Waarom zijn sommige kinderen zo onhandig?
Вставка
- Опубліковано 1 жов 2024
- Kleine kinderen zijn schattig. Niet alleen omdat ze mollige handjes hebben, een buikje dat wat vooruit steekt of grappige dingen zeggen, maar zeker ook omdat ze zo onhandig kunnen zijn. De lepel gaat naast hun mondje, de knoopjes lukken niet en ze trappen bij het voetballen heel wat gaten in de lucht... Maar wat als dat onhandig zijn maar blijft duren... Dan hebben ze misschien wel DCD. Wat dat is, en hoe je ermee omgaat, weet prof revalidatiewetenschappen Katrijn Klingels (UHasselt).
Met stomme verbazing naar deze video gekeken. Op leeftijd 73 behoor ik niet tot de doelgroep. Maar dat onhandige kind ken ik maar al te goed... Het is 1957 en daar loopt ie er tegenaan in de gymzaal... Mijn kinderen moesten altijd lachen als ik weer vloekend tegen de meubels opbotste, gelukkig hebben we er ook om kunnen lachen. Bedankt!
Haaa, je bent nooit te oud om jezelf te leren kennen hé 😉. Fijn om dit te lezen!
Op 3:58 schetsen jullie het beeld dat DCD overerfelijk, bij vroeggeboorte en vaker bij jongens voorkomt. Ik begrijp dat het lastig is om dit op UA-cam te onderbouwen, maar zonder het aantonen van de significatie (correlatie/causaliteit) kan ik deze generalisatie niet voor waar aannemen. Dat is jammer. Kleine moeite om in de voetnoot de bron te vermelden. Dan kunnen we zelf bepalen of err inderdaad een verband ligt.
Kortom: ga zo door. Het zijn informatieve video’s. Maar probeer ze met cijfers te onderbouwen. Dan heb je een ijzersterk verhaal. 👍
Dag Noëll,
In het artikel ‘International clinical practice recommendations on the definition, diagnosis, assessment, intervention, and psychosocial aspects of developmental coordination disorder’ geschreven door R. Blank en S. Vinçon in 2019, ofwel DOI: 10.1111/dmcn.14132, is de wetenschappelijke onderbouwing te vinden voor deze drie beweringen.
Hieronder de zinnen die vanuit het artikel naar deze drie beweringen verwijzen:
- DCD is more common in males than in females, with male:female ratios varying from 2:1 to 7:1.(7,16)
- An over-representation of DCD in preterm and lowbirthweight children (about 2:1) is known and has been emphasized in more recent studies.(7,209-211)
- Meanwhile, the genetic aetiology of DCD seems to be further supported. Findings suggest that there may be shared susceptibility genes for DCD and other neurodevelopmental
disorders; this highlights the need for thorough phenotyping when investigating the genetics of neurodevelopmental disorders. Furthermore, these data provide growing
evidence supporting a genetic basis for DCD.(213)
Hopelijk hebben we zo een antwoord kunnen bieden op je vraag!
Groetjes van de redactie en prof. dr. Katrijn Klingels
Bedankt voor de video.