorum ama çocuk yaşta kapanmak sanırım pek de özgür bir seçim(!) değil.
Meryem, o kadar ihtiyacım olan bir zamanda bu videoyu attın ki anlatamam. 20 yaşındayım, aile evinde yaşıyorum, annem muhafazakar. Eve giriş saatime karışmıyor, arkadaşlarımla gezip tozmama karışmıyor, paramı harcamama karışmıyor ama kıyafetlerime karışıyor. Kapalı da değilim ama örneğin askılı giyinmeme izin vermiyor, dizüstü giyinmeme izin vermiyor. İlkokulda ve ortaokulda sïrf giyim konusu yüzünden baleye, vokeybola, jimnastiğe, yüzme kursuna gitmeme izin vermediler. Halbuki çok hevesliydim ve gerçekten benim ilgi alanımdı. Bugün ise iki erkek kardeşim de istedikleri spor kursuna gidiyorlar... Kıyafet alırken sürekli annemin onayını düşünmek zorundayım ve bu benim çok zoruma gidiyor. Şu an bunu yazarken bile sinirden gözlerim doldu mesela... Geçenlerde akşam evde tek başımaydım, bi konular yüzünden saatlerce ağladım. Annem de ona anlatmamı istedi bense hiçbir şeyin değişmeyeceğini ve anlatmama gerek olmadığını söyledim. Ama sonra belki bir kez olsun beni anlar diye düşünerek yanına gittim. Ona ne kadar mutsuz olduğumu anlattım, 20 yaşında olmama rağmen istediğim kıyafetleri giyinememenin beni çok üzdüğünü ve bunun değişmesini istediğimi anlattım. Belki beni anlar diye düşündüm. İlk önce bana "o şekilde giyinmen günah, senin hiç mi dini hassasiyetin yok" dedi. Sonrasında ben yaptıklarımın sorumluluğunu kabul ettiğimi, günahımın da bana ait olduğunu, beni baskıladığını söyledim. Ama o baskıcı olduğunu kabul etmedi. Sen istediğin her şeyi giyinirsin bir çizgin yok dedi. O sınırı da günaha girmemen için ben koyuyorum giyinemezsin dedi. Nereye kadar böyle devam edecek sonsuza kadar seninle yaşamayacağın desem de "gittiği yere kadar, 50 yaşına da gelsen benim çocuğumsun, ben senden sorumluyum" dedi. Artık çok yoruldum ve ekonomik özgürlüğümü kazanıp kendi mutlu olduğum şekilde yaşamak istiyorum. Kavgadan sonra birbirimize küstük ve ben onunla konuşmak istemiyorum. O benim annem, ben onun her derdinde yanındayım ona destek oluyorum ama o benim derdimi küçük ve önemsiz görüyor. Takmıyor bile. Ben ona destek olduğumu söylediğimde de başıma kakma yaptıklarını diyor. Geçmişte beni kıyafet konusunda çok daha fazla baskılıyorlardı, şimdi eskisine göre gelişme var yine ama bilemiyorum. Geçenlerde de kuzenim duymuş annem, anneanneme bana eskiden yaptıkları için pişman olduğunu söylemiş, bana haksızlık ettiğini söylemiş. Bunu duyduktan sonra annemle konuşmak istemiştim zaten ama pişman falan değil. Kendisi de sürekli yakınırdı "Annesi başını kapatmasına izin vermiyor şu kızın, ne kadar baskıcı ve kötü bir anne" diye söylerdi başkalarına. Ama şimdi kendisi aynısının lacivertini yapıyor ve kendisini haklı görüyor. Her neyse moralim çok bozuk, birileri bu günler de geçecek, mutlu ve özgür olacaksın desin nolur 😣
Umarım ekonomik özgürlüğüne kavuşup istediğin hayatı yaşayabilirsin. O kadar iyi anlıyorum ki.
@@MeltemBirbil Çok teşekkür ederim, umarım istediğim hayatı yaşarım. Sana da musmutlu güzel bir hayat diliyorum 🤍🎀
Tam olarak aynı yaştayız ve aynı şeyleri yaşıyoruz.Ama bir gün başarıcaz mutlu bir şekilde istediģimiz hayatı yaşıcaz ben inanıyorum umarım çok mutlu olursun ve istediģin şeylere kavuşursun sadece biraz daha sabır kocaman kucaklıyorum 💞
@@nihal8212 Ay ben bu yorumu yeni görüyorum, kusura bakma. Yaşadığım sıkıntıların sadece benim başıma gelmediğini bilmek beni bir nebze olsun motive etti. Güzel dileklerin için çok teşekkür ediyorum, ikimizin de güzel ve aydınlık yarınları olsun ben de seni kocaman kucaklıyorum 💖
Ben de muhafazakar ailede büyüdüğüm için tarzımı Cook geç keşfettim. Benim tam tersi oldu ama. Sürekli gizli de olsa savaşarak da olsa açık ve seksi kıyafetler giydim. Kendi başıma yaşamaya başladım, evlendim yine de 32 yaşıma kadar daracık ve kullanımı zor kıyafetler giydim. Daha sonra yavaş yavaş kendimi keşfetmeye başladım ve artık daha rahat kıyafetler giyorum. Bu kısa bir sort da olabilir, uzun bir etek de. Eskiden resmen tek amacım seksi olmasıydı. Ailenin sana güvenmesi ve rahat bırakması o kadar önemli ki😪
Yahu kıyafeti falan çağdaşlık olayından çıkarın artık ! Siz sırf kıyafetini istiyosunuz çağdaşlığın işte avrupada şöyle amerikada şöyle peki ya sen orda ki şort giyenlerin donanımına da sahip misin ? Neden sırf kıyafeti almak istiyosun onlardan ? Onlar gibi entelektüel misin ? Bakış açıların aynı mı ? 3-4 dil biliyo musun ? Bi ton kültür biliyo musun yok ama şort giycem çağdaşlık diyosun bu en son konu olmalı ya ! Öyle ağzını yüzünü kıyafetini yapınca olmuyo o ve tüm bunlar en son şey olmalı ya. Başka hiçbir belirti göstermeyip sırf kıyafet ve rahatça çiftleşip içmek konusunda çaba sarfedince ee bu muhafazakar toplumda tepki veriyo tabi. Önce bi göster neler yapabildiğini ne kadar ileri görüşlü olduğunu bi kabullendir bi başarım olsun. Yoksa sırf kıyafetini yiyişmesini alıp sonrada toplum bu değişikliği boş buluyor diye saldırmakla hiç ilerlemeyecek bu yol. Atatürk der durursunuz. Atatürk tonla inkılap doldurdu kılık kıyafet kanununun altına. Sizin gibi sırf kıçımız fora diyip giyip çıkmadı yani ortaya.
Ben de bohem olarak kullanılan uzun eteklerden bile nefret ediyorum
Bende bu sıkıntıyı yaşıyorum ama bu bu baskı sadece kapalı olması konusunda yapılmıyor bana örneğin bır kiyafetin toplum tarafından kabul görmesinide ailem çok önemsiyor mesela uzun bı etek giymek istiyorum insanlar yaşlı misin sen diye kınar denilip engelleniyor kısa bı etek zaten imkansız o yüzden hep aynı kiyafetler ve aynı sinjrlar arasında dönüp duruyorum ve bundan çok bıktım özgürlüğümü kazandığım zaman bı kıyafetin açık yada kapalı olmasına takılmadan sadece onu beğendiğim için giymek istiyorum
İlk zorbanın annen olması gerçekten hayatı mahvediyor.
Net.
Hep baba sorunlarından bahsediliyordu. Sonunda anne sorunundan bahsedildiğini gördüğüm için sevindim. Çocukluğumdan beri annemi pasif bir karakterde gördüğüm için benim kıyafetlerime “beğenmedim, olmamış” gibi şeyler söylediğinde gerçekten olmamış olduğunu düşünürdüm. Şimdi 25 yaşındayım. Annemin gerçekten de benim ilk zorbam olduğunun farkına vardım. Şimdi bile hala “değişik olmuş” diyor bazı şeylerime ve yüzündeki o ifadeyi biliyorum. İlerde anne olmak istiyorum ve asla bu şekilde davranan bir ebeveyn olmayacağımı biliyorum. Eşimi de buna uygun seçtim ve bunun için de kendimle gurur duyuyorum. Hani kızlar babalarına benzeyen erkekler de annelerine benzeyen bi kadınla birlikte oluyorlarmış ya. Safsata bence. Asla kendi ailemin dinamiğine sahip bi aile kurmuyorum. Bu yüzden içim çok rahat.
Meryem o kadar güzel bir noktaya değinmişsin ki yazıp yazıp sildiğim birçok anım var insanlar keşke gerçekten istediği gibi giyinebilse birinin boyunduruğu altında olmadan özgürce yaşayabilsek, ben kendi isteğimle kapalıyım ve olabildiğince kendimi iyi hissettiğim şekilde giyinmeye çalışıyorum ancak dediğin gibi obsesif bir tavır sergileyen etrafımdaki insanlar ay yok boynun görünüyo olmaz sanki hükmü koyan kendileriymişcesine.. arkadaşım din kendince yaşanan bir şeydir benim yaptığımla sen yanmayacaksın keşke bunu anlayabilseler
Ben şu an kapalıyım (açılmak istiyorum ama bahsedeceğim şey bu değil) 6. sınıftan beridir böyleyim ve şu an 12. sınıfım özellikle ortaokulda size yemin ederim 30’lu yaşlardaki kadınların giyim tarzıyla giyiniyordum ve sırf ailem yüzünden oluşturduğum bir tarzdı lisede değiştirmek için çok çabaladım büyük oranda değiştirdim ve genel olarak kargo pantolonlar ve uzun tişörtler giyiyorum ki bunlar açık kıyafetler falan değil gayet normaller (zaten ne kadar açık saçık olabilir kapalıyım) fakat son zamanlarda bu giyiniş tarzım bile anneme batmaya başladı neymiş ben sürekli spor tarzda giyiniyormuşum biraz şık giyinmeliymişim bir de spesifik olarak ne giyeceğimi de söylüyor gömlek giyicekmişim slkdjfkd geçen annem bana “Bugün çok güzel gömlekler gördüm giyim tarzını değiştir artık öyle giyin” dedi size yemin ederim aynen böyle dedi şok oldum . Annem benim kendimce bir tarz oluşturmaya çalıştığımı ve artık onun istediği gibi giyinmek istemediğimi sonunda 2-3 yılın sonunda fark etti ve dünyası başına yıkıldı kadının . Hayır ben gerçekten anlamıyorum ben neden onun istediği gibi giyinmek zorundayım ? Dünyanın en basit şeyi değil mi istediğin şeyleri giymek ? Bu neden bizim için bu kadar zor hâle geliyor ? Dediğim gibi kapalıyım zaten ve giydiğim şeyler bol ve açık değil . Sabah odama geliyor ve sana kombin yaptım bunları giy diyor bu kadar kontrolcü olmak istiyor benim giyimimde . Gerçekten bu durum artık sıkmaya başladı ve biraz aileme karşı mesafeli hissediyorum bu aralar bu da beni kötü hissettiriyor . İçimi döktüm oh
Oh clndkcndlflf öncelikle geçmiş olsun, annenin kontrolcülüğü kendi çocukluğunda yaşadıklarından kaynaklı olabilir, karakteri de böyleyse iyice kontrolcü bir kişi olmuştur. Benim annem de aşırı kontrolcü bir insan az çok anlayabiliyorum
@@Virginiawoolfunozkiziyim1 sana da çok geçmiş olsun 🥲❤️
@@ohthemisery5950 Teşekkür ederim 🥺🥺💜
Bende babamın tehtitleri annenin tatlı dilli yüzünden 13 yaşında kapatılmıştım ve kapandığım için bir kadın gibi görülmeye başlanmıştım. Ve o sene beni kocaman kocaman adamlar sürekli istemeye başlamıştı. Neyse uzun yıllar sonra meslek sahibi olunca açılmıştım ve annem gözlerimin içine bakarak keşke senin açıldığını göreceğime cesedini tabutta görseydim daha iyiydi dedi. Açılana kadar çok acı çektim çektiklerimden film yapılır ama beni hiç bir şey bu söz kadar üzmemişti çünkü anneme karşı sevgim büyük olduğu için onun yüzünden açılan yaramda büyük oldu.
Anneni anne olarak değilde insan olarak görmelisin. Hata yapan yanlışları olan bir bireyden ibaretler. Sadece biz çocuklar ebeveynlerimize çok değer veriyoruz. Bu da malesef hayal kırıklıkları yaratıyor, çünkü yüceltiyoruz onları gözümüzde. Ama aslında hataları ve yanlışları olan insanlardan ibaret. Artık bizde bir bireyiz bizim doğrularımız ve yanlışlarımız var. Kalbini ferah tut onları insan olarak kabul et ve hayat macerana devam et.
Bende zorla kapatılmış biriyim,neredeyse inancsiz olmama ragmen. (hos inandigim zamanlardan bile asla kapali olmak istemedim) ve bu yüzden hayattan nefret ediyorum sirf bundan dolayı aşırı asosyal ve icine kapanik biriyim çünkü sürekli istemediğiniz biri gibi görünmek zorunda kaldığınızda hicbir şekilde ozguveniniz ve kendinize ait bir kisiliginiz de olmaz kendinizi de sevemezsiniz ama açılmak istedigimi aileme bir defa soyleyenedim bile çünkü bunu dile getirmek bile bana hayati dar etmeleri icin yeterli fiziksel şiddet yok ama öyle bir psikolojik baski uyguluyorlar ki o anlarda keşke şöyle evire çevire dovseler ama sonrasinda birakip gitseler diye umut ediyorum sirf o tarz bir psikolojik baskıya bir kere bile daha ugramamak icin gerekirse tüm hayatımın zindan olmasına razıyım aptalin tekiyim ve igrencim de kimse tarafından da sevilmiyor ve istenmiyorum da arkadaşım yok kimsem yok bu azap dolu dunyadaki cehennemimde benden baska kimse ve hicbir sey yok
rüveyda, sen çok güzel bir insansın öncelikle bunu hatırlatmak istiyorum. insanlar o kadar aptal ki iyilik meleği diyeceğimiz kadar iyi bir insanı bile nasıl görmek isterlerse öyle görürler. o yüzden burada kendini suçlamak yerine insanların birbirini tanımak için hiçbir şey yapmayışını suçla. zaten bu çaba olsaydı annelerimiz babalarımız da bizi anlamaya çalışırdı... hayatımda hiç kapanma baskısına maruz kalmadım, hatta ailem inançsız olduğumu da biliyor. buna rağmen seninle tüm kalbimle empati yapmaya çalıştım. gittiğim bir kursta kendini tarif ettiğin gibi bir kız var, bana onu hatırlattın. arada onunla sohbet ediyordum ama hiç "acaba kendi isteğiyle mi yoksa aile zoruyla mı kapandı" diye düşünmemiştim. bu noktada bana büyük bir farkındalık kattın, çok teşekkür ederim. umarım ailen hatasının farkına varır ve insanlar dış görünüşe göre birbirlerini yargılamayı bırakır. sana en güzel dilekleri diliyorum, umarım çok mutlu olursun. eminim ki senin gibi zorluklarla mücadele eden birinin harika aydınlık günleri olacaktır, bir an önce o günlere geçmen dileğiyle 💖
Seni çok iyi anlıyorum ve üzüntünü paylaşıyorum birçoğumuz benzer ailelerden geliyoruz aynı baskıları yaşıyoruz, keşke bunca psikolojik şiddet yerine evire çevire dövseler dedin ya onu çok iyi anlıyorum defalarca benim de aklımdan geçti bu. Kaç yaşındasın bilmiyorum ama bir noktada onlardan kopabiliyorsun ve bir şekilde kendi hayatını yaşayabileceksin belki sadece biraz daha zamana ihtiyacın vardır. Hayat her zaman bu kadar kötü karanlık olmayacak. ❤
. Kesinlikle seni çok iyi anlıyorum resmen aynı durumu yaşıyoruz... Zorla kapatılmam benim o kadar çok psikolojimi bozdu ki artık benliğimi kaybettim. Çok içine kapanık ve yalnız birisi oldum. Eğer istersen arkadaş oluruz aynı şeyleri yaşadığımız için birbirimizi çok iyi anlarız :(💓❤️
Son söylediklerin hiç hoş değil bence kendine bu yakıştırmaları yaparak çevrenin sana psikolojik baskıyla yapmaya çalıştığı şeyi yapıyorsun aslında kendini küçümsüyorsun. Ben zorla kapatılmadım ama kıyafet konusunda inanılmaz sıkıntı çekiyorum, bu yüzden rahatça konuşabilirim onlara karşı mücadele etmek zorundayız. Onların sana kendini kötü hissettirmelerine asla izin vermemelisin. Her başkaldırı bir direniştir bunu unutma ve başkaldırmak için önce kendine güvenmen, değer vermen, iyi bir konumda olmak için çabalaman gerekiyor.
Hala bu çağda kizlarin zorla başını kapattirmalarina şaşiriyorum. Yani hala öyle aileler varmi ya.
Meryemciğim bence giyim konusunda konuşman çok iyi olmuş. Türkiye’de istediğimizi giymek çok zor çünkü ailemiz laf etmese insanlar laf ediyor. Üstüne bir de uzaydan gelmiş gibi de davranılabiliyor. Ben de giyim konusunda bir şeye değinmek istiyorum: Giyinmeyi ve süslenmeyi çok seven bir kızım ve özellikle erkeklerin kadınları, hele de süslü kadınları çok ciddiye aldığını düşünmüyorum. Üniversite okuyorum ve sınavlar açıklandığında bazı erkeklerden yüksek aldıysam şaşırıyorlar. Ne yani süslenmeyi seviyorum diye derslerim veya beynim etkilenmiyor ki. Bu durum beni düşündürüyor ve başka kadınların da görüşlerini merak ediyorum doğrusu. Seviliyorsunnn❤❤❤❤
Bu sadece erkeklere özel bir olay değil bence. Direkt toplum olarak var böyle bir şey. Aynı şekilde erkeklerde de iyi giyinen, bakımlı(feminen anlamda değil) birini görünce akademik ya da başka anlamlarda başarılı olabileceğiyle ilgili beynimiz hemen ilişki kurmuyor.
"Güzellik zekayla ters orantılı" gibi sikindirik bir algı var ya ondan olabilir.
Eskiden ben de önyargılıydım. Çünkü çevremde gerçekten salak ve bomboş insanlar süslüydü. UA-cam'da da hep makyaj içeriği yapan kadınlar önüme düşüyordu. Üniversite kazandıktan sonra, İngilizce içerik tüketmeye başladıktan sonra kadınların hem süslü hem de yetkin olabilecekleri keşfettim. Tarih obası izledikten sonra oje sürmeye başladım mesela. Ki öyle akademisyen falan değilim ben de evde oturduğum yerde oturuyorum. Bakımlı ve süslü olmak dişil enerjiyle, burçla kafayı bozmuş insanlara bırakılmamalı. Bir etkileri yok sanılıyor ama var malesef. Benim gibi sonradan kendini keşfetmiş bir sürü insanla karşılaştım. O yüzden hem başarılı hem de güzel kadınları görünce ayrı mutlu oluyorum.
Legally Blonde diye bir film var benim en sevdiğim filmlerden biri. Değindiğiniz durum filmde işleniyor. Ben parıltılı makyajları , göz alıcı takıları çok severim ama bazen simli oje sürdüğümde bile bir ağırlık hissediyordum. Bunu derin bir şekilde düşünmem bu filmle oldu. Toplum bize hep bir şeyler iteliyor biz de kabul etmek mecburiyetinde bulunuyoruz. Bu filmden sonra simli farımı sürüp en güzel, göz alıcı takılarımı takarak gideceğim yere gidiyorum . Namımız yürüsün artık ✨
@@slatopal2067 Bende Legally Blonde'u önerecektim! Cidden harika bir film serisi. Elle Woods'u örnek alalım kızlar, asla kendimizden ödün vermeyelim 🩷
Seküler bir ailede büyümeme karşın ailem açık giyinmenin kendini teşhir etmek olduğunu düşünüyor.Birkaç sene sonra üniversiteye gideceğim.Bana gidince istediğin gibi giyinirsin diyorlar.En büyük korkum şehir dışında üniversite kazanamamak ama o kadar kötü ki psikolojim çalışamıyorum bile.Kız arkadaşlarım bile fazla abartıyorsun aileni üzmene değer mi diyorlar erkek arkadaşlarım baban annen haklı diyorlar.Son yıllarda feminizme çok yöneldim ve bu durum aileme olan öfkemle birleşince öğretmenlerim,arkadaşlarım,ailem sürekli ne kadar öfkeli olduğumu söylüyorlar.Öfkeden çok kırgınım.Sadece kendi aileme değil çocuklarını mutlu olmak için kendiyle mücadele etmek zorunda bırakan tüm ailelere çok kırgın ve kızgınım.
Giyinme bozukluğu kısmına o kadar katılıyorum ki. Ve gerçekten bunu istismar olarak adlandırmak bana doğru geldi. Annenin babanın yanında nerenin ne kadar belli olduğunu, göründüğünü düşünmek ve endişe etmek o kadar iğrenç bir şey ki. Sokakta korktuğun bir tipten çekindiğin gibi çekinmek. Sonra onlardan uzaklaşınca onların sınırlarının dışında giyinmek için kendini zorlamak. İki farklı gardroba sahip olmak zorunda kalmak. Daha da kötüsü iki farklı yaşama sahip olup onlara attığın fotoğrafları kıyafetine göre elemek. Kendini, zevklerini onlardan saklamak zorunda kalmak. Herkes çok abarttığımı ve her şeyin bir sınırı olduğunu söylüyor ama çocuğun kıyafetine saygı duymayan ebeveynin çocuğun kendisine de saygı duymayacağını anlamıyorlar. Keşke böyle aptal şeyleri bu kadar büyütüp çocuklarını kendilerine yabancılaştırmasalar.
Gerçekten doğru söylüyorsun giyinme bozukluğu diye bir şey var toplumda sana bir rol veriliyor ona uygun giyinmek zorunda kalıyorsun aslında kendini ifade edemiyorsun ve bu insanda içsel sıkıntı oluşturuyor daha önce bu konuya temas eden kimseyi duymamıştım gerçekten o kadar mantıklı ve insanların günlük hayatını zorlaştıran konulara değinsin ki bizim iç sesimiz oluyorsun resmen
Erkek mi ayı mı sorusunu erkeklere “küçük bi kız çocuğun olsa onun ormanda bi adamla mı ayıyla mı kalmasını seçersin” şeklinde soruyolar. Bütün babalar da ayı diyor. 🥸
empati yapmaları için kendi çocuğun olsa ya da senin sevgilin olsa gibi ifadeler kullanmak zorunda olmak bile durumun vahimliğini açıklıyor aslında
Sürekli aynı veya benzer sıkıntıları yaşayan ve istemediği bir hayatı yaşamak zorunda kalan hemcinslerimi görmek beni her seferinde çok üzüyor.Kendin olabilmek denilen kavramdan çok uzakta kaldığın bir hayat tarzına sahip olup ona göre yaşamak gerçekten çok acı.Kendim gibi hissetmediğim,gerçekten kendim olamadığım için çoğu mental sıkıntımı,içsel problemimi tam anlamıyla çözemiyorum ve çözemeyecekmiş gibi hissediyorum.Maalesef ortaokulda aile zoruyla kapatılmış bir kız çocuğu olarak lise bitene kadar bu durumun içinde ne kadar olmak istemediğimden şikayetlenip durdum kendi kendime.Ama diğer kızların anlattığı gibi bunu dile getirmek bile imkansızdı benim ailemde.Sadece ailem olsa iyi,ailemin hayatımızın içine ve tercihlerimize kadar karışmalarına izin verdikleri aile dostlarından bile çekinir olmuştum.Bu yüzden hiç bir zaman bunu dillendiremedim.Annem üzülür,babam kahrolur,bilmem ne teyze yıkılır,ah ah vah vah bak gördün mü o açılmış,şu dinden çıkmış allah ona nasip edememiş,şeytan onu kandırmış, nefsine söz geçirememiş vs vs gibi cümleleri duyarak büyüdüm zaten.Şimdi üniversite hayatımı yarıladım sayılır.Hala kapalıyken ve dışardayken kendim gibi hissedemiyorum.Kıyafetlerim biraz olsun tarzımı keşfettiğim için 'Ben' gibi hissettirse de o şalı bir türlü taşıyasım gelmiyor kafamda çünkü insanları kandırdığımı biliyorum.Şapka takmadan dışarı çıkamıyorum.Saçlarımın rüzgarda savrulup durmasını hayal ediyorum sadece. Ne kadar basit ve acizce bir istek değil mi?Yaşadığım psikolojik sorunlar kendim olamadığım,kendimi kabul edemediğim sürece daha da ilerliyor.Kendimi kabul ettiğim halimi de sadece yalnızken görebiliyorum.Kısacası yirmilerime gelmeme rağmen olmadığım biriymiş gibi yapmak benim için artık yıllardır süregelen bir alışkanlık.Umarım hiç kimse benim gibi eksik ve noksan yaşamaz bu yaşlarını.Heba olan gençliğim karşısında bir şeyler yapmaya çalışsamda dışarda asla kendim olamadıktan sonra hep bir şeyler benim için eksik kalacak.Umarım ki siz hayatlarınızı kendinize göre yaşayabilcek fırsatlara ve cesarete sahipsinizdir.Yirmi yaşımda emin olduğum tek şey değer verilmesi gereken en önemli şeyin özgürlük olduğu.Hepimiz bir gün bir şekilde biraz olsun özgür hissedebiliriz umarım.
Siz bunlari yasarken erkekler tinder’dan kız avliyor. Biz de iffetli olalim saçimiz gözükmesin adımız çıkmasın derdindeyiz. Bence aptallik
Ailem anlattığın tarzda: abim ve erkek kardeşim var. Ailem aşırı muhafazakar ama bi sebepten kapanma baskısı yapamıyorlar (ergenim kızım ve sebebini bilmiyorum ama bazen alttan alttan gönderme yapıyolar) örneğin yazlığa gittimizde abim altında sadece kısa bi şort ortalıkta gezerken ben daha geçen yıl zar zor haşemadan kurtuldum (tişört mayo aldırdım zorla) başka bi örnek kardeşim benden 4 yaş küçük ve bana sırf erkek olmasıyla bana ABLASINA geç saatte (saat gece 10 da) markete gidebiliyo diye beni erkekliğiyle küçümsemişti acayip gururum kırıldı hala aklımdan çıkmıyo ve bunların tek sebebi annemin sessizliği ve babamın kırılgan otoriter egosu ve bunların yanında babam annemi defalarca aldattı abim bütün büyük günahlara girdi ve devam da ediyo ama bana ahlak bekçiliği yapıyolar bide bunların üstüne ben asabi huysuz duygusuz ruhsuz oluyorum yarattıkları duygusuz canavarı beyenmiyolar
Allah kurtarsın bunlardan. O küçük kardeşine de sessiz kalma kendini bi sk zannetmesin.
off tabletimi açıcam masaya oturucam kahvem ve tarçınlı kurabiyeyle kıyafet bakarak 3 yıldır aralıksız takip ettiğim safe space yutubırı dineyecem AAAAAYYYYY I LOVE BEİNG A WOMAANNN 💖🎀💅
Kahve ve tarçınlı kurabiye çekti canım bitch
Kesinlikle ayı ile karşılaşmayı tercih ederim çünkü canlı kurtulursam bir daha ayı görmeme ve tetiklenmeme ihtimalim var ama her gün erkek görmek zorunda olacağım için her gün tetiklenmek zorunda kalırım...
muhafazakar bir ailede büyüdüm bu açık giyinme mevzusu psikoloji bozduğuna katılıyorum şimdi büyüdüm istediğimi giyebilirim ama giyinemiyorum şort giysem teşhircilik yapıyor gibi hissediyorum bunu norm olarak göremiyorum baskaları giydiğinde normal doğal geliyor
Of evet şort giydiğimi falan düşünemiyorum aşırı dikkat çekermişim gibi hissediyorum
Bunun biraz alışkanlıkla ilgisi olduğunu düşünüyorum ben küçüklüğünden beri açık giyinen biri kendini tabi daha rahat hisseder ama kendi isteğiyle daha kapalı giyinmeyi seçen insanlar da var. Biraz da yaşadığın yere bağlı açık giyinilen bir ortamdaysak ya da tatil köyü gibi bir yerse daha açık giyiniyorum ben ama bazı semtlerde insan GERÇEKTEN rahat edemiyor iki kafan varmış gibi bakıyorlar insana.
Babam 11 yaşındayken Bağdat Caddesi'nde kuaförde işe girmiş. Şimdi 54 yaşında. 40 küsür yıldır kuaför olduğu için, çok fazla kadınla muhatap oluyor. Kadınları çözmüş bir erkek kendisi. Ne bir şeye karışır, ne laf eder. Ne zaman istersek, ona ihtiyacımız olduğunda hayatımıza müdahil olur. Problemlerimizi çözer, bizi öper gider. Onun dışında bir şeylere evin reisiyim diyip bulaşmadığı için onun da kafası rahattır. Evdeki kadınlara veya evdeki herhangi bir duruma salça olmayarak, öylece keyfine bakıyor. Max olunması gereken baba bu arkadaşlar. Kızın ve karın ne istiyorsa yap. Önüne koyulan tatlıları koca göbeğine doldur ve televizyon izle. Babo qeyif.
Baboliler qəyif.
Kaçtır muhteşem aile hayatını anlatıyorsun, diğer yorumlarını da görüyorum bazen. Kıskanıyorum ama çok güzel aile hayatınız var 🥺💗 maşallah
Bir gün de; muhafazakar ailede yetişmiş , ailesinde/akraba çevresinde açık tek kişi/nadir kişilerden birisi olan, çevresine rağmen küçük yaştayken bile kapanma normuna karşı gelebilmiş , artık 20'li yaşlarda bile ailesinin hala kapanma baskısı yaptığı BAZI kişilerin açılmak isteyen insanlara karşı olan olumsuz yaklaşımını konuşabilir miyiz?? Bu kişiler kendileri asla kapanmamasına rağmen, etrafındaki acı çeken/ kendi vücudunda rahat hissedemeyen ve küçük yaşta kapandığı için pişman olan ama çevresinden ötürü başka seçeneği bulunmayan tesettürlü bireylere "Allah sana nasip etmiş, ne güzel kapanmışsın devam ettirmen gerekiyor, şeytanın bacağını kırmışsın, ailen senin iyiliğini düşünüyor" diyerek psikolojik baskı kurabiliyor. Kendileri dinci çevreden kapanmadan çıkabilmeyi başarabilmiş (aşırı dinci çevrede bir kız olarak bu bile büyük başarıdır) fakat arkadaşlarının bu baskıdan çıkmasını istemiyorlar çünkü karşı tarafın açılarak özgürleşmesini kendilerine tehdit olarak görüyorlar.... Tesettürlü olan kişi için de böyle bir arkadaşa sahip olmak kendi isteklerini sorgulamana ve kendinden şüphe etmene sebep oluyor. Herkes aileden ve din baskısı yapan bir arkadaştan bu tarz yaklaşımlar beklerken dinci ailedeki açık kızın tam tersine açılmak isteyen kişiye destek olması beklenir. Çünkü o kişiler kapanmamanın yıllarca ekmeğini yemişlerdir, belki istedikleri her şeyi giyememişlerdir ama istemedikleri bir kalıba sokulmamışlardır....
Gerizekalı godzillalar,aşırı sinir oluyorum o tiplere
Evet ya, helal olsun kız valla bana kendimi daha az yalnız hissettirdin gece gece 🤍 Ben açıldığımda eski en yakın arkadaşım (kapalı) kudurmuştu resmen kıskançlığından. Neler neler dedi. Hadi o kıskandı. Eski en yakın kuzenim (açık, özel hayatında islama ve topluma göre tabu olan her şeyi -literally- yapan birisi, alkol hariç) bana karşı, "senden beklemezdim" tavrına girmişti. Ben kapalıyken de onunla dertleşmek isterdim, çok zor işte hiç sevmiyorum aslında açılmak istiyorum gibisine ve bana "duymamış olayım, ne güzel bir şey içindesin şu an, çok doğru bir yol, yakıştıramadım" falan demişti. Ayrıca kendisi de ilerde kapanmak istediğini söylemişti. Hatta 1 dövmesi vardı, onu da kapanırken sildirecekmiş öyle derdi. Şu an 29 yaşında, yanlış bilmiyorsam artık 2 dövmesi var :DD Hayır dövmeyi sildirmek zorunda da değil onu kendi kendine ekledi sjdjskd Madem o kadar güzel ve doğru bir yol ve sen de kapanacaksın ileride, o ilerisi ne zaman çok pardon? Şu an kendisiyle görüşmüyoruz ama görüştüğümüz zaman da bazen 2. Dövmesini nasıl istediğinden bahsederdi, ben de bir kere "Sen zaten kapanıcam demiştin ve sildirmeyi de düşünüyorsun, o zaman niye sildireceğini bileceğin bir dövmeyi yaptırasın? Sildirmek hem daha acılı hem daha masraflı" demiştim ve inanılmaz bozulmuştu :))))
Kapanmak dışında da 1 kere dedim ki ben alkolün tadını çok merak ediyorum aslında denemek isterdim. "Ben asla merak etmedim, umrumda da değil çok şükür" diye kendince ne kadar "harika" müslüman olduğunu vurguluyodu. Ki sigara içen birisi 11 yaşından beri + görüşmediğimiz sürede uyuşturucu falan da denemiş/kullanmış ama asla alkol almamakla hala övünüyordu :)))
@@Zelenar25 (Bir kişinin bile böyle hissetmesini sağladıysam ne mutlu bana 💜) Bu kişiler kapalılığı fiziksel/mental olarak zor ve sosyal statü olarak düşük/aşağı görüyorlar. Ne kadar dindar olunduğundan bağımsız, başörtülü bir kişi sosyal ortamlarda insanlarda belirli ön yargılara sebebiyet veriyor ve normların dışında davrandığı zaman başka insanlar bu kişi hakkında kendilerini söz sahibi olarak görüyorlar; başörtülü kişinin umursamasından bağımsız bir şekilde sonuçta bu sosyal interactionlar kişinin self conscious ve çelişki içinde hissetmesine yol açıyor. Kapanma ajitasyonu yapanlar da bu olası zorlukların farkındalar ve buna gelemiyorlar. Kapalı arkadaşlarına/akrabalarına , kapanmanın ne kadar mükemmel olduğunu bahsederek onların o durumdan çıkmasını istemiyorlar, onlara 'ah keşke ben de senin yerinde olsaydım, ben de kapansaydım' palavraları sıkarak onların gözünü boyamaya çalışıyorlar, işlerini geldikleri gibi dini kullanarak onların kötü/günahkar hissetmesine neden olarak onları manipüle etmeye çalışıyorlar... Maalesef bu kategorideki insanların bir kısmı da kapalı olmanın male validation değerini düşürdüğünü düşünüyorlar, (açılanlar kızlara yazan erkekler/erkek aşırı dindar değilse bu durum böyle tabii evlendikten sonra tutumları değişebiliyor) bu yüzden açılan arkadaşı kendilerine rakip olarak görebiliyorlar. Kısacası açılmak isteyen kişi kendi statülerine yükselmesin istedikleri için ( ya da kapalı olan bir kişi böyle davranıyorsa açılacak kişi kendilerinden bir üst statüye ulaşmasın istedikleri için) manipülasyon ve ajitasyon yöntemlerine başvuruyorlar çünkü senin kötülüğünü istiyorlar, senin kendin gibi olmanı hazmedemiyorlar. Bu yüzden birisine açılmak istediğini söylemenin çok büyük bir indicator olduğunu düşünmekteyim, duygularını ve arzularını aktardığın kişinin ağzından çıkacak 1 cümle bile yıllarca sende kalabiliyor iyi ya da kötü olsun... (Söylenecek nice söz var, birkaç bölüm podcast bile çıkar bu konudan)
ben de muhafazakar bir ailede büyüdüm.dahası kilolu bir insan olarak büyüdüm ve kilolu olduğunuzda bu toplumda bir şeyler hep daha çok batıyor saklanmaya calısılıyor.çok küçül yaşlarda babamın bana şuranı buranı kspa demesini hala annemin sorun yok giy dediği seylere,sürekli sanki dışarıda bir adammış ve bana bakıyormuş gibi yorum yapması gerçekten o kadsr rshatsız edici bir şey ki...üstüne kilolu olduğum için tüm hayatım bir seyleri giymek isteyip,"zayıflayınca giyerim" ya da "kendi paramı kazanınca giyerim" oldu.18 yaşındayım.artik yapmak istediğim şeyleri ertelemekten bıktım.ufak tefek elbise vs giymeye başladıö,en önemlisi sütyen takmıyorum ve bunun aslında ne kadar önemli bir başkaldırı olduğunu çoğu kişi anlayamaz.bu konusa mesela öne çıkan hep annemdi,ergenliğimden beri gece bile yarım atletle yatardım sanki bir parçammış gibi rahatmış gibi ama o kadar rahatsız ederdi ki beni.üzerimden bir yükü atmak gibi benim için.daha fazlasını da atarım umarım..
Kadınların estetik yaptırmaması buruşması olay olduğu gibi yaptırması da olay oluyor. Madonna yüzünde aşırı bir değişim olmadığı halde estetik sonrası ödemli ödemli ödül töreninde konuşma yaptığı, foto verdiği için hakkında çıkmayan haber kalmadı, oysaki turundaki fotoğraflarında yüzü gayet güzel ve gayet Madonna'ya benziyor. Kadınlar sektörde yıllar geçirdikçe insanlar resmen köpekbalığı gibi bekliyor buruşsunlar ya da estetik yaptırsınlar da aşağı çekelim diye hiç bir fırsatı kaçırmıyorlar ama erkek ünlüler çok rahat buruştuklarında karizmatik oluyorlar, hiç laf edilmiyor, estetik yaptırdıkları görmezden geliniyor, aynı zamanda makyaj yaptıkları da görmezden geliniyor. Keşke medya kadınlar için bu kadar ageist olmasaydı o zaman Sertap Erener gibi bir kadının bile bu hale düşmesine gerek kalmazdı.
erkek arkadaşıma ayı sorusunu ormanda bir gece geçirmek zorunda kalsam bir ayıyla mı bir erkekle mi karşılaşmama okeysin diye sordum, elbette ayıyı seçti... aynı soruda erkek yerine kadın koyunca da kadını seçti. bence her şey bu kadar basit maria :/
Evde bile rahat giyinemiyorum. yatarken bile, hiç şort giymedim ben. Geçen sütyen giymedim, meme ucum belli olmuş bluzdan, annem "sütyen giymedinmi hemen giy" dedi giydim geldim, karşıda çıkamıyorum kurtulamıyorumda. Umarım umarım bi gün kurtulucam.. ✨
kurtulacaksın 🙏
Kurtulucaz :)
@@yagmurzuhra 💜✨
Çeşitli bahanelerle ikna edebilirsin eskiden sütyen diye bir şey yoktu de ve sütyenin meme kanserine yol açtığı söyleniyorr. Yavaş yavaş alıştırmaya çalış bazı şeylere aileni.
@@wasp3649 denerim, teşekkürler. Psikolağa gidiyorum, annemlede görüştü, bakalım yaşayıp görcez..
BABE WAKE UP KAZIKLI MARIA JUST POSTED!!
26 yaşındayım. Fıtık hastasıyım. Erkeklerin kirli bakışlarından utana utana ufaldım. Omzumda boynumda hörgüç gibi buram buram et birikti. Hakkımı helal etmiyorum. Erkekler ayılara kurban olsun.
Bu podcasti o kadar seviyorum ki dinledikce icime huzur doluyor resmen. kanalin kitlesine yorumları okumaya bayılıyorum. Tam bir safe place 1 yildir takip ediyorum nasil daha once kesfetmemisim diye üzülüyorum
Kapanmaya hiç zorlanmadım ama herkes gibi benim de kıyafetlerime annem karıştı. Ne zaman işe girdim, evlenip Kıbrısa taşındım anca öyle şort giyebildim. Evde giydim. Dışarıda giyemedim asla rahat hissedemiyorum, sanki kötü bir şey yapıyormuş gibi hissediyorum. Eşim destek oluyor nasıl rahatsan öyle giyin diyor ama öyle ruhuma işlemiş ki... Sadece toplum değil biz de kendimizi frenliyoruz.
İnşallah daha kendimiz olabildiğiniz günler görürüz. Çok yalnız hisseden insanlar var. Asla değilsiniz az ya da çok benzer durumları yaşıyoruz. Kazıklı Maria'nın discord sunucusu var. Yorumlar yetmiyorsa orada da konuşup dertleşelim. Destekle beraber mücadele etmek daha iyi hissettiriyor.
Benim annem maalesef bahsedilen anneler gibi. Babam kıyafetime karışmaz annem karışır. 12 yaşındayken bir okul gezisi için kendime yeni kıyafet almaya annemle gitmiştim ve kadın resmen kısa kollu bir kıyafet denedigim için aglayacakti, gozleri falan dolmustu lol bir arkadaşimla konusurken annem kapida beni gizlice dinliyor ve arkadaşım (arkadaşım kız bu arada) konusmanin sonunda bana opucuk gönderdi diye kimdi o niye sana öyle davraniyor diye sorguya cekti, benim bacak aramla bekaretimle kafayı bozmus
kuzenimin annesi de kapısını falan dinlerdi öyle bunalttı ki kızı koz tarikat yurdunda kalmaya başladı kaçmak için ama senin annenle yaşamak daha zor gibi görünüyor girl çok geçmiş olsun😭
@@madamerves teşekkürler ❤️🩹 şuan üniversitede yurtta kaldigim için çok daha rahatim
20 yaşımdayım neredeyse 3 senedir aklımdaydı açılmak açıkçası kendimi türbanlı hiç iyi de hissetmiyorum isteyerek de kapatılmamıştım. Sınavdan sonra her şeyi açıklayıp açılıcam hayatımı fazlasıyla bile etkilediğini düşünüyorum. Neyse bana şans dileyin.
Umarım herşey istediğin gibi olur 💖💖
@@yagmurzuhra Teşekkür ederimm
Kıyafet konusunda o kadar haklısın Kİ bu tür konulardan nerde bahsetsem öncesinde “ bende kapalıyım ama “ demek zorunda kalıyorum evet bendr kapalıyım ailesi kapanmaya zorlamayan %30 luk kesimden falanım kız kardeşim açık ailemin özellikle babamın bu konuyla alakalı bakış açısı beni çok iyi hissettiriyor keske her kadın bunu hissedebilse babadan özellikle destek görebilse babam çocuklarıyla çok yakın olduğu için akrabalarım bile garipsiyor mesela sorunun kökeni bence bu kızlarla babalar arasında toplumun sebep oldugu uçurum bunun yanına bide cahillik eklenince her zaman olduğu gibi üzülen kadınlar oluyor
Yorumlara bir bakmak ülkenin özetine yetiyor… Çok üzdü beni bu yorumlar, okudukça ağlayasım geliyor. Bir yandan da yalnız olmadığımı, benim yaşadıklarımı yaşayan, baskılanan, kendisi olamayan çok fazla kişi olduğunu anlıyorum, hemcinslerime karşı sevgi doluyorum baktıkça.
😢😢😢
Mommy issues olan bana bu podcast çok kişisel geldi. Çocukken okulda üstüme dakstil dökmüştüm. Korkudan ağladım çünkü annem evde d*yak atardı. Hoca da annemi arayıp lütfen kızlayın demek zorunda kalmıştı.. travma
Yaaa :((
I'm Glad My Mom Died kitabi icin sabirsizlaniyorum cunku cogu kulturde annelik kutsallastirildigi icin bu konu hakkinda konusulmuyor. Hicbir zaman annemi sevmedim ve onunla babamla kurdugum kadar bag kuramadim bu yuzden hala hayati, duygularimi ve gercekligimi kavramakta sorun yasiyorum ve agir depresyon ataklari geciriyorum. Birileri bu konu hakkinda konusunca o kadar anlasilmis hissediyorum ki cunku en yakin arkadaslarim bile bazen anlamayabiliyor ve "Ne olursa olsun o senin annen" diyebiliyor.
Ayrica annem kiyafet konusunda da cok katiydi ve ancak 19 yasinda anlayabildim onun baskilari yuzunden psikolojimin ne kadar bozuldugu ve kendimi bu konuda ne kadar sartladigimi.
Ohaaa resmen beni yazmışsın ağzım açık kaldı
Trabzon gelişti diye bir söz duymuş oldum şükür Tengri
Of ta geliştimi cidden
Turkiyenin öbür ucunda yaşıyorum ve arkadaşım Karadeniz'de okumak istiyor. Nasıl ikna edicem bilmiyorum.
@@phphphph Eskişehir'i pazarlama rolüne bürünerek(?) Tabi puanı uymazsa ya da kaos seviyorsa bilemem. O zaman da Akdeniz tarafları iyi gibi.
eskişehir iyi mi@@HOPEfullBoi01
@@phphphph Eskişehir ya da Akdeniz, Ege güzellemesi işe yarar belki. Olmadı nedenini sorgulayıp yanlış bilgi sonucu romantisizasyon varsa onu düzeltmek lazım. Her şeyin farkındaysa da istiyorsa da kendi bilir.
5:59 hayatımdan bir durum anlatmak istiyorum lise zamanlarımda çok güzel kapalı bir arkadaşım vardı beyaz tenli renkli gözlü uzun boylu gerçekten harika bir kızdı kapalı olması yüzünü o kadar güzel ortaya çıkarıyordu ki hayran kalıyordum ona bir kaç kez de açık halini görmüş bu güzelliği saklaman gayet normal knk diyip sürekli överdim onu biz samimiydik ve okulda etütte kaldığımız bir gün beni evine davet etti evine yürürken de ailem biraz gariptir haberin olsun. Diyerek beni de uyarmıştı bende kısa saçlı bir tiptim o dönemde ve kız lisesinde okuduğumuz için o dönemde de daha lgbt muhabbetlerie sıcak bakan yoktu her neyse ailesinin muhafazakar olduğunu saçımdan dolayı üzerime gelebileceklerini düşündüğü için beni uyardığını düşündüm kapının önüne geldiğimiz zaman bana knk ben bakkaldan bir şey alacaktım sen çık yukarı şu şu kat kapıyı çal annem açar zaten demiş beni önden eve göndermişti itiraz etsem de o israr edince kıramayıp dediğini yaprak arkadaşım olmadan çıktım evlerine annesi kapıda beni çok güzel karşıladı hiç de garip değildi arkadaşım gelesiye kadar salonda babasıyla oturmuştum hatta öyle ki babası bana çok tatlı bir adam olarak geldi öyle ki annesi ve babası kısa saçımın bana çok yakıştığını kızların böyle de güzel olabileceğini illa her kızın uzun saç sevmesi gerekmediğini felan söyleyerek beni baya mutlu etmişlerdi taaa ne zaman sonra arkadaşım gelinde direk bana dahi bakmadan odasına gitmiş kısa bir süre içerinde gelmişti başının açık olmasına şaşırdım sonra evde sonuçta sorun olmaz diye düşündüm o akşam güzel vakit geçirdik ailesi gayet modern insanlardı hatta seküler bile diyebilirdim eve döndüğüm de arkadaşım ailesi hakkında biraz yakındı uzun süre konuştuk ve ertesi sabah okula beraber gitmek için haberleştik ben apartmanın önünde onu bekliyordum normalde hiç geç kalmayan arkadaşım geç kalmıştı apartmana göz gezdirdim geliyor mu diye iki dakika sonra arkadaşım saçı açık bir şekilde endişeyle merdivenlerden indi sonra apartman girişinde posta kutularının kenarında olan aynada başını bağlayıp kapıdan çıktı beni görünce aşırı şaşırdı ne zaman geldiğimi sordu gergince bende neden evde yapmadın örtüyü o kadar mı geç kaldın dedim o da bana her şeyi anlatacağım dedi meğerse babası ateist bir adam annesi de pek dinle alakalı bir kadın değilmiş arkadaşım onlardan gizli kapanıyor namaz kılıyor hatta oruç tutuyormuş şaşırdım gizlice dinini yaşıyordu doğru bildiğini savunduğu için ona saygı duysam da bir yandan da ailesine gerçeği söylemediği için üzülüyordum… arkadaşım uzun bir süre bu durumu saklasa da gerçeklerin kötü bir şekilde ortaya çıkmak gibi huyları vardır veli toplantısı olmuştu arkadaşım babasına gözükmemek için o gün fellik fellik kaçmıştı ama dedim ya gerçeklerin ortaya çıkma şekli berbat diye arkadaşımın babası arkadaşımı başı baglı tesettürlü görünce sinirlendi arkadaşımı okulun koridorunda dövdü örtüsünü çıkardı bir kaç arkadaşımız babasını tuttuk ağzına gelinmeyecek şeyler söylemişti arkadaşıma ama arkadaşım kendini savunarak ben böyleyim ben bunu seçtim demişti film gibi bir olaydı bu benim için ailesi karşı çıksa bile kapanmaya ve dinini yaşamaya devam etti… hala görüşüyoruz ve onu çok seviyorum İyiki onu tanıdım İyiki dostum oldu❤❤❤❤
Yazının ortasında lgbt den bahsedince kız lez çıktı fln sandım aghsjsja
Meryem 19 yaşındayım ve renkli makyaj yapmaya bayılıyorum ben ( aynı senin gibi) suratımı kanvas gibi kullanmak çok hoşuma gidiyor, geçenlerde kütüphaneye çalışmaya gittim ama dönerken çok felaket fırtına çıktı ve evimiz çok uzak ve tepede. Annemi aradım markete girip rüzgardan yürüyemediğimi ve soğuk olduğunu söyledim annem babamın beni almaya gelmeyeceğini makyaj yaptığım için sinir olduğunu söyledi. Eve vardığımda ayaklarım su toplamış, sırılsıklam bi haldeydim bana makyaj yaptığım sürece bana saygı duymayacağını suratımın b ok gibi durduğunu söyledi evet b ok dedi sadece allık sürsem bile bin saat pisikolojik şiddet uyguluyo çok yoruldum artık 🤡🤩 öyle ben de anlatmak istedim
stay strong 💖
@@TheBırtcast i will✊
Ne kadar boş yaptım arkadaşlar ya dediğin yere kadar sanırım hayatım boyunca dinlediğim en mantıklı söylemlerden bazılarını söyledin ve dejenere etmeden çok yerinde konuştun. Gözlemlerine ve çıkarımlarına sonuna kadar katılıyorum. Daha da derinleşebilirdi. Sonrasında da güzel muhabbet olmuş.
bu kedi konusunda ben de yaralıyım maalesef. kedim yürümekte zorlanmaya, yemek yemek istememeye başlamıştı ben de veterinere götürdüm. veteriner yanlış teşhis koyup iştahsızlığının geçici bir dönem olduğunu, yürümekte zorlanmasının da patisinin burkulmasından ötürü olduğunu söyledi. birkaç ilaç verdi ve gerçekten hulusi'nin durumu biraz daha iyiye gitti. 1-2 ay sonra aniden çöktü kedim. yürüyememeye, tuvaletini kaçırmaya, kusmaya başladı ve ateşi vardı. başka bir veterinere götürdük ve kedimin fip olduğunu söyledi ve çok ilerlediği için tedavi ihtimalinin çok düşük olduğunu söyledi. tavsiye ettiği ilaç da benim gibi bir öğrenci için gerçekten çok fazlaydı ve asla karşılayamazdım. kedimin gözümün önünde erimesini görmek istemediğim için ve onun da acı çekmesini istemediğim için ötenazi yaptırdık. hayatımda aldığım en zor kararlardan biriydi ve hâla vicdan azabı çekiyorum bazen. seni çok seviyorum hulusi'm umarım gittiğin yerde mutlusundur.
25 yaşına kadar o ne açık ne kapalı kız oldum. Şehirdışında okumaya da imkanım olmadığı için evde bu konuda ablam ve babam tarafından hep baskılanarak büyüdüm. Ayrı bir eve taşınamayacağım için (böyle ailelerin kızları böyle bir hayata mahkumdur) evleneceğim kişiyi kendi bakış açımla benzer görüşte olan birini seçtim. Onunla daha rahat edeceğimi düşünüyorum. Benim gibi baskıcı ailelerin kızlarına sabır diliyorum akşam eve geç girememek istediğimiz kıyafeti giyememek derken yarım hayatlar yaşadık. Yaz sıcağında neden pantolon giydiğimizi sorguladılar falan. İçten içe üzülüyorum bize.
@@Virginiawoolfunozkiziyim1 onlar da bunu görmüşler ve uyguluyolar maalesef babamın çalışmaktan okumaya vakti kalmamış böyle gelmiş böyle gidecek. Kötülüğünü istemiyorum ama maalesef bir yanım hep kırgın kalacak
Adın çikmasin , kimseyle evlenmeden sevişme ve orospi olma diye. Şunun kizi orospuluk yapmis acik giyinmis onu oğlunuza almayin gibi laflari duymamak icin :)
annem, allah emretse sizi kurban ederim allahımdan dinimden önemli değilsiniz demiş biri.. garip bir kafa ilk ve en büyk zorbam annem.. cok da umursamamak lazım umursadıkça yıpranıyorsunuz, okuyun gidin kendinizi iyileştirin.. ne diyebilirim ki😣
daha çok bırtcast istiyoruuuzz
İstismar çok doğru bir kelime. 27 yaşında psikiyatra gitmemin ve sonrasında antidepresana başlamamın sebebi annemin onun uzantısıymışım gibi davranması oldu. Ve dediğin gibi muhafazakar ya da dindar bile değil annem.
Pazar sabahı.. kahvem hazır, hava çok güzel ve balkon esiyor :D aldım telefonu, açtım seni keyif yapıyorum.Özellikle yks sürecimde bu kanalın içine daldım ve yeni videolarını bekler oldum.Öncelikle çook teşekkür ederim Maria (⊃｡•́‿•̀｡)⊃ bazen çok yalnız hissettiğim zaman veya yalnız kalmak istediğim zaman hep senin videolarını izledim/dinledim ve çok keyif alıyorum.Benim bir ablam yok ama ablam varmış gibi hissediyorum.Konuşmak istediğim şeyleri genelde çoğu insanla konuşamıyorum, toplum genelde kabul etmiyor onlardan farklı düşünen insanları veya konuşulmayan konuları konuşan insanları gördükleri zaman.Senin bu konuları gün yüzüne çıkarman sanki yarım kalan tarafımı tamamlıyor gibi hissediyorum ve "benimle aynı fikirleri paylaşan insanlarda varmış ya" oluyorum.İçerik seçimini de çokça takdir ediyorum ve pür dikkat konuşmanı dinliyorum ve yeri geldiği zaman kafama yatarsa uyguluyorum.Umarım bu motivasyonumuzu hiç kaybetmeyiz ve konuşmaya devam ederiz 🖤
Ben de sınava hazırlanıyorum. Sürecin nasıl geçiyor?
@@Virginiawoolfunozkiziyim1 yani zaman zaman düşüşlerim ve depresif ruh halimle savaşıyorum ama kafamda çok büyütmezssem iyi gidiyor diyebilirim ya :D dilciyim ve matematiğim berbat... biraz matematikden dolayı stres yapıyorum ama onun dışında full deneme çözüyorum ve analiz yapıyorum.Senin nasıl gidiyor ? (◠‿・)-☆
@@komatsu5366 Güzel gidiyorsun bence. Ben eşit ağırlıkçıyım konularımın çoğu bitti, denemelere ağırlık vermeye özellikle AYT'ye abanmaya çalışıyorum. Bazen aşırı stres oluyorum yetişmeyecek vs. diye ama toparlanıp devam ediyorum gene de. Bakalım gidebildiği kadar götürücem. :)
@@Virginiawoolfunozkiziyim1 umarım her şey ikimizin istediği gibi gider ❤❤ kendine çok iyi bak ve güçlü kal ( /^ω^)/♪♪
Bir çok şeyden bahsedip aralarında korelasyon kurmana bayılıyorum Meryem. Tek başına dinamik bir sohbet kuruyorsun resmen. Baya zor bir şey. Bu bölüm de çok güzeldi, love you.
Ben de ne izlesem diye geziniyordum eyv💗
9:54 O kadar doğru ki.. Bir insan, bir ÇOCUK ailesine en güvenmesi gereken yaşta nasıl her bir adımında ailesinin tepkilerini düşünerek korkarak davranabilir? Ve bana kalırsa, daddy issues’dan çok mommy issues çok daha acı verici, yorucu. Hayatım boyunca annemi memnun etmeye çalıştım ve şimdi; kim olduğumu bile bilmiyorum. Yüzlerce mutlu anı biriktirmesi gereken yaşlarım annemin memnuniyeti altında ezilip, çürüyüp gidiyor. İstediğim kıyafetleri geçtim, kullanacağım makyaj ürününden, kullandığım bakım kremine kadar annemin memnuniyetini sürdürmek zorundayım. Bunları yapmak istemediğimde karşılaştığım vicdan sömürülerinden bahsetmiyorum bile. Sadece, keşke bazen annemden kaçmak zorunda olmadığım, aksine ona doğru sarıldığım bir ilişkim olsaydı diyorum.
28 yaşında evliyim ve 1,5 yaşında bir kızım var ama hala ne açık ne kapalı kızım, dizimde bir elbise giydiğimde fotoğraf falan çekip instagrama atamam annem görecek diye, babam görse bir şey demez ama annemden hala çekiniyorum bu konuda siler atar beni gibi hissediyorum
Yüz yogası yaparken dinledim. Kendinle o kadar güzel bir iletişim kuruyorsun ki bunu yaparken çok iyi geliyor. Ve 3 haftadır yapıyorum bruksizm azaldı, jojoba yağı kullanıyorum, göz çevremdeki morluk geçti.
Iyiki geldin özledik seni ve güzel yorumlarını❤❤❤❤
Bende Muhafazakar bir ailede büyüdüm babam inşaatçı olduğu için kendisini çok nadir görüyordum. Ki bu yüzden hiç bir zaman baba kız ilişkimiz olmadı hata öyle ki babamın şuan bana sarılması öpmesi beni rahatsız ediyor çünkü kendisini babam olarak göremiyorum o yakınlıga sahip değiliz maalesef. Annemle büyüdüm annem çok kötü bir insandı. Beni her zaman eve kilitler komşulara giderdi arkadaşlarımla oynamama izin vermezdi ben onları hep balkondan izlerdim. Onun isteklerine göre giyinir onun istediklerini yapardım ama buna rağmen hala beni sevmiyordu. Kendisi beni bir çok kez darp etmiştir. Bazen hortumla, oklavayla, elektrik süpürgesinin borusuyla. Bazende hiç bir şeyle kafamı duvarlara vurup , tekma atardı. Sonra dayak yedikten sonra gelir vurduğu yerlere bakardı sonra bunlar için beni suçlardı. Henüz çoçuken ölmek için Allah'a yalvardığım zamanları hatırlıyorum. Defalarca taciz edildim. Ve hiç bir zaman anneme söylemedim şuan iyiki söylememişim diyorum çünkü annem bir halt yapmazdı. Nedeni sorucak olursanız teyzemin oğluyla tartışmıştım ve kendisi gögüsüme ellemişti bunu anneme söyledigimde annem gülüp bunun kendisini ilgilendirmedigini teyzeme söylemem gerektiğini söylemişti. Beni neden sevmediğini hep merak etmişimdir ama kendisine bu soruyu soramadım. İşin garip tarafı benim ona karşı olan sevgim. Onu sevmemek için elimden geleni yaptım ama seviyorum bundan vazgeçemiyorum. Ve bundan nefret ediyorum. Şuan şartlar gereği aynı evdeyiz ama bu evden gittimde işte onunla olan tüm ilişmim sonlanıcak buna inanıyorum.
Çocukluk ergenlik bunlar bireyin kişiliğini inşa etmesinde o kadar önemli dönemler ki. Bu dönemlerde baskılanan ve kabuğuna çekilmeye zorlanan insanların o travmaları aşmaları çok zor oluyor. Çoğunda sosyal anksiyete, özgüven problemleri görülüyor. Bazıları bu probemleri aşmak için de uğraşacak cesareti bulamıyor çünkü çevresinde problemlerini danışabileceği, yol gösterecek bir figür de her zaman olamıyor. Gırtlağından aşağı zorlanan hayatı kendi istediği hayatmış gibi benimsemek zorunda kalıyor.
18:44 insanlar birilerine teşhis koyduğunda sanki o kişi için her şey daha anlamlı hale gelecekmiş gibi davranıyor evet belki bazen doğrı olabilir ama psikolojide teşhis koymanın en önemli adımı o sorunun işlevselliğini bozmasıdır yani bununla başa çıkabiliyorsak ya da aşırı sorun teşkil etmiyosa birini etiketlemeye gerek olmadığını düşünüyorum. üstelik etikletlenen kişi bu sefer o tanımın altındaki davranışları içselleştirmeye ve onun gibi yaşamaya başlayabiliyor
Geçen seneye kadar kendi istediğimi giyemiyordum bu 15-17 yaşlarımda maddi olarak ailemi yormak istemedigimden ve fizigim dolayisiyla güzel gozukmeyecegimi dusunmemdendi kalcam normalden daha genis ve bacaklarim da kalin olduğundan kargo vb tarz pantalonlar istesemde giyemiyordum kötü duruyordu ya da fark bir şeyler denemek istediğimde annemden hep bence güzel durmaz tarzı şeyler duyuyordum 15 yaş öncesinde de bedenimden nefret ettiğim ve toplumdaki muhafazakar kodlardan dolayı hep ne açık ne de kapalı dedikleri şekilde giyiniyordum ama şimdi ne annemi dinliyorum ne de toplumun düşünceleri umrumda istediğim şeyi alıyorum deniyorum güzel durmuyorsa iade ediyorum ve annemin beni almaktan çağırdığı seylerinde %90nini ben ve yasitlarim bana aşırı yakistiyor o yüzden kızlar kim ne der diye düşünmeden aklınızdaki o giysiyi alin ve deneyin begenmezseniz iade ederdiniz dünyanın sonu değil 💅🏻
şu an gerçekten çok kötü hissettiğim ağladığım bir anda bu video geldi hatta tam da güzellik standartları fln hakkında kafamın sıkıldığı bir anda
@defneaksoy1129 videoyu izlerken kafam dağıldı şu an daha iyiyim teşekkür ederim🩷💗
Off evet ya ben de 9dan 17 yaşıma kadar tesettürlüydüm ve tarzım hep annemin bana aldığı tunik etek kombinlerdi zaten dışarıda da ferace + siyah başörtü takardım, yani kendimi nasıl yansıtacağım üzerine hiç düşünme fırsatım olmamıştı, şu an 21im ve tarzımı bir türlü oturtamadım her şey üzerime bir tuhaf oluyormuş gibi geliyor
2 tane bershka basic tişört bir straight kesim pantolon ile artık sende herkes gibisin 👍🏼👍🏼🤓🥰 tuhaf durması imkansız hayatı kendine zorlaştırma o his ailenin ya da çevrenin sana yüklediği bir düşünce susturabilirsin onu. cok kasmaya gerek yok basit seylerle başla. Tarz vs o kadar önemli seyler değil zaten seni tanımlamaz kendini kötü hissetmene gerek yok hevesini aldığında gececek bir durum icin canını sıkma
sana 8 yıl dayatılmış bir şeyi hemen görmezden gelemzsın sonuçta ,merak etme düzelir
Daha 21 yaşındasın kendine zaman ver. Eminim düşündüğünden daha çok yakışıyorlardır. En önemlisi maddi özgürlüğüne, eğitimine odaklanman. Şimdi 26 yaşındayım ama tarzım olsa nolur, maddi sıkıntılardan alamıyorum. Abagagsgd işim varken alıp giyiyordum.
cizim yaparken ne açsam diye gezinirken bunu görmem ağladım
ayni ben
Aynı❤
Eline sağlık Meryem’im ❤️ su günlerde ilaç gibisiinnn,çok özletiyorsun ama
sohpetine bayılıyorum. dinlemek o kadar keyifli ki anlatamamm hiç bitmesin istiyorum. bahsettiğin şeylere iyi ki bu yaşımda dinleyip öğreniyorum diyorum. of seni gerçekten çok seviyorum
Ben de aynı durumdayım resmen ergenlik doneminde utandigim için kambur oldum.Baska kizlarda da olabileceğini düşünüyordum.İlk defa burda senden duydum
Eskiden kapalıydım ve etek giymekten nefret ederdim. Etmiyormuşum aslında. Uzun etekle her yerimi kapatmaya çalışmaya uğraşmakla aman bir yerim gözükmesin diye sürekli dikkat etmekten nefret ediyormuşum
vefat konusunda kesinlikle sana katılıyorum kendimizi hazırlamak gerekiyor.Sonrasında çok zor bir yas süreci oluyor🙏🏻
9:46 katılıyorum kişiye istemediğin halde bir şey yaptırılmaya çalışılması istsmar. Fiziksel olarak dokunulmasa da yine aynı iğrenç enerji hissediliyor çünkü. Keşke anne babalar da biraz haddini bilse. Bazı ebeveynler saygı bir tek onlarınmış gibi davranmasalar keşke.
çok yukarıdan konuşmak gibi olmasını istemiyorum ama bikaç tavsiye evrmek istiyorum aile konusunda. Benim ailem de koyu denileebilecek muhafazakar bir aile babam direkt yobaz babsı da imam zaten.Asla dini birisi değil ama dini sadece kısıtlamak laf atmak için bahane olarak kullanır. Benim bir ablam var. Büyürken ona yapılan yanlış ve haksızlıkları kısıtlamaları görerek büyüdüm ve neyi yapmamam gerektiğini öğrendim. Bir kere bile kendi istediğiniz bir şey yerine onların dayattığına devam derseniz devamı geliyor. En başta sınırlarınızı koymanız çok önemli bence. Böylece sen çok değiştin gibi şeyleri de duymazsınız ve baştan kabul ettirisiniz kişiliğinizi. Ben hala kendi giyinme bozukluğumu çözmeye çalııyorum hayatım evden ayrılınca ve özgür düşünen insanlarla çevrilince çok daha kolay kauğumdan çıkaağımı düşünüyorum . Umarı kendimiz olmaktan vazgeçmeyiz.
Bende öyle düşünüyorum yani belki ünide daha rahat karşılanır kimliğim, benliğim. Öyle umut ediyorum. Umarım bir gün 'bu benim' diyebilirim.
Kıyafet konusunda kendimi keşfettim demene o kadar katılıyorum ki. Aslında ailesinden hiç kıyafet baskısı kız çocuk baskısı görmemiş biriyim. Aksine babam hep elbise etek giydiğimde övgüler yağdırır kız gibi oldun derdi (Babamın toksik maskülenliği malesef). Eski erkek arkadaşımın manipülasyonları yüzünden bende etek şort giymekten hoşlanmadığımı, bana yakışmadığını sanıyordum (muhafazakar bi insandı). Onun yüzünden istediğim şeyleri hiç giyemediğimi sürekli kısıtlandığımı farkettim ve ayrıldım (8 sene önce). Sonra şuanki eşimle üniversitede tanıştık (1 sene kadar sonra) bir süre bunu giysem ne düşünür acaba bişey der mi hissinden kurtulamadım. sonra bi gün istediğim gibi giyindim. sevgilim çok beğendiğini, çok güzel olduğumu söyledi. O gün demiştim zaten doğru adamı buldum diye. Hiç bir zaman bana karışmadı, manipüle etmedi, onu bunu giyme demedi. Evlendikten sonra değişir mi acaba diye de düşünmedim değil ama hala aynıyız iki senedir evliyiz. Şimdi her alışveriş yaptığımda aldıklarımı ona göstermek için sabırsızlanarak eve gidiyorum. Umarım bütün kız kardeşlerim benim kadar şanslı olur.
Ailem bazı konularda çok takıntılı.Ve yaşadığım ev bile aslında benim evimmiş gibi hissettirmiyor bu yüzden. Onların kurallarının olduğu ev çünkü. Ve benim isteklerimin yok sayıldığı yer orası. En ufak örnek uyku saati olabilir. Her gün bunun azarını yiyorum ve bu konuşma benden bir şey olmayacağına kadar uzanıyor .Hep bir kalıpta olmalıymışım gibi…Benim neyi sevip sevmediğimin bir önemi yok onlar için.Ya kendi istedikleri biri gibi olmadığımdan eleştiriliyorum ya da bunu yapamazsın şunu yapamazsın diyerek beni sınırlandırıyorlar.Bu yorumlarında cinsiyetin de onlar için ne kadar önemli olduğunu fark ediyorum.Yemek, ev işleri , uyku düzenim, beceriksizliğim,fiziksel olarak bazı şeyleri kaldıramayacağım düşünceleri ile birlikte beni kelimelerle etiketliyorlar.Gerçekten benim düşüncelerimin önemli olmadığını ve koşullu sevgiyi sonuna kadar hissettiriyorlar canım ailem
Adhd'm ve şunu diyebilirim ki kadınlardaki belirtileri genellikle çok farklı ve baskılanmış oluyor. İlaçlar herkese de iyi gelmiyor. Ben birkaç kez kullanmayı denedim. Hatta evde şuan bir sürü farklı yarım paket adhd ilacı var. Beni aşırı kötü yaptı. Çarpıntı, bulanık görme, beynim sisliymiş gibi hissetmem falan oluyodu. Adhd ile başa çıkmak için kendi yaşantımı ona göre ayarlamaya çalışıyorum. Onun dışında hayat devam ediyor, tanı alalı bir seneyi geçti, hayatım çok da değişmedi. Ama bazı şeylerin nedenlerini öğrenmiş oldum, ona göre adım atmaya çalışıyorum. "How to adhd" kanalının sahibinin tedx konuşması vardı, onu izlerken ciddi ciddi ağlamıştım. Tekrar izlesem yine ağlarım... O kadar gerçekti ki...
Ben açık bir kızım 💗 ama ufak bir sorunum var ki ailevi, çevrevi, zührevi problemlerden ötürü kapalı giyinmem gerekiyor. Ne açığım ne kapalıyım tavrı da benim şahsen hoşuma gitmez, tercih etmem yani. Tamam açık olalım olmasına da çok da açılmayalım demek gibi geliyor.
@@degirmenler O günler gelecek umarım. Şu an gece gündüz çalışıyorsam günü geldiğinde "Ben özgür bir kadınım. Artık bana karışamazsınız." diyebilmek için...
Arkadaşım lisede yurtta crop ya da askılı kıyafet alıp giyip yaz tatilinde eve gideceğinde 2. El satıyordu annesi görmesin diye dolaylı yoldan da babası
28:23 çocukluğumdan beridir dudaklarımın fazla ince olduğu söylendiği için hiçbir zaman dudaklarımı sevemedim, öyle ki çocukken en büyük hayallerimden biri 18 olduğum gibi dudak dolgusu yaptırmaktı. Annemin dahi 18 olduğumda dolgu yaptırmam gerektiğini söylediğini hatırlıyorum. 2 sene önce ablam dudak dolgusu yaptırmaya gittiğinde yanında gitmiştim ve doktor bana bakıp seninde dolguya ihtiyacın var demişti. O zaman daha 17 yaşındaydım ve doktor bunu öğrenince reşit olmayı iple çekmelisin gibi bir şey söylemişti. Üniversiteyi kazanınca da annem istersem dolgu parasında yardımcı olabileceğini söyledi(niyeti kötü değildi muhtemelen o bunu istediğimi düşündü ancak yine de bu bir çocuğa söylenmemesi gereken bir şey) reddettim ve dolgu yaptırmayacağımı söyledim. Şu anda kendimi olduğum gibi sevmeye çalışıyorum ve dolgu yaptırma gibi düşünceleri kafamdan attım. Ancak hala ruj sürmeden dışarıya çıkamıyorum çünkü dudaklarım ince oldukları gibi çok renksiz. Bu konudaki özgüvensizliğimi ne zaman aşarım bilmiyorum ama neden dudaklarım büyük ve dolgun olmak zorunda ki sorusunu kendime sorduğumda ve bir cevap bulamadığımda anladım bir şeyleri.
Kısacası bu tarz düşünceler çocukluğumuzdan beridir bize empoze ediliyor ve bu eleştirilerin sonunun gelmeyeceğini düşünüyorum. İnsan olabileceği en iyi versiyonunu olmalı tabiki, ancak insan olduğumuzu ve mükemmel olmak zorunda olmadığımızı unutmamak önemli.
ince dudak cidden cirkin ama
Kafalarından bir "güzellik" uydurmuş ve ona bağlı olmak zorundayız sanıyorlar. O güzellik de ne hikmetse her on yılda her yerde değişiyor. Sonra da geçmişteki güzellere, güzelleşmek için yapılanlara bakıp gülüyor, o normları güzel bulanların hatalı ya da beyinsiz olduğunu, olması gerekenin en günceli olduğunu düşünüyorlar. Azıcık kafayı çalıştıracak olsalar her organa tek tek en iyisi budur diye ölçü koymanın ne kadar komik olduğunu görürler. Koskoca dünyada değişik iklimlerde yaşayan renk renk çeşit çeşit insan milliyeti ve haliyle de görünümleri var. Kalın dudak en iyisi dersin de hangi kalın dudak, ne kadar kalın, hangi milliyette, kimin zevkine uyacak şekilde? İdeal ya da daha iyi diye bir şey yok, olması da mümkün değil. Böyle düşünen insanlar ucube görünüyorlar farkında değiller. Sahip olduğun görünüm üzerinde değişiklik yapma düşüncesi bir tercih değil de "gereklilik" olarak görüldüğünde akıl tutulması başlıyor. Batıda gözaltı torbaları günah gibiyken Asya'da bile isteye uykusuz beyaz insan gözü yapıyorlar kendilerine. Biri ölesiye bronzlaşırken diğeri ölesiye renk açmaya çalışıyor. İnsanlar birbirlerini ezmeyi, karşısında eksik görüp kendini tatmin etmeyi, görünümü ile oynamayı, kendince bedenini süslemeyi seviyor. Tarih boyunca bu böyleydi, böyle de olacak. Bir ara herkes orasına burasına dolgu yaptırıyorken şimdi o dolgular inmeye başladım. Gerekli mi değil mi diye düşünmemelisiniz her şey herkes için aynı olamaz, her şey herkeste aynı etkiyi yapmaz. O kadar çok güzellik standardı var ki mutlaka birine uyarken birine uyamazsınız. Birileri de bir yerlerde sizdeki bir özelliğe sahip olmak için bıçak altına yatıyor.
@@atakanaydn9750eee Atakan sana güzellik borcumuz mu var
bence ince dudağın ayrı daha royal bir havası var prenses gibi
DORIAN GRAY'İN PORTRESİ MENTIONED 🗣️🗣️🗣️
Ara ara Kazıklı Maria’yı takip ederdim. Bu yeni podcast serisi o kadar güzel ve faydalı ki ❤️ Diğer kanalında da Tradwife videosunu baştan sona dinledim. Çok güzel bir videoydu. Elinize sağlık 🌸 Bu yeni videolarınız hiç bitmesin 🥰
meryem abla 6:00 bu konuda gerçekten düşünerek ve kelimeleri seçerek kimseyi kırmak istemeden konusmaya calısman cok tatlı geldi bana dkşwmdlwm maalesef yanlış anlayabilecek ve başka tarafa çekebilecek insan coook💓
Giyinme bozukluğu aradığım tabirmis gerçekten. 14-15 yaşından beri neredeyse ayni boy kilodayım diyebilirim, ölçülerim de neredeyse hic degismedi. Degistiyse bile büyümüşümdür yani shjend. Saglam olduklari ve tarzını beğendiğim surece uzun yillar giydiğim kiyafetlerim oldu, sonradan fark ettim ki kendi bedenimi bilmiyormusum hepsi garip duruyordu. Cünkü ailem beni devamli yanlış yönlendirdiği icin olmasi gerekenden büyük beden kıyafetler almışım/ almaya devam ediyordum. Gözünüzün önündekini göremeyecek hale geliyorsunuz. Üniversiteye basladigim için beraber alışverişe cikmamaya ve fikir almamaya basladigimda fark ettim.
öyle büyük baskılar görüyor ki bu ülkenin evlatları hak etmediği halde hem de umarım bir an önce ipleri kendi elimizi alır kendi kararlarımızı kendimizin alabildiği güzel bir ülkeye, güne ve hayata uyanırız bir gün
0:26 ben bi gün șort giydim sonraki hafta fırtına koptu ankara problems
annem de tutucu bı ınsan, ebeveynlıgı de oyle. ben daha 10-11 yaslarındayken bıle etek vs gıyemezdım. kilolu bi cocuk oldugum bahane edılerek, bı cocuga soylenmemesı gereken korkunc seyler soylerdı ve benı cıdden korkuturdu. daha anlatırdım da okuyan olursa tetıklensın ıstemıyorum. buna karsılık ben de ergenlıgımde asırı ası bı cocuk oldum, yeme bozuklugu gelıstırdım ve ınadına sınırlarını cıgnedım. e noldu, bırbırımızı cok kırdık ve aramızdakı bagı mahvettık. turkıyedekı cogu kızın annesıyle veyahut aılesıyle buna yakın bır ılıskısının olması cok uzucu. kadın dayanısması ıste bu yuzden cok onemlı.
Şort,etek falan giymek çok istiyorum ama yaşadığım yerde ki insanlar gerçekten berbat ve her an tacize uğrayabilirim bunu düşünerek her gün bu mentalite ile hazırlanmak çok kötü (istanbul/ esenyurt ;( )
Ben de çocukluktan başı kapatılan o kız çocukları arasındayım, daha 10 yaşındaydım, başıma neden bir örtü örtmem gerektiğini anlayabilecek bir yaşta değildim. Ama tabi ki, "Bak başını kapatırsan sana şunu alırım," "Başını kapatırsan seni şuralara gezmeye götürürüm" kozu bende de kullanıldı ve işe yaradı, 10 yaşındayım zaten, işe yaramamasının imkanı yok! Aradan zaman geçti, o, "Aferin kızıma, bak nasıl da güzel oldu"lar bitti yetti, yerine, "Çocuk musun sen, ne demek parka gitmek," "Sen artık çocuk değilsin, oyuncaklarını versen ölür müsün sanki" sırf oyuncaklarımı almak isteyen şımarık kuzenime "hayır" dediğim için. Çok sonradan anladım, kendi ailem 10 yaşındaki beni nasıl da güzel ayakta uyutmuş meğer. Orta okul bitti, dolayısıyla o ota boka "tamam babacım," "tamam annecim" diyen halimden eser kalmadı. 4 yıl önce esir ettikleri çocukluğumun öfkesi her geçen gün artıyordu, bir gün canıma tak etti, annem işten geldikten sonra geçtim karşısına anlattım derdimi...beni evlatlıktan reddetmekle tehdit etti. Teyzem "Başımıza or*sp* mu olacaksın" dedi ve şaşırtıcı bir şekilde benim tarafımda olan tek kişi anneannemdi, ikisinin de tabiri caizse ağzının payını verdi. "Annen seni evlatlıktan reddederse bana gel, burada kapı gibi anneannen var" dedi, o an içimden ağlamak geldi, ben de anneannemden aldığım gazla açtım başımı. Hayatımda bu kadar özgür hissettiğimi hatırlamıyorum, bu özgürlük artık başımı kapatmam gerekmemesiyle yada istediğimi giyebilecek olmamla alakalı değildi, hissettiğim şey daha farklıydı. Anneme gelecek olursak, bir süre benimle konuşmadı, hatta yüzüme bile bakmadı. Ben de onunla konuşmadım, aramızı düzeltmeye de çalışmadım, bana tavır alan kendisiydi sonuçta, ama çok dayanamadı sanırım, şu an aramız gayet iyi, hatta eskisinden daha da iyi.
(btw, anneannem gerçekten hükümet gibi bir kadındır, okuması yazması yoktur ama elinden gelmeyen işte yoktur!)
Benim söyleyebileceğim tek şey, özgürlüğünüzün önüne kimsenin geçmesine izin vermeyin. Eğer ki ben, annemin blöfüne kanıp başımı açmaktan vazgeçseydim, kim bilir nasıl bir halde olurdum şu an. Hala, bazı hadsizler çıkıp, "Ama o zamanlar çok güzelmişsin" sanki ben güzel olmadığımı düşündüğüm için başımı açtım. O hadsizler her zaman bir yerlerden kafasını çıkarıp, kimsenin umursamadığı fikirlerini belirtecekler ama ben, umurumda olmayan, adını dahi bilmediğim insanların ne düşündüğünü umursamak için çok gencim.
Helal olsun.