Πολύ σωστά τοποθετείται η κυρία σχετικά με τους επαγγελματίες. Οι γονείς θα πρέπει να πάρουν θέση και να διευκρινίσουμε ότι τα παιδιά μας καταλαβαίνουν .
Κι αυτό και ενήλικες που είμαστε το κάνουν να μιλάνε άσχετα μπροστά σαν να μην είμαστε εκεί να μας λένε ψέματα μες στη μούρη μας η να προσπαθούν να μας εξαπατήσουν πιστεύοντας ότι δεν έχουμε το νοητικό υποβραθρο να το καταλάβουμε. Και μας βγάζουν και τρελούς όταν τους το λεμε
Καλημέρα σας! Θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν κάποιος που έχει αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας από μικρός χωρίς να το γνωρίζει ούτε αυτός, ούτε η οικογένειά του μπορεί να έχει επιπτώσεις στη ζωή του?, και δεύτερον εάν ο αυτισμός του μπορεί να εξελιχθεί σε ψυχική νόσο! Ευχαριστώ!
Οι συνέπειες της μη διάγνωσης είναι σημαντικές καθώς χωρίς διάγνωση δεν έχουν υποστηριχθεί οι ιδιαίτερες ανάγκες του ατόμου. Επιπλέον το χρόνιο masking που τυχόν έχει υιοθετήσει για να επιβιώσει σε έναν μη φιλικό για τον αυτισμό κόσμο περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση και μπορεί να οδηγήσει σε δευτερογενή προβλήματα ψυχικής υγείας.
(Η συνεχεια του σχολιου μου ειναι απο κατω απο το σχολιο μου σαν απαντση διοτι ηταν πολυ μεγαλο) Η κυρία Σοφία Γραβάνη τα είπε όλα τέλεια. Το σημείο που πραγματικά μου άρεσε ήταν όταν ανέφερε ότι το πιο επικίνδυνο στερεότυπο που μας βλάπτει είναι ότι περιμένουν οι γύρω μας από εμάς να είμαστε είτε διάνοιες είτε με χαμηλή νοημοσύνη. Επίσης ταινίες, σειρές το επικροτούν αυτό το στερεότυπο γιατί μας παρουσιάζουν είτε διάνοιες είτε με νοητική αναπηρία. Και στις δύο περιπτώσεις αρνούνται η δεν καταφέρνουν να μας δουν σαν φυσιολογικούς ανθρώπους. Ειδικά όταν είπε ότι (τουλάχιστον όπως εγώ το αντιλήφθηκα) δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δείξουμε κάποια στιγμή τα χαρίσματα μας. Απλά μπορούμε να είμαστε άνθρωποι που τα καταφέρνουν στη ζωή τους με τις ιδιαιτερότητες και τα πλεονεκτήματα μας, τότε ήταν σαν να "έφυγε" ένα βάρος ότι δε χρειάζεται να καταφέρω κάτι εντυπωσιακό για να έχω αξία. Πέρασα μεγάλο μέρος της ζωής μου και δυστυχώς ακόμη να "θρηνώ" που δεν είμαι καμιά διάνοια όπως οι αυτιστικοί σε ταινίες, σειρές είτε πραγματικοί αυτιστικοί. Επίσης μεγάλο μέρος της ζωής μου πέρασα πιστεύοντας ότι έχω χαμηλή νοημοσύνη γιατί πολλοί από τους γύρω μου αυτό πίστευαν λόγω των δυσκολιών μου στη κοινωνικότητα και διαφορές στην επικοινωνία. Στα 24-25 μου δηλαδή 4-5 χρόνια πρίν άρχισα να υποπτεύομαι και να πιστεύω ότι έχω μια φυσιολογική νοημοσύνη. Είχα πέσει θύμα και εγώ αυτού του στερεότυπου, ότι αφού δεν είμαι το ένα άκρο (μια διάνοια με savant ικανότητες) άρα θα είμαι το άλλο άκρο δηλαδή με χαμηλή νοημοσύνη και περιορισμένες ικανότητες. Και όταν τελικά σε τέστ νοημοσύνης έβγαλα τη μέση νοημοσύνη (ήταν υποχρεωτικό να κάνω) τότε ψυχολόγος που ειδικεύεται στον αυτισμό μου είπε ότι έχω πολύ υψηλό δείκτη νοημοσύνης ή επειδή μπορώ να έχω εκφραστικό, δομημένο και κατανοητό τρόπο γραφής ή επειδή με τον καιρό έμαθα μέχρι ένα σημείο κοινωνικούς κανόνες και συμπεριφοράς ή επειδή έχω αντίληψη για πράγματα όπως ο καθένας, αυτό σημαίνει ότι έχω υψηλό IQ. Αλλά και αυτό με τη σειρά του με εκνευρίζει. Μπορώ να κάνω ό,τι μπορεί να κάνει ένας μέσος τυπικός άνθρωπος, γιατί αυτό να θεωρείται υψηλή νοημοσύνη σε εμένα ενώ σε έναν τυπικό άνθρωπο θεωρείται ότι απλά είναι φυσιολογικός;
Όταν αναφέρατε στο βίντεο σας ότι αρχικά πρέπει να μας ανέχονται οι γύρω μας για να μας αποδεχτούν δε μου ακούστηκε και τόσο σωστό ενώ είμαι σίγουρη ότι δε το εννοούσατε με αρνητική χροιά. Η λέξη "ανοχή" μοιάζει σαν να μην θέλουν να μας δεχτούν αλλά αναγκάζονται να το κάνουν. Καταρχάς με βάση την εμπειρία μου έχω παρατηρήσει ότι πολλές φορές εγώ είμαι αυτή που ανέχεται. Και αυτό το εννοώ για οποιονδήποτε άνθρωπο αυτιστικό η μή. Όχι ότι δεν έχει τύχει να με ανεχτούν και εμένα αλλά έχω μάθει από παιδί ότι πρέπει να κάνω υπομονή και είμαι αρκετά παθητικό άτομο, ό,τι με ενοχλεί συνήθως το "καταπίνω". Έχω ανεχτεί προσβολές μπροστά στα μούτρα μου και μετά θεωρείται ότι εγώ είμαι αυτή χωρίς ενσυναίσθηση και κοινωνικές δεξιότητες. Επίσης σίγουρα πολλά άτομα που κάνουν masking θα νιώθουν ότι κάνουν τις περισσότερες υποχωρήσεις. Το ξέρω όμως ότι αυτό είναι δική μου ευθύνη το να μάθω να εκφράζω ό,τι με ενοχλεί. Ίσως η καλύτερη λέξη είναι η "δεκτικότητα". Και οι νευροτυπικοί να μας δεχτούν και οι αυτιστικοί να δεχτούμε τους νευροτυπικούς. Να κάνουμε και οι δύο πλευρές ταυτόχρονα ένα βήμα μπροστά. Επίσης συμφωνώ στο ότι είναι απαίσιο ένα αυτιστικό παιδί να βλέπει τον γονιό του να θρηνεί και να παραπονιέται για το ίδιο. Και αναρωτιέμαι πώς γίνεται να μη τους περνάει καν από το μυαλό ότι είναι τέρμα αγένεια να μιλάνε για το παιδί τους με αρνητικά λόγια ενώ είναι ακριβώς δίπλα τους. Αυτό δεν είναι μεγάλη έλλειψη ενσυναίσθησης; Και μετά είναι αναμενόμενο το συγκεκριμένο παιδί να μη μπορεί να ανθίσει αν από τους γονείς του, τους ψυχολόγους και την ίδια την κοινωνία ακούει κάθε μέρα ότι είναι ένα προβληματικό παιδί και τονίζουν πάντα τα αρνητικά του και τα ελλείμματα του. Και μετά να κατηγορούν και το ίδιο το παιδί. Ενώ οι ίδιοι του λένε ότι δε μπορεί να προοδεύσει σε ακαδημαϊκούς χώρους δηλαδή σχολείο και πανεπιστήμιο ή σε μια εργασία και ότι όσοι τα κατάφεραν ήταν από το πολύ υψηλό IQ, και να το έχουν πείσει ότι οι ικανότητες του είναι είτε περιορισμένες είτε ανύπαρκτες. Επίσης σε κάτι άλλο που συμφώνησα πολύ με την Κυρία Γραβάνη είναι σε αυτό που είπε ότι αν δε την καθορίζει ο αυτισμός της τότε τι την καθορίζει; Αφού ο αυτισμός επηρεάζει ολόκληρη τη ζωή μας. Όσοι χρησιμοποιούν το person first language σίγουρα δεν έχουν κακή πρόθεση όμως αυτό προέρχεται από την αρνητική οπτική τους για τον αυτισμό. Και εγώ έχω ακούσει να λένε ότι ο αυτισμός επηρεάζει ένα μόνο μέρος του εαυτού μας. Αν αυτό ισχύει τότε γιατί το κάνουν τεράστιο θέμα που είμαστε διαφορετικοί; Γιατί μας κολλάνε διάφορα επίθετα; Γιατί έχουν προκαταλήψεις του τι μπορούμε και δεν μπορούμε να κάνουμε; Γιατί πρέπει να αλλάξουμε πάση θυσία ώστε να προσαρμοστούμε στην κοινωνία αν είναι να επηρεάζει μόνο ένα μέρος; Και το δικαιολογούν ότι να μην αφήνουμε τη δυσκολία μας να μας καθορίζει αλλά μετά μας γεμίζουν απελπισία και αρνητικότητα του τι δε μπορούμε να κάνουμε και αν γίνουμε άτομα που δε διεκδικούμε και νιώθουμε άχρηστοι μας ρίχνουν και την ευθύνη ότι εμείς λέμε και κάνουμε τους εαυτούς μας άχρηστους. Τουλάχιστον λίγο πολύ το έχω βιώσει αυτό. Και όλα αυτά τα λέω χωρίς να αναιρώ ότι και σαν άτομα οφείλουμε να προσπαθούμε και όχι να είμαστε έρμαια των απόψεων των άλλων για εμάς. Μου άρεσε πολύ το βίντεο και ελπίζω να ακούσουμε και άλλους αυτιστικούς ανθρώπους να μιλάνε για τα βιώματα τους με θετικό τρόπο η έστω ουδέτερο τρόπο. Επίσης ήθελα να προσθέσω ότι (ελπίζω μην είμαι η μόνη που το έχει παρατήσει) σε ταινίες ή σειρές που υπάρχει ένας αυτιστικός χαρακτήρας σχεδόν πάντα τονίζεται η κοινωνική του δυσκολία. Για παράδειγμα το αυτιστικό άτομο έχει άγνοια του τι αισθάνονται οι γύρω του, έχει άγνοια για κοινωνικούς κανόνες ενώ όλοι οι γύρω του (που είναι υποτίθεται νευροτυπικοί) καταλαβαίνουν αμέσως τα πάντα. Οποιοδήποτε κρυφό μήνυμα κτλ. Αυτό από προσωπική εμπειρία δεν είναι ρεαλιστικό. Ακόμα και νευροτυπικοί μπορεί να μην έχουν και τόσο καλές κοινωνικές δεξιότητες ή να μην καταλαβαίνουν κρυφά νοήματα ή να παρεξηγούν καταστάσεις. Από το Atypical περισσότερο το παρατήρησα αυτό. Η κοπέλα, ο κολλητός και η αδερφή του Σαμ του αυτιστικού πρωταγωνιστή καταλαβαίνουν λες και είναι γνώστες της ανθρώπινης συμπεριφοράς ενώ είναι ίδια ηλικία περίπου με τον Σαμ. Δε ξέρω αν έμενα μου φαίνεται έτσι.
@@amadeustentacles2983 σε ευχαριστώ πολύ για όλη την κατάθεσή σου. Συνεπικουρεί όλα όσα συζητήσαμε με την Σοφία...ας κάνουμε ένα βήμα και οι δύο πλευρές για να συναντηθούμε κάπου στη μέση...κρατώ αυτό γιατί είναι ελπιδοφόρο και γιατί αυτό πρεσβεύω κι εγώ
@@DespoinaStefanidou σε ψυχίατρο ενηλίκων με εμπειρία και βαθιά γνώση του αυτισμού. Συστήνω δε ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή σας εάν το ενδιαφερόμενο άτομο είναι γυναίκα διότι σπανίζουν οι ειδικοί ψυχικής υγείας που γνωρίζουν τον γυναικείο φαινοτυπο του αυτισμού.
Συμφωνώ αλλά η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι ο πόνος που βιώνουν οι αυτιστικοί επειδή ζουν σε μια κοινωνία που δεν τους ακούει, δεν τους βλέπει αλλά μόνο ερμηνεύει με τα δικά της κριτήρια.
@@NeurodiversityGreece αγαπητή, εχώ κόρη τελειοφοιτη ΑΕΙ αριστουχα ,με εξαιρετική φιλομαθεία στις ξένες γλώσσες. 2 πτυχία Ισπανικών και Ολλανδικων μέσα σε 2 χρόνια μαθημάτων. Αριστειο απο το Πανεπιστήμιο ως η καλύτερη και πιο επιμεμελης φοιτήτρια Λάτρης και αρωγός των αδέσποτων ζώων,συμμετέχοντας ενεργά σε καταφύγιο στην Θεσσαλονίκη. Με καλλιτεχνική τάση στην ζωγραφική και εξαιρετικές δημιουργίες. Αυτό το παιδί λοιπον δεν αντέχει την επικοινωνία με τους συνομιλήκους της,δεν μπορεί να εκφραστεί συναισθηματικά σε κανέναν,δεν κατανοεί τον σύγχρονο τρόπο σκέψης,ενοχλείται από ήχους,θορύβους και ακαταστασία,και έχει μια εμμονικη ρουτίνα που μπορεί να την τρελλανει αν της την χαλάσουν.... Κατανοώ τι εννοείτε απολύτως....Δεν είναι εύκολο να προσαρμόσουν λέτε και νοιώθουν δυστυχισμενα Μήπως όμως το πρόβλημα είναι στους άλλους?Στους δήθεν φυσιολογικους που δεν έχουν τέτοιες δεξιότητες και γεμίζουν τις ζωές τους μόνο με ΤΙΚ ΤΟΚ και ΣΕΞ? Χωρίς πνευματισμο? Να ανησυχώ όταν η κορη μου διαβάζει ΝΙΤΣΕ από τα τα 12 και μου ζητάει Βίλχεμ Ράιχ στα 14 ? Με εκτίμηση
Πολύ σωστή και υποπροβλημενη αυτή η λεπτομέρεια που περιγράφει η κυρία.Η αποδοχή πολλές φορές γίνεται με την προϋπόθεση πως ο αυτιστικός είναι μια διάνοια, πράγμα που δεν ισχύει. Οσες πιθανότητες έχει ένας νευροτυπικος να είναι διάνοια άλλες τόσες έχει και ένας αυτιστικός.
Aυτό το στερεότυπο αντανακλάται στη διάθεση πολλών γονέων να τονίζουν στο περιβάλλον τους ότι το παιδί τους είναι υψηλής λειτουργικότητας και άρα εν δυνάμει διάνοια...το επικίνδυνο σε αυτήν την αντίληψη που διαχωρίζει τους αυτιστικούς είναι να επενδυθούν τα πάντα στην αναπτυσσόμενη διάνοια και να αγνοηθούν οι πολλές και σημαντικές ανάγκες υποστήριξης που το άτομο θα συνεχίσει να έχει σε όλη τη διάρκεια της ανάπτυξής του παρ'ότι "υψηλά λειτουργικό"...
@@NeurodiversityGreece ναι ακριβώς και πάει και παραπέρα. Δηλαδή το αυτιστικό άτομο εσωτερικευει αυτό το στερεότυπο , θεωρεί πως είναι μια εν δυνάμει διάνοια, παραμελεί τις ανάγκες του σε άλλους τομείς της προσωπικότητας του και μεγαλώνοντας ανακαλύπτει πως δεν είναι η διάνοια που πίστευε και εκεί ξεκινάει το αυτομαστιγωμα από το οποίο είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγεί καθως το βλέπει ως λογικό και δίκαιο.
@@meeerdock έχει πολλές προεκτάσεις και επιπτώσεις αυτή η στάση. Είναι σαν να σου δίνει η κοινωνία συγχωροχάρτι για την νευροδιαφορετικότητά σου αρκεί να είσαι διάνοια και να χρησιμοποιηθείς ως πολύτιμο γρανάζι που θα αποδίδει το ανάλογο υπερκέρδος...
@@NeurodiversityGreece Εδώ διαφωνώ λίγο με την έννοια πως δεν θεωρώ πως ο μόνος παράγοντας είναι όπως λέτε το κέρδος , υπάρχει και ο παράγοντας της αντίληψης της νευροδιαφορερικοτητας.Δηλαδή ο νευροτυπικος βλέπει εξαιρετική ικανότητα σε κάποιον και θεωρεί πως και οι άλλες ικανότητες βρίσκονται σε μέτριο επίπεδο τουλάχιστον (όπως είναι ένας νευροτυπικος) και κρίνει τον κόσμο βάση αυτής της υπόθεσης. ο αυτιστικός όμως μπορεί να είναι εξαιρετικος σε έναν τομέα και να υστερεί σε άλλους.Αυτό είναι πολύ δύσκολο σε έναν νευροτυπικο να το κατανοήσει και καταλήγει στην κρίση πως ο αυτιστικός είναι κακομαθημένος η δεν προσπαθεί αρκετά. Δηλαδή υπάρχει ενα cognitive εμπόδιο της πλήρους κατανόησης, δεν έχει να κάνει τόσο με το κέρδος και τις ιδεολογίες που το συνοδεύουν.
Υπέροχες και οι δύο. Δωσατε μια αχτίδα φωτός..
@@AnastasiaStathopoulou-vg3hq Ευχαριστούμε θερμά...
❤👏
Πολύ σωστά τοποθετείται η κυρία σχετικά με τους επαγγελματίες. Οι γονείς θα πρέπει να πάρουν θέση και να διευκρινίσουμε ότι τα παιδιά μας καταλαβαίνουν .
Κι αυτό και ενήλικες που είμαστε το κάνουν να μιλάνε άσχετα μπροστά σαν να μην είμαστε εκεί να μας λένε ψέματα μες στη μούρη μας η να προσπαθούν να μας εξαπατήσουν πιστεύοντας ότι δεν έχουμε το νοητικό υποβραθρο να το καταλάβουμε. Και μας βγάζουν και τρελούς όταν τους το λεμε
Δυστυχώς είναι συχνό φαινόμενο...
Καλημέρα σας! Θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν κάποιος που έχει αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας από μικρός χωρίς να το γνωρίζει ούτε αυτός, ούτε η οικογένειά του μπορεί να έχει επιπτώσεις στη ζωή του?, και δεύτερον εάν ο αυτισμός του μπορεί να εξελιχθεί σε ψυχική νόσο! Ευχαριστώ!
Οι συνέπειες της μη διάγνωσης είναι σημαντικές καθώς χωρίς διάγνωση δεν έχουν υποστηριχθεί οι ιδιαίτερες ανάγκες του ατόμου. Επιπλέον το χρόνιο masking που τυχόν έχει υιοθετήσει για να επιβιώσει σε έναν μη φιλικό για τον αυτισμό κόσμο περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση και μπορεί να οδηγήσει σε δευτερογενή προβλήματα ψυχικής υγείας.
(Η συνεχεια του σχολιου μου ειναι απο κατω απο το σχολιο μου σαν απαντση διοτι ηταν πολυ μεγαλο)
Η κυρία Σοφία Γραβάνη τα είπε όλα τέλεια.
Το σημείο που πραγματικά μου άρεσε ήταν όταν ανέφερε ότι το πιο επικίνδυνο στερεότυπο που μας βλάπτει είναι ότι περιμένουν οι γύρω μας από εμάς να είμαστε είτε διάνοιες είτε με χαμηλή νοημοσύνη.
Επίσης ταινίες, σειρές το επικροτούν αυτό το στερεότυπο γιατί μας παρουσιάζουν είτε διάνοιες είτε με νοητική αναπηρία.
Και στις δύο περιπτώσεις αρνούνται η δεν καταφέρνουν να μας δουν σαν φυσιολογικούς ανθρώπους.
Ειδικά όταν είπε ότι (τουλάχιστον όπως εγώ το αντιλήφθηκα) δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δείξουμε κάποια στιγμή τα χαρίσματα μας. Απλά μπορούμε να είμαστε άνθρωποι που τα καταφέρνουν στη ζωή τους με τις ιδιαιτερότητες και τα πλεονεκτήματα μας, τότε ήταν σαν να "έφυγε" ένα βάρος ότι δε χρειάζεται να καταφέρω κάτι εντυπωσιακό για να έχω αξία.
Πέρασα μεγάλο μέρος της ζωής μου και δυστυχώς ακόμη να "θρηνώ" που δεν είμαι καμιά διάνοια όπως οι αυτιστικοί σε ταινίες, σειρές είτε πραγματικοί αυτιστικοί.
Επίσης μεγάλο μέρος της ζωής μου πέρασα πιστεύοντας ότι έχω χαμηλή νοημοσύνη γιατί πολλοί από τους γύρω μου αυτό πίστευαν λόγω των δυσκολιών μου στη κοινωνικότητα και διαφορές στην επικοινωνία.
Στα 24-25 μου δηλαδή 4-5 χρόνια πρίν άρχισα να υποπτεύομαι και να πιστεύω ότι έχω μια φυσιολογική νοημοσύνη. Είχα πέσει θύμα και εγώ αυτού του στερεότυπου, ότι αφού δεν είμαι το ένα άκρο (μια διάνοια με savant ικανότητες) άρα θα είμαι το άλλο άκρο δηλαδή με χαμηλή νοημοσύνη και περιορισμένες ικανότητες.
Και όταν τελικά σε τέστ νοημοσύνης έβγαλα τη μέση νοημοσύνη (ήταν υποχρεωτικό να κάνω) τότε ψυχολόγος που ειδικεύεται στον αυτισμό μου είπε ότι έχω πολύ υψηλό δείκτη νοημοσύνης ή επειδή μπορώ να έχω εκφραστικό, δομημένο και κατανοητό τρόπο γραφής ή επειδή με τον καιρό έμαθα μέχρι ένα σημείο κοινωνικούς κανόνες και συμπεριφοράς ή επειδή έχω αντίληψη για πράγματα όπως ο καθένας, αυτό σημαίνει ότι έχω υψηλό IQ.
Αλλά και αυτό με τη σειρά του με εκνευρίζει. Μπορώ να κάνω ό,τι μπορεί να κάνει ένας μέσος τυπικός άνθρωπος, γιατί αυτό να θεωρείται υψηλή νοημοσύνη σε εμένα ενώ σε έναν τυπικό άνθρωπο θεωρείται ότι απλά είναι φυσιολογικός;
Όταν αναφέρατε στο βίντεο σας ότι αρχικά πρέπει να μας ανέχονται οι γύρω μας για να μας αποδεχτούν δε μου ακούστηκε και τόσο σωστό ενώ είμαι σίγουρη ότι δε το εννοούσατε με αρνητική χροιά. Η λέξη "ανοχή" μοιάζει σαν να μην θέλουν να μας δεχτούν αλλά αναγκάζονται να το κάνουν. Καταρχάς με βάση την εμπειρία μου έχω παρατηρήσει ότι πολλές φορές εγώ είμαι αυτή που ανέχεται. Και αυτό το εννοώ για οποιονδήποτε άνθρωπο αυτιστικό η μή. Όχι ότι δεν έχει τύχει να με ανεχτούν και εμένα αλλά έχω μάθει από παιδί ότι πρέπει να κάνω υπομονή και είμαι αρκετά παθητικό άτομο, ό,τι με ενοχλεί συνήθως το "καταπίνω". Έχω ανεχτεί προσβολές μπροστά στα μούτρα μου και μετά θεωρείται ότι εγώ είμαι αυτή χωρίς ενσυναίσθηση και κοινωνικές δεξιότητες. Επίσης σίγουρα πολλά άτομα που κάνουν masking θα νιώθουν ότι κάνουν τις περισσότερες υποχωρήσεις.
Το ξέρω όμως ότι αυτό είναι δική μου ευθύνη το να μάθω να εκφράζω ό,τι με ενοχλεί.
Ίσως η καλύτερη λέξη είναι η "δεκτικότητα". Και οι νευροτυπικοί να μας δεχτούν και οι αυτιστικοί να δεχτούμε τους νευροτυπικούς. Να κάνουμε και οι δύο πλευρές ταυτόχρονα ένα βήμα μπροστά.
Επίσης συμφωνώ στο ότι είναι απαίσιο ένα αυτιστικό παιδί να βλέπει τον γονιό του να θρηνεί και να παραπονιέται για το ίδιο. Και αναρωτιέμαι πώς γίνεται να μη τους περνάει καν από το μυαλό ότι είναι τέρμα αγένεια να μιλάνε για το παιδί τους με αρνητικά λόγια ενώ είναι ακριβώς δίπλα τους. Αυτό δεν είναι μεγάλη έλλειψη ενσυναίσθησης; Και μετά είναι αναμενόμενο το συγκεκριμένο παιδί να μη μπορεί να ανθίσει αν από τους γονείς του, τους ψυχολόγους και την ίδια την κοινωνία ακούει κάθε μέρα ότι είναι ένα προβληματικό παιδί και τονίζουν πάντα τα αρνητικά του και τα ελλείμματα του. Και μετά να κατηγορούν και το ίδιο το παιδί. Ενώ οι ίδιοι του λένε ότι δε μπορεί να προοδεύσει σε ακαδημαϊκούς χώρους δηλαδή σχολείο και πανεπιστήμιο ή σε μια εργασία και ότι όσοι τα κατάφεραν ήταν από το πολύ υψηλό IQ, και να το έχουν πείσει ότι οι ικανότητες του είναι είτε περιορισμένες είτε ανύπαρκτες.
Επίσης σε κάτι άλλο που συμφώνησα πολύ με την Κυρία Γραβάνη είναι σε αυτό που είπε ότι αν δε την καθορίζει ο αυτισμός της τότε τι την καθορίζει;
Αφού ο αυτισμός επηρεάζει ολόκληρη τη ζωή μας. Όσοι χρησιμοποιούν το person first language σίγουρα δεν έχουν κακή πρόθεση όμως αυτό προέρχεται από την αρνητική οπτική τους για τον αυτισμό.
Και εγώ έχω ακούσει να λένε ότι ο αυτισμός επηρεάζει ένα μόνο μέρος του εαυτού μας. Αν αυτό ισχύει τότε γιατί το κάνουν τεράστιο θέμα που είμαστε διαφορετικοί; Γιατί μας κολλάνε διάφορα επίθετα; Γιατί έχουν προκαταλήψεις του τι μπορούμε και δεν μπορούμε να
κάνουμε; Γιατί πρέπει να αλλάξουμε πάση θυσία ώστε να προσαρμοστούμε στην κοινωνία αν είναι να επηρεάζει μόνο ένα μέρος;
Και το δικαιολογούν ότι να μην αφήνουμε τη δυσκολία μας να μας καθορίζει αλλά μετά μας γεμίζουν απελπισία και αρνητικότητα του τι δε μπορούμε να κάνουμε και αν γίνουμε άτομα που δε διεκδικούμε και νιώθουμε άχρηστοι μας ρίχνουν και την ευθύνη ότι εμείς λέμε και κάνουμε τους εαυτούς μας άχρηστους. Τουλάχιστον λίγο πολύ το έχω βιώσει αυτό. Και όλα αυτά τα λέω χωρίς να αναιρώ ότι και σαν άτομα οφείλουμε να προσπαθούμε και όχι να είμαστε έρμαια των απόψεων των άλλων για εμάς.
Μου άρεσε πολύ το βίντεο και ελπίζω να ακούσουμε και άλλους αυτιστικούς ανθρώπους να μιλάνε για τα βιώματα τους με θετικό τρόπο η έστω ουδέτερο τρόπο.
Επίσης ήθελα να προσθέσω ότι (ελπίζω μην είμαι η μόνη που το έχει παρατήσει) σε ταινίες ή σειρές που υπάρχει ένας αυτιστικός χαρακτήρας σχεδόν πάντα τονίζεται η κοινωνική του δυσκολία.
Για παράδειγμα το αυτιστικό άτομο έχει άγνοια του τι αισθάνονται οι γύρω του, έχει άγνοια για κοινωνικούς κανόνες ενώ όλοι οι γύρω του (που είναι υποτίθεται νευροτυπικοί) καταλαβαίνουν αμέσως τα πάντα. Οποιοδήποτε κρυφό μήνυμα κτλ.
Αυτό από προσωπική εμπειρία δεν είναι ρεαλιστικό. Ακόμα και νευροτυπικοί μπορεί να μην έχουν και τόσο καλές κοινωνικές δεξιότητες ή να μην καταλαβαίνουν κρυφά νοήματα ή να παρεξηγούν καταστάσεις.
Από το Atypical περισσότερο το παρατήρησα αυτό. Η κοπέλα, ο κολλητός και η αδερφή του Σαμ του αυτιστικού πρωταγωνιστή καταλαβαίνουν λες και είναι γνώστες της ανθρώπινης συμπεριφοράς ενώ είναι ίδια ηλικία περίπου με τον Σαμ.
Δε ξέρω αν έμενα μου φαίνεται έτσι.
@@amadeustentacles2983 σ ευχαριστώ! Και ναι, μ αρέσει η "δεκτικότητα" πολύ περισσότερο από το "ανοχή"
@@amadeustentacles2983 σε ευχαριστώ πολύ για όλη την κατάθεσή σου. Συνεπικουρεί όλα όσα συζητήσαμε με την Σοφία...ας κάνουμε ένα βήμα και οι δύο πλευρές για να συναντηθούμε κάπου στη μέση...κρατώ αυτό γιατί είναι ελπιδοφόρο και γιατί αυτό πρεσβεύω κι εγώ
Συμφωνώ όλα που λέτε ως ενήλικας αυτιστική ακόμα ψάχνομαι τι μου αρέσει να κάνω ; Επίσης μας στο πέταμα εμάς …. Παντού στο έργασιακο χώρο
Που γίνεται η διαγνωση;
Eνοεείτε που γίνεται η διάγνωση ενηλίκων;
@@NeurodiversityGreece ναι παρακαλώ.
@@DespoinaStefanidou σε ψυχίατρο ενηλίκων με εμπειρία και βαθιά γνώση του αυτισμού. Συστήνω δε ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή σας εάν το ενδιαφερόμενο άτομο είναι γυναίκα διότι σπανίζουν οι ειδικοί ψυχικής υγείας που γνωρίζουν τον γυναικείο φαινοτυπο του αυτισμού.
Ο καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικη και μοναδικη ψυχοσωματικη οντοτητα
Θεωρω οτι ο αυτισμος ειναι ευλογια δωρο και τυχεροι οσοι λειτουργουν και σκεφτονται κατω απο το πρισμα του
Συμφωνώ αλλά η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι ο πόνος που βιώνουν οι αυτιστικοί επειδή ζουν σε μια κοινωνία που δεν τους ακούει, δεν τους βλέπει αλλά μόνο ερμηνεύει με τα δικά της κριτήρια.
@@NeurodiversityGreece αγαπητή, εχώ κόρη τελειοφοιτη ΑΕΙ αριστουχα ,με εξαιρετική φιλομαθεία στις ξένες γλώσσες.
2 πτυχία Ισπανικών και Ολλανδικων μέσα σε 2 χρόνια μαθημάτων. Αριστειο απο το Πανεπιστήμιο ως η καλύτερη και πιο επιμεμελης φοιτήτρια Λάτρης και αρωγός των αδέσποτων ζώων,συμμετέχοντας ενεργά σε καταφύγιο στην Θεσσαλονίκη.
Με καλλιτεχνική τάση στην ζωγραφική και εξαιρετικές δημιουργίες.
Αυτό το παιδί λοιπον δεν αντέχει την επικοινωνία με τους συνομιλήκους της,δεν μπορεί να εκφραστεί συναισθηματικά σε κανέναν,δεν κατανοεί τον σύγχρονο τρόπο σκέψης,ενοχλείται από ήχους,θορύβους και ακαταστασία,και έχει μια εμμονικη ρουτίνα που μπορεί να την τρελλανει αν της την χαλάσουν.... Κατανοώ τι εννοείτε απολύτως....Δεν είναι εύκολο να προσαρμόσουν λέτε και νοιώθουν δυστυχισμενα Μήπως όμως το πρόβλημα είναι στους άλλους?Στους δήθεν φυσιολογικους που δεν έχουν τέτοιες δεξιότητες και γεμίζουν τις ζωές τους μόνο με ΤΙΚ ΤΟΚ και ΣΕΞ? Χωρίς πνευματισμο?
Να ανησυχώ όταν η κορη μου διαβάζει ΝΙΤΣΕ από τα τα 12 και μου ζητάει Βίλχεμ Ράιχ στα 14 ?
Με εκτίμηση
Πολύ σωστή και υποπροβλημενη αυτή η λεπτομέρεια που περιγράφει η κυρία.Η αποδοχή πολλές φορές γίνεται με την προϋπόθεση πως ο αυτιστικός είναι μια διάνοια, πράγμα που δεν ισχύει. Οσες πιθανότητες έχει ένας νευροτυπικος να είναι διάνοια άλλες τόσες έχει και ένας αυτιστικός.
Aυτό το στερεότυπο αντανακλάται στη διάθεση πολλών γονέων να τονίζουν στο περιβάλλον τους ότι το παιδί τους είναι υψηλής λειτουργικότητας και άρα εν δυνάμει διάνοια...το επικίνδυνο σε αυτήν την αντίληψη που διαχωρίζει τους αυτιστικούς είναι να επενδυθούν τα πάντα στην αναπτυσσόμενη διάνοια και να αγνοηθούν οι πολλές και σημαντικές ανάγκες υποστήριξης που το άτομο θα συνεχίσει να έχει σε όλη τη διάρκεια της ανάπτυξής του παρ'ότι "υψηλά λειτουργικό"...
@@NeurodiversityGreece ναι ακριβώς και πάει και παραπέρα. Δηλαδή το αυτιστικό άτομο εσωτερικευει αυτό το στερεότυπο , θεωρεί πως είναι μια εν δυνάμει διάνοια, παραμελεί τις ανάγκες του σε άλλους τομείς της προσωπικότητας του και μεγαλώνοντας ανακαλύπτει πως δεν είναι η διάνοια που πίστευε και εκεί ξεκινάει το αυτομαστιγωμα από το οποίο είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγεί καθως το βλέπει ως λογικό και δίκαιο.
@@meeerdock έχει πολλές προεκτάσεις και επιπτώσεις αυτή η στάση. Είναι σαν να σου δίνει η κοινωνία συγχωροχάρτι για την νευροδιαφορετικότητά σου αρκεί να είσαι διάνοια και να χρησιμοποιηθείς ως πολύτιμο γρανάζι που θα αποδίδει το ανάλογο υπερκέρδος...
@@NeurodiversityGreece Εδώ διαφωνώ λίγο με την έννοια πως δεν θεωρώ πως ο μόνος παράγοντας είναι όπως λέτε το κέρδος , υπάρχει και ο παράγοντας της αντίληψης της νευροδιαφορερικοτητας.Δηλαδή ο νευροτυπικος βλέπει εξαιρετική ικανότητα σε κάποιον και θεωρεί πως και οι άλλες ικανότητες βρίσκονται σε μέτριο επίπεδο τουλάχιστον (όπως είναι ένας νευροτυπικος) και κρίνει τον κόσμο βάση αυτής της υπόθεσης. ο αυτιστικός όμως μπορεί να είναι εξαιρετικος σε έναν τομέα και να υστερεί σε άλλους.Αυτό είναι πολύ δύσκολο σε έναν νευροτυπικο να το κατανοήσει και καταλήγει στην κρίση πως ο αυτιστικός είναι κακομαθημένος η δεν προσπαθεί αρκετά. Δηλαδή υπάρχει ενα cognitive εμπόδιο της πλήρους κατανόησης, δεν έχει να κάνει τόσο με το κέρδος και τις ιδεολογίες που το συνοδεύουν.
Συμφωνώ και με αυτό ότι αυτισμός για πολλούς σημαίνει ότι πρέπει η σούπερ έξυπνος η σούπερ χαζός και ότι δεν υπάρχει κάτι ενδιαμεσο