Από τους σπουδαιότερους σημαντικότερους μουσικούς τραγουδοποιους κιθαρίστες. Με σεμνότητα χαμόγελο φαντασία ευαισθησία ωραίο στίχο και όμορφες μελωδίες. Νίκο χωρίς εσένα θα ήταν φτωχότερο το ελληνικό τραγούδι. Συνέχισε να εμπνεεις τα νέα παιδιά και να ομορφαινεις τις μέρες μας.
Το ακούω και το μουρμουρίζω με ένα κόμπο στο λαιμό. Ο ωριμότερος από τους μικροαστικούς νταλγκάδες. Τον έχω τραγουδήσει φωναχτά δεκάδες φορές, βράδυ, πίσω από το τιμόνι και στο τέλος πάντα με ανακούφιση ότι το είπα και το έβγαλα από μέσα μου...ότι όσο και να με ξεχαρβαλώνει ο κυνισμός, αυτά τα τραγούδια μου θυμίζουν έστω και για λίγο τον άνθρωπο που θα ήθελα να είμαι.. ότι ο Πορτοκάλογλου είναι ένας παλιός φίλος που δεν έχουμε βρεθεί για καιρό με δική μου υπαιτιότητα. Λίγους μήνες πριν ταξιδέψει ο Λαυρέντης, συμμετέχει σε έναν εμβληματικό επικήδειο και του δίνει αυτό το γνώριμο ηχόχρωμα απελπισίας, απογοήτευσης, εξάντλησης και νοσταλγίας που τουλάχιστον θεωρητικά του ταιριάζει. Συμπαθητικό, αλλά δεν με αγγίζει όσο θα περίμενα. Σχεδόν διεκπεραιωτικό. Σαν να έχει στεγνώσει το πάθος και να έχει μείνει μόνο μια εμμονή για σωστά πατήματα και γυρίσματα και διαβολοσκορπίσματα. Συγγνώμη, σας αγαπάω αλλά νομίζω ότι ξέρετε τι εννοώ και πιθανότατα το καταλαβαίνετε πολύ καλύτερα από εμένα. Κλείνω τα μάτια για να απομονώσω τον ήχο και βρίσκομαι τελικά να απορώ αν οι εικόνες και οι αναμνήσεις μιας ζωής έχουν ήδη αποθηκευτεί κάπου, ή αν θα χαθούν για πάντα μετά από μερικές γενιές. Κι ύστερα απορώ εκ νέου αν έχει νόημα όλο αυτό.
Πόσο χαίρομαι που μεγάλωσα σε εκείνη την εποχή που υπήρχαν απλοί καλιτέχνες με ωραίες φωνές και καλούς χαρακτήρες. Το βλέπεις στο πρόσωπό τους.
Από τους σπουδαιότερους σημαντικότερους μουσικούς τραγουδοποιους κιθαρίστες. Με σεμνότητα χαμόγελο φαντασία ευαισθησία ωραίο στίχο και όμορφες μελωδίες. Νίκο χωρίς εσένα θα ήταν φτωχότερο το ελληνικό τραγούδι. Συνέχισε να εμπνεεις τα νέα παιδιά και να ομορφαινεις τις μέρες μας.
Αντίο Λαυρέντη , κρίμα νωρίς. Θα σε θυμάμαι πάντα με πολύ γλυκιά γεύση. Ξεχωριστή ψυχή. Γεια σου φίλε
Πολύ καλύτερη η acoustic version από την προτότυπη Φατμέ(1988)..κόλλησα Νίκο και Λαυρέντη!Η ζωή είναι το ταξίδι..ευχαριστούμε!!!
Το ακούω και το μουρμουρίζω με ένα κόμπο στο λαιμό. Ο ωριμότερος από τους μικροαστικούς νταλγκάδες. Τον έχω τραγουδήσει φωναχτά δεκάδες φορές, βράδυ, πίσω από το τιμόνι και στο τέλος πάντα με ανακούφιση ότι το είπα και το έβγαλα από μέσα μου...ότι όσο και να με ξεχαρβαλώνει ο κυνισμός, αυτά τα τραγούδια μου θυμίζουν έστω και για λίγο τον άνθρωπο που θα ήθελα να είμαι.. ότι ο Πορτοκάλογλου είναι ένας παλιός φίλος που δεν έχουμε βρεθεί για καιρό με δική μου υπαιτιότητα.
Λίγους μήνες πριν ταξιδέψει ο Λαυρέντης, συμμετέχει σε έναν εμβληματικό επικήδειο και του δίνει αυτό το γνώριμο ηχόχρωμα απελπισίας, απογοήτευσης, εξάντλησης και νοσταλγίας που τουλάχιστον θεωρητικά του ταιριάζει. Συμπαθητικό, αλλά δεν με αγγίζει όσο θα περίμενα. Σχεδόν διεκπεραιωτικό. Σαν να έχει στεγνώσει το πάθος και να έχει μείνει μόνο μια εμμονή για σωστά πατήματα και γυρίσματα και διαβολοσκορπίσματα. Συγγνώμη, σας αγαπάω αλλά νομίζω ότι ξέρετε τι εννοώ και πιθανότατα το καταλαβαίνετε πολύ καλύτερα από εμένα.
Κλείνω τα μάτια για να απομονώσω τον ήχο και βρίσκομαι τελικά να απορώ αν οι εικόνες και οι αναμνήσεις μιας ζωής έχουν ήδη αποθηκευτεί κάπου, ή αν θα χαθούν για πάντα μετά από μερικές γενιές.
Κι ύστερα απορώ εκ νέου αν έχει νόημα όλο αυτό.
Τι μαγευτική Φωνή και μελωδίες!!Ταξίδι...
Λείπει πολύ ο Λαυρέντης, ειδικά τώρα, με όσα ζούμε σήμερα, όπως κι ο Τζιμάκος
Πορτοκαλογλου ομορφο ανθρωπος
Να'ναι πάντα ατελειωτος αυτός ο δρόμος Νίκο μου!
Καλό Ταξίδι Τεράστιε Μαχαιρίτσα 😔😔😔😥😥😥
I love listening to the two of you doing duets
Υπεροχοι
κομματος
Το ριφακι σπαστικα ιδιο σε ολο υο κομματι και στο τελος αλλη νοτα...βαλε λιγη φαντασια αδερφεε...