Аштықтан басқа Күлпаштың мазасын алатын тағы бір ой бар еді. Ол ойдың Күлпашты қинағанына бүгін екінші күн. Қыстың бас жағында, жұртпен қатар соятын малы болмай, жалғыз атты ұрып алып, Мақтым жаяу тілек тілеуге айналған соң, Күлпаштың бірге туған сіңлісі Раушан келіп Күлпашты азғырған: - Осы жаманмен біраз күн өмір өткіздің ғой. Ендігі қалған өмірінді қорлыққа салма... жыл болса ауыр, осы бастан азбас, тозбас қамынды ойла... -деген. Күлпаштың көңілін аудару үшін Раушанның ұсынатын адамы Жұмағазы. - 40 - 50 қарасы бар. Бір ауылдың байы. Бұрынғы қатынынан бала қалған жоқ. Жасы биыл тап 40-та. Оған тисең, өзің би, өзің хан боласың!... -дейді Раушан. Қыстың бас кезінде ептеп күнделік тамақ тауып ашыға қоймағандықтан «байынды тастап, байға ти...» дегенде, Күлпаштың жүрегі тас төбесіне шығып кетті. - Қарағым, Раушанжан-ау, аузың барып неғып айтып отырсың! -деп еді... Арадан екі-үш ай өткен соң аштық шеңгелін қаттырақ салды. Тұрмыс түрі қиындыққа айналған соң, әсіресе, баласының тамақ сұрап жылағанына жаны төзбеген соң, кейбір кейістік тартқан уақыттарда Күлпаштың ойына Раушанның сөзі түсетін болды. Бірақ, ол сөздің өзіне пайдалы, я зиянды екенін бұл уақытқа шейін айырып білген емес. Әйткенмен соны ойлайды, неге ойлайтынын өзі де білмейді... Әрі-сәрі болып жүргенде сіңлісі Раушан тағы келді. Күлпашты көріп аяды, жылады... - Енді өлесің ғой, жазған, мен биыл не айтып едім?! - деді. Күлпаш үндемей ойға шомды. Жүрегінде таласып тұрған екі ой бар: «Жұмағазыға тисем, тамағым тоқ, көйлегім көк болар еді... Калижанды да ашықтырмауға болар еді...» деп ойлайды; «Жастан қосылған қосағым еді. Оны жылатып тастағанда не оңам!..» деп те ойлайды. Екі ойдың бірі жеңіп шыға алмай, өзі қатып отырған Күлпаштың басын одан жаман қатырады... Күлпаштың қажығанын, нақ бұрынғыдай қарысып кетпейтіндігін сезіп Раушан сөзді кесіп айта бастады: - ... Мына күйіңмен ұзаққа бармай өлесің. Сені өлімнен құтқаратын бізде де әл жоқ. Өзіміз де сол Жұмағазыдан күн көріп отырмыз... енді, сөзді қойып, соған ти!.. - деді. Күлпаш күрсінді: - Қалижанды қайтем? - деді. - Ойбай, апа, баланың басы құрысын, әуелі өз қамынды же, артынан алдыра жатарсың, - деді. Байын ауызға алмай, баласын ғана атағаны - Күлпаштың әбден әлсіреп, ескі қайрат, шыдамдылықтан айрылғандығын білдірді. Жұмағазының нұсқауымен келген Раушан, апасының жайын сезген соң істі біржола бітірудің қамына кірісті. Күлпашты қызықтыра сөйледі. -... Не бар тамақ соның үйінде: бұзылмаған қазы, бүрулі ет, шұжықтың саны жоқ... Әлі күнге дастарқаннан наны үзілген емес. Сені алып беремін деп біздің үйдегі күйеуің сөз қылғанда, «одан артық қатынды іздесем де таба алмаймын ғой» деп қутың-қутың етеді... Бұзылмаған қазы, бүрулі етті есіткенде Күлпаштың аузынан суы ағып, ынтығуға айналды. Бүрліктірген аштық, тамақты есіткен соң, Күлпаштың еркін алып, жеңгендей... жүрегі дірілдеп, көзі қарауытып «тием!..» деген сөз еріксіз аузынан атылып шыға жаздап отырып: - Әй, қарағым-ай! - деп өксіп жылап жіберді. - Қарағым- ай, өздерің білші... мен естен танған кісі ғой... - деді. Жамаулы күпіге оранып бүрісіп жатқан Қали жыбырлап: - Әже!.. - деді. - Ау, қарағым! - деді Күлпаш. - Әкем келді ме?.. - Қарағым-ау, әкеңнің қарасы батсын! Таңмен кеткен Мақтым әлі қайтқан жоқ. Күн батуға барып қалды. Боранды ызғырық азырақ серпіліп ашылып, бұлттың жиегінен шыққан күн Мақтымның жамаулы терезесінің көзінен көрініп, босаға жаққа нұрлы сәулесін шаша бастады. Күлпаш пештің қасында. Жанында бүрісіп Қали жатыр. Ойға шомып біраз отырып, «уһ!» деп ауыр күрсінді. Бұл күрсіну - күн батардың алдында катындардың от жағып, тамақ асатынын еске түсіргендіктен шығып отырған емес, бұл жүректі қаптап топтанып, іші-бауырын елжіретіп, тұла бойын удай жайлаған калың касіреттің, ауыр дерттің ұшқыны еді. Бұл дертті Күлпаштың кірсіз таза жүрегіне салып отырған сіңлісі Раушан. Раушанға қосымша болып ызғарын төгіп бүрліктірген аштық!..Өткен өмірінде ойына келмеген істі Күлпаш істегелі отыр. Байынан айырылып екінші адамға, өткен өмірінде ойына кірмеген адамға тиюге уәде берді... ертең мәңгі кетпек. Бірақ қалай кетпек? Қалай айрылмақ?.. Оны
Күлпаш жиіркенішті адам. Өз жаның ойлап сүйген жары мен ұлың тастап опасыздық жасады.Ұлы мен күйеуі бәлкім аштықтан емес ар-ұяттан өлген болар. Ондай әйелдер кәзіргі таңда тіптен көптеп кездесед. Күйеуінің тұрғылықты үйі, машинасы, жұмысы, жай күйі болмаса басын бар, көзің бар демей кете салад. Кәзіргі таңда Күлпаш заманындай емес. Заманымыз дамыған жұмыста жетерлік, ерлі-зайыпты бола тұра қызмет қылып, өмірдің ащы-тұщысын, ыстығы мен суығын бірге көрсе, осындай қиындықтан шыққан болар ед.
Өте керемет оқылған!!! Бірақта музыка жағынан келмейді. Бұл нағыз трагедия ғой!!!! Неге бір күй немесе басқа қазақ шығармаларды коймадыңыз?! Қылқобыз бен домбыраға не жетеді😘 Сиз осы əнгімені ертегі секілді аудиоспекталь койдыңыз. Ол дұрыс емес, осындай оқиғалар шын омірде болды, ашаршылық кездерінде.
Ұзыннан созылған ауылдан оқшау, жеке, маңайында бұдыр жоқ, калың күртіктен моржасы зорға көрініп тұрған шеткергі үйге ауыл сыртындағы жіңішке жолмен жастау әйел аяндай басып келе жатыр. Бұл Күлпаш еді. Жұмағазыға тигеніне жиырма күндей болған. Аштықтың қанды тырнағы Күлпашты бұған да көндірген. Бірақ аштықтан құтылған екем деп қабағы ашылған Күлпаш жоқ. Жұмағазының үйіндегі жиырма күн жиырма жылдан ауыр болды. Әсіресе Қалиды сағынды. Жұмағазының үйіне барған күннің ертеңіне түнде Қали түсіне кірді: Күлпаш үйден шығарда қалқам деп барып Қалидың бетінен сүйгенде, өкпелеген адамдай аузын бүртитып, тұрған орнында қалшиып қалып еді.Түсінде де сол күйін көрді. Аузы бүртиып, көзі әлдеқайда бірдемеге тіреліп қатып қалған... Күлпаш қалқам деп бауырына тартса да, тас секілденіп орнынан қозғалмайды... Бір күні түсінде Мақтымды көреді. О да ренжулі, о да ашулы. Әй, әй! деп Күлпаш бір-екі рет сөйлесе де, Мақтым жауап бермейді... Дүниедегі ең жақсы көретіні байы мен баласын ренжітіп, өзінің бас сауға қылып кеткенін Күлпаш енді ар көре бастады. Өлсем солармен бірге өлсем болмайтын ба еді?! деген ой кірді. Бір жағынан Мақтым жайын ойлайды. Ала дорбаны мойнына іліп алып таңмен тамақ іздеп кетсе, тапсын-таппасын кешке бір оралып соқпай қоймайды. Сондағы азаптанып жүргені қатын-баланың қамы, соларды аштан өлтірмеудің жабдығы, сөйтіп жүрген адамның кадірін білмей тастап кететін не жөні бар еді?!. Күлпаш барғалы қайғы үстіне қайғы жамап, ақырында, бүгін Жұмағазының үйде жоғын пайдаланып, келе жатқаны еді. Күлпаш бұл жолы түрлі ойға мініп келеді. Мақтым ренжімесе, басқа байға тидің деп ашуланбаса, ескі тұрмысқа қайта қайту да ойында жоқ емес. Аяғын екі-үш басып қайта-қайта сол жақ қойнын сипап қарайды. Қойнында екі кесек ет бар: біреуін Қалиға, біреуін Мақтымға деп жасырып пісіріп алған. - Қарағым-ай, етті көргенде не дер екен? - дейді оқта-санда. Күлпаш үйіне жетті. Лапастың есігіне көзі түсіп, жүрегі қалтырап тіксініңкіреді. Есіктің алды күртік қар, із дегеннен дым жоқ!.. Малтығып басып барып үйдің есігіндегі қарды аяғымен ысырып, есікті ашуға айналды... жүрегі лүпілдеп соғып, көзі қарауытып бір түрлі қорқыныш пайда болғандай тәрізденді. Бірақ неден сезіктеніп корыққанын өзі де біле алмады. Білетін жайы да жоқ еді... Жан дәрмен қайраттанып зорға дегенде салдама есікті қозғап, сықырлатып ашты. Суық леп бетке соқгы. Терезеде жарық жоқ, үй тастай қараңғы. Күлпаш қалтыранып кетті, үйге кірерін де, кірмесін де білмеді. Бір аяғын табалдырықтан ішке салып, есіктен қолымен ұстап қалтырап: - Қарағым! - деді. Үн жоқ... - Қарағым, қайдасың?.. Әй, бармысың?.. Жауап жоқ... Күлпаш не қыларын білмеді. Жалтаңдап артына қарады.Жүгіріп терезеге барып күртік қарды қолымен қопарып ашты. Нұрлы күннің сәулесі жамаулы терезе арқылы үйге түсіп, жарық қылды. Түс кезі екен, күн тұп-тура пешке түскен... Қарды тастай беріп Күлпаш жалма-жан сығалап еді, пештің жанында ұйлығып, бүк түсіп құшақтасып жатқан әкелі-балалы екеуіне көзі түсті... Іші елжіреп көзіне жас келді. Ұйықтап жатыр екен деп қуанып, малтыға, сүріне үйге кірді: - Қарағым, Қалижан, тұр!.. Төніп келіп Қалиды сүйейін деп ұмтылғанда, көзі Мақтымның көзіне түсіп кетті: көзі адырайып, аузы ашылып, тісі ақсиып жатыр екен!.. Күлпаш шошып: - Әй... - деді. Бұдан кейін не болғанын өзі де білмей, өліп жатқан байы мен баласын құшақтай құлады.
Ехх , кәзір ауызбен айтқанға оңай ғой , ол кезде ашыққан адам не істемейді , аш адамда галлюцинация болады , отбасы , баласын аман алып қалғысы келді .
Аштық жоқтық не істетпейді... Неткен шыдамдылық барын сорпасын баласына береді... Басқа амалы калдыма 3 кун азықсыз. Күйеуі ол тамақ таппақ болып кетеді.бірақ ештеңе жоқ не істейді..... Жұмағазы тиді бірақ амал қанша. Бала да күйеуі де өлді.
қазақ тери торитасына сәбет режіміне орнағансоң қазақтың турмыс тіршілігін өзгертіп ішкі жақтан итологиясын өзгертіп баи кедеиінен қарамаитын безбуире қоғам қурды ал енді булбізге алла тағала ның бір едкі сынақ деп түсін сек болды.
Читала и плакала. ,,, Бедный мой народ , какие страшные дни пережили.Беймбет Майлин наверное был репрессирован за эту правду.Это голодомор ,,,,
полностью согласна с вами
Кулпаштын монлогын окыгамын 19 20 жасымда сол кезде журегым ауырған казыр жасым 41 де тыпты жыладым казагым не отпеды басынан
Қазақстанда болған ашаршылық туралы алғашқы жазылған Бейімбет Майлиннің Күлпаш әңгімесі. Сол кездегі қазақтардың басынан кешкен оқиғасы.
Керемет, түсінікті қылып оқиды екенсіз👑.
Күлпәш . Қорғансыздың күні . Жетім . Ең аяанышты әңгімелер жылатады адамды .
Блинн тут уже 9 лет почти 10 лет кто из 2021
ту кульпаш жумагазыга тимей кызмет етсе болатын еди го туу у аяанышты го кульпаш та бир😣😓😭😭😭😭😭😭😳
Жұмағазыда тамақ болып тұр ғой.
я тоже сегодня прочитала и плакала,но она сама виновата чтобы өзі қаламаған затты жасады.Не знаю но маган оте катты ұнады)
Керемет роман БМайлин. Ата жақсы жазған. Рахмет кәттә.
МЗ.
Аштықтан басқа Күлпаштың мазасын алатын тағы бір ой бар еді. Ол ойдың Күлпашты қинағанына бүгін екінші күн. Қыстың бас жағында, жұртпен қатар соятын малы болмай, жалғыз атты ұрып алып, Мақтым жаяу тілек тілеуге айналған соң, Күлпаштың бірге туған сіңлісі Раушан келіп Күлпашты азғырған:
- Осы жаманмен біраз күн өмір өткіздің ғой. Ендігі қалған өмірінді қорлыққа салма... жыл болса ауыр, осы бастан азбас, тозбас қамынды ойла... -деген.
Күлпаштың көңілін аудару үшін Раушанның ұсынатын адамы Жұмағазы.
- 40 - 50 қарасы бар. Бір ауылдың байы. Бұрынғы қатынынан бала қалған жоқ. Жасы биыл тап 40-та. Оған тисең, өзің би, өзің хан боласың!... -дейді Раушан.
Қыстың бас кезінде ептеп күнделік тамақ тауып ашыға қоймағандықтан «байынды тастап, байға ти...» дегенде, Күлпаштың жүрегі тас төбесіне шығып кетті.
- Қарағым, Раушанжан-ау, аузың барып неғып айтып отырсың! -деп еді...
Арадан екі-үш ай өткен соң аштық шеңгелін қаттырақ салды. Тұрмыс түрі қиындыққа айналған соң, әсіресе, баласының тамақ сұрап жылағанына жаны төзбеген соң, кейбір кейістік тартқан уақыттарда Күлпаштың ойына Раушанның сөзі түсетін болды. Бірақ, ол сөздің өзіне пайдалы, я зиянды екенін бұл уақытқа шейін айырып білген емес. Әйткенмен соны ойлайды,
неге ойлайтынын өзі де білмейді...
Әрі-сәрі болып жүргенде сіңлісі Раушан тағы келді. Күлпашты көріп аяды, жылады...
- Енді өлесің ғой, жазған, мен биыл не айтып едім?! - деді.
Күлпаш үндемей ойға шомды. Жүрегінде таласып тұрған екі ой бар: «Жұмағазыға тисем, тамағым тоқ, көйлегім көк болар еді... Калижанды да ашықтырмауға болар еді...» деп ойлайды; «Жастан қосылған қосағым еді. Оны жылатып тастағанда не оңам!..» деп те ойлайды. Екі ойдың бірі жеңіп шыға алмай, өзі қатып отырған Күлпаштың басын одан жаман қатырады...
Күлпаштың қажығанын, нақ бұрынғыдай қарысып кетпейтіндігін сезіп Раушан сөзді кесіп айта бастады:
- ... Мына күйіңмен ұзаққа бармай өлесің. Сені өлімнен құтқаратын бізде де әл жоқ. Өзіміз де сол Жұмағазыдан күн көріп отырмыз... енді, сөзді қойып, соған ти!.. - деді.
Күлпаш күрсінді:
- Қалижанды қайтем? - деді.
- Ойбай, апа, баланың басы құрысын, әуелі өз қамынды же, артынан алдыра жатарсың, - деді.
Байын ауызға алмай, баласын ғана атағаны - Күлпаштың әбден әлсіреп, ескі қайрат, шыдамдылықтан айрылғандығын білдірді. Жұмағазының нұсқауымен келген Раушан, апасының жайын сезген соң істі біржола бітірудің қамына кірісті.
Күлпашты қызықтыра сөйледі.
-... Не бар тамақ соның үйінде: бұзылмаған қазы, бүрулі ет, шұжықтың саны жоқ... Әлі күнге дастарқаннан наны үзілген емес. Сені алып беремін деп біздің үйдегі күйеуің сөз қылғанда, «одан артық қатынды іздесем де таба алмаймын ғой» деп қутың-қутың етеді...
Бұзылмаған қазы, бүрулі етті есіткенде Күлпаштың аузынан суы ағып, ынтығуға айналды. Бүрліктірген аштық, тамақты есіткен соң, Күлпаштың еркін алып, жеңгендей... жүрегі дірілдеп, көзі қарауытып «тием!..» деген сөз еріксіз аузынан атылып шыға жаздап отырып:
- Әй, қарағым-ай! - деп өксіп жылап жіберді. - Қарағым- ай, өздерің білші... мен естен танған кісі ғой... - деді.
Жамаулы күпіге оранып бүрісіп жатқан Қали жыбырлап:
- Әже!.. - деді.
- Ау, қарағым! - деді Күлпаш.
- Әкем келді ме?..
- Қарағым-ау, әкеңнің қарасы батсын!
Таңмен кеткен Мақтым әлі қайтқан жоқ. Күн батуға барып қалды. Боранды ызғырық азырақ серпіліп ашылып, бұлттың жиегінен шыққан күн Мақтымның жамаулы терезесінің көзінен көрініп, босаға жаққа нұрлы сәулесін шаша бастады.
Күлпаш пештің қасында. Жанында бүрісіп Қали жатыр. Ойға шомып біраз отырып, «уһ!» деп ауыр күрсінді. Бұл күрсіну - күн батардың алдында катындардың от жағып, тамақ асатынын еске түсіргендіктен шығып отырған емес, бұл жүректі қаптап топтанып, іші-бауырын елжіретіп, тұла бойын удай жайлаған калың касіреттің, ауыр дерттің ұшқыны еді. Бұл дертті Күлпаштың кірсіз таза жүрегіне салып отырған сіңлісі Раушан. Раушанға қосымша болып ызғарын төгіп бүрліктірген аштық!..Өткен өмірінде ойына келмеген істі Күлпаш істегелі отыр. Байынан айырылып екінші адамға, өткен өмірінде ойына кірмеген адамға тиюге уәде берді... ертең мәңгі кетпек. Бірақ қалай кетпек? Қалай айрылмақ?.. Оны
Жоқ болғанша боқ бол деген,жоқ болсаң сен ешкімге керек емессің
История моего многострадального народа😪
Күлпаш жиіркенішті адам. Өз жаның ойлап сүйген жары мен ұлың тастап опасыздық жасады.Ұлы мен күйеуі бәлкім аштықтан емес ар-ұяттан өлген болар. Ондай әйелдер кәзіргі таңда тіптен көптеп кездесед. Күйеуінің тұрғылықты үйі, машинасы, жұмысы, жай күйі болмаса басын бар, көзің бар демей кете салад. Кәзіргі таңда Күлпаш заманындай емес. Заманымыз дамыған жұмыста жетерлік, ерлі-зайыпты бола тұра қызмет қылып, өмірдің ащы-тұщысын, ыстығы мен суығын бірге көрсе, осындай қиындықтан шыққан болар ед.
Жалмауыз сталйн талай боздақтың түбіне жетткен.
Бізге бүгін осыны сабақта көрсетті əдебиет оқуданда оқыдық
Нурай Нур Бул менгой Нурай
Нурай Нур (^_^)
Ой
Нурай Нур нурай менгой ГИБРАТ
Бизде окыдык сабакта шыдамай жылап кеттим
Кайран биздин улы акын жазушыларымыз ау осы заманда болғанда ғой
кітабын оқығаным бар өте қызық
Қазақ киносы керемет екен
Кіргенде куйеуі мен баласы өлі жатыр 😭😭😭😭
Бала кезимизде окыдык қазыр 38 демин ар созин жатка блем есимде
Раушанды Алладан жазасын алсын! Мәңгілік тозақта жансын!
😭
Мектепте окыган едік,тағы да тыңдағым келді.Өте кызык.
Қазақ тарихы , шынайы жарқын әдебиеттің беттерінде бар ,
Бізде окыдык аяанышты
Жұқа әдебиет к!табын қалыңдатар пәннің берекесін келтірер мұғалімнің б!л!кт!л!г!
Біз бұл тақырыпты 3 класта өттик
Ана тілі деген пәнде оқытушы еді осы шығарманы .
Qazaq adebiyetin beretin mugalimge de baylanıstı
Өте керемет оқылған!!! Бірақта музыка жағынан келмейді. Бұл нағыз трагедия ғой!!!! Неге бір күй немесе басқа қазақ шығармаларды коймадыңыз?! Қылқобыз бен домбыраға не жетеді😘 Сиз осы əнгімені ертегі секілді аудиоспекталь койдыңыз. Ол дұрыс емес, осындай оқиғалар шын омірде болды, ашаршылық кездерінде.
Биздин сыныпта осыны корсетты быз 4,,ж"сыныпбыз
Енді не дисің далбаёб
@@kingtre2336 котагымды же
Біздің елімізде ашаршылық жоқ. Өте аянышты. Негізі бұны мен де әдебиет сабагында өткен едым
Мектепте оқыдық,әлі есімде,ұмыту мүмкін емес
Ұзыннан созылған ауылдан оқшау, жеке, маңайында бұдыр жоқ, калың күртіктен моржасы зорға көрініп тұрған шеткергі үйге ауыл сыртындағы жіңішке жолмен жастау әйел аяндай басып келе жатыр.
Бұл Күлпаш еді. Жұмағазыға тигеніне жиырма күндей болған. Аштықтың қанды тырнағы Күлпашты бұған да көндірген. Бірақ аштықтан құтылған екем деп қабағы ашылған Күлпаш жоқ. Жұмағазының үйіндегі жиырма күн жиырма жылдан ауыр болды. Әсіресе Қалиды сағынды. Жұмағазының үйіне барған күннің ертеңіне түнде Қали түсіне кірді: Күлпаш үйден шығарда қалқам деп барып Қалидың бетінен сүйгенде, өкпелеген адамдай аузын бүртитып, тұрған орнында қалшиып қалып еді.Түсінде де сол күйін көрді. Аузы бүртиып, көзі әлдеқайда бірдемеге тіреліп қатып қалған... Күлпаш қалқам деп бауырына тартса да, тас секілденіп орнынан қозғалмайды...
Бір күні түсінде Мақтымды көреді. О да ренжулі, о да ашулы. Әй, әй! деп Күлпаш бір-екі рет сөйлесе де, Мақтым жауап бермейді...
Дүниедегі ең жақсы көретіні байы мен баласын ренжітіп, өзінің бас сауға қылып кеткенін Күлпаш енді ар көре бастады. Өлсем солармен бірге өлсем болмайтын ба еді?! деген ой кірді. Бір жағынан Мақтым жайын ойлайды. Ала дорбаны мойнына іліп алып таңмен тамақ іздеп кетсе, тапсын-таппасын кешке бір оралып соқпай қоймайды. Сондағы азаптанып жүргені қатын-баланың қамы, соларды аштан өлтірмеудің жабдығы, сөйтіп жүрген адамның кадірін білмей тастап кететін не жөні бар еді?!.
Күлпаш барғалы қайғы үстіне қайғы жамап, ақырында, бүгін Жұмағазының үйде жоғын пайдаланып, келе жатқаны еді. Күлпаш бұл жолы түрлі ойға мініп келеді. Мақтым ренжімесе, басқа байға тидің деп ашуланбаса, ескі тұрмысқа қайта қайту да ойында жоқ емес.
Аяғын екі-үш басып қайта-қайта сол жақ қойнын сипап қарайды. Қойнында екі кесек ет бар: біреуін Қалиға, біреуін Мақтымға деп жасырып пісіріп алған.
- Қарағым-ай, етті көргенде не дер екен? - дейді оқта-санда.
Күлпаш үйіне жетті. Лапастың есігіне көзі түсіп, жүрегі қалтырап тіксініңкіреді. Есіктің алды күртік қар, із дегеннен дым жоқ!.. Малтығып басып барып үйдің есігіндегі қарды аяғымен ысырып, есікті ашуға айналды... жүрегі лүпілдеп соғып, көзі қарауытып бір түрлі қорқыныш пайда болғандай тәрізденді. Бірақ неден сезіктеніп корыққанын өзі де біле алмады. Білетін жайы да жоқ еді...
Жан дәрмен қайраттанып зорға дегенде салдама есікті қозғап, сықырлатып ашты. Суық леп бетке соқгы. Терезеде жарық жоқ, үй тастай қараңғы.
Күлпаш қалтыранып кетті, үйге кірерін де, кірмесін де білмеді. Бір аяғын табалдырықтан ішке салып, есіктен қолымен ұстап қалтырап:
- Қарағым! - деді.
Үн жоқ...
- Қарағым, қайдасың?.. Әй, бармысың?..
Жауап жоқ...
Күлпаш не қыларын білмеді. Жалтаңдап артына қарады.Жүгіріп терезеге барып күртік қарды қолымен қопарып ашты. Нұрлы күннің сәулесі жамаулы терезе арқылы үйге түсіп, жарық қылды. Түс кезі екен, күн тұп-тура пешке түскен...
Қарды тастай беріп Күлпаш жалма-жан сығалап еді, пештің жанында ұйлығып, бүк түсіп құшақтасып жатқан әкелі-балалы екеуіне көзі түсті... Іші елжіреп көзіне жас келді. Ұйықтап жатыр екен деп қуанып, малтыға, сүріне үйге кірді:
- Қарағым, Қалижан, тұр!..
Төніп келіп Қалиды сүйейін деп ұмтылғанда, көзі Мақтымның көзіне түсіп кетті: көзі адырайып, аузы ашылып, тісі ақсиып жатыр екен!..
Күлпаш шошып:
- Әй... - деді.
Бұдан кейін не болғанын өзі де білмей, өліп жатқан байы мен баласын құшақтай құлады.
3сыныпта 2томға дейін бар
20 кун неге тастап кеткен баласын😭😭😭 неге өзін ғана ойлады
Ехх , кәзір ауызбен айтқанға оңай ғой , ол кезде ашыққан адам не істемейді , аш адамда галлюцинация болады , отбасы , баласын аман алып қалғысы келді .
жақсы әңгіме.неге барлық әңгімелер аяқсыз қалады
ёёёё сажелейю
Аштық жоқтық не істетпейді...
Неткен шыдамдылық барын сорпасын баласына береді...
Басқа амалы калдыма 3 кун азықсыз. Күйеуі ол тамақ таппақ болып кетеді.бірақ ештеңе жоқ не істейді..... Жұмағазы тиді бірақ амал қанша. Бала да күйеуі де өлді.
Жумагазы неге барымен болспеды екен онбаган
жалгасы кайда
Жалғасы Қайда?
қазақ тери торитасына сәбет режіміне орнағансоң қазақтың турмыс тіршілігін өзгертіп ішкі жақтан итологиясын өзгертіп баи кедеиінен қарамаитын безбуире қоғам қурды ал енді булбізге алла тағала ның бір едкі сынақ деп түсін сек болды.
жалгасы кайдаа
Бізге кеше əдебиеттік оқу да көрдік
Этил Тұяқбай или что
немене сурет
Не сурет
Кус,балык жок па? Бала жасаганнды биледи,неге кыска дайындалмайды? Шоп шалан жиса да ,агаш жесе де атасынын басына кысты кутип жатады жалаптар?
Про такую продажную дешевку я бы не писала...
жалгасы кайдаа
Актолкын Актолкын иə
жалгасы кайда
жок