Türkiye'de böyle çocuk yetiştirmek zor ben istanbulda yaşıyorum kira fiyatları falan gördükçe ayrı eve taşınmaya korkuyorum daha kendim zor geçinirken bir aile kuramam çocuğun bakımı okul masrafları falan bir de çocuk eğlenmek için bilgisayar playstation isteyince yaşıtları gibi bunları bile alamayabilirim ama büyük ihtimalle çocuğum olursa elimden geldiğinde sosyal medyadan uzak tutup her gün masal okuyup ona kitap aşkını aşılarım
Sen o kadar tavsiye ver insanları ikna etmeye çalış kanala yeni gelen profilinde robloxtan başka bir şey olmayan 10 yaşındaki MorZen sana "tm" desin. Devrim Ağacı olmak zor zanaat.
Sen kendini söylerken aklıma da benim çocukluğum geldi genel olarak dikkate alınmazdım ve söyleyeceğim şeyden hevesim kırılarak vazgeçerdim annemler sağolsun, şimdi torunu var, ben 25 yaşına geldim hala bir şey konuştuğumda dikkate alınmazken onun anlamsız sözlerini bile soluksuz dinliyorlar geleceğinin benim gibi olmayacağından dolayı mutluyum ama ben de bu davranışı görmek isterdim, şimdi herkesin dediği şey şu "neden bu kadar sessizsin" :')
Bu arada nasıl yetiştirdiğini, diğer insanlarınkiyle birlikte, üzerine bir de uzman araştırmalarıyla derleyip sunacağım bir bölüm de hazırlarım ileride :)
Kısa ve öz bir laf kendimden nefret ediyorum babamda nefret ediyor annem kör galiba bir tek o beni seviyor okulda bina da her yerde öz güven eksikliği hakkında bir video yapar mısın zorbalığa uğrayan yalnız insanlar ile ilgili
Ya aslında yazmayacaktım yorumu ama çok yazasım geldi içimde kalmasın. 6-7 yaşlarındayım ablam , abim ve babam hatırladığım kadarıyla bir film hakkında konuşuyorlar. Annem ortamda değildi , evdeydi zaten kendisiyle doğru dürüst bir ilişkimiz yok. Hâlâ bazı geceler ağlarım anne sevgisizliğinden. Herneyse sonra ben bir görüş belirtecektim ve söze girdim , sonra abim sözümü kesti onun sözünü bitirmesini bekledim ve sonra ben görüşümü belirtmeye devam ettim sonra babam girdi araya hatta babamın kelimeleri söylerkenki ses tonu dahi aklımda. Sonra çok sinirlendim 'ya beni dinleyin!' diye bağırdım ablam da 'çok alıngansın ortaya söyle işte' dedi. O günden sonra hiçbir lafa girmemeye başlamıştım. Şimdi kendi arkadaş ortamımda buna çok dikkat ederim eğer biri beni dinlemezse o kişiyle arkadaşlığımı keserim , arkadaş ortamında durum iyi ama ailemde hâlâ bu sorun var. Kimse kimseyi dinlemiyor. Dinlemeyince anlaşamıyorlar , zaten anlaşamadıklarından annem ile babam ayrıldı ama mahkemede bile birbirlerini dinlemiyorlar! İlerideki çocuğum Evren'im sana sesleniyorum annen sana böyle bir hayat vermeyecek emin ol mutlu bir çocuk olacaksın.(^_^;)
Annem kendisinin çok iyi bir anne olduğunu sanıyor. Hep böyle diyor. Peki neden ben özgüvensiz, sosyal fobisi olupta hiçbir şey yapamayan birisiyim? Ona sormak istiyorum ama umrunda olucağını zannetmiyorum.
Bir de şey diyolar ya “ Ben ne desen aldım hiçbir şey eksik etmedim “ İhtiyacımız olan en büyük şeyler ;sevgi,saygı,öz güven,destek bunlar asla akıllarına gelmiyor
Sufi çok iyi bir kariyer sahibi olamasada (umarım olur) çok iyi bir insan olacağından eminim. Görüyoruz kariyer sahibi olup da karakteri leş olanları. Daha küçükken çok yırtınırdım beni dinlemeleri için. Artık genelde sorulmadıkça fikrimi belirtmem.
Ben 17 yaşındayım hâlâ düşüncelerim umursanmıyor. Ben çocukken babama ne zaman soru sorsam, sohbet etsem bana hep "Boş yapma." diyordu, hatta sadece bunu diyordu. Bir zaman sonra kekelemeye ve insanlarla konuşurken acaba benden sıkılıyorlar mı diye düşünüp susmaya başladım. Şuansa ne ailem ne de bir başkası benim için önemli değil, yıllarca bastırılmış hissettiğim ve kendimi susturduğum için artık hem öfke doluyum hemde bencilim. Bu durum beni insanlardan kopardı ve artık insanlara bağlanabileceğimi sanmıyorum.
Bugün bir baba ya da anne ''ben yoksulluk çektim, evladım çekmesin'' diyerek elinden geldiğince maddi destek sağlıyor, ancak senin de belirttiğin gibi %95'i çocuğu birey olarak görmüyor. Belki bugünün çocukları da ileride ''Ben ailemden özgüven adına bir destek almadım bari çocuğum aynı sıkıntıyı yaşamasın'' diyerekten Barış Özcan gibi, sağlıklı bir ebeveyn olmaya çalışabilir diye düşünüyorum. Ki bugün ailesinden fiziksel şiddet gören ya da ailesinde fiziksel şiddet gören çocuk ya da genç bireylerden hep şunları duyuyoruz: ''İleride evleneyim eşime el bile kaldırmam'' ''çocuğum olsun hiç dövmem her istediğini yaparım'' vs. Umudum büyük umarım güzel adımlar atarız bu konuda.
Çocuğunuzu istediğiniz kadar güzel yetiştirin. Sonuçta okula gidecek ve orda öğrendikleri iki dakika da bozulacak. Şahsen ben ilk küfürü okuldan öğrendim.
Aklıma nenemin teyze dayılarımın yanında sus sen bi şey bilmiyorum büyükleri dinle de öğren demesi geldi. Teyzem bir deneyim yaşamış zamanında ve şöyle demiş . Siz beni şimdi dinlemezsiniz ama evlenip çocuğum olursa dinlersiniz . Şimdi daha iyi anlıyorum
Ergenliğimle gelen isyankar havayla dinlenmediğimde gönül koyardım. Eğer dinlemeyen ailem ise patlayarak araya girerdim. Kendimi zorla da olsa dinletirdim. Zamanla mimiklerimden beni okumaya başladılar ve daha anlayışlı oldular. Ama bu yolda az kavga etmedik. Kalbinizi kırmış olsam bile seviyorum sizi, iyiki varsınız.
10.sınıfa gidiyorum annem ve babam ayrı olduğu için okul zamanları babamda 15 tatil ve yaz tatilindede annemde kalıyorum babam Almanya'ya çalışmaya gittiği için dedem ve babannem bakıyor bana onlarda hiç bir yere göndermediler futbola gitmek istedim göndermediler judoya gitmek istedim göndermediler arkadaşlarımla gezmek istedim göndermediler liseye geçince izin vermeye başladılar ama hiç bir yeri bilmiyorum özgüven sıfır sözde İzmir'de oturuyorum ama hayatımda 2-3 kere denize gitmişimdir 14 yıldır İzmir'de oturan birisi olarak nereye nerden gidilir şurda ne var filan bilmiyorum.
@@Werbellist07 bence ne yap biliyomusun grup yap sinemle senin gibi olan bireyle sonra cevrede araştır mesala biyerde iş bul ordakilere abi abla nereler gezilir büyükler muhabbet olarak tavsiye vermeyi sever üniversite napcam diyosan şehir dışına git mesala izmire yakın üniversite yap yakın senin gibi izmirliler olur onlardan iyi öğrenirsin
Benim de ailem bu klasik "baskın ebeveynli" türk ailelerinden ve bi keresinde komşumuzda misafirlikteydik. Ve arkadaşımın annesi tam ben bişi dicekken herkesi susturdu ve beni dinlemelerini istedi... O anki duyguyu anlatamam, inanılmazdı. Hani 12 veya 13 yaşında da olsam insana yıllarca aile evinde kendi sesini duyuramayıp yaşadığı burukluktan sonra lütuf gibi geliyor. Diğer yandan bizim gibi ailelerde yetişen insanlar büyüyünce birbirini de dinleyemeyen olarak büyümesi de acıklı... Mesela arkadaşlarla otururken net en az 1 kişisin lafı 1 kere dinletemediği için veya dinleyen olmadığı için lafı ağzına tıkılmış gibi oluyor. Kesinlikle bazı insanlara çocuk lafı dinlemek ne olcak yağğğ dedirtebilir ama emin olun o çocuk için dünyalara bedel büyük bir şey.
18 yaşındayım dershaneye gitmeden özel ders almadan 20K sıralamaya girip öğretmenlik kazandım aile arasında konuşulurken bunu üniversiteye almazlar şuna baksana çocuk gibi duruyo kim ciddiye alacak bunu diyolar :')
Ben, çocukluğumda peltek olmam + ciddiye alınmamamdan dolayı duyulmadığımı uzun süre bağırarak konuşmuştum. Farkına varmam bile geçen 3 seneye kadar sürdü. Peltekliğimi işe 90 oranında geçen 6 ayda bitirdim. Çocuklarınızı dinleyin beyler; daha sonra uzun süre düzelmeyecek rahatsızlıklara sebep olabilir.
Idkskaos0dkla. Bana da onu yapıyorlar ya. Telefon oynayacağimda laf soyluyorlar. Neden televizyon izliyim diyorum onlar da gözün bozulur televizyonu uzaktan izliyorsun diyorlar.
Uzman değilim, bölümünü okumadım, çocuk yapmayı bırak çocuk bakmadım ama kendimden ve kuşağımdaki insanların hayatlarından edindiğim izlenim bile bu konu hakkında fikir sahibi olmamı sağladı. Mükemmeliyetçi orta gelirli bi ailede doğdum. Annem bi taraftan babam bi taraftan gösterdikleri psikolojik şiddet ve geleceğimi bile düşünmeden sadece ye iç sıç felsefeleri hayatımın içine sıçtı. Kendimi zerre sevmeyen içe kapanık mutsuz umutsuz dünya yıkılsa umrunda olmayan her gün acı çeken biri haline geldim(elimden gelenin fazlasını yapmama rağmen) oyüzden çok iyi anlıyorum yeni nesli. Temel sorun cahiliyet. Dünyada çok fazla cahil insan olması. Her anne baba kötü demiyorum fakat çoğu çocuklarına lazım olacak temel eğitimi bile vermekten aciz. Bu yüzden gelişmiş ülkelerde eğitime/temel eğitime çok önem veriliyor. Devlet gerekirse ailesinden elinden alıp bu çocuklara sahip çıkıyor. Özellikle Türkiye gibi 3. Dünya ülkelerinde bu imkanlar bulunmuyor. Sokakta bile istenilmeyen, eğlenmesi bile lüks olan biz gençleri tabiri caizse tapulu malı gibi görüyorlar. Bi keresinde anneme sormuştum. Zor zamanlar yaşadı, evliliği mutlu gitmedi, ölmek için can atacak bir haldeydi. Peki neden o halde çocuk yapmak istedin? Mutlu olmak için. Benim iyiliğim için hamileyken yurtdışından Türkiye'ye geldi orda doğurdu sonra diğer aile üyeleri geldi. Annem de yalnız değilim diye güle güle beni o ailenin içinde büyütmeye devam etti. Ve annem çok iyi bir insandır bundan şüphe duymuyorum. O zaman anladım insanlar ailelerinin küçüklükten beri ona empoze ettiği şeylere adapte olup çocuk yaparak aynı hayatı onlar içinde bekliyorlar. Çünkü anneleri, babaları onlara çocuk yapmanın dünyanın en iyi şey olduğu, çocuk yapınca bütün dertlerinin ortadan kalktığı gibi sebepler söylüyorlar. Ve öyle de oluyor, anne babasının onlara hazırladığı zincirleme manipülasyona teslim oluyorlar. Keyif alıyorlar çünkü annelerimizin, babalarımızın bildiği en büyük mutluluk çocuk yapmak. Bir hayata sahip olmak, onu yönetmek, yönlendirmek. Çocuğunun önündeki yanındaki altındaki yolları tıkayınca, benim gibi olacak diye sevinince aldıkları zevk o aslında. Çünkü kaybettikleri şeyleri görmek istemiyorlar. Biz daha sağlıklıyız, bu yeni çağda daha güzel ve mutlu bir hayat yaşayabiliriz. Bu gerçeği görmek istemiyorlar ve Anne babalarından gördükleri bu modern kölecilik psikolojisine teslim oluyorlar. Bunu yaparken de en büyük savunmaları genellikle, başına birşey gelmesini istemiyorum, daha çok gençsin yedirdik içirdik o kadar büyüttük, bizim zamanımızdaa.. gibi argümanlar. Bunlar doğru da olsa kendilerini avutmak bizleri de uyutmak için kullandıkları safsatalardan başka birşey değil. Ekonominin yerlerde süründüğü, çevrenin kirlendiği(kibarca) devletin çocuklarını tapulu mal olarak dahi görmediği şu dönemde önümüze ya kpss ya da tıp fakültesi gibi zorlama seçenekler koyup mucizeler gerçekleştirmemizi bekliyorlar. Çünkü ben çok iyi çocuk yetiştirdim benim çocuğum yapar. Peki ne yaptın ye iç sıç+ders çalış, gerçek hayatta bir kuruş bile etmeyen işimize yaramayacak bilgiler ezberletildi bizlere. Evet bir şekilde hayattayım ama ne kadar sağlıklıyım, yıllardır depresyonda olan ben kendime nasıl bakıyorum bu yaşta kalbim çarpıyor, saçlarım dökülüyor, işim yok. En büyük hayalimiz oturduğumuz evin taksidini icra memurları gelmeden kapatabilmek. Ve hayatında istediklerini orta yaşta yapabilmiş bu ebeveynlerin nankörlük olarak adlandırdıkları şu hayatı yaşayan milyonlarca, hatta milyarlarca zavallı çocuk var. Bu yüzden çocuk yetiştirmeye uygun bir ortamımız yoksa, gerek ekonomik gerek psikolojik lütfen ama lütfen çocuk yapmayın, rica ediyorum. Size pervasızlık gibi gelebilir fakat mümkünse evlenmeyin bile, sevdiğiniz insanla yaşayabilirsiniz fakat evlenmek için ekonomik temel de olması lazım, sevdiğiniz insana bakabilmelisiniz. Psikolojik olarak sağlam olduğunuzdan emin değilseniz bırakın çocuk yapmayı sevgili dahi yapmayın. Ben bunları yapıyorum pişman değilim ahiret varsa faturasını da aileme, sülaleme keserim. Son olarak (şahsen) ekonomik ve psikolojik durumum imkan verse dahi çocuk yapmazdım, çünkü bu ona yapabileceğim en büyük kötülük olurdu. Benim yüzümden değilse bile iyi niyetli cahil insanlar yüzünden çok çekerdi. Herşeyim tas tamam olsa çocuk evlat edinir, acı çekmek için doğan zavallılar dan birisini kurtarmış olurdum. Bir kişi bile okuduysa ne mutlu bana.
Eğer çocuğun olacaksa ya akrabalarla görüşmeyeceksin ya da onları bilinçlendireceksin . Sırf küçük olduğumuz için bizi cahil görüyorlar ve ya önemsemiyorlar .Herkes nasıl çocuk yapılır biliyor ama kimse nasıl anne baba olacağını bilmiyor
ben çocukken annemler beni ben çocuğum diye çok dinlemeseler de dinliyorlardı. ben büyüdükçe beni daha çok dinlemeye başladılar. şu anda genelde bir konuda benim fikrimi ilk alıyorlar.
Kendimi bildim bileli sahnede yada topluluk içinde konuşmaktan hiç çekinmeden bir sıkıntı ve problemi aklıma geldiğinde söylemekten korkmadan rahat bir şekilde insanlarla konuşup tartişabilmemi gerçekten aileme borçluyum.
@@tecchou6327 yeni gördüm bildirimlerde güven sorunu var ciddi anlamda farkındayım konuşmama rağmen ancak bu zamanla azalıyor sorun, böyle insanlardan uzak durmaktan başka çare yok .
bilgili kültürlü bir aile olsa da çocuğunu doğru düzgün yetiştiremeyen kendi davranışlarına çeki düzen vermeyen bir çok aile var cidden benim ailem çoğu türk ailesi gibi yobaz değil kitap okurlar kitap yazmışlığı şusu busu var düşünceleri cidden çok kaliteli ve bilgilidir ailemin ama kişiliklerinden nefret ederim ve bazı davranışlarından aklımın almadığı düşüncelerinden benim de babam dalga geçer o kadar rahatsız olmam şahsen dalga geçilmekten ben kendim ile de geçerim geyik olsun diye arkadaşlarım da geçer ama babamın yapması batıyor geyikliğine dozuna kadar dalga geçmede sıkıntı olmaz ama bunun yanında çocuğun aşağılanmamış hissetmesini sağlamak övmek egosunu tatmin etmek gerekiyor yoksa özgüveninde ciddi anlamda sıkıntı oluyor büyük başarılarda bile görmezden gelinip aşağılanmaya geçince çocuk dünya 1.olsa da bunu herkes ona gösterse de ailesi bir şey demeyince tam olarak zihninde kendini başarılı görmüyor sanki en başarısız insanmış gibi hissediyor . çocukları dinlememek çok büyük sıkıntı cidden bu anne babayıda aşıp öğretmenin de sorunu genel olarak yetişkinlerin sorunu ama en çok aile ve öğretmenler tarafından oluyor benim yaşadığım okul hayatında çok çok büyük disiplinlik sorun olsa da dinlenilmeyip bir kenara sorunun atılması okul çok ayrı konu girmek istemem . çocuğa hiç bir şey bilmiyor saf salak gözüyle bakmak cidden çok saçma hem çocuğun psikolojisi hem de o dediklerinin hepsi saçma olmuyor ben kardeşimle herkesten çok konuşuyorum ve bazen öyle yaratıcı fikirler düşünceler söylüyor ve ağzınıza laf çaktığı da oluyor ki kalıyorsunuz niye ben düşünemedim diyorsunuz hatta oluyordur çok fazla soru sorarlar ilkokul çağında elimden Google düşmüyor onun sorularından :D . bazı dinleyen akrabalarım da kardeşimi ne kadar tatlı ay dediklerine bak büyümüş de küçülmüş diye dinliyor bakıyorlar ne kadar doğrudur ve zarardır bilemem ama salak saf yerine koyup sadece dinlemek de mantıksız normal insanla sohbet eder gibi konuşulabilir ben kardeşimin arkadaşları ile de konuşuyorum korkmayın aptal canlılar değiller çocukları bir şey bilmiyor daha saf yerine koyanlar.
3 роки тому+4
Bilgili Kültürlü olmak demek ki kesinlikle iyi ebeveyn olur demek değilmiş. Herkesin ilgi alanları farklı. Belki bazı insanlar mesleğine, işlerine verdiği önemi ve hassasiyeti ilişkilerine vermiyordur. Birilerinin eğitiminde, işinde, hobilerinde, yapmaktan hoşlandıkları çalışmalarda çok başarıları olmaları hayatının her alanında çok iyi olacağı anlamına gelmiyor. Ne kadar bilgili olsa da herşeyi bilemez, öğrenmediği şeyler bulunur yani insanız biz tüm olup bitenden ayrıntılı haberimiz olamaz ki. Çoğu aile mükemmel değildir ancak özel bir ilgi ve çabayla daha mutlu olabiliriz. Aile bireylerine büyük küçük demeden saygı göstermek ve hoşgörülü olmak bunun bir parçası.
@ evet büyük küçük birbirine saygılı olsa , büyüğe saygı küçüğe sevgi değil de hak eden herkese sevgi ve saygı gerekiyor küçüklerden de büyüklerden de küçümsemeyip bir şeyler öğrenebiliriz
Yaşın eğer 13 - 18 arası ise bunu uygulayabilirsin. Daha küçüksen etkili olmayacaktır. Bence bu baskılarının sebebi kendi egoları ve yetiştirilme tarzları. Eğer egolarını yıkabilirsen kişiliklerini değiştirebilirsin. Ego kişiliğin değişmesini engelleyen en önemli faktördür. Bu sorunu çözmek için birkaç aşamalı bir manipülasyon uygulaman mümkün. 1 - Vicdanlarını kullanarak onların kendilerine olan egolarını yık. Bunun için onların davranışlarının seni nasıl kötü etkilediğini onlara belli et. Sonra senin sorunlarını fark ettiklerinde onlara sebebinin onlar olduğunu belli et. Bu sayede vicdanlarından faydalanıp onların egolarını savunmasız hale getirebilirsin. 2 - Onların saygısızlıklarını ve hatalarını yüzlerine vur. Ama bunu fazla sert yapma ve yavaşça arttır. Bu sayede egoları yıkılacak. 3 - Gerçekten iyi fikirlerin olduğunu ve değerli olduğunu onlara kanıtla. Hala seni dinlememeye ısrar ederlerse yeterince vicdanlarını kullanmamışsın demektir. Uyarı = Sakın fazla hızlı ilerleme manipüle edildiklerini fark etmemeliler. Belki manipülasyon biraz kötü gibi görünebilir ama çocuklarının ifade özgürlüğüne engel olan baskıcı bir aile için bu önemlidir. Senin ailen tam olarak nasıl bilmem. Uygulamayı ailene göre biraz değiştirebilirsin.
Ben 15 yaşındayım hala en basit lafımda bile ailem önemsemiyor üstelik bazen susmamı istiyolar. Eskiden normal konuşurdum ama şimdi git gide kekeliyorum ve utanıyorum bişey söylemek istediğim de karşı kişi ilgilenmez diyip susuyorum.
Küçükken dedemlerin evinde yemek masasındayız. Halamlar, biz, babamın teyzeleri falan var masada. Babamlar bir konu hakkında konuşuyor. Bende küçük olduğumdan sürekli "baba, baba" diyerek babama sesleniyorum. Tabi ki duymuyor beni. Ben 10 kez seslendikten sonra "Lan Memet ! " diye bağırmışım. Herkes gülmeye başlamış. O günden beri ailem benimle konuşmadığı sürece onlar ile konuşmam, herhangi bir derdimi anlatmam.
Bizimkiler dinler fakat sonra ya söylediğimi beğenmezler, ortaya bir fikir atarım onu beğenmezlerdi. Ben de lisedeyken hafiften başladım inada. Şimdi müdahale etmeye çalışıyorlar mı? Hala çalışıyorlar ama ya ben onları ikna ediyorum ya da tamam yaparım deyip yapmıyorum.
Ben şahsen ailemden küçükken beni bir kursa göndermelerini isterdim çünkü böyle şeyler küçük görünsede küçük yaşta başlayıp çocuğa yatırım yapınca ilerde gitar çalabilir ingilizce konuşabiliyor kurslar sayesinde benim ailem o konuda bana yardımcı olamamiştı benim çocuğum olursa her hangi bir şeye hobi edinmek isterse kursa göndermeye çalışacağım
Tavsiye: Barış Özcan gibi çocuk yetistirmek istiyorsaniz once bol bol kitap okuyun, zira özsaygınlık değil özsaygı olduğunu öğretir size. Sonra beyni öyle bir gelismeye, önyargısızlığa ve özgürlüğe açmalısinız ki, bu da okumak, sorgulamakla olur, o zaman neden olmasın. Yani kendinizi geliştirmeden çocuğunuzu da geliştirmeniz kolay değil. Ayrıca bu işin bir de maddi ve psikolojik boyutu var. Bunu 8 yaşında bir çocuk babası olarak yazdım, çocuk üstun yetenekli ama imkanlarimız kısitlı, muzik kursuna, spor kursuna birden veremem mesela, abd'ye gidip dil öğretemem, burada elimden geleni yapmaya calışıyorum. 2000 civarı da kitap okumusluğum var, hala da okumadayım, çunkü gelisim hic durmaz hele de çocuğa da bir şeyler katma derdiniz varsa. Kısaca sen tekamül etmelisin ki çevrene de faydası olsun o tekamulün. Barış Özcan güzel örnek belki ama yine de siz kendi imkanıniza göre bir bakış açisi da geliştiriyorsunuz bi yerden sonra bu ebeveynlik işinde . Hadi kolay gelsin.
Aynısını yaşadım özgüven eksikliği var ve bu istemsizce olan birşey fikir belirtemiyorum konuşmaya çalışırken hızlı konuşup hemen bitsin diye istemsizce olan birşey kimse anlamıyor sonra tekrarlıyorum en sonunda kafamın sağ ve sol daki damarlar acımaya başlıyor neyse en azından buraya fikrimi bellirtebiloyorum
kendini açıklma konusu ile ilgili bişey söyleyeceğim ufak yaşta tokat yediğin için ağladığında ağladığın için bi tokat daha yemenin verdiği bi duygu var işte o duygu hayatının sonuna kadar senle beraber geliyo
Gerçekten çok iyi yetişiyor ama bir süre sonra kendisi karar vermeye başladıkça yapacakları önemli bence. O noktada da babası fikir danışmanı olacağından pek sıkıntı olmaz gibi. Ben mesela ailem ayrı olduğu için ve geneli okumamış insanlar olduğu için fikir sorup tartışacak birini bulamadım ve kendimi yetiştirmek zorunda kaldim. Pişman değilim kendimi yetistirdigim için avantajlari da oluyor ve psikolojimi pek etkilemiyor şu an ama su anki halime göre doğru yolu bulana kadar çok vakit kaybettim. Hangisi doğru yol diye öğrenebilmek için deneyip sonucunu öğrenmem gerekti. Bu yolda tabii psikoloji de allak bullak oldu. barış ozcan gibi birisi olursa bu tarz doğru yolu bulmak konusunda harcanan vakti değiştirir sadece yani başarılı olma konusu biraz daha kişinin kendisine kalmis. Benim ailem böyle değil başarısızlığı kabullenmeliyim kafasına girilmemesi için yazdım. Biraz daha vakit kaybedersiniz ama yine de hedefine takıntılı olan insan başarılı olur.
orta okuldan beri insanların çok ufak hareketlerine takılırım iletişim konusunda ailem le iletişimi lisede kestim aşırı zorunluluklar olmadıkça yanlarında takılmıyorum misafir gese bile umrumda olmuyor çok çok çok zorlama yapılırsa ordan geçiyomuş gibi yapar selam babında kafamı bi sallar dönerim soru sorsalar fikir sorsalar herhangibi şekilde ileşim kurmaya çalışsalar ya dinliyor gibi yapıyorum (oyun oynuyorum,manga okuyorum,müzik dinliyorum,yada bişeyler okuyorum) yada geçiştiriyorum, arkadaş ortamında karşımdakinin iletişim konusunda başkalarına saygısı olmadığını gördüğümde o bidaha beni görmez bu sayade çevremde düşük seviyeli insan yok ama öyle bi yerdeyim ki genel olarak orta seviye insan bile bulamadım xd
18 yaşındayım. Hâlâ takmıyorlar. Daha kültürlü ve bilgiliyimdir genel anlamda. Ama ona rağmen "çocuk soru sorulduğunda cevap verir" diyorlar. Skerim çocuk muyum ben aw
2:02 benim yaşım daha küçük orta okuldayım fikrimi belirtmeye çalıştığımda veya bir şey söylediğimde "sen küçüksün büyüğün konuşurken sen konuşamazsın" yada duymazdan görüyorlar.
Şahsi düşüncemdir; Ülkede bu kafayla çocuk yetiştirilme ihtimaliyle kendi roketimizi yapıp uzaya gitme ihtimalimiz muhtemelen aynı. Olabilitesi bu kadar düşük bir ihtimal için de ne yapmak gerekir orası tartışılır. Kendi tramvaları olan ve eğitimsiz anne babalar bu ülkede ezici çoğunlukta.
Benim babam bana köpek gibi davranıyor geriden yürüyorum benim yerime cevap veriyor susturuyor kendi başının dikine gidip sen haklıymışsın ya diyor hayatımı mahvediyor kararları kendi veriyor hayatım hakkında bir fikri yok genelde ne istersem oldu hiçbir işimi ben halletmedim öyle para yedim 19 yıl boyunca ne skill var ne ev dışında yaşama kabiliyetim
1:49 öncelikle anlatmak istedigim seyi anlatmadan önce 50 kere anne derdim. Bana baktıktan sonra anlatmaya başlarım. 3 sn sonra babam anneme bir şey söyler ve annem tekrar babama döner.
1:54 deki soruya bir cevap vermek istiyorum düşüncelerimi belirtmek istediğimde '' Büyüklerin sözünü kesme'' , ''Önüne geleni söyleyemezsin Ayıp!'' gibi bazı replikler hep kullanırlardı. (Şimdi gencim fikirlerimi söyleye biliyorum :D ) onlarda saygı duyuyor bendede ailemde de gelişmeler oldu. (^人^)
Bence bu ebeveynlik için zorunlu eğitim verilmesi lazım. Ülkede cahil olan ailelerin çocuklarına yaşattığı şeyleri bilemeyiz, anne baba olmadan önce de sonra da bunun ile ilgili ve çocuk psikolojisi ile ilgli eğitim verilmeli, hatta kötü durumlar yaşanılması halinde ebeveyn bu eğitimden geçmezse ve kendine çeki düzen vermezse başka şeyler uygulanmalı. Herkes anne baba olamıyor sonuçta.
Eskiden kendisine özgü ve daha kaliteli videolar çekiyordu. Artık videoların konusunu, gelen sponsorluk ve reklamlar belirliyor. Çok alakasız bir konuyu bile sponsor işine bağlıyor.
18 yaşına geldim hala konuşurken (hiç kimse konuşmadığı zaman da bile) ben yok muşum gibi davranılarak sözüm kesiliyor .size bi tavsiye iyi olsun kötü olsun akrabalarınızla aranıza büyük bi mesafe koyun iyi davranınca saf salak zannedilirsiniz ...
Ailemi cok seviyorum ama cocuk bakma ve yetistirme hakkinda pekde fikir sahibi olmadan yapmislar beni ve surekli sacma sapan konularda azarlayip durduktan sonra kusura bakma kizim sen ilk cocuk oldugun icin boyle oldu falan diyolar :/ acikcasi bu hic tatmin edici bir bahane degil. Burdan anne baba adaylarina sesleniyorum, LUTFEN COCUGUNUZU BASTIRIP DURMAYIN CUNKU ILERIDE YAPAMADIGI SEYLERDEN SORUMLU OLANLAR SIZLERSINIZ. Tsklr iyi gunler
Ben 13 yaşındayım ben bir şey anlatıyorum sonra birden annemin aklına bir sey geliyor onu söylüyor tamam diyorum o benden büyük diyorum sonra anlatmayı bitirdikten sonra tam ben bir şey diycem sonra beni dinlemek yerine telefonu eline alıyor bir şeyler yapıyor çok sinir oluyorum bunu ona söylüyorum rahatsiz olduğumu belirtiyorum ama dinlemiyor
Ben evin en küçüğüyüm bu yüzden annem babamla birlikte 5 ebebeynim varnimış gibi hissediyorum bu yaşa geldim hala bişi yapmak istediğimde 5 kişi karar vermeye çalışıyorlar sonra neden sen bölesin🙄
abi bizde napalım almanların finlandiyalırın eğitim sistemlerini konuşalım cumhur başkanı orda napsın halka çay dağıtsın. geçen sene sınav senemdi ve bok gibi geçti şuan iyi kötü bir anadolu lisesinde hayatı sorguluyorum onlar benim yaşımda hayallerini yaşıyorlar. keşke bizede barış özcanın çocuğu gibi değer verilseydi, eğitim verilseydi şuan 86 milyon tane barış özcanımız olabilirdi.
bizde fikir belirtirsen ya da onlara karşı bir fikrin varsa saygısız,nankör,ahlaksız falan olursun ailemle 1 yıldır konuşmuyorum barış özcan gibi bir babam olsun isterdim.
iyi şekilde çocuk yetiştirmek için iyi yetiştiren insanlardan tavsiye videosu istemek yerine bunun üzerine kendimiz araştırmalar yapabiliriz. sevgilim okul öncesi öğretmenliği okuyor. çocuğun ilk 7yılında kişiliği oluşuyormuş. esas o süreçte zaman ayırmak çok önemli. bununla ilgili bilgileri öğrenmek buna hevesli olmak lazım bana kalırsa çocuk sahibi olmak için. gerek youtubeda gerek internette çocuk psikolojisi ile ilgili içerikler var. benim de ilgimi çekiyor bakıyorum. öneririm
Рік тому+2
zirvede olan İskandinav eğitim sistemi de çocukların 0-10 yaş aralığını mümkün mertebe iyi geçirmelerine yönelik çalışır. Hatta toplum yapısı büyük oranda bunun üzerine kurulu. Erken yaş ne kadar iyi geçerse çocuk da ileride o kadar iyi bir birey olabiliyor
İlerde çocuklarımızı böyle yetiştirmeliyiz. Eğer böyle çocuk yetiştiremeyecekseniz çocuk yapmayın.
Türkiye'de böyle çocuk yetiştirmek zor ben istanbulda yaşıyorum kira fiyatları falan gördükçe ayrı eve taşınmaya korkuyorum daha kendim zor geçinirken bir aile kuramam çocuğun bakımı okul masrafları falan bir de çocuk eğlenmek için bilgisayar playstation isteyince yaşıtları gibi bunları bile alamayabilirim ama büyük ihtimalle çocuğum olursa elimden geldiğinde sosyal medyadan uzak tutup her gün masal okuyup ona kitap aşkını aşılarım
tm
Sen o kadar tavsiye ver insanları ikna etmeye çalış kanala yeni gelen profilinde robloxtan başka bir şey olmayan 10 yaşındaki MorZen sana "tm" desin. Devrim Ağacı olmak zor zanaat.
O sıra da Türk aileleri : Ders çalış oku adam ol , ne matematiğin kötü mü senden bir bok olmaz
@@devrimagaci ne yazsin adam seni mi övsün ne istiyosun
Annem ve babam beni azarlar veya görmezden gelirlerdi, Barış Özcan'ı çok takdir ediyorum çocuk yetiştirme konusunda.
Barış Özcan gibi babam olması için her şeyimi verirdim küçüklüğümden beri baba sevgisi görmeyen biri olarak bundan çok eminim
Bende baba sevgisi gormedim, aksine aşagilandim surekli, uzulme
Benim babamla olduğum bir tane güzel anım yok(Pp'ye bak be maşallah djdjdjdushdjdjs Kenma fotolu reis)
@@Hayulinna T-todoroki? 😯
Biraz baba sevgisi için ömrümden 10 yıl verebilirim
@@Hayulinna ehu ehu teşekkürler
Sen kendini söylerken aklıma da benim çocukluğum geldi genel olarak dikkate alınmazdım ve söyleyeceğim şeyden hevesim kırılarak vazgeçerdim annemler sağolsun, şimdi torunu var, ben 25 yaşına geldim hala bir şey konuştuğumda dikkate alınmazken onun anlamsız sözlerini bile soluksuz dinliyorlar geleceğinin benim gibi olmayacağından dolayı mutluyum ama ben de bu davranışı görmek isterdim, şimdi herkesin dediği şey şu "neden bu kadar sessizsin" :')
Aynen
Bu arada nasıl yetiştirdiğini, diğer insanlarınkiyle birlikte, üzerine bir de uzman araştırmalarıyla derleyip sunacağım bir bölüm de hazırlarım ileride :)
Barış Özcan cidden çok büyük bir insan...
Çocuğu çok şanslı ben korkak yetiştirildim ve genelde susturuldum.
Cidden hayat adil değil.
Bizimkiler büyükler konuşurken konuşma dinle öğren derdi.
Aşırı iyi olur ya. Bu tarz öğretici içerikler tatlı olur
Kısa ve öz bir laf kendimden nefret ediyorum babamda nefret ediyor annem kör galiba bir tek o beni seviyor okulda bina da her yerde öz güven eksikliği hakkında bir video yapar mısın zorbalığa uğrayan yalnız insanlar ile ilgili
İnsanlar çocuklarını yetiştirmek için gram çaba sarfetmiyor sadece okul çağı geldiğinde eleştirmeyi biliyor.
Daha çok hayatta kalıyor mu gibi endise ediyolar ? Djakxjpakspa
Ben ailemle aynı ortamda bir şey demeye çalıştığımda direk sözüm kesiliyo ben onların sözünü kesersem azar işitiyorum
Kesinlikle
Ya aslında yazmayacaktım yorumu ama çok yazasım geldi içimde kalmasın. 6-7 yaşlarındayım ablam , abim ve babam hatırladığım kadarıyla bir film hakkında konuşuyorlar. Annem ortamda değildi , evdeydi zaten kendisiyle doğru dürüst bir ilişkimiz yok. Hâlâ bazı geceler ağlarım anne sevgisizliğinden. Herneyse sonra ben bir görüş belirtecektim ve söze girdim , sonra abim sözümü kesti onun sözünü bitirmesini bekledim ve sonra ben görüşümü belirtmeye devam ettim sonra babam girdi araya hatta babamın kelimeleri söylerkenki ses tonu dahi aklımda. Sonra çok sinirlendim 'ya beni dinleyin!' diye bağırdım ablam da 'çok alıngansın ortaya söyle işte' dedi. O günden sonra hiçbir lafa girmemeye başlamıştım. Şimdi kendi arkadaş ortamımda buna çok dikkat ederim eğer biri beni dinlemezse o kişiyle arkadaşlığımı keserim , arkadaş ortamında durum iyi ama ailemde hâlâ bu sorun var. Kimse kimseyi dinlemiyor. Dinlemeyince anlaşamıyorlar , zaten anlaşamadıklarından annem ile babam ayrıldı ama mahkemede bile birbirlerini dinlemiyorlar!
İlerideki çocuğum Evren'im sana sesleniyorum annen sana böyle bir hayat vermeyecek emin ol mutlu bir çocuk olacaksın.(^_^;)
sosyal derslerinde bile 'ETKİLİ DİNLEME" çok önemli deniyo ama hala ülke dinlemeyen insanlarla dolu
Zaten günümüzde insanlar konuşmayı bilip dinlemeyi bilmiyorlar.
Annem kendisinin çok iyi bir anne olduğunu sanıyor. Hep böyle diyor. Peki neden ben özgüvensiz, sosyal fobisi olupta hiçbir şey yapamayan birisiyim? Ona sormak istiyorum ama umrunda olucağını zannetmiyorum.
hemen zırlamaya başlicak söylersen de
hemen zırlamaya başlicak söylersen de
Bir de şey diyolar ya “ Ben ne desen aldım hiçbir şey eksik etmedim “ İhtiyacımız olan en büyük şeyler ;sevgi,saygı,öz güven,destek bunlar asla akıllarına gelmiyor
@@cliqueasuna en büyük kozları "Seni Dokuz Ay Karnımda Taşıdım Ben" olur
@@benkimim1548 kesinlikle
Türk gençliği olarak hayalimiz barış özcanın oğlu olmak
Sufi çok iyi bir kariyer sahibi olamasada (umarım olur) çok iyi bir insan olacağından eminim. Görüyoruz kariyer sahibi olup da karakteri leş olanları. Daha küçükken çok yırtınırdım beni dinlemeleri için. Artık genelde sorulmadıkça fikrimi belirtmem.
can kıpçaktan buraya ışınlanan ve her yerde olan kız sensin
@@elifceylin9110 Evet. Kehanet doğru. O benim.
@@elifceylin9110 :D
Ben 17 yaşındayım hâlâ düşüncelerim umursanmıyor. Ben çocukken babama ne zaman soru sorsam, sohbet etsem bana hep "Boş yapma." diyordu, hatta sadece bunu diyordu. Bir zaman sonra kekelemeye ve insanlarla konuşurken acaba benden sıkılıyorlar mı diye düşünüp susmaya başladım. Şuansa ne ailem ne de bir başkası benim için önemli değil, yıllarca bastırılmış hissettiğim ve kendimi susturduğum için artık hem öfke doluyum hemde bencilim. Bu durum beni insanlardan kopardı ve artık insanlara bağlanabileceğimi sanmıyorum.
Bugün bir baba ya da anne ''ben yoksulluk çektim, evladım çekmesin'' diyerek elinden geldiğince maddi destek sağlıyor, ancak senin de belirttiğin gibi %95'i çocuğu birey olarak görmüyor. Belki bugünün çocukları da ileride ''Ben ailemden özgüven adına bir destek almadım bari çocuğum aynı sıkıntıyı yaşamasın'' diyerekten Barış Özcan gibi, sağlıklı bir ebeveyn olmaya çalışabilir diye düşünüyorum. Ki bugün ailesinden fiziksel şiddet gören ya da ailesinde fiziksel şiddet gören çocuk ya da genç bireylerden hep şunları duyuyoruz: ''İleride evleneyim eşime el bile kaldırmam'' ''çocuğum olsun hiç dövmem her istediğini yaparım'' vs. Umudum büyük umarım güzel adımlar atarız bu konuda.
Çocuğunuzu istediğiniz kadar güzel yetiştirin. Sonuçta okula gidecek ve orda öğrendikleri iki dakika da bozulacak. Şahsen ben ilk küfürü okuldan öğrendim.
Aklıma nenemin teyze dayılarımın yanında sus sen bi şey bilmiyorum büyükleri dinle de öğren demesi geldi. Teyzem bir deneyim yaşamış zamanında ve şöyle demiş . Siz beni şimdi dinlemezsiniz ama evlenip çocuğum olursa dinlersiniz . Şimdi daha iyi anlıyorum
çocuk yapınca xp mi kazanıyosun amk
A0 Türkçe
Ergenliğimle gelen isyankar havayla dinlenmediğimde gönül koyardım. Eğer dinlemeyen ailem ise patlayarak araya girerdim. Kendimi zorla da olsa dinletirdim. Zamanla mimiklerimden beni okumaya başladılar ve daha anlayışlı oldular. Ama bu yolda az kavga etmedik. Kalbinizi kırmış olsam bile seviyorum sizi, iyiki varsınız.
10.sınıfa gidiyorum annem ve babam ayrı olduğu için okul zamanları babamda 15 tatil ve yaz tatilindede annemde kalıyorum babam Almanya'ya çalışmaya gittiği için dedem ve babannem bakıyor bana onlarda hiç bir yere göndermediler futbola gitmek istedim göndermediler judoya gitmek istedim göndermediler arkadaşlarımla gezmek istedim göndermediler liseye geçince izin vermeye başladılar ama hiç bir yeri bilmiyorum özgüven sıfır sözde İzmir'de oturuyorum ama hayatımda 2-3 kere denize gitmişimdir 14 yıldır İzmir'de oturan birisi olarak nereye nerden gidilir şurda ne var filan bilmiyorum.
17 yaşındayım bende bilmiyorum
@@sinemcc3008 Üniversitede ne yapıcaz merak ediyorum.
@@Werbellist07 bence ne yap biliyomusun grup yap sinemle senin gibi olan bireyle sonra cevrede araştır mesala biyerde iş bul ordakilere abi abla nereler gezilir büyükler muhabbet olarak tavsiye vermeyi sever üniversite napcam diyosan şehir dışına git mesala izmire yakın üniversite yap yakın senin gibi izmirliler olur onlardan iyi öğrenirsin
Yaşım gereği şu an evlenme gibi bir planım yok ama bir çocuğum olursa Barış Özcan gibi yetiştirmeye çalışacağım
Korkmayın armut bey eğer böyle düşünen birisiyseniz zaten armut dibine düşer. 😊
@@ufukgundogar3518 haha çok iyi bir espri anlayışınız var :D
@@beypazariadam6167 :)
Benim de ailem bu klasik "baskın ebeveynli" türk ailelerinden ve bi keresinde komşumuzda misafirlikteydik. Ve arkadaşımın annesi tam ben bişi dicekken herkesi susturdu ve beni dinlemelerini istedi... O anki duyguyu anlatamam, inanılmazdı. Hani 12 veya 13 yaşında da olsam insana yıllarca aile evinde kendi sesini duyuramayıp yaşadığı burukluktan sonra lütuf gibi geliyor.
Diğer yandan bizim gibi ailelerde yetişen insanlar büyüyünce birbirini de dinleyemeyen olarak büyümesi de acıklı... Mesela arkadaşlarla otururken net en az 1 kişisin lafı 1 kere dinletemediği için veya dinleyen olmadığı için lafı ağzına tıkılmış gibi oluyor. Kesinlikle bazı insanlara çocuk lafı dinlemek ne olcak yağğğ dedirtebilir ama emin olun o çocuk için dünyalara bedel büyük bir şey.
18 yaşındayım dershaneye gitmeden özel ders almadan 20K sıralamaya girip öğretmenlik kazandım aile arasında konuşulurken bunu üniversiteye almazlar şuna baksana çocuk gibi duruyo kim ciddiye alacak bunu diyolar :')
Sufi cidden büyüyünce çok iyi bir birey olacak
Sağlıklı bir nesil olacağı kesindir
Ben, çocukluğumda peltek olmam + ciddiye alınmamamdan dolayı duyulmadığımı uzun süre bağırarak konuşmuştum. Farkına varmam bile geçen 3 seneye kadar sürdü. Peltekliğimi işe 90 oranında geçen 6 ayda bitirdim. Çocuklarınızı dinleyin beyler; daha sonra uzun süre düzelmeyecek rahatsızlıklara sebep olabilir.
Odamda telefon oynuyordum annemler beni yanlarına çağırdılar oturup birlikte televizyon izlemeye başladık
o kadar mı :D
Idkskaos0dkla. Bana da onu yapıyorlar ya. Telefon oynayacağimda laf soyluyorlar. Neden televizyon izliyim diyorum onlar da gözün bozulur televizyonu uzaktan izliyorsun diyorlar.
Yada eleştirmeye başlıyolar
Birde telefona bu kadar bakma diyorlar kendileri sanki atomu parçalıyor
Uzman değilim, bölümünü okumadım, çocuk yapmayı bırak çocuk bakmadım ama kendimden ve kuşağımdaki insanların hayatlarından edindiğim izlenim bile bu konu hakkında fikir sahibi olmamı sağladı. Mükemmeliyetçi orta gelirli bi ailede doğdum. Annem bi taraftan babam bi taraftan gösterdikleri psikolojik şiddet ve geleceğimi bile düşünmeden sadece ye iç sıç felsefeleri hayatımın içine sıçtı. Kendimi zerre sevmeyen içe kapanık mutsuz umutsuz dünya yıkılsa umrunda olmayan her gün acı çeken biri haline geldim(elimden gelenin fazlasını yapmama rağmen) oyüzden çok iyi anlıyorum yeni nesli. Temel sorun cahiliyet. Dünyada çok fazla cahil insan olması. Her anne baba kötü demiyorum fakat çoğu çocuklarına lazım olacak temel eğitimi bile vermekten aciz. Bu yüzden gelişmiş ülkelerde eğitime/temel eğitime çok önem veriliyor. Devlet gerekirse ailesinden elinden alıp bu çocuklara sahip çıkıyor. Özellikle Türkiye gibi 3. Dünya ülkelerinde bu imkanlar bulunmuyor. Sokakta bile istenilmeyen, eğlenmesi bile lüks olan biz gençleri tabiri caizse tapulu malı gibi görüyorlar. Bi keresinde anneme sormuştum. Zor zamanlar yaşadı, evliliği mutlu gitmedi, ölmek için can atacak bir haldeydi. Peki neden o halde çocuk yapmak istedin? Mutlu olmak için. Benim iyiliğim için hamileyken yurtdışından Türkiye'ye geldi orda doğurdu sonra diğer aile üyeleri geldi. Annem de yalnız değilim diye güle güle beni o ailenin içinde büyütmeye devam etti. Ve annem çok iyi bir insandır bundan şüphe duymuyorum. O zaman anladım insanlar ailelerinin küçüklükten beri ona empoze ettiği şeylere adapte olup çocuk yaparak aynı hayatı onlar içinde bekliyorlar. Çünkü anneleri, babaları onlara çocuk yapmanın dünyanın en iyi şey olduğu, çocuk yapınca bütün dertlerinin ortadan kalktığı gibi sebepler söylüyorlar. Ve öyle de oluyor, anne babasının onlara hazırladığı zincirleme manipülasyona teslim oluyorlar. Keyif alıyorlar çünkü annelerimizin, babalarımızın bildiği en büyük mutluluk çocuk yapmak. Bir hayata sahip olmak, onu yönetmek, yönlendirmek. Çocuğunun önündeki yanındaki altındaki yolları tıkayınca, benim gibi olacak diye sevinince aldıkları zevk o aslında. Çünkü kaybettikleri şeyleri görmek istemiyorlar. Biz daha sağlıklıyız, bu yeni çağda daha güzel ve mutlu bir hayat yaşayabiliriz. Bu gerçeği görmek istemiyorlar ve Anne babalarından gördükleri bu modern kölecilik psikolojisine teslim oluyorlar. Bunu yaparken de en büyük savunmaları genellikle, başına birşey gelmesini istemiyorum, daha çok gençsin yedirdik içirdik o kadar büyüttük, bizim zamanımızdaa.. gibi argümanlar. Bunlar doğru da olsa kendilerini avutmak bizleri de uyutmak için kullandıkları safsatalardan başka birşey değil. Ekonominin yerlerde süründüğü, çevrenin kirlendiği(kibarca) devletin çocuklarını tapulu mal olarak dahi görmediği şu dönemde önümüze ya kpss ya da tıp fakültesi gibi zorlama seçenekler koyup mucizeler gerçekleştirmemizi bekliyorlar. Çünkü ben çok iyi çocuk yetiştirdim benim çocuğum yapar. Peki ne yaptın ye iç sıç+ders çalış, gerçek hayatta bir kuruş bile etmeyen işimize yaramayacak bilgiler ezberletildi bizlere. Evet bir şekilde hayattayım ama ne kadar sağlıklıyım, yıllardır depresyonda olan ben kendime nasıl bakıyorum bu yaşta kalbim çarpıyor, saçlarım dökülüyor, işim yok. En büyük hayalimiz oturduğumuz evin taksidini icra memurları gelmeden kapatabilmek. Ve hayatında istediklerini orta yaşta yapabilmiş bu ebeveynlerin nankörlük olarak adlandırdıkları şu hayatı yaşayan milyonlarca, hatta milyarlarca zavallı çocuk var. Bu yüzden çocuk yetiştirmeye uygun bir ortamımız yoksa, gerek ekonomik gerek psikolojik lütfen ama lütfen çocuk yapmayın, rica ediyorum. Size pervasızlık gibi gelebilir fakat mümkünse evlenmeyin bile, sevdiğiniz insanla yaşayabilirsiniz fakat evlenmek için ekonomik temel de olması lazım, sevdiğiniz insana bakabilmelisiniz. Psikolojik olarak sağlam olduğunuzdan emin değilseniz bırakın çocuk yapmayı sevgili dahi yapmayın. Ben bunları yapıyorum pişman değilim ahiret varsa faturasını da aileme, sülaleme keserim. Son olarak (şahsen) ekonomik ve psikolojik durumum imkan verse dahi çocuk yapmazdım, çünkü bu ona yapabileceğim en büyük kötülük olurdu. Benim yüzümden değilse bile iyi niyetli cahil insanlar yüzünden çok çekerdi. Herşeyim tas tamam olsa çocuk evlat edinir, acı çekmek için doğan zavallılar dan birisini kurtarmış olurdum. Bir kişi bile okuduysa ne mutlu bana.
(Yunusun okumuş olması ayrı bi mutlu etti)
Sen nasıl bir kralsın be
Eğer çocuğun olacaksa ya akrabalarla görüşmeyeceksin ya da onları bilinçlendireceksin . Sırf küçük olduğumuz için bizi cahil görüyorlar ve ya önemsemiyorlar .Herkes nasıl çocuk yapılır biliyor ama kimse nasıl anne baba olacağını bilmiyor
ben çocukken annemler beni ben çocuğum diye çok dinlemeseler de dinliyorlardı. ben büyüdükçe beni daha çok dinlemeye başladılar. şu anda genelde bir konuda benim fikrimi ilk alıyorlar.
Dayım kendi çocuklarını dinliyor konuşurken. Kuzenlerim benden iyi konuşuyor. Harbi çocukları dinlemenin, çocuğa faydası büyük.
Kendimi bildim bileli sahnede yada topluluk içinde konuşmaktan hiç çekinmeden bir sıkıntı ve problemi aklıma geldiğinde söylemekten korkmadan rahat bir şekilde insanlarla konuşup tartişabilmemi gerçekten aileme borçluyum.
Başta amerikaya giderek doğruyu yapmış.
benim babam hergün odama giriyo ders çalışıyorum gidiyo sonra yeniden geliyo gidiyo sonra telefonumu alıyorum gerisini herkes biliyo
of çok kötü bir keresinde benim odama kamera koymuş ders çalıştığıma güvenmeyip şaka değil
@@hope-wz2zh ciddiyim babanın sorunları var. Bu asla normal değil. Senin özel hayatını hiçe sayıyor. Bu konuda bir şeyler yap. Onunla konuş lütfen :(
@ilknur 🐋 şakasına söylüyordu sonra koydu cidden ben de aldım kamerayı kardeşim canlı dersteydi onun önüne koydum :D
@@tecchou6327 yeni gördüm bildirimlerde güven sorunu var ciddi anlamda farkındayım konuşmama rağmen ancak bu zamanla azalıyor sorun, böyle insanlardan uzak durmaktan başka çare yok .
Biz yırtınırdık, onlar dinlemez.😑
Şuan ben bir toplumda ağzımı açtığım an ailemin bana bakışı 😬
Off iğrenç bir his
Sırf bu toplum içindeki "sus büyükler konuşurken küçükler susar!" tramvası yüzünden malesef HALA kalabalık gruplar içinde çok geriliyorum
bilgili kültürlü bir aile olsa da çocuğunu doğru düzgün yetiştiremeyen kendi davranışlarına çeki düzen vermeyen bir çok aile var cidden benim ailem çoğu türk ailesi gibi yobaz değil kitap okurlar kitap yazmışlığı şusu busu var düşünceleri cidden çok kaliteli ve bilgilidir ailemin ama kişiliklerinden nefret ederim ve bazı davranışlarından aklımın almadığı düşüncelerinden benim de babam dalga geçer o kadar rahatsız olmam şahsen dalga geçilmekten ben kendim ile de geçerim geyik olsun diye arkadaşlarım da geçer ama babamın yapması batıyor geyikliğine dozuna kadar dalga geçmede sıkıntı olmaz ama bunun yanında çocuğun aşağılanmamış hissetmesini sağlamak övmek egosunu tatmin etmek gerekiyor yoksa özgüveninde ciddi anlamda sıkıntı oluyor büyük başarılarda bile görmezden gelinip aşağılanmaya geçince çocuk dünya 1.olsa da bunu herkes ona gösterse de ailesi bir şey demeyince tam olarak zihninde kendini başarılı görmüyor sanki en başarısız insanmış gibi hissediyor . çocukları dinlememek çok büyük sıkıntı cidden bu anne babayıda aşıp öğretmenin de sorunu genel olarak yetişkinlerin sorunu ama en çok aile ve öğretmenler tarafından oluyor benim yaşadığım okul hayatında çok çok büyük disiplinlik sorun olsa da dinlenilmeyip bir kenara sorunun atılması okul çok ayrı konu girmek istemem . çocuğa hiç bir şey bilmiyor saf salak gözüyle bakmak cidden çok saçma hem çocuğun psikolojisi hem de o dediklerinin hepsi saçma olmuyor ben kardeşimle herkesten çok konuşuyorum ve bazen öyle yaratıcı fikirler düşünceler söylüyor ve ağzınıza laf çaktığı da oluyor ki kalıyorsunuz niye ben düşünemedim diyorsunuz hatta oluyordur çok fazla soru sorarlar ilkokul çağında elimden Google düşmüyor onun sorularından :D . bazı dinleyen akrabalarım da kardeşimi ne kadar tatlı ay dediklerine bak büyümüş de küçülmüş diye dinliyor bakıyorlar ne kadar doğrudur ve zarardır bilemem ama salak saf yerine koyup sadece dinlemek de mantıksız normal insanla sohbet eder gibi konuşulabilir ben kardeşimin arkadaşları ile de konuşuyorum korkmayın aptal canlılar değiller çocukları bir şey bilmiyor daha saf yerine koyanlar.
Bilgili Kültürlü olmak demek ki kesinlikle iyi ebeveyn olur demek değilmiş. Herkesin ilgi alanları farklı. Belki bazı insanlar mesleğine, işlerine verdiği önemi ve hassasiyeti ilişkilerine vermiyordur. Birilerinin eğitiminde, işinde, hobilerinde, yapmaktan hoşlandıkları çalışmalarda çok başarıları olmaları hayatının her alanında çok iyi olacağı anlamına gelmiyor. Ne kadar bilgili olsa da herşeyi bilemez, öğrenmediği şeyler bulunur yani insanız biz tüm olup bitenden ayrıntılı haberimiz olamaz ki. Çoğu aile mükemmel değildir ancak özel bir ilgi ve çabayla daha mutlu olabiliriz. Aile bireylerine büyük küçük demeden saygı göstermek ve hoşgörülü olmak bunun bir parçası.
@ evet büyük küçük birbirine saygılı olsa , büyüğe saygı küçüğe sevgi değil de hak eden herkese sevgi ve saygı gerekiyor küçüklerden de büyüklerden de küçümsemeyip bir şeyler öğrenebiliriz
Bazı kişiler sırf daha yaşlılar diye herkesten saygı isteyip kimseye saygı göstermiyorlar.
Bence saygıyı en hak etmeyen kişiler bu kişiler.
@@yzware3111 çok yakınımda böyle biri yok şükür ki bence de haklısın saygı herkese verilebilecek bir şey değil ve yaş bir haklı sebep de değildir .
@@hope-wz2zh Başkalarına saygı duymayan kişiler saygıyı hak etmez.
Benim saygı kuralım budur.
Ben bırak fikir belirtmeyi, bana laf sokulup da kendimi açıklamaya kalkışsam hemen " saygısız " ilan ediliyorum
yaşın kaç peki
ona göre tavsiye verebilirim
Yaşın eğer 13 - 18 arası ise bunu uygulayabilirsin.
Daha küçüksen etkili olmayacaktır.
Bence bu baskılarının sebebi kendi egoları ve yetiştirilme tarzları.
Eğer egolarını yıkabilirsen kişiliklerini değiştirebilirsin.
Ego kişiliğin değişmesini engelleyen en önemli faktördür.
Bu sorunu çözmek için birkaç aşamalı bir manipülasyon uygulaman mümkün.
1 - Vicdanlarını kullanarak onların kendilerine olan egolarını yık.
Bunun için onların davranışlarının seni nasıl kötü etkilediğini onlara belli et.
Sonra senin sorunlarını fark ettiklerinde onlara sebebinin onlar olduğunu belli et.
Bu sayede vicdanlarından faydalanıp onların egolarını savunmasız hale getirebilirsin.
2 - Onların saygısızlıklarını ve hatalarını yüzlerine vur.
Ama bunu fazla sert yapma ve yavaşça arttır.
Bu sayede egoları yıkılacak.
3 - Gerçekten iyi fikirlerin olduğunu ve değerli olduğunu onlara kanıtla.
Hala seni dinlememeye ısrar ederlerse yeterince vicdanlarını kullanmamışsın demektir.
Uyarı = Sakın fazla hızlı ilerleme manipüle edildiklerini fark etmemeliler.
Belki manipülasyon biraz kötü gibi görünebilir ama çocuklarının ifade özgürlüğüne engel olan baskıcı bir aile için bu önemlidir.
Senin ailen tam olarak nasıl bilmem.
Uygulamayı ailene göre biraz değiştirebilirsin.
Ben 15 yaşındayım hala en basit lafımda bile ailem önemsemiyor üstelik bazen susmamı istiyolar. Eskiden normal konuşurdum ama şimdi git gide kekeliyorum ve utanıyorum bişey söylemek istediğim de karşı kişi ilgilenmez diyip susuyorum.
Küçükken dedemlerin evinde yemek masasındayız. Halamlar, biz, babamın teyzeleri falan var masada. Babamlar bir konu hakkında konuşuyor. Bende küçük olduğumdan sürekli "baba, baba" diyerek babama sesleniyorum. Tabi ki duymuyor beni. Ben 10 kez seslendikten sonra "Lan Memet ! " diye bağırmışım. Herkes gülmeye başlamış. O günden beri ailem benimle konuşmadığı sürece onlar ile konuşmam, herhangi bir derdimi anlatmam.
Bizimkiler dinler fakat sonra ya söylediğimi beğenmezler, ortaya bir fikir atarım onu beğenmezlerdi. Ben de lisedeyken hafiften başladım inada. Şimdi müdahale etmeye çalışıyorlar mı? Hala çalışıyorlar ama ya ben onları ikna ediyorum ya da tamam yaparım deyip yapmıyorum.
Aktiflik arttı Allah devamını erdirsin
Particle effectler on numara durmuş.
Biraz da wiggle verseydim daha iyi olurdu diye düşünüyorum
Ben şahsen ailemden küçükken beni bir kursa göndermelerini isterdim çünkü böyle şeyler küçük görünsede küçük yaşta başlayıp çocuğa yatırım yapınca ilerde gitar çalabilir ingilizce konuşabiliyor kurslar sayesinde benim ailem o konuda bana yardımcı olamamiştı benim çocuğum olursa her hangi bir şeye hobi edinmek isterse kursa göndermeye çalışacağım
Belki barış Özcan'ın oğlu gibi olamadık ama barış Özcan gibi bir anne/baba olabiliriz :')
Tavsiye: Barış Özcan gibi çocuk yetistirmek istiyorsaniz once bol bol kitap okuyun, zira özsaygınlık değil özsaygı olduğunu öğretir size. Sonra beyni öyle bir gelismeye, önyargısızlığa ve özgürlüğe açmalısinız ki, bu da okumak, sorgulamakla olur, o zaman neden olmasın. Yani kendinizi geliştirmeden çocuğunuzu da geliştirmeniz kolay değil. Ayrıca bu işin bir de maddi ve psikolojik boyutu var. Bunu 8 yaşında bir çocuk babası olarak yazdım, çocuk üstun yetenekli ama imkanlarimız kısitlı, muzik kursuna, spor kursuna birden veremem mesela, abd'ye gidip dil öğretemem, burada elimden geleni yapmaya calışıyorum. 2000 civarı da kitap okumusluğum var, hala da okumadayım, çunkü gelisim hic durmaz hele de çocuğa da bir şeyler katma derdiniz varsa. Kısaca sen tekamül etmelisin ki çevrene de faydası olsun o tekamulün. Barış Özcan güzel örnek belki ama yine de siz kendi imkanıniza göre bir bakış açisi da geliştiriyorsunuz bi yerden sonra bu ebeveynlik işinde . Hadi kolay gelsin.
Ne yalan söyleyim evlilikle çocukla uğraşamam böyle bir ülkeye çocuk getiripte ne yapıcam
Barış Özcan'ın çocuğuna yaklaşımı gerçekten örnek alınası.Hem onu bir birey olarak yetiştiriyor hem de gereksiz şımartmıyor.
Aynısını yaşadım özgüven eksikliği var ve bu istemsizce olan birşey fikir belirtemiyorum konuşmaya çalışırken hızlı konuşup hemen bitsin diye istemsizce olan birşey kimse anlamıyor sonra tekrarlıyorum en sonunda kafamın sağ ve sol daki damarlar acımaya başlıyor neyse en azından buraya fikrimi bellirtebiloyorum
Babam onun arkadaşları yanında konuştuğum için dövmüştü aqısbdıdnd
çocukken mutfağa her girişimde "ayak altından çekil" lafını duyduğumu hatırlattı. şimdi hevesim kalmadı mutfağa girmeye
Meslek seçmeye rehber hocasının yanına babamla gitmisizdir
-Baba ama ben öğretmen olacağım
-Evet evet oraya diş hekimliği yazalım
Allah razı olsun babam her attığı adımı bana bildirir benimde fikrimi alır
kendini açıklma konusu ile ilgili bişey söyleyeceğim ufak yaşta tokat yediğin için ağladığında ağladığın için bi tokat daha yemenin verdiği bi duygu var işte o duygu hayatının sonuna kadar senle beraber geliyo
2:00 22 yaşındayım şimdi bile çok umursamıyorlar.
Gerçekten çok iyi yetişiyor ama bir süre sonra kendisi karar vermeye başladıkça yapacakları önemli bence. O noktada da babası fikir danışmanı olacağından pek sıkıntı olmaz gibi. Ben mesela ailem ayrı olduğu için ve geneli okumamış insanlar olduğu için fikir sorup tartışacak birini bulamadım ve kendimi yetiştirmek zorunda kaldim. Pişman değilim kendimi yetistirdigim için avantajlari da oluyor ve psikolojimi pek etkilemiyor şu an ama su anki halime göre doğru yolu bulana kadar çok vakit kaybettim. Hangisi doğru yol diye öğrenebilmek için deneyip sonucunu öğrenmem gerekti. Bu yolda tabii psikoloji de allak bullak oldu. barış ozcan gibi birisi olursa bu tarz doğru yolu bulmak konusunda harcanan vakti değiştirir sadece yani başarılı olma konusu biraz daha kişinin kendisine kalmis. Benim ailem böyle değil başarısızlığı kabullenmeliyim kafasına girilmemesi için yazdım. Biraz daha vakit kaybedersiniz ama yine de hedefine takıntılı olan insan başarılı olur.
lan ben hiç farketmemiştim küçüken okadar alışmışız yani barış özcanı tebrik ederim
orta okuldan beri insanların çok ufak hareketlerine takılırım iletişim konusunda ailem le iletişimi lisede kestim aşırı zorunluluklar olmadıkça yanlarında takılmıyorum misafir gese bile umrumda olmuyor çok çok çok zorlama yapılırsa ordan geçiyomuş gibi yapar selam babında kafamı bi sallar dönerim soru sorsalar fikir sorsalar herhangibi şekilde ileşim kurmaya çalışsalar ya dinliyor gibi yapıyorum (oyun oynuyorum,manga okuyorum,müzik dinliyorum,yada bişeyler okuyorum) yada geçiştiriyorum, arkadaş ortamında karşımdakinin iletişim konusunda başkalarına saygısı olmadığını gördüğümde o bidaha beni görmez bu sayade çevremde düşük seviyeli insan yok ama öyle bi yerdeyim ki genel olarak orta seviye insan bile bulamadım xd
18 yaşındayım. Hâlâ takmıyorlar. Daha kültürlü ve bilgiliyimdir genel anlamda. Ama ona rağmen "çocuk soru sorulduğunda cevap verir" diyorlar. Skerim çocuk muyum ben aw
kim olursa olsun saygı duyacaksın, çocuğuna saygı duymuyorsan çocuğun neden sana saygı duysun?
2:02 benim yaşım daha küçük orta okuldayım fikrimi belirtmeye çalıştığımda veya bir şey söylediğimde "sen küçüksün büyüğün konuşurken sen konuşamazsın" yada duymazdan görüyorlar.
Benim babamda beni boyle yetistirdi cok tesekkur ederim ona herkes bizim gibi sansli olamiyor
benim ailem beni dinliyor çok şanslıyım keşke herkesin ailesi benim ailem gibi olsa
1:53
Diyeceğimi ortaya söylüyorum duyan olursa duyar mantığıyla çünkü seslenince zaten kimse bakmıyor
Bende sürekli söylüyorum ailem bakmıyo yani az bakıyor 😢😢
arka plandaki sith lordu yunus baya iyi olmuş gif yapıp paylaşsana efso olmuş
Şahsi düşüncemdir; Ülkede bu kafayla çocuk yetiştirilme ihtimaliyle kendi roketimizi yapıp uzaya gitme ihtimalimiz muhtemelen aynı. Olabilitesi bu kadar düşük bir ihtimal için de ne yapmak gerekir orası tartışılır. Kendi tramvaları olan ve eğitimsiz anne babalar bu ülkede ezici çoğunlukta.
Evet,buna ben de dikkat etmiştim.
18 yaşındayım annem, babam, ablam hala beni pek dinlemez bende böyle böyle onlarla konuşmamaya başladım
Fark ettimde ailem beni çok güzel yetiştirmiş
Benim babam bana köpek gibi davranıyor geriden yürüyorum benim yerime cevap veriyor susturuyor kendi başının dikine gidip sen haklıymışsın ya diyor hayatımı mahvediyor kararları kendi veriyor hayatım hakkında bir fikri yok genelde ne istersem oldu hiçbir işimi ben halletmedim öyle para yedim 19 yıl boyunca ne skill var ne ev dışında yaşama kabiliyetim
Videoyu izlemeye dayanamıyorum. Keşke ben de bu şekilde yetiştirilseydim.
1:49 öncelikle anlatmak istedigim seyi anlatmadan önce 50 kere anne derdim. Bana baktıktan sonra anlatmaya başlarım. 3 sn sonra babam anneme bir şey söyler ve annem tekrar babama döner.
Kendi arkadaşlarım bile beni dinlemiyor :(
1:54 deki soruya bir cevap vermek istiyorum düşüncelerimi belirtmek istediğimde '' Büyüklerin sözünü kesme'' , ''Önüne geleni söyleyemezsin Ayıp!'' gibi bazı replikler hep kullanırlardı. (Şimdi gencim fikirlerimi söyleye biliyorum :D ) onlarda saygı duyuyor bendede ailemde de gelişmeler oldu. (^人^)
caiz değilmiş gibi inatla dinlememeye çalışırlar (ben konuşurken uyuya kalmışlığı var) :/
Bence bu ebeveynlik için zorunlu eğitim verilmesi lazım. Ülkede cahil olan ailelerin çocuklarına yaşattığı şeyleri bilemeyiz, anne baba olmadan önce de sonra da bunun ile ilgili ve çocuk psikolojisi ile ilgli eğitim verilmeli, hatta kötü durumlar yaşanılması halinde ebeveyn bu eğitimden geçmezse ve kendine çeki düzen vermezse başka şeyler uygulanmalı. Herkes anne baba olamıyor sonuçta.
2 3 kere söylüyorum öyle duyuyorlar babam bazen konuşma diye bağrıyo
Ben çok çenesiz olduğumdan her ne kadar sonrasında kızsalarda araya girer saçma saçma konuşurdum :)
Benim ailem de anlaşmam da orta yol bir türlü Yok ya çok iyi Anlaşıyorum ya da çok felaket kavga ediyorum
benimkiler de öyle şu an bir kardeşim ve annem ile hemen hemen hiç konuşmuyorum annemle aynı sofraya oturmuyorum bile
@@metrickzvalentina7358 Senin durumun benden kötüymüş
Eskiden kendisine özgü ve daha kaliteli videolar çekiyordu. Artık videoların konusunu, gelen sponsorluk ve reklamlar belirliyor. Çok alakasız bir konuyu bile sponsor işine bağlıyor.
Tartışılacak konu kanka ya..
18 yaşına geldim hala konuşurken (hiç kimse konuşmadığı zaman da bile) ben yok muşum gibi davranılarak sözüm kesiliyor .size bi tavsiye iyi olsun kötü olsun akrabalarınızla aranıza büyük bi mesafe koyun iyi davranınca saf salak zannedilirsiniz ...
Hep babamın barış Özcan gibi olmasını istiyorum
Barış Özcan gibi bir babam olmasını gerçekten çok isterdim.
Ailemi cok seviyorum ama cocuk bakma ve yetistirme hakkinda pekde fikir sahibi olmadan yapmislar beni ve surekli sacma sapan konularda azarlayip durduktan sonra kusura bakma kizim sen ilk cocuk oldugun icin boyle oldu falan diyolar :/ acikcasi bu hic tatmin edici bir bahane degil. Burdan anne baba adaylarina sesleniyorum, LUTFEN COCUGUNUZU BASTIRIP DURMAYIN CUNKU ILERIDE YAPAMADIGI SEYLERDEN SORUMLU OLANLAR SIZLERSINIZ. Tsklr iyi gunler
Barış Özcan'ın ailesi ile videolarını izlerken çok fazla kıskanıyorum, keşke her aile böyle olabilse diyorum ama olmuyor maalesef.
Ben 13 yaşındayım ben bir şey anlatıyorum sonra birden annemin aklına bir sey geliyor onu söylüyor tamam diyorum o benden büyük diyorum sonra anlatmayı bitirdikten sonra tam ben bir şey diycem sonra beni dinlemek yerine telefonu eline alıyor bir şeyler yapıyor çok sinir oluyorum bunu ona söylüyorum rahatsiz olduğumu belirtiyorum ama dinlemiyor
Şu an 13 yaşındayım valla annemler knuşurken fikir belirtmek için 2 3 kez söz istiyorum
Ayda yılda bi kitap okurum 300 sayfa 2.5 saat falan sürüyo üni sınavlarındaki paragraf soruları ağzıma edecek
Ben evin en küçüğüyüm bu yüzden annem babamla birlikte 5 ebebeynim varnimış gibi hissediyorum bu yaşa geldim hala bişi yapmak istediğimde 5 kişi karar vermeye çalışıyorlar sonra neden sen bölesin🙄
0:38 devam ediyor..
ben 3-4 saatte harry potter kitaplarını falan bitiriyordum
abi bizde napalım almanların finlandiyalırın eğitim sistemlerini konuşalım cumhur başkanı orda napsın halka çay dağıtsın. geçen sene sınav senemdi ve bok gibi geçti şuan iyi kötü bir anadolu lisesinde hayatı sorguluyorum onlar benim yaşımda hayallerini yaşıyorlar. keşke bizede barış özcanın çocuğu gibi değer verilseydi, eğitim verilseydi şuan 86 milyon tane barış özcanımız olabilirdi.
Kendimi kanitladigim icin beni dinliyorlar, bir tek annem ara ara sozumu kesiyor ama ona karsi nasil davranacagimi biliyorum.
Yani genel olarak fikirlerime onem veriyorlar.
Nasıl ‘kanıtladın’?
@@sakikoc9163 orasi bende kalsin.
@@sakikoc9163 Hafiften inadını göstercen.
bizde fikir belirtirsen ya da onlara karşı bir fikrin varsa saygısız,nankör,ahlaksız falan olursun ailemle 1 yıldır konuşmuyorum barış özcan gibi bir babam olsun isterdim.
bazenleri ailemle tek iletişimim SUS tamam
Varolmanın kötülüğü diye bir gerçek var ve bu gerçeği başka bir insanın da yüklenmemesi için çocuk doğurmak istemiyorum. Teşekkürler, iyi günler.
iyi şekilde çocuk yetiştirmek için iyi yetiştiren insanlardan tavsiye videosu istemek yerine bunun üzerine kendimiz araştırmalar yapabiliriz.
sevgilim okul öncesi öğretmenliği okuyor. çocuğun ilk 7yılında kişiliği oluşuyormuş. esas o süreçte zaman ayırmak çok önemli. bununla ilgili bilgileri öğrenmek buna hevesli olmak lazım bana kalırsa çocuk sahibi olmak için. gerek youtubeda gerek internette çocuk psikolojisi ile ilgili içerikler var. benim de ilgimi çekiyor bakıyorum. öneririm
zirvede olan İskandinav eğitim sistemi de çocukların 0-10 yaş aralığını mümkün mertebe iyi geçirmelerine yönelik çalışır. Hatta toplum yapısı büyük oranda bunun üzerine kurulu. Erken yaş ne kadar iyi geçerse çocuk da ileride o kadar iyi bir birey olabiliyor
@ kesinlikle.
boşuna değil şu atasözü: 7inde neysen 70inde de osun
Aynen😢
evlen de minik yunus emreleri görelim reis
10 yıl var daha ya
Çay getirsene bak amcanlar gelmiş aaa
-Annem
Ay konudan bağımsız olacak ama arkadaki çizim çok hoşuma gitti hangi videodandı acaba eskidir büyük ihtimalle
Bulursan söyleyebilir misin?
ABV Star Wars diye bir podcast'im için çizmişti bunu ana kanalda ama sadece o başta gördüğün 3-4 saniye :)
@ Çok teşekkür ederim emeğine sağlık
Bana kimse kulak asmıyor 😔