Kainat ne güzel yaratılmış degilmi bir insan ne kadar kötü olsada olsun asla değişmeyen bir yüreği varsa kendisi değişse bile kötü bir kişi olmazmis evrende böyle dünya ne kadar değişse bile saf ve temiz bir gezegen olduğu için asla değişmiyor kendisi
Göydə və Yer'də olanların elmi Allah'a məxsusdur! Bu videodan biz insanların nə qədər az biliyə sahib olduğumuz bəlli olur. Bu planetlərə işıq sürətilə belə minlərlə il getmək lazım gəlirsə, görün bizlər nə qədər elmə sahib olmalıyıq ki bu planetlərə gedib çıxa bilək.
Paso Video'ya tam destek, sonsuz destek. Takım arkadaşınızdan birini belli konuları anlatan böyle muhabbet gibi bölümleri de olsa bu kanalda. Podcast yayınları da yapılabilir. Sadece belgesel ile yürümüyor kanal.
Paralel Evrenlere Yolculuk Bölüm 1: Bir Kez Daha Bir sabah, her şeyin sıradan olduğu anlardan birinde, Bihter'in aniden ortaya çıkan huzursuz bakışları dikkatimi çekti. O an ne olduğunu tam olarak anlayamadım, ama bir şeylerin ters gittiğini içimde hissettim. Evdeki sessizlik, sanki dev bir fırtınanın öncesi gibi ağır bir hava yaratıyordu. O, bana dönüp "Behlül, seni bir yere götüreceğim," dediğinde, bunu hayatımın en sıradışı anı olarak hatırlayacağımı bilmiyordum. İlk başta, sıradan bir öğle tatili gezisi gibi düşündüm, ama her şey hızla değişecekti. Bihter’in sesi, kulağımda yankı yaparak beynimin derinliklerine işliyordu. "Paralel evrenlere yolculuk yapacağız," dedi. İnanamadım, sanki her kelime başka bir dünyanın kapılarını aralıyordu. O anda, evrenin yapısını sarsacak bir şeyler olduğu belli olmuştu. Bihter, daha önce hiçbir zaman gözlerimin içine bu kadar net bakmamıştı. Yalnızca bu bakış, her şeyin değişeceğinin habercisiydi. Bihter'in garip buluşu, “Cihazı” kullanmak için gerekli tüm malzemeleri masanın üzerinde topladı. Masada ne olduğunu anlamak için bir saniye bile geçmeden, içimdeki belirsizlik büyüdü. Farklı bir zaman diliminde, farklı bir dünyada belki de bir şeyleri değiştirecek, belki de bu evrenin sonunu getirecek bir cihaz vardı. “Yapman gereken tek şey, bana güvenmek,” dedi Bihter. Bir an içimdeki tüm mantık sesleri sustu. Hayatımda neredeyse her şeyden korkarken, bu kadına inanmak zorunda hissettim kendimi. O, bana göz kırptı ve bir tuşa basarak bir kapı açtı. Derin, koyu bir ışık huzmesi içinde, bilinçli olarak ama istemeyerek adımımı attım. İlk başta, her şey boşluk gibiydi. Hiçbir şeyin olmadığı, yalnızca titrek bir ışığın belirgin olduğu bir yer… Sonra, aniden gözlerim farklı renklerde parlamaya başladı ve her şey hızla değişmeye başladı. Bir paralel evrenin eşiğindeydik. Dünyanın başka bir versiyonuna adım atmak üzereydik. Ama bu, sadece başlangıçtı. "Bihter, bu gerçekten nasıl mümkün olabilir?" diye sordum, sesim tedirgindi. O, sakin ama bir o kadar kararlı bir şekilde cevap verdi. “Evrenin her bir anı, her bir kararı, paralel evrenlere yol açar. Her zaman bir alternatif vardır.” O an fark ettim ki, beni bu yolculuğa hazırlarken sadece evrenler değil, duygularımız da değişecek. Bihter, hiç beklemediğim bir hızla yeni bir evrene adım attı. Arkamdan gelerek, sesini duydum, ama onun bakışlarında bana bildik bir şey yoktu. O farklı bir Bihter'di, başka bir versiyonu, başka bir hayatta. “İlk kez mi bir paralel evrende geziniyoruz?” dedim, ama cevap alamadım. Bir sonraki anı hatırlayamıyorum. Gözlerimi açtığımda, kendimi farklı bir yerde buldum. Gerçek dünyadan çok uzakta, ama yine de tanıdık bir yerdi. Bu, bildiğim dünyaya benziyordu, ama çok daha farklıydı. Her şeyin rengi değişmişti; binalar yerle bir olmuş, doğa daha vahşi, insanlar daha tedirgin görünüyordu. Bihter’in beni bu dünyada yalnız bırakmaya hiç niyeti yoktu. O an, bir şeyin farkına vardım; bir evrenin değişmesi, her şeye etki edebilirdi. Biz burada değil, başka bir dünyada olmamız gerektiğini düşündüm. Bihter’in sesini tekrar duydum, bu sefer daha uzaklardan. “Behlül, geri dönmemiz için zamanı kontrol etmemiz gerekiyor. Evrenler arasında dengeyi kurmalıyız. Bu, yalnızca bizim yolculuğumuz değil; tüm evrenin kaderi söz konusu.” O anı hatırlamak, bana bir çok şeyi fark ettiriyordu. Bihter’in amacı sadece biz değil, her şeyi denetlemekti. Bu yolculuk sıradan bir kaçış değildi; bu, hayatın en büyük sınavıydı. Benim tek yapmam gereken, ona güvenmekti. Ama bu güvenin nereye götüreceğini kimse bilemezdi. Kısa bir süre sonra, Bihter’in düşündüğünden farklı bir şekilde bir kapı daha açıldı. Bambaşka bir evrenin içine düştük. Her şeyin kaybolduğu, evrenin ve zamanın çarpıldığı bir yerdi. Yalnızca Bihter’in gülümsemesi, bana ne kadar kaybolmuş olsam da bir yolun olduğuna dair güven veriyordu. Bu dünyada, her şey, tüm gerçeklik sınırlarını aşarak bizim için yeniden şekilleniyordu. "Bihter," dedim, "Ne kadar derinlere inmeyi planlıyoruz?" Cevap yerine, tek bir kelime fısıldadı. "Derinliklere." Ve o an, bir kez daha her şeyin değişeceğini fark ettim. --- Bölüm 2'yi okumak için bekleyin...
Paralel Evrenlere Yolculuk Bölüm 4: Sonsuz Döngülerde Kapanan Kapılar Her şeyin kararmasıyla birlikte, zaman bir boşluk gibi hissetti. Tüm varlıklar kaybolmuş, dünya bir anlığına sessizliğe bürünmüştü. Ama bir yerde, bir yerin derinliklerinde, her şeyin yeniden başlaması için bir kapı vardı. Ve ben, bu kapıyı arıyordum. Bihter’in söyledikleri hala aklımda çınlıyordu: “Dengeyi bulmalısın, Behlül.” Ama dengeyi nasıl bulacaktım? Zamanın bütün bu katmanlarını, paralel evrenlerin iç içe geçmiş halini anlamadan, nasıl bir yolculuk yapabilirdim? Kapı, bir sesle açıldı. Işık, karanlıkla birlikte sarmal bir dansa başladı. O an, bir çığlık duydum. O çığlık, kendime ait olmayan bir çığlık gibiydi, ama bir şekilde çok tanıdıktı. Derin bir içgüdüsel hisle, kapıdan geçtim. Bihter’in yokluğunda, yalnız bir yolculuğa çıkmaya karar verdim. İçeri girdiğimde, bir zamanlar tanıdığım ama şimdi yabancılaşmış bir yerle karşılaştım. Burada her şey zıddına bürünmüştü. Gözlerim, başlangıçtaki gerçekliğe dair hiçbir şey bulamıyordu. Bihter’in yüzünü aradım, ama o da kaybolmuştu. Hava, beklenmedik bir şekilde donmuştu. Ama bu donmuşluk, bir tür sıvı gibiydi, her adımımda şekil değiştiriyordu. Ve sonra, bir figür beliriverdi. Tanıdık bir siluet. O siluet, yavaşça bana yaklaşıyor ve bir adım ötemde beliriyordu. Onun kim olduğunu anlamaya çalışırken, bir anda içimde bir korku belirdi. Çünkü o kişi, Bihter’e hiç benzemiyordu. O kişi, bambaşka bir evrende, bambaşka bir seçim yapmış bir Behlül’dü. "Sen... buradasın," dedim, sesim titriyordu. "Sen de... burada sıkışıp kaldın mı?" Behlül, bana yaklaşırken, soğuk bir gülümseme takındı. "Hayır," dedi, ama sesi soğuk ve donuktu. "Ben buradayım çünkü seninle hesaplaşmalıyım. Bu zaman kayması, bu evrenler arası geçişler... hepsi bir şeyin sonucu. Her şeyin... her şeyin başlangıcı senin seçimlerinle oldu, Behlül. Eğer dengeyi bulmak istiyorsan, önce kendi gerçeğini kabul etmelisin." İçimdeki his, bir anda çözüldü. O an, Behlül’ün bana söylemek istediği şeyi tam olarak anladım. Bu paralel evrenlerin içinde kaybolan sadece ben değildim. Her birimiz bir parçayı kaybetmiş, bir seçimden sapmıştık. Ama tek gerçek olan şey, her şeyin sonucu olarak bizimle yüzleşmesiydi. "Seninle hesaplaşmak?" dedim, kararlı bir şekilde. "Ama sen de... başka bir evrende, başka bir versiyon olarak varsan, o zaman seninle nasıl yüzleşebilirim ki?" Behlül, gözlerinde bir anlam arayarak bakarken, derin bir nefes aldı. "Burada her şeyin başladığı yerdesin, Behlül. Ve senin kaybolduğun yer burası. Bu evren, senin kaybolduğun yer. Bu evren, seçimlerinin ve kayıplarının yansıması. Gerçekleri kabul et ve geçmişi değiştir. O zaman her şey dengeye gelir." O anda, bilinçaltımda bir kırılma yaşadım. Birçok evren arasında kaybolan bir adam olarak, zamanın o kesişim noktasında, en derin hatalarımın ve pişmanlıklarımın içine düşüyordum. Ancak bir şey vardı: Bihter. O dengeyi bulmamı sağlayacak tek kişi o olmalıydı. O, evrenlerin kesişim yerlerinde, kaybolmuş ve dönmüş bir figür olmalıydı. Behlül, gözlerimi bir süre dikkatlice inceledikten sonra, gözlerini kaçırarak konuştu. "Sonsuz bir döngüde sıkıştık. Her şey tekrar edebilir. Ama sen... sen neyi değiştirebilirsin?" Bihter’in yokluğunda, kendimi bir kez daha kaybettim. O andan sonra, ne kadar süre kaybolduğumdan emin değildim. Her şey bir hayal gibi geçmişti. Zaman, bükülen evrenin içinde bir oyun gibi ilerliyordu. Ama Bihter’i bulmak, her şeyin son noktasına gelmek demekti. O bir yerdeydi, bir evrende, bir zaman diliminde. Ve benim onu bulmam gerekirdi. Zihnimdeki karanlık, bir anda çözülerek Bihter’in silueti yeniden belirdi. Yavaşça yaklaşırken, her adımında bir ışık hüzmesi düşüyordu. "Behlül," dedi Bihter, "senin kaybolman, zamanın kaybolmasıyla eşdeğer. Her şey başladığı yerden sona ermeliydi. Ama hala bir şeyler var. Bir şey değişebilir." "Ne değişebilir?" dedim, sessizce. "Bihter, biz kaybolduk. Her şey kayboldu." Bihter, yavaşça yaklaşarak elini uzattı. "Her şey kayboldu, ama her şeyin yeniden başlaması için bir şansımız var. Deneyimlerinle birlikte, eski kararlarını sorgula. Çünkü kaybolmuş zamanlar, senin içindeki ışığı bulmana yardımcı olacak." Ve o anda, her şeyin yeniden başladığını hissettim. Zaman, bir kez daha dönmeye başlamıştı. --- Hikayenin tamamlanması için bekleyin…
Paralel Evrenlere Yolculuk Bölüm 5: Kapanan Döngü ve Yeni Bir Başlangıç Bihter’in sözcükleri, kulaklarımda yankı yaparak derinlere işledi. Zihnimdeki karmaşa yavaşça çözülüyor, her şeyin anlamı yeniden şekilleniyordu. İçimdeki kaybolmuşluk duygusu, bir parça olsa da sönmeye başlamıştı. Bihter, her zaman olduğu gibi, karanlıkla aydınlık arasında bir köprüydü. O an, sadece onu bulmam gerektiğini anladım. Zaman, evrenin katmanları arasında kaybolmuşken, Bihter’in elini tutmak için adım attım. Her şeyin çözüme kavuşacağına dair bir umut doğdu içimde. Belki de sonsuz döngülerin ve kaybolan evrenlerin tek çözümü, başlangıca dönmekti. Ama hangi başlangıç? Bizim hikayemiz mi? Yoksa her birimizin yaşadığı farklı hayatlar mı? Bihter bana dönüp gülümsedi, ama gözlerinde bir hüzün vardı. "Sen ve ben... çok farklı evrenlerdeyiz, Behlül. Ama bu döngü, bizi tekrar birleştirebilir. Zihnindeki karanlık, bizim duygularımızla şekillenen bir ışığa dönüşmeli." Bu, bir karar anıydı. Kararımı verdim: Bihter ile birlikte, her evrenin karanlık köşesine adım atacak, her kaybolan zamanı geriye alacak, bir araya geldiğimizde karanlığın yok olacağına inanacaktım. Ama bunun için bir şey gerekiyordu: zamanın doğru akışını yakalamam. Her evrenin dengesi bozulmuş, her yolculuk bizi daha fazla parçalamıştı. Bu nedenle, evrenler arası geçişi sağlayacak gücü bulmalıyım. Bihter’in bakışlarında, beni anlamanın ve aynı zamanda hiçbir şeyin kesin olmadığının farkındalığı vardı. Zamanı yönetebilmek, evrenlerin dengesini kurabilmek, sadece bir seçimden ibaretti. Ama biz birbirimize bağlıydık, ve bu bağ, evrenleri geçebilecek güce sahipti. Yavaşça elini çekti ve bir adım geri attı. "Behlül, yalnızca senin yolculuğun, her şeyin yeniden başlamasına yardımcı olabilir. Benim rolüm, senin her adımını yönlendirmek olacak. Ama unutmamalısın, bu yolculuk sonsuza kadar sürmeyecek. Bir evrende kaybolan her şey, başka bir evrende yerini alır. Bu, evrenin yasasıdır." Bihter’in söyledikleri, içimdeki korkuyu bir kez daha artırdı. Sonsuza kadar kaybolan her şey, her şeyin değiştiği bir yeri yaratıyordu. Ama belki de bu değişim, en nihayetinde bir çözüm getirecekti. Evrenlerin iç içe geçmiş hali, kaybolan parçaların birleşmesini sağlayabilirdi. Bihter’in rehberliğinde, bu yolculuğu tamamlamak zorundaydım. Bihter'in yüzüne bakarken, birden zihnimde bir ışık belirdi. Bu ışık, çözümün yolunu işaret ediyordu. Zaman, katmanlar arasında kaybolmuş ama şimdi doğru şekli alacak gibiydi. Her adımda, farklı bir gerçeklik kendini açıyordu. Birçok versiyonum, farklı evrenlerde var oluyordu ama tek bir hedef vardı: Dengeyi bulmak. Her şeyin birbirini tamamladığını anlamalıydım. Ve işte o anda, zamanı başlatan ses yankılandı. Bir anlık bir boşluk, sonra her şeyin kendini toparladığı bir an. Gerçeklik bir kez daha kaybolmaya başlamıştı ama bu kez farklıydı. Kaybolan zaman, kaybolan evrenler, her şey birbirine yaklaşmıştı. Bihter’in yanında, her şey mümkün görünüyordu. O, evrenler arası geçişin anahtarıydı. Ama nasıl olacaktı? Zaman bir ilüzyona dönüştü, her adımda farklı bir yüz, farklı bir evren, farklı bir seçim vardı. "Bihter," dedim, "Bir evrende kaybolan her şey, başka bir evrende var olabilir mi?" Bihter, başını sallayarak, gözlerindeki derinliği bir an için kaybetti. "Evet, ama bunun anlamı ne? Senin kaybolduğun yer, başka bir evrenin gerçekliği oluyor. O gerçeklik, seni bekliyor. Ama sen, oraya gitmeye hazır mısın?" Hazır olmalıydım. Eğer evrenler, zamanlar ve kaybolan seçimler bir araya geliyorsa, belki de sonrasında yeni bir yolculuk başlardı. Bihter ve ben, her şeyi yeniden inşa edebilirdik. Ama bu inşa, sadece bizim seçtiğimiz yolda mümkün olacaktı. Gözlerimi kapattım ve bir adım daha attım. O adım, paralel evrenin bir sınırını daha geçti. Şimdi, her şeyin başlangıç noktasıydı. Bir döngü daha başlamalıydı. Bu, bizim döngümüzdü. Ama her şeyin anlamı, yeni bir zaman diliminde, Bihter’in yanı başında belirlecekti. --- Hikayenin sonu.
Gece uyumadan önce çok güzel oluyor izlemesi. Teşekkürler
Kainat ne güzel yaratılmış degilmi bir insan ne kadar kötü olsada olsun asla değişmeyen bir yüreği varsa kendisi değişse bile kötü bir kişi olmazmis evrende böyle dünya ne kadar değişse bile saf ve temiz bir gezegen olduğu için asla değişmiyor kendisi
Uzay uzay dediğin nedir ki gülüm sonsuz bir karanlıktır
Thanks
hoşgeldiniz
süper video
selamlar
Yav abi sizin videolarınız çok güzeller ses tonu resimler harika yani niye bir türlü patlayamıyor bu kanal abi anlamış değilim
destekleriniz ile olacak
Voyager ile ilgili video neden gelmiyor?
voyager yaptık lütfen videolar kısmına bakın
@ en son 2 yıl önce var
Uzun olan videoları açmıyorum lütfen 30 dakikadan fazla yüklemeyin
videolar bölümünde 20 dk videolar var onlara bakabilirsiniz iyi sseyirler
Videolar ve beğeniler az daha da yükselmesi lazım
destekleerinizle olacak
Göydə və Yer'də olanların elmi Allah'a məxsusdur! Bu videodan biz insanların nə qədər az biliyə sahib olduğumuz bəlli olur. Bu planetlərə işıq sürətilə belə minlərlə il getmək lazım gəlirsə, görün bizlər nə qədər elmə sahib olmalıyıq ki bu planetlərə gedib çıxa bilək.
Paso Video'ya tam destek, sonsuz destek.
Takım arkadaşınızdan birini belli konuları anlatan böyle muhabbet gibi bölümleri de olsa bu kanalda. Podcast yayınları da yapılabilir. Sadece belgesel ile yürümüyor kanal.
Ha şöyle biraz kısa video olsun uyurken dinleyelim
kısa ve uzun videolarımız mevcuttur... iyi seyirler
Paralel Evrenlere Yolculuk
Bölüm 1: Bir Kez Daha
Bir sabah, her şeyin sıradan olduğu anlardan birinde, Bihter'in aniden ortaya çıkan huzursuz bakışları dikkatimi çekti. O an ne olduğunu tam olarak anlayamadım, ama bir şeylerin ters gittiğini içimde hissettim. Evdeki sessizlik, sanki dev bir fırtınanın öncesi gibi ağır bir hava yaratıyordu. O, bana dönüp "Behlül, seni bir yere götüreceğim," dediğinde, bunu hayatımın en sıradışı anı olarak hatırlayacağımı bilmiyordum.
İlk başta, sıradan bir öğle tatili gezisi gibi düşündüm, ama her şey hızla değişecekti. Bihter’in sesi, kulağımda yankı yaparak beynimin derinliklerine işliyordu. "Paralel evrenlere yolculuk yapacağız," dedi. İnanamadım, sanki her kelime başka bir dünyanın kapılarını aralıyordu. O anda, evrenin yapısını sarsacak bir şeyler olduğu belli olmuştu. Bihter, daha önce hiçbir zaman gözlerimin içine bu kadar net bakmamıştı. Yalnızca bu bakış, her şeyin değişeceğinin habercisiydi.
Bihter'in garip buluşu, “Cihazı” kullanmak için gerekli tüm malzemeleri masanın üzerinde topladı. Masada ne olduğunu anlamak için bir saniye bile geçmeden, içimdeki belirsizlik büyüdü. Farklı bir zaman diliminde, farklı bir dünyada belki de bir şeyleri değiştirecek, belki de bu evrenin sonunu getirecek bir cihaz vardı. “Yapman gereken tek şey, bana güvenmek,” dedi Bihter.
Bir an içimdeki tüm mantık sesleri sustu. Hayatımda neredeyse her şeyden korkarken, bu kadına inanmak zorunda hissettim kendimi. O, bana göz kırptı ve bir tuşa basarak bir kapı açtı. Derin, koyu bir ışık huzmesi içinde, bilinçli olarak ama istemeyerek adımımı attım.
İlk başta, her şey boşluk gibiydi. Hiçbir şeyin olmadığı, yalnızca titrek bir ışığın belirgin olduğu bir yer… Sonra, aniden gözlerim farklı renklerde parlamaya başladı ve her şey hızla değişmeye başladı. Bir paralel evrenin eşiğindeydik. Dünyanın başka bir versiyonuna adım atmak üzereydik. Ama bu, sadece başlangıçtı.
"Bihter, bu gerçekten nasıl mümkün olabilir?" diye sordum, sesim tedirgindi. O, sakin ama bir o kadar kararlı bir şekilde cevap verdi. “Evrenin her bir anı, her bir kararı, paralel evrenlere yol açar. Her zaman bir alternatif vardır.”
O an fark ettim ki, beni bu yolculuğa hazırlarken sadece evrenler değil, duygularımız da değişecek. Bihter, hiç beklemediğim bir hızla yeni bir evrene adım attı. Arkamdan gelerek, sesini duydum, ama onun bakışlarında bana bildik bir şey yoktu. O farklı bir Bihter'di, başka bir versiyonu, başka bir hayatta. “İlk kez mi bir paralel evrende geziniyoruz?” dedim, ama cevap alamadım.
Bir sonraki anı hatırlayamıyorum. Gözlerimi açtığımda, kendimi farklı bir yerde buldum. Gerçek dünyadan çok uzakta, ama yine de tanıdık bir yerdi. Bu, bildiğim dünyaya benziyordu, ama çok daha farklıydı. Her şeyin rengi değişmişti; binalar yerle bir olmuş, doğa daha vahşi, insanlar daha tedirgin görünüyordu.
Bihter’in beni bu dünyada yalnız bırakmaya hiç niyeti yoktu. O an, bir şeyin farkına vardım; bir evrenin değişmesi, her şeye etki edebilirdi. Biz burada değil, başka bir dünyada olmamız gerektiğini düşündüm.
Bihter’in sesini tekrar duydum, bu sefer daha uzaklardan. “Behlül, geri dönmemiz için zamanı kontrol etmemiz gerekiyor. Evrenler arasında dengeyi kurmalıyız. Bu, yalnızca bizim yolculuğumuz değil; tüm evrenin kaderi söz konusu.”
O anı hatırlamak, bana bir çok şeyi fark ettiriyordu. Bihter’in amacı sadece biz değil, her şeyi denetlemekti. Bu yolculuk sıradan bir kaçış değildi; bu, hayatın en büyük sınavıydı. Benim tek yapmam gereken, ona güvenmekti. Ama bu güvenin nereye götüreceğini kimse bilemezdi.
Kısa bir süre sonra, Bihter’in düşündüğünden farklı bir şekilde bir kapı daha açıldı. Bambaşka bir evrenin içine düştük. Her şeyin kaybolduğu, evrenin ve zamanın çarpıldığı bir yerdi. Yalnızca Bihter’in gülümsemesi, bana ne kadar kaybolmuş olsam da bir yolun olduğuna dair güven veriyordu. Bu dünyada, her şey, tüm gerçeklik sınırlarını aşarak bizim için yeniden şekilleniyordu.
"Bihter," dedim, "Ne kadar derinlere inmeyi planlıyoruz?" Cevap yerine, tek bir kelime fısıldadı. "Derinliklere." Ve o an, bir kez daha her şeyin değişeceğini fark ettim.
---
Bölüm 2'yi okumak için bekleyin...
Paralel Evrenlere Yolculuk
Bölüm 4: Sonsuz Döngülerde Kapanan Kapılar
Her şeyin kararmasıyla birlikte, zaman bir boşluk gibi hissetti. Tüm varlıklar kaybolmuş, dünya bir anlığına sessizliğe bürünmüştü. Ama bir yerde, bir yerin derinliklerinde, her şeyin yeniden başlaması için bir kapı vardı. Ve ben, bu kapıyı arıyordum. Bihter’in söyledikleri hala aklımda çınlıyordu: “Dengeyi bulmalısın, Behlül.” Ama dengeyi nasıl bulacaktım? Zamanın bütün bu katmanlarını, paralel evrenlerin iç içe geçmiş halini anlamadan, nasıl bir yolculuk yapabilirdim?
Kapı, bir sesle açıldı. Işık, karanlıkla birlikte sarmal bir dansa başladı. O an, bir çığlık duydum. O çığlık, kendime ait olmayan bir çığlık gibiydi, ama bir şekilde çok tanıdıktı. Derin bir içgüdüsel hisle, kapıdan geçtim. Bihter’in yokluğunda, yalnız bir yolculuğa çıkmaya karar verdim.
İçeri girdiğimde, bir zamanlar tanıdığım ama şimdi yabancılaşmış bir yerle karşılaştım. Burada her şey zıddına bürünmüştü. Gözlerim, başlangıçtaki gerçekliğe dair hiçbir şey bulamıyordu. Bihter’in yüzünü aradım, ama o da kaybolmuştu. Hava, beklenmedik bir şekilde donmuştu. Ama bu donmuşluk, bir tür sıvı gibiydi, her adımımda şekil değiştiriyordu.
Ve sonra, bir figür beliriverdi. Tanıdık bir siluet. O siluet, yavaşça bana yaklaşıyor ve bir adım ötemde beliriyordu. Onun kim olduğunu anlamaya çalışırken, bir anda içimde bir korku belirdi. Çünkü o kişi, Bihter’e hiç benzemiyordu. O kişi, bambaşka bir evrende, bambaşka bir seçim yapmış bir Behlül’dü.
"Sen... buradasın," dedim, sesim titriyordu. "Sen de... burada sıkışıp kaldın mı?"
Behlül, bana yaklaşırken, soğuk bir gülümseme takındı. "Hayır," dedi, ama sesi soğuk ve donuktu. "Ben buradayım çünkü seninle hesaplaşmalıyım. Bu zaman kayması, bu evrenler arası geçişler... hepsi bir şeyin sonucu. Her şeyin... her şeyin başlangıcı senin seçimlerinle oldu, Behlül. Eğer dengeyi bulmak istiyorsan, önce kendi gerçeğini kabul etmelisin."
İçimdeki his, bir anda çözüldü. O an, Behlül’ün bana söylemek istediği şeyi tam olarak anladım. Bu paralel evrenlerin içinde kaybolan sadece ben değildim. Her birimiz bir parçayı kaybetmiş, bir seçimden sapmıştık. Ama tek gerçek olan şey, her şeyin sonucu olarak bizimle yüzleşmesiydi.
"Seninle hesaplaşmak?" dedim, kararlı bir şekilde. "Ama sen de... başka bir evrende, başka bir versiyon olarak varsan, o zaman seninle nasıl yüzleşebilirim ki?"
Behlül, gözlerinde bir anlam arayarak bakarken, derin bir nefes aldı. "Burada her şeyin başladığı yerdesin, Behlül. Ve senin kaybolduğun yer burası. Bu evren, senin kaybolduğun yer. Bu evren, seçimlerinin ve kayıplarının yansıması. Gerçekleri kabul et ve geçmişi değiştir. O zaman her şey dengeye gelir."
O anda, bilinçaltımda bir kırılma yaşadım. Birçok evren arasında kaybolan bir adam olarak, zamanın o kesişim noktasında, en derin hatalarımın ve pişmanlıklarımın içine düşüyordum. Ancak bir şey vardı: Bihter. O dengeyi bulmamı sağlayacak tek kişi o olmalıydı. O, evrenlerin kesişim yerlerinde, kaybolmuş ve dönmüş bir figür olmalıydı.
Behlül, gözlerimi bir süre dikkatlice inceledikten sonra, gözlerini kaçırarak konuştu. "Sonsuz bir döngüde sıkıştık. Her şey tekrar edebilir. Ama sen... sen neyi değiştirebilirsin?"
Bihter’in yokluğunda, kendimi bir kez daha kaybettim. O andan sonra, ne kadar süre kaybolduğumdan emin değildim. Her şey bir hayal gibi geçmişti. Zaman, bükülen evrenin içinde bir oyun gibi ilerliyordu. Ama Bihter’i bulmak, her şeyin son noktasına gelmek demekti. O bir yerdeydi, bir evrende, bir zaman diliminde. Ve benim onu bulmam gerekirdi.
Zihnimdeki karanlık, bir anda çözülerek Bihter’in silueti yeniden belirdi. Yavaşça yaklaşırken, her adımında bir ışık hüzmesi düşüyordu. "Behlül," dedi Bihter, "senin kaybolman, zamanın kaybolmasıyla eşdeğer. Her şey başladığı yerden sona ermeliydi. Ama hala bir şeyler var. Bir şey değişebilir."
"Ne değişebilir?" dedim, sessizce. "Bihter, biz kaybolduk. Her şey kayboldu."
Bihter, yavaşça yaklaşarak elini uzattı. "Her şey kayboldu, ama her şeyin yeniden başlaması için bir şansımız var. Deneyimlerinle birlikte, eski kararlarını sorgula. Çünkü kaybolmuş zamanlar, senin içindeki ışığı bulmana yardımcı olacak."
Ve o anda, her şeyin yeniden başladığını hissettim. Zaman, bir kez daha dönmeye başlamıştı.
---
Hikayenin tamamlanması için bekleyin…
Paralel Evrenlere Yolculuk
Bölüm 5: Kapanan Döngü ve Yeni Bir Başlangıç
Bihter’in sözcükleri, kulaklarımda yankı yaparak derinlere işledi. Zihnimdeki karmaşa yavaşça çözülüyor, her şeyin anlamı yeniden şekilleniyordu. İçimdeki kaybolmuşluk duygusu, bir parça olsa da sönmeye başlamıştı. Bihter, her zaman olduğu gibi, karanlıkla aydınlık arasında bir köprüydü. O an, sadece onu bulmam gerektiğini anladım.
Zaman, evrenin katmanları arasında kaybolmuşken, Bihter’in elini tutmak için adım attım. Her şeyin çözüme kavuşacağına dair bir umut doğdu içimde. Belki de sonsuz döngülerin ve kaybolan evrenlerin tek çözümü, başlangıca dönmekti. Ama hangi başlangıç? Bizim hikayemiz mi? Yoksa her birimizin yaşadığı farklı hayatlar mı?
Bihter bana dönüp gülümsedi, ama gözlerinde bir hüzün vardı. "Sen ve ben... çok farklı evrenlerdeyiz, Behlül. Ama bu döngü, bizi tekrar birleştirebilir. Zihnindeki karanlık, bizim duygularımızla şekillenen bir ışığa dönüşmeli."
Bu, bir karar anıydı. Kararımı verdim: Bihter ile birlikte, her evrenin karanlık köşesine adım atacak, her kaybolan zamanı geriye alacak, bir araya geldiğimizde karanlığın yok olacağına inanacaktım. Ama bunun için bir şey gerekiyordu: zamanın doğru akışını yakalamam. Her evrenin dengesi bozulmuş, her yolculuk bizi daha fazla parçalamıştı. Bu nedenle, evrenler arası geçişi sağlayacak gücü bulmalıyım.
Bihter’in bakışlarında, beni anlamanın ve aynı zamanda hiçbir şeyin kesin olmadığının farkındalığı vardı. Zamanı yönetebilmek, evrenlerin dengesini kurabilmek, sadece bir seçimden ibaretti. Ama biz birbirimize bağlıydık, ve bu bağ, evrenleri geçebilecek güce sahipti.
Yavaşça elini çekti ve bir adım geri attı. "Behlül, yalnızca senin yolculuğun, her şeyin yeniden başlamasına yardımcı olabilir. Benim rolüm, senin her adımını yönlendirmek olacak. Ama unutmamalısın, bu yolculuk sonsuza kadar sürmeyecek. Bir evrende kaybolan her şey, başka bir evrende yerini alır. Bu, evrenin yasasıdır."
Bihter’in söyledikleri, içimdeki korkuyu bir kez daha artırdı. Sonsuza kadar kaybolan her şey, her şeyin değiştiği bir yeri yaratıyordu. Ama belki de bu değişim, en nihayetinde bir çözüm getirecekti. Evrenlerin iç içe geçmiş hali, kaybolan parçaların birleşmesini sağlayabilirdi. Bihter’in rehberliğinde, bu yolculuğu tamamlamak zorundaydım.
Bihter'in yüzüne bakarken, birden zihnimde bir ışık belirdi. Bu ışık, çözümün yolunu işaret ediyordu. Zaman, katmanlar arasında kaybolmuş ama şimdi doğru şekli alacak gibiydi. Her adımda, farklı bir gerçeklik kendini açıyordu. Birçok versiyonum, farklı evrenlerde var oluyordu ama tek bir hedef vardı: Dengeyi bulmak. Her şeyin birbirini tamamladığını anlamalıydım.
Ve işte o anda, zamanı başlatan ses yankılandı. Bir anlık bir boşluk, sonra her şeyin kendini toparladığı bir an. Gerçeklik bir kez daha kaybolmaya başlamıştı ama bu kez farklıydı. Kaybolan zaman, kaybolan evrenler, her şey birbirine yaklaşmıştı.
Bihter’in yanında, her şey mümkün görünüyordu. O, evrenler arası geçişin anahtarıydı. Ama nasıl olacaktı? Zaman bir ilüzyona dönüştü, her adımda farklı bir yüz, farklı bir evren, farklı bir seçim vardı.
"Bihter," dedim, "Bir evrende kaybolan her şey, başka bir evrende var olabilir mi?"
Bihter, başını sallayarak, gözlerindeki derinliği bir an için kaybetti. "Evet, ama bunun anlamı ne? Senin kaybolduğun yer, başka bir evrenin gerçekliği oluyor. O gerçeklik, seni bekliyor. Ama sen, oraya gitmeye hazır mısın?"
Hazır olmalıydım. Eğer evrenler, zamanlar ve kaybolan seçimler bir araya geliyorsa, belki de sonrasında yeni bir yolculuk başlardı. Bihter ve ben, her şeyi yeniden inşa edebilirdik. Ama bu inşa, sadece bizim seçtiğimiz yolda mümkün olacaktı.
Gözlerimi kapattım ve bir adım daha attım. O adım, paralel evrenin bir sınırını daha geçti. Şimdi, her şeyin başlangıç noktasıydı. Bir döngü daha başlamalıydı. Bu, bizim döngümüzdü. Ama her şeyin anlamı, yeni bir zaman diliminde, Bihter’in yanı başında belirlecekti.
---
Hikayenin sonu.
❤
Üzerlerindeki göğe bakmazlar mı biz onu nasıl bina etmişiz ve süslemişiz kaf suresi 6.ayet
kesinlikle
Uzay devam
uzay devam :->)
Rahmen ve rahim olan allahim ❤