Στίχοι Το ηχείο με δαιμονίζει το αυτί μου όμως βουίζει αυτό που δείχνω κι αυτό που μαι ένα χάπι τα χωρίζει αυτό που θέλω κι αυτο που χω ένα χάδι τα χωρίζει μια παλια μου καύλα το μυαλό μου πιπιλιζει σαν σταχτη στο ποτο μου επικινδυνα ζαλιζει ειναι βραδυ το κρανιο μου απο σκεψεις πλημμυριζει καθε σκια στον τοιχο τετοια ωρα με φοβιζει τα λεω χαλαρα λες κι ειναι κατι easy μια μανα για να ζησει τα σκατα σας καθαριζει ενω ο μαλακας καθεται κι απλα πλουτιζει κι εγω την τυχη περιμενω ταχα μου ολο γυριζει σιχαθηκα τα noodles, δεν θελω αλλο ρυζι τα ελαφρα μου συναισθηματα τα εντυσα με συρματα ακουω στον ασυρματο των μπατσων τα μυνηματα γεμιζουν μνηματα, κοβουν της ζωης τα νηματα κανεις πως δεν βλέπεις οσο σου φωναζω κοιτα εισαι με τα θυματα. θυμασαι; τιμα τα πνιγομαστε στο τσιπουρο, αλλοι πνιγονται στα κυματα χυμα τα προβληματα τα ξερατα στα χερια σου παρτα τωρα φιλα τα μονος τροπος για να φαω τελευταια ειναι το ψειρισμα μπαινω σουπερ μαρκετ λες και κυνηγαω θηραμα πειραμα να δω αν αντεχω την πιεση γειωμα στο γειωμα φτασαμε στην υπνωση ξυπνα τα παιδια η αδράνει είναι ίωση (και μαλιστα πολύ κολλητική) έχω εμμονή πάντα να τρώω τα μούτρα μου για όσα δεν κατάφερα πάντα καυχιέμαι το ποιά είμαι θα στο πούνε τα παππούτσια μου περπατάω πάνω κάτω μα βαριέμαι Με πιάνει άγχος όταν κόσμο γνωρίζω ίσως δεν το δείχνω μα το αναγνωρίζω "κάτι κάνω λάθος!" από μεσα μου τσιρίζω όλο παραλογίζομαι νομίζω σε τσαντίζω γεμίζω όμως με χαρά μετά απο λίγο κι αν αρχίσω να μιλάω ουτε αύριο δεν θα φύγω μιλάω σε αγνώστους πιο εύκολα το βράδυ λίγο από κόμπλεξ μου αρέσει το σκοτάδι παρέα με συντρόφισσες θυσίες στο λιβάδι ξόρκια με λαχανικά, χούμους, λίγο λάδι σαν εξωγήινες στα χόρτα κάνουμε στάμπα ένα αλφάδι. Στην μητρόπολη κυνηγώντας το μετρό τρεχω διαρκώς μια απο κει και μια απο δω δεν ξερω ολους τους δρομους της αλλα τους περπατω εχω τους ανθρωπους μου εδω, θελω να τους δω και υστερα για μηνες στο νησι μου να χαθω. Δεν το θέλω αυτό. Η Κέρκυρα με πνίγει, νιώθω να 'μαι λίγη τα ίδια και τα ίδια με περίσσεια λύπη. Βαριέμαι. Δεν έχω λόγο κι απλά παραπονιέμαι μαρεσει να θυμωνεις το ευχαριστιεμαι "τα ίδια μίζερα όλο λέμε" ε τι να κανουμε, να κατσουμε να κλαιμε; οι παιδικες μου αναμνησεις μοιαζουν τωρα ξενες γλώσσες όπως γαλλικά/ γερμανικά όπως λέμε το καλό παντα νικά μα μετα χάνει, ήρθαμε στο πάρτυ σου ντυμένοι ινδιανοι φεραμε αλκόολ και πάλι ομως δεν φτάνει κράτα αποστασεις μην μας δουνε οι ρουφιανοι ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΦΛΩΡΟΣ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΑΛΑΝΙ σαχλό μου βγηκε το κουπλέ το χω παρακάνει Έχω εμμονή πάντα να τρώω τα μούτρα μου για όσα δεν κατάφερα πάντα καυχιέμαι το ποιά είμαι θα στο πούνε τα παππούτσια μου περπατάω πάνω κάτω μα βαριέμαι.
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΟΣΤΡΑ
Δυνατό κομμάτι, απτο beat μεχρι και το rap style
Στίχοι
Το ηχείο με δαιμονίζει το αυτί μου όμως βουίζει
αυτό που δείχνω κι αυτό που μαι ένα χάπι τα χωρίζει
αυτό που θέλω κι αυτο που χω ένα χάδι τα χωρίζει
μια παλια μου καύλα το μυαλό μου πιπιλιζει
σαν σταχτη στο ποτο μου επικινδυνα ζαλιζει
ειναι βραδυ το κρανιο μου απο σκεψεις πλημμυριζει
καθε σκια στον τοιχο τετοια ωρα με φοβιζει
τα λεω χαλαρα λες κι ειναι κατι easy
μια μανα για να ζησει τα σκατα σας καθαριζει
ενω ο μαλακας καθεται κι απλα πλουτιζει
κι εγω την τυχη περιμενω ταχα μου ολο γυριζει
σιχαθηκα τα noodles, δεν θελω αλλο ρυζι
τα ελαφρα μου συναισθηματα τα εντυσα με συρματα
ακουω στον ασυρματο των μπατσων τα μυνηματα
γεμιζουν μνηματα, κοβουν της ζωης τα νηματα
κανεις πως δεν βλέπεις οσο σου φωναζω κοιτα
εισαι με τα θυματα. θυμασαι; τιμα τα
πνιγομαστε στο τσιπουρο, αλλοι πνιγονται στα κυματα
χυμα τα προβληματα
τα ξερατα στα χερια σου παρτα τωρα φιλα τα
μονος τροπος για να φαω τελευταια ειναι το ψειρισμα
μπαινω σουπερ μαρκετ λες και κυνηγαω θηραμα
πειραμα να δω αν αντεχω την πιεση
γειωμα στο γειωμα φτασαμε στην υπνωση
ξυπνα τα παιδια η αδράνει είναι ίωση
(και μαλιστα πολύ κολλητική)
έχω εμμονή πάντα να τρώω τα μούτρα μου
για όσα δεν κατάφερα πάντα καυχιέμαι
το ποιά είμαι θα στο πούνε τα παππούτσια μου
περπατάω πάνω κάτω μα βαριέμαι
Με πιάνει άγχος όταν κόσμο γνωρίζω
ίσως δεν το δείχνω μα το αναγνωρίζω
"κάτι κάνω λάθος!" από μεσα μου τσιρίζω
όλο παραλογίζομαι νομίζω σε τσαντίζω
γεμίζω όμως με χαρά μετά απο λίγο
κι αν αρχίσω να μιλάω ουτε αύριο δεν θα φύγω
μιλάω σε αγνώστους πιο εύκολα το βράδυ
λίγο από κόμπλεξ μου αρέσει το σκοτάδι
παρέα με συντρόφισσες θυσίες στο λιβάδι
ξόρκια με λαχανικά, χούμους, λίγο λάδι
σαν εξωγήινες στα χόρτα κάνουμε στάμπα ένα αλφάδι.
Στην μητρόπολη κυνηγώντας το μετρό
τρεχω διαρκώς μια απο κει και μια απο δω
δεν ξερω ολους τους δρομους της αλλα τους περπατω
εχω τους ανθρωπους μου εδω, θελω να τους δω
και υστερα για μηνες στο νησι μου να χαθω. Δεν το θέλω αυτό.
Η Κέρκυρα με πνίγει, νιώθω να 'μαι λίγη
τα ίδια και τα ίδια με περίσσεια λύπη.
Βαριέμαι. Δεν έχω λόγο κι απλά παραπονιέμαι
μαρεσει να θυμωνεις το ευχαριστιεμαι
"τα ίδια μίζερα όλο λέμε"
ε τι να κανουμε, να κατσουμε να κλαιμε;
οι παιδικες μου αναμνησεις μοιαζουν τωρα ξενες
γλώσσες όπως γαλλικά/ γερμανικά
όπως λέμε το καλό παντα νικά
μα μετα χάνει, ήρθαμε στο πάρτυ σου ντυμένοι ινδιανοι
φεραμε αλκόολ και πάλι ομως δεν φτάνει
κράτα αποστασεις μην μας δουνε οι ρουφιανοι
ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΦΛΩΡΟΣ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΓΙΑ ΑΛΑΝΙ
σαχλό μου βγηκε το κουπλέ το χω παρακάνει
Έχω εμμονή πάντα να τρώω τα μούτρα μου
για όσα δεν κατάφερα πάντα καυχιέμαι
το ποιά είμαι θα στο πούνε τα παππούτσια μου
περπατάω πάνω κάτω μα βαριέμαι.
*μηνύματα καλή μου
To fem rap sta kalytera toy.
Thn agaph mou❤️❤️
ωωωω μερσαρω πολυ στελνω μπολικη αγαπη πισω
τελειο
Tha trelathw 😍
Sygxarhthria sthn apofwnhsh!!!!!!!!!!! 🥰🥰🥰🥰🥰🥰
παλιό καλό MatRix
Dose ponooo!!!!
Όσο μπορώ κι εγώ
LIKE PRIN T AKUSO
ματς ματς λαβ χοουπ γιου λαηκ ιτ
YIEIII
ΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙ ΜΟΥΣΤΟΥ
THUMASAI?
Fovero bro pls min stamatiseis na grafeis
έχω τους ανθρώπους μου εδώ, θέλω να τους δω!
Μήπως να αναρτήσεις τα λόγια;