1991 Madenci Yürüyüşü: Yerin Derinliklerinden Umudun Kararlı Adımlarına

Zonguldak… “Kara Elmas diyarı” derler. Ama 1991’e girilen günlerde Zonguldak’ta madencilerin kazmaları Kara Elması sökmüyordu yerin bağrından. Çünkü 30 Kasımdan beri grevdeydiler. Genel Maden-İş sendikasıyla dönemin ANAP hükümeti arasındaki toplu iş sözleşmesi görüşmeleri, hükümetin düşük zam ve özelleştirme dayatması nedeniyle çıkmaza girmişti. Hükümet madencilerin taleplerine kulak tıkamakla kalmamış, 4 Aralıkta lokavt ilan etmişti.
İşçiler “biz üretmiyoruz, Türkiye işçi sınıfı da üretmesin” diyerek tüm işçi kardeşlerini greve katılmaya çağırdılar. Grevin etkisi tüm Türkiye’ye yayıldı. Esnaf ve belediye işçileri de madencilerle omuz omuza verdi. Güney Afrika başta olmak üzere çeşitli ülkelerden liman işçileri, Türkiye’ye gelecek kömürleri gemilere yüklemeyerek greve destek oldular.
İşçiler arasında böylesine anlamlı bir dayanışma varken Özal hükümeti işçilerin mücadelesini bastırmanın yollarını arıyordu. Sonunda Kara Elmas diyarının sabrı taştı. Sabrı taştı Zonguldak’ın!