Ηταν το 2003-2004 δεν θυμαμαι ακριβως, οταν με το ΤΑΞΙ που οδηγουσα τοτε, πηγαινα με μια κυρια πελατισσα μου, προς Πειραια. Στο δρομο, (απο Φωκιωνος ξεκινησαμε) η κουβεντα ηρθε γυρω απο τις Τεχνες και της ειπα οτι μου αρεσει η ποιηση και συγκεκριμμενα ο Καββαδιας... ''Αληθεια;;'' μου απαντησε. Και συνεχισε ''τοτε να σας γνωρισω μια πολυ καλη μου φιλη, η οποια τον γνωριζε προσωπικα!'' Η εκπληξη μου ηταν αυθορμητη καθως και το...σοκ, με την καλη εννοια! Για να ερθει το δευτερο σοκ, οταν μου ειπε οτι ''μαλιστα της εχει αφιερωσει και ενα του ποιημα!'' Μην πιστευοντας οσα ακουγα την ρωτησα πως λενε την κυρια, μιας και ηξερα ολα του τα ποιηματα καθως και ποιο ειχε αφιερωσει και σε ποιον! ''Αιμιλια Ηβου'' μου απαντησε. Το μυαλο μου ετρεχε σε ολα του τα ποιηματα προσπαθωντας να θυμηθω το ονομα της σε καποια αφιερωση. Δεν θυμομουν καποιο ποιημα αφιερωμενο σε αυτο το ονομα. ''Ειχαν και αλληλογραφια οταν ταξιδευε, γιατι ηθελε κι αυτη να γινει Καπετανιος(!) μιας και καταγοταν απο παραθαλασσιο μερος. Απο τον Βολο'', μου ειπε... Και τοτε...επαθα! Ενοιωσα να μην ημουν εκει! δεν πιστευα αυτο που ακουσα! Μα, της λεω, υπαρχει ενα ποιημα αφιερωμενο ''στο κοριτσι απο τον Βολο''... ''Αυτη ειναι!'' μου απαντησε! Αρχισε να με πιανει ριγος! Της λεω: Το ποιημα αυτο, ειναι ''το Καραντί'' και μαλιστα, ειναι το αγαπημενο μου! Και ακουστε την απιστευτη συμπτωση. Το προηγουμενο βραδυ, στη γιορτη ενος τοτε φιλου, η κοπελλα του, του εκανε δωρο ενα βιβλιο με ποιηματα του Μπορχες και ο καθε ενας ανοιγε τυχαια μια σελιδα και διαβαζε ενα ποιημα. Οταν ηρθε η σειρα μου, τους ειπα οτι δεν θα διαβασω κατι, αλλα θα τους απαγγειλω ενα ποιημα, που ειναι και το αγαπημενο μου... Και ηταν το Καραντί! ''Μπασες στεριες ηλιος πυρρος και φοινικιες, ενα πουλι που ακροβατει στα παταρατσα, γνεφουνε δυο στιγματισμενα μαυρα μπρατσα που αρρωστιες ταχουνε τσακισει τροπικες...'' .... Η συγκινηση μου ηταν μεγαλη! Μετα απο τρεις μερες μερες, γνωρισα την κυρια Ηβου! Μια αριστοκρατικη κυρια της παλιας αρχοντικης Αθηνας! Πρωτιστως, γνωριστηκα με την κορη της, αν θυμαμαι καλα την ελεγαν Ίλια (ας με συγχωρεσει αν κανω λαθος) η οποια μου εδωσε και τα γραμματα, με την προσωπικη τους αλληλογραφια! Δεν πατουσα στη Γη! Δεν το πιστευα! Αργοτερα οταν ηρθε και η μητερα της, μου ειπε ιστοριες με τον Καββαδια, με σκηνες απειρου καλλους, που μονο ο Καββαδιας μπορουσε να σκαρφιστει! Μην τα πολυλογω, περασα τοσα υπεροχα βραδυα με'κεινα τα γραμματα και με τον Καββαδια απεναντι μου να μου μιλαει, καθως καπνιζε το πρωτο απο τα τρια τσιγαρα που ειχε αγορασει απο καποιο Κινεζικο λιμανι! Το σκοταδι του δωματιου μου, σαν της καμπινας του, '' εσκιζε μονο η φωτεινη βελονα του ραδιοφωνου'' Οτι ακριβως ειχα διαβασει, κυριως στη ''Βαρδια'' τα διαβαζα στα ιδια του τα γραμματα, απο τα δικα του χερια! ''Παει το πρωτο...θα ακολουθησουν και τ'αλλα δυο...'' ειπε! Κι εγω τα διαβαζα... Αλλα, κατι πρεπει να'χε μπει στα ματια μου και δεν μπορουσα να δω καλα...ολα θολα τα εβλεπα...και κατι σαν ζεστη ενοιωθα στο μαγουλο μου... Περασα δεκα υπεροχα βραδυα. Βαρδια μαζι του! Επρεπε να τα επιστρεψω... Κρατησα φωτοτυπιες, αλλα δεν συγκρινεται με το να κρατω στα χερια μου τον ιδιο! Ας με συγχωρησετε οσοι το διαβασατε μεχρι τελους, αλλα ηταν μια αναμνηση που με συγκλονησε... Ο αγαπημενος μου Ποιητης, παρεα με τα υπεροχα γραμματα του, με ταξιδεψε σε ολα τα λιμανια και τιςθαλασσεςτου κοσμου... Κυρια Φλεσσα, κυρια 'Ιλια(;) αγαπητη κυρια Αμιλια 'Ηβου, μετα απο εικοσι χρονια, σας ευχαριστω πολυ!
Απίστευτη ιστορία.Πολύ ωραία και συγκινητική.κι εμένα το καραντί είναι το αγαπημένο μου απο τον τιτανοτεραστιο ποιητή μας.και φυσικά το μελοποιημένο από τον τρισμεγιστο Θ.Μικρούτσικο ειδικά με την φωνή της Ρίτας Αντωνοπούλου.
Ένα ΠΟΛΥ μεγάλο ευχαριστώ και από εμένα για την προθυμία σας να μοιραστείτε μαζί μας την υπέροχη αυτή ανάμνηση και ειλικρινά σας μακαρίζω..! Πάντως, να επισημάνω (και χωρίς την παραμικρή ρατσιστική διάθεση) ότι οδηγό ταξί που να συγκινείται τόσο πολύ από την ποίηση και να τη βιώνει με τέτοιο μοναδικό τρόπο, δεν πρέπει να διαθέτει άλλον το εν λόγω επάγγελμα... Αν αυτό είναι το κύριο επάγγελμά σας, εκφράζω τον ειλικρινή μου θαυμασμό για το γεγονός ότι η σκληρή αυτή δουλειά με τις καθημερινές της δοκιμασίες, έχει αφήσει αλώβητες κάποιες ευαίσθητες χορδές της ψυχής σας...!!!
@@Michalis_Hlioupoli Αγαπητε Κυριε Σταυροπουλε, ειλικρινα με συγκινησατε! Σας ευχαριστω, τοσο για τα καλα σας λογια, οσο και για την ευπρεπεια του Λογου σας! Θα σας ''πηγαινε'' να ειστε Ποιητης! (μπορει και να ειστε...) Εχω αλλαξει 22 επαγγελματα και ενα απο αυτα ηταν και το ΤΑΞΙ... Η συνεχης αναζητηση και η ευαισθησια μου, δεν με αφηνε πολυ καιρο στο ιδιο επαγγελμα. Οταν ενοιωθα οτι αυτο που κανω δεν με γεμιζει πια, εφευγα για κατι καινουργιο, διαφορετικο. Κατι σαν συνεχες...μπαρκο! Αγαπητε Κυριε Σταυροπουλε, θα ηθελα επισης να σας ευχαριστησω που ειχατε την καλωσυνη να πειτε εναν καλο Λογο, μια καλη κουβεντα...ανιδιοτελως! Δινει πολυ καλη ενεργεια σε αυτον που την δεχεται, αλλα και σε αυτον που την δινει! Ευχομαι σωματικη και Πνευματικη Υγεια! Καλο βραδυ!
Ευχαριστούμε που το μοιραστήκατε μαζί μας. Η περιγραφή σας είναι γλαφυροτατη. Επίσης μας δυναμώνετε και το αίσθημα της προσμονής για όλα αυτά που αγαπάμε με πάθος. Κάπως, με κάποιο τρόπο, κάποια στιγμή, συμβαίνουν μαγικά ,παράδοξα γεγονότα..
Όταν βγήκε ο Σταυρος του Νότου ήμουν πιτσιρίκι δεκάχρονο.Ακουγωντας στο ραδιόφωνο τα τραγούδια κατευθείαν με χτύπησαν στην καρδιά. Μεγαλωμένος σε απόλυτα ναυτική οικογένεια(Από καμιά εικοσαριά ξαδέρφια μόνο εγώ κι ο αδερφός μου δεν γίναμε ναυτικοί. Οι δύο γιοι μου όμως και δύο ανηψια μου συνεχίζουν.)εβλεπα μπροστά μου τις ατελείωτες ιστορίες του παππού και του πατέρα μου.Ολα όσα οι θείοι μου λέγανε όταν περνούσαν από το σπίτι μας στη Ελευσινα ξεμπαρκαρωντας.Αλλα και στη Χίο αργότερα όλο τέτοια άκουγα... Πως λοιπόν να μην μπω στον ονειρικα ψυχεδελικό κόσμο του Καββαδία με τις εικόνες τους ήχους της θάλασσας και τη μυρωδιά του κατραμιου το ντουμανι του κάρβουνου τα κακοτεχνα τατουάζ τη μαλάρια που με τον πυρετό ης σε πέρναγε σαν άλλο Οδυσσέα στο ενδιάμεσο μεταξύ ζωής και θανάτου....Αργότερα διάβασα τα ποιήματα του και άκουσα και τη Φατα Μοργκανα με την αγγελική φωνή της Μαρίζας Κωχ.Ισως το πλέον ερωτικό και αλληγορικο ποίημα του.Τεράστιος Αληθινός Ελεύθερος Αθάνατος!!!!
Υπέροχο Ντοκουμέντο!!! ...Δέν υπάρχει στόν πλανήτη ολόκληρο, Ποιητής που νά έχη υμνήσει τήν θάλασσα , όσο ο Μοναδικός καί δικός μας Νίκος Καββαδίας... Ευχαριστώ πολύ γιά τήν ανάρτηση.
Ευχαριστουμε πολυ για αυτο το ιστορικο ντοκουμεντο! Υπεροχος Καββαδιας δεν τον αναγνωρισαν οσο επρεπε οι αλλοι λογοτεχνες, αλλα τον λατρεψε ο απλος κοσμος.
Αιώνια η μνήμη στον τεράστιο Νίκος Καββαδίας, τον αγαπώ Αριστούργημά σε όλα του, ένασ γλυκύτατοσ άνθρωπος, έχω μεγάλο σεβασμό και μεγάλη αγάπη ελαφρύ το χώμα τού ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷
Κύριε Nikos Stratis καλησπέρα. Ο παππούς μου και ο Καββαδίας υπήρξαν φίλοι, ταξίδευαν μαζί, ήταν Κεφαλονίτες, έζησαν στον Πειραιά και έφυγαν από τη ζωή την ίδια χρονιά, το 1975. Πολύ συχνά σκέφτομαι τί ιστορίες θα είχαν να πούν αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι από τη θάλασσα που τόσο αγάπησαν. Ήμουν πολύ μικρή όταν έφυγαν. Αν γνωρίζατε τον Καββαδία, ίσως γνωρίζατε και τον παππού μου, Νίκος κι εκείνος, Κολλύρης, πρώτος μηχανικός. Thanos Panagopoulos, ευχαριστούμε
@@lenag9099 Εγω γνωρισα και τον ποιητη και τον συναδελφο παππου σας, στην Ενωση Μηχανικων στο καφενειο στον Πειραια οταν εκανα εγραφη δοκιμος μηχανικος τοτε. τελη του 1974. Ο παππους σας ηταν που μου ειπε οτι ο Κολλιας οπως τον ονομασε ηταν μαρκονης και ποιητης
@@homoerectus7304 Καλησπέρα σας. Αν θυμάστε το όνομα του παππούλη μου μετά από 50 χρόνια, τί να πω, μπράβο σας. Με συγκινήσατε γιατί ήταν ένας χρυσός άνθρωπος. Σύχναζαν και στην Ένωση Μηχανικών γιατί έβρισκαν φίλους. Να είστε καλά
Ο ποιητής της θάλασσας που μόνη του έγνοια ήταν όταν πεθάνει νά θαφτεί στο υγρό της στοιχείο, απαγγέλει ένα από τα καλύτερα ποιήματα του. Είμαι περήφανος που είναι Έλληνας...
Σας ευχαριστούμε...!!! Είναι πράγματι ένα ανεκτίμητο ιστορικό ντοκουμέντο (όπως έχουν γράψει πολλοί), του οποίου η προστιθέμενη αξία θα αυξάνεται, σττο πέρασμα του χρόνου. "ΚΑΡΑΝΤΊ " αυτό!!!
Το 1965 ήταν ακόμα άγνωστος. Ολες οι μελοποιήσεις έγιναν μετά τον θάνατό του (1975). Ο «Ιδανικός κι ανάξιος εραστής», κυκλοφόρησε το 1975 με το δίσκο «Τρίτη Ανθολογία» σε μουσική Γιάννη Σπανού και ερμηνεία Κώστα Καράλη. Ο "Σταυρός του Νότου" του Θ.Μικρούστικου το 1979 ... τελικά η αξία των ποιητών αναγνωρίζεται μετά το θάνατό τους ...
Στο «δικό μας» Καββαδίας ναι· η αναγνώριση χρειάστηκε το μαγικό χέρι κυρίως του αξέχαστου Θάνου Μικρούτσικου όπου btw ο Σταύρος του Νότου είχα διαβάσει παλιά ότι είναι ο δίσκος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στο ελληνικό πεντάγραμμο με πάνω από 2 εκατομμύρια αντίγραφα ! Όμως θρύλοι που δεν είχαν μουσική επένδυση όπως ο Καβάφης στιγμάτισαν την ποίηση από την εποχή που ζούσαν. ΑΞΕΧΑΣΤΗ η συνάντηση και η επική αναφορά στον αλεξανδρινό από τον Νίκο Καζαντζάκη.
@@athanassiosdesigner Συμφωνώ με την παρατήρησή σου, αν και δεν θα έπρεπε να βάζουμε στη ζυγαριά τον Καβάφη. Το μέγεθος του Καβάφη μας ξεπερνάει όλους. Σε κάθε περίπτωση, ο χρόνος που θα αναγνωριστεί το έργο ενός ποιητή δεν έχει σημασία για τον ίδιο τον ποιητή μιας και ο ίδιος δεν γράφει για "αναγνώριση" αλλά επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και όπως έλεγε ο Ρίτσος "γράφω γιατί δεν μπορώ να μη γράφω ...". Αυτό όμως έχει ιδιαίτερη σημασία για την κοινωνία που όσο αργεί να αναγνωρίσει την αξία τόσο η ίδια καθυστερεί σε πνευματικότητα από τα χρόνια που πήγαν χαμένα ... και εδώ φαίνεται πως ελληνική κοινωνία την εποχή του Καβάφη είχε καλά αντανακλαστικά ...
Πεθανε 10 χρονια μετα απο αυτο το βιντεο, λιγο πριν ξαναμπαρκαρει...σε φιλο του πριν πεθανει, ειπε: εγινε αυτο που παντα φοβομουν...θα πεθανω στη στερια.
Δυστυχώς η ποίησή του, μεγαλειώδης και εντελώς πρωτότυπη, ευτελίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τη μελοποίηση του Μικρούτσικου, έτσι η "Βάρδια", το σπουδαίο του πεζογράφημα, θα μένει αέναος φωτεινός φάρος να μας θυμίζει πόσο σπουδαίος λογοτέχνης υπήρξε.
Ηταν το 2003-2004 δεν θυμαμαι ακριβως, οταν με το ΤΑΞΙ που οδηγουσα τοτε, πηγαινα με μια κυρια πελατισσα μου, προς Πειραια. Στο δρομο, (απο Φωκιωνος ξεκινησαμε) η κουβεντα ηρθε γυρω απο τις Τεχνες και της ειπα οτι μου αρεσει η ποιηση και συγκεκριμμενα ο Καββαδιας... ''Αληθεια;;'' μου απαντησε. Και συνεχισε ''τοτε να σας γνωρισω μια πολυ καλη μου φιλη, η οποια τον γνωριζε προσωπικα!'' Η εκπληξη μου ηταν αυθορμητη καθως και το...σοκ, με την καλη εννοια! Για να ερθει το δευτερο σοκ, οταν μου ειπε οτι ''μαλιστα της εχει αφιερωσει και ενα του ποιημα!'' Μην πιστευοντας οσα ακουγα την ρωτησα πως λενε την κυρια, μιας και ηξερα ολα του τα ποιηματα καθως και ποιο ειχε αφιερωσει και σε ποιον! ''Αιμιλια Ηβου'' μου απαντησε. Το μυαλο μου ετρεχε σε ολα του τα ποιηματα προσπαθωντας να θυμηθω το ονομα της σε καποια αφιερωση. Δεν θυμομουν καποιο ποιημα αφιερωμενο σε αυτο το ονομα. ''Ειχαν και αλληλογραφια οταν ταξιδευε, γιατι ηθελε κι αυτη να γινει Καπετανιος(!) μιας και καταγοταν απο παραθαλασσιο μερος. Απο τον Βολο'', μου ειπε... Και τοτε...επαθα! Ενοιωσα να μην ημουν εκει! δεν πιστευα αυτο που ακουσα! Μα, της λεω, υπαρχει ενα ποιημα αφιερωμενο ''στο κοριτσι απο τον Βολο''... ''Αυτη ειναι!'' μου απαντησε! Αρχισε να με πιανει ριγος! Της λεω: Το ποιημα αυτο, ειναι ''το Καραντί'' και μαλιστα, ειναι το αγαπημενο μου! Και ακουστε την απιστευτη συμπτωση. Το προηγουμενο βραδυ, στη γιορτη ενος τοτε φιλου, η κοπελλα του, του εκανε δωρο ενα βιβλιο με ποιηματα του Μπορχες και ο καθε ενας ανοιγε τυχαια μια σελιδα και διαβαζε ενα ποιημα. Οταν ηρθε η σειρα μου, τους ειπα οτι δεν θα διαβασω κατι, αλλα θα τους απαγγειλω ενα ποιημα, που ειναι και το αγαπημενο μου... Και ηταν το Καραντί! ''Μπασες στεριες ηλιος πυρρος και φοινικιες, ενα πουλι που ακροβατει στα παταρατσα, γνεφουνε δυο στιγματισμενα μαυρα μπρατσα που αρρωστιες ταχουνε τσακισει τροπικες...'' .... Η συγκινηση μου ηταν μεγαλη! Μετα απο τρεις μερες μερες, γνωρισα την κυρια Ηβου! Μια αριστοκρατικη κυρια της παλιας αρχοντικης Αθηνας! Πρωτιστως, γνωριστηκα με την κορη της, αν θυμαμαι καλα την ελεγαν Ίλια (ας με συγχωρεσει αν κανω λαθος) η οποια μου εδωσε και τα γραμματα, με την προσωπικη τους αλληλογραφια! Δεν πατουσα στη Γη! Δεν το πιστευα! Αργοτερα οταν ηρθε και η μητερα της, μου ειπε ιστοριες με τον Καββαδια, με σκηνες απειρου καλλους, που μονο ο Καββαδιας μπορουσε να σκαρφιστει! Μην τα πολυλογω, περασα τοσα υπεροχα βραδυα με'κεινα τα γραμματα και με τον Καββαδια απεναντι μου να μου μιλαει, καθως καπνιζε το πρωτο απο τα τρια τσιγαρα που ειχε αγορασει απο καποιο Κινεζικο λιμανι! Το σκοταδι του δωματιου μου, σαν της καμπινας του, '' εσκιζε μονο η φωτεινη βελονα του ραδιοφωνου'' Οτι ακριβως ειχα διαβασει, κυριως στη ''Βαρδια'' τα διαβαζα στα ιδια του τα γραμματα, απο τα δικα του χερια! ''Παει το πρωτο...θα ακολουθησουν και τ'αλλα δυο...'' ειπε! Κι εγω τα διαβαζα... Αλλα, κατι πρεπει να'χε μπει στα ματια μου και δεν μπορουσα να δω καλα...ολα θολα τα εβλεπα...και κατι σαν ζεστη ενοιωθα στο μαγουλο μου... Περασα δεκα υπεροχα βραδυα. Βαρδια μαζι του! Επρεπε να τα επιστρεψω... Κρατησα φωτοτυπιες, αλλα δεν συγκρινεται με το να κρατω στα χερια μου τον ιδιο! Ας με συγχωρησετε οσοι το διαβασατε μεχρι τελους, αλλα ηταν μια αναμνηση που με συγκλονησε... Ο αγαπημενος μου Ποιητης, παρεα με τα υπεροχα γραμματα του, με ταξιδεψε σε ολα τα λιμανια και τιςθαλασσεςτου κοσμου... Κυρια Φλεσσα, κυρια 'Ιλια(;) αγαπητη κυρια Αμιλια 'Ηβου, μετα απο εικοσι χρονια, σας ευχαριστω πολυ!
Απίστευτη ιστορία.Πολύ ωραία και συγκινητική.κι εμένα το καραντί είναι το αγαπημένο μου απο τον τιτανοτεραστιο ποιητή μας.και φυσικά το μελοποιημένο από τον τρισμεγιστο Θ.Μικρούτσικο ειδικά με την φωνή της Ρίτας Αντωνοπούλου.
@@thesaints-7-andrew. σ'ευχαριστώ για το σχόλιο και τα συναισθήματά σου!
Ένα ΠΟΛΥ μεγάλο ευχαριστώ και από εμένα για την προθυμία σας να μοιραστείτε μαζί μας την υπέροχη αυτή ανάμνηση και ειλικρινά σας μακαρίζω..!
Πάντως, να επισημάνω (και χωρίς την παραμικρή ρατσιστική διάθεση) ότι οδηγό ταξί που να συγκινείται τόσο πολύ από την ποίηση και να τη βιώνει με τέτοιο μοναδικό τρόπο, δεν πρέπει να διαθέτει άλλον το εν λόγω επάγγελμα...
Αν αυτό είναι το κύριο επάγγελμά σας, εκφράζω τον ειλικρινή μου θαυμασμό για το γεγονός ότι η σκληρή αυτή δουλειά με τις καθημερινές της δοκιμασίες, έχει αφήσει αλώβητες κάποιες ευαίσθητες χορδές της ψυχής σας...!!!
@@Michalis_Hlioupoli Αγαπητε Κυριε Σταυροπουλε, ειλικρινα με συγκινησατε! Σας ευχαριστω, τοσο για τα καλα σας λογια, οσο και για την ευπρεπεια του Λογου σας! Θα σας ''πηγαινε'' να ειστε Ποιητης! (μπορει και να ειστε...) Εχω αλλαξει 22 επαγγελματα και ενα απο αυτα ηταν και το ΤΑΞΙ... Η συνεχης αναζητηση και η ευαισθησια μου, δεν με αφηνε πολυ καιρο στο ιδιο επαγγελμα. Οταν ενοιωθα οτι αυτο που κανω δεν με γεμιζει πια, εφευγα για κατι καινουργιο, διαφορετικο. Κατι σαν συνεχες...μπαρκο! Αγαπητε Κυριε Σταυροπουλε, θα ηθελα επισης να σας ευχαριστησω που ειχατε την καλωσυνη να πειτε εναν καλο Λογο, μια καλη κουβεντα...ανιδιοτελως! Δινει πολυ καλη ενεργεια σε αυτον που την δεχεται, αλλα και σε αυτον που την δινει! Ευχομαι σωματικη και Πνευματικη Υγεια! Καλο βραδυ!
Ευχαριστούμε που το μοιραστήκατε μαζί μας. Η περιγραφή σας είναι γλαφυροτατη. Επίσης μας δυναμώνετε και το αίσθημα της προσμονής για όλα αυτά που αγαπάμε με πάθος. Κάπως, με κάποιο τρόπο, κάποια στιγμή, συμβαίνουν μαγικά ,παράδοξα γεγονότα..
για κάτι τέτοιες στιγμές αγαπώ την τεχνολογία!!! Σας ευχαριστώ από καρδιάς για το ανέβασμα!
Τεράστιος, δεν υπάρχουν λόγια.!!!!!!!!
Όταν βγήκε ο Σταυρος του Νότου ήμουν πιτσιρίκι δεκάχρονο.Ακουγωντας στο ραδιόφωνο τα τραγούδια κατευθείαν με χτύπησαν στην καρδιά. Μεγαλωμένος σε απόλυτα ναυτική οικογένεια(Από καμιά εικοσαριά ξαδέρφια μόνο εγώ κι ο αδερφός μου δεν γίναμε ναυτικοί. Οι δύο γιοι μου όμως και δύο ανηψια μου συνεχίζουν.)εβλεπα μπροστά μου τις ατελείωτες ιστορίες του παππού και του πατέρα μου.Ολα όσα οι θείοι μου λέγανε όταν περνούσαν από το σπίτι μας στη Ελευσινα ξεμπαρκαρωντας.Αλλα και στη Χίο αργότερα όλο τέτοια άκουγα... Πως λοιπόν να μην μπω στον ονειρικα ψυχεδελικό κόσμο του Καββαδία με τις εικόνες τους ήχους της θάλασσας και τη μυρωδιά του κατραμιου το ντουμανι του κάρβουνου τα κακοτεχνα τατουάζ τη μαλάρια που με τον πυρετό ης σε πέρναγε σαν άλλο Οδυσσέα στο ενδιάμεσο μεταξύ ζωής και θανάτου....Αργότερα διάβασα τα ποιήματα του και άκουσα και τη Φατα Μοργκανα με την αγγελική φωνή της Μαρίζας Κωχ.Ισως το πλέον ερωτικό και αλληγορικο ποίημα του.Τεράστιος Αληθινός Ελεύθερος Αθάνατος!!!!
Τεράστιος!!! Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μικρούτσικο που μας τον γνώρισε!
Ένα απέραντο ευχαριστώ σε όλους όσους εργάστηκαν, για να μας εινσι προσβάσιμα αυτά τα διαμάντια, που αλλιώτικα ποτέ δεν θα τα χαιρόμασταν.
Υπέροχο Ντοκουμέντο!!! ...Δέν υπάρχει στόν πλανήτη ολόκληρο, Ποιητής που νά έχη υμνήσει τήν θάλασσα , όσο ο Μοναδικός καί δικός μας Νίκος Καββαδίας... Ευχαριστώ πολύ γιά τήν ανάρτηση.
Τι όμορφη έκπληξη ήταν αυτή.Ο Καββαδίας με σάρκα και οστά απαγγέλλοντας τα ποιήματα του . Ευχαριστούμε πολύ για αυτό το υλικό ♥️👍
Ευχαριστουμε πολυ για αυτο το ιστορικο ντοκουμεντο!
Υπεροχος Καββαδιας δεν τον αναγνωρισαν οσο επρεπε οι αλλοι λογοτεχνες, αλλα τον λατρεψε ο απλος κοσμος.
Εξαιρετικη δουλειά, γεια σου Θάνο μόρτη
Σπουδαίος μακάρι να είχαμε τέτοιους χιλιάδες
Τεράστιος αλλά και τόσο υποτιμημένος από κάποιους λογοτεχνικούς κύκλους! Να είστε καλά για το ανέβασμα του βίντεο.
Μεγάλωσα από μικρός με τα μελοποιημένα του ποιήματα και πρώτη φορά τον βλέπω.... Με δέος και θαυμασμό
ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΒΑΔΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΥΧΗ.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΑΛΑ ΑΛΗΘΙΝΟ.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Ο λόγος που είμαι περήφανος για το ονόμα μου.Μόνο δέος για αυτόν τον χαρισματικό άνθρωπο!
Τεραστιε,μεγαλε Καββαδια!!!
Αιώνια η μνήμη στον τεράστιο Νίκος Καββαδίας, τον αγαπώ Αριστούργημά σε όλα του, ένασ γλυκύτατοσ άνθρωπος, έχω μεγάλο σεβασμό και μεγάλη αγάπη ελαφρύ το χώμα τού ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️🇬🇷🇬🇷🇬🇷🇬🇷
Ακούγοντας τον απαγγέλει τα μάτια μου βουρκώνουν. Μα δεν ξέρω αν είναι από λύπη ή από δέος. Μάλλον και από τα δύο.
Γεια σου ρε Νικόλα αθάνατε.Q.R.X. Οι συνάδελφοι σου θα σε θυμόμαστε πάντα.ΚΑΛΟ ΤΑΞΊΔΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΜΕ ΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ
Κύριε Nikos Stratis καλησπέρα. Ο παππούς μου και ο Καββαδίας υπήρξαν φίλοι, ταξίδευαν μαζί, ήταν Κεφαλονίτες, έζησαν στον Πειραιά και έφυγαν από τη ζωή την ίδια χρονιά, το 1975. Πολύ συχνά σκέφτομαι τί ιστορίες θα είχαν να πούν αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι από τη θάλασσα που τόσο αγάπησαν. Ήμουν πολύ μικρή όταν έφυγαν. Αν γνωρίζατε τον Καββαδία, ίσως γνωρίζατε και τον παππού μου, Νίκος κι εκείνος, Κολλύρης, πρώτος μηχανικός.
Thanos Panagopoulos, ευχαριστούμε
@@lenag9099 Εγω γνωρισα και τον ποιητη και τον συναδελφο παππου σας, στην Ενωση Μηχανικων στο καφενειο στον Πειραια οταν εκανα εγραφη δοκιμος μηχανικος τοτε. τελη του 1974. Ο παππους σας ηταν που μου ειπε οτι ο Κολλιας οπως τον ονομασε ηταν μαρκονης και ποιητης
@@homoerectus7304 Καλησπέρα σας. Αν θυμάστε το όνομα του παππούλη μου μετά από 50 χρόνια, τί να πω, μπράβο σας. Με συγκινήσατε γιατί ήταν ένας χρυσός άνθρωπος. Σύχναζαν και στην Ένωση Μηχανικών γιατί έβρισκαν φίλους. Να είστε καλά
To "ιδανικός κι ανάξιος εραστής" ,είναι ένα από τα 10 καλύτερα ποιήματα παγκοσμίως!
"Mal du depart" ο επίσημος τίτλος ;)
Αυθεντικός ναυτικός. Τρεκλιζει η φωνή.. Είναι η βάρδια η βραδινή και η λαμαρίνα η βρώμα, που δεν φεύγει από την ψυχή ποτέ.
Σευχαριστώ θεέ μου που μαξιωσες να ΤΟΝ ακούσω.... και σε ευχαριστώ Θεέ μου που τον γέννησε Έλληνα
Καταπληκτικός και συγκινητικός ποιητής!
ΒΑΘΙΑ ΥΠΟΚΛΙΣΗ!!!
Ο ποιητής της θάλασσας που μόνη του έγνοια ήταν όταν πεθάνει νά θαφτεί στο υγρό της στοιχείο, απαγγέλει ένα από τα καλύτερα ποιήματα του. Είμαι περήφανος που είναι Έλληνας...
Ούτε δυο προτάσεις από αυτές που απήγγειλε ο Καββαδίας, δεν θα μπορούσα να θυμάμαι απ´εξω
Αγαπημένος
Σας ευχαριστούμε...!!!
Είναι πράγματι ένα ανεκτίμητο ιστορικό ντοκουμέντο (όπως έχουν γράψει πολλοί), του οποίου η προστιθέμενη αξία θα αυξάνεται, σττο πέρασμα του χρόνου.
"ΚΑΡΑΝΤΊ " αυτό!!!
Απο τη μια ειναι καταπληκτικο που βλεπω το βιντεο με τον Καββαδια αλλα απο την αλλη ειναι τόσο μικρο σε διαρκεια.
Δεν πειραζει ομως. Εστω και ετσι...
Το 1965 ήταν ακόμα άγνωστος. Ολες οι μελοποιήσεις έγιναν μετά τον θάνατό του (1975). Ο «Ιδανικός κι ανάξιος εραστής», κυκλοφόρησε το 1975 με το δίσκο «Τρίτη Ανθολογία» σε μουσική Γιάννη Σπανού και ερμηνεία Κώστα Καράλη. Ο "Σταυρός του Νότου" του Θ.Μικρούστικου το 1979 ... τελικά η αξία των ποιητών αναγνωρίζεται μετά το θάνατό τους ...
Στο «δικό μας» Καββαδίας ναι· η αναγνώριση χρειάστηκε το μαγικό χέρι κυρίως του αξέχαστου Θάνου Μικρούτσικου όπου btw ο Σταύρος του Νότου είχα διαβάσει παλιά ότι είναι ο δίσκος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στο ελληνικό πεντάγραμμο με πάνω από 2 εκατομμύρια αντίγραφα ! Όμως θρύλοι που δεν είχαν μουσική επένδυση όπως ο Καβάφης στιγμάτισαν την ποίηση από την εποχή που ζούσαν. ΑΞΕΧΑΣΤΗ η συνάντηση και η επική αναφορά στον αλεξανδρινό από τον Νίκο Καζαντζάκη.
@@athanassiosdesigner Συμφωνώ με την παρατήρησή σου, αν και δεν θα έπρεπε να βάζουμε στη ζυγαριά τον Καβάφη. Το μέγεθος του Καβάφη μας ξεπερνάει όλους.
Σε κάθε περίπτωση, ο χρόνος που θα αναγνωριστεί το έργο ενός ποιητή δεν έχει σημασία για τον ίδιο τον ποιητή μιας και ο ίδιος δεν γράφει για "αναγνώριση" αλλά επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και όπως έλεγε ο Ρίτσος "γράφω γιατί δεν μπορώ να μη γράφω ...".
Αυτό όμως έχει ιδιαίτερη σημασία για την κοινωνία που όσο αργεί να αναγνωρίσει την αξία τόσο η ίδια καθυστερεί σε πνευματικότητα από τα χρόνια που πήγαν χαμένα ... και εδώ φαίνεται πως ελληνική κοινωνία την εποχή του Καβάφη είχε καλά αντανακλαστικά ...
Δεν ηταν και τοσο αγνωστος. Το ΡΙΚ του πηρε συνεντευξη και μαλιστα εκεινο το καιρο δεν ηταν κατι το συνηθες.
Ανατριχιασα ακούγοντας τους στίχους του
Ν Καββαδίας ☀️🎸🎸🎸🎸🎸🎸🎸
Τεράστιε Καββαδία. Ένας Οδυσσέας ήσουν!
Μεγαλειο.....Τι να πεις...φτωχα τα λογια...
Η φωνή του δημοσιογράφου μου θυμίζει μάλλον Άνθο Λυκαύγη παρά Κώστα Σερέζη. Μπορεί να έχω και λάθος.
Καταπληκτικό,εμείς τότε δεν είχαμε ακόμη τηλεόραση,τι κρίμα!!!
Με καταγωγή από την Κεφαλονιά
Και ξαφνικα βλέπω τον Καββαδία !!!!!!!!!
Βέεεβαια...!! Μεγάλε Νικόλα
Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΝΑ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ ΛΙΠΕΡΤΗ : Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΟ UA-cam - ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ
Στο σημείωμα πάνω γράφει ότι η συνέντευξη δόθηκε στον Κώστα Σερέζη. Αμφιβάλλω λίγο γιατί η φωνή που ακούγεται δεν νομίζω να είναι του Κώστα Σερέζη.
Νομιζω πως ειναι ο Ανθος Λυκαυγης.
Ακόμα δούλευε στα καράβια ρε;;;
Πεθανε 10 χρονια μετα απο αυτο το βιντεο, λιγο πριν ξαναμπαρκαρει...σε φιλο του πριν πεθανει, ειπε: εγινε αυτο που παντα φοβομουν...θα πεθανω στη στερια.
ΜΕΓΆΛΕ........
παλι καλα που εδωσε συνεντευξη στην Κυπρο για τι εδω μαλλον δεν εδωσε
Θα μείνει στο Πάνθεον των μεγάλων ποιητών Αθάνατος
Παντρεύει ποίηση και ναυτιλία, τί το πιό ελληνικό.
Λαικος ανθρωπος.
Ήσουν ο λούμπεν της τότε εποχής. Πόσο λίγοι ήταν για να καταλάβουν
Ren vriscode ta vivliatu ero sto brindisi galika'
Σταυρος του Νοτου
Εδώ ήταν 55 χρονών και έμοιαζε 70!
Του παστωσε η αλμυρα το δερμα... Πως φαινεται οτι δεν ξες απο θαλασσα?
Σεβαχ δίδαξε τα πλήθη.
Δυστυχώς η ποίησή του, μεγαλειώδης και εντελώς πρωτότυπη, ευτελίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τη μελοποίηση του Μικρούτσικου, έτσι η "Βάρδια", το σπουδαίο του πεζογράφημα, θα μένει αέναος φωτεινός φάρος να μας θυμίζει πόσο σπουδαίος λογοτέχνης υπήρξε.
Γιατί πιστεύετε πως ευτελιστηκε ο Καββαδίας από τη μελοποίηση του Μικρούτσικου;
Ποιητής τέταρτης κατηγορίας....
Constantine Velinis Τι μας λες;Εμένα είναι από τους πολύ αγαπημένους μου!
Είπε κάποιος που αράζει στον καναπέ του..
Τί εννοείς;;;
Φίλε πάντα η ποιότητα και η αξία είναι ψυχικά δεμένη με τους λίγους που την καταλαβαίνουν
Ο όχλος απλά η ακολουθεί η ουρλιαζει
Συμφωνώ,τα δικά σου είναι καλύτερα