Kemenche and its rhythms, horon and karshilama have Turkic origin. If you listen to old Greek music, Greece didn't have such music. Greeks borrowed many music phenomena from Turkish music after 1923.
Από δημοσίευση του Νίκου Ζουρνατζίδη στην εφημερίδα Εύξεινος Πόντος Συνοπτική ιστορία της περιοχής Είναι σκόπιμο να σταθούμε για λίγο λεπτομερέστατα στο θέμα των μεταλλείων του Πόντου, γιατί έπαιξαν τον πιο αποφασιστικό ρόλο στην επιβίωση του ελληνισμού στον Εύξεινο Πόντο. Στις μεταλλοφόρες περιοχές του Πόντου, όπου υπήρχαν κοιτάσματα αργύρου, μολύβδου, μαγγανίου, χαλκού, στύψης και χρυσού, από τους πρώτους κιόλας αιώνες της Τουρκοκρατίας, οι Σουλτάνοι Μουράτ Γ’ (1575 - 1595) και Μεχμέτ Γ’ (1595 - 1603), αλλά και άλλοι, πήραν τα παρακάτω μέτρα: Α) Έθεσαν τα μεταλλεία στη δικαιοδοσία της κεντρικής εξουσίας, ορίζοντας ταυτόχρονα εκπρόσωπό τους, έναν ειδικό αξιωματούχο σε κάθε μεταλλείο, τον «Εμινέ». Β) Απαγόρευσαν την ανάμιξη στη διοίκηση, τον έλεγχο και την εκμετάλλευση του μεταλλείου σε οποιονδήποτε στρατιωτικό ή πολιτικό τοπικό αξιωματούχο, καθορίζοντας συνάμα ειδικά προνόμια για τους εργαζόμενους εκεί Έλληνες τεχνίτες (απαλλαγή από ορισμένες φορολογίες, από αγγαρείες, από στρατολόγηση στα τάγματα των Γενιτσάρων κ.ά.). Γ) Ανέθεσαν την τεχνική επίβλεψη, τον έλεγχο και τον προγραμματισμό των εργασιών του κάθε μεταλλείου σε Έλληνα αρχιμεταλλουργό. Η προνομιακή αυτή θέση των αρχιτεχνιτών κράτησε ως και τον 19ο αιώνα, μόνο που τότε ήταν σε παρακμή τα μεταλλεία και μόνο λίγα από αυτά λειτουργούσαν. Τα παραπάνω μέτρα και προνόμια για τους μεταλλωρύχους και τα μεταλλεία είχαν τεράστια ευνοϊκά αποτελέσματα για τη διάσωση και στη συνέχεια, την πρόοδο των Ελλήνων του Πόντου. Και οι λόγοι είναι δύο: α) Γιατί τα περισσότερα και μεγαλύτερα μεταλλεία της Μικρασίας βρίσκονταν στον Ανατολικό Πόντο και β) γιατί οι Πόντιοι, από τον καιρό των Κομνηνών, αλλά και από αρχαιότατους χρόνους ήταν ειδικευμένοι στην εξόρυξη των μετάλλων από τη γη. Οι Σουλτάνοι, λοιπόν, για να έχουν τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα των μεταλλείων στη χώρα που κατέκτησαν, δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να φερθούν φιλικά προς τους μόνους υπηκόους τους οι οποίοι ήξεραν να βγάζουν αυτά τα κοιτάσματα από τη γη, αλλά και να τα επεξεργάζονται σε πρώτη φάση. Οι ίδιοι οι Τούρκοι, σαν νομαδικός λαός αρχικά και πολεμικός σε τούτη την περίοδο, δεν γνώριζαν βέβαια καθόλου τη δουλειά του μεταλλευτή, αλλά ούτε και οι άλλοι κάτοικοι της Μικρασίας (Χρήστος Σαμουηλίδης, Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού, σελ. 135-136). Αναφέρεται ότι κατά τον 17ο και 18ο αιώνα, η πλουσιότερη και πιο πολυάνθρωπη επαρχία της Μικρασίας ήταν η Χαλδία. Η παλιά μεσαιωνική πόλη βρισκόταν σε απόσταση μιας ώρας (4-5 χιλιόμετρα) και λεγόταν Τζάγχρα και Κάνις, από το όνομα του Κάνη ποταμού. Στα χρόνια της μεγάλης ακμής της η Αργυρούπολη είχε το δικαίωμα να τυπώνει και δικό της νόμισμα, ασημένιο. Οι μεταλλωρύχοι, όπως είπαμε, απολάμβαναν πολλά προνόμια, ήταν σχεδόν αφορολόγητοι και απαλλαγμένοι από κάθε τουρκική καταδυνάστευση, είχαν όμως άλλους δυνάστες, τους Χριστιανούς αρχιμεταλλουργούς, τους «Ουσταμπασήδες» Οι τελευταίοι τους προστάτευαν βέβαια από τους αλλόφυλους ξένους και εξωτερικούς καταπιεστές, αλλά επέβαλαν οι ίδιοι στους ομόφυλους και ομόδοξους το δικό τους ζυγό που συχνά, δεν ήταν μαλακότερος από τον ζυγό των Τούρκων. Τα αίτια της παρακμής των μεγάλων μεταλλείων της Αργυρούπολης, κατά τη γνώμη του Περικλή Τριανταφυλλίδη (Τα Ποντικά, Αθήνα 1866) ήταν δύο: α) Το κυριότερο μεταλλείο απ’ όπου προερχόταν ο πλούτος της Πόλης, είχε πλημμυρίσει και απαιτούσε μεγάλη δαπάνη χρημάτων για να αδειάσει με αντλίες. Β)Η φυγή πολλών κατοίκων της περιοχής μετά το ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828. Τους Ρώσους που προήλασαν και κατέλαβαν την Αργυρούπολη, τους επεφύλαξαν λαμπρή υποδοχή οι Έλληνες του τόπου. Λαός και Κλήρος, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Σίλβεστρο είχαν υποδεχτεί ως ελευθερωτές τους ομόδοξους στρατιώτες. Όταν όμως έγινε συνθήκη και τα ρωσικά στρατεύματα αποσύρθηκαν πολλοί Έλληνες της πόλης και των χωριών της περιφέρειας, φοβούμενοι την εκδίκηση των Τούρκων, ακολούθησαν το ρωσικό στρατό και εγκαταστάθηκαν πέρα από τα σύνορα της τουρκικής επικράτειας. Ωστόσο, υπάρχει και ένα άλλο, τρίτο αίτιο που συνετέλεσε στην παρακμή των μεταλλείων. Πρόκειται για την κατάργηση, κατά τα μέσα του 19ου αιώνα, των ειδικών προνομίων που είχαν οι μεταλλωρύχοι. Και ενώ παλαιότερα, στην ακμή των μεταλλείων η Αργυρούπολη αριθμούσε 7.000 σπίτια, το 1866 είχε μόνο 250. Το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα έφτασε μέχρι την περιφέρεια της Σαμψούντας και στις άλλες περιοχές του Δυτικού Πόντου, παράλιου και μεσόγειου. Εξάλλου, συμπαγείς μάζες μεταναστών επάνδρωσαν από καιρό και τα μεταλλεία όλης της Μικρασίας και του Καυκάσου. (Χρήστος Σαμουηλίδης, Ιστορία το Ποντιακού Ελληνισμού, σελ. 180 -181).
Η εγκατάσταση Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο συγγραφέας Γεώργιος Κανδυλάπτης - Κάνης στο βιβλίο του «Οι αρχιμεταλλουργοί» (Αλεξανδρούπολη 1929, σελ. 73 - 74), το σύνθημα της αρχικής μετανάστευσης των μεταλλωρύχων το έδωσε ένας ονόματι Φίλιππος από το Πατρίν, κοντά στην Κρώμνη, που πήγε και εγκαταστάθηκε στο Ακ Νταγ Ματέν της περιοχής Αγκυρας, όπου ανακάλυψε πλούσια μεταλλεία. Τα μεταλλεία αυτά τα πλαισίωσαν αρχικά οι κρυφοχριστιανοί από το Σταυρίν και κατόπιν άλλοι παρόμοιοι από διάφορα μέρη του Πόντου. Το 1832 αρκετές οικογένειες έφυγαν προς τα νοτιοδυτικά όπου ίδρυσαν την ομώνυμη κοινότητα του Ακ Νταγ Ματέν. Έτσι σχηματίστηκαν οι 22 ελληνικές κοινότητες που τα πρώτα χρόνια ασχολήθηκαν με τη γεωργία και τα μεταλλεία της περιοχής. Το 1880 όμως σταμάτησαν να λειτουργούν και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να στραφούν προς τη γεωργία και το εμπόριο. Το Ακ Νταγ Ματέν ήταν κωμόπολη της ομώνυμης επαρχίας βορειοδυτικά της Σεβάστειας. Διοικητικά ανήκε στην Αγκυρα (γι’ αυτό και ονομάστηκαν από τους υπόλοιπους Ποντίους Αγκαραλίδες) εκκλησιαστικά όμως υπάγονταν στην Μητρόπολη Χαλδίας (Αργυρούπολη). Με την εγκατάσταση λοιπόν των ανθρώπων αυτών από διάφορα μέρη του Πόντου στη νέα τους εστία, με διαφορετική παράδοση και επηρεασμένοι από το Καππαδοκικό στοιχείο που είχε έντονη παρουσία στην περιοχή, η μουσικοχορευτική τους παράδοση απέκτησε όπως ήταν φυσικό μια νέα μορφή. Οι χοροί τους κράτησαν κάποια στοιχεία από την παραδοσιακή μορφή των ποντιακών χορών, προστέθηκαν όμως και νέα από τους χορούς της Καππαδοκίας. Αυτό είχε σαν συνέπεια να δημιουργηθεί μια καινούρια συνισταμένη που δυστυχώς με τον ερχομό τους στην Ελλάδα δεν έγινε αρεστή από μεγάλη μερίδα του ποντιακού λαού. Μόνο τα τελευταία χρόνια άρχισαν οι χοροί αυτοί να χάνουν τον τοπικό τους χαρακτήρα και να γίνουν και κτήμα των υπολοίπων Ποντίων μέσα από τις παραστάσεις των χορευτικών συγκροτημάτων που τους ενέταξαν στο χορευτικό τους ρεπερτόριο. Είναι οι μόνοι χοροί (πέραν των κάποιων μεμονωμένων Κοτσαγέλ’, Θήμιγμα (ν), Τσοκμέ κ.λπ.) που στο σύνολό τους χορεύονται σε ανοιχτό κύκλο, ενώ σε όλο τον υπόλοιπο Πόντο οι χοροί στην παραδοσιακή τους μορφή χορεύονταν σε κλειστό κύκλο. Τα μουσικά όργανα του Ακ Νταγ Ματέν Τα βασικά μουσικά όργανα της περιοχή είναι: Α) Το Βιολί, το οποίο από τους περισσότερους οργανοπαίχτες παίζεται κάθετα όπως η Λύρα (Κεμετζές) με όργανο συνοδείας το Ούτι και σπανιότερα το Ντέφι. Αυτό αντικατάστησε τον παλαιότερο Κεμανέ ή Κεμανί (στα τουρκικά σημαίνει Βιολί) που ήταν το βασικό όργανο της Καππαδοκίας. Χορδίζεται κατά 4ες και 5ες καθαρές, και: Β) Ο Ζουρνάς με όργανο συνοδείας το Νταούλι τα οποία χρησιμοποιούσαν συνήθως σε ανοιχτούς χώρους.
KARŞILAMA word is Turkish.For 500 years Greece,Albania,Bulgaria,Romania, Sirbie are the nations that have remained under Ottoman rule.In fact, they liked and accepted this KARŞILAMAS, which is a variety of Turkish music.
My friend go and make a research on your own to find out what does KARSILAMAS means. I'll give you some iinformation to start. KARSILAMAS word comes from KARS region and the GREEK villages there were called KARSILIKIA. Ko KARSILAMAS is the name of the dances from these villages. So you have to find a good barber and shake your head a little bit because it seems that you're a bit confused. And remember this... Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΚΙ ΑΝ ΠΕΡΑΣΕΝ ΑΝΘΕΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ
@@redsunset1415 It's a very good scientific explanation..Don't disappear around here.Go to a university.What word is derived from the city of TOKAT ? just check him out.Check out NIKSAR'S saplings.NİKSAR'IN FİDANLARI./KALENİN BEDENLERİ...Listen to his video and explain it to me scientifically .Okay? ua-cam.com/video/9MRYWwCgUck/v-deo.html
@Ιonas Mikrasiatis Ο Καρσιλαμας είναι αντικριστος χορος αλλά η ονομασία του δε σημαίνει αντικριστος, δεν μεταφράζεται. Ετυμολογικά μπορεί να βγαίνει από το karsi που σημαίνει αντικρι αλλά αυτό δεν μπορεί να αποδώσει πλήρως το όνομά του.
Πολλή καλό εύγε από Ταβέρνα της Κακομοιρας.
Νασε καλα
Kemenche and its rhythms, horon and karshilama have Turkic origin. If you listen to old Greek music, Greece didn't have such music. Greeks borrowed many music phenomena from Turkish music after 1923.
Merhaba Akella, Tessekurler
Why does this look exactly like the Giresun karşılaması from Turkey lol
because girsunwas once our city?
Yea but unlike the Horon which is of Pontian origin karşılama is of Turkic orgin. Well nice to see cultures being mixed with each other
Kadir Aksu yes
If only this war never happend so we could all live together in Giresun with the Rum and the Turks together. Sadly that didn't happen
Kadir Aksu yeah sadly
Από δημοσίευση του Νίκου Ζουρνατζίδη στην εφημερίδα Εύξεινος Πόντος
Συνοπτική ιστορία της περιοχής
Είναι σκόπιμο να σταθούμε για λίγο λεπτομερέστατα στο θέμα των μεταλλείων του Πόντου, γιατί έπαιξαν τον πιο αποφασιστικό ρόλο στην επιβίωση του ελληνισμού στον Εύξεινο Πόντο.
Στις μεταλλοφόρες περιοχές του Πόντου, όπου υπήρχαν κοιτάσματα αργύρου, μολύβδου, μαγγανίου, χαλκού, στύψης και χρυσού, από τους πρώτους κιόλας αιώνες της Τουρκοκρατίας, οι Σουλτάνοι Μουράτ Γ’ (1575 - 1595) και Μεχμέτ Γ’ (1595 - 1603), αλλά και άλλοι, πήραν τα παρακάτω μέτρα:
Α) Έθεσαν τα μεταλλεία στη δικαιοδοσία της κεντρικής εξουσίας, ορίζοντας ταυτόχρονα εκπρόσωπό τους, έναν ειδικό αξιωματούχο σε κάθε μεταλλείο, τον «Εμινέ».
Β) Απαγόρευσαν την ανάμιξη στη διοίκηση, τον έλεγχο και την εκμετάλλευση του μεταλλείου σε οποιονδήποτε στρατιωτικό ή πολιτικό τοπικό αξιωματούχο, καθορίζοντας συνάμα ειδικά προνόμια για τους εργαζόμενους εκεί Έλληνες τεχνίτες (απαλλαγή από ορισμένες φορολογίες, από αγγαρείες, από στρατολόγηση στα τάγματα των Γενιτσάρων κ.ά.).
Γ) Ανέθεσαν την τεχνική επίβλεψη, τον έλεγχο και τον προγραμματισμό των εργασιών του κάθε μεταλλείου σε Έλληνα αρχιμεταλλουργό. Η προνομιακή αυτή θέση των αρχιτεχνιτών κράτησε ως και τον 19ο αιώνα, μόνο που τότε ήταν σε παρακμή τα μεταλλεία και μόνο λίγα από αυτά λειτουργούσαν.
Τα παραπάνω μέτρα και προνόμια για τους μεταλλωρύχους και τα μεταλλεία είχαν τεράστια ευνοϊκά αποτελέσματα για τη διάσωση και στη συνέχεια, την πρόοδο των Ελλήνων του Πόντου. Και οι λόγοι είναι δύο: α) Γιατί τα περισσότερα και μεγαλύτερα μεταλλεία της Μικρασίας βρίσκονταν στον Ανατολικό Πόντο και β) γιατί οι Πόντιοι, από τον καιρό των Κομνηνών, αλλά και από αρχαιότατους χρόνους ήταν ειδικευμένοι στην εξόρυξη των μετάλλων από τη γη.
Οι Σουλτάνοι, λοιπόν, για να έχουν τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα των μεταλλείων στη χώρα που κατέκτησαν, δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να φερθούν φιλικά προς τους μόνους υπηκόους τους οι οποίοι ήξεραν να βγάζουν αυτά τα κοιτάσματα από τη γη, αλλά και να τα επεξεργάζονται σε πρώτη φάση. Οι ίδιοι οι Τούρκοι, σαν νομαδικός λαός αρχικά και πολεμικός σε τούτη την περίοδο, δεν γνώριζαν βέβαια καθόλου τη δουλειά του μεταλλευτή, αλλά ούτε και οι άλλοι κάτοικοι της Μικρασίας (Χρήστος Σαμουηλίδης, Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού, σελ. 135-136). Αναφέρεται ότι κατά τον 17ο και 18ο αιώνα, η πλουσιότερη και πιο πολυάνθρωπη επαρχία της Μικρασίας ήταν η Χαλδία. Η παλιά μεσαιωνική πόλη βρισκόταν σε απόσταση μιας ώρας (4-5 χιλιόμετρα) και λεγόταν Τζάγχρα και Κάνις, από το όνομα του Κάνη ποταμού. Στα χρόνια της μεγάλης ακμής της η Αργυρούπολη είχε το δικαίωμα να τυπώνει και δικό της νόμισμα, ασημένιο.
Οι μεταλλωρύχοι, όπως είπαμε, απολάμβαναν πολλά προνόμια, ήταν σχεδόν αφορολόγητοι και απαλλαγμένοι από κάθε τουρκική καταδυνάστευση, είχαν όμως άλλους δυνάστες, τους Χριστιανούς αρχιμεταλλουργούς, τους «Ουσταμπασήδες»
Οι τελευταίοι τους προστάτευαν βέβαια από τους αλλόφυλους ξένους και εξωτερικούς καταπιεστές, αλλά επέβαλαν οι ίδιοι στους ομόφυλους και ομόδοξους το δικό τους ζυγό που συχνά, δεν ήταν μαλακότερος από τον ζυγό των Τούρκων.
Τα αίτια της παρακμής των μεγάλων μεταλλείων της Αργυρούπολης, κατά τη γνώμη του Περικλή Τριανταφυλλίδη (Τα Ποντικά, Αθήνα 1866) ήταν δύο: α) Το κυριότερο μεταλλείο απ’ όπου προερχόταν ο πλούτος της Πόλης, είχε πλημμυρίσει και απαιτούσε μεγάλη δαπάνη χρημάτων για να αδειάσει με αντλίες. Β)Η φυγή πολλών κατοίκων της περιοχής μετά το ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828. Τους Ρώσους που προήλασαν και κατέλαβαν την Αργυρούπολη, τους επεφύλαξαν λαμπρή υποδοχή οι Έλληνες του τόπου. Λαός και Κλήρος, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Σίλβεστρο είχαν υποδεχτεί ως ελευθερωτές τους ομόδοξους στρατιώτες. Όταν όμως έγινε συνθήκη και τα ρωσικά στρατεύματα αποσύρθηκαν πολλοί Έλληνες της πόλης και των χωριών της περιφέρειας, φοβούμενοι την εκδίκηση των Τούρκων, ακολούθησαν το ρωσικό στρατό και εγκαταστάθηκαν πέρα από τα σύνορα της τουρκικής επικράτειας.
Ωστόσο, υπάρχει και ένα άλλο, τρίτο αίτιο που συνετέλεσε στην παρακμή των μεταλλείων. Πρόκειται για την κατάργηση, κατά τα μέσα του 19ου αιώνα, των ειδικών προνομίων που είχαν οι μεταλλωρύχοι. Και ενώ παλαιότερα, στην ακμή των μεταλλείων η Αργυρούπολη αριθμούσε 7.000 σπίτια, το 1866 είχε μόνο 250.
Το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα έφτασε μέχρι την περιφέρεια της Σαμψούντας και στις άλλες περιοχές του Δυτικού Πόντου, παράλιου και μεσόγειου. Εξάλλου, συμπαγείς μάζες μεταναστών επάνδρωσαν από καιρό και τα μεταλλεία όλης της Μικρασίας και του Καυκάσου. (Χρήστος Σαμουηλίδης, Ιστορία το Ποντιακού Ελληνισμού, σελ. 180 -181).
Η εγκατάσταση
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο συγγραφέας Γεώργιος Κανδυλάπτης - Κάνης στο βιβλίο του «Οι αρχιμεταλλουργοί» (Αλεξανδρούπολη 1929, σελ. 73 - 74), το σύνθημα της αρχικής μετανάστευσης των μεταλλωρύχων το έδωσε ένας ονόματι Φίλιππος από το Πατρίν, κοντά στην Κρώμνη, που πήγε και εγκαταστάθηκε στο Ακ Νταγ Ματέν της περιοχής Αγκυρας, όπου ανακάλυψε πλούσια μεταλλεία.
Τα μεταλλεία αυτά τα πλαισίωσαν αρχικά οι κρυφοχριστιανοί από το Σταυρίν και κατόπιν άλλοι παρόμοιοι από διάφορα μέρη του Πόντου. Το 1832 αρκετές οικογένειες έφυγαν προς τα νοτιοδυτικά όπου ίδρυσαν την ομώνυμη κοινότητα του Ακ Νταγ Ματέν.
Έτσι σχηματίστηκαν οι 22 ελληνικές κοινότητες που τα πρώτα χρόνια ασχολήθηκαν με τη γεωργία και τα μεταλλεία της περιοχής. Το 1880 όμως σταμάτησαν να λειτουργούν και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να στραφούν προς τη γεωργία και το εμπόριο.
Το Ακ Νταγ Ματέν ήταν κωμόπολη της ομώνυμης επαρχίας βορειοδυτικά της Σεβάστειας. Διοικητικά ανήκε στην Αγκυρα (γι’ αυτό και ονομάστηκαν από τους υπόλοιπους Ποντίους Αγκαραλίδες) εκκλησιαστικά όμως υπάγονταν στην Μητρόπολη Χαλδίας (Αργυρούπολη).
Με την εγκατάσταση λοιπόν των ανθρώπων αυτών από διάφορα μέρη του Πόντου στη νέα τους εστία, με διαφορετική παράδοση και επηρεασμένοι από το Καππαδοκικό στοιχείο που είχε έντονη παρουσία στην περιοχή, η μουσικοχορευτική τους παράδοση απέκτησε όπως ήταν φυσικό μια νέα μορφή. Οι χοροί τους κράτησαν κάποια στοιχεία από την παραδοσιακή μορφή των ποντιακών χορών, προστέθηκαν όμως και νέα από τους χορούς της Καππαδοκίας.
Αυτό είχε σαν συνέπεια να δημιουργηθεί μια καινούρια συνισταμένη που δυστυχώς με τον ερχομό τους στην Ελλάδα δεν έγινε αρεστή από μεγάλη μερίδα του ποντιακού λαού. Μόνο τα τελευταία χρόνια άρχισαν οι χοροί αυτοί να χάνουν τον τοπικό τους χαρακτήρα και να γίνουν και κτήμα των υπολοίπων Ποντίων μέσα από τις παραστάσεις των χορευτικών συγκροτημάτων που τους ενέταξαν στο χορευτικό τους ρεπερτόριο.
Είναι οι μόνοι χοροί (πέραν των κάποιων μεμονωμένων Κοτσαγέλ’, Θήμιγμα (ν), Τσοκμέ κ.λπ.) που στο σύνολό τους χορεύονται σε ανοιχτό κύκλο, ενώ σε όλο τον υπόλοιπο Πόντο οι χοροί στην παραδοσιακή τους μορφή χορεύονταν σε κλειστό κύκλο.
Τα μουσικά όργανα του Ακ Νταγ Ματέν
Τα βασικά μουσικά όργανα της περιοχή είναι:
Α) Το Βιολί, το οποίο από τους περισσότερους οργανοπαίχτες παίζεται κάθετα όπως η Λύρα (Κεμετζές) με όργανο συνοδείας το Ούτι και σπανιότερα το Ντέφι.
Αυτό αντικατάστησε τον παλαιότερο Κεμανέ ή Κεμανί (στα τουρκικά σημαίνει Βιολί) που ήταν το βασικό όργανο της Καππαδοκίας.
Χορδίζεται κατά 4ες και 5ες καθαρές, και:
Β) Ο Ζουρνάς με όργανο συνοδείας το Νταούλι τα οποία χρησιμοποιούσαν συνήθως σε ανοιχτούς χώρους.
Ναστε καλα
Παιδιά συγγνώμη, τα λόγια του τραγουδιού πού μπορώ να τα βρω;
Μπορεις να ρωτησεις των Γιωργο Πουλατζακλη τργουδαει ο ιδιος = facebook.com/profile.php?id=100046313662392
KARŞILAMA word is Turkish.For 500 years Greece,Albania,Bulgaria,Romania, Sirbie are the nations that have remained under Ottoman rule.In fact, they liked and accepted this KARŞILAMAS, which is a variety of Turkish music.
@Ιonas Mikrasiatis You Greeks, find a good barber.Get a good shave on the inside and outside of your heads.
My friend go and make a research on your own to find out what does KARSILAMAS means. I'll give you some iinformation to start. KARSILAMAS word comes from KARS region and the GREEK villages there were called KARSILIKIA. Ko KARSILAMAS is the name of the dances from these villages. So you have to find a good barber and shake your head a little bit because it seems that you're a bit confused. And remember this... Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΚΙ ΑΝ ΠΕΡΑΣΕΝ ΑΝΘΕΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ
@@redsunset1415 It's a very good scientific explanation..Don't disappear around here.Go to a university.What word is derived from the city of TOKAT ? just check him out.Check out NIKSAR'S saplings.NİKSAR'IN FİDANLARI./KALENİN BEDENLERİ...Listen to his video and explain it to me scientifically .Okay?
ua-cam.com/video/9MRYWwCgUck/v-deo.html
@@redsunset1415 Kars dan karşılama,Çorum dan çorba,Tokat dan torba.Buralarda durma.....Sonra Yunancayı da ilave et.Ohhhh ne âlâ Muallâ..
@Ιonas Mikrasiatis Ο Καρσιλαμας είναι αντικριστος χορος αλλά η ονομασία του δε σημαίνει αντικριστος, δεν μεταφράζεται. Ετυμολογικά μπορεί να βγαίνει από το karsi που σημαίνει αντικρι αλλά αυτό δεν μπορεί να αποδώσει πλήρως το όνομά του.
Πολλή Καλός Άρχοντας
Νασε καλα
5
Guzel
Πραγματικά όμορφο. Θα ήθελα να προσθέσω ότι όταν οι Τούρκοι ήρθαν στην Ανατολία, δεν χορούσαν έτσι. Η κληρονομιά μας παραμένει ,,,,
Νασε καλα