Jesaja 11 : 2__Advents leespredikatie.__van wijlen ds W.C. Lamain

_Kerngedachte Jesaja 11 : 2_Zingen Psalm 81
𝟮 𝗘𝗻 𝗼𝗽 𝗛𝗲𝗺 𝘇𝗮𝗹 𝗱𝗲 𝗚𝗲𝗲𝘀𝘁 𝗱𝗲𝘀 𝗛𝗘𝗘𝗥𝗘𝗡 𝗿𝘂𝘀𝘁𝗲𝗻, 𝗱𝗲 𝗚𝗲𝗲𝘀𝘁 𝗱𝗲𝗿 𝘄𝗶𝗷𝘀𝗵𝗲𝗶𝗱 𝗲𝗻 𝗱𝗲𝘀 𝘃𝗲𝗿𝘀𝘁𝗮𝗻𝗱𝘀, 𝗱𝗲 𝗚𝗲𝗲𝘀𝘁 𝗱𝗲𝘀 𝗿𝗮𝗮𝗱𝘀 𝗲𝗻 𝗱𝗲𝗿 𝘀𝘁𝗲𝗿𝗸𝘁𝗲, 𝗱𝗲 𝗚𝗲𝗲𝘀𝘁 𝗱𝗲𝗿 𝗸𝗲𝗻𝗻𝗶𝘀 𝗲𝗻 𝗱𝗲𝗿 𝘃𝗿𝗲𝘇𝗲 𝗱𝗲𝘀 𝗛𝗘𝗘𝗥𝗘𝗡.
_Psalm 81 vers 1_
Zingt nu blij te moê
't Machtig Opperwezen
Enen lofzang toe;
Om ons heilgenot
Worde Jacobs God
Met gejuich geprezen.
vers 12
"Opent uwen mond;
Eist van Mij vrijmoedig,
Op mijn trouwverbond;
Al wat u ontbreekt,
Schenk Ik, zo gij 't smeekt,
Mild en overvloedig."
𝟏 𝖂𝖆𝖓𝖙 𝖊𝖗 𝖟𝖆𝖑 𝖊𝖊𝖓 𝕽𝖎𝖏𝖘𝖏𝖊 𝖛𝖔𝖔𝖗𝖙𝖐𝖔𝖒𝖊𝖓 𝖚𝖎𝖙 𝖉𝖊𝖓 𝖆𝖋𝖌𝖊𝖍𝖔𝖚𝖜𝖊𝖓 𝖙𝖗𝖔𝖓𝖐 𝖛𝖆𝖓 𝕴𝖘𝖆𝖎̈, 𝖊𝖓 𝖊𝖊𝖓 𝕾𝖈𝖍𝖊𝖚𝖙 𝖚𝖎𝖙 𝖟𝖎𝖏𝖓 𝖜𝖔𝖗𝖙𝖊𝖑𝖊𝖓 𝖟𝖆𝖑 𝖁𝖗𝖚𝖈𝖍𝖙 𝖛𝖔𝖔𝖗𝖙𝖇𝖗𝖊𝖓𝖌𝖊𝖓.
𝟐 𝕰𝖓 𝖔𝖕 𝕳𝖊𝖒 𝖟𝖆𝖑 𝖉𝖊 𝕲𝖊𝖊𝖘𝖙 𝖉𝖊𝖘 𝕳𝕰𝕰𝕽𝕰𝕹 𝖗𝖚𝖘𝖙𝖊𝖓, 𝖉𝖊 𝕲𝖊𝖊𝖘𝖙 𝖉𝖊𝖗 𝖜𝖎𝖏𝖘𝖍𝖊𝖎𝖉 𝖊𝖓 𝖉𝖊𝖘 𝖛𝖊𝖗𝖘𝖙𝖆𝖓𝖉𝖘, 𝖉𝖊 𝕲𝖊𝖊𝖘𝖙 𝖉𝖊𝖘 𝖗𝖆𝖆𝖉𝖘 𝖊𝖓 𝖉𝖊𝖗 𝖘𝖙𝖊𝖗𝖐𝖙𝖊, 𝖉𝖊 𝕲𝖊𝖊𝖘𝖙 𝖉𝖊𝖗 𝖐𝖊𝖓𝖓𝖎𝖘 𝖊𝖓 𝖉𝖊𝖗 𝖛𝖗𝖊𝖟𝖊 𝖉𝖊𝖘 𝕳𝕰𝕰𝕽𝕰𝕹.
𝟑 𝕰𝖓 𝖅𝖎𝖏𝖓 𝖗𝖎𝖊𝖐𝖊𝖓 𝖟𝖆𝖑 𝖟𝖎𝖏𝖓 𝖎𝖓 𝖉𝖊 𝖛𝖗𝖊𝖟𝖊 𝖉𝖊𝖘 𝕳𝕰𝕰𝕽𝕰𝕹; 𝖊𝖓 𝕳𝖎𝖏 𝖟𝖆𝖑 𝖓𝖆𝖆𝖗 𝖍𝖊𝖙 𝖌𝖊𝖟𝖎𝖈𝖍𝖙 𝖅𝖎𝖏𝖓𝖊𝖗 𝖔𝖌𝖊𝖓 𝖓𝖎𝖊𝖙 𝖗𝖎𝖈𝖍𝖙𝖊𝖓; 𝕳𝖎𝖏 𝖟𝖆𝖑 𝖔𝖔𝖐 𝖓𝖆𝖆𝖗 𝖍𝖊𝖙 𝖌𝖊𝖍𝖔𝖔𝖗 𝖅𝖎𝖏𝖓𝖊𝖗 𝖔𝖗𝖊𝖓 𝖓𝖎𝖊𝖙 𝖇𝖊𝖘𝖙𝖗𝖆𝖋𝖋𝖊𝖓.
𝟒 𝕸𝖆𝖆𝖗 𝕳𝖎𝖏 𝖟𝖆𝖑 𝖉𝖊 𝖆𝖗𝖒𝖊𝖓 𝖒𝖊𝖙 𝖌𝖊𝖗𝖊𝖈𝖍𝖙𝖎𝖌𝖍𝖊𝖎𝖉 𝖗𝖎𝖈𝖍𝖙𝖊𝖓, 𝖊𝖓 𝖉𝖊 𝖟𝖆𝖈𝖍𝖙𝖒𝖔𝖊𝖉𝖎𝖌𝖊𝖓 𝖉𝖊𝖘 𝖑𝖆𝖓𝖉𝖘 𝖒𝖊𝖙 𝖗𝖊𝖈𝖍𝖙𝖒𝖆𝖙𝖎𝖌𝖍𝖊𝖎𝖉 𝖇𝖊𝖘𝖙𝖗𝖆𝖋𝖋𝖊𝖓; 𝖉𝖔𝖈𝖍 𝕳𝖎𝖏 𝖟𝖆𝖑 𝖉𝖊 𝖆𝖆𝖗𝖉𝖊 𝖘𝖑𝖆𝖆𝖓 𝖒𝖊𝖙 𝖉𝖊 𝖗𝖔𝖊𝖉𝖊 𝖅𝖎𝖏𝖓𝖘 𝖒𝖔𝖓𝖉𝖘, 𝖊𝖓 𝖒𝖊𝖙 𝖉𝖊𝖓 𝖆𝖉𝖊𝖒 𝖅𝖎𝖏𝖓𝖊𝖗 𝖑𝖎𝖕𝖕𝖊𝖓 𝖟𝖆𝖑 𝕳𝖎𝖏 𝖉𝖊𝖓 𝖌𝖔𝖉𝖉𝖊𝖑𝖔𝖟𝖊 𝖉𝖔𝖉𝖊𝖓.
𝟓 𝖂𝖆𝖓𝖙 𝖌𝖊𝖗𝖊𝖈𝖍𝖙𝖎𝖌𝖍𝖊𝖎𝖉 𝖟𝖆𝖑 𝖉𝖊 𝖌𝖔𝖗𝖉𝖊𝖑 𝖅𝖎𝖏𝖓𝖊𝖗 𝖑𝖊𝖓𝖉𝖊𝖓𝖊𝖓 𝖟𝖎𝖏𝖓; 𝖔𝖔𝖐 𝖟𝖆𝖑 𝖉𝖊 𝖜𝖆𝖆𝖗𝖍𝖊𝖎𝖉 𝖉𝖊 𝖌𝖔𝖗𝖉𝖊𝖑 𝖅𝖎𝖏𝖓𝖊𝖗 𝖑𝖊𝖓𝖉𝖊𝖓𝖊𝖓 𝖟𝖎𝖏𝖓.
𝟔 𝕰𝖓 𝖉𝖊 𝖜𝖔𝖑𝖋 𝖟𝖆𝖑 𝖒𝖊𝖙 𝖍𝖊𝖙 𝖑𝖆𝖒 𝖛𝖊𝖗𝖐𝖊𝖗𝖊𝖓, 𝖊𝖓 𝖉𝖊 𝖑𝖚𝖎𝖕𝖆𝖆𝖗𝖉 𝖇𝖎𝖏 𝖉𝖊𝖓 𝖌𝖊𝖎𝖙𝖊𝖓𝖇𝖔𝖐 𝖓𝖊𝖉𝖊𝖗𝖑𝖎𝖌𝖌𝖊𝖓; 𝖊𝖓 𝖍𝖊𝖙 𝖐𝖆𝖑𝖋, 𝖊𝖓 𝖉𝖊 𝖏𝖔𝖓𝖌𝖊 𝖑𝖊𝖊𝖚𝖜, 𝖊𝖓 𝖍𝖊𝖙 𝖒𝖊𝖘𝖙𝖛𝖊𝖊 𝖙𝖊 𝖟𝖆𝖒𝖊𝖓, 𝖊𝖓 𝖊𝖊𝖓 𝖐𝖑𝖊𝖎𝖓 𝖏𝖔𝖓𝖌𝖘𝖐𝖊 𝖟𝖆𝖑 𝖟𝖊 𝖉𝖗𝖎𝖏𝖛𝖊𝖓.
𝟕 𝕯𝖊 𝖐𝖔𝖊 𝖊𝖓 𝖉𝖊 𝖇𝖊𝖗𝖎𝖓 𝖟𝖚𝖑𝖑𝖊𝖓 𝖙𝖊 𝖟𝖆𝖒𝖊𝖓 𝖜𝖊𝖎𝖉𝖊𝖓, 𝖍𝖆𝖆𝖗 𝖏𝖔𝖓𝖌𝖊𝖓 𝖟𝖚𝖑𝖑𝖊𝖓 𝖙𝖊 𝖟𝖆𝖒𝖊𝖓 𝖓𝖊𝖉𝖊𝖗𝖑𝖎𝖌𝖌𝖊𝖓, 𝖊𝖓 𝖉𝖊 𝖑𝖊𝖊𝖚𝖜 𝖟𝖆𝖑 𝖘𝖙𝖗𝖔 𝖊𝖙𝖊𝖓, 𝖌𝖊𝖑𝖎𝖏𝖐 𝖉𝖊 𝖔𝖘.
𝟖 𝕰𝖓 𝖊𝖊𝖓 𝖟𝖔𝖔𝖌𝖐𝖎𝖓𝖉 𝖟𝖆𝖑 𝖟𝖎𝖈𝖍 𝖛𝖊𝖗𝖒𝖆𝖐𝖊𝖓 𝖔𝖛𝖊𝖗 𝖍𝖊𝖙 𝖍𝖔𝖑 𝖛𝖆𝖓 𝖊𝖊𝖓 𝖆𝖉𝖉𝖊𝖗; 𝖊𝖓 𝖊𝖊𝖓 𝖌𝖊𝖘𝖕𝖊𝖊𝖓𝖉 𝖐𝖎𝖓𝖉 𝖟𝖆𝖑 𝖟𝖎𝖏𝖓 𝖍𝖆𝖓𝖉 𝖚𝖎𝖙𝖘𝖙𝖊𝖐𝖊𝖓 𝖎𝖓 𝖉𝖊 𝖐𝖚𝖎𝖑 𝖛𝖆𝖓 𝖉𝖊𝖓 𝖇𝖆𝖘𝖎𝖑𝖎𝖘𝖐.
𝟗 𝕸𝖊𝖓 𝖟𝖆𝖑 𝖓𝖊𝖗𝖌𝖊𝖓𝖘 𝖑𝖊𝖊𝖉 𝖉𝖔𝖊𝖓 𝖓𝖔𝖈𝖍 𝖛𝖊𝖗𝖉𝖊𝖗𝖛𝖊𝖓 𝖔𝖕 𝖉𝖊𝖓 𝖌𝖆𝖓𝖘𝖊𝖓 𝖇𝖊𝖗𝖌 𝕸𝖎𝖏𝖓𝖊𝖗 𝖍𝖊𝖎𝖑𝖎𝖌𝖍𝖊𝖎𝖉; 𝖜𝖆𝖓𝖙 𝖉𝖊 𝖆𝖆𝖗𝖉𝖊 𝖟𝖆𝖑 𝖛𝖔𝖑 𝖛𝖆𝖓 𝖐𝖊𝖓𝖓𝖎𝖘 𝖉𝖊𝖘 𝕳𝕰𝕰𝕽𝕰𝕹 𝖟𝖎𝖏𝖓, 𝖌𝖊𝖑𝖎𝖏𝖐 𝖉𝖊 𝖜𝖆𝖙𝖊𝖗𝖊𝖓 𝖉𝖊𝖓 𝖇𝖔𝖉𝖊𝖒 𝖉𝖊𝖗 𝖟𝖊𝖊 𝖇𝖊𝖉𝖊𝖐𝖐𝖊𝖓.
𝟏𝟎 𝖂𝖆𝖓𝖙 𝖍𝖊𝖙 𝖟𝖆𝖑 𝖌𝖊𝖘𝖈𝖍𝖎𝖊𝖉𝖊𝖓 𝖙𝖊𝖓 𝖟𝖊𝖑𝖛𝖊𝖓 𝖉𝖆𝖌𝖊, 𝖉𝖆𝖙 𝖉𝖊 𝖍𝖊𝖎𝖉𝖊𝖓𝖊𝖓 𝖓𝖆𝖆𝖗 𝖉𝖊𝖓 𝖂𝖔𝖗𝖙𝖊𝖑 𝖛𝖆𝖓 𝕴𝖘𝖆𝖎̈, 𝕯𝖎𝖊 𝖘𝖙𝖆𝖆𝖓 𝖟𝖆𝖑 𝖙𝖔𝖙 𝖊𝖊𝖓 𝖇𝖆𝖓𝖎𝖊𝖗 𝖉𝖊𝖗 𝖛𝖔𝖑𝖐𝖊𝖓, 𝖟𝖚𝖑𝖑𝖊𝖓 𝖛𝖗𝖆𝖌𝖊𝖓, 𝖊𝖓 𝖅𝖎𝖏𝖓 𝖗𝖚𝖘𝖙 𝖟𝖆𝖑 𝖍𝖊𝖊𝖗𝖑𝖎𝖏𝖐 𝖟𝖎𝖏𝖓.
𝟏𝟏 𝖂𝖆𝖓𝖙 𝖍𝖊𝖙 𝖟𝖆𝖑 𝖌𝖊𝖘𝖈𝖍𝖎𝖊𝖉𝖊𝖓 𝖙𝖊 𝖉𝖎𝖊𝖓 𝖉𝖆𝖌𝖊, 𝖉𝖆𝖙 𝖉𝖊 𝕳𝖊𝖊𝖗𝖊 𝖙𝖊𝖓 𝖆𝖓𝖉𝖊𝖗𝖊𝖓 𝖒𝖆𝖑𝖊 𝖅𝖎𝖏𝖓 𝖍𝖆𝖓𝖉 𝖆𝖆𝖓𝖑𝖊𝖌𝖌𝖊𝖓 𝖟𝖆𝖑 𝖔𝖒 𝖜𝖊𝖉𝖊𝖗 𝖙𝖊 𝖛𝖊𝖗𝖜𝖊𝖗𝖛𝖊𝖓 𝖍𝖊𝖙 𝖔𝖛𝖊𝖗𝖇𝖑𝖎𝖏𝖋𝖘𝖊𝖑 𝖅𝖎𝖏𝖓𝖘 𝖛𝖔𝖑𝖐𝖘, 𝖍𝖊𝖙𝖜𝖊𝖑𝖐 𝖔𝖛𝖊𝖗𝖌𝖊𝖇𝖑𝖊𝖛𝖊𝖓 𝖟𝖆𝖑 𝖟𝖎𝖏𝖓 𝖛𝖆𝖓 𝕬𝖘𝖘𝖞𝖗𝖎𝖊̈, 𝖊𝖓 𝖛𝖆𝖓 𝕰𝖌𝖞𝖕𝖙𝖊, 𝖊𝖓 𝖛𝖆𝖓 𝕻𝖆𝖙𝖍𝖗𝖔𝖘, 𝖊𝖓 𝖛𝖆𝖓 𝕸𝖔𝖗𝖊𝖓𝖑𝖆𝖓𝖉, 𝖊𝖓 𝖛𝖆𝖓 𝕰𝖑𝖆𝖒, 𝖊𝖓 𝖛𝖆𝖓 𝕾𝖎𝖓𝖊𝖆𝖗, 𝖊𝖓 𝖛𝖆𝖓 𝕳𝖆𝖒𝖆𝖙𝖍, 𝖊𝖓 𝖛𝖆𝖓 𝖉𝖊 𝖊𝖎𝖑𝖆𝖓𝖉𝖊𝖓 𝖉𝖊𝖗 𝖟𝖊𝖊.
𝟏𝟐 𝕰𝖓 𝕳𝖎𝖏 𝖟𝖆𝖑 𝖊𝖊𝖓 𝖇𝖆𝖓𝖎𝖊𝖗 𝖔𝖕𝖗𝖎𝖈𝖍𝖙𝖊𝖓 𝖔𝖓𝖉𝖊𝖗 𝖉𝖊 𝖍𝖊𝖎𝖉𝖊𝖓𝖊𝖓, 𝖊𝖓 𝕳𝖎𝖏 𝖟𝖆𝖑 𝖉𝖊 𝖛𝖊𝖗𝖉𝖗𝖊𝖛𝖊𝖓𝖊𝖓 𝖛𝖆𝖓 𝕴𝖘𝖗𝖆𝖊̈𝖑 𝖛𝖊𝖗𝖟𝖆𝖒𝖊𝖑𝖊𝖓, 𝖊𝖓 𝖉𝖊 𝖛𝖊𝖗𝖘𝖙𝖗𝖔𝖔𝖎𝖉𝖊𝖓 𝖚𝖎𝖙 𝕵𝖚𝖉𝖆 𝖛𝖊𝖗𝖌𝖆𝖉𝖊𝖗𝖊𝖓, 𝖛𝖆𝖓 𝖉𝖊 𝖛𝖎𝖊𝖗 𝖊𝖎𝖓𝖉𝖊𝖓 𝖉𝖊𝖘 𝖆𝖆𝖗𝖉𝖗𝖎𝖏𝖐𝖘.
𝟏𝟑 𝕰𝖓 𝖉𝖊 𝖓𝖎𝖏𝖉 𝖛𝖆𝖓 𝕰𝖋𝖗𝖆𝖎̈𝖒 𝖟𝖆𝖑 𝖜𝖊𝖌𝖜𝖎𝖏𝖐𝖊𝖓, 𝖊𝖓 𝖉𝖊 𝖙𝖊𝖌𝖊𝖓𝖕𝖆𝖗𝖙𝖎𝖏𝖉𝖊𝖗𝖘 𝖛𝖆𝖓 𝕵𝖚𝖉𝖆 𝖟𝖚𝖑𝖑𝖊𝖓 𝖚𝖎𝖙𝖌𝖊𝖗𝖔𝖊𝖎𝖉 𝖜𝖔𝖗𝖉𝖊𝖓; 𝕰𝖋𝖗𝖆𝖎̈𝖒 𝖟𝖆𝖑 𝕵𝖚𝖉𝖆 𝖓𝖎𝖊𝖙 𝖇𝖊𝖓𝖎𝖏𝖉𝖊𝖓, 𝖊𝖓 𝕵𝖚𝖉𝖆 𝖟𝖆𝖑 𝕰𝖋𝖗𝖆𝖎̈𝖒 𝖓𝖎𝖊𝖙 𝖇𝖊𝖓𝖆𝖚𝖜𝖊𝖓.
𝟏𝟒 𝕸𝖆𝖆𝖗 𝖟𝖎𝖏 𝖟𝖚𝖑𝖑𝖊𝖓 𝖉𝖊𝖓 𝕱𝖎𝖑𝖎𝖘𝖙𝖎𝖏𝖓𝖊𝖓 𝖔𝖕 𝖉𝖊𝖓 𝖘𝖈𝖍𝖔𝖚𝖉𝖊𝖗 𝖛𝖑𝖎𝖊𝖌𝖊𝖓 𝖙𝖊𝖌𝖊𝖓 𝖍𝖊𝖙 𝖜𝖊𝖘𝖙𝖊𝖓, 𝖊𝖓 𝖟𝖎𝖏 𝖟𝖚𝖑𝖑𝖊𝖓 𝖙𝖊 𝖟𝖆𝖒𝖊𝖓 𝖉𝖎𝖊 𝖛𝖆𝖓 𝖍𝖊𝖙 𝖔𝖔𝖘𝖙𝖊𝖓 𝖇𝖊𝖗𝖔𝖛𝖊𝖓; 𝖆𝖆𝖓 𝕰𝖉𝖔𝖒 𝖊𝖓 𝕸𝖔𝖆𝖇 𝖟𝖚𝖑𝖑𝖊𝖓 𝖟𝖎𝖏 𝖍𝖚𝖓 𝖍𝖆𝖓𝖉𝖊𝖓 𝖘𝖑𝖆𝖆𝖓, 𝖊𝖓 𝖉𝖊 𝖐𝖎𝖓𝖉𝖊𝖗𝖊𝖓 𝕬𝖒𝖒𝖔𝖓𝖘 𝖟𝖚𝖑𝖑𝖊𝖓 𝖍𝖚𝖓 𝖌𝖊𝖍𝖔𝖔𝖗𝖟𝖆𝖆𝖒 𝖟𝖎𝖏𝖓.
𝟏𝟓 𝕺𝖔𝖐 𝖟𝖆𝖑 𝖉𝖊 𝕳𝕰𝕰𝕽𝕰 𝖉𝖊𝖓 𝖎𝖓𝖍𝖆𝖒 𝖉𝖊𝖗 𝖟𝖊𝖊 𝖛𝖆𝖓 𝕰𝖌𝖞𝖕𝖙𝖊 𝖛𝖊𝖗𝖇𝖆𝖓𝖓𝖊𝖓, 𝖊𝖓 𝕳𝖎𝖏 𝖟𝖆𝖑 𝖅𝖎𝖏𝖓 𝖍𝖆𝖓𝖉 𝖇𝖊𝖜𝖊𝖌𝖊𝖓 𝖙𝖊𝖌𝖊𝖓 𝖉𝖊 𝖗𝖎𝖛𝖎𝖊𝖗, 𝖉𝖔𝖔𝖗 𝖉𝖊 𝖘𝖙𝖊𝖗𝖐𝖙𝖊 𝖅𝖎𝖏𝖓𝖘 𝖜𝖎𝖓𝖉𝖘; 𝖊𝖓 𝕳𝖎𝖏 𝖟𝖆𝖑 𝖉𝖊𝖟𝖊𝖑𝖛𝖊 𝖘𝖑𝖆𝖆𝖓 𝖎𝖓 𝖉𝖊 𝖟𝖊𝖛𝖊𝖓 𝖘𝖙𝖗𝖔𝖒𝖊𝖓, 𝖊𝖓 𝕳𝖎𝖏 𝖟𝖆𝖑 𝖒𝖆𝖐𝖊𝖓, 𝖉𝖆𝖙 𝖒𝖊𝖓 𝖒𝖊𝖙 𝖘𝖈𝖍𝖔𝖊𝖓𝖊𝖓 𝖉𝖆𝖆𝖗𝖉𝖔𝖔𝖗 𝖟𝖆𝖑 𝖌𝖆𝖆𝖓.
𝟏𝟔 𝕰𝖓 𝖊𝖗 𝖟𝖆𝖑 𝖊𝖊𝖓 𝖌𝖊𝖇𝖆𝖆𝖓𝖉𝖊 𝖜𝖊𝖌 𝖟𝖎𝖏𝖓 𝖛𝖔𝖔𝖗 𝖍𝖊𝖙 𝖔𝖛𝖊𝖗𝖇𝖑𝖎𝖏𝖋𝖘𝖊𝖑 𝖅𝖎𝖏𝖓𝖘 𝖛𝖔𝖑𝖐𝖘, 𝖉𝖆𝖙 𝖔𝖛𝖊𝖗𝖌𝖊𝖇𝖑𝖊𝖛𝖊𝖓 𝖟𝖆𝖑 𝖟𝖎𝖏𝖓 𝖛𝖆𝖓 𝕬𝖘𝖘𝖚𝖗, 𝖌𝖊𝖑𝖎𝖏𝖐 𝖆𝖑𝖘 𝕴𝖘𝖗𝖆𝖊̈𝖑 𝖌𝖊𝖘𝖈𝖍𝖎𝖊𝖉𝖉𝖊 𝖙𝖊𝖓 𝖉𝖆𝖌𝖊, 𝖙𝖔𝖊𝖓 𝖍𝖊𝖙 𝖚𝖎𝖙 𝕰𝖌𝖞𝖕𝖙𝖊𝖑𝖆𝖓𝖉 𝖔𝖕𝖙𝖔𝖔𝖌.

[@Christelijke-apotheek-preken]

Volgende maal een gedeelte uit Prediker 3.
Als we de vrijmoedigheid ontvangen en een beetje fit zijn.
1 Alles heeft een bestemden tijd, en alle voornemen onder den hemel heeft zijn tijd.
2 Er is een tijd om geboren te worden, en een tijd om te sterven; een tijd om te planten, en een tijd om het geplante uit te roeien;
3 Een tijd om te doden, en een tijd om te genezen; een tijd om af te breken, en een tijd om te bouwen;
4 Een tijd om te wenen, en een tijd om te lachen; een tijd om te kermen, en een tijd om op te springen;
5 Een tijd om stenen weg te werpen, en een tijd om stenen te vergaderen; een tijd om te omhelzen, en een tijd om verre te zijn van omhelzen;
6 Een tijd om te zoeken, en een tijd om verloren te laten gaan; een tijd om te bewaren, en een tijd om weg te werpen;
7 Een tijd om te scheuren, en een tijd om toe te naaien; een tijd om te zwijgen, en een tijd om te spreken;
8 Een tijd om lief te hebben, en een tijd om te haten; een tijd van oorlog, en een tijd van vrede.
9 Wat voordeel heeft hij, die werkt, van hetgeen hij bearbeidt?
10 Ik heb gezien de bezigheid, die God den kinderen der mensen gegeven heeft, om zichzelven daarmede te bekommeren.
11 Hij heeft ieder ding schoon gemaakt op zijn tijd; ook heeft Hij de eeuw in hun hart gelegd, zonder dat een mens het werk, dat God gemaakt heeft, kan uitvinden, van het begin tot het einde toe.
12 Ik heb gemerkt, dat er niets beters voor henlieden is, dan zich te verblijden, en goed te doen in zijn leven.
13 Ja ook, dat ieder mens ete en drinke, en het goede geniete van al zijn arbeid, Dit is een gave Gods.
14 Ik weet, dat al wat God doet, dat zal in der eeuwigheid zijn, en er is niet toe te doen, noch is er af te doen; en God doet dat, opdat men vreze voor Zijn aangezicht.
15 Hetgeen geweest is, dat is nu, en wat wezen zal, dat is alrede geweest; en God zoekt het weggedrevene;
16 Verder heb ik ook gezien onder de zon, ter plaatse des gerichts, aldaar was goddeloosheid; en ter plaatse der gerechtigheid, aldaar was goddeloosheid.
17 Ik zeide in mijn hart: God zal den rechtvaardige en den goddeloze oordelen; want aldaar is de tijd voor alle voornemen, en over alle werk.
18 Ik zeide in mijn hart van de gelegenheid der mensenkinderen, dat God hen zal verklaren, en dat zij zullen zien, dat zij als de beesten zijn aan zichzelven.
19 Want wat den kinderen der mensen wedervaart, dat wedervaart ook den beesten; en enerlei wedervaart hun beiden; gelijk die sterft, alzo sterft deze, en zij allen hebben enerlei adem, en de uitnemendheid der mensen boven de beesten is geen; want allen zijn zij ijdelheid.
20 Zij gaan allen naar een plaats; zij zijn allen uit het stof, en zij keren allen weder tot het stof.
21 Wie merkt, dat de adem van de kinderen der mensen opvaart naar boven, en de adem der beesten nederwaarts vaart in de aarde?
22 Dies heb ik gezien, dat er niets beters is, dan dat de mens zich verblijde in zijn werken, want dat is zijn deel; want wie zal hem daarhenen brengen, dat hij ziet, hetgeen na hem geschieden zal?