Bende 11 ay önce tek evladımı bir hiç uğruna cinayetle kaybettim 17 yaşındaydı kardeşi abiside yoktu tedavi ile olmuştu kendimi o güne kadar inançlı biri olarak tabir ederdim ama sadece o kadar gerisi yoktu. Evladımı kaybettiğimi haberini verdiklerinde acıdan çok ağladım ama okadar sonrasında kötü bi perişanlık gelmedi ve herkesten metanetinimize sabrımıza dair güzel sözler duyduk fakat bu bizim becerdiğimiz bişey mi bunu rabbim mi bahşetti bilmiyorum.. genelde anneler evlatlarını doğurur ama benim evladım ölerek beni yeniden doğurdu şimdi bambaşka biriyim sabırlı imanlı ve bu hayatı ahiret hayatına göre planlı yaşayan ibadet eden ve evladıyla rabbin katında ve cennetinde buluşmayı canı gönülden isteyen ve bunun için çabalayan bir kulum artık.. Rabbim bu acıyı verdiği kullarına sabrınıda versin inşaAllah ..
Hatice Peker Kardeşim Rabbimizin acıya belaya sabredeni hidayetle mükafatlandırdığı kullarından oluruz inşallah.O’na sığınmamıza vesile olan evlatlarımızla karşılaştığımız anı hayal ettikçe insan daha bir şevkle sarılıyor Rabbine.Daim olsun inşallah bu durum son nefesimize dek.
Kızım paranoid şizofreni tedavisi gören Üniversite öğrencisi harika bir insandı.2010 yılında Haliç Köprüsü’nden atlayarak bu dünyaya veda etti.1 Nisan dı o gün..Haber veren ben oldum çoğu yakınıma..sesimin normalliğinden olsa gerek 1 nisan şakası mı diye soran dahi olmuştu.O zaman idrakım bugünkü gibi olmasa da sanki iki koluma iki melek girmiş ve beni ayakta tutuyordu ve ben morgda dahi kızımla baş başa kalmayı seçerek ona veda sözlerimi sıraladım yarım saat boyunca.Ağlamıyorum diye beni kınayanları umursamadım hiç.Tevafuk..Bugün yine 1 Nisan ..içim özlemle yanıyorken Rabbim beni bu sohbetle karşılaştırdı.Elhamdülillah..
Dilek önder 17 gün arayla aynı acıyı yaşamışız.. bende 17.04.2017 de kaybettim canımın parçası oğlumu.. Rabbim sabırlar versin ve cennetinde evlatlarımıza doymayı nasip etsin ..
Ahsen Kahraman bende ilk günde ağlayıp dövünüp yırtınamadım aşırılık yapamadım bugünde ağlayamıyorum bazen diyorum niye yapamıyorum öyle eskiden sütü dökülse kıyameti koparan ben tek bir hiç uğruna cinayetle evladımı kaybettim ama gıkım çıkmıyor ne intikam ne öfke hiç bir duygu yok bi güç beni dik tutuyor bu sabır lutfunu hakettim mi nasıl hakettim ki bilemiyorum imanım vardı inancım vardı herzaman ama yanında seküler bi hayatım vardı şimdi iste rabbimden ve dinden kurandan peygamberimden başka bir şey yok hayatımda ve beni ayakta tutanlarda bunlar ne psikiyatriye gittim ne anti depresan kullandım çünkü uyuşmaya değil uyanmaya inanıyorum
Bende 11 ay önce tek evladımı bir hiç uğruna cinayetle kaybettim 17 yaşındaydı kardeşi abiside yoktu tedavi ile olmuştu kendimi o güne kadar inançlı biri olarak tabir ederdim ama sadece o kadar gerisi yoktu. Evladımı kaybettiğimi haberini verdiklerinde acıdan çok ağladım ama okadar sonrasında kötü bi perişanlık gelmedi ve herkesten metanetinimize sabrımıza dair güzel sözler duyduk fakat bu bizim becerdiğimiz bişey mi bunu rabbim mi bahşetti bilmiyorum.. genelde anneler evlatlarını doğurur ama benim evladım ölerek beni yeniden doğurdu şimdi bambaşka biriyim sabırlı imanlı ve bu hayatı ahiret hayatına göre planlı yaşayan ibadet eden ve evladıyla rabbin katında ve cennetinde buluşmayı canı gönülden isteyen ve bunun için çabalayan bir kulum artık.. Rabbim bu acıyı verdiği kullarına sabrınıda versin inşaAllah ..
Hatice Peker Kardeşim Rabbimizin acıya belaya sabredeni hidayetle mükafatlandırdığı kullarından oluruz inşallah.O’na sığınmamıza vesile olan evlatlarımızla karşılaştığımız anı hayal ettikçe insan daha bir şevkle sarılıyor Rabbine.Daim olsun inşallah bu durum son nefesimize dek.
Kızım paranoid şizofreni tedavisi gören Üniversite öğrencisi harika bir insandı.2010 yılında Haliç Köprüsü’nden atlayarak bu dünyaya veda etti.1 Nisan dı o gün..Haber veren ben oldum çoğu yakınıma..sesimin normalliğinden olsa gerek 1 nisan şakası mı diye soran dahi olmuştu.O zaman idrakım bugünkü gibi olmasa da sanki iki koluma iki melek girmiş ve beni ayakta tutuyordu ve ben morgda dahi kızımla baş başa kalmayı seçerek ona veda sözlerimi sıraladım yarım saat boyunca.Ağlamıyorum diye beni kınayanları umursamadım hiç.Tevafuk..Bugün yine 1 Nisan ..içim özlemle yanıyorken Rabbim beni bu sohbetle karşılaştırdı.Elhamdülillah..
Dilek önder 17 gün arayla aynı acıyı yaşamışız.. bende 17.04.2017 de kaybettim canımın parçası oğlumu.. Rabbim sabırlar versin ve cennetinde evlatlarımıza doymayı nasip etsin ..
Ahsen Kahraman bende ilk günde ağlayıp dövünüp yırtınamadım aşırılık yapamadım bugünde ağlayamıyorum bazen diyorum niye yapamıyorum öyle eskiden sütü dökülse kıyameti koparan ben tek bir hiç uğruna cinayetle evladımı kaybettim ama gıkım çıkmıyor ne intikam ne öfke hiç bir duygu yok bi güç beni dik tutuyor bu sabır lutfunu hakettim mi nasıl hakettim ki bilemiyorum imanım vardı inancım vardı herzaman ama yanında seküler bi hayatım vardı şimdi iste rabbimden ve dinden kurandan peygamberimden başka bir şey yok hayatımda ve beni ayakta tutanlarda bunlar ne psikiyatriye gittim ne anti depresan kullandım çünkü uyuşmaya değil uyanmaya inanıyorum
*HELAL OLSUN SANA KARDEŞİM*