Persoonlijke verhalen over palliatieve zorg (6): Ben

Ben is 67 jaar. Hij heeft een verstandelijke beperking. Tot voor drie jaar woonde hij nog in het ouderlijke huis. Daar werd hij liefdevol begeleid door zijn familieleden, totdat hij naar een beschermde woonvorm verhuisde. Ook daar had hij het prima naar zijn zin. Begin 2009 werd Ben echter getroffen door een hersenbloeding. Zijn toestand was zo kritiek dat zorgverleners en familie enige tijd dachten dat hij zou komen te overlijden.
Na enige tijd stabiliseerde zijn toestand, maar de schade was zo groot dat hij sindsdien volledig afhankelijk is van speciale zorg. Communiceren is alleen nog mogelijk via oogcontact. Maar ook dan blijft het raden hoe hij zich werkelijk voelt. Zijn verzorgers weten niet meer duidelijk of Ben verdrietig, blij of boos is. Ben is nu opgenomen in een gespecialiseerd hospice.
Zijn broers Guus en Fred vertellen in deze film het verhaal van Ben. Ze plaatsen onder meer vraagtekens bij de kwaliteit van leven van hun broer. Waar ligt de grens? En mag je als familie zeggen nu is het genoeg, terwijl Ben geen mogelijkheid heeft daarover zelf na te denken en te beslissen?
Deze film is een initiatief van Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL) locatie Eindhhoven in samenwerking met de regionale netwerken Palliatieve Zorg in Brabant en Noord-Limburg.