Γιάννης Σώκος "ΘΑ ΒΡΕΧΕΙ"

Θα βρέχει.
Σταλαματιές στη στέγη θα χτυπούν γοργά.
Τα παραθύρια σφαλιστά θα κλειούν απόξω μύρια σχρόλογα που ο βοριάς θα λέγει.
Σύγνεφα θα σκούντουφλάν κι ανέμοι πάνω στο καμπαναριό.
Αφέντρα η νυχτιά της γης πέρα στα δέντρα, σκότεινη θ’ απλώνει την ανέμη.
Θα τριζοβολάν ξερά τα φύλλα σμήνος στην αυλή μας.
Από κάτου θά ‘ρχεται βαριά πνοή θανάτου, της λαγκαδιάς η ανατριχίλα.
Οκτώβρης παντού, μέσα μου, γύρω! Θλίψη γλυκιά θ’ απλώνει η φύση. όπως θα γέρνει πριν ξεψυχήσει, λουσμένη μες σε άχραντο μύρο.
Όλα θά ‘ναι όπως πάντα, ίδια.
Μόνο να, καλή, κάτι θα λείπει σαν θα φεύγει ο καπνός με λύπη κι όλο θα βρέχει στα κεραμίδια.