HAKAN ÇETİNKAYA | KENDİNLE SATRANÇ | 6 Şubat 2023 Depremi Anısına
Вставка
- Опубліковано 1 лют 2024
- 6 Şubat 2023 tarihli büyük deprem felaketi anısına...
“Kendinle Satranç” şarkısı, İZEV İnsani Dayanışma Ekibi (İDE)’nin Hatay, Defne’de gerçekleştirdiği destek faaliyetleri sırasında yaşananlar üzerine İDE üyesi ve müzisyen Hakan Çetinkaya tarafından bestelenmiştir. (Eserin hikayesi Hakan Çetinkaya'nın kaleminden, sabit yorum olarak aşağıya eklenmiştir.)
Söz-Müzik: Hakan Çetinkaya
Gitar-Düzenleme: Caner Kan
Mix-Mastering: Derya Kadayıfcı
Yapım: Socialbrand
Klip Yönetmeni: Hakan Kural
Kurgu: Selin Arslan
Çekim Ekibi: Selin Arslan, Mert Yalçın
Destek Verenler:
İZEV Vakfı ve Yönetim Kurulu Başkanı Merve Kılıç
Prof. Tarık Terzioğlu
Prof. Lemi İbrahimoğlu
#deprem #6şubat #hakançetinkaya
#izev #dayanışma
İZEV Vakfı bünyesinde bulunan İDE (İnsani Dayanışma Ekibi) ile afetin ikinci günü yola çıkarak gittik, Hatay'ın Defne ilçesine. Sabaha karşı bir vakitte ulaşmıştık ve hiç birimiz daha önce öyle bir yıkım ve yalnızlık görmemiştik. Ben ve arkadaşım Murat, sabahın ilk ışıklarıyla, çalışmak üzere koştuk enkazlara. Askerler, AFAD, çeşitli özel arama kurtarma ekipleri, İstanbul, İzmir, Antalya gibi şehirlerden gelen ilçe belediyelerinin ekipleri, biz gibi sivil toplum örgütleri, sivil gönüllüler, yerel halk ve madenciler oradaydılar. Madencilere gittik, "Çalışmaya, sizlere çıraklık etmeye geldik." dedik; hemen kollarımızı sıvamamız gerektiğini söylediler, başladık. Enkazlarda temizlik işleri verildi bize, moloz ve taş taşıdık. Kurtarma ekiplerinin rahat çalışabilmesi için ciddi bir temizlik işi vardı. Bir mahalleye gönderildik sonra ve onu gördük!
Sürekli parmaklarını ısıran, saçlarını koparmak ister gibi çekiştiren, amaçsızca olduğu yerde dönüp duran ve daima yere bakan genç bir adam.. Hasan...
Bir bina hayal edin istiyorum; ayakta, yıkılmamış ama sağında/solunda hiç dayanağı olmadığı halde yan yatmış! Yıkılması için tek bir dokunuş yeter gibi duran, sanki kuvvetli bir rüzgar esse bile devrilecek, görünürde katlı bir bina... Neden mi görünürde? Giriş katında bulunan dükkan, olduğu gibi çökmüş çünkü. Aslında üç buçuk diye tanımlanan bir kat sayısı ve görünümü varmış. Apartman girişinde giriş kapısı ve bir dükkan.. hatırlayınız, ülkemizde pek çok bina öyledir değil mi? Girişin altında da bir kat var ve orada da iki daire! İşte o zemin katta yaşıyormuş Hasan'ın ailesi. Anne, baba ve abla. Gittiğimizde oradalardı, Hasan onlarla konuşuyordu. Sesleri geliyordu uzak ve derinden de olsa! Duvarlar örtmüştü üzerlerini; gözle dahi görülmeyen aralıklardan geliyordu sesleri. Vaziyeti görünce koştuk ana caddelerdeki enkazlarda çalışan ekiplere.. “Mahalle arasında böyle bir durum var.” dedik. Önce AFAD ekibi, hemen ardından madenciler ve bir özel kurtarma ekibi geldi. Binanın duruşunu gören herkes şaşkınlığını belirtti, sonra da fikirlerini dile getirdiler Hasan'a. Kararı o verecekti... Ailesi için karar vermek zorundaydı; vereceği hiç bir kararın garantisi yoktu. Öyle bir zorluğu daha önce hiç görmedim ben. Hangi yol seçilse mutlak yıkımlar olacaktı ve tüm yıkımlar da kayıplara sebep olacaktı sanki. Kimse, "Bu yöntem hayatları kurtarır." diyemiyor, herkes olasılıkları anlatıyordu. O anı gördüm, gözlerimle! Hasan, bükülmüş işaret parmağını, koparırcasına ısırıyor, gözlerini açabildiği kadar açmış yere bakıyor, tüm olasılıklar yerde yazıyormuş gibi hesaplar yapıyor gibiydi.
Gözümde bir satranç tahtası belirdi ve gözleriyle hamleleri hesaplayan bir satranç oyuncusunu izliyor gibiydim. Gördüğüm hayalin gerçekliğini şu sözü ile fark ettim: "Her durumda en az birini feda etmem gerekecek yani!" Tahtaya bakıp doğru strateji için, ilk hangi piyonu feda etmesi gerektiğini düşünen bir oyuncu misali…
Ona eşlik ettiğim tüm o zamanların bütününde, onun hikayesinden bütünü, büyük resmi görmeye çalıştım ve aslında şarkının sözleri oluşuverdi aklımda. Orada, öyle bir yalnızlık, çaresizlik, belirsizlik, ne yapacağını bilmezlik durumunda öyle kolaydı ki, diğer her şeyi ve herkesi suçlamak! Doğaya meydan okunmuştu yıllarca ve kaybedilmişti. Kimse suçlu da değildi, hiç bir kimse masum da!
Geride kalanların söyledikleri, haykırdıkları, acıyla bağırdıkları sözlerdi aslında, "Kendinle Satranç" şarkısının sözleri. Onlar yazmışlardı; ben şarkı sözü düzenine getirmiştim. Şöyle şeyler işitmiştim: "Bizden kimse kalkıp gelmedi bak.. Ama “elin gevuru” dedikleriniz burada!" Söylediği kişi bir AFAD çalışanıydı.. Oradaydı aslında ve başka ülkelerden gelen ekipleri de onlar getirmişlerdi; ulaşmalarını onlar sağlamıştı. Aklıma, Fatih Sultan Mehmet'in Urban ustayı getirişi gelmişti. Kendi kayıplarına "piyon" yakıştırmasını yine kalanlar yapmıştı… Dedim ya, suçlu bulmak en kolay olandı; iğneyi başkasına çuvaldızı kendimize batırmak bir gelenekti çünkü. Peki bence bir suçlu var mıydı? Vardı; bilememek. Bilmemek, tüm hepimizin, bizim tek ve en büyük suçumuzdu. Her adımlarında ne yaptıklarını ve yapmaları gerektiğini bilen insanlar madencilerdi. Sadece onlar biliyordu.. Nedeni apaçık ortadaydı: onlar daima göçükler altında çalışan, sahada eğitimli insanlardı.
Dostlar! Öyle büyük, öyle büyük bir felaketti ki, orada olan neredeyse hiç kimse emsalini görmemiş, tecrübe etmemişti. “Bir” olundu, ben gördüm, “biz” olundu... Tek yürek, tek nefes de olundu ama hiç biri bilerek, deneyimle, bilinçle olunamadı maalesef. Dedim ya, benim gördüğüm tek bir suçlu vardı; bilememek.. bilmemek. Artık, hayatta kalabilmeyi ve hayat kurtarmayı öğrenebilmemiz ümidimle... İyi niyeti, insani yardımı gözlerimle gördüm. TEK EKSİĞİMİZ DOĞRU BİLGİ!
06 Şubat 2023 günü, hayatını kaybeden tüm insanlarımıza Allah'tan rahmet, yakınlarına ve tüm Türkiye' ye başsağlığı ve sonsuz sabır diliyorum.
Son olarak tek bir temennide ve ricada bulunmak istiyorum huzurunuzda; yalvarırım suçlu aramayı ve ilk iş olarak suçlamayı bırakalım. Önce "biz" ve "bir" olalım, yaralarımızı saralım. Sonrasını daha akılcı bir sonraya bırakalım.
Hakan Çetinkaya
yüreğinize sağlık çok acı söyleyecek söz bulamadım.
Tüm yanlız ve devasizlara saygiyla bir kez daha sabırlar diliyorum yürek sesiniz için tesekkurlerrrr❤❤❤
Biz sizlere sonsuz teşekkür ederiz. Unutulmaması ve artık öğrenilmesi ümidimizle. Bizimle biz olduğunuz için biz teşekkür ederiz.
😢